Relaties
alle pijlers
vriend steunen met papa die terminaal is
dinsdag 16 september 2025 om 00:30
ik heb een goede vriend en zijn papa is terminaal, gaat waarschijnlijk nog slechts enkele maanden te leven hebben. Ik heb al veel geluisterd naar hem, ook gevraagd of ik iets kan betekenen, maar lijkt de boot wat af te houden, geeft aan er niet actief mee bezig te willen zijn. Het overlijden heeft ook effect op regeling van zijn kinderen, papa brengt kinderen naar hobbies...
Ik wil er graag zijn voor hem maar weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe hiermee om te gaan, zeker omdat het gespreksonderwerp vaak wordt afgesloten. Ik luister wel, gaf ook al aan er te willen zijn als het nodig is, maar voel me nogal machteloos hierin.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Tips?
Ik wil er graag zijn voor hem maar weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe hiermee om te gaan, zeker omdat het gespreksonderwerp vaak wordt afgesloten. Ik luister wel, gaf ook al aan er te willen zijn als het nodig is, maar voel me nogal machteloos hierin.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Tips?
dinsdag 16 september 2025 om 01:45
Luister gewoon naar wat hij wil. Mijn vader is dit jaar overleden en ik had in de periode daarvoor in mijn eentje al zo veel verdriet dat ik van vriendinnen graag afleiding en plezier wilde. En als ik dan toch wat wilde zeggen erover dan deed ik dat. Even samen huilen en weer door met andere dingen.
Op de hoog stressvolle momenten is het fijn als mensen gezond eten voor je maken en andere praktische zaken oppakken.
Op de hoog stressvolle momenten is het fijn als mensen gezond eten voor je maken en andere praktische zaken oppakken.
dinsdag 16 september 2025 om 07:11
Je bedoelt het zonder twijfel vast heel goed, maar je post gaat vooral over jou, niet over hem. Ga mee met wat hij aangeeft, dat is genoeg. Je voelt je machteloos, laat dat bij jou. Ga dat niet uiten in krampachtig steun bieden op een manier die hem eigenlijk niet steunt.
Gewoon luisteren naar wat hij aangeeft. Bied afleiding, of een luisterend oor, afhankelijk van hoe het loopt.
Gewoon luisteren naar wat hij aangeeft. Bied afleiding, of een luisterend oor, afhankelijk van hoe het loopt.
dinsdag 16 september 2025 om 07:15
Even voor de zekerheid: ken je het verschil tussen terminaal en palliatief? Mensen gebruiken het woord “terminaal” vaak ten onrechte voor de palliatieve fase als er geen genezing, maar nog wel behandeling mogelijk is en iemand - als de behandeling aanslaat - nog langer kan leven.
Je noemt het al een overlijden en je vriend heeft mogelijk geen behoefte om op de zaken vooruit te lopen. Liever laat je het aan hem om het tempo te bepalen (hoe goed je het vast ook bedoelt).
Je noemt het al een overlijden en je vriend heeft mogelijk geen behoefte om op de zaken vooruit te lopen. Liever laat je het aan hem om het tempo te bepalen (hoe goed je het vast ook bedoelt).
dinsdag 16 september 2025 om 07:25
Juist. TO, jij moet zelf bezig met jouw behoeften en dat niet op hem projecteren. Je luistert en biedt hulp aan, dat is fijn en daarnaast moet jij hem en zijn behoeften en grenzen gaan respecteren. En het verder dus bij jezelf oplossen.
dinsdag 16 september 2025 om 07:57
Toen mijn moeder overleed had ik ook geen behoefte het daar met iedereen over te hebben. Ik wilde juist met vriendinnen/vrienden gewoon lol hebben en afleiding. Ik sprak er thuis al genoeg over met mijn partner. Het is fijn te weten dat je altijd bij iemand terecht kan. Maar geloof me, en zie het hierboven ook, de meeste mensen in die situatie willen het er juist NIET continu over hebben. Misschien af en toe een update geven deed ik best, maar ik had echt geen zin er 'gesprekken' over te voeren.
dinsdag 16 september 2025 om 08:00
dinsdag 16 september 2025 om 08:02
Sterker nog. vorige week is mijn schoonmoeder overleden. Ze was al lang dementerend, maar heeft een tia gekregen en ineens kon ze niks meer behalve liggen en ademen. Die hele week tot haar overlijden (ze at en dronk niks meer) wilde mijn vriend het er absoluut niet over hebben. Een knuffel of iets ter troost wilde hij ook echt niet. Hij wilde vooral werken en 's avonds een leuke serie kijken. Ter afleiding. Ook direct na het overlijden is hij gewoon blijven werken. Geen vrij genomen (behalve de dag dat haar kamer leeg moest in het verzorgingstehuis). Werken en de dingen regelen met de uitvaart organisatie/notaris/papierwerk/busje regelen om de spullen uit haar kamer te halen en naar de werf/kringloop te brengen e.d. (was gelukkig niet zoveel tijd omdat ma nooit een uitvaart heeft gewild en ze geen familie/vrienden meer had (behalve vriend/schoonzusje en ik). Dus een technische uitvaart waar niemand bij is, maar ook dat moet geregeld worden. Maar verder was hij druk met calls voor zijn werk omdat hij volgende week twee weken voor een specifieke taak in het buitenland zit voor zijn werk en daar nog veel voor voorbereid moest worden met diverse teams. Hij heeft het alleen even gemeld aan HR. Ivm die vrije dag van de kamer leeghalen. Maar bij elke call als men standaard vraagt; hoe gaat het? was het 'prima!'. Hij heeft het nooit gemeld aan zijn collega's. Gewoon business as usual op het werk dus. Had geen behoefte aan tig keer 'gecondoleerd en het hele verhaal te vertellen'.
Natuurlijk was hij verdrietig. Maar ik ken hem. Wat ik als zijn partner kon doen was hem zoveel mogelijk ontzorgen. Zijn lievelingseten koken. Niet zeuren om pietluttige dingetjes. En hem vooral gewoon laten in zijn eigen proces. Ik heb hem echt wel eens tranen zien laten. Maar ook dan wilde hij vooral niks. Geen knuffel. Hooguit even over zijn been wrijven. Iedereen gaat op een andere manier hiermee om. Mijn schoonzusje was een hoopje ellende. En aan mijn vriend merkte je niet zo heel veel. Maar het verdriet van beiden was even groot.
Natuurlijk was hij verdrietig. Maar ik ken hem. Wat ik als zijn partner kon doen was hem zoveel mogelijk ontzorgen. Zijn lievelingseten koken. Niet zeuren om pietluttige dingetjes. En hem vooral gewoon laten in zijn eigen proces. Ik heb hem echt wel eens tranen zien laten. Maar ook dan wilde hij vooral niks. Geen knuffel. Hooguit even over zijn been wrijven. Iedereen gaat op een andere manier hiermee om. Mijn schoonzusje was een hoopje ellende. En aan mijn vriend merkte je niet zo heel veel. Maar het verdriet van beiden was even groot.
dinsdag 16 september 2025 om 09:31
Vanuit persoonlijke ervaring: "je mag me altijd bellen hoor!" was voor mij wel zo'n beetje de standaard opmerking waar ik weinig mee kon.
Ook omdat ik niemand wilde lastig vallen voor mijn gevoel. Dat spontane appje of belletje of de vraag of ik wilde afspreken? Deed me veel meer goed. Zonder opdringerigheid of het steeds maar 'daar' over moeten hebben. Afleiding kan heel fijn zijn.
Kijk gewoon naar waar 'hij' behoefte aan heeft, niet jij.
Ook omdat ik niemand wilde lastig vallen voor mijn gevoel. Dat spontane appje of belletje of de vraag of ik wilde afspreken? Deed me veel meer goed. Zonder opdringerigheid of het steeds maar 'daar' over moeten hebben. Afleiding kan heel fijn zijn.
Kijk gewoon naar waar 'hij' behoefte aan heeft, niet jij.
dinsdag 16 september 2025 om 09:35
Wat je zou kunnen doen is aanbieden dat jij zo nu en dan de kinderen naar de hobbies brengt als zijn vader dat niet meer kan. Niet opdringen. Maar gewoon melden dat als hij daar mee in de problemen komt jij dat best wil doen. Dus meer op het gebied van praktische zaken. Niet urenlang over praten maar het gewoon melden. En dan weer gewoon zoals jullie normaal met elkaar omgaan praten.
dinsdag 16 september 2025 om 12:48
Hoezo machteloos? Dat klinkt wat zwaar eerlijk gezegd. Veel meer dan luisteren hoef jij volgens mij niet te doen. Toen mijn vader ziek was en overleed heb ik ook geen vriendin gehad die constant aandacht aan me gaf ofzo. Gewoon af en toe een appje met 'hoe gaat het', was voor mij voldoende. Toen m'n schoonvader overleed idem. Mijn man had dan ook geen vriend die er constant voor hem was of waarmee hij hele gesprekken voerde. Ook bij hem was het af een toe een appje van vrienden of kennissen. Verder ging het leven van ons ook gewoon door. Ik zou er niet te zwaar aan tillen. Vraag gewoon af en toe (ook weer niet te vaak) hoe het gaat en of je iets kan doen.
dinsdag 16 september 2025 om 13:15
dinsdag 16 september 2025 om 13:20
En inderdaad is praktische hulp heel vaak wél welkom. Maar biedt het dan niet aan als je mag me altijd vragen. Maak het zelf concreet: ik kan de komende week de kinderen naar hun clubje brengen. Of ik kan dinsdag zonder problemen koken en maak dan wat extra voor jou dat ik af zal geven. Kun je het in de vriezer stoppen voor wanneer het je uitkomt. Of ik rij morgen naar x, kan ik daar iets voor je meenemen?BuzzieBee schreef: ↑16-09-2025 09:35Wat je zou kunnen doen is aanbieden dat jij zo nu en dan de kinderen naar de hobbies brengt als zijn vader dat niet meer kan. Niet opdringen. Maar gewoon melden dat als hij daar mee in de problemen komt jij dat best wil doen. Dus meer op het gebied van praktische zaken. Niet urenlang over praten maar het gewoon melden. En dan weer gewoon zoals jullie normaal met elkaar omgaan praten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
