Wil ik een kind?

Lotte93 maandag 22 september 2025 om 17:57

Hee! Ik heb een dilemma en ik kreeg van een vriendin dit forum getipt.

Ik ben 31 en ben getrouwd. Je ziet het niet aan me want ik ben vrij sociaal en een warm enthousiast persoon maar ik ben 6 jaar geleden afgekeurd te werken omdat ik een psychose kreeg na heel veel jaren aan stress. De diagnose ging van bipolair naar ‘je bent gewoon kwetsbaar’.
Ik heb heel m’n leven gedaan wat anderen willen dus ben niet sterk in: wat wil ik nou?

Ik ben dus echt met alles een twijfelkont: waar wil ik wonen (voordat ik echt settelde met m’n man duurde ook wel 7 jaar).

En nu beginnen bijna al mn vriendinnen baby’s te werpen (met liefde te ontvangen ook natuurlijk). En na jaren denken dat het niet bij me paste door m’n kwetsbaarheid.

Komt opeens de gedachte: Wat als het wel voor mij is?

Ik ben al jaren stabiel, maar heb wel moeite met op gang komen. Ik vind veel dingen zwaar; de was, het huishouden, bootschappen. Ik ervaar alles sterker en meer en groter en ben enorm gevoelig en ook niet goed in het managen van m’n emoties (kleine dingen kunnen me enorm raken) Waar ik bang voor ben is dat een kind en baby me alleen maar triggert in me onzeker en niet vaardig voelen.

Of overdenk ik dit te veel?
Komt er een soort oer ‘weten’ omhoog als je een kind krijgt waardoor dingen wel loslopen. Want ik geloof ook heel sterk dat liefde en aandacht het belangrijkst is; en laat ik daar nu enorm veel van hebben.

Ah en tot slot m’n man is zo stabiel als het maar kan. Alleen is het enige wat hij zegt: ‘jij moet het bepalen’ en ‘het komt wel goed’. Beide voelen niet echt geruststellend. En we wonen groot en landelijk, stabiel plekje.

Mijn vraag is dus: hoe groot moet ik het maken, 1 kindje (we willen er dan ook maar 1 en geen tweede).

Je mag alles zeggen; van mensen met een psychose moeten zich niet voort planten tot ga er voor.
Maar wees vooral eerlijk.

Liefs,
Lotte

Vivalafete25 dinsdag 23 september 2025 om 16:44

PickingUpThePieces schreef: ↑
23-09-2025 14:16
Ik vind het heel lastig omdat ik aan de ene kant denk, ach iedereen mankeert wat.

Maar aan de andere kant ben ik zelf opgegroeid met een depressieve autistische moeder die ook psychoses had. Veel onveiligheid thuis en weinig warmte. Mijn vader functioneerde als het 3e kind en er was geen vangnet voor mijn moeder.

Ze vertelde mij dat als ze alles van te voren had geweten ze nooit aan kinderen was begonnen. Herinner me ook nog dat ze aangaf dat “ 1 kind nog te doen is” maar dat toen mijn broertje erbij kwam 4 jaar later ze echt overbelast was.

Geen idee of je iets hebt aan deze informatie. Ik heb zelf ook diagnoses dankzij mijn onveilige jeugd maar ben moeder van 2 ( binnenkort 3) kinderen. Ik zou zeggen ga maar eens een weekend proefdraaien bij een vriendin. Als je een fijne partner hebt en een steunend netwerk moet 1 kind haalbaar zijn. Maar wat als het een kind is met extra zorgen? Je staat er niet bij stil maar het zal je maar overkomen.

Uiteindelijk kan alleen jij het beslissen. Ik wens je heel veel wijsheid.

Nou, dat vind ik nogal een stelling. Het ligt ook maar aan waar je lat ligt. Stel dat 1 ouder de stabiliteit zelve is en alles qua zorg kan opvangen, dan nog kan het hebben van een ouder met bepaalde problematiek zijn sporen achterlaten. Waarbij ik niet zeg dat dat bij TS zo is. Kwetsbaarheid is nogal een breed begrip namelijk.

Als KOPP neig ik toch erg naar "niet doen".

vivalafete25 wijzigde dit bericht op 24-09-2025 01:23

0.07% gewijzigd

nerdopviva dinsdag 23 september 2025 om 16:45

Solomio schreef: ↑
23-09-2025 16:43
Tis echt een godswonder dat er nog mensen aan kinderen beginnen hè.

Of Viva heeft allemaal onmogelijke kinderen.

Zijn het van die onrealistische voorbeelden dan? Bijna alle pubers in mijn omgeving doen minstens één van die dingen.

Solomio dinsdag 23 september 2025 om 16:47

lenthe_ schreef: ↑
23-09-2025 16:43
Ja, ik roep wel eens om 17.00 uur "zo ik ga nu naar huis en dan begint het harde werk"
Mijn collega kwam elke donderdag zuchtend binnen met: "blij dat ik weer hier ben. Ze zijn echt wel leuk hoor, maar ik kom hier weer tot rust"
Uiteraard beide niet serieus bedoeld, maar het is wel heel intens.
Baby's die (veel) huilen, peuters met heftige driftbuien, kleuters en basisschool met alle afspraken en niet-zelfstandige kinderen en pubers waarbij je überhaupt geen idee hebt van hoe ze werken.

Baby's die nog snel tevreden zijn, peuters die steeds leuker gaan praten, kleuters die lekker af en toe naar school zijn, basisschoolkinderen die steeds zelfstandiger worden, pubers waar eindelijk een goed gesprek mee mogelijk is.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

Irregular_Choice dinsdag 23 september 2025 om 16:48

Solomio schreef: ↑
23-09-2025 11:58
Ik heb in enigszins vergelijkbare omstandigheden wel voor kinderen gekozen.

Je weet nooit hoe het leven loopt.

Ik wist dat ik mijn kinderen bepaalde dingen niet kon geven, vooral materieel, maar wel onvoorwaardelijke liefde. M.i. is dat genoeg.

Op onvoorwaardelijke liefde kan je kind niet overleven natuurlijk. Een kind heeft echt meer nodig dan dat alleen. Een stabiele thuissituatie is er daar 1 van, maar ook financieel natuurlijk. Je hebt toch spullen nodig, kleding, eten, straks komt school er nog bij, telefoon, beugel, sport, noem maar op. Dan is onvoorwaardelijke liefde leuk, maar daar koop je dat niet van.

Solomio dinsdag 23 september 2025 om 16:48

nerdopviva schreef: ↑
23-09-2025 16:45
Zijn het van die onrealistische voorbeelden dan? Bijna alle pubers in mijn omgeving doen minstens één van die dingen.

Ik zal wel weer in een rare bubbel zitten, maar hier waren de pubers allemaal gewoon mensen, met hun leuke en minder leuke kanten. Net zoals de ouders.
En gewoon aanspreekbaar.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

nerdopviva dinsdag 23 september 2025 om 16:49

Solomio schreef: ↑
23-09-2025 16:47
Baby's die nog snel tevreden zijn, peuters die steeds leuker gaan praten, kleuters die lekker af en toe naar school zijn, basisschoolkinderen die steeds zelfstandiger worden, pubers waar eindelijk een goed gesprek mee mogelijk is.

Het één sluit het ander niet uit.

Solomio dinsdag 23 september 2025 om 16:49

Irregular_Choice schreef: ↑
23-09-2025 16:48
Op onvoorwaardelijke liefde kan je kind niet overleven natuurlijk. Een kind heeft echt meer nodig dan dat alleen. Een stabiele thuissituatie is er daar 1 van, maar ook financieel natuurlijk. Je hebt toch spullen nodig, kleding, eten, straks komt school er nog bij, telefoon, beugel, sport, noem maar op. Dan is onvoorwaardelijke liefde leuk, maar daar koop je dat niet van.

Ik beweer dus van wel.

Je kunt het (grotendeels) net zo duur maken als je wilt, net zo ingewikkeld als je wilt.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

Solomio dinsdag 23 september 2025 om 16:51

nerdopviva schreef: ↑
23-09-2025 16:49
Het één sluit het ander niet uit.

Zeker niet, maar dat doen alsof het alleen maar narigheid en gedoe is, is wel een beetje overdreven.

Iedereen zou mij ook afraden om kinderen te krijgen. Niet omdat het echt zo dramatisch is hier, maar omdat blijkbaar alleen mensen kinderen mogen krijgen die helemaal perfect alles volgens Viva-normen voor elkaar hebben.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

nerdopviva dinsdag 23 september 2025 om 16:52

Solomio schreef: ↑
23-09-2025 16:48
Ik zal wel weer in een rare bubbel zitten, maar hier waren de pubers allemaal gewoon mensen, met hun leuke en minder leuke kanten. Net zoals de ouders.
En gewoon aanspreekbaar.

Precies, en die benoem ik. TO heeft al niet zo'n hoge belastbaarheid en de puberteit kan heel pittig zijn. Vaak wordt bij een netwerk gedacht aan oppassen, maar daarna heb je misschien weer heel andere hulp nodig. Dan heeft TO misschien nog steeds een netwerk nodig die haar daarbij wil helpen.

Pinaco dinsdag 23 september 2025 om 16:53

Daarom klagen die mensen met weinig geld natuurlijk, omdat ze het graag duurder willen maken terwijl dat niet per se nodig is.

Amaryllis dinsdag 23 september 2025 om 16:53

nerdopviva schreef: ↑
23-09-2025 16:40
En dan heb je het alleen maar over oppassen. Tegen de tijd dat ze een tijdje alleen thuis kunnen zijn, begint de puberteit en heb je een puber in huis die brutaal tegen je is, gepest wordt, blowt, niets doet aan school of de hele dag keihard punkrock luistert. Kun je dat aan en is het netwerk dan nog steeds bereid om zich af en toe met puber te bemoeien?

Geen idee. Toen onze oudste geboren werd dacht ik van niet. Inmiddels wonen we in een buurt waar mensen naar elkaar omkijken en durf ik voorzichtig te zeggen dat buren dan idd zouden willen helpen. En misschien zitten ze tegen die tijd op een sportvereniging waar een coach een goede band met ze heeft. En wie weet valt het kwartje de andere kant op: heb ik tegen die tijd een heel ander netwerk of genoeg geld om alle andere dingen die aandacht vragen uit te besteden, zodat ik alle tijd voor de puber(s) heb.

Onze conclusie was wel dat we vanaf een bepaalde leeftijd (jongste 4 jaar) niet meer op de grootouders durven te rekenen omdat die dan 70+ zijn. En we hebben de vaste lasten zo geregeld dat het indien nodig op 1 salaris kan (= een luxe die natuurlijk niet iedereen heeft).

Ik snap alleen de weerstand niet zo goed tegen inventariseren of je netwerk kan bijspringen. Het is in mijn ogen gewoon een van de dingen waar je over na kunt denken en die je kunt bespreken met elkaar. Net als dat je bespreekt hoe je de nachten gaat doen (wat misschien in de praktijk ook heel anders loopt, zie de vele topics over 'mijn man kan/wil er 's nachts niet uit..), wie er hoeveel gaat werken en wanneer, etc. En dat je alle bij elkaar genomen de afweging maakt of je voor een kind denkt te kunnen zorgen.

Sowieso weet niemand vantevoren hoe die reageert op slaapgebrek, prikkels, een kind waar je je zorgen over maakt (ongeacht leeftijd of aanleiding), of je oud genoeg wordt om je kind op te zien groeien, etc. Als je elk risico wil uitsluiten, dan is volgens mij de enige verstandige keuze om geen kinderen te nemen.

amaryllis wijzigde dit bericht op 23-09-2025 16:55

12.10% gewijzigd

Vivalafete25 dinsdag 23 september 2025 om 16:55

Is dat überhaupt reëel? Alle moeders om mij heen vinden vooral de eerste jaren enorm vermoeiend, ook zonder bepaalde bagage. Daar staat meestal genoeg tegenover om dat aan te kunnen, zowel een bepaalde belastbaarheid als de liefde die je ervaart. Maar ik denk dat het een utopie is om te denken dat een kind wonderen kan doen voor het energielevel van TS.

vivalafete25 wijzigde dit bericht op 23-09-2025 17:14
Reden: Quote weg

82.76% gewijzigd

lenthe_ dinsdag 23 september 2025 om 16:58

Ginevra schreef: ↑
23-09-2025 16:43

Ik groeide op in een (toen-) nieuwbouwbuurt met veel jonge gezinnen, veel kinderen van dezelfde leeftijd. Het was daar heel normaal dat kinderen bij elkaar in en uitliepen, en dat als moeder even wegmoest dat je dan even bij "tante Annie" aan de overkant ging spelen.
Of dat een buurvrouw insprong als er een calamiteit was, toen mijn broer een ongeluk had gehad en naar het ziekenhuis moest werd ik door een buuf van school gehaald.

In zo'n buurt wonen wij momenteel ook. En dat gebeurt ook wel hier, maar ik wil het niet structureel. En als ik 3x kareltje van hiernaast over de vloer heb gehad, dan vind ik het ook wel een keer goed geweest.
Of dan kun je ook mijn kinderen over de vloer verwachten. En betwijfel of TO dat aankan.

Baggal dinsdag 23 september 2025 om 16:59

Nova schreef: ↑
23-09-2025 10:37
Moeder zijn is geweldig.
Maar heeft een kind genoeg aan aandacht en liefde? Nee. Het is hard werken, onvoorspelbaar en (met tijden) stressvol.
Ik denk dat de belangrijkste vraag is hoe beschikbaar je man is. Kan en wil hij een groot deel van de zorg op zich nemen? Of heeft hij een (meer dan) fulltime baan en is hij de man op de zondag het vlees snijdt? Jij moet het bepalen en Het komt wel goed is dus niet genoeg. Jullie moeten praten over hoe jullie de situatie voor je zien en alles gaan aanpakken. Zowel praktisch als mentaal.
Verder lijkt me dit een vraag om (ook) met je behandelaar (als je die nog hebt) of anders je huisarts te bespreken.

Ontzettend herkenbaar. Het moederschap is het beste wat mij/ons is overkomen, maar ik vind het soms ook zwaar en redelijk onvoorspelbaar. En ik heb een makkelijk kind: eentje die sociaal is en goed mee komt op school. En ook eens met wat Nova hier schrijft: “het komt wel goed” is vaak niet genoeg. Het is fantastisch, maar ook stressvol. Dat geldt voor alle ouders en helemaal in jullie bijzondere situatie: het kan pittig zijn.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Amaryllis dinsdag 23 september 2025 om 17:00

Vivalafete25 schreef: ↑
23-09-2025 16:55
Is dat überhaupt reëel? Alle moeders om mij heen vinden vooral de eerste jaren enorm vermoeiend, ook zonder bepaalde bagage. Daar staat meestal genoeg tegenover om dat aan te kunnen, zowel een bepaalde belastbaarheid als de liefde die je ervaart. Maar ik denk dat het een utopie is om te denken dat een kind wonderen kan doen voor het energielevel van TS.

Nou ja, wonderen natuurlijk niet. Maar huishouden en de was doen kostten mij vooral negatieve energie, terwijl ik van werken en bij de kinderen zijn inmiddels positieve energie krijg en daardoor meer kan hebben. Dat bedoelde ik: dat als je het leuk vindt, je wellicht makkelijker extra energie vindt om voor je kind te zorgen dan om een extra was op te vouwen. Het ligt er heel erg aan waardoor TO de boodschappen, was, etc nu als zwaar ervaart. En je weet dus niet vantevoren welke kant het op gaat...

Zou je trouwens je quote willen aanpassen? Dankjewel.

Irregular_Choice dinsdag 23 september 2025 om 17:05

Solomio schreef: ↑
23-09-2025 16:49
Ik beweer dus van wel.

Je kunt het (grotendeels) net zo duur maken als je wilt, net zo ingewikkeld als je wilt.

Ik weet niet hoe jij met onvoorwaardelijke liefde je kinderen te eten geeft dan? Tot hun 20e borstvoeding of zo? Kom op, jij weet net zo goed als ieder ander hier dat er echt wel wat meer bij komt kijken dan alleen maar onvoorwaardelijke liefde. Want daarmee krijg je je boodschappen niet mee bij de supermarkt hoor. Dus naast die onvoorwaardelijke liefde heb je in ieder geval minimaal nog geld nodig om een kind groot te brengen.

Irregular_Choice dinsdag 23 september 2025 om 17:08

Pinaco schreef: ↑
23-09-2025 16:53
Daarom klagen die mensen met weinig geld natuurlijk, omdat ze het graag duurder willen maken terwijl dat niet per se nodig is.

Onvoorwaardelijke liefde is het enige dat je nodig hebt lees ik hier. Ik doe toch echt wat fout hoor. Afgelopen zomer haar kamer veranderd, was zo’n €3000,- verder voor een nieuw bed, kast, behangen, nieuw beddengoed en wat accessoires. De rekening van d’r beugel, €625,-. Schooltas er nog even bij, €50,-. Maar blijkbaar is het allemaal overbodig en had het ook gewoon met onvoorwaardelijke liefde gekund.

Jemoederheethenk6 dinsdag 23 september 2025 om 17:08

Slik je medicatie? Soms moet je die eerst afbouwen bij een kinderwens, dat kan knap lastig zijn zonder, zeker als je psychosegevoelig bent.
Als je boodschappen en huishouden veel vindt, zou ik het heel eerlijk niet doen.

Je hele leven staat op zijn kop, zeker het eerste jaar is zo vreselijk zwaar.. hoe groot is de kans dat je in een postnatale depressie of psychose raakt na de geboorte? Die hormonen doen hele rare dingen met je.

Ocherrum dinsdag 23 september 2025 om 17:12

Ik vind boodschappen en de was vouwen niet zozeer zwaar maar wel vervelend. En dat in combinatie met twijfelkont en uitstelgedrag, betekende dat de was soms wel eens een weekje bleef liggen. Of tot mijn onderbroeken bijna op waren.

Maar met een kind kan dat gewoon niet. En dat bleek ik eigenlijk gewoon te doen. Ik vind het nog steeds niet leuk, maar het moet gewoon. En ik sta inderdaad met meer plezier de kleren van mijn kind te vouwen, dan die van mezelf.

Nu heb ik een heel makkelijk kind maar ook met hier en daar een onverwachte 'gebruiksaanwijzing'. Dan lees ik maar weer een website of vijf, bel een vriendin en probeer eens wat en modder wat aan. Maar gek genoeg... over een verbouwing of een nieuwe kleur op de muur kan ik maanden twijfelen, maar ik twijfel nooit of ik een goede moeder ben. Perfect zeker niet, maar wel goed.

Mijn kind is mijn beste beslissing ooit geweest (heb ik ook wel lang over getwijfeld voor ik eraan begon).

Ginevra dinsdag 23 september 2025 om 17:15

Irregular_Choice schreef: ↑
23-09-2025 17:08
Onvoorwaardelijke liefde is het enige dat je nodig hebt lees ik hier. Ik doe toch echt wat fout hoor. Afgelopen zomer haar kamer veranderd, was zo’n €3000,- verder voor een nieuw bed, kast, behangen, nieuw beddengoed en wat accessoires. De rekening van d’r beugel, €625,-. Schooltas er nog even bij, €50,-. Maar blijkbaar is het allemaal overbodig en had het ook gewoon met onvoorwaardelijke liefde gekund.

Afgezien van die beugel kun je een hoop bij de kringloop halen. Maar zelfs als je het minimale doet qua eten, kleren en meubels en schoolspullen, ben je er nog steeds niet met onvoorwaardelijke liefde.

Een kind heeft ook een moeder nodig die niet om 10 uur 's ochtends haar eerste glas wijn neemt omdat ze het anders niet aan kan. En ook een moeder die leeft zonder de overtuiging dat het hele huis volhangt met afluisterapparatuur en dat de man die in de winkel achter haar loopt van de geheime dienst is.

Om maar twee voorbeelden te noemen van moeders die ik persoonlijk ken en die hartstikke veel en onvoorwaardelijk van hun kinderen houden, maar waar wel echt iets mee aan de hand is. Ik zal niet zeggen dat ze geen kinderen hadden moeten krijgen, maar wel dat "onvoorwaardelijke liefde" niet genoeg is om kinderen een stabiel en veilig thuis te geven.

Na zevenhonderd jaren

Amaryllis dinsdag 23 september 2025 om 17:18

lenthe_ schreef: ↑
23-09-2025 16:58
In zo'n buurt wonen wij momenteel ook. En dat gebeurt ook wel hier, maar ik wil het niet structureel. En als ik 3x kareltje van hiernaast over de vloer heb gehad, dan vind ik het ook wel een keer goed geweest.
Of dan kun je ook mijn kinderen over de vloer verwachten. En betwijfel of TO dat aankan.

Jij zou nooit structureel het kind van een ander opvangen zonder tegenprestatie, ik wel als degene die het vraagt een van mijn dierbaren is. Maar in wezen maakt het niet uit wat jij, ik of wie op het forum ook zou doen. Het gaat erop wat het netwerk van TO kan en wil doen (en of TO dat ziet zitten). En dat was mijn tip: breng dat in kaart en neem het mee als een van vele punten in de inschatting (want dat is het in mijn ogen altijd) of je een gezin aan gaat kunnen. Net als financiën, de stabiliteit van je relatie, je woonsituatie, je belastbaarheid en gezondheid, etc.

amaryllis wijzigde dit bericht op 23-09-2025 17:29

11.10% gewijzigd

granny71 dinsdag 23 september 2025 om 17:26

Solomio schreef: ↑
23-09-2025 16:47
Baby's die nog snel tevreden zijn, peuters die steeds leuker gaan praten, kleuters die lekker af en toe naar school zijn, basisschoolkinderen die steeds zelfstandiger worden, pubers waar eindelijk een goed gesprek mee mogelijk is.

Baby's die 14 uur per dag huilen, niet slapen en vaak ziek zijn.
Peuters die totaal niet luisteren, zich steeds op de grond gooien in een zoveelste driftbui.
Kleuters die ieder virusje oppakken en onverwacht naar huis gestuurd worden. Kleuters die geen zin hebben om braaf stil te zitten en extra aandacht nodig hebben.
Basisschool kinderen die buiten willen spelen maar niet binnen de afgesproken grenzen blijven waardoor je constant mee moet naar buiten.
Pubers die met verkeerde vrienden omgaan, er op school met de pet naar gooien, blowen en vapen.

Jouw voorbeelden zijn net zo realistisch als mijn voorbeelden.

lenthe_ dinsdag 23 september 2025 om 17:29

Amaryllis schreef: ↑
23-09-2025 17:18
Jij zou nooit structureel het kind van een ander opvangen zonder tegenprestatie, ik wel als degene die het vraagt een van mijn dierbaren is.

Nee, wij werken beiden 4 dagen per week, hebben ons sociale leven en sport en we hebben 2 fantastische kinderen in kleuterleeftijd, die ontzettend veel liefde meebrengen, maar ook best pittig zijn en die wat meer uitdagingen mee brengen dan gemiddeld. En dan ook zwemles en sporten etc
Een van de redenen waarom we geen derde kind wilden. Heel rationele beslissing geweest dat het niet verstandig zou zijn.

We redden het goed zo, maar ik zou niet structureel op die van een ander passen

granny71 dinsdag 23 september 2025 om 17:31

Solomio schreef: ↑
23-09-2025 16:51
Zeker niet, maar dat doen alsof het alleen maar narigheid en gedoe is, is wel een beetje overdreven.

Het is overdreven om te benoemen hoe het kán gaan?
Als er 1 ding onvoorstelbaar is dan is het wel een kind.
Je kan alleen maar hopen dat je een gezond, makkelijk kind op de wereld zet dat zich prima kan gedragen en keurig ontwikkeld.

Maar de andere mogelijkheden ontkennen is gewoon dom.
Zeker als je van jezelf al weer dat je op sommige vlakken niet goed functioneert.

Blackstarr dinsdag 23 september 2025 om 17:31

Ik zie in mijn werk wat het met kinderen (12-16) kan doen als één van de ouders niet stabiel is. En dat is niet niks. Ik zou het niet aanraden om aan kinderen te beginnen, want inderdaad, zoals iemand zei: het gaat er niet om of je ze wil of niet, maar of je een goede moeder kunt zijn. En je kunt nog zo lief zijn voor je kind en van hem/haar houden, opvoeden is zwaar. Ik heb geen mentale issues, een stabiele partner en ook nog familie die ons het een en ander uit handen neemt, maar nog steeds is het zwaar. En dan heb ik het alleen nog maar over de opvoeding, niet het dagelijks leven. Daar komt nog bij dat je kind qua karakter heel erg op jou kan lijken in plaats van op je partner (dus ook weinig aan kunnen, emotioneel niet heel stabiel etc) en dan kan het nog zwaarder worden. Het klinkt misschien hard, maar ik zou er niet aan beginnen.

Actieve topics