Relaties
alle pijlers
Verliefd maar gelukkig getrouwd
woensdag 22 oktober 2025 om 08:49
Vanwege herkenbaarheid heb ik een nieuw account aangemaakt. Ik weet even niet waar ik het zoeken moet en kan nergens anders terecht, vandaar.
Sinds kort heb ik te maken met een situatie op mijn werk waarvan ik niet weet wat ik ermee aan moet. Een mannelijke collega geeft namelijk hints dat hij een crush op mij heeft. Althans, ik zou het verkeerd kunnen interpreteren,maar ik denk het niet. Het blijft bij praten en af en toe appen. Er is nooit fysiek contact geweest.
In het begin vond ik er niet zoveel van. Hij was mij gewoon niet opgevallen. Maar ik vrees dat ik zelf ook gevoelens heb inmiddels. Nu zijn we beiden al jaren getrouwd met kinderen. Van mijn kant kan ik zeggen dat ik gelukkig ben met mijn man. Daarom is iets doen met deze gevoelens voor mij uitgesloten.
Het probleem is dat ik inmiddels moeite heb met eten. Moet tegen mijn zin eten om niet verder af te vallen. Ik denk heel vaak aan hem. Zit als een verliefde puber te wachten op een appje van hem. En ik walg van mezelf.
Ik zie hem gelukkig niet elke dag maar gemiddeld 1 keer in de week op het werk of tijdens het forenzen.
Soms denk ik dat het perimenopauzale fratsen zijn. En soms voelt het alsof ik getriggerd word. Ik ben vroeger misbruikt toen ik 15 jaar was en het geheimhoudingsaspect roept veel angst op. Bovendien lijkt hij in uiterlijk op mijn misbruiker. Verder helemaal niet.
Ik zou natuurlijk opnieuw kunnen solliciteren om weg te komen uit de situatie maar ik heb eindelijk een werkplek gevonden waar ik het erg naar mijn zin heb.
Het doet gewoon veel pijn, dit alles. Ik word er gek van. Is er iemand die in een soortgelijke situatie heeft gezeten? En hoe ben jij eruit gekomen? Kan dit gevoel vanzelf slijten?
Sinds kort heb ik te maken met een situatie op mijn werk waarvan ik niet weet wat ik ermee aan moet. Een mannelijke collega geeft namelijk hints dat hij een crush op mij heeft. Althans, ik zou het verkeerd kunnen interpreteren,maar ik denk het niet. Het blijft bij praten en af en toe appen. Er is nooit fysiek contact geweest.
In het begin vond ik er niet zoveel van. Hij was mij gewoon niet opgevallen. Maar ik vrees dat ik zelf ook gevoelens heb inmiddels. Nu zijn we beiden al jaren getrouwd met kinderen. Van mijn kant kan ik zeggen dat ik gelukkig ben met mijn man. Daarom is iets doen met deze gevoelens voor mij uitgesloten.
Het probleem is dat ik inmiddels moeite heb met eten. Moet tegen mijn zin eten om niet verder af te vallen. Ik denk heel vaak aan hem. Zit als een verliefde puber te wachten op een appje van hem. En ik walg van mezelf.
Ik zie hem gelukkig niet elke dag maar gemiddeld 1 keer in de week op het werk of tijdens het forenzen.
Soms denk ik dat het perimenopauzale fratsen zijn. En soms voelt het alsof ik getriggerd word. Ik ben vroeger misbruikt toen ik 15 jaar was en het geheimhoudingsaspect roept veel angst op. Bovendien lijkt hij in uiterlijk op mijn misbruiker. Verder helemaal niet.
Ik zou natuurlijk opnieuw kunnen solliciteren om weg te komen uit de situatie maar ik heb eindelijk een werkplek gevonden waar ik het erg naar mijn zin heb.
Het doet gewoon veel pijn, dit alles. Ik word er gek van. Is er iemand die in een soortgelijke situatie heeft gezeten? En hoe ben jij eruit gekomen? Kan dit gevoel vanzelf slijten?
vrijdag 24 oktober 2025 om 17:17
Ik heb hetzelfde meegemaakt, TO, ik herken zowat alles in je verhaal. Het ligt al een aantal jaren achter me nu, maar ik herinner het me zo goed: het niet kunnen eten of slapen, de spanning, de angst ook en een aspect van misbruik/manipulatie. Ook bij mij was het een collega die langzaam dichterbij kwam. Zeer moeilijk om weerstand te bieden omdat ik, net als jij, die emotionele support thuis bij mijn partner miste, en hij voelde dat haarfijn aan.
Ik kan je zeggen: de verliefdheid gaat ooit over, maar het heeft heel wat jaren geduurd bij mij voor hij me niets meer deed. Ik ben uiteindelijk van werk veranderd (niet daarom), wat mij enorm geholpen heeft om het af te sluiten.
Mijn advies is om zoveel mogelijk afstand in te bouwen en geen persoonlijke gesprekken met hem te hebben, hoe moeilijk het ook is. Bij mij bracht het afstand nemen veel gevoelens van rouw teweeg die ook met mijn verleden te maken hebben, was enorm moeilijk.
Zoek iemand (desnoods een therapeut) bij wie je hier op een veilige manier over kan praten. En heb geduld, je moet dit als het ware uitzitten. Het gaat over! Sterkte.
Ik kan je zeggen: de verliefdheid gaat ooit over, maar het heeft heel wat jaren geduurd bij mij voor hij me niets meer deed. Ik ben uiteindelijk van werk veranderd (niet daarom), wat mij enorm geholpen heeft om het af te sluiten.
Mijn advies is om zoveel mogelijk afstand in te bouwen en geen persoonlijke gesprekken met hem te hebben, hoe moeilijk het ook is. Bij mij bracht het afstand nemen veel gevoelens van rouw teweeg die ook met mijn verleden te maken hebben, was enorm moeilijk.
Zoek iemand (desnoods een therapeut) bij wie je hier op een veilige manier over kan praten. En heb geduld, je moet dit als het ware uitzitten. Het gaat over! Sterkte.
vrijdag 24 oktober 2025 om 17:42
Maar dat doe je al door met hem te appen terwijl dit niet noodzakelijk is. Ik denk dat stap 1 is om daarin eerlijk naar jezelf te zijn. Laat het toe, anders wordt het als een bal die je onder water drukt.Daarom is iets doen met deze gevoelens voor mij uitgesloten.
En dan bedoel ik niet hem of contact met hem, maar je gevoelens.
vivalafete25 wijzigde dit bericht op 24-10-2025 18:01
10.62% gewijzigd
vrijdag 24 oktober 2025 om 17:49
Wat ik me dan afvraag, voor TO en Feline: waarom ben je met een partner die geen emotionele support geeft? Dat is toch zo ongeveer de basis van een fijne relatie? Als het tijdelijk is omdat de partner even iets anders aan het hoofd heeft, kan ik me het nog voorstellen. Maar niet als dat de standaard is
zaterdag 25 oktober 2025 om 00:33
Zonder voor TO te willen spreken: omdat die emotionele band er op sommige momenten of in sommige periodes wel nog is, omdat je die vroeger hebt gehad en het niet zomaar wil opgeven, omdat er nog liefde is, …Tavistock schreef: ↑24-10-2025 17:49Wat ik me dan afvraag, voor TO en Feline: waarom ben je met een partner die geen emotionele support geeft? Dat is toch zo ongeveer de basis van een fijne relatie? Als het tijdelijk is omdat de partner even iets anders aan het hoofd heeft, kan ik me het nog voorstellen. Maar niet als dat de standaard is
zaterdag 25 oktober 2025 om 09:12
Super sterk, goed gedaan. Natuurlijk voelt het nu echt niet fijn maar dat slijt!Tijdelijk schreef: ↑24-10-2025 16:32Vanmorgen appte hij weer. Ik vond het heel moeilijk omdat ik het appen als fijn ervaarde en omdat ik hem niet wilde kwetsen. Maar ik heb hem gestuurd voortaan alleen over werkgerelateerde te willen appen.
Hij reageerde vrij kortaf, wat ik wel verwachtte.
Ik voel me nu down maar tegelijkertijd vreemd opgelucht. Ik werk volgende week pas weer samen met hem. Ben er zenuwachtig voor maar we zullen zien hoe het gaat verlopen.
Jullie hebben gelijk dat ik verantwoordelijkheid moet nemen hierin.
zaterdag 25 oktober 2025 om 09:14
Ah ja, dan snap ik het. Dat bedoelde ik inderdaad met ‘tijdelijk. Dan is het er dus wel geweest. Het lijkt me namelijk zo gek om daar al gelijk voor te kiezen.
On-topic: goed gedaan TO. Nu je niet laten verleiden tot gesprekken ofzo. En ondertussen wel kijken wat maakt dat je hierdoor aangetrokken werd. Als je dat niet aanpakt, is de kans natuurlijk erg groot dat het weer gebeurt.
zaterdag 25 oktober 2025 om 13:32
Goed van je!Tijdelijk schreef: ↑24-10-2025 16:32Vanmorgen appte hij weer. Ik vond het heel moeilijk omdat ik het appen als fijn ervaarde en omdat ik hem niet wilde kwetsen. Maar ik heb hem gestuurd voortaan alleen over werkgerelateerde te willen appen.
Hij reageerde vrij kortaf, wat ik wel verwachtte.
Ik voel me nu down maar tegelijkertijd vreemd opgelucht. Ik werk volgende week pas weer samen met hem. Ben er zenuwachtig voor maar we zullen zien hoe het gaat verlopen.
Jullie hebben gelijk dat ik verantwoordelijkheid moet nemen hierin.
zaterdag 25 oktober 2025 om 17:23
Ja, grotendeels wel. Het voelt ook rottig maar dat heb ik ervoor over. Gezien de schade en de chaos veel groter was geweest als het uit de hand zou zijn gelopen.
@Feline: Jij beschrijft het precies inderdaad. Gelukkig is het gevoel bij jou nu weg. Ik hoop dat ik dat ook kan bereiken.
zaterdag 25 oktober 2025 om 19:45
Tijdelijk schreef: ↑25-10-2025 17:23Ja, grotendeels wel. Het voelt ook rottig maar dat heb ik ervoor over. Gezien de schade en de chaos veel groter was geweest als het uit de hand zou zijn gelopen.
@Feline: Jij beschrijft het precies inderdaad. Gelukkig is het gevoel bij jou nu weg. Ik hoop dat ik dat ook kan bereiken.
Het gaat zeker ooit over!
Ik herken wat je zegt van ‘hem niet willen kwetsen’. Het voelt rot. Maar ga hier zeker geen gesprek met hem over hebben, dat versterkt de band juist. Je hoeft je nergens voor te verantwoorden.
Wat Turquasi zegt: wees lief voor jezelf. Heel sterk dat je de grens hebt getrokken!
zaterdag 25 oktober 2025 om 20:22
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
