advies voor vanavond

24-12-2025 09:28 97 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Goedemorgen; vanavond komen mijn schoonouders kerstavond vieren bij ons. Schoonouders (allebei tegen de 80) hebben al sinds ik ze ken (25 jaar) een moeizame relatie. Vaak ruzie, totaal geen genegenheid zichtbaar of uberhaupt is er nergens aan te merken dat ze elkaar leuk vinden. Nu belt mijn schoonmoeder een uur geleden huilend naar mijn man dat ze weer ruzie hebben en dat ze wel thuis blijft (wonen 2 uur bij ons vandaan)
Man zegt dat hij hun kind is en echt klaar is met het eeuwige gezeik over elkaar wat richting hem geuit wordt en dat hij het niet op kan lossen maar wel verdrietig wordt van dit soort telefoontjes en dat ze of samen komen of niet.

En nu? Ze bellen nog terug maar ik weet niet wat ik moet hopen: hoop ik dat ze toch komen en voeren we weer 1 groot toneelstuk op of hoop ik dat ze niet komen, maar voel ik me dan toch rot en schuldig dat zij geen leuke kerst hebben?
En als ze wel komen? Dan wordt er gedaan alsof er niks gebeurt is maar ik heb steeds meer moeite met dit toneelstuk...
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar ze hebben zich dus prima gedragen vanavond? Dat is dan toch helemaal goed? Had je liever gehad dat ze de ruzie bij jullie nog even gingen voortzetten?

Ik snap dat het heel naar is als ze jullie belasten met de ruzies, maar ik snap niet zo goed waarom je nu last hebt van ‘toneelspel’. Het klinkt mij alsof ze zich juist gewoon hebben gedragen en jullie er dus niet in hebben betrokken meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
evaluna schreef:
24-12-2025 22:19
Het zit er op en ik voel me nu neerslachtig. Er was geen geruzie maar er wordt net gedaan alsof er niks is gebeurd en ik trek dit toneelstuk niet meer.
Toen ze binnenkwamen hebben we gezegd: fijn dat jullie gekomen zijn. En na afloop: goede reis en wees lief voor elkaar.
Verder is het er niet over gegaan, wat ook niet kan want er waren ook mensen vanavond hier die niet zo dichtbij mijn schoonouders staan om het er dan over te hebben.

Maar wij gaan ons eens beraden en ons afvragen of we dit nog willen.
Wat had je dan gewild dat ze nog zouden zeggen erover? De ruzie na-bespreken met jullie? Of excuses naar jullie toe, beloftes dat t niet meer gebeurt? Je had er zelf ook nog iets over kunnen zeggen, als dat je dwars zit.
Alle reacties Link kopieren Quote
evaluna schreef:
24-12-2025 22:42
Ik zou willen dat ik er zo makkelijk in kon staan. Ik voel toch een bepaalde verantwoordelijkheid of morele plicht. Soms doe je gewoon iets voor een ander, ook al heb je geen zin. Zoiets? Vroeger ook niet altijd zin om naar oma en opa te gaan, maar dat hoorde er bij, je deed ze er een plezier mee, dus ging je. Zo ben ik opgevoed.
Maar we laten het maar eens bezinken.
Volgens mij is dit nog het grootste probleem. Je zit te pleasen en vervolgens heb jij een vervelende dag.
Ik zou met deze karaktertrek eens aan de slag gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
evaluna schreef:
24-12-2025 22:19
Het zit er op en ik voel me nu neerslachtig. Er was geen geruzie maar er wordt net gedaan alsof er niks is gebeurd en ik trek dit toneelstuk niet meer.
Toen ze binnenkwamen hebben we gezegd: fijn dat jullie gekomen zijn. En na afloop: goede reis en wees lief voor elkaar.
Verder is het er niet over gegaan, wat ook niet kan want er waren ook mensen vanavond hier die niet zo dichtbij mijn schoonouders staan om het er dan over te hebben.

Maar wij gaan ons eens beraden en ons afvragen of we dit nog willen.

Het is dus eigenlijk heel goed gegaan. Zij hebben de sfeer niet verpest en dat is goed. Als ze niet gebeld hadden, zoals het volwassen mensen betaamt, dan hadden jullie niet geweten dat het was gebeurd. Wat jij nu voelt zit dus echt in jezelf, daar moet jij iets mee, niet zij.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jij en ook wij kunnen je schoonouders niet veranderen. En je wilt wel contact houden lees ik.

Wat tips. Zorg dat je de dag van het bezoek ook wat leuks doet zodat je niet neerslachtig wordt.
Heb geen verwachtingen meer dat het een leuk bezoek gaat worden, maar accepteer dat je hier energie in steekt . Jouw winst is dat je kunt leven zonder schuldgevoel.
Breng het aantal bezoeken verder terug tot een frequentie en duur die je wel aankunt. Of nog beter laat je man dat aantal keren bepalen. Het zijn zijn ouders.
Bespreek met je kinderen waarom je er op deze manier mee omgaat en zorg dat zij er zo min mogelijk last van hebben. Ik weet niet wat hun leeftijd is, maar pubers kunnen hun eigen gang gaan. En jongere kinderen breng je tussendoor gewoon naar hun sportclubje of vriendjes.

Sterkte met de situatie en fijne dagen.
Alle reacties Link kopieren Quote
evaluna schreef:
24-12-2025 22:19
Het zit er op en ik voel me nu neerslachtig. Er was geen geruzie maar er wordt net gedaan alsof er niks is gebeurd en ik trek dit toneelstuk niet meer.

Even voetjes op de grond en naar je eigen aandeel gaan kijken ipv dingen buiten jezelf leggen.


Toen ze binnenkwamen hebben we gezegd: fijn dat jullie gekomen zijn.

Want wie begint er met net doen alsof er niks gebeurd is? Dat ben jij toch echt zelf. Wees daar gewoon eerlijk over en kijk jezelf daarover aan in de spiegel.
Het was ook gewoon een optie om een van de zinnetjes van ladadie te gebruiken. Wat je daarmee bereikt zou hebben is dat in elk geval jíj zelf een héél klein beetje kon laten blijken dat je niet net doet alsof er niks gebeurd is. Even de situatie aanstippen. Dat hoef je niet te doen, ben je helemaal vrij in, maar dan voer je toch echt zélf dat toneelstukje op.
Hou goed voor ogen dat jou dat dus net zo goed energie kost, neem dat mee in je overwegingen.


evaluna schreef:
24-12-2025 22:42
Ik zou willen dat ik er zo makkelijk in kon staan. Ik voel toch een bepaalde verantwoordelijkheid of morele plicht. Soms doe je gewoon iets voor een ander, ook al heb je geen zin. Zoiets? Vroeger ook niet altijd zin om naar oma en opa te gaan, maar dat hoorde er bij, je deed ze er een plezier mee, dus ging je. Zo ben ik opgevoed.
Maar we laten het maar eens bezinken.

En hiermee trap je zo even hup, keihard op de strijd die velen gevoerd hebben om zover te komen. Met je 'makkelijk'. Nare opmerking.
Stop met doen alsof je geen keuze hebt in je gedrag en er nou eenmaal het slachtoffer van bent omdat het helemaal speciaal voor jou en voor jou alleen zo ontzettend moeilijk is om het anders te doen. Newsflash: voor vele anderen is het minstens net zo moeilijk (geweest) om het anders te doen maar die zijn die interne strijd wél aangegaan, hebben daar wél de moed voor bijeen geraapt en zijn er doorheen gegaan, door alle (heftige) emoties die erbij komen kijken.

Ipv je aan je rol vasthouden dat het voor jou echt niet weggelegd is omdat het (speciaal) voor jou niet makkelijk is kun je ook aan anderen vragen of ze het herkennen en of ze daaruit gekomen zijn en hoe dat was (en nu is). Hoeft niet (en doe dat zeker niet als je nu nog niets mee wil doen), maar besef wel dat het echt je eigen keuze is.


En dit is een harde post, dat besef ik. Geen zoete woordjes, maar onomwonden. Toch zeg ik dit niet om je ergens van te beschuldigen, enkel om je te vertellen wat (ik zie dat) je eigen aandeel is. En ook dat gaat dus niet om schuld maar juist om het goede nieuws dat jij dus veel meer zélf in de hand hebt dan je jezelf doet geloven. Dat betekent dus ook dat het anders kan, heel anders. En alleen maar door je eigen gedrag te veranderen, hoe fijn is dat?! Maar nee, dat is niet makkelijk, dat is een hele pittige weg. Maar het is wel take it or leave it (ofwel je zet je in om je eigen gedrag aan te pakken en met je eigen emoties te dealen - en daarmee een goed voorbeeld voor je kinderen te geven die dan hopelijk zelf in een eerder stadium van hun leven van dit pleasegedrag af kunnen komen - of je kiest bewust voor het zo laten en beseft je daarbij dat je dus zelf al dat gedoe verkiest).
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een mooie post S-Groot.
Alle reacties Link kopieren Quote
evaluna schreef:
24-12-2025 22:42
Ik zou willen dat ik er zo makkelijk in kon staan. Ik voel toch een bepaalde verantwoordelijkheid of morele plicht. Soms doe je gewoon iets voor een ander, ook al heb je geen zin. Zoiets? Vroeger ook niet altijd zin om naar oma en opa te gaan, maar dat hoorde er bij, je deed ze er een
Dat 'soms iets voor een ander doen' doe je al genoeg in situaties die neutraal zijn of die alsnog best gezellig kunnen zijn.
Het is geen deugd om iets voor een ander te doen die het niet waardeert en negatief of helemaal niet bijdraagt aan de feestvreugde.

'Soms iets voor een ander doen' terwijl je er helemaal niets positiefs aan is, is juist de makkelijke weg en niet de moelijke, want je houdt alles in stand en gaat confrontaties uit de weg.

Eigenlijk komt het neer op 'hou je mond en doe het gewoon, want dat jij het negatief beleeft is niet belangrijk' - en dat geldt dan ook voor topics over meegaan met je partner of kinderen die meemoeten op visites die ze saai vinden. Dat respectloze wordt dan gedraaid naar een deugd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zeker een goeie post S-Groot!
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank urim en blisje, het kost best moeite om het goed verwoord te krijgen dus toch ook wel fijn om erkenning te krijgen voor mijn moeite. (Trouwens eerder in dit topic ook al, was ook fijn)
Alle reacties Link kopieren Quote
framboosje123 schreef:
24-12-2025 23:38
Wat had je dan gewild dat ze nog zouden zeggen erover? De ruzie na-bespreken met jullie? Of excuses naar jullie toe, beloftes dat t niet meer gebeurt? Je had er zelf ook nog iets over kunnen zeggen, als dat je dwars zit.
Al verwacht je dan reflectie die denk ik niet heel realistisch bij deze, oudere, mensen.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
Alle reacties Link kopieren Quote
Valerie schreef:
25-12-2025 08:40
Jij en ook wij kunnen je schoonouders niet veranderen. En je wilt wel contact houden lees ik.

Wat tips. Zorg dat je de dag van het bezoek ook wat leuks doet zodat je niet neerslachtig wordt.
Heb geen verwachtingen meer dat het een leuk bezoek gaat worden, maar accepteer dat je hier energie in steekt . Jouw winst is dat je kunt leven zonder schuldgevoel.
Breng het aantal bezoeken verder terug tot een frequentie en duur die je wel aankunt. Of nog beter laat je man dat aantal keren bepalen. Het zijn zijn ouders.
Bespreek met je kinderen waarom je er op deze manier mee omgaat en zorg dat zij er zo min mogelijk last van hebben. Ik weet niet wat hun leeftijd is, maar pubers kunnen hun eigen gang gaan. En jongere kinderen breng je tussendoor gewoon naar hun sportclubje of vriendjes.

Sterkte met de situatie en fijne dagen.
Ik maak even een stukje vet, omdat ik denk dat daar ook een belangrijke oorzaak zit van de neerslachtigheid. Het gaat niet vanzelf, je loopt waarschijnlijk op je tenen uit angst dat er alsnog gedoe ontstaat. Dat is gewoon doodvermoeiend, zeker als je zelf gezegend bent met een familie waar het "gewoon gezellig" is. Het helpt denk ik al om er rekening mee te houden dat het veel energie kost. Ik kwam vroeger ook moe en neerslachtig van familiebezoeken, gewoon omdat ik het pittig vond (ik was vanuit thuis altijd al alert op spanningen en escalaties daarvan). Tegenwoordig gaat het soepeler en ben ik vooral moe van alle prikkels. Dat vind ik jammer, maar zo is het nu eenmaal. Minder verwachten van kerst en verjaardagen en meer plezier halen uit kleinere ontmoetingen.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
Alle reacties Link kopieren Quote
S-Groot schreef:
25-12-2025 09:44
Dank urim en blisje, het kost best moeite om het goed verwoord te krijgen dus toch ook wel fijn om erkenning te krijgen voor mijn moeite. (Trouwens eerder in dit topic ook al, was ook fijn)
Dank voor je aanvulling m.b.t. "makkelijk erin staan", zo ervoer ik het ook en het is ook deels waar ik op aansloeg bij "mijn familie is tenminste wél gezellig", al lijkt(!) de partner van TO dat minder problematisch te vinden. Het is bijzonder moeilijk en pijnlijk om je eigen ouders te moeten begrenzen en wanneer dat niet helpt het contact al dan niet tijdelijk te moeten verbreken. Al is er misschien geen warme band, ik denk dat de meesten in zo'n situatie in meer of mindere mate pijn ervaren dat er geen (warme) familieband is. Dat wordt versterkt door oordelen als "het zijn toch je ouders!" en - bij mij - ook door "mijn familie is gelukkig wél gezellig". En door die kl*terige "feest"dagen. En, ja, in de regel zijn die ouders mensen die het niet verkeerd bedoelen, maar om wat voor reden ook niet in staat zijn zich als goede ouders op te stellen naar hun kinderen. Dat maakt het al bijzonder complex zonder "bemoeienis" van buiten.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
Alle reacties Link kopieren Quote
Goede post inderdaad S-Groot!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat het idd ook al had gescheeld als je bij de begroeting zélf een opmerking had gemaakt over de ruzie. “Nou hoop dat het weer goed is, geen zin in ongezellig gedoe” of “leuk dat jullie er zijn, maar voortaan geen telefoontjes meer van tevoren over jullie ruzies want daar krijg ik stress van”. Of een grappige of luchtige opmerking, maakt niet uit wat. Maar dan laat je weten dat je het niet vergeten bent. Waarschijnlijk had je je dan beter gevoeld.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat goed verwoord S groot! Hopelijk leest to dit en gaat ze nadenken over haar eigen aandeel in deze situatie.

Het is niet makkelijk. Maar zij heeft een keuze om zaken te veranderen. Of ze laat het zoals het nu is (ook een keuze). En accepteert dan ook de problemen en het gevoel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Goed opgevoed en iets voor een ander doen is niet hetzelfde als alles accepteren. Gechargeerd (want het ging hier niet om dit specifieke geval, maar als voorbeeld:)

‘Iets voor een ander doen’ is meegaan naar opa en oma ondanks dat het daar een beetje saai is voor je pubers.

Je puber meeslepen naar een opa en oma die de hele tijd rotopmerkingen naar hem maken, is wat anders. Dat is opa en oma boven puber stellen en hem leren dat zijn grenzen er niet toe doen.

Geval 1 is (met wat balans in hoe vakantie) een kwestie van opvoeding inderdaad. Geval 2 is een kwestie van zelf de strijd niet aan willen/durven gaan en daar kind voor opofferen.
Alle reacties Link kopieren Quote
framboosje123 schreef:
25-12-2025 11:42
Ik denk dat het idd ook al had gescheeld als je bij de begroeting zélf een opmerking had gemaakt over de ruzie. “Nou hoop dat het weer goed is, geen zin in ongezellig gedoe” of “leuk dat jullie er zijn, maar voortaan geen telefoontjes meer van tevoren over jullie ruzies want daar krijg ik stress van”. Of een grappige of luchtige opmerking, maakt niet uit wat. Maar dan laat je weten dat je het niet vergeten bent. Waarschijnlijk had je je dan beter gevoeld.

Of had je subiet de sfeer verpest.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Verbena schreef:
25-12-2025 13:02
Of had je subiet de sfeer verpest.
Die hadden opa en oma al verpest. Daar mag je best op terugkomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
SunShine35 schreef:
25-12-2025 13:31
Die hadden opa en oma al verpest. Daar mag je best op terugkomen.

Uh nee, want die kwamen zonder ruzie binnen. To een haar man wisten er van, de andere gasten niet, dat was alles.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Verbena schreef:
25-12-2025 13:02
Of had je subiet de sfeer verpest.
Dat vind ik nou echt onzin. Een hele sfeer verpesten alleen omdat je nog even een opmerking maakt vanwege irritant gedrag van opa/oma?
Alle reacties Link kopieren Quote
SunShine35 schreef:
25-12-2025 13:31
Die hadden opa en oma al verpest. Daar mag je best op terugkomen.
Precies. Even een opmerking om te laten weten dat je hun gedrag niet vergeten bent, en dan weer door. TO wil toch geen toneelstuk opvoeren en doen alsof er niks aan de hand is?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven