Kinderen
alle pijlers
IUI - Hoe kan ik een 'goede' vriendin zijn
maandag 20 juli 2009 om 13:15
Hoi,
Mijn vriendin en haar vriend zijn inmiddels ruim 2 jaar bezig om zwanger te worden. Na heel wat onderzoeken blijft het onduidelijk waarom ze niet zwanger worden. Bij haar werkt alles en zijn de eileiders open (brrrr wat een nare onderzoeken) en zijn zaad is eigenlijk van topkwaliteit. Inmiddels zijn ze 3 IUI pogingen verder en helaas nog niet zwanger.
Bij mijn vriendin in de familie is zwanger worden moeilijk, of eigenlijk lukt het wel, maar na heeeeel lang wachten en vaak ook met medische hulp. Dat het gaat lukken dat 'moet' dus wel, maar het kan lang duren.
Ik zie hun gevecht met pijn in mijn hart aan en zou zo graag van alles willen doen om ze helpen zwanger te worden, uiteraard kan ik dat niet helaas. Ze zijn (natuurlijk) ook zo verschrikkelijk gefocust, zo mee bezig, dat ik soms denk, lieverds neem even een klein stapje terug, laat het voor even los. Ze hebben nu een tussenpoze van een maand omdat ze lekker op vakantie zijn, maar de ovulatietesten zijn mee. Ze hadden zelfs aan de artsen gevraagd of ze de hormonen zelf ook mee mochten, maar dat mocht (gelukkig) niet. Maar wie weet lukt het pas over 5 jaar. Ze wil niks horen over loslaten, maar toch wil ik het haar zo nu en dan toch op haart hart drukken, is dat egoistisch?
Ik zou graag jullie ervaringen willen horen, wat ik eventueel wel zou kunnen doen, of juist niet moet doen. Waar hadden jullie behoefte aan bij vrienden, of juist niet. En hebben jullie nog andere tips die ik ze kan aanrijken. Ik heb ze verteld van dit forum, om met anderen hierover te kunnen praten over ervaringen en verdriet, maar tot nog toe heeft ze dat niet gedaan denk ik.
Avast bedankt, Monique
---
Ik ben blij dat ik dit topic geopend heb. Hoewel ik op een gegeven moment dat even niet vond omdat ik me aangevallen voelde, en daarna schaamde ik me bijna voor mijn vraag, en ook voor mijn reactie. Misschien is het ook wel apart om een topic met deze vraag te openen. Maar uiteindelijk heeft het me wel gebracht wat ik ervan hoopte. Twee dingen zijn voor mij het belangrijkste. Het loslaten van het idee dat mijn vriendin het soms zou moeten loslaten. Ik zie in dat dat simpelweg niet kan, en dat ze daarin hun eigen weg moeten zoeken. En ten tweede de tip van het boek 'open zenuw'. Ik zal het lezen en daarna aan mijn vriendin geven. Ze mogen uiteraard zelf bepalen wat ze ermee doen, lezen, en/of aan een ander lezen. Of wegleggen. Het is misschien een heel klein steuntje in de rug en meer kan ik niet doen. Verder ben ik blij te horen dat ik ook op de goede weg ben, en zal ik dat blijven doen. Dus er zijn als ze me nodig heeft en daarnaast lekker afleiding zoeken. En ze uiteraard met rust laten. En wellicht kan ik andere vrienden van ons op hetzelfde spoor zetten.
Ik twijfel erover om dit topic te verwijderen, voor mij heeft het al gebracht wat ik nodig had. Aan de andere kant is het goed om dit te delen...
Mijn vriendin en haar vriend zijn inmiddels ruim 2 jaar bezig om zwanger te worden. Na heel wat onderzoeken blijft het onduidelijk waarom ze niet zwanger worden. Bij haar werkt alles en zijn de eileiders open (brrrr wat een nare onderzoeken) en zijn zaad is eigenlijk van topkwaliteit. Inmiddels zijn ze 3 IUI pogingen verder en helaas nog niet zwanger.
Bij mijn vriendin in de familie is zwanger worden moeilijk, of eigenlijk lukt het wel, maar na heeeeel lang wachten en vaak ook met medische hulp. Dat het gaat lukken dat 'moet' dus wel, maar het kan lang duren.
Ik zie hun gevecht met pijn in mijn hart aan en zou zo graag van alles willen doen om ze helpen zwanger te worden, uiteraard kan ik dat niet helaas. Ze zijn (natuurlijk) ook zo verschrikkelijk gefocust, zo mee bezig, dat ik soms denk, lieverds neem even een klein stapje terug, laat het voor even los. Ze hebben nu een tussenpoze van een maand omdat ze lekker op vakantie zijn, maar de ovulatietesten zijn mee. Ze hadden zelfs aan de artsen gevraagd of ze de hormonen zelf ook mee mochten, maar dat mocht (gelukkig) niet. Maar wie weet lukt het pas over 5 jaar. Ze wil niks horen over loslaten, maar toch wil ik het haar zo nu en dan toch op haart hart drukken, is dat egoistisch?
Ik zou graag jullie ervaringen willen horen, wat ik eventueel wel zou kunnen doen, of juist niet moet doen. Waar hadden jullie behoefte aan bij vrienden, of juist niet. En hebben jullie nog andere tips die ik ze kan aanrijken. Ik heb ze verteld van dit forum, om met anderen hierover te kunnen praten over ervaringen en verdriet, maar tot nog toe heeft ze dat niet gedaan denk ik.
Avast bedankt, Monique
---
Ik ben blij dat ik dit topic geopend heb. Hoewel ik op een gegeven moment dat even niet vond omdat ik me aangevallen voelde, en daarna schaamde ik me bijna voor mijn vraag, en ook voor mijn reactie. Misschien is het ook wel apart om een topic met deze vraag te openen. Maar uiteindelijk heeft het me wel gebracht wat ik ervan hoopte. Twee dingen zijn voor mij het belangrijkste. Het loslaten van het idee dat mijn vriendin het soms zou moeten loslaten. Ik zie in dat dat simpelweg niet kan, en dat ze daarin hun eigen weg moeten zoeken. En ten tweede de tip van het boek 'open zenuw'. Ik zal het lezen en daarna aan mijn vriendin geven. Ze mogen uiteraard zelf bepalen wat ze ermee doen, lezen, en/of aan een ander lezen. Of wegleggen. Het is misschien een heel klein steuntje in de rug en meer kan ik niet doen. Verder ben ik blij te horen dat ik ook op de goede weg ben, en zal ik dat blijven doen. Dus er zijn als ze me nodig heeft en daarnaast lekker afleiding zoeken. En ze uiteraard met rust laten. En wellicht kan ik andere vrienden van ons op hetzelfde spoor zetten.
Ik twijfel erover om dit topic te verwijderen, voor mij heeft het al gebracht wat ik nodig had. Aan de andere kant is het goed om dit te delen...
maandag 20 juli 2009 om 15:21
Yamuna (en Bengal), het word me wel (misschien erg laat) duidelijk dat het opperen van 'loslaten' verboden terrein is. Ik zal het niet meer noemen naar mijn vriendin toe, want ik kan me aan de andere kant ook zeker voorstellen dat dat soort opmerkingen pijnlijk en niet gewenst zijn.
Maar hoe werkte het in jouw geval dan? Is loslaten geen optie? Zelfs niet als je er zo verstrikt in raakt dat het je misschien wel je relatie kan kosten? Is het dan niet op een stomme manier juist goed dat iemand je die spiegel voorhoudt? Of is loslaten iets wat uiteindelijk toch gebeurt. Het lijkt me vreselijk als je samen met je partner zo ontzettend hard probeert om zwanger te worden en dat het je dan je relatie kost. Aan de andere kant, ik geloof ook dat dingen gebeuren omdat het zo moet gebeuren, dus dat het beeindigen van je relatie dan ook zo had moeten zijn.
Ik vind het wel fijn trouwens dat ik deze discussie met iemand kan voeren die zelf ervaring heeft, zonder dat het mijn vriendin is.
Maar hoe werkte het in jouw geval dan? Is loslaten geen optie? Zelfs niet als je er zo verstrikt in raakt dat het je misschien wel je relatie kan kosten? Is het dan niet op een stomme manier juist goed dat iemand je die spiegel voorhoudt? Of is loslaten iets wat uiteindelijk toch gebeurt. Het lijkt me vreselijk als je samen met je partner zo ontzettend hard probeert om zwanger te worden en dat het je dan je relatie kost. Aan de andere kant, ik geloof ook dat dingen gebeuren omdat het zo moet gebeuren, dus dat het beeindigen van je relatie dan ook zo had moeten zijn.
Ik vind het wel fijn trouwens dat ik deze discussie met iemand kan voeren die zelf ervaring heeft, zonder dat het mijn vriendin is.
maandag 20 juli 2009 om 15:28
ik heb nu even niet echt de tijd om lange teksten te fabriceren.
maar loslaten is gewoon niet optioneel.
overal word je geconfronteerd met zwangeren, (die je bij voorkeur ook nog blij moet feliciteren) zwangeren van je probelemen weten en die vervolgens aan jou niet durven te vertellen dat ze zwanger zijn ( waardoor jij je weer lullig voelt want je wilt helemaal niet zo een naar gevoel aan iemand geven)
klem gereden worden door kinderwagens op zaterdag in de appie heijn. de reclame van always dat je menstruatie zo fijn is omdat je dan weer weet dat alles naar behoren werkt
reclames televisie, vrienden familie onbekenden elke dag word je er aan herinnerd dat je diepste wens er nog effe niet voor je inzit ... nee loslaten gaat gewoon niet.
maar loslaten is gewoon niet optioneel.
overal word je geconfronteerd met zwangeren, (die je bij voorkeur ook nog blij moet feliciteren) zwangeren van je probelemen weten en die vervolgens aan jou niet durven te vertellen dat ze zwanger zijn ( waardoor jij je weer lullig voelt want je wilt helemaal niet zo een naar gevoel aan iemand geven)
klem gereden worden door kinderwagens op zaterdag in de appie heijn. de reclame van always dat je menstruatie zo fijn is omdat je dan weer weet dat alles naar behoren werkt
reclames televisie, vrienden familie onbekenden elke dag word je er aan herinnerd dat je diepste wens er nog effe niet voor je inzit ... nee loslaten gaat gewoon niet.
maandag 20 juli 2009 om 15:33
maandag 20 juli 2009 om 15:52
Ik ben het helemaal met Bengal en Yamuna eens. Dat loslaten simpelweg niet gaat. Omdat je continue hiermee wordt geconfronteerd. Wat de relatie betreft is het enige wat zij kunnen doen met elkaar blijven praten, eerlijk zijn naar elkaar toe en elkaar steunen. Jij kan hierin niks betekenen, alleen maar er zijn. En ik weet honderd procent zeker dat het feit dat jij af en toe een smsje stuurt, of een kaartje al voldoende is. Gewoon het feit dat je beseft dat ze het moeilijk hebben is eigenlijk al genoeg.
maandag 20 juli 2009 om 15:52
maandag 20 juli 2009 om 16:01
Monxmar, je vraagt tips, je vraagt hoe je ermee moet omgaan. Je schrijft zelf dat JIJ vindt dat ZIJ het los moeten laten..
Mensen hier vliegen jou niet in de haren. Meiden hier, die het zelfde hebben meegemaakt als jouw vriendin, laten jou weten wat zij vinden van opmerkingen als 'laat het los'. Jij bent geen slechte vriendin, je wilt geen slechte vriendin zijn, daarentegen moet je je realiseren dat wat 'jij vindt' er niet toe doet, hoe goed je het ook bedoelt. Jij denkt 'gelukkig' mogen die hormonen niet mee op vakantie. Dat kan wellicht de domper zijn op de vakantie voor jouw vriendin...Dat vindt zij..... wat jij vindt, doet er niet toe.
Denk niet dat b.v. Yamuna hier schrijft omdat ze vindt dat jij een slechte vriendin bent.... Yamuna is een forummer die precies weet waar jouw vriendin in zit en zij dacht toentertijd 'mijn haren vliegen overeind'. Het zou jou sieren deze zinnen op die manier te interpreteren. Het heeft niets te maken met het feit dat jij een slechte vriendin bent....echt niet, probeer dat los te zien.
Yamuna, ik vind jou gedicht heel treffend, heel mooi, heel pijnlijk maar zo ontzettend duidelijk hoe jij het voelde....... en hoe jij graag wilde dat mensen met jou om zouden gaan. . .
Dat vind ik mooi.
Mensen hier vliegen jou niet in de haren. Meiden hier, die het zelfde hebben meegemaakt als jouw vriendin, laten jou weten wat zij vinden van opmerkingen als 'laat het los'. Jij bent geen slechte vriendin, je wilt geen slechte vriendin zijn, daarentegen moet je je realiseren dat wat 'jij vindt' er niet toe doet, hoe goed je het ook bedoelt. Jij denkt 'gelukkig' mogen die hormonen niet mee op vakantie. Dat kan wellicht de domper zijn op de vakantie voor jouw vriendin...Dat vindt zij..... wat jij vindt, doet er niet toe.
Denk niet dat b.v. Yamuna hier schrijft omdat ze vindt dat jij een slechte vriendin bent.... Yamuna is een forummer die precies weet waar jouw vriendin in zit en zij dacht toentertijd 'mijn haren vliegen overeind'. Het zou jou sieren deze zinnen op die manier te interpreteren. Het heeft niets te maken met het feit dat jij een slechte vriendin bent....echt niet, probeer dat los te zien.
Yamuna, ik vind jou gedicht heel treffend, heel mooi, heel pijnlijk maar zo ontzettend duidelijk hoe jij het voelde....... en hoe jij graag wilde dat mensen met jou om zouden gaan. . .
Dat vind ik mooi.
DTEEZ!
maandag 20 juli 2009 om 16:30
Ik ben blij dat ik dit topic geopend heb. Hoewel ik op een gegeven moment dat even niet vond omdat ik me aangevallen voelde, en daarna schaamde ik me bijna voor mijn vraag, en ook voor mijn reactie. Misschien is het ook wel apart om een topic met deze vraag te openen. Maar uiteindelijk heeft het me wel gebracht wat ik ervan hoopte. Twee dingen zijn voor mij het belangrijkste. Het loslaten van het idee dat mijn vriendin het soms zou moeten loslaten. Ik zie in dat dat simpelweg niet kan, en dat ze daarin hun eigen weg moeten zoeken. En ten tweede de tip van het boek 'open zenuw'. Ik zal het lezen en daarna aan mijn vriendin geven. Ze mogen uiteraard zelf bepalen wat ze ermee doen, lezen, en/of aan een ander lezen. Of wegleggen. Het is misschien een heel klein steuntje in de rug en meer kan ik niet doen. Verder ben ik blij te horen dat ik ook op de goede weg ben, en zal ik dat blijven doen. Dus er zijn als ze me nodig heeft en daarnaast lekker afleiding zoeken. En ze uiteraard met rust laten. En wellicht kan ik andere vrienden van ons op hetzelfde spoor zetten.
Ik twijfel erover om dit topic te verwijderen, voor mij heeft het al gebracht wat ik nodig had. Aan de andere kant is het goed om dit te delen...
Ik twijfel erover om dit topic te verwijderen, voor mij heeft het al gebracht wat ik nodig had. Aan de andere kant is het goed om dit te delen...
)
maandag 20 juli 2009 om 18:30
monxmar het is helemaal geen rare vraag om een topic over te openen. Het siert je als vriendin zijnde dat je op zoek gaat naar hoe het het meest wenselijk is om met de situatie en met je vriendin om te gaan.
het is natuurlijk niet erg leuk om te horen dat de door jou zo goed bedoelde opmerkingen bij mensen die in de medische molen zitten niet erg prettig zijn om te horen.
maar als je op viva een vraag stelt kun je eerlijk antwoord krijgen
het boekje van denise hilhorst zul je veel van leren.
Fijn dat dit topic toch je bepaalde inzichten heb gegeven.
het is natuurlijk niet erg leuk om te horen dat de door jou zo goed bedoelde opmerkingen bij mensen die in de medische molen zitten niet erg prettig zijn om te horen.
maar als je op viva een vraag stelt kun je eerlijk antwoord krijgen
het boekje van denise hilhorst zul je veel van leren.
Fijn dat dit topic toch je bepaalde inzichten heb gegeven.
maandag 20 juli 2009 om 18:47
Ik vind het een lieve reactie van je, dat je eigenlijk wil dat ze het loslaat. In die zin: waarschijnlijk wil je niet dat ze pijn en verdriet heeft. In jouw ogen is loslaten waarschijnlijk de sleutel tot minder verdriet (ik vul dit zomaar even voor je in hoor, excuus als dit niet klopt). Jij wil dat ze kan genieten van haar vakantie en zich niet druk hoeft te maken over hormonen etc.
Het wezenlijke verschil is echter dat er voor haar geen manier is om hier minder verdriet te hebben (behalve dan zwanger raken). Loslaten kan ze niet, of in ieder geval pas als ze daar zelf aan toe is. En waarschijnlijk zal dat pas zijn als ze zwanger raakt, of als een zwangerschap definitief uitblijft, maar in het laatste geval zal dit heel, heel moeilijk zijn.
Je wil waarschijnlijk dat ze minder last heeft, maar dat is nu gewoon niet mogelijk. Dat zij graag direct door wil met een behandeling, zelfs op vakantie, is haar manier om dichtebij een oplossing te komen. Er is namelijk maar één escape: zwanger raken. Daarom wil ze doorgaan; dan is die escape dichterbij.
Het is inderdaad zoals iemand anders ook al zei: het is háár proces. Ze moet dit op haar manier doen en jij kan daar alleen in volgen. Het is een proces dat heel erg moeilijk in te voelen is. Dat zegt niets over jou, het is gewoon heel complex. Zelfs als ze haar relatie hiermee op het spel zet -wat helemaal niet zo hoeft te zijn- is dit haar keus.
Tuurlijk kan je haar eens noemen dat je je zorgen maakt, maar luister goed naar haar antwoord. Jouw zorg hoeft niet haar zorg te zijn.
Het siert je echt dat je het zo serieus neemt en haar graag minder verdrietig ziet. Vraag haar wat ze nodig heeft -als ze iets nodig heeft- en vertrouw verder op je intuitie. Het boek kan je misschien helpen om nieuwe inzichten over deze problematiek te vergaren, maar in dit topic zijn ook al een paar belangrijke zaken vehelderd volgens mij.
Succes voor jullie beiden!
Het wezenlijke verschil is echter dat er voor haar geen manier is om hier minder verdriet te hebben (behalve dan zwanger raken). Loslaten kan ze niet, of in ieder geval pas als ze daar zelf aan toe is. En waarschijnlijk zal dat pas zijn als ze zwanger raakt, of als een zwangerschap definitief uitblijft, maar in het laatste geval zal dit heel, heel moeilijk zijn.
Je wil waarschijnlijk dat ze minder last heeft, maar dat is nu gewoon niet mogelijk. Dat zij graag direct door wil met een behandeling, zelfs op vakantie, is haar manier om dichtebij een oplossing te komen. Er is namelijk maar één escape: zwanger raken. Daarom wil ze doorgaan; dan is die escape dichterbij.
Het is inderdaad zoals iemand anders ook al zei: het is háár proces. Ze moet dit op haar manier doen en jij kan daar alleen in volgen. Het is een proces dat heel erg moeilijk in te voelen is. Dat zegt niets over jou, het is gewoon heel complex. Zelfs als ze haar relatie hiermee op het spel zet -wat helemaal niet zo hoeft te zijn- is dit haar keus.
Tuurlijk kan je haar eens noemen dat je je zorgen maakt, maar luister goed naar haar antwoord. Jouw zorg hoeft niet haar zorg te zijn.
Het siert je echt dat je het zo serieus neemt en haar graag minder verdrietig ziet. Vraag haar wat ze nodig heeft -als ze iets nodig heeft- en vertrouw verder op je intuitie. Het boek kan je misschien helpen om nieuwe inzichten over deze problematiek te vergaren, maar in dit topic zijn ook al een paar belangrijke zaken vehelderd volgens mij.
Succes voor jullie beiden!
maandag 20 juli 2009 om 19:37
quote:Yamuna schreef op 20 juli 2009 @ 14:20:
De weg
Je verteld me, het komt vast vanzelf goed
Vanzelf? Hoe kun je dat nou zeggen?
begrijp je dan écht niet wat het met me doet?
Ik heb het zo vaak geprobeerd uit te leggen�
Van �vanzelf� is echter geen enkele sprake
Of het goed komt daarvoor geeft niemand een garantie
We moeten er heel veel voor doen, én veel voor laten
Het volgende advies luid; ga eens lekker op vakantie !
Je bent er teveel mee bezig word me verteld.
Elke dag temperaturen en doktersbezoeken met regelmaat
Hoe zou ik het kunnen negeren, dat vooropgesteld.
Bij dit soort adviezen ben ik echt niet gebaat!
Erken ons angst en begrijp ons verdriet.
Probeer er niet aan voor bij te gaan of te bagatelliseren.
Er gaat veel leed schuil achter de glimlach die je ziet
bovenstaande adviezen zijn louter kwetsend wil je je dát realiseren
Sluit je ogen, plaats je in ons positie en voel�..
Hoe het is; onze angst, onzekerheden en de pijn
De nare onderzoeken, het onbegrip, dát is wat ik bedoel
Probeer te voelen hoe het is om ongewenst kinderloos te zijn.
Een beetje begrip, een uitreikende hand of een vriendelijk woord
Het is veel gevraagd maar dit is alles wat ik van je verlang.
Luister naar mij, laat me voelen dat ik door jou word gehoord
Ik ben niet sterk ik ben niet stoer, eerder kwetsbaar en bang.
Door jou begrip deel je op een positieve wijze met ons deze strijd
De slagingspercentages van de aanstaande behandelingen maken mij bang
Of wij ooit een kindje kunnen krijgen zullen we weten met de tijd.
Misschien met jou empathie, voelt de weg daartoe niet zo lang.Wat ontzettend mooi. Je raakt me enorm met deze tekst. Zelf lukt het bij ons ook niet. En wat jij beschrijft zo voel ik het precies zo. Dank je wel! (f)
De weg
Je verteld me, het komt vast vanzelf goed
Vanzelf? Hoe kun je dat nou zeggen?
begrijp je dan écht niet wat het met me doet?
Ik heb het zo vaak geprobeerd uit te leggen�
Van �vanzelf� is echter geen enkele sprake
Of het goed komt daarvoor geeft niemand een garantie
We moeten er heel veel voor doen, én veel voor laten
Het volgende advies luid; ga eens lekker op vakantie !
Je bent er teveel mee bezig word me verteld.
Elke dag temperaturen en doktersbezoeken met regelmaat
Hoe zou ik het kunnen negeren, dat vooropgesteld.
Bij dit soort adviezen ben ik echt niet gebaat!
Erken ons angst en begrijp ons verdriet.
Probeer er niet aan voor bij te gaan of te bagatelliseren.
Er gaat veel leed schuil achter de glimlach die je ziet
bovenstaande adviezen zijn louter kwetsend wil je je dát realiseren
Sluit je ogen, plaats je in ons positie en voel�..
Hoe het is; onze angst, onzekerheden en de pijn
De nare onderzoeken, het onbegrip, dát is wat ik bedoel
Probeer te voelen hoe het is om ongewenst kinderloos te zijn.
Een beetje begrip, een uitreikende hand of een vriendelijk woord
Het is veel gevraagd maar dit is alles wat ik van je verlang.
Luister naar mij, laat me voelen dat ik door jou word gehoord
Ik ben niet sterk ik ben niet stoer, eerder kwetsbaar en bang.
Door jou begrip deel je op een positieve wijze met ons deze strijd
De slagingspercentages van de aanstaande behandelingen maken mij bang
Of wij ooit een kindje kunnen krijgen zullen we weten met de tijd.
Misschien met jou empathie, voelt de weg daartoe niet zo lang.Wat ontzettend mooi. Je raakt me enorm met deze tekst. Zelf lukt het bij ons ook niet. En wat jij beschrijft zo voel ik het precies zo. Dank je wel! (f)
maandag 20 juli 2009 om 20:01
quote:wzk schreef op 20 juli 2009 @ 19:37:
[...]
Wat ontzettend mooi. Je raakt me enorm met deze tekst. Zelf lukt het bij ons ook niet. En wat jij beschrijft zo voel ik het precies zo. Dank je wel! (f)
ik zou zeggen doe ermee wat je wilt, del het met vrienden of je ouders met wie je het wilt delen om je gevoel duidelijk te maken.
ik hoop voor je dat jullie straks net zo een lief kindje krijgen als wij inmiddels hebben
[...]
Wat ontzettend mooi. Je raakt me enorm met deze tekst. Zelf lukt het bij ons ook niet. En wat jij beschrijft zo voel ik het precies zo. Dank je wel! (f)
ik zou zeggen doe ermee wat je wilt, del het met vrienden of je ouders met wie je het wilt delen om je gevoel duidelijk te maken.
ik hoop voor je dat jullie straks net zo een lief kindje krijgen als wij inmiddels hebben
maandag 20 juli 2009 om 20:41
Sophy, ook bedankt voor je reactie.
Om nog even aan te vullen wat loslaten voor mij voor betekenis heeft: Loslaten is het loslaten van het willen! En snap me goed, natuurlijk wil je graag een kind. Maar met het loslaten van willen laat je het open hoe, wat en wanneer het gebeurd. Loslaten van het willen (ik wil gelukkig zijn, ik wil een goede baan, ik wil bij deze man blijven, enz) heeft voor mij de mooiste dingen gebracht die ik kan wensen. Ik kan het verder niet uitleggen en het is misschien moeilijk en zelfs niet te begrijpen.
Voor mij heeft loslaten, samen met positief denken, de mooiste kadootjes gebracht in mijn leven. Het is misschien wel een soort levenswijze ofzo. En ik verzeker je dat het niet lukt om altijd, of misschien zelfs even zo te denken. Loslaten geeft 'het' de kans om te komen zoals het goed is. Ik weet niet of je hier iets mee kan, zo niet, vergeet het gewoon maar.
Daarnaast ben ik eigenlijk ook niet bang voor hun relatie, het is zelfs veel sterker en mooier geworden. Ik ben meer bezorgd over mijn vriendin en inderdaad haar verdriet, hun verdriet. Ik zou inderdaad willen dat het makkelijker zou zijn, maar dat gaat natuurlijk niet. En in feite zal ik dat dus ook moeten loslaten en dat doe ik eigenlijk ook wel.
Grappig dat loslaten in deze discussie nu eigenlijk de boventoon voert. Dat was niet helemaal mijn bedoeling, maar het geeft wel aan hoe beladen dat onderwerp is. En als je dat niet beseft (wat gold voor mij) dat je dus enorm kwetsend kan overkomen door een zo goed bedoelde opmerking.
Om nog even aan te vullen wat loslaten voor mij voor betekenis heeft: Loslaten is het loslaten van het willen! En snap me goed, natuurlijk wil je graag een kind. Maar met het loslaten van willen laat je het open hoe, wat en wanneer het gebeurd. Loslaten van het willen (ik wil gelukkig zijn, ik wil een goede baan, ik wil bij deze man blijven, enz) heeft voor mij de mooiste dingen gebracht die ik kan wensen. Ik kan het verder niet uitleggen en het is misschien moeilijk en zelfs niet te begrijpen.
Voor mij heeft loslaten, samen met positief denken, de mooiste kadootjes gebracht in mijn leven. Het is misschien wel een soort levenswijze ofzo. En ik verzeker je dat het niet lukt om altijd, of misschien zelfs even zo te denken. Loslaten geeft 'het' de kans om te komen zoals het goed is. Ik weet niet of je hier iets mee kan, zo niet, vergeet het gewoon maar.
Daarnaast ben ik eigenlijk ook niet bang voor hun relatie, het is zelfs veel sterker en mooier geworden. Ik ben meer bezorgd over mijn vriendin en inderdaad haar verdriet, hun verdriet. Ik zou inderdaad willen dat het makkelijker zou zijn, maar dat gaat natuurlijk niet. En in feite zal ik dat dus ook moeten loslaten en dat doe ik eigenlijk ook wel.
Grappig dat loslaten in deze discussie nu eigenlijk de boventoon voert. Dat was niet helemaal mijn bedoeling, maar het geeft wel aan hoe beladen dat onderwerp is. En als je dat niet beseft (wat gold voor mij) dat je dus enorm kwetsend kan overkomen door een zo goed bedoelde opmerking.
maandag 20 juli 2009 om 20:57
Levenswijzen- en filosofieen zijn nu eenmaal heel persoonlijk. Erg afhankelijk van je persoonlijkheid, gebeurtenissen in je leven en nog 100 andere dingen. Dat iets voor jou zo werkt en jou heel veel heeft gebracht, betekent helaas niet dat het bij een ander ook zo werkt.
En loslaten van het willen, tja dat is niet mijn manier. Ik denk dat ik aanvoel wat je bedoelt, maar het is niet mijn filosofie. Ik heb er vaak om gewenst: dat ik die kinderwens niet meer had, maar bij mij is het iig niet uit te schakelen. Het gaat bij mij dieper dan andere levensbehoeften als werk, relatie of een huis, bijvoorbeeld.
Maar goed, dat is dus heel persoonlijk.
Je hebt gelijk als je zegt dat het een erg gevoelig onderwerp is. Maar dat maakt het juist zo belangrijk om over te praten. En jouw zienswijze is misschien niet de mijne -of de hare- maar dat betekent niet dat er niets van te leren valt. Alleen daar moet je wel ruimte voor hebben, en de kans is groot dat jouw vriendin dat nu misschien even niet heeft.
Fijn dat het met haar relatie goed gaat. Ik dacht dat je ergens schreef dat je bang was dat het haar relatie zou kosten, maar misschien heb ik het niet goed begrepen.
En loslaten van het willen, tja dat is niet mijn manier. Ik denk dat ik aanvoel wat je bedoelt, maar het is niet mijn filosofie. Ik heb er vaak om gewenst: dat ik die kinderwens niet meer had, maar bij mij is het iig niet uit te schakelen. Het gaat bij mij dieper dan andere levensbehoeften als werk, relatie of een huis, bijvoorbeeld.
Maar goed, dat is dus heel persoonlijk.
Je hebt gelijk als je zegt dat het een erg gevoelig onderwerp is. Maar dat maakt het juist zo belangrijk om over te praten. En jouw zienswijze is misschien niet de mijne -of de hare- maar dat betekent niet dat er niets van te leren valt. Alleen daar moet je wel ruimte voor hebben, en de kans is groot dat jouw vriendin dat nu misschien even niet heeft.
Fijn dat het met haar relatie goed gaat. Ik dacht dat je ergens schreef dat je bang was dat het haar relatie zou kosten, maar misschien heb ik het niet goed begrepen.
maandag 20 juli 2009 om 21:00
quote:monxmar schreef op 20 juli 2009 @ 20:41:
Om nog even aan te vullen wat loslaten voor mij voor betekenis heeft: Loslaten is het loslaten van het willen! En snap me goed, natuurlijk wil je graag een kind. Maar met het loslaten van willen laat je het open hoe, wat en wanneer het gebeurd. Loslaten van het willen (ik wil gelukkig zijn, ik wil een goede baan, ik wil bij deze man blijven, enz) heeft voor mij de mooiste dingen gebracht die ik kan wensen. Ik kan het verder niet uitleggen en het is misschien moeilijk en zelfs niet te begrijpen.
Voor mij heeft loslaten, samen met positief denken, de mooiste kadootjes gebracht in mijn leven. Het is misschien wel een soort levenswijze ofzo. En ik verzeker je dat het niet lukt om altijd, of misschien zelfs even zo te denken. Loslaten geeft 'het' de kans om te komen zoals het goed is. Ik weet niet of je hier iets mee kan, zo niet, vergeet het gewoon maar.
mooi beschreven. ik sta in veel zaken er ook wel zo in ... maar toen het op ons fertiliteitsproblemen aankwam wilde ik niet loslaten ik wilde alleen maar vastbijten in het hele proces. las veel over wat alles inhield, de slagingskansen, de do's en don'ts en alles wat erbij kwam kijken.
maar ik begrijp je insteek wel, en vanaf je eerste posting was ik al overtuigd van je oprechte goede bedoeling. (want waarom zou je anders dit topic openen en het topic de gekozen titel geven)
maar medische molen bewandelaars willen niets horen over loslaten. Ze willen wel horen, ik zal voor je duimen of ik help het je hopen.
Om nog even aan te vullen wat loslaten voor mij voor betekenis heeft: Loslaten is het loslaten van het willen! En snap me goed, natuurlijk wil je graag een kind. Maar met het loslaten van willen laat je het open hoe, wat en wanneer het gebeurd. Loslaten van het willen (ik wil gelukkig zijn, ik wil een goede baan, ik wil bij deze man blijven, enz) heeft voor mij de mooiste dingen gebracht die ik kan wensen. Ik kan het verder niet uitleggen en het is misschien moeilijk en zelfs niet te begrijpen.
Voor mij heeft loslaten, samen met positief denken, de mooiste kadootjes gebracht in mijn leven. Het is misschien wel een soort levenswijze ofzo. En ik verzeker je dat het niet lukt om altijd, of misschien zelfs even zo te denken. Loslaten geeft 'het' de kans om te komen zoals het goed is. Ik weet niet of je hier iets mee kan, zo niet, vergeet het gewoon maar.
mooi beschreven. ik sta in veel zaken er ook wel zo in ... maar toen het op ons fertiliteitsproblemen aankwam wilde ik niet loslaten ik wilde alleen maar vastbijten in het hele proces. las veel over wat alles inhield, de slagingskansen, de do's en don'ts en alles wat erbij kwam kijken.
maar ik begrijp je insteek wel, en vanaf je eerste posting was ik al overtuigd van je oprechte goede bedoeling. (want waarom zou je anders dit topic openen en het topic de gekozen titel geven)
maar medische molen bewandelaars willen niets horen over loslaten. Ze willen wel horen, ik zal voor je duimen of ik help het je hopen.
maandag 20 juli 2009 om 21:20
@ sophy, ik schreef wel dat ik om me heen zie dat het niet-zwanger (kunnen) worden veel relaties kost. zelfs nadat er (net) een kindje is geboren. echt verschrikkelijk sneu.
@ Yamuna (en sophy), eerlijk gezegd weet ik bijna zeker dat ik me er net zo in zou vastbijten als haar en jullie, ik zou elk boek verslinden, elke webpagina opzoeken, elke info aanvragen en miljoenen keren met mijn partner erover praten. Ik weet het niet, misschien dat ik dacht dat ik het fijn zou vinden als iemand dat tegen me zei, maar denk het ook niet.
Zullen we bij deze het loslaten maar loslaten? (in deze discussie in elk geval) .
@ Yamuna (en sophy), eerlijk gezegd weet ik bijna zeker dat ik me er net zo in zou vastbijten als haar en jullie, ik zou elk boek verslinden, elke webpagina opzoeken, elke info aanvragen en miljoenen keren met mijn partner erover praten. Ik weet het niet, misschien dat ik dacht dat ik het fijn zou vinden als iemand dat tegen me zei, maar denk het ook niet.
Zullen we bij deze het loslaten maar loslaten? (in deze discussie in elk geval) .
zaterdag 1 augustus 2009 om 15:02
Hallo Monxmar (en andere dames),
Af en toe google ik 'Open zenuw' en zo kwam ik bij deze discussie uit. Ik ben de schrijfster van 'Open zenuw'.
Monxmar, iets heel belangrijks heb je al gedaan: je afvragen hoe je een goede vriendin kunt zijn. Nóg belangrijker is dat je deze vraag gewoon stelt aan je vriendin.
Ik vind het leuk dat je mijn boek gaat lezen, want de 'omgeving' van mensen met vruchtbaarheidsproblemen is een doelgroep van het boek die ik volgens mij nog niet zo goed bereik. Ik zou daarom graag op mijn site zetten wat jij van het boek vond. Laat je iets horen?
Veel leesplezier!
Denise Hilhorst
Af en toe google ik 'Open zenuw' en zo kwam ik bij deze discussie uit. Ik ben de schrijfster van 'Open zenuw'.
Monxmar, iets heel belangrijks heb je al gedaan: je afvragen hoe je een goede vriendin kunt zijn. Nóg belangrijker is dat je deze vraag gewoon stelt aan je vriendin.
Ik vind het leuk dat je mijn boek gaat lezen, want de 'omgeving' van mensen met vruchtbaarheidsproblemen is een doelgroep van het boek die ik volgens mij nog niet zo goed bereik. Ik zou daarom graag op mijn site zetten wat jij van het boek vond. Laat je iets horen?
Veel leesplezier!
Denise Hilhorst
