Relaties
alle pijlers
2 geloven op 1 kussen...
woensdag 16 mei 2007 om 08:53
Mijn Marokkaanse verloofde en ik (Nederlands) zijn een jaar bij elkaar. We willen heel graag ons leven samen delen, maar door de geloofsverschillen is dit niet makkelijk. Hij is namelijk Moslim en ik ben Christen. Nu we samen zijn is dit geen probleem, maar hoe moet het als we straks kinderen krijgen? Wie heeft hier ervaring mee? Alle verhalen en tips zijn welkom! Alvast bedankt!
woensdag 16 mei 2007 om 09:45
quote:Mijn Marokkaanse verloofde en ik (Nederlands) zijn een jaar bij elkaar. We willen heel graag ons leven samen delen, maar door de geloofsverschillen is dit niet makkelijk. Hij is namelijk Moslim en ik ben Christen. Nu we samen zijn is dit geen probleem, maar hoe moet het als we straks kinderen krijgen? Wie heeft hier ervaring mee? Alle verhalen en tips zijn welkom! Alvast bedankt!Hangt er nogal vanaf of jullie beiden werkelijk gelovig zijn, of dat jullie vooral cultureel verschillen. Cultuurverschil is oplosbaar. Maar als je werkelijk gelooft dat je fikse ruzie met Allah krijgt als je de vijf zuilen niet onderhoudt, of je werkelijk gelooft dat je voor eeuwig verloren gaat als je niet in Jezus gelooft, dan wordt het ingewikkeld om samen een kind op te voeden. Met wie ga je dat kind dan ruzie bezorgen, met Allah of met Jezus?
woensdag 16 mei 2007 om 10:06
woensdag 16 mei 2007 om 13:59
Nou dan wens ik je veel succes!
Ben zelf een kind van een moslim vader en katholiek opgevoede moeder. Lekker verwarrend allemaal. Tenzij je je aanpast aan je man natuurlijk, want dan gaat het in de meeste gevallen goed. En anders zal het altijd botsen, want de moslim-man zal nooit toegeven.
Klinkt heel negatief wat ik zeg, maar heb genoeg voorbeelden gehad. Alle vrienden van mijn pa zijn gescheiden en dat waren nog de moderne mannen. Alle mensen die niet gescheiden zijn, daar zijn de kinderen moslim en soms moeders ook ineens.
Maar ja hoop dat je er uit komt.
Groetjes
Ben zelf een kind van een moslim vader en katholiek opgevoede moeder. Lekker verwarrend allemaal. Tenzij je je aanpast aan je man natuurlijk, want dan gaat het in de meeste gevallen goed. En anders zal het altijd botsen, want de moslim-man zal nooit toegeven.
Klinkt heel negatief wat ik zeg, maar heb genoeg voorbeelden gehad. Alle vrienden van mijn pa zijn gescheiden en dat waren nog de moderne mannen. Alle mensen die niet gescheiden zijn, daar zijn de kinderen moslim en soms moeders ook ineens.
Maar ja hoop dat je er uit komt.
Groetjes
woensdag 16 mei 2007 om 14:06
Bedankt voor je eerlijkheid! Dit is helaas wat ik vaak te horen krijg! Ik hou zo veel van hem dat ik hoop het tegendeel te kunnen bewijzen. Maar ik wil niet dat mijn eventuele kinderen de dupe gaan worden van mijn liefde voor hem.
Ik geloof niet dat ik ooit Moslima zal kunnen worden, daarvoor geloof ik te sterk in mijn eigen God.
Hoe zit het dan met jou en jouw ouders, als ik dat mag vragen?
Ik geloof niet dat ik ooit Moslima zal kunnen worden, daarvoor geloof ik te sterk in mijn eigen God.
Hoe zit het dan met jou en jouw ouders, als ik dat mag vragen?
woensdag 16 mei 2007 om 17:16
quote:
Bedankt voor je eerlijkheid! Dit is helaas wat ik vaak te horen krijg! Ik hou zo veel van hem dat ik hoop het tegendeel te kunnen bewijzen. Maar ik wil niet dat mijn eventuele kinderen de dupe gaan worden van mijn liefde voor hem.
Ik geloof niet dat ik ooit Moslima zal kunnen worden, daarvoor geloof ik te sterk in mijn eigen God.
Hoe zit het dan met jou en jouw ouders, als ik dat mag vragen?
Je relatie gebruiken om iets te bewijzen lijkt me, eh, opmerkelijk.
Maar als je zo sterk in je geloof staat, wat verwacht je dan? Als je je kinderen als moslim laat opgroeien, wat betekent dat dan voor ze naar JOUW geloof? Wil je ze dat aandoen?
Maar andersom net zo, als je partner de Islam serieus neemt, zou hij dan zijn kinderen het willen aandoen om als ongelovige (christen) op te groeien?
Bedankt voor je eerlijkheid! Dit is helaas wat ik vaak te horen krijg! Ik hou zo veel van hem dat ik hoop het tegendeel te kunnen bewijzen. Maar ik wil niet dat mijn eventuele kinderen de dupe gaan worden van mijn liefde voor hem.
Ik geloof niet dat ik ooit Moslima zal kunnen worden, daarvoor geloof ik te sterk in mijn eigen God.
Hoe zit het dan met jou en jouw ouders, als ik dat mag vragen?
Je relatie gebruiken om iets te bewijzen lijkt me, eh, opmerkelijk.
Maar als je zo sterk in je geloof staat, wat verwacht je dan? Als je je kinderen als moslim laat opgroeien, wat betekent dat dan voor ze naar JOUW geloof? Wil je ze dat aandoen?
Maar andersom net zo, als je partner de Islam serieus neemt, zou hij dan zijn kinderen het willen aandoen om als ongelovige (christen) op te groeien?
donderdag 17 mei 2007 om 18:31
Ja mijn ouders zijn een geval apart eigenlijk.
Mijn vader was altijd een rustige, nette man en hij gelooft wel, maar dat merk je alleen aan dat ie niet rookt, drinkt en geen varkensvlees eet.
Mijn moeder is het tegenovergestelde eigenlijk.
Ze hebben het wel 22 jaar samen uitgehouden, maar ze leefden wel langs elkaar heen. En ook veel ruzie. Maar mijn vader heeft mijn moeder nooit dingen verboden ofzo en daar zou hij de kans niet eens voor krijgen haha.
Ze zijn nou gescheiden, maar hebben nog steeds kontakt. Maar zoals mijn vader ken ik er geen 1 eigenlijk. Ik bedoel ik heb een kindje en woon samen, maar ik ben niet getrouwd, maar mijn vader heeft het gewoon meteen geaccepteerd. Ja hij vroeg wel wanneer ik ging trouwen, maar daar luister ik toch niet naar. Ik denk ook wel dat het een voordeel is dat al zijn familie in Marokko woont en niet hier, dus dan hoef je je ook niet voor iemand te schamen.
Maar ondanks dat ik het zo ervaren heb, moet je natuurlijk wel vooral naar je eigen hart luisteren.
Mijn vriend is nl half marokkaans/half nederlands en moslim opgevoed, maar ik heb vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ons kind niet gelovig opgevoed gaat worden. Hij mag met alle feestdagen meedoen en later kan ie alsnog zelf kiezen. Ik wil hem alleen wel laten besnijden, maar dat vind ik zelf gewoon hygiënischer.
O en tussen mijn vriend en mij gaat het ook niet zo goed eigenlijk, omdat hij heel erg agressief kan zijn. Heeft ie waarschijnlijk van z'n pa, want die doet dat ook. Moeders loopt nog net niet met een hoofddoek.
Maar ja dat is weer een ander verhaal. Het wordt anders een beetje te lang.
Gr.
Mijn vader was altijd een rustige, nette man en hij gelooft wel, maar dat merk je alleen aan dat ie niet rookt, drinkt en geen varkensvlees eet.
Mijn moeder is het tegenovergestelde eigenlijk.
Ze hebben het wel 22 jaar samen uitgehouden, maar ze leefden wel langs elkaar heen. En ook veel ruzie. Maar mijn vader heeft mijn moeder nooit dingen verboden ofzo en daar zou hij de kans niet eens voor krijgen haha.
Ze zijn nou gescheiden, maar hebben nog steeds kontakt. Maar zoals mijn vader ken ik er geen 1 eigenlijk. Ik bedoel ik heb een kindje en woon samen, maar ik ben niet getrouwd, maar mijn vader heeft het gewoon meteen geaccepteerd. Ja hij vroeg wel wanneer ik ging trouwen, maar daar luister ik toch niet naar. Ik denk ook wel dat het een voordeel is dat al zijn familie in Marokko woont en niet hier, dus dan hoef je je ook niet voor iemand te schamen.
Maar ondanks dat ik het zo ervaren heb, moet je natuurlijk wel vooral naar je eigen hart luisteren.
Mijn vriend is nl half marokkaans/half nederlands en moslim opgevoed, maar ik heb vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ons kind niet gelovig opgevoed gaat worden. Hij mag met alle feestdagen meedoen en later kan ie alsnog zelf kiezen. Ik wil hem alleen wel laten besnijden, maar dat vind ik zelf gewoon hygiënischer.
O en tussen mijn vriend en mij gaat het ook niet zo goed eigenlijk, omdat hij heel erg agressief kan zijn. Heeft ie waarschijnlijk van z'n pa, want die doet dat ook. Moeders loopt nog net niet met een hoofddoek.
Maar ja dat is weer een ander verhaal. Het wordt anders een beetje te lang.
Gr.
donderdag 17 mei 2007 om 18:40
quote:
quote: love_bird reageerde
Bedankt voor je eerlijkheid! Dit is helaas wat ik vaak te horen krijg! Ik hou zo veel van hem dat ik hoop het tegendeel te kunnen bewijzen. Maar ik wil niet dat mijn eventuele kinderen de dupe gaan worden van mijn liefde voor hem.
Ik geloof niet dat ik ooit Moslima zal kunnen worden, daarvoor geloof ik te sterk in mijn eigen God.
Hoe zit het dan met jou en jouw ouders, als ik dat mag vragen?
Je relatie gebruiken om iets te bewijzen lijkt me, eh, opmerkelijk.
Maar als je zo sterk in je geloof staat, wat verwacht je dan? Als je je kinderen als moslim laat opgroeien, wat betekent dat dan voor ze naar JOUW geloof? Wil je ze dat aandoen?
Maar andersom net zo, als je partner de Islam serieus neemt, zou hij dan zijn kinderen het willen aandoen om als ongelovige (christen) op te groeien?
Je relatie gebruiken om iets te bewijzen...lekker zelf weten zolang je er anderen maar geen kwaad mee doet. Dat doe je dus wel als je kinderen zou krijgen en nog geen overeenstemming hebt gevonden over hoe je je kinderen zou willen gaan voeden.
Het is altijd een gevaarlijke uitspraak die ik doe maar ik sta er nog altijd compleet achter: je moet je kinderen niet opvoeden volgens een bepaald geloof...praat met ze, geef ze handvaten....maar laat ze kennis maken met alle kanten (geloven+wetenschap) en laat ze zelf kiezen hoe ze hun gedachten in willen vullen en welke levenstijl hun aanspreekt.
quote: love_bird reageerde
Bedankt voor je eerlijkheid! Dit is helaas wat ik vaak te horen krijg! Ik hou zo veel van hem dat ik hoop het tegendeel te kunnen bewijzen. Maar ik wil niet dat mijn eventuele kinderen de dupe gaan worden van mijn liefde voor hem.
Ik geloof niet dat ik ooit Moslima zal kunnen worden, daarvoor geloof ik te sterk in mijn eigen God.
Hoe zit het dan met jou en jouw ouders, als ik dat mag vragen?
Je relatie gebruiken om iets te bewijzen lijkt me, eh, opmerkelijk.
Maar als je zo sterk in je geloof staat, wat verwacht je dan? Als je je kinderen als moslim laat opgroeien, wat betekent dat dan voor ze naar JOUW geloof? Wil je ze dat aandoen?
Maar andersom net zo, als je partner de Islam serieus neemt, zou hij dan zijn kinderen het willen aandoen om als ongelovige (christen) op te groeien?
Je relatie gebruiken om iets te bewijzen...lekker zelf weten zolang je er anderen maar geen kwaad mee doet. Dat doe je dus wel als je kinderen zou krijgen en nog geen overeenstemming hebt gevonden over hoe je je kinderen zou willen gaan voeden.
Het is altijd een gevaarlijke uitspraak die ik doe maar ik sta er nog altijd compleet achter: je moet je kinderen niet opvoeden volgens een bepaald geloof...praat met ze, geef ze handvaten....maar laat ze kennis maken met alle kanten (geloven+wetenschap) en laat ze zelf kiezen hoe ze hun gedachten in willen vullen en welke levenstijl hun aanspreekt.
zondag 20 mei 2007 om 14:49
Ik weet dat jullie gelijk hebben. Het kan niet en het mag niet. Dat geldt voor ons beiden. Maar waarom zijn we dan toch zo ontzettend gelukkig?
Samen komen we er wel uit, maar onze gezamelijke kinderen? De opmerking dat je kinderen geen geloof op moet leggen vind ik heel verstandig. Uiteindelijk is het geloof een keuze, geen verplichting. Mijn verloofde en ik zijn hier dan ook druk over aan het praten.
Stiekem hoop ik natuurlijk dat wij de uitzondering zullen zijn op de regel, maar mijn hart blijft angstig!
In ieder geval bedankt voor jullie reacties en ik sta open voor meer!
Samen komen we er wel uit, maar onze gezamelijke kinderen? De opmerking dat je kinderen geen geloof op moet leggen vind ik heel verstandig. Uiteindelijk is het geloof een keuze, geen verplichting. Mijn verloofde en ik zijn hier dan ook druk over aan het praten.
Stiekem hoop ik natuurlijk dat wij de uitzondering zullen zijn op de regel, maar mijn hart blijft angstig!
In ieder geval bedankt voor jullie reacties en ik sta open voor meer!
zondag 20 mei 2007 om 15:42
Geen ervaring mee.
Maar het ligt volgens mij echt aan hoe jullie er zelf tegenaan kijken. Zouden jullie het erg vinden als jouw kind een ander geloof heeft, namelijk het geloof van de persoon waar je zielsveel van houdt? En zo ja hoe erg?
Als jullie er beide geen problemen mee hebben dan zou ik gewoon tegen je kind vertellen dat jullie allebei geloven in een andere god. En je kind bij beide geloven betrekken zodat ze zelf kunnen kiezen of ze gelovig willen zijn ja of nee, en zo ja welke geloof ze prevereren.
Maar het ligt volgens mij echt aan hoe jullie er zelf tegenaan kijken. Zouden jullie het erg vinden als jouw kind een ander geloof heeft, namelijk het geloof van de persoon waar je zielsveel van houdt? En zo ja hoe erg?
Als jullie er beide geen problemen mee hebben dan zou ik gewoon tegen je kind vertellen dat jullie allebei geloven in een andere god. En je kind bij beide geloven betrekken zodat ze zelf kunnen kiezen of ze gelovig willen zijn ja of nee, en zo ja welke geloof ze prevereren.
zondag 20 mei 2007 om 17:22
Ik (NL en christelijk) ben inmiddels 6 jaar samen met mijn Afrikaanse moslim-vriend en 3 maanden zwanger van ons eerste kindje. Wij zijn vanaf het begin heel open en duidelijk geweest naar elkaar over ons geloof. Hij respecteert mij daarin en ik hem. Wat we in de loop der jaren vooral hebben ontdekt, is hoeveel overeenkomsten we op het gebied van geloof eigenlijk hebben.
Toen we gingen nadenken over het krijgen van kinderen, was het geloof een big issue. Veel over gepraat, want ik wil niet na de geboorte voor verassingen komen te staan. Ik denk dat wij een mooie middenweg hebben gevonden waar we beide achter staan. Natuurlijk zal de tijd moeten leren of ónze' manier ook goed werkt, maar wij hebben er vertrouwen in.
Er wordt hier veel gezegd over de grote kans dat zo'n relatie op den duur stukloopt, maar ja, bijna 1 op de 2 huwelijken gaat tegenwoordig kapot. Dus volgens mij loopt iedereen die kans.
En tot slot wil ik nog even opmerken dat iedereen de vrijheid mag nemen zijn of haar geloof te beleven zoals hij of zij dat wilt, op een manier waar je je goed bij voelt. Er wordt meteen weer zo naar de regeltjes gekeken (je mag als christen niet trouwen met iemand van een ander geloof, vice versa etc etc.) Niet iedereen hoeft dit zo te zien!
Toen we gingen nadenken over het krijgen van kinderen, was het geloof een big issue. Veel over gepraat, want ik wil niet na de geboorte voor verassingen komen te staan. Ik denk dat wij een mooie middenweg hebben gevonden waar we beide achter staan. Natuurlijk zal de tijd moeten leren of ónze' manier ook goed werkt, maar wij hebben er vertrouwen in.
Er wordt hier veel gezegd over de grote kans dat zo'n relatie op den duur stukloopt, maar ja, bijna 1 op de 2 huwelijken gaat tegenwoordig kapot. Dus volgens mij loopt iedereen die kans.
En tot slot wil ik nog even opmerken dat iedereen de vrijheid mag nemen zijn of haar geloof te beleven zoals hij of zij dat wilt, op een manier waar je je goed bij voelt. Er wordt meteen weer zo naar de regeltjes gekeken (je mag als christen niet trouwen met iemand van een ander geloof, vice versa etc etc.) Niet iedereen hoeft dit zo te zien!
zondag 20 mei 2007 om 17:56
twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen...
vaak zijn die gezegdes min of meer wel waar. ik hoop voor je dat jullie er uit komen hoor, maar uit mijn omgeving ken ik geen succes verhalen tenzij jij je geloof voor jezelf houd, en de kinderen moslim laat worden zal er altijd strijd om zijn. vrij laten, en zelf laten kiezen klinkt leuk, werkt alleen niet. je hoopt namelijk wel dat je kind de juiste keuze maakt, en laat die nou juist jou keuze zijn... dus ga je beide toch stiekem beetje pushen en doen....
in ieder geval succes! en wie weet kan j over 20 jaar zeggen dat jullie het tegendeel hebben bewezen
vaak zijn die gezegdes min of meer wel waar. ik hoop voor je dat jullie er uit komen hoor, maar uit mijn omgeving ken ik geen succes verhalen tenzij jij je geloof voor jezelf houd, en de kinderen moslim laat worden zal er altijd strijd om zijn. vrij laten, en zelf laten kiezen klinkt leuk, werkt alleen niet. je hoopt namelijk wel dat je kind de juiste keuze maakt, en laat die nou juist jou keuze zijn... dus ga je beide toch stiekem beetje pushen en doen....
in ieder geval succes! en wie weet kan j over 20 jaar zeggen dat jullie het tegendeel hebben bewezen
zondag 20 mei 2007 om 18:30
Beste Love bird,
Ik heb zelf in exact dezelfde situatie gezeten, Ik Nederlandse(christelijk, tamelijk zwaar) en mijn man Marokkaans (moslim). Er werd ons destijds van alle kanten verteld dat het gedoemd was te mislukken. Wat vermoeiend was, temeer omdat je geloofde in elkaar! Nu na 7 jaar getrouwd en 9 jaar bij elkaar, kan ik me geen betere huwelijk voorstellen. Wij zijn de trotse ouder van 3 schitterende kinderen en de toekomst lacht ons nog steeds toe.
Ik heb er destijds voor gekozen om met hem door te gaan, wij zijn vanaf het begin heel open en duidelijk geweest naar elkaar over ons geloof. Hij respecteerde mij en ik hem. Het leuke is dat je naarmate langer bij elkaar bent ontzettend veel overeenkomsten ziet op het gebied van geloof.
Er wordt veel gesproken over het feit dat zo'n relatie geen lang leven is beschoren, maar tegenwoordig loopt 40 % van de huwelijken stuk.
Toen we gingen praatten over kinderen krijgen, was het geloof een belangrijke kwestie. Ook veel over gesproken. Wij hebben zoals bovenstaande reactie voor een middenweg gekozen waar we allebei achter staan.
2 geloven op 1 kussen.....HET is mogelijk!
Onderstaande kan ik alleen beamen:
En tot slot wil ik nog even opmerken dat iedereen de vrijheid mag nemen zijn of haar geloof te beleven zoals hij of zij dat wilt, op een manier waar je je goed bij voelt. Er wordt meteen weer zo naar de regeltjes gekeken (je mag als christen niet trouwen met iemand van een ander geloof, vice versa etc etc.) Niet iedereen hoeft dit zo te zien!
Ik heb zelf in exact dezelfde situatie gezeten, Ik Nederlandse(christelijk, tamelijk zwaar) en mijn man Marokkaans (moslim). Er werd ons destijds van alle kanten verteld dat het gedoemd was te mislukken. Wat vermoeiend was, temeer omdat je geloofde in elkaar! Nu na 7 jaar getrouwd en 9 jaar bij elkaar, kan ik me geen betere huwelijk voorstellen. Wij zijn de trotse ouder van 3 schitterende kinderen en de toekomst lacht ons nog steeds toe.
Ik heb er destijds voor gekozen om met hem door te gaan, wij zijn vanaf het begin heel open en duidelijk geweest naar elkaar over ons geloof. Hij respecteerde mij en ik hem. Het leuke is dat je naarmate langer bij elkaar bent ontzettend veel overeenkomsten ziet op het gebied van geloof.
Er wordt veel gesproken over het feit dat zo'n relatie geen lang leven is beschoren, maar tegenwoordig loopt 40 % van de huwelijken stuk.
Toen we gingen praatten over kinderen krijgen, was het geloof een belangrijke kwestie. Ook veel over gesproken. Wij hebben zoals bovenstaande reactie voor een middenweg gekozen waar we allebei achter staan.
2 geloven op 1 kussen.....HET is mogelijk!
Onderstaande kan ik alleen beamen:
En tot slot wil ik nog even opmerken dat iedereen de vrijheid mag nemen zijn of haar geloof te beleven zoals hij of zij dat wilt, op een manier waar je je goed bij voelt. Er wordt meteen weer zo naar de regeltjes gekeken (je mag als christen niet trouwen met iemand van een ander geloof, vice versa etc etc.) Niet iedereen hoeft dit zo te zien!
maandag 21 mei 2007 om 08:48
@Irma, bedankt voor je reactie! Fijn om iemand te vinden die dit ook meegemaakt heeft!
De negatieve reacties zijn soms echt heel moeilijk. Ik ben inmiddels wel bij hem thuis geweest en dat ging heel goed. Zijn moeder was echt ontzettend lief en zijn zusje ook. Maar ja, zij weten nog niet dat ik christelijk ben...
Ik zou heel graag meer willen weten over hoe jullie hier samen zijn uitgekomen en hoe jullie het doen met de opvoeding van jullie kinderen!
@Tienjuh De basis van het christendom is heel anders als die van de islam... Wat zegt je vriend erover dan??
Dat klopt. Nu we nog samen zijn is het geloof geen probleem. We leven volgens dezelfde principes en denken hetzelfde over de meeste dingen (samenwonen etc.). Mijn verloofde weet dat ik geen Moslim zal worden en dat verwacht hij ook niet van mij. Ook toen we naar zijn familie gingen, kon ik mezelf zijn.
We zijn twee volwassenen die heel veel van elkaar houden en elkaar respecteren. Live and let live!
@boubaah Ten eerste van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat ontzettend leuk!
Wat we in de loop der jaren vooral hebben ontdekt, is hoeveel overeenkomsten we op het gebied van geloof eigenlijk hebben.
De overeenkomsten zijn inderdaad opvallend! Als het gaat om onze manier van leven dan denken we daar bijna hetzelfde over! Geen eindeloze discussies over wel of niet met elkaar slapen, wel of niet trouwen... heerlijk! En tot slot wil ik nog even opmerken dat iedereen de vrijheid mag nemen zijn of haar geloof te beleven zoals hij of zij dat wilt, op een manier waar je je goed bij voelt. Er wordt meteen weer zo naar de regeltjes gekeken (je mag als christen niet trouwen met iemand van een ander geloof, vice versa etc etc.) Niet iedereen hoeft dit zo te zien!
"Dat mag toch niet?!" Dit is inderdaad een opmerking die ik vaak naar me toe geslingerd krijg, of het nu over een broek dragen gaat of nu over mijn verloofde. Het is jammer dat mensen soms niet verder kijken dat de regels en de opvatting dat als je één regel breekt je net zo goed direct alles kunt laten gaan vind ik ook altijd zo vervelend. Mijn intentie is om zo goed mogelijk te leven en me zo goed mogelijk aan de regels van de kerk (de 10 geboden te houden).
@zomerbloempje je hoopt namelijk wel dat je kind de juiste keuze maakt, en laat die nou juist jou keuze zijn... dus ga je beide toch stiekem beetje pushen en doen....
Daar ben ik dus ook bang voor. Ik wil mijn kinderen christelijk opvoeden. Uiteindelijk bepalen ze zelf of ze gelovig willen blijven en voor welk geloof ze kiezen, maar het liefst zie ik dat ze christelijk worden omdat dit volgens mij het ware geloof is.
in ieder geval succes! en wie weet kan j over 20 jaar zeggen dat jullie het tegendeel hebben bewezen
Dank je wel! Heel lief!
Morgen zie ik mijn geliefde weer en dan zal ik er weer over beginnen. Ik houdt jullie op de hoogte!
Veel liefs
De negatieve reacties zijn soms echt heel moeilijk. Ik ben inmiddels wel bij hem thuis geweest en dat ging heel goed. Zijn moeder was echt ontzettend lief en zijn zusje ook. Maar ja, zij weten nog niet dat ik christelijk ben...
Ik zou heel graag meer willen weten over hoe jullie hier samen zijn uitgekomen en hoe jullie het doen met de opvoeding van jullie kinderen!
@Tienjuh De basis van het christendom is heel anders als die van de islam... Wat zegt je vriend erover dan??
Dat klopt. Nu we nog samen zijn is het geloof geen probleem. We leven volgens dezelfde principes en denken hetzelfde over de meeste dingen (samenwonen etc.). Mijn verloofde weet dat ik geen Moslim zal worden en dat verwacht hij ook niet van mij. Ook toen we naar zijn familie gingen, kon ik mezelf zijn.
We zijn twee volwassenen die heel veel van elkaar houden en elkaar respecteren. Live and let live!
@boubaah Ten eerste van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat ontzettend leuk!
Wat we in de loop der jaren vooral hebben ontdekt, is hoeveel overeenkomsten we op het gebied van geloof eigenlijk hebben.
De overeenkomsten zijn inderdaad opvallend! Als het gaat om onze manier van leven dan denken we daar bijna hetzelfde over! Geen eindeloze discussies over wel of niet met elkaar slapen, wel of niet trouwen... heerlijk! En tot slot wil ik nog even opmerken dat iedereen de vrijheid mag nemen zijn of haar geloof te beleven zoals hij of zij dat wilt, op een manier waar je je goed bij voelt. Er wordt meteen weer zo naar de regeltjes gekeken (je mag als christen niet trouwen met iemand van een ander geloof, vice versa etc etc.) Niet iedereen hoeft dit zo te zien!
"Dat mag toch niet?!" Dit is inderdaad een opmerking die ik vaak naar me toe geslingerd krijg, of het nu over een broek dragen gaat of nu over mijn verloofde. Het is jammer dat mensen soms niet verder kijken dat de regels en de opvatting dat als je één regel breekt je net zo goed direct alles kunt laten gaan vind ik ook altijd zo vervelend. Mijn intentie is om zo goed mogelijk te leven en me zo goed mogelijk aan de regels van de kerk (de 10 geboden te houden).
@zomerbloempje je hoopt namelijk wel dat je kind de juiste keuze maakt, en laat die nou juist jou keuze zijn... dus ga je beide toch stiekem beetje pushen en doen....
Daar ben ik dus ook bang voor. Ik wil mijn kinderen christelijk opvoeden. Uiteindelijk bepalen ze zelf of ze gelovig willen blijven en voor welk geloof ze kiezen, maar het liefst zie ik dat ze christelijk worden omdat dit volgens mij het ware geloof is.
in ieder geval succes! en wie weet kan j over 20 jaar zeggen dat jullie het tegendeel hebben bewezen
Dank je wel! Heel lief!
Morgen zie ik mijn geliefde weer en dan zal ik er weer over beginnen. Ik houdt jullie op de hoogte!
Veel liefs
maandag 21 mei 2007 om 09:01
Hallo Love_Bird. Leuk om hier eens een topic over te lezen, omdat het toch steeds vaker voorkomt.
De meeste vrouwen in mijn buurt die een relatie hebben met een Moslim die hebben zich uiteindelijk bekeerd. Ze lopen nu vaak ook met een hoofddoek en hebben hun christelijke geloof achter zich gelaten. Dit werdt ook verwacht door de schoonfamilie, soms (lees: vaak) tot groot verdriet van die vrouw haar eigen familie. Denk jij dat jouw schoonfamilie dit ook van jou verwacht? En zo ja, hoe ga je dat dan oplossen? Sta je er open voor of wil je je eigen geloof aanhouden? Wat kinderen betreft is het mijn ervaring dat die door de vader toch echt tot Moslims worden opgevoedt.
Pfoeh...veel succes daarmee! Maar ondertussen wel lekker genieten van je relatie natuurlijk.
De meeste vrouwen in mijn buurt die een relatie hebben met een Moslim die hebben zich uiteindelijk bekeerd. Ze lopen nu vaak ook met een hoofddoek en hebben hun christelijke geloof achter zich gelaten. Dit werdt ook verwacht door de schoonfamilie, soms (lees: vaak) tot groot verdriet van die vrouw haar eigen familie. Denk jij dat jouw schoonfamilie dit ook van jou verwacht? En zo ja, hoe ga je dat dan oplossen? Sta je er open voor of wil je je eigen geloof aanhouden? Wat kinderen betreft is het mijn ervaring dat die door de vader toch echt tot Moslims worden opgevoedt.
Pfoeh...veel succes daarmee! Maar ondertussen wel lekker genieten van je relatie natuurlijk.
maandag 21 mei 2007 om 09:55
Ik heb héél lang niks meer gezegd in de multiculturele topics, maar je vraagt naar ervaringen en dan kan ik het toch even niet laten om ook de mijne te vertellen. Nederlandse vrouw, relatie gehad met Irakese man, moslim. Ja, gehad, dat lees je goed. Geloof speelde in mijn leven niet zo'n grote rol (ik beschouw mezelf meer als spiritueel universeel iemand, hoe moet ik dat beschrijven?), maar hij was moslim en we hebben er, voordat we kinderen kregen, heel veel over gesproken. En ja, we hadden óók het idee om 'het beste van beide werelden' aan onze kinderen mee te geven - of was het meer alleen maar mijn idee? We kregen twee kinderen, en alles moest ineens op zijn manier, en iets anders was absoluut niet meer bespreekbaar. Zó was het niet afgesproken..! Hij werd ontzettend dominant en ik had geen enkele ruimte meer. Dit kon ik niet meer volhouden. We zijn uit elkaar gegaan, mijn initiatief want ik voelde me compleet verpletterd en een vreemde in mijn eigen huis... gelukkig ben ik mezelf niet helemáál kwijtgeraakt. Maar wel ben ik mijn kinderen kwijtgeraakt ;( omdat hij ze viereneenhalf jaar geleden heeft ontvoerd en ik tot nu toe niet eens weet waar ze zijn.
Ik wens je heel veel geluk en heel veel sterkte, want sorry, ik geloof er niet (meer) in, zo'n relatie.
Ik wens je heel veel geluk en heel veel sterkte, want sorry, ik geloof er niet (meer) in, zo'n relatie.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
