Orgaandonatie

Ik weet niet of het topic hier goed staat maar ik vond het moeilijk onder welke pijler het het beste zou passen.

Ik zit met iets in mijn maag. Orgaandonatie. Vandaag op het werk een hele discussie over gehad en het zit me niet lekker. Ik heb onlangs mijn keuze aangepast naar "Nee, ik wil geen donor zijn.". De reden is omdat ik het een verschrikkelijk idee vind dat een ander straks met mijn organen rondloopt. Ook al gun ik iedereen echt alles hoor en natuurlijk als de rollen omgekeerd zouden zijn zou ik ook dolblij zijn met een kans om zo te blijven leven. Maar toch, het voelt gewoon echt heel erg verkeerd op de een of andere manier. Het klinkt misschien heel stom maar als ik doodga dan wil ik gewoon graag in z'n geheel alles bij elkaar houden. Het idee dat ik dan dood ben maar dat mijn hart nog wel ergens loopt te kloppen vind ik verschrikkelijk naar. Hier zit geen geloofsovertuiging of iets achter, ik ben niet gelovig verder. Het is gewoon mijn gevoel waarvan ik niet goed weet waar het vandaan komt.

Ergens voel ik me wel egoïstisch door mijn keuze. Dit was ook de feedback die ik kreeg tijdens het gesprek met collega's. Dit gesprek kwam niet door mij, het was al gaande toen ik binnenkwam en erbij betrokken werd.

Hoe staan jullie hier tegenover? Zijn er meer mensen die geen donor willen worden en zo ja, waarom niet?