Kinderen
alle pijlers
Wil ik wel kinderen met hem?
dinsdag 21 juli 2009 om 21:40
Ik ben voor in de dertig, al enkele jaren getrouwd. Mijn man en ik hebben onze momenten, maar over het algemeen denk ik wel dat we een goed huwelijk hebben.
Die momenten is alleen precies wat het probleem is. Ik vind mijn man op die momenten te egoistisch. Dan telt zijn mening. Ik doe er niet toe. Hij vertikt iets, ik kan zeggen wat ik wil. Meestal is hij een paar dagen zo, en dan is het weer 'normaal'. Ik snap wel dat we allebei niet altijd lief kunnen zijn, maar dit is meer dan dat.
Voor mezelf kan ik er wel mee leven. Het kost me soms wel veel moeite, maar de goede tijden zijn het meer dan waard. En als ik het alleen over mezelf heb, is het makkelijker. Als ik het uiteindelijk niet meer trek, houdt het op, en ga ik weg.
Maar goed... het onderwerp 'kinderen' komt af en toe ter sprake. Ik denk erover na en denk soms dat ik ze wel wil. Ik heb het gevoel dat ik er zo naartoe groei dat ik ze straks zekerweten wil.
Maar wat mij tegenhoudt, is telkens de vraag of ik ze wel met mijn man wil.
Niet dat ik iemand anders in gedachten heb, maar dan is het niet meer mogelijk om er een punt achter te zetten als het niet meer gaat. En hij kan niet zomaar ineens dingen gaan vertikken of bepalen. Er zijn dan kinderen in het spel!
Ik loop hier al een tijdje mee rond en heb even geen idee meer wat ik nu moet. Mijn verstand zegt: bij twijfel, niet doen. Maar ik weet dat een kinderwens soms heel sterk kan worden. Dus wat dan?
Die momenten is alleen precies wat het probleem is. Ik vind mijn man op die momenten te egoistisch. Dan telt zijn mening. Ik doe er niet toe. Hij vertikt iets, ik kan zeggen wat ik wil. Meestal is hij een paar dagen zo, en dan is het weer 'normaal'. Ik snap wel dat we allebei niet altijd lief kunnen zijn, maar dit is meer dan dat.
Voor mezelf kan ik er wel mee leven. Het kost me soms wel veel moeite, maar de goede tijden zijn het meer dan waard. En als ik het alleen over mezelf heb, is het makkelijker. Als ik het uiteindelijk niet meer trek, houdt het op, en ga ik weg.
Maar goed... het onderwerp 'kinderen' komt af en toe ter sprake. Ik denk erover na en denk soms dat ik ze wel wil. Ik heb het gevoel dat ik er zo naartoe groei dat ik ze straks zekerweten wil.
Maar wat mij tegenhoudt, is telkens de vraag of ik ze wel met mijn man wil.
Niet dat ik iemand anders in gedachten heb, maar dan is het niet meer mogelijk om er een punt achter te zetten als het niet meer gaat. En hij kan niet zomaar ineens dingen gaan vertikken of bepalen. Er zijn dan kinderen in het spel!
Ik loop hier al een tijdje mee rond en heb even geen idee meer wat ik nu moet. Mijn verstand zegt: bij twijfel, niet doen. Maar ik weet dat een kinderwens soms heel sterk kan worden. Dus wat dan?
dinsdag 21 juli 2009 om 21:43
quote:EnvyMe schreef op 21 juli 2009 @ 21:40:
Ik ben voor in de dertig, al enkele jaren getrouwd. Mijn man en ik hebben onze momenten, maar over het algemeen denk ik wel dat we een goed huwelijk hebben.
Die momenten is alleen precies wat het probleem is. Ik vind mijn man op die momenten te egoistisch. Dan telt zijn mening. Ik doe er niet toe. Hij vertikt iets, ik kan zeggen wat ik wil. Meestal is hij een paar dagen zo, en dan is het weer 'normaal'. Ik snap wel dat we allebei niet altijd lief kunnen zijn, maar dit is meer dan dat.
Voor mezelf kan ik er wel mee leven. Het kost me soms wel veel moeite, maar de goede tijden zijn het meer dan waard. En als ik het alleen over mezelf heb, is het makkelijker. Als ik het uiteindelijk niet meer trek, houdt het op, en ga ik weg.
Maar goed... het onderwerp 'kinderen' komt af en toe ter sprake. Ik denk erover na en denk soms dat ik ze wel wil. Ik heb het gevoel dat ik er zo naartoe groei dat ik ze straks zekerweten wil.
Maar wat mij tegenhoudt, is telkens de vraag of ik ze wel met mijn man wil.
Niet dat ik iemand anders in gedachten heb, maar dan is het niet meer mogelijk om er een punt achter te zetten als het niet meer gaat. En hij kan niet zomaar ineens dingen gaan vertikken of bepalen. Er zijn dan kinderen in het spel!
Ik loop hier al een tijdje mee rond en heb even geen idee meer wat ik nu moet. Mijn verstand zegt: bij twijfel, niet doen. Maar ik weet dat een kinderwens soms heel sterk kan worden. Dus wat dan?Wil HIJ eigenlijk wel kinderen? Hebben jullie het daar weleens over of is het meer iets waar jij zelf over nadenkt?
Ik ben voor in de dertig, al enkele jaren getrouwd. Mijn man en ik hebben onze momenten, maar over het algemeen denk ik wel dat we een goed huwelijk hebben.
Die momenten is alleen precies wat het probleem is. Ik vind mijn man op die momenten te egoistisch. Dan telt zijn mening. Ik doe er niet toe. Hij vertikt iets, ik kan zeggen wat ik wil. Meestal is hij een paar dagen zo, en dan is het weer 'normaal'. Ik snap wel dat we allebei niet altijd lief kunnen zijn, maar dit is meer dan dat.
Voor mezelf kan ik er wel mee leven. Het kost me soms wel veel moeite, maar de goede tijden zijn het meer dan waard. En als ik het alleen over mezelf heb, is het makkelijker. Als ik het uiteindelijk niet meer trek, houdt het op, en ga ik weg.
Maar goed... het onderwerp 'kinderen' komt af en toe ter sprake. Ik denk erover na en denk soms dat ik ze wel wil. Ik heb het gevoel dat ik er zo naartoe groei dat ik ze straks zekerweten wil.
Maar wat mij tegenhoudt, is telkens de vraag of ik ze wel met mijn man wil.
Niet dat ik iemand anders in gedachten heb, maar dan is het niet meer mogelijk om er een punt achter te zetten als het niet meer gaat. En hij kan niet zomaar ineens dingen gaan vertikken of bepalen. Er zijn dan kinderen in het spel!
Ik loop hier al een tijdje mee rond en heb even geen idee meer wat ik nu moet. Mijn verstand zegt: bij twijfel, niet doen. Maar ik weet dat een kinderwens soms heel sterk kan worden. Dus wat dan?Wil HIJ eigenlijk wel kinderen? Hebben jullie het daar weleens over of is het meer iets waar jij zelf over nadenkt?
dinsdag 21 juli 2009 om 21:45
Denk dat niemand deze vraag voor je kan beantwoorden...dat kan je alleen zelf doen...
Jij moet je vriend zien als de vader van je kinderen. Denk je dat hij ze goed zou opvoeden en veel liefde zou geven...De liefde die hij voelt voor jou is anders dan liefde voor een kind. Dus dat kan je sowieso niet met elkaar vergelijken.
Maar je moet eerlijk tegen jezelf zijn. Je vriend is je grote liefde en eventueel de vader van je toekomstige kinderen....of niet. Dat heeft alles en alleen met jouw gevoel voor hem te maken.
Jij moet je vriend zien als de vader van je kinderen. Denk je dat hij ze goed zou opvoeden en veel liefde zou geven...De liefde die hij voelt voor jou is anders dan liefde voor een kind. Dus dat kan je sowieso niet met elkaar vergelijken.
Maar je moet eerlijk tegen jezelf zijn. Je vriend is je grote liefde en eventueel de vader van je toekomstige kinderen....of niet. Dat heeft alles en alleen met jouw gevoel voor hem te maken.
dinsdag 21 juli 2009 om 21:46
We zijn allebei op het punt dat 'als het gebeurt' dat we het dan wel willen.
We zijn niet actief een kindje aan het maken ofzo. Maar dat houd ik om bovenstaande redenen ook zelf wel af. Van wat ik van hem begreep is hij ongeveer in hetzelfde stadium als ik: we staan er niet onwelwillend tegenover, maar gaan er ook nog niet alles voor opzij zetten.
We zijn niet actief een kindje aan het maken ofzo. Maar dat houd ik om bovenstaande redenen ook zelf wel af. Van wat ik van hem begreep is hij ongeveer in hetzelfde stadium als ik: we staan er niet onwelwillend tegenover, maar gaan er ook nog niet alles voor opzij zetten.
dinsdag 21 juli 2009 om 21:54
Ik zeg wel eens dat hij degene is die ongesteld is. Ik heb namelijk nooit last van mijn menstruatie
Meningsverschillen worden ruzies, hij heeft sowieso altijd gelijk, maar op die momenten heb ik niet zozeer ongelijk, maar heb ik het gewoon hartstikke fout en wordt hij kwaad. Hij gaat schreeuwen. Als ik over ons meningsverschil wil praten loopt hij weg. En zo gaat het dagen achtereen. Alles wordt ruzie. Ieder gesprek loopt uit op spanningen of conflicten.
Ik vind het een beetje eng dat hij dan zo verandert.
Het lijkt bovendien alsof dat altijd komt na een paar fijne dagen. Als ik zeg dat ik van hem hou, of een cadeautje voor hem heb gekocht. Alsof hij dan het gevoel heeft dat hij zijn best niet meer hoeft te doen, omdat alles in kannen en kruiken is (dit was zijn houding ook kort na ons trouwen. Dat hebben we overwonnen, maar deze momenten blijven, helaas).
Meningsverschillen worden ruzies, hij heeft sowieso altijd gelijk, maar op die momenten heb ik niet zozeer ongelijk, maar heb ik het gewoon hartstikke fout en wordt hij kwaad. Hij gaat schreeuwen. Als ik over ons meningsverschil wil praten loopt hij weg. En zo gaat het dagen achtereen. Alles wordt ruzie. Ieder gesprek loopt uit op spanningen of conflicten.
Ik vind het een beetje eng dat hij dan zo verandert.
Het lijkt bovendien alsof dat altijd komt na een paar fijne dagen. Als ik zeg dat ik van hem hou, of een cadeautje voor hem heb gekocht. Alsof hij dan het gevoel heeft dat hij zijn best niet meer hoeft te doen, omdat alles in kannen en kruiken is (dit was zijn houding ook kort na ons trouwen. Dat hebben we overwonnen, maar deze momenten blijven, helaas).
dinsdag 21 juli 2009 om 22:07
quote:EnvyMe schreef op 21 juli 2009 @ 21:54:
Ik zeg wel eens dat hij degene is die ongesteld is. Ik heb namelijk nooit last van mijn menstruatie
Meningsverschillen worden ruzies, hij heeft sowieso altijd gelijk, maar op die momenten heb ik niet zozeer ongelijk, maar heb ik het gewoon hartstikke fout en wordt hij kwaad. Hij gaat schreeuwen. Als ik over ons meningsverschil wil praten loopt hij weg. En zo gaat het dagen achtereen. Alles wordt ruzie. Ieder gesprek loopt uit op spanningen of conflicten.
Ik vind het een beetje eng dat hij dan zo verandert.
Het lijkt bovendien alsof dat altijd komt na een paar fijne dagen. Als ik zeg dat ik van hem hou, of een cadeautje voor hem heb gekocht. Alsof hij dan het gevoel heeft dat hij zijn best niet meer hoeft te doen, omdat alles in kannen en kruiken is (dit was zijn houding ook kort na ons trouwen. Dat hebben we overwonnen, maar deze momenten blijven, helaas).
Nou het lijkt me geen kwestie van zijn best niet meer doen. Als je je best niet doet neem je de ander voor lief doe je geen moeite meer voor bijvoorbeeld je uiterlijk. Of je gaat scheten laten tijdens het eten, of je gaat niet meer mee naar de schoonouders ofzo.
Hij wordt juist erg opstandig, boos etc. Dat kost best moeite.
Los daarvan denk ik dat "niet onwelwillend" tegenover de komst van kinderen staan, wel erg mager is.
Ik zeg wel eens dat hij degene is die ongesteld is. Ik heb namelijk nooit last van mijn menstruatie
Meningsverschillen worden ruzies, hij heeft sowieso altijd gelijk, maar op die momenten heb ik niet zozeer ongelijk, maar heb ik het gewoon hartstikke fout en wordt hij kwaad. Hij gaat schreeuwen. Als ik over ons meningsverschil wil praten loopt hij weg. En zo gaat het dagen achtereen. Alles wordt ruzie. Ieder gesprek loopt uit op spanningen of conflicten.
Ik vind het een beetje eng dat hij dan zo verandert.
Het lijkt bovendien alsof dat altijd komt na een paar fijne dagen. Als ik zeg dat ik van hem hou, of een cadeautje voor hem heb gekocht. Alsof hij dan het gevoel heeft dat hij zijn best niet meer hoeft te doen, omdat alles in kannen en kruiken is (dit was zijn houding ook kort na ons trouwen. Dat hebben we overwonnen, maar deze momenten blijven, helaas).
Nou het lijkt me geen kwestie van zijn best niet meer doen. Als je je best niet doet neem je de ander voor lief doe je geen moeite meer voor bijvoorbeeld je uiterlijk. Of je gaat scheten laten tijdens het eten, of je gaat niet meer mee naar de schoonouders ofzo.
Hij wordt juist erg opstandig, boos etc. Dat kost best moeite.
Los daarvan denk ik dat "niet onwelwillend" tegenover de komst van kinderen staan, wel erg mager is.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 21 juli 2009 om 22:19
We zijn allebei nog niet vreselijk fanatiek bezig met onze kinderwens. Maar het komt de laatse tijd steeds vaker ter sprake, dus binnenkort komt er echt een keer een moment dat de knoop doorgehakt gaat worden. Tenminste, dat sluit ik niet uit.
Ik denk dat we er langzaam naartoe groeien. Waar het om gaat is dat we in ieder geval op hetzelfde niveau staan, wat dat betreft. En als hij straks zegt dat hij t graag wil, dan moet ik zeggen: 'ik ook, maar niet met jou'.
Waarom ik zei dat het lijkt alsof hij het voor lief neemt, is omdat hij zich dan net zo gedraagd als toen we net getrouwd waren. Daarvan zei hij achteraf dat hij me voor lief had genomen en zijn best niet meer deed.
Ik denk dat we er langzaam naartoe groeien. Waar het om gaat is dat we in ieder geval op hetzelfde niveau staan, wat dat betreft. En als hij straks zegt dat hij t graag wil, dan moet ik zeggen: 'ik ook, maar niet met jou'.
Waarom ik zei dat het lijkt alsof hij het voor lief neemt, is omdat hij zich dan net zo gedraagd als toen we net getrouwd waren. Daarvan zei hij achteraf dat hij me voor lief had genomen en zijn best niet meer deed.
dinsdag 21 juli 2009 om 22:24
Hoe ga ik dit formuleren....
Ik denk dat je het niet moet doen. Het feit dat je er zo aan twijfelt, en alle opties wilt openhouden is het signaal dat je besloten hebt dat dit eigenlijk niet de vader van je kind(eren) is. Onbewust weet je dat de situatie verre van ideaal is. Maar een bewuste keuze maken is nog een stap te ver.
Ik geloof wel dat naarmate de tijd verstrijkt dit argument naar achteren kan worden gedrukt door een biologische klok die doortikt. Maar of je het daar op wilt laten aankomen is jouw keuze van dit moment. Of die van morgen.
Zo psychologie van de koude grond haha. Toch wil ik je alle succes en goeds wensen.
Ik denk dat je het niet moet doen. Het feit dat je er zo aan twijfelt, en alle opties wilt openhouden is het signaal dat je besloten hebt dat dit eigenlijk niet de vader van je kind(eren) is. Onbewust weet je dat de situatie verre van ideaal is. Maar een bewuste keuze maken is nog een stap te ver.
Ik geloof wel dat naarmate de tijd verstrijkt dit argument naar achteren kan worden gedrukt door een biologische klok die doortikt. Maar of je het daar op wilt laten aankomen is jouw keuze van dit moment. Of die van morgen.
Zo psychologie van de koude grond haha. Toch wil ik je alle succes en goeds wensen.
dinsdag 21 juli 2009 om 22:27
quote:EnvyMe schreef op 21 juli 2009 @ 22:19:
We zijn allebei nog niet vreselijk fanatiek bezig met onze kinderwens. Maar het komt de laatse tijd steeds vaker ter sprake, dus binnenkort komt er echt een keer een moment dat de knoop doorgehakt gaat worden. Tenminste, dat sluit ik niet uit.
Ik denk dat we er langzaam naartoe groeien. Waar het om gaat is dat we in ieder geval op hetzelfde niveau staan, wat dat betreft. En als hij straks zegt dat hij t graag wil, dan moet ik zeggen: 'ik ook, maar niet met jou'.
Waarom ik zei dat het lijkt alsof hij het voor lief neemt, is omdat hij zich dan net zo gedraagd als toen we net getrouwd waren. Daarvan zei hij achteraf dat hij me voor lief had genomen en zijn best niet meer deed.
Hmmm je klinkt in mijn oren als iemand die haar keuze al lang gemaakt heeft. Nu nog uitvoeren.
Wat ik verder nog wil meegeven is dat mét een kind de situatie vaak nog veel meer op de spits gedreven wordt dan voor het kind. Je kan dingen dan niet meer makkelijk wegwuiven. Je kan niet meer zeggen: ok laat maar. Want er is ook nog een kind om rekening mee te houden. De eventuele verschillen in houding en verantwoordelijkheid nemen worden uitvergroot en in je gezicht geworpen.
We zijn allebei nog niet vreselijk fanatiek bezig met onze kinderwens. Maar het komt de laatse tijd steeds vaker ter sprake, dus binnenkort komt er echt een keer een moment dat de knoop doorgehakt gaat worden. Tenminste, dat sluit ik niet uit.
Ik denk dat we er langzaam naartoe groeien. Waar het om gaat is dat we in ieder geval op hetzelfde niveau staan, wat dat betreft. En als hij straks zegt dat hij t graag wil, dan moet ik zeggen: 'ik ook, maar niet met jou'.
Waarom ik zei dat het lijkt alsof hij het voor lief neemt, is omdat hij zich dan net zo gedraagd als toen we net getrouwd waren. Daarvan zei hij achteraf dat hij me voor lief had genomen en zijn best niet meer deed.
Hmmm je klinkt in mijn oren als iemand die haar keuze al lang gemaakt heeft. Nu nog uitvoeren.
Wat ik verder nog wil meegeven is dat mét een kind de situatie vaak nog veel meer op de spits gedreven wordt dan voor het kind. Je kan dingen dan niet meer makkelijk wegwuiven. Je kan niet meer zeggen: ok laat maar. Want er is ook nog een kind om rekening mee te houden. De eventuele verschillen in houding en verantwoordelijkheid nemen worden uitvergroot en in je gezicht geworpen.
dinsdag 21 juli 2009 om 22:51
Klinkt heel bekend. Ik heb 8 jaar samengewoond met mijn ex. Ik heb voor mezelf altijd geweten dat ik graag kinderen wilde, hij was er niet zo mee bezig. 'Als jij ze graag wilt dan vind ik het best' heeft hij wel eens gezegd. Het is niet zo dat wij vaak ruzie hadden, maar op een gegeven moment was ik er voor mezelf uit dat ik hem niet als vader voor mijn kinderen zag. Voor mij was dit 1 van de redenen om de relatie te beëindigen. Ik was toen 32, een half jaar later kwam ik mijn huidige man tegen. We hebben het al in een vroeg stadium over kinderen gehad en gelukkig wilde hij ook graag kinderen. 2 jaar later zijn we getrouwd en gelijk gestopt met anticonceptie, 2,5 jaar later kregen we onze oudste dochter (is nu 2) en 8 maanden geleden onze jongste dochter. Ik ben zo blij dat ik die stap gezet heb om te kappen met mijn ex, als ik dat niet had gedaan was ik nu kinderloos geweest en dat had ik heel erg gevonden. Ik denk dat ik onbewust gewoon wist dat ik geen kinderen met hèm wilde, een soort oerinstinct zeg maar en ik ben blij dat ik daarnaar gehandeld heb.
dinsdag 21 juli 2009 om 23:48
De vraag stellen is hem beantwoorden. Als het goed zat had je geen twijfels. Als je twijfelt niet doen. Zeker bij kinderen niet. Door kinderen zit je voor altijd aan elkaar vast. Aan je kinderen ben je het mijns inziens verplicht om in elk geval voor verwekking het idee te hebben "het zit goed tussen ons en wij samen kunnen jullie wat bieden".
Dus nee, ik zou zeggen er niet voor gaan zolang je dit soort twijfels hebt! Dit soort twijfels is geen koudwatervrees hier lijkt echt iets aan de hand te zijn.
Dus nee, ik zou zeggen er niet voor gaan zolang je dit soort twijfels hebt! Dit soort twijfels is geen koudwatervrees hier lijkt echt iets aan de hand te zijn.
woensdag 22 juli 2009 om 06:40
Ik dacht ook al dat ik het niet moest doen. Met kinderen ga je geen risico's nemen. Nu maar hopen dat mijn kinderwens niet echt gaat 'doorzetten'.
Het lastige is, dat ik echt geen idee heb waarom hij telkens die periodes heeft. Ik heb het weleens gevraagd en dan kijkt ie me aan van 'ik heb geen idee waar je het over hebt'. En als ik dan zeg dat ik het moeilijk vind dat hij zo doe, moet ik maar voor mezelf leren er mee om te gaan.
En net als ik de moed dan begin op te geven, breekt de leuke tijd weer aan, en is het alsof er nooit wat aan de hand geweest is...
Het lastige is, dat ik echt geen idee heb waarom hij telkens die periodes heeft. Ik heb het weleens gevraagd en dan kijkt ie me aan van 'ik heb geen idee waar je het over hebt'. En als ik dan zeg dat ik het moeilijk vind dat hij zo doe, moet ik maar voor mezelf leren er mee om te gaan.
En net als ik de moed dan begin op te geven, breekt de leuke tijd weer aan, en is het alsof er nooit wat aan de hand geweest is...
woensdag 22 juli 2009 om 06:49
quote:EnvyMe schreef op 21 juli 2009 @ 22:19:
Ik denk dat we er langzaam naartoe groeien.
Als je al begin 30 bent en nog niet overtuigd bent dat 't je áller-állergrootste levenswens is, dan zou ik er maar 'n punt achter zetten. Achter die vermeende kinderwens dus.
Als je leventje zo goed is en je geen dingen opzij wenst te zetten, waarom overweeg je 't dan überhaupt? Het is geen must hoor! Gelukkig niet!
Ik denk dat we er langzaam naartoe groeien.
Als je al begin 30 bent en nog niet overtuigd bent dat 't je áller-állergrootste levenswens is, dan zou ik er maar 'n punt achter zetten. Achter die vermeende kinderwens dus.
Als je leventje zo goed is en je geen dingen opzij wenst te zetten, waarom overweeg je 't dan überhaupt? Het is geen must hoor! Gelukkig niet!
woensdag 22 juli 2009 om 07:00
Heb je het er wel eens echt met je man over gehad? En dat niet op zo'n moeilijk moment, maar juist als jullie blij met elkaar zijn? Ik denk dat dit toch echt iets is dat je uit moet spreken en waar je samen uit moet komen, wil je niet over 10 jaar met een knagend 'wat als'-gevoel zitten.
En ook zonder dat er kinderen zijn zou hij wel eens wat aan dat gedrag mogen doen, zo onredelijk boos worden is toch niet normaal?
Aan de andere kant, als je alleen maag kinderen wilt met de perfecte man zonder schoonheidsfoutjes of rafelrandjes mag je ook wel heel goed zoeken denk ik zo...
En ook zonder dat er kinderen zijn zou hij wel eens wat aan dat gedrag mogen doen, zo onredelijk boos worden is toch niet normaal?
Aan de andere kant, als je alleen maag kinderen wilt met de perfecte man zonder schoonheidsfoutjes of rafelrandjes mag je ook wel heel goed zoeken denk ik zo...
I only get one shot at life - so I shoot to kill
woensdag 22 juli 2009 om 12:29
Ja, ik probeer dingen juist te bespreken als het goed gaat. In de 'moeilijke periodes' probeer ik zo min mogelijk dingen ter sprake te brengen die gevoelig kunnen liggen. Hoewel er dan nog regelmatig iets verkeerd valt.
En dit heb ik ook al meerdere malen geprobeerd te bespreken, maar hij heeft geen idee waar ik het over heb, zegt ie, en is dus ook niet van plan er iets mee te doen.
@Elninjoo: ik ben niet bezig een kinderwens te creeren hoor. Maar eerder dacht ik er uberhaupt niet aan, en dacht ik altijd 'dat komt later wel'. De laatste tijd steekt het onderwerp steeds vaker de kop op en ik heb het idee dat er toch langzaamaan iets begint te kriebelen.
Daar tegenover heb ik ook twijfels... ik heb neit het gevoel dat ik een kind nodig heb om een completer mens te worden. Ik heb plenty plannen, wensen en mogelijkheden. Ook in de huidige maatschappij hoef ik niet perse een kind neer te zetten... hoewel het ook weer heel goed kan gaan.
Maar goed, ik maak me niet druk over het feit of ik wel of geen kinderwens heb/krijg. Dat merk ik wel.
Het wordt alleen een probleem als er kinderen zijn en hij blijft zo... ik heb geen zin om overal alleen voor op te draaien, omdat hij geen zin heeft, of om over het hoofd van mn kind afgebekt te worden.
Ik wil graag een warme, stabiele basis voor mijn kinderen. Vind ik erg belangrijk.
En dit heb ik ook al meerdere malen geprobeerd te bespreken, maar hij heeft geen idee waar ik het over heb, zegt ie, en is dus ook niet van plan er iets mee te doen.
@Elninjoo: ik ben niet bezig een kinderwens te creeren hoor. Maar eerder dacht ik er uberhaupt niet aan, en dacht ik altijd 'dat komt later wel'. De laatste tijd steekt het onderwerp steeds vaker de kop op en ik heb het idee dat er toch langzaamaan iets begint te kriebelen.
Daar tegenover heb ik ook twijfels... ik heb neit het gevoel dat ik een kind nodig heb om een completer mens te worden. Ik heb plenty plannen, wensen en mogelijkheden. Ook in de huidige maatschappij hoef ik niet perse een kind neer te zetten... hoewel het ook weer heel goed kan gaan.
Maar goed, ik maak me niet druk over het feit of ik wel of geen kinderwens heb/krijg. Dat merk ik wel.
Het wordt alleen een probleem als er kinderen zijn en hij blijft zo... ik heb geen zin om overal alleen voor op te draaien, omdat hij geen zin heeft, of om over het hoofd van mn kind afgebekt te worden.
Ik wil graag een warme, stabiele basis voor mijn kinderen. Vind ik erg belangrijk.
woensdag 22 juli 2009 om 12:45
Waarom pik je zonder dat je kinderen hebt, wel om afgebekt te worden?
Zorgen moet je niet alleen voor je kinderen. Ook voor jezelf.
Als je niet 100% denkt: dit is een goede vader voor mijn kind, zou ik het ter sprake brengen, aan gaan werken maar voorlopig nog geen kind met hem krijgen.
Ik twijfel wel eens aan mijn man als partner(op sommige momenten, sommige karaktertrekjes) Maar als vader vertrouw ik hem 100%.
Was trouwens ook 1 van de eerste dingen die ik van hem dacht. 'Met jou krijg ik een kind' . Terwilj ik daarvoor samenwoonde en op een dag dacht(toen hij over kinderen begon): 'Met jou kinderen krijgen?!?!?!?'. Toen wist ik genoeg...
Zorgen moet je niet alleen voor je kinderen. Ook voor jezelf.
Als je niet 100% denkt: dit is een goede vader voor mijn kind, zou ik het ter sprake brengen, aan gaan werken maar voorlopig nog geen kind met hem krijgen.
Ik twijfel wel eens aan mijn man als partner(op sommige momenten, sommige karaktertrekjes) Maar als vader vertrouw ik hem 100%.
Was trouwens ook 1 van de eerste dingen die ik van hem dacht. 'Met jou krijg ik een kind' . Terwilj ik daarvoor samenwoonde en op een dag dacht(toen hij over kinderen begon): 'Met jou kinderen krijgen?!?!?!?'. Toen wist ik genoeg...
woensdag 22 juli 2009 om 13:32
@maansa: het scheelt dat we het hier over de moeilijke momenten hebben. Maar nee, die vind ik ook niet leuk overkomen. Hij is niet een van de makkelijksten.
@njb: goeie post. Je hebt ook gelijk ook. Als deze menstruatie-periode bij hem over is, zal ik het er nog eens met hem over hebben. Alleen wel lastig als hij niet weet waar ik het over heb :-S
@njb: goeie post. Je hebt ook gelijk ook. Als deze menstruatie-periode bij hem over is, zal ik het er nog eens met hem over hebben. Alleen wel lastig als hij niet weet waar ik het over heb :-S
woensdag 22 juli 2009 om 13:44
Ik denk dat je eens moet beginnen met een goed gesprek ja. Ik denk dat het een beetje vrouw-eiegen is soms (al kunnen mannen er ook wat van hoor), dat je een probleem analyseert in je hoofd en al je iegen conclusies gaat trekken, zonder die ander er in te betrekken.
En op het moment dat jij een besluit neemt, staat de ander misschien heel beteutert te kijken en had best aan zijn gedrag willen werken.
Totdat je deze gedachtes uit jou hoofd krijgt en ook bespreekbaar maakt, geef je hem ook geen kans. Je bent toch met die man getrouwd om een reden? Als er eits van liefde is tussen jullie tweeën, wil je het niet eerts een kans geven om verder te laten groeien SAMEN.
Als je praten moeilijk vind, zou je eens een lange brief kunnen schrijven met je twijfels en gedachten. je kunt het hier aardig "op papier" zetten in woorden op het forum.
Meid, sta op voor je gevoel en laat hem meer rekening met jou houden. Begin daar mee, maar deel ook met hem je twijfels over het niet willen hebben van kinderen als hij zulke buien heeft. En kom erachter hoe hoe werkelijk denkt over een kinderwens.
Het klinkt heel makkelijk ik weet dat het moeilijk is, maar ik denk dat de communicatie tussen jullie over gevoelens zaken echt als eerste opgepakt moet worden, als daar een begin mee is kunnen jullie doordenken over de toekomst.
Het mag als een vies woord klinken, maar relatie-therapie zou ook wel eens kunnen helpen bij jullie tweetjes.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, een dialoog aan kunnen gaan, en samen een toekomstplaatje uitstippelen met liefde en wederzijds begrip, ook in die moeilijke momenten...
Heel veel succes!
En op het moment dat jij een besluit neemt, staat de ander misschien heel beteutert te kijken en had best aan zijn gedrag willen werken.
Totdat je deze gedachtes uit jou hoofd krijgt en ook bespreekbaar maakt, geef je hem ook geen kans. Je bent toch met die man getrouwd om een reden? Als er eits van liefde is tussen jullie tweeën, wil je het niet eerts een kans geven om verder te laten groeien SAMEN.
Als je praten moeilijk vind, zou je eens een lange brief kunnen schrijven met je twijfels en gedachten. je kunt het hier aardig "op papier" zetten in woorden op het forum.
Meid, sta op voor je gevoel en laat hem meer rekening met jou houden. Begin daar mee, maar deel ook met hem je twijfels over het niet willen hebben van kinderen als hij zulke buien heeft. En kom erachter hoe hoe werkelijk denkt over een kinderwens.
Het klinkt heel makkelijk ik weet dat het moeilijk is, maar ik denk dat de communicatie tussen jullie over gevoelens zaken echt als eerste opgepakt moet worden, als daar een begin mee is kunnen jullie doordenken over de toekomst.
Het mag als een vies woord klinken, maar relatie-therapie zou ook wel eens kunnen helpen bij jullie tweetjes.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, een dialoog aan kunnen gaan, en samen een toekomstplaatje uitstippelen met liefde en wederzijds begrip, ook in die moeilijke momenten...
Heel veel succes!
