3 jaar verder, toch knoop doorgehakt.

Hee allemaal!

Daar ben ik weer.
Ik zie dat het bijna 3 jaar geleden is dat ik het eerste topic over mijn huwelijk/partner opende.
Anderhalf jaar later nog een keer over het besef dat het niet beter ging worden en ik me er maar bij neer had gelegd.
Nu 100 podcasts, 20 therapiesessies en weer heel wat ruzies verder, heb ik toch de knoop doorgehakt.
Het is klaar. Ik ben dood ongelukkig. Hij ook denk ik, al zegt ie van niet.

Nog even in het kort het verhaal.
17 jaar bij elkaar. 2 kinderen van basisschool leeftijd.
Al vrij in het begin, besefte ik dat hij behoorlijk manipulatief is, alles zo draait dat het mijn schuld is, ruzies heel persoonlijk maakt. Mij kleineert en vernedert. Ik was nog jong en had het niet zo in de gaten, vond hem leuk genoeg, om het allemaal te accepteren.
De manipulatie, vernedering, werd steeds een beetje erger, hij ging steeds een stapje verder.
Ik gaf nooit grenzen aan, maar als ik dat wel deed, was het huis te klein.
Op een gegeven moment belandde ik in podcasts over manipulatie en toxische relaties.
Ik merkte zoveel herkenning. Pas toen kwam ik erachter dat hij manipuleert en dat ik echt duidelijke grenzen moet aangeven.
Sindsdien is het er niet gezelliger op thuis.
We hebben het echt 80% van de tijd wel leuk! Dat maakt het ook zo moeilijk.
Er gaat zoveel in mij om. Kan ik die 20% niet voor lief nemen? Doe ik dit mijn kinderen aan, etc.
Maar die 20% is zo heftig, dat ik steeds meer lichamelijke klachten ervaar.
Ik ben al minder gaan werken zelfs, op advies van hem, 'want het gaat echt niet goed met jou'.
Ik begin mijzelf een beetje kwijt te raken.
Ik was altijd een stabiel persoon die veel kon hebben en niet zo snel bij de pakken neer ging zitten.
Dus nu toch besloten, die 20% is zeker genoeg om toch te stoppen.

We hebben bedacht om eerst bird nesting te doen. HIj ging best makkelijk akkoord, maar stelde voor om nog wel de feestdagen met z'n allen te vieren.
Niemand in de families weet het nog.
Ik ben eigenlijk bang dat hij denkt, o ik laat het verwateren, we hebben het er niet meer over en dan gaan we weer op dezelfde voet verder in het nieuwe jaar.
Ik wil nu wel echt voet bij stuk houden, ben bang dat ik me toch weer laat overhalen...

Hebben jullie tips hoe ik dit aanpak?
Ook wilde ik dit toch graag delen, omdat ik hier altijd veel steun heb ervaren en het fijn vindt om er niet alleen voor te staan voor mijn gevoel.

Bedankt voor jullie reacties!
Heftig maar waar S-Groot. Alhoewel ik zeker veel beter tegen hem opgewassen ben dan een paar jaar geleden.
Ik heb wel het idee dat we het kunnen met een mediator.
Ik zie voor nu eigenlijk ook even geen andere optie dan birdnesten.
Dit omdat we ons huis te koop moeten gaan zetten en allebei iets nieuws moeten gaan kopen.
Daar gaat even tijd overheen.
Ik kan wel bij mijn ouders verblijven, maar dat is niet ruim genoeg voor ook de kinderen. En als ik weet dat het maar voor een paar maand is, prima, maar je weet gewoon niet voor hoe lang het is.

Goed om te weten, wat de mogelijkheden allemaal zijn.
Ik dacht aan mediation, omdat ik om mij heen positieve verhalen hoor en dat natuurlijk wat goedkoper is dan een advocaat.
Ik durf nog niet te zeggen welke kant het met hem opgaat.
Hij doet nu voorkomen alsof ie prima met alles mee gaat werken.
Maar in een boze bui, dreigt ie wel met: ga jij maar lekker in een flatje op 10 hoog, ik zorg dat ik hier kan blijven! Want het is natuurlijk MIJN keus en ik doe dit HEM aan.