Psyche
alle pijlers
Burnout... en wat nu??
woensdag 20 augustus 2025 om 12:53
Ik heb een burnout en ben sinds kort volledig ziek gemeld.. Het voelt als een opluchting maar er komt nu ook veel op me af.. Want.. wat nu??
Wat ga ik doen met mijn dagen, hoe breng ik structuur aan (die er overigens sowieso deels wel is vanwege thuiswonend kind) , welke activiteiten moet ik ondernemen (en wat juist niet..)? Ik wacht nog op een oproep bij de bedrijfsarts daar zal ik ook eea mee gaan bespreken natuurlijk maar ben ook wel benieuwd naar ervaringen en adviezen hier..
Ik denk dat ik me ga aanmelden bij een yoga school en wat wandelingen ga maken misschien..
En qua werk weet ik het ook even niet meer. Weet niet of ik wel wil terug keren naar huidige functie/organisatie (ik werk in de GGZ, en dan ook nog een pittige doelgroep daarbinnen). Maar wat dan... ? Ik wil wat lichters gaan doen..
Nou ja veel vragen. En ook gewoon even van me afschrijven, dat doet me sowieso altijd goed merk ik..
Wat ga ik doen met mijn dagen, hoe breng ik structuur aan (die er overigens sowieso deels wel is vanwege thuiswonend kind) , welke activiteiten moet ik ondernemen (en wat juist niet..)? Ik wacht nog op een oproep bij de bedrijfsarts daar zal ik ook eea mee gaan bespreken natuurlijk maar ben ook wel benieuwd naar ervaringen en adviezen hier..
Ik denk dat ik me ga aanmelden bij een yoga school en wat wandelingen ga maken misschien..
En qua werk weet ik het ook even niet meer. Weet niet of ik wel wil terug keren naar huidige functie/organisatie (ik werk in de GGZ, en dan ook nog een pittige doelgroep daarbinnen). Maar wat dan... ? Ik wil wat lichters gaan doen..
Nou ja veel vragen. En ook gewoon even van me afschrijven, dat doet me sowieso altijd goed merk ik..
woensdag 20 augustus 2025 om 12:58
Ik zou vooral nu me focussen op loslaten. Niet bezig zijn met wat nu. Maar vooral leren helemaal niets (daarmee bedoel ik de dagelijkse dingen) te doen.
Ga wandelen, yoga-en, boeken lezen, series bingen, diamond painten. Doe dingen waar je energie van krijgt.
Dat zal ook het advies zijn van de bedrijfsarts, psycholoog, POH.
Neem vooral nu geen besluiten over grote zaken in je leven en kom eerst maar even bij.
Toen ik in een burnout zat wilde ik ook alles regelen, kwam erachter na weken ploeteren dat dat hem niet ging worden. Ben gaan diamond painten, uren achter elkaar. Hoofd leeg en plakken maar. Zo'n ontzettend domme hobby, maar zo lekker. En toen ineens was ik er klaar mee en was er weer ruimte voor opbouw.
Ga wandelen, yoga-en, boeken lezen, series bingen, diamond painten. Doe dingen waar je energie van krijgt.
Dat zal ook het advies zijn van de bedrijfsarts, psycholoog, POH.
Neem vooral nu geen besluiten over grote zaken in je leven en kom eerst maar even bij.
Toen ik in een burnout zat wilde ik ook alles regelen, kwam erachter na weken ploeteren dat dat hem niet ging worden. Ben gaan diamond painten, uren achter elkaar. Hoofd leeg en plakken maar. Zo'n ontzettend domme hobby, maar zo lekker. En toen ineens was ik er klaar mee en was er weer ruimte voor opbouw.
woensdag 20 augustus 2025 om 12:59
Het belangrijkste: je moet even helemaal niks. Behalve uiteraard voor je kind zorgen en de afspraken met de arbo-arts nakomen.
Probeer echt eerst even te ontkoppelen en af te gaan van het moeten. Ik lees tussen de regels door-maar misschien heb ik het mis- nog een soort gejaagdheid, een lat voor jezelf leggen, het goed willen doen.
Probeer echt eerst even te ontkoppelen en af te gaan van het moeten. Ik lees tussen de regels door-maar misschien heb ik het mis- nog een soort gejaagdheid, een lat voor jezelf leggen, het goed willen doen.
woensdag 20 augustus 2025 om 13:05
Allereerst: wat ontzettend rot, veel beterschap!
Wat zegt degene die de diagnose burnout heeft gesteld hierover? Heeft die adviezen meegegeven? En wat heeft bijgedragen aan je burnout? Sommigen moeten fysiek eerst bijkomen (veel slapen), iemand anders had juist baat bij veel wandelen en puzzelen.
Een tip uit ervaring: meld je niet alleen op je werk ziek, maar ook (voor zover mogelijk) thuis. Dus ga vooral niet uit schuldgevoel meer doen in het huishouden* 'nu je toch thuis zit' maar laat je eventuele partner of kind wat meer oppakken, zodat jij je echt op je herstel kunt richten.
* Tenzij dat juist helpt om je hoofd leeg te maken/de dag door te komen natuurlijk!
Wat zegt degene die de diagnose burnout heeft gesteld hierover? Heeft die adviezen meegegeven? En wat heeft bijgedragen aan je burnout? Sommigen moeten fysiek eerst bijkomen (veel slapen), iemand anders had juist baat bij veel wandelen en puzzelen.
Een tip uit ervaring: meld je niet alleen op je werk ziek, maar ook (voor zover mogelijk) thuis. Dus ga vooral niet uit schuldgevoel meer doen in het huishouden* 'nu je toch thuis zit' maar laat je eventuele partner of kind wat meer oppakken, zodat jij je echt op je herstel kunt richten.
* Tenzij dat juist helpt om je hoofd leeg te maken/de dag door te komen natuurlijk!
woensdag 20 augustus 2025 om 13:08
Rustig!!! Ik voel de paniek in je openingsbericht. Heel herkenbaar, ik ben zelf ook zeer ernstig burnout geraakt. Je wil uit deze situatie, dus je bent al aan het zoeken naar oplossingen. Dit gaat je niet helpen. Het belangrijkste is nu dat je in de UIT- stand komt. En dat is vreselijk moeilijk. Je moet loskomen van je werk, je voelt je waarschijnlijk verantwoordelijk, schuldig tov je collega's etc. Wacht op het gesprek met de bedrijfsarts. Pas als je een beetje rustig bent en energie hebt, kun je gaan werken aan herstel. Ik wens je heel veel sterkte!
woensdag 20 augustus 2025 om 13:12
Helemaal dit.Kattengekje schreef: ↑20-08-2025 13:08Rustig!!! Ik voel de paniek in je openingsbericht. Heel herkenbaar, ik ben zelf ook zeer ernstig burnout geraakt. Je wil uit deze situatie, dus je bent al aan het zoeken naar oplossingen. Dit gaat je niet helpen. Het belangrijkste is nu dat je in de UIT- stand komt. En dat is vreselijk moeilijk. Je moet loskomen van je werk, je voelt je waarschijnlijk verantwoordelijk, schuldig tov je collega's etc. Wacht op het gesprek met de bedrijfsarts. Pas als je een beetje rustig bent en energie hebt, kun je gaan werken aan herstel. Ik wens je heel veel sterkte!
woensdag 20 augustus 2025 om 13:12
Ik haak hier ook nog even op in: het is logisch dat je dit niet weet nu. Maar: hier hoef je nu nog geen beslissing over te maken.
Ergens in de komende weken zal er een plan van aanpak opgesteld worden door jou en je werkgever. Dat kan in eerste instantie ook bestaan uit volledig ziek zijn en nog niet opbouwen. Onderdeel daarvan is wel een doel vaststellen, maar als je nog niet weet wat je wil zou ik voor nu gaan voor 'terugkeer in eigen functie'. Als je zeker weet dat je deze baan niet meer wil kun je later formeel vast laten leggen dat je iets anders gaat doen. Als je lang ziek bent wordt bovendien vanzelf het tweede spoor opgestart. Voor nu is het zoals anderen zeggen belangrijk om afstand te nemen en vooral niet in paniek grote beslissingen te nemen.
woensdag 20 augustus 2025 om 13:40
Het is toch geen officiële diagnose?Amaryllis schreef: ↑20-08-2025 13:05Allereerst: wat ontzettend rot, veel beterschap!
Wat zegt degene die de diagnose burnout heeft gesteld hierover? Heeft die adviezen meegegeven? En wat heeft bijgedragen aan je burnout? Sommigen moeten fysiek eerst bijkomen (veel slapen), iemand anders had juist baat bij veel wandelen en puzzelen.
Een tip uit ervaring: meld je niet alleen op je werk ziek, maar ook (voor zover mogelijk) thuis. Dus ga vooral niet uit schuldgevoel meer doen in het huishouden* 'nu je toch thuis zit' maar laat je eventuele partner of kind wat meer oppakken, zodat jij je echt op je herstel kunt richten.
* Tenzij dat juist helpt om je hoofd leeg te maken/de dag door te komen natuurlijk!
woensdag 20 augustus 2025 om 13:47
Eerst uitrusten! En daarna een hobby oppakken om je dagen te vullen of zo. Heb je eigenlijk niets om mee te starten (of uit te breiden), kijk dan eens of er in de wijk iets is dat je aanspreekt. Hier in de buurt is er een handwerkclubje op woensdagmiddag, wandelochtenden, tekenen/schilderen en zelfs de herstelacademie, allemaal vanuit de welzijnsorganisatie. Kijk tegen die tijd eens of er iets is wat je aanspreekt.
Maar eerst zorgen dat de grootste stress eraf is, niet gelijk weer iets anders "moeten".
Maar eerst zorgen dat de grootste stress eraf is, niet gelijk weer iets anders "moeten".
woensdag 20 augustus 2025 om 13:57
Ik zit inmiddels drie maanden thuis, met op dit moment echt nog geen enkel zicht op weer starten met werken. Ik zat ook zoals jij heel in het begin en stiekem nog steeds wel regelmatig hoor, maar je moet eerst los van werk. Bij mij hielp het heel erg toen ik wist dat ik volledig vervangen was, toen kon ik het loslaten. En toen ging ik heeeeeeel veel slapen en hobby’s zoeken, dingen zoeken waar ik energie van krijg. Een activiteit doen zonder dat het ‘moet’ en op een eigen tempo en daar op een manier in kunnen ontspannen kostte me al een maand.
En het hoe nu verder heb ik nog geen idee van. Omdat ik nog vrijwel geen vooruitgang merk, laat ik nu wat dingetjes onderzoeken bij de huisarts, of er misschien nog iets anders meespeelt. En verder sta ik op de wachtlijst voor een psycholoog, maar dat duurt dus ook best wel even…
Het allermoeilijkste vind ik accepteren dat ik nu dus weinig kan. En dat er soms een dag is dat het lijkt alsof er wel al weer wat kan, maar dat ik dat dan onherroepelijk terug krijg de dag erna. Frustrerend en ik voel me soms echt zwak en nutteloos, maar ik probeer echt te accepteren dat dit het nu is, want ertegen vechten helpt niet en put me alleen maar meer uit.
En het hoe nu verder heb ik nog geen idee van. Omdat ik nog vrijwel geen vooruitgang merk, laat ik nu wat dingetjes onderzoeken bij de huisarts, of er misschien nog iets anders meespeelt. En verder sta ik op de wachtlijst voor een psycholoog, maar dat duurt dus ook best wel even…
Het allermoeilijkste vind ik accepteren dat ik nu dus weinig kan. En dat er soms een dag is dat het lijkt alsof er wel al weer wat kan, maar dat ik dat dan onherroepelijk terug krijg de dag erna. Frustrerend en ik voel me soms echt zwak en nutteloos, maar ik probeer echt te accepteren dat dit het nu is, want ertegen vechten helpt niet en put me alleen maar meer uit.
woensdag 20 augustus 2025 om 13:57
Op het moment dat je je realiseert dat je een burnout hebt is het moment dat je je realiseert dat je struikelt, de verdere val komt nog. Oftewel, op dit moment ben je nog bezig met 'verder vallen'. Het duurt nog even voordat je de grond raakt, even kan blijven liggen alsvorens weer op te krabbelen.
Je hoeft dus even helemaal niets. Je hoeft geen yoga, je hoeft niet te gaan wandelen. Dat klinkt namelijk nog alsof je in een modus zit van: 'ik ga dit eens aanpakken. Ik ga dingen doen waardoor het weer beter wordt'. Dat is op dit moment nog helemaal niet het juiste. Tenzij je natuurlijk het écht leuk lijkt, en je het niet doet vanwege herstel.
Het moment waarop je wel weer dingen kan gaan doen voel je zelf op een gegeven moment. Dat je ineens iets doet en achteraf denkt 'hè, dat ging goed, zonder dat het me zoveel energie kostte'.
Je hoeft dus even helemaal niets. Je hoeft geen yoga, je hoeft niet te gaan wandelen. Dat klinkt namelijk nog alsof je in een modus zit van: 'ik ga dit eens aanpakken. Ik ga dingen doen waardoor het weer beter wordt'. Dat is op dit moment nog helemaal niet het juiste. Tenzij je natuurlijk het écht leuk lijkt, en je het niet doet vanwege herstel.
Het moment waarop je wel weer dingen kan gaan doen voel je zelf op een gegeven moment. Dat je ineens iets doet en achteraf denkt 'hè, dat ging goed, zonder dat het me zoveel energie kostte'.
woensdag 20 augustus 2025 om 14:14
Echt helemaal mee eens! Het voelde voor mij alsof ik de man met de hamer letterlijk tegenkwam, om me bijna knockout te slaan voor ik naar mijn eigen lichaam kon luisteren. Het voelt nu echt vreselijk, maar het komt echt weer goed! Achteraf zie ik ook positieve kanten van een burnout, je kunt het je nu misschien niet voorstellen. Ik heb veel over mezelf geleerd en ben me veel bewuster van mijn eigen gedrag. Ik heb mezelf beloofd beter voor mezelf te zorgen, maar dat is soms nog lastig. Ik vind me nu leuker en liever en voel me gelukkiger dan ooit van tevoren. Dat gun ik jou ook!Natsuro schreef: ↑20-08-2025 13:57Op het moment dat je je realiseert dat je een burnout hebt is het moment dat je je realiseert dat je struikelt, de verdere val komt nog. Oftewel, op dit moment ben je nog bezig met 'verder vallen'. Het duurt nog even voordat je de grond raakt, even kan blijven liggen alsvorens weer op te krabbelen.
Je hoeft dus even helemaal niets. Je hoeft geen yoga, je hoeft niet te gaan wandelen. Dat klinkt namelijk nog alsof je in een modus zit van: 'ik ga dit eens aanpakken. Ik ga dingen doen waardoor het weer beter wordt'. Dat is op dit moment nog helemaal niet het juiste. Tenzij je natuurlijk het écht leuk lijkt, en je het niet doet vanwege herstel.
Het moment waarop je wel weer dingen kan gaan doen voel je zelf op een gegeven moment. Dat je ineens iets doet en achteraf denkt 'hè, dat ging goed, zonder dat het me zoveel energie kostte'.
woensdag 20 augustus 2025 om 14:55
Een burnout is echt een teken dat je dingen moet loslaten. Je herstel kun je niet plannen.
De eerste periode lag ik op de bank, keek tv en ging wandelen. In het begin waren dat mini stukjes. Tegen het eind van mijn burnout rondjes van km of 5.
Ik heb baat gehad bij de meer holistische benadering en het boek Van Burnout naar Levenszin. (Al is dat deels nu 3 jaar later in waan van de dag weer wat weggezakt en moet ik even terug naar die basis voordat ik voor 2e keer in burnout beland)
De eerste periode lag ik op de bank, keek tv en ging wandelen. In het begin waren dat mini stukjes. Tegen het eind van mijn burnout rondjes van km of 5.
Ik heb baat gehad bij de meer holistische benadering en het boek Van Burnout naar Levenszin. (Al is dat deels nu 3 jaar later in waan van de dag weer wat weggezakt en moet ik even terug naar die basis voordat ik voor 2e keer in burnout beland)
You can only succeed when there is room to fail.
zaterdag 27 september 2025 om 21:10
Tot mijn grote grote verdriet ben ik bang dat ik een burnout heb. Door andere medische klachten loop ik tijdelijk in het ziekenhuis (ws komen deze klachten voort uit langdurige stress) en op nadrukkelijk verzoek vanuit zh moet ik maandag naar de huisarts voor hulp.
Maar ik vind het moeilijk om me kwetsbaar op te stellen (want hee ik kan toch alles aan, ik heb het goed en ik moet sterk zijn voor mijn omgeving) .
Ik weet gewoon niet hoe ik hulp moet vragen of organiseren voor mijzelf.
Maar ik ervaar zo enorm veel stress dat ik er zelfs lichamelijke klachten van heb. En ik kan niet anders dan huilen.
Wat een ellende
Maar ik vind het moeilijk om me kwetsbaar op te stellen (want hee ik kan toch alles aan, ik heb het goed en ik moet sterk zijn voor mijn omgeving) .
Ik weet gewoon niet hoe ik hulp moet vragen of organiseren voor mijzelf.
Maar ik ervaar zo enorm veel stress dat ik er zelfs lichamelijke klachten van heb. En ik kan niet anders dan huilen.
Wat een ellende
zaterdag 27 september 2025 om 21:33
Ik zit alweer ruim een jaar in een burnout en het is gewoon k*t. Ik kreeg ook advies om "leuke dingen te doen", maar ik was in het begin zo moe dat ik daar geen energie voor had. Yin yoga heeft mij wel echt geholpen om meer rust in m'n hoofd terug krijgen en ik heb ook regelmatig thuis een yoga nidra gedaan (zie bijv die van yoga puur Breda op YouTube) om te ontspannen, stress te laten zakken en op te laden.
Kijk goed waar je behoefte aan hebt, als dat slapen is, is dat slapen, zolang het slapen overdag maar niet je nachtrust verstoort. Luister vooral goed naar je eigen lichaam en handel daarnaar. De bedrijfsarts heeft mij te vroeg weer aan het werk gezet, waardoor de burnout alleen maar erger werd.
Verder was er een psycholoog voor nodig om te beseffen dat emoties een grote energiedrain waren/zijn voor mij.
Kijk goed waar je behoefte aan hebt, als dat slapen is, is dat slapen, zolang het slapen overdag maar niet je nachtrust verstoort. Luister vooral goed naar je eigen lichaam en handel daarnaar. De bedrijfsarts heeft mij te vroeg weer aan het werk gezet, waardoor de burnout alleen maar erger werd.
Verder was er een psycholoog voor nodig om te beseffen dat emoties een grote energiedrain waren/zijn voor mij.
zaterdag 27 september 2025 om 21:55
Hey zomervlinder, herkenbaar hoor. Ik ben sinds twee weken ziek gemeld. Ik heb al twee jaar chronische pijnklachten en de afgelopen tijd ging het op het werk ook helemaal niet goed. Deels door die pijnklachten die me echt hinderen ook op het werk en deels omdat ik steeds in huilen uitbarstte, kon echt niks meer hebben. Op sommige dagen ging het dan best weer even ok waardoor ik steeds dacht dat het allemaal wel mee viel. Ik ben ook eerst naar de huisarts gegaan maar die gaf als advies een andere baan te zoeken en me vooral niet ziek te melden. Daardoor ben ik nog een tijdje door gaan tobben tot ik bij de bedrijfsarts kwam die mij adviseerde om me juist wel ziek te melden. Dus daar zit ik nu dan, sommige dagen gaat het best ok, maar ik ben echt zo labiel als wat. Van elke vorm van druk, al is het maar een appje dat ik moet beantwoorden, raak ik opgefokt, krijg ik hartkloppingen, huilen etc.
Ik moet ook altijd veel van mezelf, dus niets moeten is een opgave maar dat is wel wat de bedrijfsarts mij op het hart heeft gedrukt. Ik ga maandag weer naar de huisarts (ik heb inmiddels een andere
) omdat ik het gevoel heb dat ik niet verder kom. Misschien moet ik dat ook niet verwachten maar binnenkort heb ik weer een afspraak bij bedrijfsarts en ik heb het gevoel dat ik iets moet “doen” aan mijn herstel 
. En ondertussen vertelt mijn man mij steeds, met alle goede bedoelingen, dat ik dus helemaal niks moet doen, en daar word ik dan ook weer opstandig van. Ik geloof dat ik vooral klaar ben met het gevoel dat dingen moeten.
Ik moet ook altijd veel van mezelf, dus niets moeten is een opgave maar dat is wel wat de bedrijfsarts mij op het hart heeft gedrukt. Ik ga maandag weer naar de huisarts (ik heb inmiddels een andere
) omdat ik het gevoel heb dat ik niet verder kom. Misschien moet ik dat ook niet verwachten maar binnenkort heb ik weer een afspraak bij bedrijfsarts en ik heb het gevoel dat ik iets moet “doen” aan mijn herstel . En ondertussen vertelt mijn man mij steeds, met alle goede bedoelingen, dat ik dus helemaal niks moet doen, en daar word ik dan ook weer opstandig van. Ik geloof dat ik vooral klaar ben met het gevoel dat dingen moeten.
zondag 28 september 2025 om 09:12
@missfitz, wellicht lees ik het verkeerd, maar je bent pas twee weken thuis en je vind van jezelf dat je meer voortgang had moeten hebben en 'iets' moet doen?
Je zult eerst dat gevoel moeten kwijtraken, dat moeten. Dus je partner heeft helemaal gelijk. En zolang je je er opstandig door voelt ben je nog lang niet aan herstel toe, maar nog verder aan het gaan in je burnout.
Je zult eerst dat gevoel moeten kwijtraken, dat moeten. Dus je partner heeft helemaal gelijk. En zolang je je er opstandig door voelt ben je nog lang niet aan herstel toe, maar nog verder aan het gaan in je burnout.
maandag 29 september 2025 om 19:48
Ja klopt, Natsuro. Ik kan niet zo goed nietsdoen geloof ik. Vandaag was ik bij mijn nieuwe huisarts, zij gaf aan dat ook overgangsklachten best wel een rol kunnen spelen. Ik had dat ook al geopperd bij mijn oude huisarts maar die zei dat dat niet kon omdat ik de pil nog slik. Dat is dus complete onzin volgens mij nieuwe huisarts, qua leeftijd kan het prima en de pil zorgt niet voor minder klachten. We gaan het in ieder geval verder onderzoeken, is het een depressie of hormonaal of misschien wel een combinatie. Zit alleen wel weer met een wachttijd van 5 weken tot de praktijkondersteuner plek heeft maar het is niet anders. Ondertussen vooral veel buiten doorbrengen was het advies en dat probeer ik ook zoveel mogelijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
