Relaties
alle pijlers
Moeite in relatie met betrokkenheid bij familie – iemand h
donderdag 17 april 2025 om 22:02
Hoi allemaal,
Ik zit ergens mee in mijn relatie en ik hoop dat iemand dit herkent of misschien tips heeft. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en wonen ook samen. Zelf ben ik heel hecht met mijn ouders en familie. We eten vaak samen, vieren verjaardagen en feestdagen samen – dat soort dingen. Maar mijn vriend heeft daar best moeite mee.
Hij heeft 4 jaar geleden zijn moeder verloren en heeft verder geen contact meer met familie. Hij is ook niet echt in een warm gezin opgegroeid en ik denk dat dat er misschien ook mee te maken heeft.
Wat ik lastig vind, is dat hij vaak met veel moeite meegaat naar mijn ouders. Soms zegt hij op het laatste moment ineens af, zoals vorige week bij een geplande BBQ. Dat zorgt dan ook weer voor spanningen tussen ons, zeker omdat ik het belangrijk vind dat hij erbij is. We kregen laatst zelfs ruzie omdat ik hem pushte om toch mee te gaan.
Nu met Pasen zijn we weer uitgenodigd bij mijn ouders, maar hij wil echt niet mee. Hij vindt het te veel, omdat zaterdag mijn familie langskomt én volgende week mijn ouders even langs willen komen voor een stuk taart voor zijn verjaardag. Hij wordt er boos van en zegt dat het hem allemaal te druk is.
Ik begin te twijfelen aan mezelf: denk ik te veel aan mijn eigen behoefte om dingen samen te doen met familie? Moet ik hem meer ruimte geven? Of is het ook logisch dat ik wil dat hij soms meegaat?
Zijn er mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken? Hoe gaan jullie daarmee om? Ik vind het heel lastig om de balans te vinden tussen begrip voor hem en trouw blijven aan wat voor mij belangrijk is.
Ik zit ergens mee in mijn relatie en ik hoop dat iemand dit herkent of misschien tips heeft. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en wonen ook samen. Zelf ben ik heel hecht met mijn ouders en familie. We eten vaak samen, vieren verjaardagen en feestdagen samen – dat soort dingen. Maar mijn vriend heeft daar best moeite mee.
Hij heeft 4 jaar geleden zijn moeder verloren en heeft verder geen contact meer met familie. Hij is ook niet echt in een warm gezin opgegroeid en ik denk dat dat er misschien ook mee te maken heeft.
Wat ik lastig vind, is dat hij vaak met veel moeite meegaat naar mijn ouders. Soms zegt hij op het laatste moment ineens af, zoals vorige week bij een geplande BBQ. Dat zorgt dan ook weer voor spanningen tussen ons, zeker omdat ik het belangrijk vind dat hij erbij is. We kregen laatst zelfs ruzie omdat ik hem pushte om toch mee te gaan.
Nu met Pasen zijn we weer uitgenodigd bij mijn ouders, maar hij wil echt niet mee. Hij vindt het te veel, omdat zaterdag mijn familie langskomt én volgende week mijn ouders even langs willen komen voor een stuk taart voor zijn verjaardag. Hij wordt er boos van en zegt dat het hem allemaal te druk is.
Ik begin te twijfelen aan mezelf: denk ik te veel aan mijn eigen behoefte om dingen samen te doen met familie? Moet ik hem meer ruimte geven? Of is het ook logisch dat ik wil dat hij soms meegaat?
Zijn er mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken? Hoe gaan jullie daarmee om? Ik vind het heel lastig om de balans te vinden tussen begrip voor hem en trouw blijven aan wat voor mij belangrijk is.
vrijdag 18 april 2025 om 15:49
Wat een ellende! Ik heb een max 1x per maand regel, en liefste minder, als het gaat om familie treffen. En ik bepaal echt zelf hoe ik MIJN verjaardag vier, meestal vier ik het niet en dan wordt bezoek dus ook echt niet binnen gelaten. Totaal grens overschrijdend gedrag dit als iemand aangeeft er geen behoefte aan te hebben.
Maw: absoluut team vriend hierin!
Maw: absoluut team vriend hierin!
vrijdag 18 april 2025 om 15:54
Ik snap best dat je met een hechte familie tot een andere frequentie van afspreken komt, andersom idem dito.
Je mag het ook best niet fijn vinden, dat je vriend minder behoefte heeft aan familiebijeenkomsten dan jij.
Misschien goed om er even wat meer lucht in te brengen en het wat meer op z'n beloop te laten. Dwang gaat alleen maar tegenwerken.
Het klinkt wel wat veel,dat zou mij ook benauwen of het nu mijn of schoonfamilie zou zijn.
Misschien zit daar de crux voor jou; jij linkt zijn tegenzin aan jouw familie terwijl hij het volgens mij echt teveel vindt, ongeacht wie het zijn.
Je mag het ook best niet fijn vinden, dat je vriend minder behoefte heeft aan familiebijeenkomsten dan jij.
Misschien goed om er even wat meer lucht in te brengen en het wat meer op z'n beloop te laten. Dwang gaat alleen maar tegenwerken.
Het klinkt wel wat veel,dat zou mij ook benauwen of het nu mijn of schoonfamilie zou zijn.
Misschien zit daar de crux voor jou; jij linkt zijn tegenzin aan jouw familie terwijl hij het volgens mij echt teveel vindt, ongeacht wie het zijn.
vrijdag 18 april 2025 om 16:01
Hier weleens iets soortgelijks gehad.vivapimpelmees schreef: ↑18-04-2025 14:58Die mensen bestaan ja. Ik heb het vieren van mijn verjaardag jaren geleden al afgeschaft en toch stonden elk jaar mijn schoonouders op de stoep. Het kwartje viel pas toen ik er gewoon voor zorgde dat ik niet thuis was. Toen hoorde ik de volgende dag dat ze voor de deur hadden gestaan. Daarna jarenlang geen 'last' gehad, totdat mijn schoonmoeder overleed. Nu staat schoonvader bij verjaardagen in ons gezin onaangekondigd voor de deur terwijl wij hem altijd doorgeven dat we het niet vieren. Vorig jaar heb ik hem op mijn verjaardag gebeld om te zeggen dat ik het niet vierde en toen zei hij dat ie toch langs zou komen. Ben toen gewoon boos geworden en dat hielp maar frustrerend is het wel.
Ik had een zware depressie, dus al aangegeven geen verjaardag te vieren.
Stonden schoonouders toch aan de deur, terwijl ik jankend op de bank lag.
Dus de deur niet opengedaan. Nou, die waren zwaaaaar beledigd hoor.
Echt geen begrip voor de situatie.
Waar je niets aan kan veranderen blijft niet perse hetzelfde.
vrijdag 18 april 2025 om 16:10
cowandchicken schreef: ↑18-04-2025 16:01Hier weleens iets soortgelijks gehad.
Ik had een zware depressie, dus al aangegeven geen verjaardag te vieren.
Stonden schoonouders toch aan de deur, terwijl ik jankend op de bank lag.
Dus de deur niet opengedaan. Nou, die waren zwaaaaar beledigd hoor.
Echt geen begrip voor de situatie.
Ik heb zulke ouders. Lieve mensen, maar weinig begrip als je iets doet wat niet in het plaatje past. Want als iemand ziek/jarig/geslaagd is, dan ga je langs. Pijn? Onder de pijnstillers? Nog half high van de narcose? Maakt niet uit, je bent ziek dus we komen. En met de beste bedoelingen, het hoort erbij. Met als resultaat dat ik erg allergisch ben geworden voor de woorden "het hoort erbij"
vrijdag 18 april 2025 om 16:10
Die bestaan zeker. Mijn moeder en schoonmoeder hebben er ook geen boodschap aan of we een verjaardag vieren. Die komen gewoon.vivapimpelmees schreef: ↑18-04-2025 14:58Die mensen bestaan ja. Ik heb het vieren van mijn verjaardag jaren geleden al afgeschaft en toch stonden elk jaar mijn schoonouders op de stoep. Het kwartje viel pas toen ik er gewoon voor zorgde dat ik niet thuis was. Toen hoorde ik de volgende dag dat ze voor de deur hadden gestaan. Daarna jarenlang geen 'last' gehad, totdat mijn schoonmoeder overleed. Nu staat schoonvader bij verjaardagen in ons gezin onaangekondigd voor de deur terwijl wij hem altijd doorgeven dat we het niet vieren. Vorig jaar heb ik hem op mijn verjaardag gebeld om te zeggen dat ik het niet vierde en toen zei hij dat ie toch langs zou komen. Ben toen gewoon boos geworden en dat hielp maar frustrerend is het wel.
vrijdag 18 april 2025 om 16:22
Verschrikkelijk. Deden mijn schoonmoeder en schoonzus ook. Met mededelingen als "ja we weten dat je het niet wil vieren hoor, maar dat is zo ongezellig en we hebben een cadeautje dus we komen gewoon toch hoor, dat is wel zo leuk!" En dan gewoon de hele middag blijven, het gaf niks dat ik geen taart had, en "o gaan jullie (eigen gezin) uit eten, leuk, dan gaan we met z'n allen". Ze waren dan echt heel tevreden over zichzelf, had ik tenminste een leuke verjaardag, zo sneu als er niemand is.....
Achteraf ben ik veel te lief geweest, heb t meerdere keren laten gebeuren terwijl ik zo echt echt écht geen leuke dag had.
vrijdag 18 april 2025 om 16:27
Jullie moeten met elkaar in gesprek, want jullie hebben beiden andere behoeften en nu lijk jij van hem te verwachten dat hij hetzelfde moet willen als jij.
Ik zou daar ook geen trek in hebben als ik je vriend was. Schoonfamilie is leuk, maar wel met mate.
Dat jij heel graag veel en vaak bij je familie wilt zitten, dat kan. Dan moeten jullie het daar over hebben wat nog warm en close voelt en wanneer het voor de ander to much is. Ik bedoel, kun je ook een weekend zonder je familie? Als dat niet zo is, dan is het mogelijk te close. Ik vind het binnen een relatie namelijk belangrijk dat er voldoende 1 op 1 tijd is en niet dat daar altijd maar anderen bijzijn. Net zoals ik een man met intensieve hobby niet mijn man zou vinden. Ik zou er niks aanvinden als ik zou weten dat mijn man standaard de hele zaterdag op de voetbalclub zit en op zondagochtend zijn roes moet uitslapen. Dat gaat dan ten koste van wat ik zie als kwaliteit binnen een relatie.
Maar uiteindelijk bepaalt ieder voor zich wat hij of zij wil uit het leven en als jij jouw familie minimaal wekelijks of vaker wil zien, dan mag dat. De ander mag dat ook teveel vinden. Maar dan moet je je afvragen of jullie bij elkaar passen?
Als mijn man zijn ouders en familie elke week zou willen zien (of zelfs vaker), dan zou het denk ik niet de man voor mij zijn. Ik vind dat erg veel nl. Of het moet een standaard dag zijn dat hij dáár is en ik die avond het huis lekker voor mezelf heb zonder dat er de verwachting ligt dat ik meemoet.
Kortom, ga met elkaar in gesprek en geef hem de ruimte om niet hetzelfde te voelen of willen als jij. Het is JOUW familie, voor jou voelt alles waarschijnlijk zeer vertrouwd en eigen. Maar dat hoeft niet automatisch voor hem op te gaan. Bovendien kan de behoefte aan elkaar zien (ook met eigenheid) verschillen van persoon tot persoon.
Ik zou daar ook geen trek in hebben als ik je vriend was. Schoonfamilie is leuk, maar wel met mate.
Dat jij heel graag veel en vaak bij je familie wilt zitten, dat kan. Dan moeten jullie het daar over hebben wat nog warm en close voelt en wanneer het voor de ander to much is. Ik bedoel, kun je ook een weekend zonder je familie? Als dat niet zo is, dan is het mogelijk te close. Ik vind het binnen een relatie namelijk belangrijk dat er voldoende 1 op 1 tijd is en niet dat daar altijd maar anderen bijzijn. Net zoals ik een man met intensieve hobby niet mijn man zou vinden. Ik zou er niks aanvinden als ik zou weten dat mijn man standaard de hele zaterdag op de voetbalclub zit en op zondagochtend zijn roes moet uitslapen. Dat gaat dan ten koste van wat ik zie als kwaliteit binnen een relatie.
Maar uiteindelijk bepaalt ieder voor zich wat hij of zij wil uit het leven en als jij jouw familie minimaal wekelijks of vaker wil zien, dan mag dat. De ander mag dat ook teveel vinden. Maar dan moet je je afvragen of jullie bij elkaar passen?
Als mijn man zijn ouders en familie elke week zou willen zien (of zelfs vaker), dan zou het denk ik niet de man voor mij zijn. Ik vind dat erg veel nl. Of het moet een standaard dag zijn dat hij dáár is en ik die avond het huis lekker voor mezelf heb zonder dat er de verwachting ligt dat ik meemoet.
Kortom, ga met elkaar in gesprek en geef hem de ruimte om niet hetzelfde te voelen of willen als jij. Het is JOUW familie, voor jou voelt alles waarschijnlijk zeer vertrouwd en eigen. Maar dat hoeft niet automatisch voor hem op te gaan. Bovendien kan de behoefte aan elkaar zien (ook met eigenheid) verschillen van persoon tot persoon.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 18-04-2025 16:30
13.65% gewijzigd
vrijdag 18 april 2025 om 16:35
Op onze trouwdag ook. Staan ze daar met een bloemetje op de stoep terwijl wij er zelf niet eens aan gedacht hebben.
Soms irriteert dat me, omdat ze allebei inmiddels heel goed weten dat we onze trouwdag niet vieren (Soms wel samen, maar nooit voor anderen). Dan ben je dus eigenlijk toch verplicht om gastvrouw te spelen terwijl je daar juist niet voor kiest. Maar het is ook moeilijk om glashard te zeggen dat we niet willen dat ze komen, want ja, lief en goed bedoeld en zo.
vrijdag 18 april 2025 om 16:40
Sinds de marketingmolen doorheeft dat we bereid zijn geld uit te geven, komen we met de Paas tezamen alsof we allen vrome christenen zijn.
Ik ben benieuwd of ze wat van Pinksteren weten te maken ipv: 'oh kut, maandag is niemand op kantoor'
vrijdag 18 april 2025 om 16:44
Ik denk sinds de supermarktreclames dat laten zien.
vrijdag 18 april 2025 om 17:01
Ik zeg het inmiddels glashard. Ben d'r helemaal klaar mee.Itsnojoke schreef: ↑18-04-2025 16:35Op onze trouwdag ook. Staan ze daar met een bloemetje op de stoep terwijl wij er zelf niet eens aan gedacht hebben.
Soms irriteert dat me, omdat ze allebei inmiddels heel goed weten dat we onze trouwdag niet vieren (Soms wel samen, maar nooit voor anderen). Dan ben je dus eigenlijk toch verplicht om gastvrouw te spelen terwijl je daar juist niet voor kiest. Maar het is ook moeilijk om glashard te zeggen dat we niet willen dat ze komen, want ja, lief en goed bedoeld en zo.
vrijdag 18 april 2025 om 17:18
Ik vraag me af wie dan de initiatoren zijn.
Voor ons was het altijd een kinderfeest. Nou ja, feest? Zodra er geen paaseitjes meer gezocht werden, was het exit pasen
Pasen duurde dus soms maar een half uur.
vrijdag 18 april 2025 om 17:22
Daar ben ik inmiddels wel overheen. Als je over mijn grenzen blijft gaan ondanks meerdere keren aangegeven, dan is het op een gegeven moment wel klaar. En anders is het wel aan mijn gezicht af te lezenItsnojoke schreef: ↑18-04-2025 16:35Op onze trouwdag ook. Staan ze daar met een bloemetje op de stoep terwijl wij er zelf niet eens aan gedacht hebben.
Soms irriteert dat me, omdat ze allebei inmiddels heel goed weten dat we onze trouwdag niet vieren (Soms wel samen, maar nooit voor anderen). Dan ben je dus eigenlijk toch verplicht om gastvrouw te spelen terwijl je daar juist niet voor kiest. Maar het is ook moeilijk om glashard te zeggen dat we niet willen dat ze komen, want ja, lief en goed bedoeld en zo.
vrijdag 18 april 2025 om 17:34
Bij mij ook. Denk dat ze op de maan dan nog aan mij zien wat ik denk.
vrijdag 18 april 2025 om 17:57
Ik weet niet beter dan dat pasen altijd al kerst 2.0 is geweest. Tijdens mijn opgroeien lang lang geleden kwamen we ook altijd met de hele familie bij elkaar en toen onze kinderen klein waren, kwamen ook alle familieleden met kleintjes bij elkaar en gingen we samen eieren zoeken, brunchen/lunchen en vaak erna nog naar buiten. Voor mij voelt dit heel normaal. En in die dagen in aanloop stond bij ons thuis constant de Matthäus-Passion op en was het hele huis versierd.
vrijdag 18 april 2025 om 18:16
vrijdag 18 april 2025 om 18:30
Alleen. Dus die krijgt de hele avond gezeik over haar vriend te horen. Gezellig voor bij het thuiskomen
vrijdag 18 april 2025 om 18:39
Horeca en retail met goed weer extra koop bonus voor de bedrijven. Veel mensen een lang weekend vrij, voorjaar. En veel mensen zijn en blijven in Nederland.
Karakter is wat je bent in het donker.
vrijdag 18 april 2025 om 19:54
Vanuit het geloof is Pasen altijd heel belangrijk, zo niet het belangrijkste feest geweest. Geboren worden (kerst dus) doet iedereen, maar opstaan uit de dood (Pasen) deed alleen Jezus, dat was toch nog iets memorabeler.
Ik vind het juist wel geestig dat de commercie pas vrij recent ook een heel ding van Pasen is gaan maken. Er zit nog een handjevol gelovigen in de kerk bij de Paaswake, mensen organiseren rustig feestjes op Goede Vrijdag, en vreten en kopen zullen we.
vrijdag 18 april 2025 om 20:26
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
