Omgang met zus

Appelflap123 woensdag 24 september 2025 om 14:23

Mijn zus en ik (25 en 27) zijn altijd erg close geweest, al zijn er erg verschillend. We gaan samen op vakantie, kennen elkaars vrienden goed en appen dagelijks.

Zij is vrij temperamentvol/dominant en benadrukt nog steeds graag de 'grote zus' rol. Er is veel liefde, maar ze is helaas vaak in een negatieve stemming en kan dat dan flink op mij (en onze ouders) afreageren. Bij haar eigen vrienden doet ze dat minder, wat tot op zekere hoogte logisch is want bij je familie voel je je natuurlijk vertrouwd. Ik vind het echter lastig waar ik de grens moet trekken in wat ik pik.

Laatst in een restaurant zei ik iets wat opgevat zou kunnen worden als milde kritiek. Ze viel toen uit, noemde me hypocriet en schold me tenslotte uit voor debiel.

De situatie: Voor een gezamenlijke afspraak hadden we beide kort onze agenda's gecheckt op onze telefoons. Daarna bleef zij als enige op haar telefoon zitten en vroeg ik of ze die weg kon doen (tweede keer tijdens het etentje) en dan ergens anders dan op tafel in het restaurant omdat ik dat er ongezellig uit vond zien. Haar reactie was dus dat ik hypocriet was omdat ik daarvoor ook die van mij gebruikt had.

Het gaat altijd zo, ze voelt zich ontzettend aangevallen en er komt een jij-bak. Ze mag het uiteraard met mij oneens zijn, niet naar mij willen luisteren of mij soms irritant/hypocriet/schijnheilig vinden. Maar stemverheffing en zeker schelden vind ik geen normale omgang, we zijn geen tieners meer. Dit kwetst mij echt, en als zij verder gaat alsof er niets gebeurt is kan ik dat lastig loslaten. Niemand in mijn eigen omgeving communiceert verder op deze manier, maar volgens haar hoort bijv. schreeuwen er soms bij en ben ik gevoelig.

Iets later, toen ze weer rustig was, gaf ik nog aan dat ik het onnodig had gevonden en dat ik niet naar een gezellig etentje kom om uitgescholden te worden voor debiel. Ze zei sorry en toen ik vroeg of ze dat niet meer wil doen zei ze dat ze dat zal proberen. We hebben dit al veel vaker besproken overigens en het gaat ongetwijfeld vaker gebeuren. Ik vind het bizar dat haar dit soort dingen (schelden is niet ok) nog steeds uit moet leggen. Op een gegeven moment vind ik het eigen verantwoordelijkheid om aan deze woedeproblemen te werken.

Ik begrijp dat de hele situatie en dynamiek nu niet duidelijk is, maar ben benieuwd hoe anderen zijn in hun omgang met broers/zussen. Vinden jullie dat af en toe uitvallen erbij hoort? Of dat schelden ook bij familie onacceptabel is?

Ik denk erover na om aan te geven dat ik minder tijd met haar wil doorbrengen als dit niet stopt, maar dat voelt ook wel erg rigoureus...

appelflap123 wijzigde dit bericht op 24-09-2025 15:09

8.60% gewijzigd

Pelle woensdag 24 september 2025 om 18:11

Ik denk ook dat meer afstand goed kan doen. Maar dat hoef je in principe niet te bespreken. Gewoon iets meer je eigen ding doen.

Phlox24 woensdag 24 september 2025 om 18:19

Waarom zo kritisch op elkaar? Klinkt weinig liefdevol.

Ga allebei je eigen leven leiden en deel niet elk wissewasje met elkaar. Wat meer afstand kan de relatie verbeteren.

Susan woensdag 24 september 2025 om 18:28

Wombat schreef: ↑
24-09-2025 18:07
Nou ja, als kind vond ik kinderen die twee jaar ouder waren ook enorm groot en volwassen, en die van twee jaar jonger waren echt ukkies. Mijn kinderen schelen nu ook 2 jaar en ik zie dat ook bij hen terug.
Maar als volwassenen mag je dat systeem inderdaad wel eens resetten. Dan is 2 jaar niets meer.

Dan nog vind ik het ook op kinderleeftijd raar om het te hebben over "een grote mond". Je mag die ander wel als klein beschouwen, je bent wel gewoon elkaars gelijke.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

Renske woensdag 24 september 2025 om 18:32

Rooss4.0 schreef: ↑
24-09-2025 15:10
"Op een gegeven moment vind ik het eigen verantwoordelijkheid om aan deze woedeproblemen te werken."

"ik ben juist enorm trots ".

Jij bent de jongere zus toch?
Ik ben zelf de oudere zus in onze familie en zou echt helemaal kriegel worden van dit soort uitspraken.
Waarom zou jij trots moeten zijn? En wat heb jij te maken met haar woedeproblematiek en de evt oplossing? Jij hoeft alleen maar je grenzen aan te geven en dat is al.

Wat doet dit er (nog) toe, dit ga je toch geen eeuwigheid volhouden? Ze zijn beiden volwassen, geen 8 en 10.

Youk79 woensdag 24 september 2025 om 18:34

Ik denk niet dat het om leeftijd gaat maar om gezinsdynamiek. Dat is lastig om mee te stoppen, zeker als er pijn bij komt kijken.

Ik denk wel dat het zinvoller is om te proberen zelf te veranderen dat te proberen haar te veranderen

Het is zoals het is

Lila-Linda woensdag 24 september 2025 om 18:36

Renske schreef: ↑
24-09-2025 18:32
Wat doet dit er (nog) toe, dit ga je toch geen eeuwigheid volhouden? Ze zijn beiden volwassen, geen 8 en 10.

En toch werkt het wel zo
Je plek in je ouderlijk gezin, blijft je plek

Renske woensdag 24 september 2025 om 18:54

Lila-Linda schreef: ↑
24-09-2025 18:36
En toch werkt het wel zo
Je plek in je ouderlijk gezin, blijft je plek

Je kan nooit jonger of ouder worden dan de ander, maar de invulling kan wel veranderen als je streeft naar meer gelijkwaardigheid.

Nadinexxx woensdag 24 september 2025 om 19:07

Dit zou het mij niet waard zijn iets over te zeggen. Ja, zou die telefoon vervelend vinden, maar ze is volwassen en mag ze zelf weten. Als het nu uren is ok, maar die paar minuten extra had ik misschien nog even niks gezegd. Haar reactie, en schelden, is in mijn beleving niet hoe je met mensen waarvan je houdt omgaat. Dus daar had ik zeker wel wat van gezegd.

meisje85 woensdag 24 september 2025 om 20:39

Appelflap123 schreef: ↑
24-09-2025 16:58
Goed inzicht, ik denk dat ik mijzelf inderdaad op een manier boven haar plaats omdat het mij lukt om kalm te blijven en niet uit te vallen en dat zie ik als beter. Maar misschien dat zij dit voelt en daardoor juist boos wordt/zich onbegrepen voelt. Het is vaak een soort strijd: ik kijk tegen haar op en bewonder haar op veel vlakken (dat is ook wat ik bedoel met trots) maar voel mij ook gekleineerd en gekwetst als zij mij uitscheldt, en dan wil ik juist duidelijk maken dat ik niet meer het kleine zusje ben en voor mezelf opkom...

Ze lijkt het moeilijk te vinden dat ik nu ook groot ben en we zijn allebei erg kritisch op elkaar. Wanneer ik bijvoorbeeld een tatoeage neem zegt ze dat ze "me onterft" en teleurgesteld is. Of ook wel eens dat ik geen grote mond moet hebben. Ik zou graag de stap maken naar een meer gelijkwaardige volwassen band maar ik weet niet zo goed hoe.

Door je in ieder geval veel bewuster te zijn van de "rol" die je aanneemt. Je lijkt nu nog heel erg (onbewust) gedreven door hoe het altijd ging, door oude patronen en niet zozeer te reageren vanuit je volwassen zelf. Je hoeft als volwassene ook helemaal niet in een soort strijd met je volwassen zus te zitten, dat stadium is wel voorbij, toch? Misschien helpt het om iets te lezen over transactionale analyse, meer in het bijzonder het deel dat gaat over de egotoestanden ouder, volwassene, kind.

Avocadeau woensdag 24 september 2025 om 21:55

Goeie tip van meisje85.

Als jij vanuit de corrigerende ouderrol je zus toespreekt, krijg je een opstandig kind terug.

Dat komt uit je voorbeeld ook exact naar voren.

Je kan de dynamiek doorbreken door zelf een andere rol aan te nemen.

Je zegt dat je de telefoon opmerking ook bij vriendinnen gemaakt zou hebben. Dat kan. Dat mag.
Maar je wordt er geen leuker persoon van.
Je zou, als je graag aandacht wil, ook een geïnteresseerde vraag kunnen stellen.
Grote kans dat de telefoon dan weggelegd wordt.
En zo niet, en je krijgt maar geen antwoord, je praat tegen de achterkant van een telefoon, dan is dàt het moment om aan te geven dat je je niet gehoord voelt. (Ik boodschap).

Quincy2 donderdag 25 september 2025 om 08:35

Avocadeau schreef: ↑
24-09-2025 21:55

Je zegt dat je de telefoon opmerking ook bij vriendinnen gemaakt zou hebben. Dat kan. Dat mag.
Maar je wordt er geen leuker persoon van.
Je zou, als je graag aandacht wil, ook een geïnteresseerde vraag kunnen stellen.
Grote kans dat de telefoon dan weggelegd wordt.
En zo niet, en je krijgt maar geen antwoord, je praat tegen de achterkant van een telefoon, dan is dàt het moment om aan te geven dat je je niet gehoord voelt. (Ik boodschap).

Precies. Ik zit eigenlijk altijd met mensen die hun telefoon in de buurt hebben, vooral om dingen op te zoeken om het gesprek te ondersteunen. Als iemand iets interessants aan het vertellen is, is de aandacht van de rest daar gewoon bij.

Ik zou het echt heel raar vinden als een leeftijdsgenoot iemand zou vragen om de telefoon weg te leggen. Wees dan zelf vermakelijker! (De enige die dat wel eens vroeg, was een 85-jarige zonder smartphone die niet snapte wat je er allemaal mee kon. Pas toen we meteen uitsluitsel konden geven over een kwestie waar hij mee zat, door het op te zoeken, werd hij milder.)

Rooss4.0 donderdag 25 september 2025 om 08:41

Quincy2 schreef: ↑
25-09-2025 08:35
Ik zou het echt heel raar vinden als een leeftijdsgenoot iemand zou vragen om de telefoon weg te leggen. Wees dan zelf vermakelijker!

Jeetje, meen je dit nou?

Gelukkig zit ik nog in een generatie die niet aan telefoon-ondersteuning doet als we een gesprek hebben, ik vind dat namelijk bijzonder storend. Als mensen an sich niet vermakelijk genoeg meer zijn vind ik dat echt bijzonder verdrietig.

.

ladadieladieda donderdag 25 september 2025 om 09:16

Ik heb een heel goede band met mijn broers en zussen en juist met m'n broers en zussen kan ik bekvechten en ruziën zoals met niemand anders. Omdat we weten dat we tot elkaar veroordeeld zijn, we echt erg veel van elkaar houden, aan elkaar gehecht zijn en elkaar door en door kennen.

Het komt altijd weer goed. We gaan nu beter met elkaar om dan vroeger als kinderen en pubers. Pas toen we allemaal de deur uit waren en voor onszelf moesten zorgen, zochten we elkaar op.

Ik weet dat veel mensen ons familieziek noemen, of het nogal Tokkie vinden, maar ik gun iedereen de band met broers en zussen die wij hebben. Het is fijn om te weten dat er mensen zijn die ook wanneer je net ruzie hebt gehad, toch om hulp kunt vragen en dat je weet dat je die krijgt. In die zin voelt het echt anders dan vriendschappen. Voor mij dan in elk geval. Er zullen ook zeker mensen zijn die vrienden hebben waar ze op dezelfde manier als ik met mijn broers en zussen mee omgaan. Maar voor mij zit er verschil tussen.

Ik

familie

Quincy2 donderdag 25 september 2025 om 09:18

Rooss4.0 schreef: ↑
25-09-2025 08:41
Jeetje, meen je dit nou?

Gelukkig zit ik nog in een generatie die niet aan telefoon-ondersteuning doet als we een gesprek hebben, ik vind dat namelijk bijzonder storend. Als mensen an sich niet vermakelijk genoeg meer zijn vind ik dat echt bijzonder verdrietig.

Zoals ik zei, als iemand iets interessants aan het vertellen is, is de aandacht van de rest daar gewoon bij.
Ik zie nooit iemand heel storend niet luisteren als er tegen hem aangepraat wordt. Ik zou het echt heel naar en belerend vinden als er iemand opmerkingen maakt over een telefoon die er gewoon ligt, of waar twee seconden op gekeken wordt. Gewoon omdat die ander de rest wil opvoeden, zeg maar.

meisje85 donderdag 25 september 2025 om 09:24

Rooss4.0 schreef: ↑
25-09-2025 08:41
Jeetje, meen je dit nou?

Gelukkig zit ik nog in een generatie die niet aan telefoon-ondersteuning doet als we een gesprek hebben, ik vind dat namelijk bijzonder storend. Als mensen an sich niet vermakelijk genoeg meer zijn vind ik dat echt bijzonder verdrietig.

Ik snap wel wat je bedoelt. Althans, ik zie echt weleens mensen die bij iedere vraag hun telefoon erbij pakken (ter ondersteuning kennelijk). Als je even samen niet op de naam van een presentator komt, je hardop afvraagt hoe lang het rijden is naar de Ikea in Utrecht, als iemand een leuk hotel in Antwerpen tipt etc. Dat vind ik ook irritant, ik hoef wat mij betreft niet altijd, overal en direct antwoord op te hebben. Voor mij zijn dat niet de leuke gesprekspartners. Al moet het wel erg uit de klauwen lopen, wil ik daar iets van zeggen. Maar goed, dit gaat sec over telefoongebruik, TO's probleem met haar zus gaat verder dan dat.

Lila-Linda donderdag 25 september 2025 om 09:26

Rooss4.0 schreef: ↑
25-09-2025 08:41
Jeetje, meen je dit nou?

Gelukkig zit ik nog in een generatie die niet aan telefoon-ondersteuning doet als we een gesprek hebben, ik vind dat namelijk bijzonder storend. Als mensen an sich niet vermakelijk genoeg meer zijn vind ik dat echt bijzonder verdrietig.

ik ook
maar als 1 van mijn vriendinnen de telefoon pakt, zeg ik daar niks van
Dan ga ik er vanuit, dat ze een goeie reden heeft

canis-felis donderdag 25 september 2025 om 09:54

meisje85 schreef: ↑
25-09-2025 09:24
Ik snap wel wat je bedoelt. Althans, ik zie echt weleens mensen die bij iedere vraag hun telefoon erbij pakken (ter ondersteuning kennelijk). Als je even samen niet op de naam van een presentator komt, je hardop afvraagt hoe lang het rijden is naar de Ikea in Utrecht, als iemand een leuk hotel in Antwerpen tipt etc. Dat vind ik ook irritant, ik hoef wat mij betreft niet altijd, overal en direct antwoord op te hebben. Voor mij zijn dat niet de leuke gesprekspartners. Al moet het wel erg uit de klauwen lopen, wil ik daar iets van zeggen. Maar goed, dit gaat sec over telefoongebruik, TO's probleem met haar zus gaat verder dan dat.

Ik doe dat best veel, moet toch wat bewuster proberen dat niet te doen - al hangt het maar net af van met wie ik zit. Het heeft niets met interesse in de ander te maken voor mij, sterker nog: ik die het denk ik het makkelijkst bij/met mijn vriend. Voor mij denk ik enigszins vergelijkbaar met soms de neiging om iemand te onderbreken omdat ik anders vergeet wat ik wilde zeggen. Ik noem dat altijd "mijn adhd-gen", maar misschien is het gewoon een wat onvolwassen kant - het kan hoe dan onhebbelijk worden gevonden, dus ik probeer daar een beetje op te letten, ook weer enigszins afhankelijk van mijn gezelschap (met familie gaat het al snel zo van beide kanten). Met opzoeken is het ongetwijfeld deels een behoefte aan instant informatie, maar ook om te voorkomen dat het in mijn hoofd blijft hangen en ik dáárdoor afgeleid ben in het gesprek.

Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica

Susan donderdag 25 september 2025 om 11:09

Quincy2 schreef: ↑
25-09-2025 09:18
Zoals ik zei, als iemand iets interessants aan het vertellen is, is de aandacht van de rest daar gewoon bij.
Ik zie nooit iemand heel storend niet luisteren als er tegen hem aangepraat wordt. Ik zou het echt heel naar en belerend vinden als er iemand opmerkingen maakt over een telefoon die er gewoon ligt, of waar twee seconden op gekeken wordt. Gewoon omdat die ander de rest wil opvoeden, zeg maar.

Eens.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

Wombat donderdag 25 september 2025 om 14:56

Lila-Linda schreef: ↑
25-09-2025 09:26
ik ook
maar als 1 van mijn vriendinnen de telefoon pakt, zeg ik daar niks van
Dan ga ik er vanuit, dat ze een goeie reden heeft

Maar als je er wel iets van zegt dan gaat je vriendin waarschijnlijk ook niet schreeuwen en je voor debiel uitschelden. Dat vind ik wel een stukje verder gaan.

Maar het is wel duidelijk dat de dynamiek aan alle kanten niet zo lekker loopt hier.

Rooss4.0 donderdag 25 september 2025 om 15:10

canis-felis schreef: ↑
25-09-2025 09:54
Ik doe dat best veel, moet toch wat bewuster proberen dat niet te doen - al hangt het maar net af van met wie ik zit. Het heeft niets met interesse in de ander te maken voor mij, sterker nog: ik die het denk ik het makkelijkst bij/met mijn vriend. Voor mij denk ik enigszins vergelijkbaar met soms de neiging om iemand te onderbreken omdat ik anders vergeet wat ik wilde zeggen.

Mooi dat je je er bewust van bent. Mijn vriend doet het ook wel eens en tegen hem zeg ik rustig dat ik niet zit te wachten op google ondersteuning als we gewoon in gesprek zijn. Soms is het sterker dan hemzelf....

Als je vergeet wat je wilde zeggen was het misschien niet zo ontzettend enorm belangrijk.... Ik heb het even af moet leren maar ik vind dat het gesprekken enorm verrijkt en verdiept als je elkaar lekker uit laat spreken.

.

Vivalafete25 donderdag 25 september 2025 om 15:29

Appelflap123 schreef: ↑
24-09-2025 16:36
Bedankt voor de reacties!

Over de telefoons: we waren idd samen in een restaurant. Mijn opmerking was belerend en ik snap ook wel dat dat irritatie opriep. Wel was het zo dat we daarvoor samen even een datum checkte en ik 'm daarna direct weg deed. Ik vond het daarna ongezellig om nog tegen een telefoon aan te kijken, vandaar mijn vraag. Had dit bij ieder ander ook gevraagd. Stel ze had gezegd "ik reageer even op iemand, dan doe ik 'm weg/ik check nog even iets/ik laat hem liever op tafel", was dat ook oke geweest.

Ik weet niet of ik de vraag volgende keer achterwege zou laten omdat ik het wel zou willen uiten uit principe. Zij vraagt mij bijvoorbeeld ook wel eens om zachter te eten ivm misofonie of op een andere manier rekening met haar te houden en dat moet beide kanten op kunnen.

Irritatie is dus begrijpelijk, maar ik heb moeite met het schelden en zo te lezen is dat niet iets wat normaal is bij anderen. Zoals iemand schreef zijn we inderdaad erg verweven met elkaar en kan dat intens zijn op positieve en negatieve manieren. Je staat er ook niet zo bij stil wat normaal/gezond is of hoe dingen gaan in andere families, het voelt gewoon vanzelfsprekend om zo close te zijn. Het idee van een periode helemaal geen contact klinkt niet fijn, maar misschien zou een tandje minder ons wel goed doen. Ga ik over nadenken!

Ik zou dit echt voelen als verantwoordelijkheid moeten afleggen. Zelf wel eens een vriendin aangesproken die de driekwart van een etentje op haar telefoon zat, maar ik verwacht dan echt niet dat ze me dan uit de doeken doet wat ze aan het doen is.

Actieve topics