Relaties
alle pijlers
Moeite in relatie met betrokkenheid bij familie – iemand h
donderdag 17 april 2025 om 22:02
Hoi allemaal,
Ik zit ergens mee in mijn relatie en ik hoop dat iemand dit herkent of misschien tips heeft. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en wonen ook samen. Zelf ben ik heel hecht met mijn ouders en familie. We eten vaak samen, vieren verjaardagen en feestdagen samen – dat soort dingen. Maar mijn vriend heeft daar best moeite mee.
Hij heeft 4 jaar geleden zijn moeder verloren en heeft verder geen contact meer met familie. Hij is ook niet echt in een warm gezin opgegroeid en ik denk dat dat er misschien ook mee te maken heeft.
Wat ik lastig vind, is dat hij vaak met veel moeite meegaat naar mijn ouders. Soms zegt hij op het laatste moment ineens af, zoals vorige week bij een geplande BBQ. Dat zorgt dan ook weer voor spanningen tussen ons, zeker omdat ik het belangrijk vind dat hij erbij is. We kregen laatst zelfs ruzie omdat ik hem pushte om toch mee te gaan.
Nu met Pasen zijn we weer uitgenodigd bij mijn ouders, maar hij wil echt niet mee. Hij vindt het te veel, omdat zaterdag mijn familie langskomt én volgende week mijn ouders even langs willen komen voor een stuk taart voor zijn verjaardag. Hij wordt er boos van en zegt dat het hem allemaal te druk is.
Ik begin te twijfelen aan mezelf: denk ik te veel aan mijn eigen behoefte om dingen samen te doen met familie? Moet ik hem meer ruimte geven? Of is het ook logisch dat ik wil dat hij soms meegaat?
Zijn er mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken? Hoe gaan jullie daarmee om? Ik vind het heel lastig om de balans te vinden tussen begrip voor hem en trouw blijven aan wat voor mij belangrijk is.
Ik zit ergens mee in mijn relatie en ik hoop dat iemand dit herkent of misschien tips heeft. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en wonen ook samen. Zelf ben ik heel hecht met mijn ouders en familie. We eten vaak samen, vieren verjaardagen en feestdagen samen – dat soort dingen. Maar mijn vriend heeft daar best moeite mee.
Hij heeft 4 jaar geleden zijn moeder verloren en heeft verder geen contact meer met familie. Hij is ook niet echt in een warm gezin opgegroeid en ik denk dat dat er misschien ook mee te maken heeft.
Wat ik lastig vind, is dat hij vaak met veel moeite meegaat naar mijn ouders. Soms zegt hij op het laatste moment ineens af, zoals vorige week bij een geplande BBQ. Dat zorgt dan ook weer voor spanningen tussen ons, zeker omdat ik het belangrijk vind dat hij erbij is. We kregen laatst zelfs ruzie omdat ik hem pushte om toch mee te gaan.
Nu met Pasen zijn we weer uitgenodigd bij mijn ouders, maar hij wil echt niet mee. Hij vindt het te veel, omdat zaterdag mijn familie langskomt én volgende week mijn ouders even langs willen komen voor een stuk taart voor zijn verjaardag. Hij wordt er boos van en zegt dat het hem allemaal te druk is.
Ik begin te twijfelen aan mezelf: denk ik te veel aan mijn eigen behoefte om dingen samen te doen met familie? Moet ik hem meer ruimte geven? Of is het ook logisch dat ik wil dat hij soms meegaat?
Zijn er mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken? Hoe gaan jullie daarmee om? Ik vind het heel lastig om de balans te vinden tussen begrip voor hem en trouw blijven aan wat voor mij belangrijk is.
zaterdag 19 april 2025 om 19:39
Ik ben op zich wel een familiemens, maar ik vul mijn contact met familie heel anders in. Komt misschien ook omdat ik opgegroeid ben met een deel van de familie dat aan het andere eind van de wereld woont, dus de hele tijd bij elkaar over de vloer was er nooit bij. En ik heb ook veel vrienden en andere dingen te doen.
Verjaardag vier ik persoonlijk inderdaad niet, daar ben ik wel een zuurpruim in. Vind het gewoon niet leuk.
Ik ga niet standaard mee naar familiedingen van partner. Ik kijk gewoon hoe mijn pet staat. Zeker als het iets is waar bredere familie bij zal zijn, heb ik er al minder mee.
Verjaardag vier ik persoonlijk inderdaad niet, daar ben ik wel een zuurpruim in. Vind het gewoon niet leuk.
Ik ga niet standaard mee naar familiedingen van partner. Ik kijk gewoon hoe mijn pet staat. Zeker als het iets is waar bredere familie bij zal zijn, heb ik er al minder mee.
vrijdag 25 april 2025 om 09:59
Hier moest ik even heel hard om lachen
Ooit had ik ook zo'n schoonfamilie die bij elke gelegenheid en het liefst nog elk weekend samen kwamen. Dan had ik de hele week hard gewerkt, want hele drukke baan, stonden ze zaterdagochtend weer onaangekondigd voor de deur, want dat was zo gezellig. En zondag was er wel weer wat anders met de familie. Vreselijk vond ik dat. Ik had een hele goede band met mijn eigen vader en moeder maar zij woonden verder weg en de gewoontes waren heel anders. Veel minder verplichtingen en verwachtingen. Ik heb me vaak ongelukkig gevoeld in de, voor mij, te hechte familieband van mijn schoonfamilie. Het is toch nooit eigen en ik had heel andere behoeften.
vrijdag 25 april 2025 om 11:12
Onaangekondigd voor de deur staan daar heb ik ook een grote hekel aan. Zeker op zaterdagochtend als je eindelijk aan rust toe bent!Misssunshine schreef: ↑25-04-2025 09:59Hier moest ik even heel hard om lachen
Ooit had ik ook zo'n schoonfamilie die bij elke gelegenheid en het liefst nog elk weekend samen kwamen. Dan had ik de hele week hard gewerkt, want hele drukke baan, stonden ze zaterdagochtend weer onaangekondigd voor de deur, want dat was zo gezellig. En zondag was er wel weer wat anders met de familie. Vreselijk vond ik dat. Ik had een hele goede band met mijn eigen vader en moeder maar zij woonden verder weg en de gewoontes waren heel anders. Veel minder verplichtingen en verwachtingen. Ik heb me vaak ongelukkig gevoeld in de, voor mij, te hechte familieband van mijn schoonfamilie. Het is toch nooit eigen en ik had heel andere behoeften.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
