burn-out wie ook??

@ Manu3la, ik denk dat velen dat herkennen, dat je af weer zo'n terugval kunt hebben. Gaat het tijden goed, en dan weer wat minder. De vraag die ik dan mezelf stel is of het een normale 'even wat minder' is zoals iedereen die heeft, of dat ik iets verkeerd heb aangepakt waardoor het dan minder gaat. Oftewel, trekt het snel weer bij of moet er structureel wat veranderen. Want veranderen zal het wel weer. Ook al wil je niet dat het nu is zoals het is. Je wilt beter zijn, en niet weer klachten hebben.



@ Leonixie, Ik kan het ff niet terugvinden, maar is het zo dat je nu bent ziekgemeld en niet werkt, en over een paar weken je contract eindigt en je dan ziek uit dienst gaat? En wil de werkgever dat je je beter meldt? Ik heb ervaring met een werkgever die me ook angst aanjoeg en me beter wilde melden, duidelijk maakte dat zo'n traject met reïntegratie geen pretje is. Maar dat zeggen ze vooral omdat het in hun eigen nadeel is. Ik heb zelf geen ervaring met zo'n traject bij UWV, volgens mij krijg je dan gesprekken en gaan ze bekijken hoeveel uur je kunt werken en hoe je kunt opbouwen in een nieuwe baan. Ik weet niet hoe het in de praktijk werkt, en ben er zelf ook een beetje huiverig voor omdat ik bang ben dat ik dan meer moet werken dan ik aankan.



@ Rosalie, geniet van je vakantie!



Ik heb wat mindere dagen omdat ik minder energie heb dan ik zou willen, en als ik ergens naartoe ga maar een paar uurtjes kan blijven. Ik wil veel meer, en wel nu! Is niet realistisch, maar het frustreeert nu wel. En word daar ook weer moe van. Cirkeltje dus. *Zucht*

Hi Allemaal,



Wat een stilte hier op het forum. Ik ben zelf ook even wat afwezig gehad. Na een aantal slechte weken zit er bij mij nu weer een stijgende lijn in. Stiekem ben ik dolgelukkig dat ik niet meer naar mijn werk hoef. Na de klap van het nieuws heb ik er eigenlijk geen verdriet meer om gehad. Denk dat ik diep van binnen toch niet heel blij was daar.



Verder waren mijn angsten ook extremer geworden terwijl ik toch al een aantal weken mijn medicijnen slik. Maar sinds een week lijkt het af te nemen en gaat zelfs het autorijden iets beter.

Ook heeft mijn lieve vriendje een verrassing voor me geregeld. Het was de bedoeling dat dit helemaal uit hetn iets zou komen maar gezien de situatie heeft hij me alvast verteld wat we gaan doen. Mijn liefje heeft een hele vakantie naar Italie geregeld! Dus over 3 weken zullen we gaan naar een villa waar je in alle rust lekker kan zonnen, zwemmen. Lijkt me heeeeeerlijk! En zoooo lief.



Rosalie, ben benieuwd hoe je vakantie is geweest? heeft het je goed gedaan?



En Lindy heb jij alweer betere dagen?

Hallo allemaal!



@Leonixie: Ik ben zo blij te lezen dat het wat beter met je gaat, dat gun ik je zo! En wat lief van je vriend dat hij een vakantie heeft geregeld. Het klinkt echt als een perfecte vakantie voor je, dat heeft hij goed aangevoeld. Ik weet zeker dat dit je goed gaat doen!!



Mijn vakantie was super. Ik heb me de hele vakantie zo relaxed gevoeld. Ik wilde zo graag een vakantie van mijn burnout. Nou die heb ik gehad hoor, 2 weken lang zelfs! Op vakantie heerlijk genoten van het niets doen, mensen kijken op het strand, 's avonds lekker eten. Op 1 nacht na, iedere nacht erg goed geslapen. Vooral ook erg veel kunnen genieten van het samenzijn met mijn vriend en ook hij heeft er van genoten.

Tegelijkertijd heb ik ook in de vakantie hard aan mezelf gewerkt. Daar had ik de tijd voor. Ik ben mezelf aan trainen in ontspannen en minder nadenken / piekeren. En dat lukte echt goed in de vakantie, waardoor ik me steeds relaxter ging voelen. Toen we terug gingen, wilde ik zo graag dit gevoel mee naar huis nemen. En dat is gelukt. We hadden ook nog een week thuis vakantie en we hebben het echt heerlijk gehad. Veel bezig geweest met ontspannen activiteiten en ontspanningsoefeningen / mindfullness oefeningen. En verder veel leuke dingen gedaan, afgesproken met vrienden en familie. Ik heb iets heel gaafs gedaan wat ik iedereen kan aanraden, nl. floaten (drijven in een zoutwater tank, waardoor je gewichtsloos bent). Dit had ik nog van mijn vriend gehad voor mijn verjaardag, 45 min. floaten en 45 min. massage. Dit was zo leuk en zo relaxed. Daar knap je echt van op. En omdat ik het zo heerlijk vond, ga ik morgenavond weer! Ik heb gelijk zelf actie ondernomen en het gereserveerd. Dit is ook weer een goede stap vooruit, want ik ben er niet zo goed in om mezelf te verwennen, iets voor mezelf te kopen, mezelf iets te gunnen. En dit slaat nergens op. Juist nu moet ik mezelf gewoon lekker verwennen en dat heb ik dus ook gedaan. Had ik ook gelijk iets om na uit te kijken na mijn eerste werkweek na de vakantie.



Afgelopen maandag weer begonnen met werken. Na zo'n heerlijke vakantie, wilde ik zo graag het relaxte gevoel vasthouden. En natuurlijk kan dat niet helemaal, maar ik moet zeggen dat het tot nu toe bijzonder goed gaat. Ik voel me gewoon een ander mens sinds mijn vakantie. Het lijkt ook wel of allerlei puzzelstukjes op zijn plek aan het vallen zijn en ik de wereld met andere ogen bekijk. Ik ben er zo blij mee. Ik werk er ook elke dag hard voor, ben continue bezig om te onthaasten, te relaxen, te genieten, hier bij stil te staan. Maar hé, dat is geen straf, ik voel me er veel beter door!! Ik moet hier alleen wel bewust mee door blijven gaan, zodat het in mijn systeem komt en automatisme wordt.



@Lindy: Hoe is het nu met jou, vervelend dat het even wat minder ging. Jij ging toch ook bijna op vakantie? Ik hoop dat het je goed doet.

Hallo allemaal,



Ik ben blij dat ik dit topic gevonden heb. Ik vind het fijn om zoveel herkenbare verhalen te lezen!



Ik zal eventjes kort wat over mijzelf vertellen:

Ik ben bijna 23 en op dit moment studeer ik nog. Vorig jaar ben ik ingestort, heb toen 4 maanden thuis gezeten. Mijn grootste probleem was toen slapen, vooral de eerste weken lukte dat niet goed. En ik had veel last van huilbuien en paniekgevoelens. Daarom heb ik een paar maanden Zyprexa geslikt, een anti-psychoticum waardoor ik minder paniekerig was en beter kon slapen.



Gelukkig ben ik daar al een hele tijd vanaf. Maar de laastse tijd ga ik er weer steeds meer over na denken. Vorig jaar rond deze tijd had ik namelijk het mooie plaatje in mijn hoofd, dat het over een jaar wel weer allemaal voorbij zou zijn. Helaas blijkt dat niet zo te zijn. Nog steeds heb ik (af en toe) laatst van klachten als duizeligheid, misselijkheid en vooral moeheid. Gelukkig heb ik van slaapproblemen niet zoveel last meer, af en toe slaap ik slecht maar niet meer dagen achter elkaar.



Ik heb denk ik dan ook nog niet echt mijn 'balans' gevonden. De laatste tijd baal ik daar best wel van. Hopelijk zijn hier veel mensen die dit gevoel herkennen. Het is zowiezo fijn om erover te praten denk ik.



groetjes, Solera

Hallo allemaal,



Ook ik ben blij om al deze herkenbare verhalen te lezen..

Ik zit sinds 2 weken thuis na zeker een jaar op mijn tenen te hebben gelopen.. Ik kán gewoon niet meer.

Ik ben zo ontzettend vermoeid, ik kom nog vermoeider uit bed dan dat ik er de avond ervoor in ga en hou het overdag niet lang vol. Een paar uurtjes de stad in en ik ben al weer helemaal op, ik heb steeds onverklaarbare huiduitslag, verlies ontzettend veel haar, ben emotioneel, onrustig in mijn hoofd en noem maar op. Ik sportte altijd 3x per week, als ik nu 1 x ga hou ik het nog geen half uur vol!



Ik ben een meid van 24 jaar jong met een hartstikke leuke baan. Ik heb het afgelopen jaar op zowel privé als zakelijk vlak veel voor mijn kiezen gehad. En nou heb ik wel het idee dat de oorzaak voornamelijk bij het werk ligt en dat privé nét de druppel was.

Ik had langer in de gaten dat het niet goed met me ging maar ik ging maar gewoon door. Dat was ik immers gewend. Ben een perfectionist ten top en ik ga niet bij de pakken neerzitten. Ik was altijd aan het werk.. 's avonds was ik thuis nog aan het werk en in het weekend net zo.

Ik vind het erg moeilijk om te accepteren dat ik een burnout heb.. Ik ben nog zo jong en dat kan nog helemaal niet, dacht ik..

Ik ben erg blij om te horen dat er zoveel andere meiden/vrouwen zijn die er last van hebben en ik dus geen uitzondering ben. Ik voel me vaak onbegrepen en alleen. Als je een gebroken been hebt dan heeft iedereen daar begrip voor en dan moet je rustig aan doen. Als je een burnout hebt snappen ze het vaak niet.

Ik vind het moeilijk me er aan toe te geven en echt rust te nemen. In mn hoofd wil ik zo veel maar mn lichaam werkt niet mee.



Gelukkig zijn mijn leidinggevenden wel begripvol en kan ik werken als ik kan en wil. Werk nu een paar ochtenden per week en praat 1 x per week met een therapeut. Ik slik geen medicatie.. dat wil ik vooralsnog niet.



Hebben jullie nog tips hoe ik hier mee om moet/kan gaan?



Ik ben blij dat ik dit forum gevonden heb!



Groetjes Nancy

Hallo allemaal,



Hier weer eens een berichtje van mij



@ rosalie.

Wat heerlijk om te lezen dat je een fijne vakantie hebt gehad en je helemaal kunt ontspannen. Ben echt jaloers.

Dat floaten ken ik. Heb ook al eens een rondleiding gehad want ik ken dat bedrijf via mijn werk maar ik durf niet goed. Nu ik je er zo enthousiast over hoor vertellen, moet ik er denk ik toch maar eens aan.

Blijf volhouden!



@ Solera

Welkom op dit forum. Herken het gevoel in je verhaal. Ik ben nu ook een jaar verder en ik dacht vorig jaar ook dat ik er nu wel overheen zou zijn. Toen de bladeren in de herfst van de bomen vielen dacht ik als ze er straks weer aanzitten ben ik weer beter. Nou mooi niet dus.

Het frusterend enorm. MEnsen noemen dit een terugval maar ik wil dan weer weten hoeveel terugvallen moet je hebben gehad voordat je er weer overheen bent. Mijn vorige terugval eind juni was weer heel heftig. Ben nog steeds in gesprek met psycholoog en die verwijs me zelfs door naar een psychiater. Toch na een jaar aan de pillen. Was eerst heel sceptisch maar baat het niet dan schaadt het niet. Wil hier ook een keer vanaf.

Na 2 gesprekken besloot hij mij niets voor te schrijven. Het zijn blijkbaar emoties in mijn lichaam die geblokt zitten. Ja en hoe krijg je die eruit??? Ben er ook wel achter dat hier een kern van waarheid in zit maar als ze er niet uitkomen kom ik niet in balans. Daarnaast heb ik steeds het idee dat ik ook iets anders kan hebben omdat het allemaal al zo lang duurt en een burn-out duurt toch niet zolang als je de "regels" volgt?

Rusten, genieten, relaxen, niet teveel inspannend doen, regelmaat.

Heel verhaal hoop dat je het niet erg vindt maar zoals je zelf als schreef er over praten in dit geval schrijven lucht inderdaad iets op...

Nancy,



Ook welkom op dit forum. Goed dat je nog niet aan de medicatie wil. Ik heb ook geen medicatie gehad en het is af en toe best moeilijk maar als je wilt hanteerbaar.

Waar ik voor gezorgd heb is regelmaat. Lijstjes maken. Ben zelf ook erg perfectionistisch dus ondanks mijn ziekte moest alles doorgaan. Door het maken van lijstjes, kreeg ik overzicht en rust in mijn hoofd. Niet alles hoefde op een dag maar ik had heel de week. Verspreidde werkzaamheden over de week naast mijn gewone werk. Doe iedere dag iets wat je leuk vindt en zorg voor regelmaat zoals zelfde tijd naar bed en opstaan.

zoals ik het opschrijf lijkt of ik er al overheen ben maar helaas maar bovenstaande tips hebben mij wel al geholpen...

Hallo Manu3la,



Bedankt voor je snelle reactie.

Dat is een goede tip! Ik wil ook altijd teveel en te snel. En het verspreiden over de week is een goed idee.

Ik vind het ook moeilijk om niet naar het werk te gaan. Ik wil helemaal niet heen.. want als ik er al aan denk wordt ik al emotioneel maar ik vind het moeilijk om er aan toe te geven dat ik echt thuis zit.

Ik denk ook iedere dag dat ik thuiszit: Maar morgen ga ik weer werken! En dat schept alleen maar onrust in mijn hoofd.

Herken je dit?



Ik vind het ontzettend naar (naar is wel een understatement) dat je er nog steeds mee zit.

Hoi Nancy,



Ik ben vorig jaar thuis komen te zitten. ik zat toen 4 maanden bij mijn nieuwe werkgever. Ziek thuis zijn kon toch niet. Had een jaarcontract en wilde dat het verlengd werd. Gelukkig kreeg ik heeeel veeeel begrip. Mijn burn-out had voor mijn gevoel niets met het werk te maken. Was hier zelfs minder gaan werken en had geen verantwoordelijke baan meer. Na een week vroeg ik of ik weer voor 1 uur per dag mocht komen. Nee mocht niet. Ben in totaal met vakantie 12 weken thuis geweest en ben toen weer op therapeutische manier aan het werk gegaan. Begonnen met 1 uur per dag 2 weken lang. Nu zit ik op gemiddeld 28 uur per week. mijn normale werkuren

Achteraf kan ik zeggen dat het me goed heeft gedaan maar dat ikl te snel weer begonnen ben. Gewoon om het feit dat ik er nu nog steeds niet ben. Hoewel ik er bij blijf dat het niets met mijn werk te maken heeft. Het is leuk, niet moeilijk, doe ik een dag minder is dat niet erg.

Ik zou je adviseren zolang mogelijk thuis te blijven. Gewoon om alles op een rijtje te krijgen. Er achter te komen waarom je in deze situatie zit en wat je moet veranderen.

Echt klinkt allemaal weer alsof ik de wijsheid in pacht heb maar dit is wel zoals ik nu zou doen als ik wist wat ik nu wist een jaar geleden.

Sterkte en tot schrijfs!

Hi Manu3la,



Wat fijn dat je zoveel begrip krijgt op het werk. Dat is echt heel belangrijk merk ik nu ook.

Ik krijg ook redelijk veel begrip. In ieder geval van de mensen die er toe doen. Ik werk in een mannenwereld en heb een verantwoordelijke baan dus in eerste instantie maakte ik me enigzins zorgen over de reacties. Maar die vallen me tot nu toe reuze mee. En ook daarom vind ik het wel moeilijk om er aan toe te geven.

Ik hang het ook niet aan de grote klok moet ik zeggen. Misschien nog uit schaamte ofzo.



Ik ben vandaag niet naar het werk gegaan. Ik was weer zo ontzettend moe vanochtend. Ik ben nu mn bed aan het schilderen. Dat werkt voor mij erg ontspannend. Heb hem nu alleen nog maar in de grondverf staan maar ik vind het wel weer mooi geweest voor vandaag. Ik ben moe. Ga zo eerst weer even slapen... Op de bank haha..



Ik weet wat ik moet veranderen.. althans.. ik weet wat ik niet goed doe.

Maar het ook daadwerkelijk veranderen en over een andere boeg te gooien vind ik moeilijk. Ik weet (nog) niet hoe ik dat moet doen. Ik denk er veel aan..



Groetjes en tot schrijfs

Hoi, hoi,

hou er wel rekening mee als je eenmaal weer beter bent er geen begrip meer is. iedereen vergeet naderhand dat je thuis hebt gezeten van een burn-out. Net zoals bij griep. Als je eenmaal volledig aan het werk gaat denken ze ook dat je weer helemaal beter bent.

Gaat dat je iets ontspannends gedaan hebt vandaag en dat je niet naar je werk bent gegaan.

Pas op met 's middags slapen. Daardoor krijg je geen regelmaat en kun je 's avonds en 's nachts slechter slapen. Ik zou ook overdag naar bed willen maar doe het nooit (heb ook een zoontje van 3 rondlopen dus kan ook niet meer) maar die intense moeheid is zo schrijnend. Heb ook het idee dat het geen moeheid is van te weinig slaap. Het gaat ook niet over met slapen. Heb al 3 maanden een vitamine B complex. Dacht dat dat zou helpen maar nee.

Ik weet ook wat ik moet veranderen en ik denk dat ik ook weet welke emoties er geblokkeerd zijn maar ook ik weet niet hoe ik moet veranderen en hoe ik de blokkades moet opheffen. Wil erover nadenken maar dat lukt weer niet omdat ik te moe ben.

Viseuze cirkel

Hey,



Eigenlijk heb je gelijk wat betreft 's middags slapen. Heb vanmiddag weer een uurtje geslapen. Maar slaap de laatste tijd 's nachts inderdaad slecht. Ook omdat ik erg onrustig ben in mn hoofd maar 's middags slapen kan er idd ook wel mee te maken hebben. Maar de verleiding is zo groot als je zo moe bent.

En ook ik heb het idee dat het niet komt van te weinig slaap.



Lijkt me trouwens dubbel zo zwaar als je ook de zorg voor je zoontje erbij hebt. Dan kun je er minder gemakkelijk aan toe geven lijkt me.

Mijn therapeut stelde gister voor om naar een Haptonoom te gaan. Daar sta ik nu op de wachtlijst helaas. Maar een Haptonoom kan je helpen hoe je je blokkades kan opheffen en beter naar je gevoel te luisteren. Je gevoel en gedachten meer in balans te brengen of zoiets. Dus ben benieuwd of dat wat uit haalt. Maar ja, baat het niet dan schaadt het niet denk ik dan maar. Misschien ook wat voor jou? of ben je daar wel mee bekend?



Groetjes

Hoi alweer,



Had het inderdaad aangekaart bij de psycholoog maar zij dacht het bij mij niet zou helpen maar dat was voor het gesprek vorige week met psygiater dus zal het volgende week weer een keer voorleggen. Snap door het gesprek met psygiater dat het echt met geblokte emoties te maken heeft.

Ben met de psycholoog heel lang bezig geweest om over mijn angsten heen te komen. Had namelijk heel veel angstaanvallen cq. paniekaanvallen in het begin van mijn burn-out. Nu kan ik dat veel beter weerleggen maar zoals ik gisteren als schreef ben ik nog steeds bang iets anders te hebben dan burn-out als ik iets in mijn lichaam voel. De handvaten die ik gekregen heb, helpen dan niet direct. Ga weer dingen opzoeken en internet en ben overtuigd. Arrghh viseuze cirkel.



Ik doe yoga echt voor de ontspanning voel me daarna altijd heerlijk relaxed. Wellicht iets voor jou. Een andere tip die ik je kan geven is schrijven, heel veel schrijven. Alles wat je te binnen schiet en wat je kwijt wilt.

Zorg voor mijn zoontje is niet zwaar. Ik heb daar ook afleiding door alleen dagen zoals deze week zijn niet leuk. Ik ben dan ontzettend moe waardoor ik weinig kan hebben en ga schreeuwen en dan begint hij weer te huilen, voel ik me weer schuldig. Altijd met alles die visueze cirkel.



Groetjes weer en een fiijne nacht gewenst!





PS Sorry als ik vaak over mezelf schrijf. Dit is niet de bedoeling maar als ik eenmaal aan het typen ben, gaat het vanzelf!!!

Hoi Dames,



Welkom alle nieuwe mensen! @Rosalie, wat goed om te horen dat je vakantie je zo goed heeft gedaan! Ik ga volgende week ook een weekje weg en kijk er tegenop maar heb er tegelijkertijd ook veel zin in. Ik zit nog steeds met mijn angsten dus ik hoop maar dat het goed gaat. Gelukkig wel wat kalmerende pilletjes bij me van de dokter dus dat moet wel lukken. Hoop zo dat die vakantie me weer wat stappen verder brengt.



@Magnetism, Zo herkenbaar jouw verhaal. Ik ben zelf 27, had ook een topbaan, enorm perfectionistisch. Werkte ook gerust 50 uur in de week. Uiteindelijk is het het allemaal niet waard. Ben nu ziek, blijkt allemaal langer te duren dan ik had gedacht. Dus echt wel een goede burnout. Zit nu 5 maanden thuis, ben inmiddels mijn baan kwijt (nee, het ligt echt niet aan jou..) Uiteindelijk gaat het om je eigen geluk. En daar kom ik nu dus echt wel achter. Al jaren loop ik voor iedereen de poten uit mijn lijf en ik ben nog nooit zo ongelukkig geweest.

Als ik nu op mijn fietsje naar het postkantoor ga, kan ik zo genieten van het weer, mijn leven ondanks dat ik me nog echt wel ellendig voel. Dus het komt goed!! Schijnbaar heb je dit toch nodig!



Zelf heb ik een slechte week, veel spanningsklachten weer. Heb moeite met het accepteren dat het op en neer gaat. De ene dag gaathet in de auto bijzonder goed, de andere dag kom ik geen meter vooruit. Heel raar.

Kijk wel uit naar de vakantie. Het thuiszitten is lekker maar gaat op een gegeven moment ook wel tegenstaan. Wil wel weer eens naar een andere omgeving dan hier.



Verder wel weer goed bezig met schrijven, ontspannen. Als het goed gaat merk je dat je dat als eerste laat schieten. En nu moet ik gewoon weer even terug naar alles wat ik geleerd heb.



Medicijnen lijken hun werk wel te doen, ben rustiger en niet meer zo in paniek van alles. behalve dan in de auto



Hoop dat jullie een goed weekend hebben!

x

@Manuela,



Lees nu pas je laatste stukje. Heb precies hetzelfde. Al sinds mijn burn out last van angsten/paniekaanvallen. Verschrikkelijk. Heb uiteindelijk toch besloten om aan de antidepressiva te gaan, in mijn geval Lexapro. Slik de laagste dosering. Het duurt even maar begint wel te werken.

Ik dacht bij alles wat ik voelde dat ik meteen van alles had. Wilde het liefste 10 min iedere dag even bij de dokter zitten om alles te bespreken. Nu ben ik een stuk rustiger. Bijwerkingen waren er wel, maar viel mee te leven. Ben al met al blij dat ik het heb gedaan.



Er is bij mij ook geen oorzaak van die angsten. Nooit een ongeluk of iets dergelijks gehad maar het is er. Ik geloof dan ook dat ze ontstaan zijn doordat er teveel op mijn bordje lag. En ik geloof ook niet dat ik het kan oplossen door therapie. Alhoewel ik er wel veel over praat. Heb wel wat goede tips/oefeningen van mijn therapeut gekregen.



Maar wees niet bang voor die pillen. Je blijft gewoon jezelf alleen iets positiever en sterker in je schoenen!

Hallo allemaal.



Is er hier misschien iemand die nu tegen hetzelfde aanloopt als ik?

Ik ben sinds 1,5 jaar thuis. Bij mij is toen een burnout in combi met een zware depressie en PTTS geconstateerd.



Mijn man gaf vrijdag aan " klaar te zijn met mijn ellende". Het spijt hem en bedoelt het niet naar, maar hij wil niet meer meegezogen worden in mijn ellende. (Verhaal staat ook bij relaties, "burnout en relaties". Het duurt hem te lang en hij distantiëert zich nu helemaal van mij, heb ik de afgelopen dagen gemerkt. Terwijl ik dus begrip heb getoond, en gevraagd heb wat hij nu nodig heeft dan, maar hij slaat helemaal op slot.



Ik zoek iemand met dezelfde ervaring, hoe heb jij je toen opgesteld en hoe voelde je je? En kwam het weer goed?



Aub help me hiermee, want ik weet het niet meer...

Hey Manu3la,



Sorry dat ik eventjes niks van me heb laten horen.

Voelde me niet goed.



Ik ben vandaag weer naar het werk gegaan van 08.30-13.00. Had ook weer een pittige vergadering die té lang duurde. Ik zat nog niet in de auto of ik begon helemaal te trillen, hartkloppingen en enorm te zweten.. Ik voelde me zoo naar. Ik heb de hele middag last gehad van hartkloppingen en trillen. Nu gaat het wel weer redelijk. Lekker bij moeders op de bank gezeten.

Maar ik vraag me af of ik üverhaupt wel naar het werk had moeten gaan. Terwijl ik me gister en vanmorgen toch best goed voelde. Ik moet ook erg wennen aan het feit dat het op en neer gaat. Het ene moment voel je je wel aardig en nog geen 2 uur later is het weer helemaal mis.

Morgen heb ik weer een gesprek met de therapeut. Ben benieuwd.



Ik heb vorige week mn slaapkamer een ander kleurtje gegeven en moet zeggen dat het erg ontspannend was (alles rustig aan gedaan en op mn gemak) en het voelt een stuk fijner.



En je schrijft écht niet teveel over jezelf. Dacht dat namelijk net over mijzelf,



Hoe gaat het nu met jou? En hoe was jouw weekend?



Ik heb vorige week een combinatie van Yoga en Thai Chi geprobeerd. Moest er wel enorm aan wennen. Denk dat ik het vaker moet doen zodat het ook inderdaad ontspannend wordt.



@ Leoniexie,



In het gesprek met mijn therapeut kwam inderdaad ook naar voren dat ik teveel tijd en energie investeer en alles en iedereen maar het zelf zelden terug krijg. Dit heeft me ook echt opgebroken en ben met een aantal vriendschappen gewoon gestopt. Puur omdat het energie-vreters zijn. En krijg er niks voor terug. Ja, negatieve energie.



Hoe gaat het nu met je? Hoe was jouw weekend?

Wanneer ga je op vakantie?



Ik heb net 2 weken terug een vakantie gewonnen! Dus dat is een heel positief puntje!! Ga begin september weg.

Kijk ik ook erg naar uit!



@ Rocky2008,



Meid, wat een ontzettend moeilijke situatie! Vreselijk.

Ik heb er geen ervaring mee maar ik wil je wel heel veel sterkte en succes wensen.





Liefs

Zo hier weer eens een berichtje van mij. Had even geduurd, want het is ineens erg druk hier, dus ik moest mezelf even de tijd gunnen om alles door te lezen. Nu ben ik weer helemaal bij. Alle nieuwe mensen welkom!

Ik wil wel reageren op een aantal van jullie, maar ik weet even niet meer wie nu precies wat zij. Vanaf nu hoop ik het weer bij te kunnen houden. Ik vind het fijn om ervaringen en tips te delen en elkaar te steunen.



Er werd hier gesproken over werken, zolang mogelijk thuiszitten of alleen gaan werken als het gaat. Voor mij is het heel belangrijk om het werk geleidelijk op te bouwen. Ik ben begonnen met 3x 1 uur en heb dat in 5 maanden tijd uitgebouwd naar 3 dagen van 7 uur. Nog altijd komt er iedere week een kwartier per dag bij. Mijn arboarts heeft mij uitgelegd dat dit echt de beste manier is (is ook uit onderzoek gebleken). Wanneer je namelijk het aantal uren dat je werkt laat afhangen van hoe je je voelt, dan loop je het risico je eigen klachten in stand te houden. Je gaat je (onbewust) focussen op je klachten. Je moet steeds denken, kan ik dit wel. Heb ik al hoofdpijn, moet ik al stoppen? etc. In het begin bouwde ik na een paar weken op, maar dan waren de stappen te groot, ging ik er heel erg tegenop zien. Toen hebben we besloten iedere week te gaan opbouwen. Eerst met een half uur, maar dat bleek na 3 weken toch te zwaar. Want je moet natuurlijk wel je klachten in grote lijnen in de gaten houden (bijv. per week). Als je klachten gelijk blijven, dan ga je vooruit. Want je doet iedere week meer. Maar na een paar weken werden mijn klachten alleen maar erger, dus toen teruggegaan naar opbouw met een kwartier. En 2 weken erna blijven mijn klachten gelijk, dus toen wist ik dat het goed was. Daarna ging het steeds beter, werden mijn klachten ook minder. Een beetje lang verhaal, maar wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat het wellicht beter is om een vast aantal uren af te spreken, dan alleen te werken wanneer het gaat. Anders blijf je op en af gaan. Gaat het goed, dan ga je werken, waarschijnlijk te enthousiast, zolang het goed gaat. Vanzelf komt weer het moment dat je over je grenzen heen gaat, dan blijf je even thuis om te herstellen, voel je je goed, dan ga je weer. Dit is niet goed voor je herstel. Beter om er tussen in te gaan zitten. Ipv afwisselen niet of 4 uur werken, dan bijv. 3 dagen per week 2 / 3 uur gaan werken. Ongeacht hoe je je voelt. Het is even een paar weken bikkelen, maar dan merk je dat je dit aankan en ga je rustig uitbouwen. Het gaat met mij op het moment erg goed, al ben ik er ook nog niet. Maar ik heb wel al 2/3 maanden geen terugval meer gehad. En dat geeft zoveel meer rust. Ik weet gewoon dat ik iedere week vooruit ga. En soms ga ik even wat sneller vooruit, blijf ik even stilstaan of gaat het wat langzamer en natuurlijk gaat het ook wel eens iets minder, maar een terugval kan ik dat niet noemen. Hierdoor krijg je op den duur echt weer vertrouwen in jezelf. Ga je ook veel meer zien wat je wel kan ipv niet.



Hopelijk hebben jullie er iets aan

Ik had een heel verhaal getypt, is weer alles weg. Wordt hier echt niet goed van!

Tja zal een nieuwe poging doen, maar dan wel een verkorte versie.



@Leonixie Ik wens je alvast een hele fijne vakantie toe, geniet ervan.

Ik had zelf van tevoren een plannetje om de vakantie goed door te komen en het heeft gewerkt. Dus misschien heb jij of andere meiden die nog op vakantie gaan er iets aan. Ik zag van tevoren een beetje op tegen de voorbereidingen (moest de week ervoor ook nog 2 dagen werken) en de heenreis leek me erg zwaar.

- ruim van te voren beginnen met inpakken. Goede planning maken en heel ruim plannen als er iets tussenkomt, moet dit niet direct voor stress zorgen ( ik begon een week van tevoren)

- hulp vragen (mijn lieve schoonmoeder kwam mij helpen en heeft al mijn kleren gestreken)

- De vrije dagen tussen mijn werkdagen in niet ingepland voor de voorbereidingen. Je moet realistisch blijven, normaal heb ik deze dagen ook nodig om te herstellen van het werk en dan doe ik het zeer rustig aan. Ik heb die dag alleen op mijn gemak een paar laatste inkopen gedaan.

- Eén na laatste dag voor de vakantie de allerlaatste voorbereidingen gedaan, zodat ik de dag voor vertrek, de hele dag kom relaxen / uitrusten voor de reis.

- goed overleg met je vriend, dan weet hij ook wat hij kan verwachten en hoe hij jou kan helpen (Mijn vriend ging wel de laatste dag zijn koffer inpakken, maar hij wist dat hij geen hulp van mij moest vragen, omdat ik verplicht moest relaxen. Ook voor zijn eigen bestwil, want ik ben echt geen leuk gezelschap als het me tijdens de reis te veel wordt en dat weet hij ook)

- lage realistische verwachtingen over je vakantie. Natuurlijk kun je meer in je vakantie dan je normaal zou kunnen, doordat je waarschijnlijk heerlijk relaxed bent, maar waarom zou je het risico nemen en je grens gaan opzoeken. (Ik had van tevoren bedacht wat ik zou kunnen op vakantie, in mijn geval, overdag relaxen op het strand, 's avonds samen uiteten en redelijk op tijd naar bed, gewoon mijn ritme van thuis aanhouden. Zo heb ik het ook aangehouden, Ook al voelde ik me super op vakantie, ik heb dit gekoesterd en hier intens van genoten, maar ben niet in de verleiding gekomen om meer dingen te gaan doen of toch later naar bed te gaan. En volgens mij is het daarom ook juist zo goed gegaan)

Tussendoor maar even gepost, want ik wil niet weer alles kwijtraken.



Een tijdje terug had ik het er erg moeilijk mij dat ik voor mijn gevoel niks kon. Ik voelde me zo ongelukkig. Ik heb toen van mijn pycholoog een lijst gehad van pleziere activiteiten, ter inspiratie. Hier stonden echter ook een heleboel dingen op, die ik gewoon al deed. Hierdoor werden wel ineens mijn ogen geopend, er waren eigenlijk genoeg dingen die ik kon, maar toch ervaarde ik het anders. Ik ben toen iets gaan doen wat mij enorm heeft geholpen. Ik ben een positief dagboek gestart. Ik bekeek dit heel breed.

- Welke leuke dingen heb ik gedaan

- Wat heb ik voor een ander kunnen doen of een ander voor mij (zo kwam "de afvalcontainer buitenzetten" ineens in mijn dagboek terecht. Omdat mijn vriend blij is als ik hem help, al is het maar met kleine dingen)

- Wat voor lekkere dingen heb ik gegeten, waar ik echt van heb genoten (echt de moeite waard om over te schrijven, want ik heb maandenlang totaal geen eetlust gehad, dan is het echt wel bijzonder als je hier ineens weer van kan genieten en ik geniet er zoveel meer van dan tevoren)

- Leuke / lieve dingen die tegen je gezegd zijn (Werk zag ik eigenlijk alleen als een hele zware last, maar door hier over na te denken, besefte ik dat ik toch regelmatig hele leuke gesprekjes had met collega's, die zeiden soms ook hele lieve dingen, waar ik echt wel steun uithaal. Ik besefte ook weer dat ik gewoon hele leuke collega's heb.)

- dingen die ik weer voor het eerst deed. Dit was een hele goede, want hierdoor zag ik hoe veel ik eigenlijk vooruit ging. Ik deed zo vaak weer dingen voor het eerst. Voor het eerst naar de supermarkt om 1 ding te kopen, voor het eerst een uurtje naar een feestje. Eerder zag ik alleen de beperkingen, dacht ik, het is toch niet normaal dat je angstig wordt in een supermarkt of ik kan nog niet eens een even naar een feestje. Het helpt zo om er anders tegenaan te kijken.

- Mooie, inspirerende uitspraken / teksten die ik ergens had gelezen.

Door het schrijven ging ik dingen anders bekijken. Ik ging meer genieten, dingen positiever zien. Het was ook heel leuk om te schrijven, soms dacht ik, wat zal ik gaan doen, want dan kan ik er straks over schrijven. En dan neem je ook echt het heft in eigen handen. Een ander kan jou niet gelukkig maken, dat moet je toch echt zelf doen.



Meiden, heel veel sterkte allemaal! Fijn dat we elkaar kunnen steunen en ervaringen kunnen delen. Geniet van het mooie weer vandaag!

@ Leonexie

Fijn!!! Eindelijk iemand die begrijpt wat ik bedoel. Echt als ik weer iets voel, kan ik me daar helemaal in laten gaan. Heb weer heel het weekend zitten twijfelen de dokter te bellen i.v.m. pijn op de borst en onder mijn oksels en vandaag is het weer weg. Toch stress want ik heb gisteren mijn toestenbord kapot gegooid en een flinke huilbui gehad.

Alle stress eruit en de pijntjes verdwijnen ook.

Bij mij is de oorzaak van de klachten dat ik alles op mezelf betrek. Perfectionistisch alles moet perfect zijn. Gaat het met mij niet perfect betrek ik het ook op mezelf. Klinkt heel realistisch moet er met mijn gedachten nog even aan wennen.

Wat voor tips / oefeningen heb je gehad van je therapeut?

Aan de pillen ga ik echt niet. Al is het maar om de bijwerkingen. Heb ik straks bijwerkingen en denk ik weer dat het iets anders is

Psychiater vond het ook niet nodig. Wilde wel wat geven voor mijn vermoeidheid maar ik weet als ik voldoende rust neem en ontspan en eindelijk eens leer mijn emoties los te laten ik er ook wel kom. Het duurt alleen zo lang…..



@ Rocky

Wat vervelend!!!

Ik zou je heel graag advies willen geven maar het enige wat ik kan zeggen is dat partners vaak geen idee hebben hoe het is om een burnout / depressie te hebben. Gewoon omdat ze het niet ervaren. Op het moment dat je een goede dag hebt en vrolijk bent is het wat mijn partner betreft over en dat is natuurlijk niet. Het is geen griepje.

Ik val mijn partner zo min mogelijk lastig. Dit is niet leuk maar tegen een muur oplopen heb ik ook geen zin in. Daarnaast komt ook het feit dat hij sinds 11 maart thuiszit en hier zelf een probleem mee heeft.

Praat eens met je psycholoog / psychiater om te kijken wat je kan doen in je relatie om het begrijpelijk te maken voor hem.



@ Magnetism

Geeft niets als je eventjes niets laat horen. Als je ons nodig hebt, weet je de weg weer. Dat nare gevoel wat je omschrijft, herken ik. Ook regelmatig last van. Het is dan teveel geweest. Even niets meer doen. Mij lijkt het toch verstandig even niet te gaan werken. Vind dat Roselie in haar bericht gelijk heeft. Mij heeft het vorig jaar ook geholpen. Ben de 1ste week toen voor 1 uur per dag gaan werken. Had toen echt zoiets van 1 uur wat moet je dan maar je moet eerst helemaal bijtanken en dan weer langzaam gaan werken. Echt zoals ik al eerder schreef als ik toen had geweten wat ik nu wist had ik nog langzamer aan gedaan want achteraf heb ik veel te snel opgebouwd. Wilde niet ziek zijn dat hoort niet.

Heb echt een slechte week gehad. Gisterenavond duizelig moe en heel de week last van allerlei lichamelijk klachten. Vandaag eindelijk weer een “normale dag”. Wel moe. Heb straks gesprek bij psycholoog en ik hoop echt van haar tips te krijgen hoe ik nu eindelijk mijn emoties los kan laten.



Aan yoga moet je inderdaad wennen vooral als je altijd druk bent geweest. Mocht het niets zijn kun je ook power yoga gaan proberen. Is yoga op muziek en de bewegingen zijn wat sneller.



@ Rosalie

Wat een verhalen op de vroege ochtend

Goede tips om je vakantie voor te bereiden. Wellicht heb ik er nog iets aan als ik begin september ga. Nu zie ik er als een berg tegenop. Heb ook altijd het idee dat ik alles moet doen. Ook de spullen voor mijn zoontje en vriend pakken. Het huis opruimen etc etc. natuurlijk is dat onzin.



Het idee van een positief dagboek helemaal top. Hield wel een dagboek bij maar daar zette ik vooral negatieve dingen in. Ga straks een nieuw schrift kopen…



Helemaal blij wordt ik van deze zin:

Een ander kan jou niet gelukkig maken, dat moet je toch echt zelf doen.





PS Heb ook nog een tip voor jou. Typ het stukje eerst in Word en kopieer en plak het hierna in dan ben je niet alles kwijt. Denk dat je maar een deel kunt typen en dat het dan afgebroken wordt omdat de tekst dan te lang wordt.

Wauw wat een supergoede tip van je Rosalie! Heb hem gelijk in word geplakt en ga ik in mijn dagboek bijhouden. Vind het echt een hele goede tip. Ik denk soms ook dat ik niks meer kan maar sta er eigenlijk niet bij stil wat ik inmiddels wel allemaal doe.



@Manuela,

Ik begrijp dat je niet aan de bijwerkingen moet denken. Toen ik voor het eerst die antidepressiva nam dacht ik echt dat ik een pil nam die allemaal vreselijke enge dingen zou doen. Je moest eens weten wat er toen allemaal door me heen gaan, tranen tranen. Maar het is zo fijn dat je al die gedachtes even niet meer hebt. Ik vind het allemaal reuze meevallen. Ik heb precies hetzelfde als jij gehad, klachten onder oksel bij je borst. En ik zal je zeggen als ik enorme spanning heb, is dat er ook altijd ineens. Nu is het er gewoon niet. Volgens mij is het ook gewoon spanning en niks engs.



Het is inderdaad heel belangrijk om te ontspannen. Ik heb de eerste maanden echt een soort ritme opgebouwd. Elke dag schrijven en elke dag bewust een kwartiertje ontspannen. In het begin keek ik na 5 min al op de klok of ik al klaar was maar je merkt dat het steeds makkelijker wordt en ook in meer situaties toepasbaar wordt. Nu het goed gaat, zakt het weer weg maar moet ik het echt oppakken.



Ik kijk ontzettend uit naar mijn vakantie. Ik vind je tips ook helemaal goed Rosalie. Dat was ook mijn plan. Echter er zit nu een soort kink in de kabel. Mijn konijn is sinds vorige week woensdag erg ziek. En ik ben al vijf dagen in de weer met hem. Helaas zit er nog geen schot in de zaak en moet ik morgen weer voor een echo naar de dierenarts. Nu denk je wellicht, hm een konijn maar mijn konijn is mijn alles, mijn maatje en het raakt me dan ook heel erg. Daardoor ben ik gespannen en eigenlijk helemaal op van alles. Maar ja, wat als hij niet beter wordt voor de vakantie? Ik probeer maar niet vooruit te denken maar ik weet ook dat ik dan niet lekker weg ga en ook daar het niet fijn ga hebben. Ik probeer er alles aan te doen om wel weg te gaan want ik ben er echt aan toe ondanks dat ik het heel spannend vind.



Maar goed, morgen meer en dan hopelijk een plan en een oplossing!



Tot snel en bedankt voor alle lieve woorden. HOpelijk genieten jullie ook van dit mooie weer x

Dank jullie wel, Magentisme en Manuela.



Alles wat jullie schrijven is trouwens zó herkenbaar. Ik lees wel al een tijdje mee, maar had vaak genoeg aan jullie posts. Alleen al de troost dat een ander hetzelfde ervaart, en dat je dus niet een zwakkeling bent en niets kan hebben en stom bent.



Ik ben trouwens best boos op mijn man, als ik eerlijk ben. Ik snap heel goed dat het lastig samenleven is met een burnouter, en ik begrijp dat hij zo aan zijn tax zit en dat het alleen maar goed is dat hij dit aangeeft. Maar ergens nu van binnen (ik heb mezelf maar opzij geschoven hierin) vind ik het niet eerlijk wat hier gebeurt. Vanaf dag één dat ik ziek thuis zit, doe ik mijn uiterste best om hem niet lastig te vallen. Ik huilde als hij er niet was. Hij zag niet hoeveel moeite het me kostte, om het huishouden piekfijn te houden en het eten voor hem klaar te hebben. Want ik vond dit nu allemaal mijn plicht, want ik zat immers thuis en hij moet werken.



Hij zag niet, hoe ik af en toe een kwartier op de trap zat voordat ik het ook maar op kon brengen mijn tanden te poetsen. Ik deed zoveel alleen.



Op een gegeven moment ging hij mij verwijten, dat het niet gek was dat hij dacht dat ik beter was, omdat ik zo goed kon verbergen hoe ik er echt aan toe was. Vanaf dat moment heb ik per dag, rustig aan hem aangegeven hoe het ging. Een beetje met een grapje.



Hij heeft zijn hobby's en zijn vrijheid. Hij gaat zeker drie keer per week leuke dingen voor zichzelf doen. Hij komt nooit thuis bij een jankend wijf die op de bank hangt. Van de 1,5 jaar dat ik ziek ben, zijn er misschien 20 dagen geweest dat ik echt helemaal stuk zat. En dan nóg probeerde ik hem te ontzien.



Hij kreeg sexueel genoeg (pardon dames). Hij kreeg aandacht genoeg, en ik probeerde regelmatig te informeren hoe dit nu allemaal voor hem was.



Dus: eerst was hij boos omdat ik alles verborg, en nu kan hij het niet meer aan?



Hij heeft ook heel veel goede kanten hoor dus ik wil hem niet afkatten ofzo. Ik kan nu alleen nergens heen met mijn negatieve gevoelens hieromheen, en weet bovendien gewoon niet wat ik ermee moet. Ik hoop mijn psycholoog morgen wel...



Dames jullie veel sterkte!

Hallo allemaal,



Ook ik heb waarschijnlijk iets van een burn-out. Het is nog niet vastgesteld, maar ik heb last van hartkloppingen die waarschijnlijk gerelateerd zijn aan stress. Ze zijn begonnen nadat ik terug ben gekomen van vakantie en weer aan het werk moest. Heel vervelend omdat ze me ook angstig maken en ik daardoor ook weer bang ben om naar mijn werk te gaan voor het geval dat het daar gebeurt, laat maar zeggen.



Ik heb nog niet met de bedrijfsarts gesproken, maar doe het al wel een stuk rustiger aan. Niet dat ik dat wil, maar ik kan niet anders omdat ik anders angstig word en ook slecht ga slapen. Dat lukt overigens de laatste tijd sowieso niet zo goed, eigenlijk sinds de hartkloppingen en angsten zijn begonnen. Binnen anderhalve week tijd ben ik ineens een heel ander mens geworden. Ook begreep ik al dat burn-outs vaak op vergelijkbare wijzen beginnen. Zelf lijkt je het niet rustiger aan te kunnen doen, dus op een gegeven moment stort je gewoon in. Stom ook dat het juist na een vakantie gebeurt. Maar ik moet wel eerlijk toegeven dat ik er tijdens de vakantie al een beetje tegenop zag om weer aan het werk te gaan.



Jullie allemaal veel sterkte in ieder geval!

Hai Sara,



Heb je het wel al met iemand anders besproken, daar je het rustiger aan (kan) doen? Partner, leidinggevende, enz?



Zoja, wat zeiden zei hierop?



Kan er zijn dat er wat anders aan de hand is?



Ik zou toch even gewoon naar de huisarts gaan en de hartkloppingen en tegenzin naar je werk gaan en het dientengevolge slechte slapen even met hem/haar bespreken.



Succes en sterkte meid.