Kinderen
alle pijlers
Baby is erg onrustig wie herkent dit?
dinsdag 3 juni 2025 om 07:43
Hi allemaal,
Onze dochter is na een week geboorte zeer onrustig en schrikachtig. (Prematuur 35+6 geboren).
Ze doet de gebruikelijke schrikhouding: armen verspreid en benen verspreid. Opengesperde ogen en regelmatig ook strak kijken (angstige blik). Direct daarna maaien met haar armen en benen en zeer onrustig. Hard zuigen aan de speen.
Ook vreselijke darmkrampjes gehad. Urenlang overstrekken en maaien en soms huilen, behalve als we haar uitrekte door goed rechtop te houden en onder schouders omhoog te houden. Later werkte dit niet meer en begon ze ook steeds vaker en langer te huilen.
Ze houdt er niet van getroost te worden in de vorm van : aanraken en wrijven. Op die momenten wil ze ook niet echt tegen je aan liggen, ze is te onrustig en zoekt naar de borst. Blijft aanhappen, loslaten en draaien met haar hoofd op zoek naar de tepel (ook op de arm). Zelf lijkt ze het dus ook niet meer te weten.
Wisselend met periodes dat ze alleen maar sliep/voeding/sliep. Ze zou (6 weken nu) alerter moeten zijn, energieker en volgens CB ons moeten aankijken en volgen. Echter heb ik uitgelegd dat ze echt nog veel te oververmoeid is, overprikkeld en haar rust nodig heeft. Laat staan het vreselijke onderwerp tummytime. Geen tijd voor gehad. Het gaat namelijk zo;
Voeding (20-50 minuten), direct daarna omhoog houden, krampjes tot een uur met geluk 30 min slapen en weer honger. Ze komt elke 2 uur nog steeds en nu met regeldagen (vermoed ik) weer eerder.
Wij vermoeden dat ze met borstvoeding (ben nu ook flink aan het afbouwen) niet voldoende binnenkrijgt. Wel genoeg melk, ik heb zelfs flinke overproductie gehad, maar geen voedingstoffen. Ook zou het drinken haar meer energie kosten dan de fles. Ze hapte moeilijk aan bij 2e borst, dus gaf ook een tijd al 1 borst.
Echter zijn wij ondertussen radeloos en ook zeker bezorgd. Ze is zo onrustig als ze wel wakker is. Periodes gehad dat ze maar 3 uur op een dag sliep. Wij gebruiken nu probiotica mini en het lijkt iets te gaan werken. Ook sampex is onderweg.
Adviezen zijn opzich niet nodig (wat wij nu doen is proberen zoveel mogelijk voorspelbaar gedrag, ritme, zsm over op de flesvoeding, haar niet knuffelen onder spanning - wel huid op huid - op ons neerleggen - prikkels vermijden door geen visite en weinig de deur met haar uit behalve in kinderwagen en draagzak, in huis met draagzak lopen, veel speen aanbieden en alleen snachts in cosleeper).
Ik durf niet veilig te slapen met haar. In haar bedje ligt ze met een redelijk ontspannen houding, maar wel onrustige geluidjes en veel wakker. Ik reageer ook vaak niet, omdat ik echt doodop ben in de nacht en er doorheen slaap. Ze is dan een tijdje wel onrustig aan het worden ivm krampjes of honger). Echter komt ze zovaak, dat ik direct in slaap val na voeden.
Ik zoek vooral herkenning, want tot op heden herkent niemand dit bij zijn baby. Niet zo in extreme mate. Wij hebben een heel gevoelig meisje dat is duidelijk en misschien ook geboortetrauma.
Een voorbeeld; ik had gevoed aan de borst, ze viel in slaap. Luier vergeten en kleding aan - ze moest echt bedje in ivm zelf in slaap vallen. Dus haar luier verschoond en ze kreeg de grote gesperde ogen, maaien, zeer onrustig en angstige blik. Vreselijk huilen ook, ontroostbaar. Daarna 2 uur lang onrustig en overduidelijk zo moe, maar elke keer als ze in slaap viel, begon het maaien weer en gesperde ogen.
Osteopaat geeft aan geen reflux of verborgen. Weinig spanning nog voelbaar.
Eigenlijk wil ik weten of het bij anderen goee is gekomen. Dat er geen slaapstoornis is ontwikkeld of bijvoorbeeld baby altijd gespannen is gebleven, etc. Ze kan wel heel goed ontspannen ook, maar eenmaal gespannen kan dit weer uren/dagen aanhouden.
Onze dochter is na een week geboorte zeer onrustig en schrikachtig. (Prematuur 35+6 geboren).
Ze doet de gebruikelijke schrikhouding: armen verspreid en benen verspreid. Opengesperde ogen en regelmatig ook strak kijken (angstige blik). Direct daarna maaien met haar armen en benen en zeer onrustig. Hard zuigen aan de speen.
Ook vreselijke darmkrampjes gehad. Urenlang overstrekken en maaien en soms huilen, behalve als we haar uitrekte door goed rechtop te houden en onder schouders omhoog te houden. Later werkte dit niet meer en begon ze ook steeds vaker en langer te huilen.
Ze houdt er niet van getroost te worden in de vorm van : aanraken en wrijven. Op die momenten wil ze ook niet echt tegen je aan liggen, ze is te onrustig en zoekt naar de borst. Blijft aanhappen, loslaten en draaien met haar hoofd op zoek naar de tepel (ook op de arm). Zelf lijkt ze het dus ook niet meer te weten.
Wisselend met periodes dat ze alleen maar sliep/voeding/sliep. Ze zou (6 weken nu) alerter moeten zijn, energieker en volgens CB ons moeten aankijken en volgen. Echter heb ik uitgelegd dat ze echt nog veel te oververmoeid is, overprikkeld en haar rust nodig heeft. Laat staan het vreselijke onderwerp tummytime. Geen tijd voor gehad. Het gaat namelijk zo;
Voeding (20-50 minuten), direct daarna omhoog houden, krampjes tot een uur met geluk 30 min slapen en weer honger. Ze komt elke 2 uur nog steeds en nu met regeldagen (vermoed ik) weer eerder.
Wij vermoeden dat ze met borstvoeding (ben nu ook flink aan het afbouwen) niet voldoende binnenkrijgt. Wel genoeg melk, ik heb zelfs flinke overproductie gehad, maar geen voedingstoffen. Ook zou het drinken haar meer energie kosten dan de fles. Ze hapte moeilijk aan bij 2e borst, dus gaf ook een tijd al 1 borst.
Echter zijn wij ondertussen radeloos en ook zeker bezorgd. Ze is zo onrustig als ze wel wakker is. Periodes gehad dat ze maar 3 uur op een dag sliep. Wij gebruiken nu probiotica mini en het lijkt iets te gaan werken. Ook sampex is onderweg.
Adviezen zijn opzich niet nodig (wat wij nu doen is proberen zoveel mogelijk voorspelbaar gedrag, ritme, zsm over op de flesvoeding, haar niet knuffelen onder spanning - wel huid op huid - op ons neerleggen - prikkels vermijden door geen visite en weinig de deur met haar uit behalve in kinderwagen en draagzak, in huis met draagzak lopen, veel speen aanbieden en alleen snachts in cosleeper).
Ik durf niet veilig te slapen met haar. In haar bedje ligt ze met een redelijk ontspannen houding, maar wel onrustige geluidjes en veel wakker. Ik reageer ook vaak niet, omdat ik echt doodop ben in de nacht en er doorheen slaap. Ze is dan een tijdje wel onrustig aan het worden ivm krampjes of honger). Echter komt ze zovaak, dat ik direct in slaap val na voeden.
Ik zoek vooral herkenning, want tot op heden herkent niemand dit bij zijn baby. Niet zo in extreme mate. Wij hebben een heel gevoelig meisje dat is duidelijk en misschien ook geboortetrauma.
Een voorbeeld; ik had gevoed aan de borst, ze viel in slaap. Luier vergeten en kleding aan - ze moest echt bedje in ivm zelf in slaap vallen. Dus haar luier verschoond en ze kreeg de grote gesperde ogen, maaien, zeer onrustig en angstige blik. Vreselijk huilen ook, ontroostbaar. Daarna 2 uur lang onrustig en overduidelijk zo moe, maar elke keer als ze in slaap viel, begon het maaien weer en gesperde ogen.
Osteopaat geeft aan geen reflux of verborgen. Weinig spanning nog voelbaar.
Eigenlijk wil ik weten of het bij anderen goee is gekomen. Dat er geen slaapstoornis is ontwikkeld of bijvoorbeeld baby altijd gespannen is gebleven, etc. Ze kan wel heel goed ontspannen ook, maar eenmaal gespannen kan dit weer uren/dagen aanhouden.
dinsdag 3 juni 2025 om 13:25
ik wilde dus net ook iets dergelijks typen, maar ik wist de juiste woorden niet te vinden en was bang dat het aanvallend over zou komen. TO je wil het beste voor je kind, en dat is heel mooi, maar maaien met armpjes kan ook gewoon maaien met armpjes zijn, het betekent echt helemaal niet dat je kindje nu al onveilig gehecht is en dat het helemaal mis gaat, of dat jij iets fout doet. Je bent onzeker en dat is helemaal prima, dat waren we allemaal bij ons eerste kind. Dat mag gewoon.madamecannibale schreef: ↑03-06-2025 13:22Ik hoop dat wat ik nu ga schrijven goed geformuleerd is. Ik wil je namelijk geenszins beledigen of onzekerder maken dan je als net nieuwe moeder al bent. Ik lees namelijk dat je heel hard op zoek bent naar een goede oplossing en naar wat jouw dochter nodig heeft en dat doe je heel erg goed.
Wat ik ook lees is dat je best wel wat van je eigen issues op je dochter projecteert. Zo heb je het over hooggevoeligheid, onveilige hechting, zelf in slaap vallen etc. Dit meisje is pas net geboren en nog piepklein. Ik zou dit soort dingen er niet bijhalen bij zo’n kleintje. Je lijkt er haast een beetje vanuit te gaan dat dingen als hooggevoeligheid bij haar ook spelen. Maar dat kan je natuurlijk nooit zeggen bij zo’n kleintje. En dit soort dingen kan je ook sturen, als jij haar van kleins af aan al gaat behandelen als een kind dat last heeft van prikkels dan zal ze daar ook minder aan wennen. Waarbij ik niet zeg dat je nu ineens bezoek moet uitnodigen, rust regelmaat en reinheid zijn belangrijk voor zo’n kleine baby. Maar let op dat je niet teveel in je eigen gedachtes blijft zitten en je eigen karakter/moeilijkheden op haar projecteert.
Verder klinkt het alsof je het allerbeste voor haar wil en dat doe je heel goed. Het begin met zo’n kleintje is altijd even lastig en even zoeken naar de beste aanpak.
dinsdag 3 juni 2025 om 13:27
Ik lees dat ze op haar vader rustiger reageert, hij mag wel haar handje vasthouden. En dat ze als je tegen haar praat juist stress lijkt te ervaren.
Kan het zijn, dat jij er ondertussen zelf volledig doorheen zit? En er nu een stressende wisselwerking tussen jou en dochter is?
En dat focussen op jouw rust en weer vertrouwen op jezelf als moeder (en als voedingsbron) nu het meest gaat opleveren?
Kan het zijn, dat jij er ondertussen zelf volledig doorheen zit? En er nu een stressende wisselwerking tussen jou en dochter is?
En dat focussen op jouw rust en weer vertrouwen op jezelf als moeder (en als voedingsbron) nu het meest gaat opleveren?
dinsdag 3 juni 2025 om 13:34
Goed gezegd madamecannibale en Florence. Ik heb dit stukje even dikgedrukt want het is zó waar. Wees niet bang om erover te praten, zelfs de moeder die overkomt alsof alles helemaal van nature komt, is in het begin onzeker. In een aflevering van modern family zegt een arts ‘don’t worry, babies are designed to survive new parents’. En het is waar. Je doet je best, je moet je baby nog leren kennen en jezelf nog leren kennen in deze nieuwe rol, en je partner nog leren kennen in jullie nieuwe rol samen. Het is oké, de eerste periode is gewoon zwaar en het wordt echt makkelijker.florence13 schreef: ↑03-06-2025 13:25ik wilde dus net ook iets dergelijks typen, maar ik wist de juiste woorden niet te vinden en was bang dat het aanvallend over zou komen. TO je wil het beste voor je kind, en dat is heel mooi, maar maaien met armpjes kan ook gewoon maaien met armpjes zijn, het betekent echt helemaal niet dat je kindje nu al onveilig gehecht is en dat het helemaal mis gaat, of dat jij iets fout doet. Je bent onzeker en dat is helemaal prima, dat waren we allemaal bij ons eerste kind. Dat mag gewoon.
dinsdag 3 juni 2025 om 13:54
Volgens mij hebben te vroeg geboren kinderen sowieso sneller last van prikkels toch? Mijn oudste was niet te vroeg geboren maar ik weet nog hoe tegenstrijdig ik het voelde dat ik overal las dat ze vooral dichtbij willen zijn. Terwijl ze overdag slecht sliep en niet op mij of in de draagzak/kinderwagen wilde slapen. Daarnaast wilde ze vooral overdag vaak drinken en moest het eigenlijk in een rustige en donkere kamer. Achteraf gezien had ik bij haar sneller moeten stoppen met borstvoeding.Drinkiz schreef: ↑03-06-2025 11:08
Maar wat ik fijn vindt om te lezen (voor mijzelf) is de herkenning van de snelle overprikkeling en ook deels de hoogsensitiviteit. Ik ben net als partner hoogsensitief en dus ook rust en regelmaat nodig. Ik werk in de zorg met een doelgroep die veelal hoogsensitief is ej waar je ziet waar zij mee struggelen in de maatschappij, alleen de ervaring met babies die had ik absoluut niet, laat staan met een baby die gevoelig is voor prikkels.
Wat betreft CB handelden ze wel goed qua doorverwijzing, dit had ik niet gemeld zie ik.
Zij wilden een gehooronderzoek laten plaatsvinden, maar wij hebben dit zelf afgewezen, omdat ze nog maar 4 weken was en totaal niet bezig met de wereld om haar heen, maar met overleven. Ze had toen non stop krampjes zowat. En ik was toen nog niet goed ingesteld op haar overprikkelende houding. En knuffelde haar dus non stop;). Een hele verliefde moeder hier.
Wat ik eigenlijk vooral wil zeggen is dat als je het gevoel hebt dat ze last van prikkels heeft sommige gebruikelijke adviezen dan juist niet werken. Het is echt testen wat wel en niet goed werkt. En zorg daarnaast ook goed op jezelf als dat lukt. Als je zelf genoeg eet en tussentijds rust dan kan je meer aan
Die van mij is nu 6 en nog steeds gevoelig en aardig snel overprikkeld. Kort een knuffel is ook meer dan genoeg voor haar
Ik begrijp haar babytijd nu ook beter. M’n tweede is juist weer het tegenovergestelde.
dinsdag 3 juni 2025 om 13:56
Allemaal heel waar wat jullie zeggen! Die eerste tijd is zo gekmakend. Alles is nieuw voor jou en je baby kan je niet vertellen wat er aan de hand is dus je moet maar raden. En mensen zijn kampioen in het leggen van verbanden, of die nou terecht zijn of niet. Dus wat ga je dan vanzelf doen: van alles invullen en conclusies trekken. Conclusies die misschien kloppen maar misschien ook helemaal niet.
Bijvoorbeeld: jij ziet een angstige blik. Maar dat wil niet zeggen dat ze ook angstig is. Of je ziet allerlei bewegingen en je denkt 'ze weet het zelf ook niet meer'.
Maar interpreteer niet te veel! Zoveel controle heeft ze überhaupt niet over haar spierbewegingen. Het zijn (bijna) allemaal reflexmatige bewegingen die ze maakt. Echte beheersing komt later.
En linksom of rechtsom: je dochter komt deze periode heus wel door, en het wordt voor jou ook steeds gemakkelijker.
Bijvoorbeeld: jij ziet een angstige blik. Maar dat wil niet zeggen dat ze ook angstig is. Of je ziet allerlei bewegingen en je denkt 'ze weet het zelf ook niet meer'.
Maar interpreteer niet te veel! Zoveel controle heeft ze überhaupt niet over haar spierbewegingen. Het zijn (bijna) allemaal reflexmatige bewegingen die ze maakt. Echte beheersing komt later.
En linksom of rechtsom: je dochter komt deze periode heus wel door, en het wordt voor jou ook steeds gemakkelijker.
dinsdag 3 juni 2025 om 14:26
Onze oudste was ook heel onrustig. Sliep wel echt uuuuren lang, voeden (met de fles) gingen moeizaam.
Wat hier hielp:
- geen huid op huid, werd ze onrustig van
- inbakeren in de puckababy piep
- fles geven in afzondering, op haar kamer, in een prettig houding voor haar (op onze benen)
- slapen in eigen wieg, op onze kamer maar dus niet op ons of in ons bed
- en verder rust en ritme
Wat hier hielp:
- geen huid op huid, werd ze onrustig van
- inbakeren in de puckababy piep
- fles geven in afzondering, op haar kamer, in een prettig houding voor haar (op onze benen)
- slapen in eigen wieg, op onze kamer maar dus niet op ons of in ons bed
- en verder rust en ritme
dinsdag 3 juni 2025 om 14:41
Dit was ook mijn gedachte bij het lezen van je verhaal. Ook met je kraamzorg-topic in gedachten. Het lijkt alsof je dochter er veel baat bij zou kunnen hebben als je jezelf wat meer kunt richten op jouw eigen rust, kalmte en stevigheid, zodat ze zich daaraan als het ware kan vasthouden.Lila-Linda schreef: ↑03-06-2025 13:27Ik lees dat ze op haar vader rustiger reageert, hij mag wel haar handje vasthouden. En dat ze als je tegen haar praat juist stress lijkt te ervaren.
Kan het zijn, dat jij er ondertussen zelf volledig doorheen zit? En er nu een stressende wisselwerking tussen jou en dochter is?
En dat focussen op jouw rust en weer vertrouwen op jezelf als moeder (en als voedingsbron) nu het meest gaat opleveren?
dinsdag 3 juni 2025 om 14:44
Oh en ik heb nog een (gratis) puckababy piep voor de zomer (tencel) voor je mocht je dat willen.Koffiep0t schreef: ↑03-06-2025 14:26Onze oudste was ook heel onrustig. Sliep wel echt uuuuren lang, voeden (met de fles) gingen moeizaam.
Wat hier hielp:
- geen huid op huid, werd ze onrustig van
- inbakeren in de puckababy piep
- fles geven in afzondering, op haar kamer, in een prettig houding voor haar (op onze benen)
- slapen in eigen wieg, op onze kamer maar dus niet op ons of in ons bed
- en verder rust en ritme
dinsdag 3 juni 2025 om 15:20
Bedankt voor jullie eerlijke berichten en zeker blijven doen, is zeer welkom!
Het projecteren zei laatst ook iemand tegen mij: heeft ze wel honger? Voelt ze zich wel alleen in haar bedje? Wil ze wel constant getroost worden? Ze gaf ook aan : ze hecht zich nog helemaal niet aan jou persé, dat komt later. En dat gaf al zoveel rust. Projectie was inderdaad: oh nee straks doe ik het ook zo fout als mijn ouders. Een behandelaar zei ooit dat mijn ouders mij lieten huilen en dat een baby zich zo onveilig voelt. Als ze huilde was ik er als de kippen bij. Echt direct. Nu huilt ze veel meer en langer sinds deze week. Ook als ik haar beet heb vraag ik niet steeds meer, wat is er met je aan de hand?
Het angstig kijken werd erkent door anderen en het onrustige gedrag. Zo kwamen we uit op vermoeid door borstvoeding, even geen visite, minder prikkels. Dat is iets wat ik wel duidelijk zie bij haar gebeuren. Het maaien is uiteraard prima, maar urenlang met steeds heel kort slapen voelt voor mij niet goed. Maar door dit topic ben ik meer gerust gesteld. Het komt wel goed rechts of linksom. En dat ik juist meer op mijn gevoel mag vertrouwen (buiten projectie om). Ik ben mij normaal heel bewust van projecties voornamelijk mijn angsten, maar sinds de komst van haar ben ik mijzelf kwijtgeraakt.
Lief aanbod trouwens! Ik heb hier een aantal inbakerdoeken liggen.
Het projecteren zei laatst ook iemand tegen mij: heeft ze wel honger? Voelt ze zich wel alleen in haar bedje? Wil ze wel constant getroost worden? Ze gaf ook aan : ze hecht zich nog helemaal niet aan jou persé, dat komt later. En dat gaf al zoveel rust. Projectie was inderdaad: oh nee straks doe ik het ook zo fout als mijn ouders. Een behandelaar zei ooit dat mijn ouders mij lieten huilen en dat een baby zich zo onveilig voelt. Als ze huilde was ik er als de kippen bij. Echt direct. Nu huilt ze veel meer en langer sinds deze week. Ook als ik haar beet heb vraag ik niet steeds meer, wat is er met je aan de hand?
Het angstig kijken werd erkent door anderen en het onrustige gedrag. Zo kwamen we uit op vermoeid door borstvoeding, even geen visite, minder prikkels. Dat is iets wat ik wel duidelijk zie bij haar gebeuren. Het maaien is uiteraard prima, maar urenlang met steeds heel kort slapen voelt voor mij niet goed. Maar door dit topic ben ik meer gerust gesteld. Het komt wel goed rechts of linksom. En dat ik juist meer op mijn gevoel mag vertrouwen (buiten projectie om). Ik ben mij normaal heel bewust van projecties voornamelijk mijn angsten, maar sinds de komst van haar ben ik mijzelf kwijtgeraakt.
Lief aanbod trouwens! Ik heb hier een aantal inbakerdoeken liggen.
dinsdag 3 juni 2025 om 15:28
Nee, omdat de baby snel weer wil drinken.Minik schreef: ↑03-06-2025 13:08Hoewel ik dit niet direct terug kan vinden, kan ik me op zich voorstellen dat dit klopt. Desondanks heeft dat met de casus van TO weinig te maken, die geeft aan dat haar baby te weinig voedzame stoffen binnen zou krijgen omdat de baby snel weer honger heeft en vaak om voeding vraagt. Dat heeft met micronutrienten niets te maken, maar juist met de macronutrienten.
Wat dus ook dorst kan zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 3 juni 2025 om 15:30
dinsdag 3 juni 2025 om 15:31
Haha, right back at you.
Maar waarom ik jouw reacties extra storend vind: een mogelijk simpele oplossing wordt afgeschoten, terwijl TO wanhopig op zoek is naar oplossingen.
En er zijn minstens 3 posters die dat water-verhaal onderschrijven, dus dat is juist wel ergens op gebaseerd.
solomio wijzigde dit bericht op 03-06-2025 15:33
32.50% gewijzigd
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 3 juni 2025 om 15:36
dinsdag 3 juni 2025 om 15:45
Ik heb die angst ook altijd gehad (eerste dikgedrukte deel) maar je moet echt best wel je best doen om een kind echt te verpesten. Dat gaat echt niet lukken met een huiltje verkeerd interpreteren of een zwiepende arm. Daar moet je echt structureel iets voor doen. Dat jij moet wennen aan je baby, en je baby aan jou is echt heel normaal. Er is werkelijk niemand die opeens beviel met een oer moeder gevoel en meteen precies aanvoelde wat die baby wel en niet bedoelde en hoe ze dat moest interpreteren. Iedereen moddert maar wat aan in het begin. Dus echt, zolang je niets echt heel vreemds doet (kind in de wasmachine etc) en je hebt gewoon de intentie om het goed te doen kun je je kind echt nog niet zwaar emotioneel beschadigen doordat je hem nog niet zo goed kan 'lezen'. Dat heeft iedereen en de meeste mensen eindigen echt best prima.Drinkiz schreef: ↑03-06-2025 15:20Bedankt voor jullie eerlijke berichten en zeker blijven doen, is zeer welkom!
Het projecteren zei laatst ook iemand tegen mij: heeft ze wel honger? Voelt ze zich wel alleen in haar bedje? Wil ze wel constant getroost worden? Ze gaf ook aan : ze hecht zich nog helemaal niet aan jou persé, dat komt later. En dat gaf al zoveel rust. Projectie was inderdaad: oh nee straks doe ik het ook zo fout als mijn ouders. Een behandelaar zei ooit dat mijn ouders mij lieten huilen en dat een baby zich zo onveilig voelt. Als ze huilde was ik er als de kippen bij. Echt direct. Nu huilt ze veel meer en langer sinds deze week. Ook als ik haar beet heb vraag ik niet steeds meer, wat is er met je aan de hand?
Het angstig kijken werd erkent door anderen en het onrustige gedrag. Zo kwamen we uit op vermoeid door borstvoeding, even geen visite, minder prikkels. Dat is iets wat ik wel duidelijk zie bij haar gebeuren. Het maaien is uiteraard prima, maar urenlang met steeds heel kort slapen voelt voor mij niet goed. Maar door dit topic ben ik meer gerust gesteld. Het komt wel goed rechts of linksom. En dat ik juist meer op mijn gevoel mag vertrouwen (buiten projectie om). Ik ben mij normaal heel bewust van projecties voornamelijk mijn angsten, maar sinds de komst van haar ben ik mijzelf kwijtgeraakt.
Lief aanbod trouwens! Ik heb hier een aantal inbakerdoeken liggen.
Tweede deel: dat zijn je hormonen, kun je niks aan doen. Enige wat je kunt doen is je bewust zijn van het feit dat je hormonaal in de knoop zit na een bevalling en proberen te relativeren en vooral accepteren dat het nu gewoon even zo is. Je vindt jezelf ook wel weer terug, dat duurt gewoon even.
dinsdag 3 juni 2025 om 16:23
Omdat de baby van TO niet goed groeit, is de voorgestelde oplossing niet verstandig. En ik heb de optie niet volledig met de grond gelijk gemaakt, ik heb alleen uitgelegd waarom het onverstandig kán zijn dit te proberen.Solomio schreef: ↑03-06-2025 15:31Haha, right back at you.
Maar waarom ik jouw reacties extra storend vind: een mogelijk simpele oplossing wordt afgeschoten, terwijl TO wanhopig op zoek is naar oplossingen.
En er zijn minstens 3 posters die dat water-verhaal onderschrijven, dus dat is juist wel ergens op gebaseerd.
dinsdag 3 juni 2025 om 16:39
Iets wat ik me vooraf niet gerealiseerd had is dat je je kind echt moet leren kennen. Meestal is het gevoel voor je kind er wel maar moet je echt uitvinden wat werkt (al had ik het gevoel in eerste instantie ook niet door postnatale depressie)florence13 schreef: ↑03-06-2025 15:45Ik heb die angst ook altijd gehad (eerste dikgedrukte deel) maar je moet echt best wel je best doen om een kind echt te verpesten. Dat gaat echt niet lukken met een huiltje verkeerd interpreteren of een zwiepende arm. Daar moet je echt structureel iets voor doen. Dat jij moet wennen aan je baby, en je baby aan jou is echt heel normaal. Er is werkelijk niemand die opeens beviel met een oer moeder gevoel en meteen precies aanvoelde wat die baby wel en niet bedoelde en hoe ze dat moest interpreteren. Iedereen moddert maar wat aan in het begin. Dus echt, zolang je niets echt heel vreemds doet (kind in de wasmachine etc) en je hebt gewoon de intentie om het goed te doen kun je je kind echt nog niet zwaar emotioneel beschadigen doordat je hem nog niet zo goed kan 'lezen'. Dat heeft iedereen en de meeste mensen eindigen echt best prima.
Tweede deel: dat zijn je hormonen, kun je niks aan doen. Enige wat je kunt doen is je bewust zijn van het feit dat je hormonaal in de knoop zit na een bevalling en proberen te relativeren en vooral accepteren dat het nu gewoon even zo is. Je vindt jezelf ook wel weer terug, dat duurt gewoon even.
dinsdag 3 juni 2025 om 16:43
Minik en Solomio ik waardeer beiden jullie adviezen en neem ze mee. Ze groeit op het moment goed.
Dit is zolang ze kunstvoeding erbij krijgt. Het ging mis op de 200ml ongeveer. Toen stagneerde het gewicht en bij minder viel ze af. Het zou zomaar kunnen dat de receptoren nu volledig zijn aangemaakt en ik wel voldoende voedingstoffen produceer. Ook deze discussie snap ik trouwens goed. Ik had hier nooit van gehoord namelijk. En toen bleken 2 vriendinnen los van elkaar dit ook te horen gekregen. En ik via het CB dat als je baby de borst niet leegdrinkt de voedingsstoffen niet voldoende binnenkrijgt. Dit zal vast niet zo zwart/wit zijn. Maar gevoelsmatig kon ik mij hierin vinden, omdat dit probleem ook al was in het ziekenhuis en ze per direct van de borstvoeding af moest. Ze dronk toen al op goede tijden.
Maar goed ik zou het loslaten;).
Florence ik heb zeker heel veel last van mijn hormonen. Tijdens de zwangerschap nergens last van, maar daarna hele schommelingen ervaren.
En je hebt gelijk. De doelgroep waarmee ik werk hebben bijna allemaal hechtingsproblematiek, maar hebben ook heftige trauma's ervaren. Ook soms subtiel, maar wel structureel. En door de eigen opvoeding en ervaring in het werkveld sta je nog meer op scherp. Terwijl ik dus echt een gevoelsmens ben en juist op werk goed kan intunen wat de ander nodig heeft.
Dit is zolang ze kunstvoeding erbij krijgt. Het ging mis op de 200ml ongeveer. Toen stagneerde het gewicht en bij minder viel ze af. Het zou zomaar kunnen dat de receptoren nu volledig zijn aangemaakt en ik wel voldoende voedingstoffen produceer. Ook deze discussie snap ik trouwens goed. Ik had hier nooit van gehoord namelijk. En toen bleken 2 vriendinnen los van elkaar dit ook te horen gekregen. En ik via het CB dat als je baby de borst niet leegdrinkt de voedingsstoffen niet voldoende binnenkrijgt. Dit zal vast niet zo zwart/wit zijn. Maar gevoelsmatig kon ik mij hierin vinden, omdat dit probleem ook al was in het ziekenhuis en ze per direct van de borstvoeding af moest. Ze dronk toen al op goede tijden.
Maar goed ik zou het loslaten;).
Florence ik heb zeker heel veel last van mijn hormonen. Tijdens de zwangerschap nergens last van, maar daarna hele schommelingen ervaren.
En je hebt gelijk. De doelgroep waarmee ik werk hebben bijna allemaal hechtingsproblematiek, maar hebben ook heftige trauma's ervaren. Ook soms subtiel, maar wel structureel. En door de eigen opvoeding en ervaring in het werkveld sta je nog meer op scherp. Terwijl ik dus echt een gevoelsmens ben en juist op werk goed kan intunen wat de ander nodig heeft.
dinsdag 3 juni 2025 om 17:19
dinsdag 3 juni 2025 om 17:27
(Mocht je kleine beetjes water willen gaan geven, geen lauw water uit de kraan tappen maar echt eerst koken en dan laten afkoelen)
Verder, ga stofzuigen als je dat fysiek aankan. Dat suizen schijnt kalmerend te kunnen zijn. Er zijn ook white noise knuffels te koop, van zazu bijvoorbeeld. Maar voordeel van stofzuigen is dat jij ook even ergens anders op focussen moet.
Verder, ga stofzuigen als je dat fysiek aankan. Dat suizen schijnt kalmerend te kunnen zijn. Er zijn ook white noise knuffels te koop, van zazu bijvoorbeeld. Maar voordeel van stofzuigen is dat jij ook even ergens anders op focussen moet.
Lorem Ipsum
dinsdag 3 juni 2025 om 18:06
Misschien nog een gekke tip; als je kindje zo onrustig is praat dan juist geruststellend ipv vragend. Het schijnt zelfs te helpen voor baby’s om uitleg te geven, dus in de zin van; ‘Och kind je hebt zo’n buikpijn. Ik zie het. Blijf maar even bij mamma in de draagzak, dan zal ik je eens even fijn wiegen. Dan gaat je buikpijn vast weer weg.’
•
dinsdag 3 juni 2025 om 18:12
Grappig dat je dit benoemd. Ik ging stofzuigen en deed bewust de deur dicht. Tot mijn partner opmerkte dat ze er juist goed op ging.turquasi schreef: ↑03-06-2025 17:27(Mocht je kleine beetjes water willen gaan geven, geen lauw water uit de kraan tappen maar echt eerst koken en dan laten afkoelen)
Verder, ga stofzuigen als je dat fysiek aankan. Dat suizen schijnt kalmerend te kunnen zijn. Er zijn ook white noise knuffels te koop, van zazu bijvoorbeeld. Maar voordeel van stofzuigen is dat jij ook even ergens anders op focussen moet.
White noise hebben wij hier standaard aan met inslapen. Zo'n handige fisher beer clip.
dinsdag 3 juni 2025 om 18:14
Dit doe ik inderdaad. Wel vroeg ik dingen als : voelt het niet fijn? Etc. Of een baby dit kan beantwoorden..Frizz schreef: ↑03-06-2025 18:06Misschien nog een gekke tip; als je kindje zo onrustig is praat dan juist geruststellend ipv vragend. Het schijnt zelfs te helpen voor baby’s om uitleg te geven, dus in de zin van; ‘Och kind je hebt zo’n buikpijn. Ik zie het. Blijf maar even bij mamma in de draagzak, dan zal ik je eens even fijn wiegen. Dan gaat je buikpijn vast weer weg.’
Benoem ook veel, goede tip!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
