Relaties
alle pijlers
2 geloven op 1 kussen...
woensdag 16 mei 2007 om 08:53
Mijn Marokkaanse verloofde en ik (Nederlands) zijn een jaar bij elkaar. We willen heel graag ons leven samen delen, maar door de geloofsverschillen is dit niet makkelijk. Hij is namelijk Moslim en ik ben Christen. Nu we samen zijn is dit geen probleem, maar hoe moet het als we straks kinderen krijgen? Wie heeft hier ervaring mee? Alle verhalen en tips zijn welkom! Alvast bedankt!
dinsdag 19 juni 2007 om 09:30
Hoi lieve mensen!
Sorry dat ik zo lang afwezig ben geweest. Mijn leven was even een puinhoop. Ik heb mijn ouders verteld over het moslim zijn van mijn verloofde. Als gevolg was hij niet welkom meer. Ik vond dit heel moeilijk omdat ik me tot een keus gedwongen voelde. Ik heb tegen mijn ouders en tegen mijn verloofde gezegd dat ik niet ging kiezen, zij waren hier niet blij mee.
Ik was teleurgesteld in mijn ouders omdat ze niet achter me konden staan en zo heftig reageerden. Bovendien vind ik dat je als mens (en als Christen) een ander mens niet mag veroordelen om zijn geloof.
Mijn verloofde maakte het me ook moeilijk doordat hij me een moederskind vond en hij was teleurgesteld in mij dat ik me zo druk maakte om de reactie van mijn ouders.
Uiteindelijk heeft mijn tante de boel tot bedaren weten te brengen. Zij verwoorde wat ik voelde: God heeft hem niet voor niets op mijn pad gebracht. Voor ons (mijn familie en mij) ligt er een taak om het goede voorbeeld als Christen te geven.
Het was zo fijn om even iemand te horen die er ook in geloofde!
Mijn ouders zijn inmiddels druk verontschuldigingen aan het maken tegenover mij, maar dat hoeft van mij niet. Ze hebben me ontzettend veel verdriet gedaan, maar boos ben ik niet (meer). Wat ik wel moeilijk vind is dat ze geen contact hebben gezocht met mijn verloofde, alsof hij niet meer bestaat.
Zal het allemaal ooit weer normaal worden?
Sorry dat ik zo lang afwezig ben geweest. Mijn leven was even een puinhoop. Ik heb mijn ouders verteld over het moslim zijn van mijn verloofde. Als gevolg was hij niet welkom meer. Ik vond dit heel moeilijk omdat ik me tot een keus gedwongen voelde. Ik heb tegen mijn ouders en tegen mijn verloofde gezegd dat ik niet ging kiezen, zij waren hier niet blij mee.
Ik was teleurgesteld in mijn ouders omdat ze niet achter me konden staan en zo heftig reageerden. Bovendien vind ik dat je als mens (en als Christen) een ander mens niet mag veroordelen om zijn geloof.
Mijn verloofde maakte het me ook moeilijk doordat hij me een moederskind vond en hij was teleurgesteld in mij dat ik me zo druk maakte om de reactie van mijn ouders.
Uiteindelijk heeft mijn tante de boel tot bedaren weten te brengen. Zij verwoorde wat ik voelde: God heeft hem niet voor niets op mijn pad gebracht. Voor ons (mijn familie en mij) ligt er een taak om het goede voorbeeld als Christen te geven.
Het was zo fijn om even iemand te horen die er ook in geloofde!
Mijn ouders zijn inmiddels druk verontschuldigingen aan het maken tegenover mij, maar dat hoeft van mij niet. Ze hebben me ontzettend veel verdriet gedaan, maar boos ben ik niet (meer). Wat ik wel moeilijk vind is dat ze geen contact hebben gezocht met mijn verloofde, alsof hij niet meer bestaat.
Zal het allemaal ooit weer normaal worden?
dinsdag 19 juni 2007 om 09:33
quote:
@love_bird: Ik ben het er ook helemaal mee eens dat iedereen recht heeft op zijn/haar geloof, zonder dat anderen daar over oordelen. Er is er per slot van rekening maar 1 die weet hoe het allemaal zit...
Maar je poste dat je onzeker was, dat je teleurgesteld zou zijn als je kinderen niet voor het Christendom zouden kiezen. En nu schrijf je dat je er wel vertrouwen heeft dat God zich aan jouw kinderen zal openbaren. Maar dat je dat niet tegen je verloofde wil zeggen uit respect voor hem en zijn geloof. Begrijp ik het nu goed: je bent dus helemaal niet onzeker over de toekomstige keuze van je kinderen! Je gelooft erin dat zij voor God zullen kiezen...
Ik heb nooit beweert dat het ok is om het geloof van een ander te veroordelen. En ik denk ook niet dat dat is wat je doet als je jouw gedachten over jullie toekomstige kinderen met hem deelt... Ik vertrouw op God. Maar ik ben ook maar een mens, dus soms is mijn vertrouwen iets minder sterk. Dan komt de angst en de onzekerheid.
Ik wil dat iedereen gelukkig is, ik wil iedereen gelukkig maken (soms een vervelende eigenschap). Maar of dat ook kan?!
@love_bird: Ik ben het er ook helemaal mee eens dat iedereen recht heeft op zijn/haar geloof, zonder dat anderen daar over oordelen. Er is er per slot van rekening maar 1 die weet hoe het allemaal zit...
Maar je poste dat je onzeker was, dat je teleurgesteld zou zijn als je kinderen niet voor het Christendom zouden kiezen. En nu schrijf je dat je er wel vertrouwen heeft dat God zich aan jouw kinderen zal openbaren. Maar dat je dat niet tegen je verloofde wil zeggen uit respect voor hem en zijn geloof. Begrijp ik het nu goed: je bent dus helemaal niet onzeker over de toekomstige keuze van je kinderen! Je gelooft erin dat zij voor God zullen kiezen...
Ik heb nooit beweert dat het ok is om het geloof van een ander te veroordelen. En ik denk ook niet dat dat is wat je doet als je jouw gedachten over jullie toekomstige kinderen met hem deelt... Ik vertrouw op God. Maar ik ben ook maar een mens, dus soms is mijn vertrouwen iets minder sterk. Dan komt de angst en de onzekerheid.
Ik wil dat iedereen gelukkig is, ik wil iedereen gelukkig maken (soms een vervelende eigenschap). Maar of dat ook kan?!
dinsdag 19 juni 2007 om 11:03
Hey love_bird,
goed om wat van je te horen! Pffff, dat is niet niks zeg. Lijkt me zo'n moment dat de grond even onder je voeten wegvalt. Ben blij dat je tante heeft kunnen bemiddelen. En wat zij heeft gezegd slaat volgens mij de spijker recht op zijn kop! Hoe is je vriend er nu onder?
Veel succes, en goed dat je de stap hebt gezet!
Liefs
goed om wat van je te horen! Pffff, dat is niet niks zeg. Lijkt me zo'n moment dat de grond even onder je voeten wegvalt. Ben blij dat je tante heeft kunnen bemiddelen. En wat zij heeft gezegd slaat volgens mij de spijker recht op zijn kop! Hoe is je vriend er nu onder?
Veel succes, en goed dat je de stap hebt gezet!
Liefs
woensdag 20 juni 2007 om 08:24
Tja, mijn eerste reactie was mijn spullen inpakken, vetrekken en niet meer terug komen. Er zijn heel veel kwetsende opmerkingen gemaakt door mijn ouders, zowel tegen mij als tegen mijn verloofde. Het valt me zwaar om weer normaal te doen tegen mijn ouders. Ze hebben het meest dierbare in mijn leven zwart gemaakt en ze hebben me duidelijk te kennen gegeven dat ik ook niet deug. Moeilijk om dat van je ouders te horen hoor!
Vervolgens wordt mijn tante erbij betrokken, zij zegt één ding en alles is weer goed. Het heeft dus niets te maken met hem en mij, maar met vertrouwen in haar mening!
Voor hem is het natuurlijk ook verschrikkelijk! het ging net allemaal lekker en dan opeens is alles verziekt... Wat moet hij ermee?
Vervolgens wordt mijn tante erbij betrokken, zij zegt één ding en alles is weer goed. Het heeft dus niets te maken met hem en mij, maar met vertrouwen in haar mening!
Voor hem is het natuurlijk ook verschrikkelijk! het ging net allemaal lekker en dan opeens is alles verziekt... Wat moet hij ermee?
woensdag 20 juni 2007 om 09:22
Love_Bird, ja ik begrijp dat het moeilijk voor jou en je verloofde is,
als je ouders zo op jullie relatie reageert.
Mijn ouders waren in het begin van onze relatie ook niet blij, maar echt kwetsende dingen zijn er niet gezegd. Mijn zus had tegen mijn moeder gezegd dat ze mij nog nooit zo zeker van iemand had gezien. En zij kan het weten wat zij wist/ weet echt alles van mij.
Heel veel sterkte toegewenst misschien komen jullie er samen nog wel uit. Maar ik denk dat dat tijd nodig heeft. Zulke opmerkingen vergeet je niet zo snel.
Groetjes, Wilma
als je ouders zo op jullie relatie reageert.
Mijn ouders waren in het begin van onze relatie ook niet blij, maar echt kwetsende dingen zijn er niet gezegd. Mijn zus had tegen mijn moeder gezegd dat ze mij nog nooit zo zeker van iemand had gezien. En zij kan het weten wat zij wist/ weet echt alles van mij.
Heel veel sterkte toegewenst misschien komen jullie er samen nog wel uit. Maar ik denk dat dat tijd nodig heeft. Zulke opmerkingen vergeet je niet zo snel.
Groetjes, Wilma
woensdag 20 juni 2007 om 15:55
quote:
quote: Joyce78 reageerde
@love-bird,
Ik meen te hebben lezen dat jij hier geschreven hebt dat jouw verloofde niet met een niet-moslima mag trouwen. Dat is niet zo hoor. Hij mag wel een vrouw van het boek huwen, dwz een christelijke of joodse vrouw.
In ieder geval heel veel geluk in jullie relatie! Oh, dat wist ik niet! Ik dacht dat het alleen mocht als de vrouw zich zou bekeren. Dat heeft mijn verloofde niet gezegd hoor! Die wilde gelijk al met me trouwen! De schat!
Zijn er wel regels over het daarna opvoeden van de kinderen?
Allereerst *; . Heel vervelend hoe de situatie nu is. Sterkte ermee!
@Love-bird: Zijn er wel regels over het daarna opvoeden van de kinderen?
In principe is het zo dat de moslim-man zijn kinderen islamitisch opvoedt. Als jouw vriend echt voor zijn geloof gaat denk ik dat hij dit ook zeker zal doen. Het is niet voor niks dat de moslim-man wel met een vrouw van het boek van trouwen en dat de moslima-vrouw dit niet mag, want als er dan kinderen komen van de moslima-vrouw dan zullen zij het geloof van de man (in dit geval dan een niet islamitische man) aannemen. Tenzij de man van de moslima-vrouw zich bekeerd. Dan mag het weer wel. Dus zoals het bij de islamieten gaat is het gewoon zo dat de kinderen het geloof van de vader aannemen, MAAR dit is natuurlijk voor iedereen anders. Ik kan natuurlijk niet weten of elke moslim dit zo zou doen, maar nogmaals van oorsprong is dit wel het gebruik.
quote: Joyce78 reageerde
@love-bird,
Ik meen te hebben lezen dat jij hier geschreven hebt dat jouw verloofde niet met een niet-moslima mag trouwen. Dat is niet zo hoor. Hij mag wel een vrouw van het boek huwen, dwz een christelijke of joodse vrouw.
In ieder geval heel veel geluk in jullie relatie! Oh, dat wist ik niet! Ik dacht dat het alleen mocht als de vrouw zich zou bekeren. Dat heeft mijn verloofde niet gezegd hoor! Die wilde gelijk al met me trouwen! De schat!
Zijn er wel regels over het daarna opvoeden van de kinderen?
Allereerst *; . Heel vervelend hoe de situatie nu is. Sterkte ermee!
@Love-bird: Zijn er wel regels over het daarna opvoeden van de kinderen?
In principe is het zo dat de moslim-man zijn kinderen islamitisch opvoedt. Als jouw vriend echt voor zijn geloof gaat denk ik dat hij dit ook zeker zal doen. Het is niet voor niks dat de moslim-man wel met een vrouw van het boek van trouwen en dat de moslima-vrouw dit niet mag, want als er dan kinderen komen van de moslima-vrouw dan zullen zij het geloof van de man (in dit geval dan een niet islamitische man) aannemen. Tenzij de man van de moslima-vrouw zich bekeerd. Dan mag het weer wel. Dus zoals het bij de islamieten gaat is het gewoon zo dat de kinderen het geloof van de vader aannemen, MAAR dit is natuurlijk voor iedereen anders. Ik kan natuurlijk niet weten of elke moslim dit zo zou doen, maar nogmaals van oorsprong is dit wel het gebruik.
vrijdag 22 juni 2007 om 15:19
Bedankt voor jullie steun! Op het moment leef ik een beetje in een waas. Ik weet niet wat ik kan of moet doen. Ik laat het gewoon maar even zo. Op het moment ben ik gewoon heel gelukkig met hem. De relatie met mijn ouders heeft tijd nodig en verder moet ik denk ik gewoon mezelf niet vergeten en genieten van het nu!
Dat ga ik nu dus ook doen door lekker weekend te vieren!
Fijn weekend allemaal!
Dat ga ik nu dus ook doen door lekker weekend te vieren!
Fijn weekend allemaal!
dinsdag 26 juni 2007 om 15:56
Hallo allemaal!
Weer even een update en een voor mij schokkende ervaring.
Het weekend was helemaal geweldig. Zondag was ik 100% zeker dat alles goed zou komen (en dat gebeurd niet vaak op zondag).
Maar gisteren waren we aan het praten over het geloof en toen zei hij een aantal dingen die mij best aangrepen. Hij vroeg me bijvoorbeeld hoe zeker ik was van mijn geloof, of ik me ook open stelde voor andere geloven, of ik een warm gevoel kreeg van zijn geloof en zo nog wat dingen. Ik kreeg er eerlijk gezegd een beetje kriebels van en dat had hij in de gaten. Hij zei dat hij nooit van mij zou vragen om mijn geloof op te geven, maar dat hij onze kinderen toch als Moslim op wilde gaan voeden. Toen hij merkte hoe geschrokken ik was, krabbelde hij terug en zei dat hij dat alleen maar zo voelde door de negatieve reacties van mijn familie.
Ik ben nu wel een beetje bang...
Tips?
Weer even een update en een voor mij schokkende ervaring.
Het weekend was helemaal geweldig. Zondag was ik 100% zeker dat alles goed zou komen (en dat gebeurd niet vaak op zondag).
Maar gisteren waren we aan het praten over het geloof en toen zei hij een aantal dingen die mij best aangrepen. Hij vroeg me bijvoorbeeld hoe zeker ik was van mijn geloof, of ik me ook open stelde voor andere geloven, of ik een warm gevoel kreeg van zijn geloof en zo nog wat dingen. Ik kreeg er eerlijk gezegd een beetje kriebels van en dat had hij in de gaten. Hij zei dat hij nooit van mij zou vragen om mijn geloof op te geven, maar dat hij onze kinderen toch als Moslim op wilde gaan voeden. Toen hij merkte hoe geschrokken ik was, krabbelde hij terug en zei dat hij dat alleen maar zo voelde door de negatieve reacties van mijn familie.
Ik ben nu wel een beetje bang...
Tips?
dinsdag 26 juni 2007 om 23:35
Jeetje, tips niet zo een twee drie...
Ik vind het wel goed van hem dat hij eerlijk zegt wat hij wil. Jij kunt je nu bezinnen op wat JIJ wilt! Er zijn genoeg (moslim)mannen die voor het huwelijk/krijgen van kinderen zeggen dat het ze allemaal niet zoveel uitmaakt, maar als het dan puntje bij paaltje komt rechtlijnig voor hun eigen ideaal, zonder dat daarbij ruimte is voor jouw denkbeelden. Zijn eerlijkheid vind ik wel te waarderen, hoe moeilijk dat ook is...
Heb jij hem trouwens weleens hetzelfde gezegd? Ik wil dat onze kinderen als christen opgroeien? Ik zou wel benieuwd zijn naar wat zijn reactie dan zou zijn.
Tips heb ik dus niet echt. Het enige wat ik kan zeggen: denk goed na over wat je ZELF wilt voor jullie toekomst, jouw toekomst en de toekomst van jullie kinderen. En maak een beslissing waar jij achter staat.
En blijven praten he?
Veel succes!
Lfs
Ik vind het wel goed van hem dat hij eerlijk zegt wat hij wil. Jij kunt je nu bezinnen op wat JIJ wilt! Er zijn genoeg (moslim)mannen die voor het huwelijk/krijgen van kinderen zeggen dat het ze allemaal niet zoveel uitmaakt, maar als het dan puntje bij paaltje komt rechtlijnig voor hun eigen ideaal, zonder dat daarbij ruimte is voor jouw denkbeelden. Zijn eerlijkheid vind ik wel te waarderen, hoe moeilijk dat ook is...
Heb jij hem trouwens weleens hetzelfde gezegd? Ik wil dat onze kinderen als christen opgroeien? Ik zou wel benieuwd zijn naar wat zijn reactie dan zou zijn.
Tips heb ik dus niet echt. Het enige wat ik kan zeggen: denk goed na over wat je ZELF wilt voor jullie toekomst, jouw toekomst en de toekomst van jullie kinderen. En maak een beslissing waar jij achter staat.
En blijven praten he?
Veel succes!
Lfs
maandag 2 juli 2007 om 11:47
Het klinkt mij in de oren alsof het tijd is om knopen door te hakken. De huidige situatie maakt je niet happy. Je weet dat als je doorgaat alsof er niets aan de hand is, je onherroepelijk over enige tijd weer in dezelfde situatie zit. Plussen en minnen. Wat is het belangrijkst voor jou?
Ik ben eigenlijk ook wel heel erg benieuwd naar hoe je vriend zich opstelt in deze situatie. Jij overweegt, als ik het goed begrijp, om met hem verder te gaan en je erbij neer te leggen om je kinderen een islamitische opvoeding te geven (dat zeg ik omdat ik denk dat je anders al bij hem weg was gegaan...). Doet hij hetzelfde voor jou? Heeft hij ook tegen jou gezegd dat hij zoveel van jou houdt dat hij erover denkt om er mee in te stemmen jullie kinderen christelijk op te voeden? Of 'wacht hij af'' tot jij de keuze maakt voor JULLIE toekomst?
Ik hoop dat mijn reactie niet te hard overkomt. Absoluut positief bedoelt. Ik heb er in momenten van dilemma's het meeste aan als mensen me exact zeggen waar het op staat. Vandaar!
Ik wens je veel succes en wijsheid!
Liefs
Ik ben eigenlijk ook wel heel erg benieuwd naar hoe je vriend zich opstelt in deze situatie. Jij overweegt, als ik het goed begrijp, om met hem verder te gaan en je erbij neer te leggen om je kinderen een islamitische opvoeding te geven (dat zeg ik omdat ik denk dat je anders al bij hem weg was gegaan...). Doet hij hetzelfde voor jou? Heeft hij ook tegen jou gezegd dat hij zoveel van jou houdt dat hij erover denkt om er mee in te stemmen jullie kinderen christelijk op te voeden? Of 'wacht hij af'' tot jij de keuze maakt voor JULLIE toekomst?
Ik hoop dat mijn reactie niet te hard overkomt. Absoluut positief bedoelt. Ik heb er in momenten van dilemma's het meeste aan als mensen me exact zeggen waar het op staat. Vandaar!
Ik wens je veel succes en wijsheid!
Liefs
maandag 2 juli 2007 om 19:00
@love bird:
Hoi ik las je verhalen en ik weet hoe je je voelt. ik heb nl precies hetzelfde. alleen het verschil is dat ik er ook niet meer tegen kon en het toen heb uitgemaakt maar ook nog om meerdere redenen want mijn vriend woont en werkt ook nog eens in marokko. Nu hebben we afgelopen weekend afgesproken en ben ik erachter dat ik zoveel van hem hou.
Maar ja al met al blijft het probleem van de opvoeding van kinderen. Het is belangrijk voor hem om de kinderen te laten weten wat geloven inhoudt. Maar hij denkt net als ik dat er maar 1 god is. Wat ik dan graag wil is mijn kinderen ook informeren over het christelijk geloof en dan kunnen ze zelf wel bepalen wat ze doen. Het belangrijkste is dat ze met het geloof worden opgevoed en dan kunnen ze later zelf wel beslissen waar ze zich het meest toch aangetrokken voelen.
Het is een moeilijke keus, maar zolang jullie goed hierover communiceren moet het toch wel lukken. Je wordt er niet minder christelijk van.
Hoi ik las je verhalen en ik weet hoe je je voelt. ik heb nl precies hetzelfde. alleen het verschil is dat ik er ook niet meer tegen kon en het toen heb uitgemaakt maar ook nog om meerdere redenen want mijn vriend woont en werkt ook nog eens in marokko. Nu hebben we afgelopen weekend afgesproken en ben ik erachter dat ik zoveel van hem hou.
Maar ja al met al blijft het probleem van de opvoeding van kinderen. Het is belangrijk voor hem om de kinderen te laten weten wat geloven inhoudt. Maar hij denkt net als ik dat er maar 1 god is. Wat ik dan graag wil is mijn kinderen ook informeren over het christelijk geloof en dan kunnen ze zelf wel bepalen wat ze doen. Het belangrijkste is dat ze met het geloof worden opgevoed en dan kunnen ze later zelf wel beslissen waar ze zich het meest toch aangetrokken voelen.
Het is een moeilijke keus, maar zolang jullie goed hierover communiceren moet het toch wel lukken. Je wordt er niet minder christelijk van.
dinsdag 3 juli 2007 om 10:25
@Aly dina, ja, ik ben het helemaal met je eens.
Ook wij vinden het belangrijk om onze kinderen te laten weten dat er maar 1 God is. Mijn man noemt hem allah en ik God. De kinderen kunnen later beslissen wat ze zelf willen.
Ik ga niet zeggen dat het makkelijk is.
@love bird, als ik heel eerlijk ben, ben ik geschrokken van de opmerking van je verloofde: Hij vroeg me bijvoorbeeld hoe zeker ik was van mijn geloof, of ik me ook open stelde voor andere geloven, of ik een warm gevoel kreeg van zijn geloof en zo nog wat dingen".
Sorry dit mag hij helemaal niet vragen!!! Als je moslima wilt worden moet dit van jezelf komen en niet omdat je man dit graag wilt.
Succes. Groetjes, Wilma
Ook wij vinden het belangrijk om onze kinderen te laten weten dat er maar 1 God is. Mijn man noemt hem allah en ik God. De kinderen kunnen later beslissen wat ze zelf willen.
Ik ga niet zeggen dat het makkelijk is.
@love bird, als ik heel eerlijk ben, ben ik geschrokken van de opmerking van je verloofde: Hij vroeg me bijvoorbeeld hoe zeker ik was van mijn geloof, of ik me ook open stelde voor andere geloven, of ik een warm gevoel kreeg van zijn geloof en zo nog wat dingen".
Sorry dit mag hij helemaal niet vragen!!! Als je moslima wilt worden moet dit van jezelf komen en niet omdat je man dit graag wilt.
Succes. Groetjes, Wilma
dinsdag 3 juli 2007 om 14:59
quote:
Het klinkt mij in de oren alsof het tijd is om knopen door te hakken. De huidige situatie maakt je niet happy. Je weet dat als je doorgaat alsof er niets aan de hand is, je onherroepelijk over enige tijd weer in dezelfde situatie zit. Plussen en minnen. Wat is het belangrijkst voor jou?
Ik ben eigenlijk ook wel heel erg benieuwd naar hoe je vriend zich opstelt in deze situatie. Jij overweegt, als ik het goed begrijp, om met hem verder te gaan en je erbij neer te leggen om je kinderen een islamitische opvoeding te geven (dat zeg ik omdat ik denk dat je anders al bij hem weg was gegaan...). Doet hij hetzelfde voor jou? Heeft hij ook tegen jou gezegd dat hij zoveel van jou houdt dat hij erover denkt om er mee in te stemmen jullie kinderen christelijk op te voeden? Of 'wacht hij af'' tot jij de keuze maakt voor JULLIE toekomst?
Ik hoop dat mijn reactie niet te hard overkomt. Absoluut positief bedoelt. Ik heb er in momenten van dilemma's het meeste aan als mensen me exact zeggen waar het op staat. Vandaar!
Ik wens je veel succes en wijsheid!
Liefs
@Boubaah
Tja, ik denk ook dat het tijd is om knopen door te hakken. Dat heb ik hem ook gezegd. Hij vroeg me wat ik zou kiezen als ik tussen hem en mijn geloof moest kiezen. Ik heb hem toen direct gezegd dat ik daar geen enkele twijfel over had en dat ik altijd voor mijn geloof zou gaan. Liefde zie ik als iets voor het leven, het geloof is voor eeuwig. We hebben toen met ruzie opgehangen en ik dacht eigenlijk dat het over was. De volgende dag stond hij opeens op de stoep en vertelde dat hij van me hield, dat hij me niet kwijt wilde, dat hij wilde vechten en dat hij er alles voor over had om mij gelukkig te maken. Ik wil dat ook echt geloven, maar het wordt steeds moeilijker.
Maar ik ga er dus vanuit dat hij ermee in zal stemmen om de kinderen christelijk op te voeden, een ander optie bestaat voor mij niet.
Liefs
Het klinkt mij in de oren alsof het tijd is om knopen door te hakken. De huidige situatie maakt je niet happy. Je weet dat als je doorgaat alsof er niets aan de hand is, je onherroepelijk over enige tijd weer in dezelfde situatie zit. Plussen en minnen. Wat is het belangrijkst voor jou?
Ik ben eigenlijk ook wel heel erg benieuwd naar hoe je vriend zich opstelt in deze situatie. Jij overweegt, als ik het goed begrijp, om met hem verder te gaan en je erbij neer te leggen om je kinderen een islamitische opvoeding te geven (dat zeg ik omdat ik denk dat je anders al bij hem weg was gegaan...). Doet hij hetzelfde voor jou? Heeft hij ook tegen jou gezegd dat hij zoveel van jou houdt dat hij erover denkt om er mee in te stemmen jullie kinderen christelijk op te voeden? Of 'wacht hij af'' tot jij de keuze maakt voor JULLIE toekomst?
Ik hoop dat mijn reactie niet te hard overkomt. Absoluut positief bedoelt. Ik heb er in momenten van dilemma's het meeste aan als mensen me exact zeggen waar het op staat. Vandaar!
Ik wens je veel succes en wijsheid!
Liefs
@Boubaah
Tja, ik denk ook dat het tijd is om knopen door te hakken. Dat heb ik hem ook gezegd. Hij vroeg me wat ik zou kiezen als ik tussen hem en mijn geloof moest kiezen. Ik heb hem toen direct gezegd dat ik daar geen enkele twijfel over had en dat ik altijd voor mijn geloof zou gaan. Liefde zie ik als iets voor het leven, het geloof is voor eeuwig. We hebben toen met ruzie opgehangen en ik dacht eigenlijk dat het over was. De volgende dag stond hij opeens op de stoep en vertelde dat hij van me hield, dat hij me niet kwijt wilde, dat hij wilde vechten en dat hij er alles voor over had om mij gelukkig te maken. Ik wil dat ook echt geloven, maar het wordt steeds moeilijker.
Maar ik ga er dus vanuit dat hij ermee in zal stemmen om de kinderen christelijk op te voeden, een ander optie bestaat voor mij niet.
Liefs
zondag 8 juli 2007 om 00:20
@Wilma: ik lees net je reactie, en ik vraag me af waarom jij de vragen van de vriend van TO niet vindt kunnen. Waarom mag hij zulke vragen niet stellen? Ik snap je punt dat hij haar vrij moet laten in de keuze voor welk geloof dan ook. En dat het niet de bedoeling is dat hij vanuit zijn geloof haar actief gaat overhalen. Maar ik kan uit die paar vragen die love_bird beschrijft niet opmaken dat dit de intentie was van zijn vragen. Hij is natuurlijk ook bezig hoogte te krijgen van de positie van love_bird. Zijn toekomst staat ook op 'losse schroeven'.
@Love-bird: Hoest ermee? Kom je verder in je gedachten, of blijven ze rondraaien in je hoofd? Knopen doorhakken is moeilijk. Good luck, en houd ons op de hoogte! GOOD LUCK!!!
@Love-bird: Hoest ermee? Kom je verder in je gedachten, of blijven ze rondraaien in je hoofd? Knopen doorhakken is moeilijk. Good luck, en houd ons op de hoogte! GOOD LUCK!!!
maandag 9 juli 2007 om 11:44
quote:
@Aly dina, ja, ik ben het helemaal met je eens.
Ook wij vinden het belangrijk om onze kinderen te laten weten dat er maar 1 God is. Mijn man noemt hem allah en ik God. De kinderen kunnen later beslissen wat ze zelf willen.
Ik ga niet zeggen dat het makkelijk is.
@love bird, als ik heel eerlijk ben, ben ik geschrokken van de opmerking van je verloofde: Hij vroeg me bijvoorbeeld hoe zeker ik was van mijn geloof, of ik me ook open stelde voor andere geloven, of ik een warm gevoel kreeg van zijn geloof en zo nog wat dingen".
Sorry dit mag hij helemaal niet vragen!!! Als je moslima wilt worden moet dit van jezelf komen en niet omdat je man dit graag wilt.
Succes. Groetjes, Wilma
Hoi Wilma,
tja ik was ook heel erg geschrokken. Het zorgde voor een diepe deuk in mijn vertrouwen. Inmiddels hebben we weer even wat rust. Ik heb een goed gesprek met mijn moeder gehad en samen hebben we ook weer even plezier gemaakt (ik was aan het vergeten waarom ik zoveel om hem gaf, echt erg) Samen praten we er ook nog veel over, maar het zorgt wel vaak voor ruzie en tranen. Dat ben ik eigenlijk een beetj zat af en toe, maar toch wil ik het nog niet opgeven. Ik hou te veel van hem. Binnenkort gaan we op vakantie naar Marokko, daar zullen we zeker van opknappen.
Hoe is het verder met jou? Ga je ook nog op vakantie?
Liefs,
Lovebird
@Aly dina, ja, ik ben het helemaal met je eens.
Ook wij vinden het belangrijk om onze kinderen te laten weten dat er maar 1 God is. Mijn man noemt hem allah en ik God. De kinderen kunnen later beslissen wat ze zelf willen.
Ik ga niet zeggen dat het makkelijk is.
@love bird, als ik heel eerlijk ben, ben ik geschrokken van de opmerking van je verloofde: Hij vroeg me bijvoorbeeld hoe zeker ik was van mijn geloof, of ik me ook open stelde voor andere geloven, of ik een warm gevoel kreeg van zijn geloof en zo nog wat dingen".
Sorry dit mag hij helemaal niet vragen!!! Als je moslima wilt worden moet dit van jezelf komen en niet omdat je man dit graag wilt.
Succes. Groetjes, Wilma
Hoi Wilma,
tja ik was ook heel erg geschrokken. Het zorgde voor een diepe deuk in mijn vertrouwen. Inmiddels hebben we weer even wat rust. Ik heb een goed gesprek met mijn moeder gehad en samen hebben we ook weer even plezier gemaakt (ik was aan het vergeten waarom ik zoveel om hem gaf, echt erg) Samen praten we er ook nog veel over, maar het zorgt wel vaak voor ruzie en tranen. Dat ben ik eigenlijk een beetj zat af en toe, maar toch wil ik het nog niet opgeven. Ik hou te veel van hem. Binnenkort gaan we op vakantie naar Marokko, daar zullen we zeker van opknappen.
Hoe is het verder met jou? Ga je ook nog op vakantie?
Liefs,
Lovebird
maandag 9 juli 2007 om 11:47
quote:
@Wilma: ik lees net je reactie, en ik vraag me af waarom jij de vragen van de vriend van TO niet vindt kunnen. Waarom mag hij zulke vragen niet stellen? Ik snap je punt dat hij haar vrij moet laten in de keuze voor welk geloof dan ook. En dat het niet de bedoeling is dat hij vanuit zijn geloof haar actief gaat overhalen. Maar ik kan uit die paar vragen die love_bird beschrijft niet opmaken dat dit de intentie was van zijn vragen. Hij is natuurlijk ook bezig hoogte te krijgen van de positie van love_bird. Zijn toekomst staat ook op 'losse schroeven'.
@Love-bird: Hoest ermee? Kom je verder in je gedachten, of blijven ze rondraaien in je hoofd? Knopen doorhakken is moeilijk. Good luck, en houd ons op de hoogte! GOOD LUCK!!! Hoi Boubaah,
voel me op het moment vrij goed. Ik ben blij dat het weer wat beter gaat met mijn moeder en mij. Ook mijn verloofde en ik komen weer dichter bij elkaar. Maar mijn stemmingen zijn nog wel heel wisselend. Soms word ik wakker en denk ik; ik stop ermee, ik wil niet meer. Maar als hij dan weer bij me is dan voel ik me zo gelukkig en krijg ik weer kracht om door te gaan. Maar makkelijk is het nog steeds niet. Ik ben heel blij dat we binnenkort lekker samen weg gaan, even geen last van de buitenwereld en gewoon weer van elkaar genieten!
Hoe gaat het verder met jou? Ook nog vakantieplannen?
Liefs,
Lovebird
@Wilma: ik lees net je reactie, en ik vraag me af waarom jij de vragen van de vriend van TO niet vindt kunnen. Waarom mag hij zulke vragen niet stellen? Ik snap je punt dat hij haar vrij moet laten in de keuze voor welk geloof dan ook. En dat het niet de bedoeling is dat hij vanuit zijn geloof haar actief gaat overhalen. Maar ik kan uit die paar vragen die love_bird beschrijft niet opmaken dat dit de intentie was van zijn vragen. Hij is natuurlijk ook bezig hoogte te krijgen van de positie van love_bird. Zijn toekomst staat ook op 'losse schroeven'.
@Love-bird: Hoest ermee? Kom je verder in je gedachten, of blijven ze rondraaien in je hoofd? Knopen doorhakken is moeilijk. Good luck, en houd ons op de hoogte! GOOD LUCK!!! Hoi Boubaah,
voel me op het moment vrij goed. Ik ben blij dat het weer wat beter gaat met mijn moeder en mij. Ook mijn verloofde en ik komen weer dichter bij elkaar. Maar mijn stemmingen zijn nog wel heel wisselend. Soms word ik wakker en denk ik; ik stop ermee, ik wil niet meer. Maar als hij dan weer bij me is dan voel ik me zo gelukkig en krijg ik weer kracht om door te gaan. Maar makkelijk is het nog steeds niet. Ik ben heel blij dat we binnenkort lekker samen weg gaan, even geen last van de buitenwereld en gewoon weer van elkaar genieten!
Hoe gaat het verder met jou? Ook nog vakantieplannen?
Liefs,
Lovebird
dinsdag 10 juli 2007 om 09:47
@Love-bird, he wat heerlijk dat jullie even van elkaar kunnen genieten!!!;)
Mijn man en zoon vertrekken volgende week vrijdag 20 juli
voor 3 weken naar Marokko. Ze hebben er erg veel zin in.
Mijn dochter en ik gaan samen met mijn moeder op
zaterdag 27 juli 1 week naar de camping.
Ik heb er zo'n zin in.
Morgen ga ik naar een begravenis.
Mijn tante de vrouw van de broer van mijn vader is vrijdag jl. overleden.
Liefs Wilma
Mijn man en zoon vertrekken volgende week vrijdag 20 juli
voor 3 weken naar Marokko. Ze hebben er erg veel zin in.
Mijn dochter en ik gaan samen met mijn moeder op
zaterdag 27 juli 1 week naar de camping.
Ik heb er zo'n zin in.
Morgen ga ik naar een begravenis.
Mijn tante de vrouw van de broer van mijn vader is vrijdag jl. overleden.
Liefs Wilma
woensdag 11 juli 2007 om 12:02
quote:
@Love-bird, he wat heerlijk dat jullie even van elkaar kunnen genieten!!!;)
Mijn man en zoon vertrekken volgende week vrijdag 20 juli
voor 3 weken naar Marokko. Ze hebben er erg veel zin in.
Mijn dochter en ik gaan samen met mijn moeder op
zaterdag 27 juli 1 week naar de camping.
Ik heb er zo'n zin in.
Morgen ga ik naar een begravenis.
Mijn tante de vrouw van de broer van mijn vader is vrijdag jl. overleden.
Liefs Wilma Hoi Wilma,
Wat erg van je tante, heel veel sterkte!
Wel heel leuk dat je lekker naar de camping gaat! Ik ben zelf ook gek op kamperen. Mijn hele leven zijn we met de caravan op vakantie geweest en het was altijd genieten. Heerlijk dat sociale met al die mensen om je heen, samen vaatjes wassen en wc papier over de camping! Heerlijk al die herinneringen!
Vind je het niet jammer dat je niet het hele gezin op vakantie gaat? Dat lijkt me eerlijk gezegd nog leuker!
Mocht ik je even niet meer spreken dan wens ik je bij deze een goede vakantie toe en veilig weer thuis!
Liefs
Lovebird
@Love-bird, he wat heerlijk dat jullie even van elkaar kunnen genieten!!!;)
Mijn man en zoon vertrekken volgende week vrijdag 20 juli
voor 3 weken naar Marokko. Ze hebben er erg veel zin in.
Mijn dochter en ik gaan samen met mijn moeder op
zaterdag 27 juli 1 week naar de camping.
Ik heb er zo'n zin in.
Morgen ga ik naar een begravenis.
Mijn tante de vrouw van de broer van mijn vader is vrijdag jl. overleden.
Liefs Wilma Hoi Wilma,
Wat erg van je tante, heel veel sterkte!
Wel heel leuk dat je lekker naar de camping gaat! Ik ben zelf ook gek op kamperen. Mijn hele leven zijn we met de caravan op vakantie geweest en het was altijd genieten. Heerlijk dat sociale met al die mensen om je heen, samen vaatjes wassen en wc papier over de camping! Heerlijk al die herinneringen!
Vind je het niet jammer dat je niet het hele gezin op vakantie gaat? Dat lijkt me eerlijk gezegd nog leuker!
Mocht ik je even niet meer spreken dan wens ik je bij deze een goede vakantie toe en veilig weer thuis!
Liefs
Lovebird
donderdag 19 juli 2007 om 10:56
quote:
quote: Wilma Ouaouzar reageerde
@Love-bird, he wat heerlijk dat jullie even van elkaar kunnen genieten!!!;)
Mijn man en zoon vertrekken volgende week vrijdag 20 juli
voor 3 weken naar Marokko. Ze hebben er erg veel zin in.
Mijn dochter en ik gaan samen met mijn moeder op
zaterdag 27 juli 1 week naar de camping.
Ik heb er zo'n zin in.
Morgen ga ik naar een begravenis.
Mijn tante de vrouw van de broer van mijn vader is vrijdag jl. overleden.
Liefs Wilma
Hoi Wilma,
Wat erg van je tante, heel veel sterkte!
Wel heel leuk dat je lekker naar de camping gaat! Ik ben zelf ook gek op kamperen. Mijn hele leven zijn we met de caravan op vakantie geweest en het was altijd genieten. Heerlijk dat sociale met al die mensen om je heen, samen vaatjes wassen en wc papier over de camping! Heerlijk al die herinneringen!
Vind je het niet jammer dat je niet het hele gezin op vakantie gaat? Dat lijkt me eerlijk gezegd nog leuker!
Mocht ik je even niet meer spreken dan wens ik je bij deze een goede vakantie toe en veilig weer thuis!
Liefs
Lovebird
Hoi lovebird.
Morgen vertrekken mijn man en zoon voor 3 weken naar Marokko/ Marrakech. Ze hebben er zin in. Mijn man wil heel graag zijn moeder zien.
In 2004 zijn ze ook al samen naar Marokko gegaan. Ik ben toen ook thuis gebleven. Tuurlijk ga ik ze missen, maar ik vind het ook lekker om samen met mijn dochter in NL.
te blijven.Wij gaan ook leuke dingen doen.
Vrijdag 27 juli gaan wij naar de camping.
Vroeger moesten wij ook met onze wc rollen over de velden naar de wc.
Ook konden wij daar afwassen.
Tuurlijk is het met het gezin leuk, maar ik vind het niet erg hoor!!!.
Vrijdag 10 augustus zijn ze weer thuis en vormen wij weer een gezin.
Volgend jaar gaan wij weer met ons vieren.
Hoe gaat het nu met jou?
Groetjes, Wilma
quote: Wilma Ouaouzar reageerde
@Love-bird, he wat heerlijk dat jullie even van elkaar kunnen genieten!!!;)
Mijn man en zoon vertrekken volgende week vrijdag 20 juli
voor 3 weken naar Marokko. Ze hebben er erg veel zin in.
Mijn dochter en ik gaan samen met mijn moeder op
zaterdag 27 juli 1 week naar de camping.
Ik heb er zo'n zin in.
Morgen ga ik naar een begravenis.
Mijn tante de vrouw van de broer van mijn vader is vrijdag jl. overleden.
Liefs Wilma
Hoi Wilma,
Wat erg van je tante, heel veel sterkte!
Wel heel leuk dat je lekker naar de camping gaat! Ik ben zelf ook gek op kamperen. Mijn hele leven zijn we met de caravan op vakantie geweest en het was altijd genieten. Heerlijk dat sociale met al die mensen om je heen, samen vaatjes wassen en wc papier over de camping! Heerlijk al die herinneringen!
Vind je het niet jammer dat je niet het hele gezin op vakantie gaat? Dat lijkt me eerlijk gezegd nog leuker!
Mocht ik je even niet meer spreken dan wens ik je bij deze een goede vakantie toe en veilig weer thuis!
Liefs
Lovebird
Hoi lovebird.
Morgen vertrekken mijn man en zoon voor 3 weken naar Marokko/ Marrakech. Ze hebben er zin in. Mijn man wil heel graag zijn moeder zien.
In 2004 zijn ze ook al samen naar Marokko gegaan. Ik ben toen ook thuis gebleven. Tuurlijk ga ik ze missen, maar ik vind het ook lekker om samen met mijn dochter in NL.
te blijven.Wij gaan ook leuke dingen doen.
Vrijdag 27 juli gaan wij naar de camping.
Vroeger moesten wij ook met onze wc rollen over de velden naar de wc.
Ook konden wij daar afwassen.
Tuurlijk is het met het gezin leuk, maar ik vind het niet erg hoor!!!.
Vrijdag 10 augustus zijn ze weer thuis en vormen wij weer een gezin.
Volgend jaar gaan wij weer met ons vieren.
Hoe gaat het nu met jou?
Groetjes, Wilma
zaterdag 4 augustus 2007 om 13:21
Hallo hoe gaat het met iedereen?
Layla stond vanochtend naast mij en zei: Ikke ook kijken.
Ze begint nu echt te praten heel leuk.
Mijn moeder zei een keer op de camping: Layla trut, weet je wat Layla zei? Oma trut.
We hebben het wel getroffen met het weer op de camping.
Gistermiddag om 17:00 uur zijn wij thuisgekomen.
1 dag heeft het heel veel geregend.
Vanaf dinsdag/woensdag jl. scheen de zon.
Layla heeft vanaf zondag gehoest.
Pffff, ze heeft 2 nachten bij mij geslapen.
Maar nu slaapt ze gelukkig weer in haar eigen bed.
Vanochtend om 9:00 uur hoorde ik Layla ineens huilen.
Ohhhh, zo zielig, ik heb haar er snel uitgehaald.
We hebben vandaag de hele ochtend in onze pyama gelopen.
Ik heb een baaldag, ik heb nergens zin in.
Layla ligt vanaf 12:00 uur te slapen.
Met Nicola en Ismaël in Marokko gaat het goed. Alleen Ismaël is erg vervelend, zou het door de warmte komen? Ja, ik had hem allang een tik verkocht maar mijn man wil hem niet slaan. Ik heb ze net gesproken.
De 2e koffer is terecht, maar hij is wel kapot.
Ik vind het heerlijk zo zonder de mannen,
maar ik verheug mij erop dat ze volgende week vrijdag
weer thuis komen.
Wat zal Layla blij zijn!!!!
Mijn moeder komt vrijdagavond op Layla passen en ik ga dan naar Schiphol, goed geregeld he?
Ik sprak net mijn vriendin in Marokko.
Ze wil zo graag terug naar Nederland.
Het is veel te warm in Marokko.
Nou ik ga weer verder. De 2e was draait alweer.
En ik ben vast van plan om te beginnen met het inplakken van 500 foto's!!!:)
Groetjes, Wilma en Layla
Layla stond vanochtend naast mij en zei: Ikke ook kijken.
Ze begint nu echt te praten heel leuk.
Mijn moeder zei een keer op de camping: Layla trut, weet je wat Layla zei? Oma trut.
We hebben het wel getroffen met het weer op de camping.
Gistermiddag om 17:00 uur zijn wij thuisgekomen.
1 dag heeft het heel veel geregend.
Vanaf dinsdag/woensdag jl. scheen de zon.
Layla heeft vanaf zondag gehoest.
Pffff, ze heeft 2 nachten bij mij geslapen.
Maar nu slaapt ze gelukkig weer in haar eigen bed.
Vanochtend om 9:00 uur hoorde ik Layla ineens huilen.
Ohhhh, zo zielig, ik heb haar er snel uitgehaald.
We hebben vandaag de hele ochtend in onze pyama gelopen.
Ik heb een baaldag, ik heb nergens zin in.
Layla ligt vanaf 12:00 uur te slapen.
Met Nicola en Ismaël in Marokko gaat het goed. Alleen Ismaël is erg vervelend, zou het door de warmte komen? Ja, ik had hem allang een tik verkocht maar mijn man wil hem niet slaan. Ik heb ze net gesproken.
De 2e koffer is terecht, maar hij is wel kapot.
Ik vind het heerlijk zo zonder de mannen,
maar ik verheug mij erop dat ze volgende week vrijdag
weer thuis komen.
Wat zal Layla blij zijn!!!!
Mijn moeder komt vrijdagavond op Layla passen en ik ga dan naar Schiphol, goed geregeld he?
Ik sprak net mijn vriendin in Marokko.
Ze wil zo graag terug naar Nederland.
Het is veel te warm in Marokko.
Nou ik ga weer verder. De 2e was draait alweer.
En ik ben vast van plan om te beginnen met het inplakken van 500 foto's!!!:)
Groetjes, Wilma en Layla
