Kinderen
alle pijlers
IUI - Hoe kan ik een 'goede' vriendin zijn
maandag 20 juli 2009 om 13:15
Hoi,
Mijn vriendin en haar vriend zijn inmiddels ruim 2 jaar bezig om zwanger te worden. Na heel wat onderzoeken blijft het onduidelijk waarom ze niet zwanger worden. Bij haar werkt alles en zijn de eileiders open (brrrr wat een nare onderzoeken) en zijn zaad is eigenlijk van topkwaliteit. Inmiddels zijn ze 3 IUI pogingen verder en helaas nog niet zwanger.
Bij mijn vriendin in de familie is zwanger worden moeilijk, of eigenlijk lukt het wel, maar na heeeeel lang wachten en vaak ook met medische hulp. Dat het gaat lukken dat 'moet' dus wel, maar het kan lang duren.
Ik zie hun gevecht met pijn in mijn hart aan en zou zo graag van alles willen doen om ze helpen zwanger te worden, uiteraard kan ik dat niet helaas. Ze zijn (natuurlijk) ook zo verschrikkelijk gefocust, zo mee bezig, dat ik soms denk, lieverds neem even een klein stapje terug, laat het voor even los. Ze hebben nu een tussenpoze van een maand omdat ze lekker op vakantie zijn, maar de ovulatietesten zijn mee. Ze hadden zelfs aan de artsen gevraagd of ze de hormonen zelf ook mee mochten, maar dat mocht (gelukkig) niet. Maar wie weet lukt het pas over 5 jaar. Ze wil niks horen over loslaten, maar toch wil ik het haar zo nu en dan toch op haart hart drukken, is dat egoistisch?
Ik zou graag jullie ervaringen willen horen, wat ik eventueel wel zou kunnen doen, of juist niet moet doen. Waar hadden jullie behoefte aan bij vrienden, of juist niet. En hebben jullie nog andere tips die ik ze kan aanrijken. Ik heb ze verteld van dit forum, om met anderen hierover te kunnen praten over ervaringen en verdriet, maar tot nog toe heeft ze dat niet gedaan denk ik.
Avast bedankt, Monique
---
Ik ben blij dat ik dit topic geopend heb. Hoewel ik op een gegeven moment dat even niet vond omdat ik me aangevallen voelde, en daarna schaamde ik me bijna voor mijn vraag, en ook voor mijn reactie. Misschien is het ook wel apart om een topic met deze vraag te openen. Maar uiteindelijk heeft het me wel gebracht wat ik ervan hoopte. Twee dingen zijn voor mij het belangrijkste. Het loslaten van het idee dat mijn vriendin het soms zou moeten loslaten. Ik zie in dat dat simpelweg niet kan, en dat ze daarin hun eigen weg moeten zoeken. En ten tweede de tip van het boek 'open zenuw'. Ik zal het lezen en daarna aan mijn vriendin geven. Ze mogen uiteraard zelf bepalen wat ze ermee doen, lezen, en/of aan een ander lezen. Of wegleggen. Het is misschien een heel klein steuntje in de rug en meer kan ik niet doen. Verder ben ik blij te horen dat ik ook op de goede weg ben, en zal ik dat blijven doen. Dus er zijn als ze me nodig heeft en daarnaast lekker afleiding zoeken. En ze uiteraard met rust laten. En wellicht kan ik andere vrienden van ons op hetzelfde spoor zetten.
Ik twijfel erover om dit topic te verwijderen, voor mij heeft het al gebracht wat ik nodig had. Aan de andere kant is het goed om dit te delen...
Mijn vriendin en haar vriend zijn inmiddels ruim 2 jaar bezig om zwanger te worden. Na heel wat onderzoeken blijft het onduidelijk waarom ze niet zwanger worden. Bij haar werkt alles en zijn de eileiders open (brrrr wat een nare onderzoeken) en zijn zaad is eigenlijk van topkwaliteit. Inmiddels zijn ze 3 IUI pogingen verder en helaas nog niet zwanger.
Bij mijn vriendin in de familie is zwanger worden moeilijk, of eigenlijk lukt het wel, maar na heeeeel lang wachten en vaak ook met medische hulp. Dat het gaat lukken dat 'moet' dus wel, maar het kan lang duren.
Ik zie hun gevecht met pijn in mijn hart aan en zou zo graag van alles willen doen om ze helpen zwanger te worden, uiteraard kan ik dat niet helaas. Ze zijn (natuurlijk) ook zo verschrikkelijk gefocust, zo mee bezig, dat ik soms denk, lieverds neem even een klein stapje terug, laat het voor even los. Ze hebben nu een tussenpoze van een maand omdat ze lekker op vakantie zijn, maar de ovulatietesten zijn mee. Ze hadden zelfs aan de artsen gevraagd of ze de hormonen zelf ook mee mochten, maar dat mocht (gelukkig) niet. Maar wie weet lukt het pas over 5 jaar. Ze wil niks horen over loslaten, maar toch wil ik het haar zo nu en dan toch op haart hart drukken, is dat egoistisch?
Ik zou graag jullie ervaringen willen horen, wat ik eventueel wel zou kunnen doen, of juist niet moet doen. Waar hadden jullie behoefte aan bij vrienden, of juist niet. En hebben jullie nog andere tips die ik ze kan aanrijken. Ik heb ze verteld van dit forum, om met anderen hierover te kunnen praten over ervaringen en verdriet, maar tot nog toe heeft ze dat niet gedaan denk ik.
Avast bedankt, Monique
---
Ik ben blij dat ik dit topic geopend heb. Hoewel ik op een gegeven moment dat even niet vond omdat ik me aangevallen voelde, en daarna schaamde ik me bijna voor mijn vraag, en ook voor mijn reactie. Misschien is het ook wel apart om een topic met deze vraag te openen. Maar uiteindelijk heeft het me wel gebracht wat ik ervan hoopte. Twee dingen zijn voor mij het belangrijkste. Het loslaten van het idee dat mijn vriendin het soms zou moeten loslaten. Ik zie in dat dat simpelweg niet kan, en dat ze daarin hun eigen weg moeten zoeken. En ten tweede de tip van het boek 'open zenuw'. Ik zal het lezen en daarna aan mijn vriendin geven. Ze mogen uiteraard zelf bepalen wat ze ermee doen, lezen, en/of aan een ander lezen. Of wegleggen. Het is misschien een heel klein steuntje in de rug en meer kan ik niet doen. Verder ben ik blij te horen dat ik ook op de goede weg ben, en zal ik dat blijven doen. Dus er zijn als ze me nodig heeft en daarnaast lekker afleiding zoeken. En ze uiteraard met rust laten. En wellicht kan ik andere vrienden van ons op hetzelfde spoor zetten.
Ik twijfel erover om dit topic te verwijderen, voor mij heeft het al gebracht wat ik nodig had. Aan de andere kant is het goed om dit te delen...
maandag 20 juli 2009 om 13:44
Je bent inderdaad een lieve vriendin, maar het is toch echt hun zaak. Als zij het niet wil loslaten, dan wil ze dat niet. Hoe goed bedoeld je advies ook. Bovendien is het niet gezegd dat het wel lukt door dat stapje terug. Je kunt er voor haar zijn door een luisterent oor te bieden. je kunt heus een keer zeggen wat je denkt, maar meer niet. Wordt vooral niet pusherig...
maandag 20 juli 2009 om 13:55
Ik denk dat je al heel erg je best doet en een goede vriendin bent. Maar loslaten moet ze zelf willen en dat wil ze nu niet.
Wat je denk ik het beste kunt doen is het er niet meer over hebben of niet te vaak, want dat legt zo'n druk. Ga gewoon leuke dingen met haar doen. Ga een een dagje uit, museum, sauna, shoppen, film etc. Zo laat ze ongemerkt "ook los" maar zonder er al teveel over gepraat hoeft te worden. Het is dan een onderdeel van wat jullie samen doen.
Wat je denk ik het beste kunt doen is het er niet meer over hebben of niet te vaak, want dat legt zo'n druk. Ga gewoon leuke dingen met haar doen. Ga een een dagje uit, museum, sauna, shoppen, film etc. Zo laat ze ongemerkt "ook los" maar zonder er al teveel over gepraat hoeft te worden. Het is dan een onderdeel van wat jullie samen doen.
maandag 20 juli 2009 om 14:07
Inderdaad, ik wil niet te pusherig doen, zeker niet. Ik zie dat andere vrienden dat in de omgeving al veel te veel doen, uit goedbedoelde interesse. En zelfs ondanks dat ze een paar keer hebben aangegeven dat ze er zelf over beginnen als ze daar behoefte aan hebben en dat ze niet willen dat ernaar gevraagd wordt.
Dus dat doe ik niet, ik vraag er niet naar, laat af en toe via een sms of een kaartje weten dat ik aan ze denk. En over dat loslaten, dat zal ik zeker niet vaak gaan zeggen, alleen op de goede momenten en misschien soms helemaal niet. Maar wat is jullie ervaring dan, was het soms niet juist nodig om dat van iemand te horen? Om even wakker geschud te worden, even buiten de bel te kijken waarin je opgesloten zit met je wensen, hoop en teleurstelling? Of gebeurt dat toch wel?
En daarnaast lijkt het me inderdaad ook goed om het ook over andere dingen te hebben. Dus heb ik haar inderdaad meegevraagd voor een dagje shoppen/strand etc (goede tip dus!) en stuur ik haar ook kaartjes met hele andere onderwerpen.
Ik weet ook dat ik verder niet zoveel kan doen, maar zou toch graag willen horen wat de ervaring van anderen is. Wat die bijvoorbeeld heel fijn vonden. Of misschien wat jullie ervaring met IUI uberhaupt is, voor mij om er wat meer van te weten te komen. Na hoeveel pogingen lukt het gemiddeld, of is daar helemaal niks van te zeggen. Welke informatie hadden jullie wat aan.
Zoiets.
En uiteraard hartstikke bedankt voor jullie reactie, fijn dat jullie met mij meeleven!
Dus dat doe ik niet, ik vraag er niet naar, laat af en toe via een sms of een kaartje weten dat ik aan ze denk. En over dat loslaten, dat zal ik zeker niet vaak gaan zeggen, alleen op de goede momenten en misschien soms helemaal niet. Maar wat is jullie ervaring dan, was het soms niet juist nodig om dat van iemand te horen? Om even wakker geschud te worden, even buiten de bel te kijken waarin je opgesloten zit met je wensen, hoop en teleurstelling? Of gebeurt dat toch wel?
En daarnaast lijkt het me inderdaad ook goed om het ook over andere dingen te hebben. Dus heb ik haar inderdaad meegevraagd voor een dagje shoppen/strand etc (goede tip dus!) en stuur ik haar ook kaartjes met hele andere onderwerpen.
Ik weet ook dat ik verder niet zoveel kan doen, maar zou toch graag willen horen wat de ervaring van anderen is. Wat die bijvoorbeeld heel fijn vonden. Of misschien wat jullie ervaring met IUI uberhaupt is, voor mij om er wat meer van te weten te komen. Na hoeveel pogingen lukt het gemiddeld, of is daar helemaal niks van te zeggen. Welke informatie hadden jullie wat aan.
Zoiets.
En uiteraard hartstikke bedankt voor jullie reactie, fijn dat jullie met mij meeleven!
maandag 20 juli 2009 om 14:13
quote:monxmar schreef op 20 juli 2009 @ 14:07:
Inderdaad, ik wil niet te pusherig doen, zeker niet. Ik zie dat andere vrienden dat in de omgeving al veel te veel doen, uit goedbedoelde interesse. En zelfs ondanks dat ze een paar keer hebben aangegeven dat ze er zelf over beginnen als ze daar behoefte aan hebben en dat ze niet willen dat ernaar gevraagd wordt.
Dus dat doe ik niet, ik vraag er niet naar, laat af en toe via een sms of een kaartje weten dat ik aan ze denk. En over dat loslaten, dat zal ik zeker niet vaak gaan zeggen, alleen op de goede momenten en misschien soms helemaal niet. Maar wat is jullie ervaring dan, was het soms niet juist nodig om dat van iemand te horen? Om even wakker geschud te worden, even buiten de bel te kijken waarin je opgesloten zit met je wensen, hoop en teleurstelling? Of gebeurt dat toch wel?
En daarnaast lijkt het me inderdaad ook goed om het ook over andere dingen te hebben. Dus heb ik haar inderdaad meegevraagd voor een dagje shoppen/strand etc (goede tip dus!) en stuur ik haar ook kaartjes met hele andere onderwerpen.
Ik weet ook dat ik verder niet zoveel kan doen, maar zou toch graag willen horen wat de ervaring van anderen is. Wat die bijvoorbeeld heel fijn vonden. Of misschien wat jullie ervaring met IUI uberhaupt is, voor mij om er wat meer van te weten te komen. Na hoeveel pogingen lukt het gemiddeld, of is daar helemaal niks van te zeggen. Welke informatie hadden jullie wat aan.
Zoiets.
En uiteraard hartstikke bedankt voor jullie reactie, fijn dat jullie met mij meeleven!
Ik denk dat je het goed doet door voor afleiding te zorgen. Je kunt haar zeggen dat als ze er over wil praten, ze bij je terecht kan. Zou ook kunnen dat ze daar andere vriendinnen voor heeft maar iig geef je haar de gelegenheid.
Wat betreft het aantal pogingen wanneer het lukt heb ik geen kaas van gegeten. Het is wel een stukje waarbij voor mij 'alarmbellen' gaan rinkelen dat je toch iets teveel betrokken wil zijn. Zij weet het antwoord ongetwijfeld, ze zit er middenin. Je zou het dus aan haar kunnen vragen wat haar verteld is. Als wij zeggen dat het in gemiddeld 4 pogingen lukt, wat voegt dat dan toe voor jou?
Niet rot bedoeld, ik schrijf alleen hoe het op mij overkomt. Dan vind ik alle afleiding en goedbedoelde zaken fijn, maar zodra je te dichtbij komt op het gebied van bemoeienis... dan denk ik.. back off...
Inderdaad, ik wil niet te pusherig doen, zeker niet. Ik zie dat andere vrienden dat in de omgeving al veel te veel doen, uit goedbedoelde interesse. En zelfs ondanks dat ze een paar keer hebben aangegeven dat ze er zelf over beginnen als ze daar behoefte aan hebben en dat ze niet willen dat ernaar gevraagd wordt.
Dus dat doe ik niet, ik vraag er niet naar, laat af en toe via een sms of een kaartje weten dat ik aan ze denk. En over dat loslaten, dat zal ik zeker niet vaak gaan zeggen, alleen op de goede momenten en misschien soms helemaal niet. Maar wat is jullie ervaring dan, was het soms niet juist nodig om dat van iemand te horen? Om even wakker geschud te worden, even buiten de bel te kijken waarin je opgesloten zit met je wensen, hoop en teleurstelling? Of gebeurt dat toch wel?
En daarnaast lijkt het me inderdaad ook goed om het ook over andere dingen te hebben. Dus heb ik haar inderdaad meegevraagd voor een dagje shoppen/strand etc (goede tip dus!) en stuur ik haar ook kaartjes met hele andere onderwerpen.
Ik weet ook dat ik verder niet zoveel kan doen, maar zou toch graag willen horen wat de ervaring van anderen is. Wat die bijvoorbeeld heel fijn vonden. Of misschien wat jullie ervaring met IUI uberhaupt is, voor mij om er wat meer van te weten te komen. Na hoeveel pogingen lukt het gemiddeld, of is daar helemaal niks van te zeggen. Welke informatie hadden jullie wat aan.
Zoiets.
En uiteraard hartstikke bedankt voor jullie reactie, fijn dat jullie met mij meeleven!
Ik denk dat je het goed doet door voor afleiding te zorgen. Je kunt haar zeggen dat als ze er over wil praten, ze bij je terecht kan. Zou ook kunnen dat ze daar andere vriendinnen voor heeft maar iig geef je haar de gelegenheid.
Wat betreft het aantal pogingen wanneer het lukt heb ik geen kaas van gegeten. Het is wel een stukje waarbij voor mij 'alarmbellen' gaan rinkelen dat je toch iets teveel betrokken wil zijn. Zij weet het antwoord ongetwijfeld, ze zit er middenin. Je zou het dus aan haar kunnen vragen wat haar verteld is. Als wij zeggen dat het in gemiddeld 4 pogingen lukt, wat voegt dat dan toe voor jou?
Niet rot bedoeld, ik schrijf alleen hoe het op mij overkomt. Dan vind ik alle afleiding en goedbedoelde zaken fijn, maar zodra je te dichtbij komt op het gebied van bemoeienis... dan denk ik.. back off...
maandag 20 juli 2009 om 14:13
Zeg vooral niet dat ze er niet zoveel mee bezig moeten zijn, dat is namelijk nagenoeg onmogelijk. Als vrouw word je 1x per maand geconfronteerd met het feit dat je (weer) niet zwanger bent. Dus hoezo er niet mee bezig zijn, je lijf maakt het je toch wel duidelijk.
Lees het boekje "Open Zenuw" eens, dat geeft veel duidelijkheid en inzicht over vruchtbaarheidsbehandelingen. En als je het uit hebt, geef je het je vriendin cadeau. Dan kan zij het lezen en evt. aan familieleden of andere vrienden laten lezen die het allemaal heel goed bedoelen maar haar keer op keer kwetsen met goedbedoelde opmerkingen als "je moet er niet zo mee bezig zijn, je moet het loslaten".
Lees het boekje "Open Zenuw" eens, dat geeft veel duidelijkheid en inzicht over vruchtbaarheidsbehandelingen. En als je het uit hebt, geef je het je vriendin cadeau. Dan kan zij het lezen en evt. aan familieleden of andere vrienden laten lezen die het allemaal heel goed bedoelen maar haar keer op keer kwetsen met goedbedoelde opmerkingen als "je moet er niet zo mee bezig zijn, je moet het loslaten".
maandag 20 juli 2009 om 14:20
De weg
Je verteld me, het komt vast vanzelf goed
Vanzelf? Hoe kun je dat nou zeggen?
begrijp je dan écht niet wat het met me doet?
Ik heb het zo vaak geprobeerd uit te leggen…
Van “vanzelf” is echter geen enkele sprake
Of het goed komt daarvoor geeft niemand een garantie
We moeten er heel veel voor doen, én veel voor laten
Het volgende advies luid; ga eens lekker op vakantie !
Je bent er teveel mee bezig word me verteld.
Elke dag temperaturen en doktersbezoeken met regelmaat
Hoe zou ik het kunnen negeren, dat vooropgesteld.
Bij dit soort adviezen ben ik echt niet gebaat!
Erken ons angst en begrijp ons verdriet.
Probeer er niet aan voor bij te gaan of te bagatelliseren.
Er gaat veel leed schuil achter de glimlach die je ziet
bovenstaande adviezen zijn louter kwetsend wil je je dát realiseren
Sluit je ogen, plaats je in ons positie en voel…..
Hoe het is; onze angst, onzekerheden en de pijn
De nare onderzoeken, het onbegrip, dát is wat ik bedoel
Probeer te voelen hoe het is om ongewenst kinderloos te zijn.
Een beetje begrip, een uitreikende hand of een vriendelijk woord
Het is veel gevraagd maar dit is alles wat ik van je verlang.
Luister naar mij, laat me voelen dat ik door jou word gehoord
Ik ben niet sterk ik ben niet stoer, eerder kwetsbaar en bang.
Door jou begrip deel je op een positieve wijze met ons deze strijd
De slagingspercentages van de aanstaande behandelingen maken mij bang
Of wij ooit een kindje kunnen krijgen zullen we weten met de tijd.
Misschien met jou empathie, voelt de weg daartoe niet zo lang.
Je verteld me, het komt vast vanzelf goed
Vanzelf? Hoe kun je dat nou zeggen?
begrijp je dan écht niet wat het met me doet?
Ik heb het zo vaak geprobeerd uit te leggen…
Van “vanzelf” is echter geen enkele sprake
Of het goed komt daarvoor geeft niemand een garantie
We moeten er heel veel voor doen, én veel voor laten
Het volgende advies luid; ga eens lekker op vakantie !
Je bent er teveel mee bezig word me verteld.
Elke dag temperaturen en doktersbezoeken met regelmaat
Hoe zou ik het kunnen negeren, dat vooropgesteld.
Bij dit soort adviezen ben ik echt niet gebaat!
Erken ons angst en begrijp ons verdriet.
Probeer er niet aan voor bij te gaan of te bagatelliseren.
Er gaat veel leed schuil achter de glimlach die je ziet
bovenstaande adviezen zijn louter kwetsend wil je je dát realiseren
Sluit je ogen, plaats je in ons positie en voel…..
Hoe het is; onze angst, onzekerheden en de pijn
De nare onderzoeken, het onbegrip, dát is wat ik bedoel
Probeer te voelen hoe het is om ongewenst kinderloos te zijn.
Een beetje begrip, een uitreikende hand of een vriendelijk woord
Het is veel gevraagd maar dit is alles wat ik van je verlang.
Luister naar mij, laat me voelen dat ik door jou word gehoord
Ik ben niet sterk ik ben niet stoer, eerder kwetsbaar en bang.
Door jou begrip deel je op een positieve wijze met ons deze strijd
De slagingspercentages van de aanstaande behandelingen maken mij bang
Of wij ooit een kindje kunnen krijgen zullen we weten met de tijd.
Misschien met jou empathie, voelt de weg daartoe niet zo lang.
maandag 20 juli 2009 om 14:36
Sjezus, jullie reactie doet mij pijn, daar gaan mijn nekharen van overeind staan moet ik je zeggen.
Ik weet zeker dat ik juist degene ben die haar niet pusht, die niks vraagt, die alles van haar laat afhangen, juist omdat de confrontatie mij zo pijnlijk lijkt. Dat is de reden dat ik hier contact zoek. En de vraag over slaginspercentage was een vraag uit onbekendheid, een fijnere reactie dan 'nekharen overeind' had ik gevonden dat dat juist een hele pijnlijke vraag is. Dat heb ik me niet beseft. Wel makkelijk om zo over mij te oordelen, lees eens verder tussen de zinnen zou ik zeggen. Blijkbaar ben ik gevoeliger voor dat soort dingen dan jullie. Ik vroeg ervaringen en ik vroeg niet om beoordelingen...
Open Zenuw, dat klinkt goed, ik ga het meteen opzoeken. Naar zulke adviezen was ik op zoek.
Ik hoop dat alleen de mensen die het positieve van dit bericht zich laten horen, want dit verzoek is echt als iets positiefs bedoelt. Ik kan je verzekeren dat ik iemand ben die grote afstand neem, aanvoel als iemand niet wil praten en met grote voorzichtigheid eventueel dingen vraag of aangeef.
Ik zou me bijna een rotvriendin gaan voelen...
Ik weet zeker dat ik juist degene ben die haar niet pusht, die niks vraagt, die alles van haar laat afhangen, juist omdat de confrontatie mij zo pijnlijk lijkt. Dat is de reden dat ik hier contact zoek. En de vraag over slaginspercentage was een vraag uit onbekendheid, een fijnere reactie dan 'nekharen overeind' had ik gevonden dat dat juist een hele pijnlijke vraag is. Dat heb ik me niet beseft. Wel makkelijk om zo over mij te oordelen, lees eens verder tussen de zinnen zou ik zeggen. Blijkbaar ben ik gevoeliger voor dat soort dingen dan jullie. Ik vroeg ervaringen en ik vroeg niet om beoordelingen...
Open Zenuw, dat klinkt goed, ik ga het meteen opzoeken. Naar zulke adviezen was ik op zoek.
Ik hoop dat alleen de mensen die het positieve van dit bericht zich laten horen, want dit verzoek is echt als iets positiefs bedoelt. Ik kan je verzekeren dat ik iemand ben die grote afstand neem, aanvoel als iemand niet wil praten en met grote voorzichtigheid eventueel dingen vraag of aangeef.
Ik zou me bijna een rotvriendin gaan voelen...
maandag 20 juli 2009 om 14:38
maandag 20 juli 2009 om 14:41
"Ik had meer steun, troost en begrip van mijn familie verwacht" Dat is een citaat uit het boekje, wat ik lees op de website. En mijn zoektocht op dit forum gaat over ' hoe geef ik mijn vriendin steun, troost en begrip' zonder dat ik mezelf aan haar opdring of net doe alsof er niks aan de hand is...
Ik hoop dat jullie het nu beter begrijpen... En dan hou ik erover op me te verontschuldigen en te vertellen waarom ik dit topic begonnen ben.
Ik hoop dat jullie het nu beter begrijpen... En dan hou ik erover op me te verontschuldigen en te vertellen waarom ik dit topic begonnen ben.
maandag 20 juli 2009 om 14:41
@Monxmar
Ik heb zelf van Yamuna het boekje Open Zenuw cadeau gekregen en er veel aan gehad. Het staat nu bij mijn schoonouders en heeft ook daar een opening geboden voor een gesprek en wederzijds begrip en respect opgeleverd.
Helaas is Yamuna ervaringsdeskundige en mijn zwangerschap is me ook niet komen aanwaaien...
Ik heb zelf van Yamuna het boekje Open Zenuw cadeau gekregen en er veel aan gehad. Het staat nu bij mijn schoonouders en heeft ook daar een opening geboden voor een gesprek en wederzijds begrip en respect opgeleverd.
Helaas is Yamuna ervaringsdeskundige en mijn zwangerschap is me ook niet komen aanwaaien...
maandag 20 juli 2009 om 14:42
Als je leest wat er staat zou je er iets uit kunnen halen.
Er wordt duidelijk verteld wat wel fijn is, wat wel op prijs gesteld wordt. Er wordt zelfs gezegd dat je een lieve vriendin bent.
Mensen pikken op wat jij uitstraalt, vergeet dat niet. Je kan er ook iets mee doen. Ok, dit en dit en dit werkt goed, het andere absoluut niet. Of je kan je aangevallen voelen.. is natuurlijk ook een optie.
Kijk, wat jij ultimo doet moet je zelf weten. Het zou ons een worst wezen. Je vraagt advies en die krijg je. Hele eerlijke ook nog eens.
Er wordt duidelijk verteld wat wel fijn is, wat wel op prijs gesteld wordt. Er wordt zelfs gezegd dat je een lieve vriendin bent.
Mensen pikken op wat jij uitstraalt, vergeet dat niet. Je kan er ook iets mee doen. Ok, dit en dit en dit werkt goed, het andere absoluut niet. Of je kan je aangevallen voelen.. is natuurlijk ook een optie.
Kijk, wat jij ultimo doet moet je zelf weten. Het zou ons een worst wezen. Je vraagt advies en die krijg je. Hele eerlijke ook nog eens.
maandag 20 juli 2009 om 14:42
sorry monxmar, ik bedoelde het niet zo lomp.
ik twijfel absoluut niet aan je goede bedoelingen, in tegendeel!
het boek open zenuw wat je is aangeraden is zeker een goed boek om te lezen, helder geschreven. niet langdradig en maakt heel goed duidelijk waar je vrienden mee bezig zijn , ook de nodige termen worden uitgelegd.
het boek is overgens alleen via internet te bestellen
de schrijfster is Denise Hilhorst
ik twijfel absoluut niet aan je goede bedoelingen, in tegendeel!
het boek open zenuw wat je is aangeraden is zeker een goed boek om te lezen, helder geschreven. niet langdradig en maakt heel goed duidelijk waar je vrienden mee bezig zijn , ook de nodige termen worden uitgelegd.
het boek is overgens alleen via internet te bestellen
de schrijfster is Denise Hilhorst
maandag 20 juli 2009 om 14:47
Dit is geen verwijt maar de meeste rottige opmerkingen worden met de beste bedoelingen gemaakt.
en dan voel je je nog lulliger want boos worden is dan niet op zn plaats want ze bedoelen het zo goed....
ooit zei mijn ex tijdens een BBQ en we weer slechte ziekenhuis uitslagen hadden gekregen ach meid je kan het ook van de positieve kant bekijken JIJ mag nu lekker en roseetje drinken , mijn vrouw niet. (ik kon m de fles rosé wel door zn strot douwen, maar glimlachtte lief want hij bedoelde het niet zo rottig) en zo heb ik nog legio voorbeelden.
en ja laat het even rusten, je bent er teveel mee bezig, laat het los komen ook uit de categorie heel lief bedoeld maar niet leuk.
en dan voel je je nog lulliger want boos worden is dan niet op zn plaats want ze bedoelen het zo goed....
ooit zei mijn ex tijdens een BBQ en we weer slechte ziekenhuis uitslagen hadden gekregen ach meid je kan het ook van de positieve kant bekijken JIJ mag nu lekker en roseetje drinken , mijn vrouw niet. (ik kon m de fles rosé wel door zn strot douwen, maar glimlachtte lief want hij bedoelde het niet zo rottig) en zo heb ik nog legio voorbeelden.
en ja laat het even rusten, je bent er teveel mee bezig, laat het los komen ook uit de categorie heel lief bedoeld maar niet leuk.
maandag 20 juli 2009 om 14:52
@domnaiefmutsje: ik ben blij met hele eerlijke en open reacties, maar dan wel op een positieve manier. Dat laatste geld overigens niet voor jouw reactie, die vond ik wel positief, dit bewijst maar weer eens dat communiceren via tekst en zonder lichaamstaal gevaarlijk is. Daarmee bedoel ik dat het vaak anders overkomt dan misschien bedoelt. Ik ben blij met je reactie, maar schrok van je alarmbellen. In verdediging gaan is niet de beste manier van mij, oprechte exuses.
@yamunda: ik ga meteen kijken op de website! Bedankt.
@yamunda: ik ga meteen kijken op de website! Bedankt.
maandag 20 juli 2009 om 14:53
Prachtig Yamuna, heel knap dat je dat zelf geschreven hebt, het geeft inderdaad een beeld voor ons "buitenstaanders".
Beng (f)
Monxmar, ik denk niet dat je het negatief moet opvatten hoor! Want ik vind het super dat je als vriendin zijnde zo probeert mee te denken met je vrienden...Laat hen je maar vertellen waar ze behoefte aan hebben, zo lang jij hen laat weten dat je aan hen denkt is dat waarschijnlijk al heel fijn!
Beng (f)
Monxmar, ik denk niet dat je het negatief moet opvatten hoor! Want ik vind het super dat je als vriendin zijnde zo probeert mee te denken met je vrienden...Laat hen je maar vertellen waar ze behoefte aan hebben, zo lang jij hen laat weten dat je aan hen denkt is dat waarschijnlijk al heel fijn!
maandag 20 juli 2009 om 14:55
De broer vriendin en zijn vrouw hebben dit jaar een kindje gekregen (natuurlijk in 1x zwanger, mijn vriendin en haar vriend hadden veel verdriet want zij hadden 'de eerste moeten zijn'). Ze kreeg de volgende opmerking van haar moeder: nou ik hoop dat jullie nog lang niet zwanger worden, want ik wil eerst genieten van mijn eerste kleinkind... Pffff, zo pijnlijk. Verschil is wel dat haar moeder het toen niet wist hoe lang ze al aan het proberen waren en hoe groot hun wens was.
