Oudere kinderen en relatie: hoe doen jullie het?

22-09-2025 22:06 123 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Er zijn de laatste dagen een aantal topics geweest van vrouwen die een vraag hadden over hun relatie, waarbij een van de twee of beiden pubers of jongvolwassenen thuis hebben wonen uit een eerdere relatie. Ik ben nu eigenlijk best wel benieuwd: hoe doen stellen in een soortgelijke situatie dit? Zijn jullie met kinderen erbij gaan samenwonen? Hebben jullie gewacht tot iedereen uit huis was? Of zijn jullie gewoon dik tevreden met levenslang latten? Ik ben nieuwsgierig naar wat voor vormen er zijn en waarom je hiervoor gekozen hebt. Helemaal zonder oordeel trouwens, gewoon uit nieuwsgierigheid en om er misschien zelf wat van te leren.
Alle reacties Link kopieren Quote
TO trapt af: al 8 jaar in een lat-relatie. Beide pubers in huis. De wens om samen te wonen in de toekomst is er wel maar nog geen idee of en hoe we dat vorm gaan geven in de toekomst. 4 pubers in huis lijkt me te ingewikkeld dus waarschijnlijk wachten we sowieso tot er minstens een paar uitgevlogen zijn. Voor nu zijn we i.i.g. tevreden met wat we hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier exact jouw situatie! Iedereen gelukkig!
Alle reacties Link kopieren Quote
Prille relatie hier, allebei een kind nog thuis,1 jongvolwassene volledig thuis wonend en een puber in co ouderschap..
Willen allebei latten , en kijken niet verder vooruit nog..
Denk toch zeker wel tot de kids uit huis zijn, maar je weet nooit wat de toekomst brengt..
Alle reacties Link kopieren Quote
3,5 jaar een lat relatie. Ik 2 volledig bij mij wonende kinderen. 1 puber 1 pre puber. Mijn vriend co ouderschap met 1 pre puber.
We wilden samenwonen maar vanwege alle pubers gaan we dit niet doen.
Het blijft dus voorlopig latten en we zoeken daarin nog naar de meest optimale vorm voor iedereen.
Terug van weggeweest
Alle reacties Link kopieren Quote
Latten enkele jaren. Ik 2 inmiddels jong volwassenen en hij inmiddels 2 pubers. Latten is primair vanwege de kinderen, al zien we (ik iets meer dan hij) er ook voordelen in. Daarnaast is het soms ook veel logistiek gedoe. Toekomst ligt niet vast.

Aanvulling: wonen wel dicht bij elkaar en kunnen elkaar daardoor makkelijk vaak zien. Daarin krijgen ook de kinderen ons over de vloer omdat die er aan beide kanten ook altijd zijn.
mirht wijzigde dit bericht op 23-09-2025 07:33
27.11% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Partner en ik hebben samen 7 kinderen (van kleuter tot puber). Wij zijn niet van plan samen te gaan wonen zolang er nog kinderen thuis wonen. We zijn het erover eens dat dat praktisch ook niet haalbaar is, omdat we in verschillende woonplaatsen wonen en alle kinderen natuurlijk hun school/sport hebben in hun eigen omgeving. Dus we hebben ieder ons eigen gezinnetje waarbij we af en toe bij elkaar in het gezin gezellig op bezoek komen en een dagdeel ‘meedraaien’. Om de week hebben we een weekendje met zn twee. We zijn nu ca anderhalf jaar samen. Eventueel samenwonen zal op zijn vroegst over een jaar of dertien zijn, zien we dan weer😁.
Alle reacties Link kopieren Quote
Absoluut niet gaan samenwonen. Ik zie daar in de praktijk zoveel problemen uit voortkomen. Kinderen hebben een scheiding moeten meemaken. Die hebben behoefte aan rust en tijd en aandacht van hun ouders. Andere kinderen is een andere opvoeding, ritme en karakters. Zeker pubers kunnen ingewikkeld zijn. Als ouder kom je tussen 2 vuren te staan. En dan zijn er nog exen die invloed hebben op de relatie en de kinderen.

Samenwonen kan je nog tientallen jaren doen.

Daarnaast heb je niet zomaar wat anders. En kan je behoorlijk in de problemen komen en dakloos worden.
evelien2010 wijzigde dit bericht op 22-09-2025 23:42
Reden: .
10.12% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien is het - in geval van LATten - ook wel interessant om te vertellen hoever jullie van elkaar af wonen en hoe en hoe vaak jullie elkaar zien.

Hier geen kinderen dus ik lees alleen mee. 😊
Alle reacties Link kopieren Quote
Prille relatie, beide kinderen. Ik jongvolwassenen volledig thuis hij pubers co-ouderschap. Met name hij wil ooit wel samenwonen maar dat ligt in de verre toekomst. Latten, samenwonen beide zou goed zijn voor mij. We wonen op zo’n 35 minuten rijden van elkaar.
We zien elkaar wekelijks maar ik kom alleen bij hem als zijn kinderen er niet zijn
Alle reacties Link kopieren Quote
Levenslang latten. Al zullen we als we pensionados zijn vast vaker samen zijn: onze huis geven we beiden niet op.

Uur auto uit elkaar en niemand gaat woonplaats opgeven ;-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij zijn drie jaar (denk ik, kan ook vier jaar zijn) geleden gaan samenwonen. Ik kinderloos, man 3 kinderen van wie twee toen in de puberteit en eentje bijna. Wij wilden graag samenwonen en eigenlijk bleek al wel snel dat de situatie met de kinderen dat ook zou toelaten. We hebben goed gekeken en geluisterd naar de kinderen en hen ook onderdeel ervan gemaakt. En natuurlijk was het wennen en een weg vinden, maar ik lieg niet als ik zeg dat het werkelijk nog nooit tot gedoe heeft geleid. Het zijn - in ieder geval bij ons - ook totaal geen moeilijke pubers, dus het is gewoon gezellig. Ze voelen hoe het gaat, in huis, met ons, en zijn daar helemaal ok mee. Ik krijg heel vaak, eigenlijk altijd, opmerkingen als: 'Jeetje, drie pubers, dat zal niet makkelijk zijn', maar er is dus eigenlijk niks ingewikkelds aan. Sommige mensen willen dat geloof ik niet eens geloven. Maar stel ik zou zelf kinderen hebben gehad, dan weet ik niet of ik er aan was begonnen. Dat lijkt me, zo van een afstandje bekeken, wel echt een ingewikkelde puzzel. Maar goed, als je me 10 jaar geleden mijn huidige situatie als keuze had voorgelegd, had ik het waarschijnlijk ook nooit gedaan. Inmiddels is er een kleintje op komst en daar kijkt iedereen ongelooflijk naar uit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik dacht na mijn scheiding: nooit meer een man en al helemaal nooit meer een man in mijn huis. En toen kwam ik mijn huidige vriend tegen drie maanden geleden en met deze man zou ik heel goed samen kunnen wonen. En het ook heel graag willen. Dat is wederzijds.

Wij hebben beiden fulltime onze kinderen thuis wonen en dat blijft ook nog wel een paar jaar zo. We gaan in ieder geval de eerste jaren niet samen wonen, zo lang dat zo is. Daarna wel hoor, laat maar komen!

We zijn nu bezig om de kinderen rustig kennis te laten maken met de nieuwe relatie zodat we ook gewoon bij elkaar thuis kunnen slapen, een keer of twee per week. We hebben allebei een heel druk leven, en we willen elkaar wel graag zien, natuurlijk. En de kinderen zijn er gewoon vrijwel altijd. De kinderen vinden het tot nu toe alleen maar leuk, gelukkig. Ik vraag ze regelmatig hoe ze het vinden gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wow, helemaal geen samenwoners hier dus, behalve Meisje85 - maar het is inderdaad heel anders als je zelf nog geen kinderen hebt, dan voeg je in elk geval geen kinderen samen.

Wij wonen dichtbij elkaar en hadden eerst de kinderen allebei 50% en waren dus ook 50% van de tijd zo’n beetje samen. Sinds kort heb ik de kinderen 75% dus nu is het weer een beetje passen en meten.

We zijn wel aan het nadenken over de toekomst nu, want zeker met de huidige woningmarkt is het waarschijnlijk dat de kinderen niet snel uit huis gaan en we zouden nog 10 jaar latten wel echt jammer vinden. Maar ik zie ons de komende 3 jaar echt nog geen stappen zetten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij latten al een jaar of 6. Ik 2 pubers die altijd bij mij wonen, hij 2 die nu op kamers wonen (was co-ouderschap maar als ze nu thuis komen,is het bij hem) en 1 puber in week-weekregeling. Als alle kinderen een eigen stek hebben, gaan we normaal wel samenwonen. De kinderen hebben al aangegeven het nu ook wel te willen, maar in de eigen woonplaatsen. We wonen op 20 min rijden met de auto, 15 min met de fiets (binnendoor). Er staan weinig huizen, partner houdt wel in de gaten of er iets voldoende groot te koop komt.
Mijn kinderen hebben eigen kamers in zijn huis, ze kunnen er nu dus ook chillen en vrienden uitnodigen.
De eerste jaren zagen we elkaar vooral overdag als mijn kinderen op school waren. We hebben beiden een flexible job. Daarna kwam hij ook s avonds in de week zonder zijn kinderen of deden we soms een activiteit met iedereen samen. Blijven slapen heeft lang geduurd. Eigenlijk pas nadat we allemaal samen op vakantie zijn geweest en mijn kind eens vroeg waarom hij thuis nooit bleef slapen.
Hij deed lang bird-nesting met zijn ex. Toen kwam ik zelden bij hem thuis en mijn kinderen helemaal niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn moeder ging samenwonen toen mijn broers en ik alledrie begin 20 waren en nog thuis woonden. Toen waren ze inmiddels 5 jaar samen. Stiefvader had geen thuiswonende kinderen meer.

En ondanks dat hij echt een topvent is, voelde het nieuwe huis van hun samen nooit meer volledig als thuis.
You can only succeed when there is room to fail.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij latten al 13 jaar en dat blijft ook zo.
Vriend heeft een volwassen kind.
Ik heb geen kinderen.
De weekenden zagen er wel anders uit toen zijn kind jonger was. Toen deden we vooral dingen die kind leuk vond. Inmiddels heeft kind het te druk met studie, werk, relatie, vriendenkring en sport dus komt een stuk minder vaak. Wel veel contact, maar nu vaker via app of bellen.
Het loopt allemaal heel soepel: erg fijn!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij wonen 40min met de auto van elkaar vandaan. Samenwonen als de kinderen uit huis zijn is zeker het plan en misschien eerder. Uit huis gaan is niet meer zo makelijk tegenwoordig.
Terug van weggeweest
Alle reacties Link kopieren Quote
1,5 uur met de auto uit elkaar.
Hij volwassen kinderen van wie er eentje weer thuis woont. Ik heb nog 3 kinderen 15 jr en ouder 100% thuiswonem
Iets van 3 jr samen
Zien elkaar om het weekend.

Het wordt eeuwig latten denk ik. Ieder gehecht aan ons huis en onze woonplek. Eigen sporten, bezigheden en sociale kring.
Ik heb geen enkel verlangen meer om samen te wonen. Gewend geraakt aan alleen zijn en heb ook om me heen teveel stiefellende gezien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Charlotta schreef:
23-09-2025 07:27
Wow, helemaal geen samenwoners hier dus, behalve Meisje85 - maar het is inderdaad heel anders als je zelf nog geen kinderen hebt, dan voeg je in elk geval geen kinderen samen.

Wij wonen dichtbij elkaar en hadden eerst de kinderen allebei 50% en waren dus ook 50% van de tijd zo’n beetje samen. Sinds kort heb ik de kinderen 75% dus nu is het weer een beetje passen en meten.

We zijn wel aan het nadenken over de toekomst nu, want zeker met de huidige woningmarkt is het waarschijnlijk dat de kinderen niet snel uit huis gaan en we zouden nog 10 jaar latten wel echt jammer vinden. Maar ik zie ons de komende 3 jaar echt nog geen stappen zetten.
Hier ook een samenwoner, maar eigenlijk de meest 'ideale' situatie: hij geen kinderen, ik wel, geen ex-en/co-ouderschap. Woonden beide in dezelfde plaats. Wel in zijn huis gaan samenwonen, maar heb mijn huis voor de zekerheid een jaar aangehouden. Toen alles goed bleek te gaan, alsnog verkocht. Enige waar we tegenaan lopen is dat we geen aparte 'chill-plek' hebben. Huis met 5 slaapkamers, ieder een eigen kamer en wij beide een kantoor i.v.m. thuiswerken. Komen er nu vrienden langs, gaan wij op tijd naar boven. Zijn af en toe wel aan het kijken naar een groter huis, maar ja, straks vliegen ze uit en zitten wij met een groot huis...
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn om te lezen! Heel divers. En andere geluiden dan je meestal hoort over juist elkaar veel zien /samenvoegen enz.

Wel opvallend: veel ouders die 100% vd tijd hun kinderen hebben...
Alle reacties Link kopieren Quote
Prille relatie (6 maanden). Hij 2 pubers (40% bij hem), ik geen kinderen. Pubers weten nog niet van mijn bestaan (zijn scheiding is minder dan 1 jaar geleden). Langeafstandsrelatie (1800 km). Wij zijn niet van plan samen te gaan wonen zolang zijn kinderen nog thuis wonen. Dat komt vooral omdat ik niet wil remigreren en hij niet wil emigreren voordat zijn kinderen zelfstandig zijn. Mocht ik me ooit bedenken, dan zou de keus om samen te wonen volledig afhangen van hoe zijn kinderen op mij reageren.
The impossible only takes a little longer
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier zijn mijn kids het overgrote deel van de tijd bij mij. Ze gaan om het weekend een nachtje naar hun vader. Dat is hèt moment dat vriend en ik met zijn 2-en wat leuks doen en ook samen slapen.
Vriend heeft co-ouderschap ongeveer half half. Als hij zijn kids niet heeft, eet hij hier soms mee of komt na het avondeten nog even langs. Dat is 1 soms 2 keer per week. Dan draait hij eigenlijk gewoon min of meer mee met ons gezin en speelt hij ook gerust een spelletje met 1 van mijn kids of hij helpt met het chauffeuren voor de sporten van mijn kinderen. Hij gaat dan tot nu toe altijd weer thuis slapen. Samen slapen terwijl er kids thuis zijn doen we (nog) niet. Dat voelt nog als ‘te vroeg’. We zijn anderhalf jaar samen nu en ik denk dat we nu sinds ongeveer een half jaar bij elkaar over de vloer komen terwijl er kids thuis zijn. Ik zie zijn kinderen iets minder regelmatig dan hij de mijne. Maar als t zo uitkomt ga ik weleens mee met een uitstapje of naar een feestje met hen.
Het is af en toe een beetje zoeken, maar ach we hebben het leuk met elkaar en hebben allebei als uitgangspunt dat de kids (die niet om die echtscheidingen hebben gevraagd) altijd voor gaan. Erg prettig dat we daar hetzelfde in staan.
We wonen op een klein half uurtje met de auto van elkaar af.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jubelien schreef:
23-09-2025 09:46
Fijn om te lezen! Heel divers. En andere geluiden dan je meestal hoort over juist elkaar veel zien /samenvoegen enz.

Wel opvallend: veel ouders die 100% vd tijd hun kinderen hebben...
Mijn man is overleden, denk dat dat wel een rol speelt in mijn voorzichtigheid. Mijn vriend is niet alleen een andere meneer ,verkering van mama maar "komt toch ook binnen op de plek naast mij " waar eerst hun vader stond.
Daar zit enorm veel pijn , gemis en leegte. De komst van mijn vriend 'dwingt' hen als het ware daarnaar te kijken, wat ze liever niet doen want daar zijn ze nog niet aan toe. Tegelijk haalt hij ook wat zwaarte bij hen weg. Half wezen hebben vaak angst dat de overgebleven ouder ook wegvalt of overbelast raakt oid. Ze kunnen mij daardoor wat meer loslaten.
poespas wijzigde dit bericht op 23-09-2025 11:09
Reden: Aanvullend
13.92% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Poespas schreef:
23-09-2025 11:07
Mijn man is overleden, denk dat dat wel een rol speelt in mijn voorzichtigheid. Mijn vriend is niet alleen een andere meneer ,verkering van mama maar "komt toch ook binnen op de plek naast mij " waar eerst hun vader stond.
Daar zit enorm veel pijn , gemis en leegte. De komst van mijn vriend 'dwingt' hen als het ware daarnaar te kijken, wat ze liever niet doen want daar zijn ze nog niet aan toe. Tegelijk haalt hij ook wat zwaarte bij hen weg. Half wezen hebben vaak angst dat de overgebleven ouder ook wegvalt of overbelast raakt oid. Ze kunnen mij daardoor wat meer loslaten.
Vader van mijn kinderen is ook overleden en daarom mijn voorzichtigheid door ons huis nog een jaar aan te houden. Ook hebben we hen vooraf gevraagd waar ze graag wilden wonen. Gelukkig bij hen ook huis van mijn partner voorkeur i.v.m. meer mogelijkheden, ruimere kamers, vriendjes in de buurt en meer speelgelegenheid. Hun vader is al op jonge leeftijd overleden en ze weten weinig meer van die tijd. Meer door verhalen, filmpjes en foto's dat ze 'beeld' bij herinneringen hebben. Merk nu ze (bijna) volwassen zijn, er wel meer vragen naar papa en de tijd samen komen. Mijn partner heeft hem gelukkig ook gekend, dat is fijn/een steun in de begeleiding.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven