Bang voor vriend - wat nu?

Hallo allemaal,

Ik weet even niet meer wat ik nu moet doen en advies zou erg welkom zijn. Ik heb daarnet ruzie gehad om iets onbenulligs met mijn vriend, maar het is volledig uit de hand gelopen.

Even wat achtergrondinformatie: ik ben mishandeld in mijn jeugd en heb de diagnose ptss. Mijn vriend weet hiervan af en weet ook dat ik kan worden getriggerd als iemand erg agressief is. We zijn al zes jaar samen, waarvan we zo'n vier jaar samenwonen. Alles is altijd goed gegaan en tot februari dit jaar heb ik ook nauwelijks last gehad van ptss-gerelateerde klachten sinds ik samen ben met mijn vriend. Ik heb afgelopen februari een situatie meegemaakt waarbij iemand die dicht bij mij en mijn vriend staat behoorlijk verbaal aggressief is geweest en heb daardoor een flinke terugval gehad. Dit nadat het overigens al járen goed ging. De maanden erna ging het steeds weer wat beter en ik dacht dat alles weer goed ging sinds afgelopen juni/juli.

Begin augustus hebben mijn vriend en ik discussie gehad, waarna mijn vriend meerdere keren heel hard een deur heeft dicht gegooit. Ik ben huilend naar hem toe gegaan en heb gevraagd of hij hiermee wilde stoppen omdat ik er ontzettend bang van werd. Hij negeerde mij en heeft toen nog een paar keer hard een deur dichtgegooit. Hij heeft hiervoor later wel zijn excuses aangeboden en aangegeven zelf ook geschrokken te zijn geweest van zijn gedrag. Hij beloofde dat hij dit niet meer zou doen. Ik heb toen uiteindelijk een paar dagen flink last gehad van angstklachten, waaronder een nacht niet geslapen te hebben, omdat ik niet naast hem durfde te slapen.

Afgelopen middag was er een soortgelijke situatie. Terwijl we een discussie hadden heeft mijn vriend iets in mijn gezicht gegooit. Ik ben daar ontzettend van geschrokken en gelijk naar de slaapkamer gevlucht. Mijn vriend kwam achter mij aan en wilde het persé uitpraten terwijl ik aangaf dat ik onzettend bang was. Mijn vriend is vanmiddag nog een aantal keer in onze slaapkamer geweest, twee keer om te roken en twee keer om met mij te willen praten. Ik ben nog steeds heel bang. Ik kruip nu iedere keer onder het dekbed en geef aan niet nu te willen praten, maar mijn vriend probeert de hele tijd het dekbed weg te trekken.

Ik realiseer me goed dat mijn reactie op de situatie niet gezond is en dat het verstandig is om naar de huisarts te gaan. Maar mijn grootste vraag voor nu is hoe ik hier verder mee om kan gaan voor vanavond/vannacht. We hebben wel een beetje geappt en we zijn het er beiden over eens dat ik sowieso een goede nacht slaap nodig heb, ook omdat ik vorige week ben begonnen met een nieuwe baan, maar dat is het dan ook. Mijn vriend wil het persé vanavond nog uitpraten, terwijl ik doodsbang in bed zit. Ik wil het liefste nu even rust aan m'n hoofd, maar dat kan alleen als óf m'n vriend óf ik in ieder geval voor vannacht even ergens anders slaapt. Mijn vriend wilt absoluut niet bij familie of vrienden slapen. Ik heb zelf door omstandigheden geen sociaal netwerk om op terug te vallen. Daarnaast geeft m'n vriend ook aan dat als ik naar een hotel ga de relatie gelijk voorbij is.

Ik weet oprecht echt niet meer wat ik met deze situatie nu aan moet. Ik merk overigens dat nu even m'n hart luchten wel iets helpt gelukkig.

Ik merk dat ik de afgelopen dagen steeds meer nieuwe inzichten op doe, zoals dat mijn vriend andermans grenzen niet respecteerd. Onze katten, om even een voorbeeld te noemen, vinden het heel vervelend om op getild te worden en dan geknuffeld te worden. Onze ene kat til ik daarom sowieso al nooit op en de ander alleen zodat ik haar op de eettafel kan zetten om even goed te knuffelen (wat ze overigens wel prima vind). Maar mijn vriend tilt ze nog regelmatig op om ze te knuffelen, terwijl we al een paar keer besproken hadden om dat echt niet meer te doen, aangezien ze dat heel vervelend vinden.

En doordat ik de afgelopen dagen steeds ofwel bang in de slaapkamer zit, ofwel aan het werk ben, heb ik qua huishouden niet veel gedaan. Mijn vriend zorgt gelukkig wel goed voor de katten, hij kookt, doet de afwas en stofzuigt 1x per dag, maar daar houdt het dan ook wel bij op eigenlijk. Heel veel dingen qua huishouden gaan gewoon echt niet goed bij hem. Zo kwam ik er bijvoorbeeld vorige maand achter dat hij niet weet hoe de nieuwe wasmachine werkt (die we al zeker twee jaar hebben ).

Daarnet nog even kort gesproken met mijn vriend. Hij begrijpt nog steeds niet waarom ik nog steeds bang ben. Volgens hem zou ik nu niet meer bang hoeven te zijn, aangezien hij heel veel spijt heeft van wat hij heeft gedaan. Hij heeft overigens wel aangeboden om eventueel vanaf maandag twee nachten in een hotel te gaan slapen, zodat ik rustig alleen thuis kan zijn. Maar aangezien ik dan al vier dagen op kantoor ben en van 7 tot 7 van huis ben is dat dan eigenlijk al niet meer nodig. Dus fijn dat hij het heeft aangeboden, maar dus wel veelste laat.

Ohoh, waar ben ik toch in belandt ...

Ik heb zojuist met VT gebeld. Het is ontzettend druk, dus ik wordt straks terug gebelt. Ik ben nu alleen thuis, dus hopelijk wordt er terug gebelt voordat mijn vriend weer thuis is. Weet helaas niet hoe laat hij terug komt. Had hem wel al geappt, maar nog geen reactie op gekregen. Buiten gaan wandelen en wachten is helaas geen optie, aangezien het ook nog een aantal uur kan duren.

Zojuist contact gehad met VT. Ik ga op hun advies maandag contact opnemen met het sociaal wijkteam. En mocht hij nog een keer fysiek aggresief worden, door bijvoorbeeld iets naar me te gooien, dan kan ik 112 bellen. Zodra zijn moeder weer terug is van vakantie licht ik haar er ook over in.

Ik ben oprecht echt heel blij dat ik op jullie aanraden met VT heb gebelt. Ik voel me nu ook al een stuk krachtiger en weet dat ik er absoluut niet alleen voor sta. Ik hoop dat ik dit gevoel vast kan blijven houden tot maandag.