Wil ik een kind?

Hee! Ik heb een dilemma en ik kreeg van een vriendin dit forum getipt.

Ik ben 31 en ben getrouwd. Je ziet het niet aan me want ik ben vrij sociaal en een warm enthousiast persoon maar ik ben 6 jaar geleden afgekeurd te werken omdat ik een psychose kreeg na heel veel jaren aan stress. De diagnose ging van bipolair naar ‘je bent gewoon kwetsbaar’.
Ik heb heel m’n leven gedaan wat anderen willen dus ben niet sterk in: wat wil ik nou?

Ik ben dus echt met alles een twijfelkont: waar wil ik wonen (voordat ik echt settelde met m’n man duurde ook wel 7 jaar).

En nu beginnen bijna al mn vriendinnen baby’s te werpen (met liefde te ontvangen ook natuurlijk). En na jaren denken dat het niet bij me paste door m’n kwetsbaarheid.

Komt opeens de gedachte: Wat als het wel voor mij is?

Ik ben al jaren stabiel, maar heb wel moeite met op gang komen. Ik vind veel dingen zwaar; de was, het huishouden, bootschappen. Ik ervaar alles sterker en meer en groter en ben enorm gevoelig en ook niet goed in het managen van m’n emoties (kleine dingen kunnen me enorm raken) Waar ik bang voor ben is dat een kind en baby me alleen maar triggert in me onzeker en niet vaardig voelen.

Of overdenk ik dit te veel?
Komt er een soort oer ‘weten’ omhoog als je een kind krijgt waardoor dingen wel loslopen. Want ik geloof ook heel sterk dat liefde en aandacht het belangrijkst is; en laat ik daar nu enorm veel van hebben.

Ah en tot slot m’n man is zo stabiel als het maar kan. Alleen is het enige wat hij zegt: ‘jij moet het bepalen’ en ‘het komt wel goed’. Beide voelen niet echt geruststellend. En we wonen groot en landelijk, stabiel plekje.

Mijn vraag is dus: hoe groot moet ik het maken, 1 kindje (we willen er dan ook maar 1 en geen tweede).

Je mag alles zeggen; van mensen met een psychose moeten zich niet voort planten tot ga er voor.
Maar wees vooral eerlijk.

Liefs,
Lotte