Relaties
alle pijlers
Relatie met getrouwde man, voor wie kiest hij??
vrijdag 24 juli 2009 om 20:43
Sinds tien maanden heb ik een affaire met een getrouwde man.
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
donderdag 30 juli 2009 om 19:43
Persoonlijk vind ik dat niet vanuit de wij en jullie positie gesproken moet worden,daar kan ik bv juist zo boos over worden,
alsof we allemaal hetzelvde zijn hetzelvde doen,als we maar verliefd of geil genoeg zijn.
Nee niet iedereen is hetzelvde,er bestaan gelukkig ook nog mensen die niet zomaar vanwege een gevoel reageren.
Het gaat nog altijd over jij Bianca,en hoe jij hebt gehandeld! hoe je ex heeft gehandeld en de rest die in je kringetje verkeerde op dat moment.
En dat is geen maatstaaf over hoe de rest van de wereld op zoiets reageerd.Of zou moeten reageren volgens jou principes.
alsof we allemaal hetzelvde zijn hetzelvde doen,als we maar verliefd of geil genoeg zijn.
Nee niet iedereen is hetzelvde,er bestaan gelukkig ook nog mensen die niet zomaar vanwege een gevoel reageren.
Het gaat nog altijd over jij Bianca,en hoe jij hebt gehandeld! hoe je ex heeft gehandeld en de rest die in je kringetje verkeerde op dat moment.
En dat is geen maatstaaf over hoe de rest van de wereld op zoiets reageerd.Of zou moeten reageren volgens jou principes.
donderdag 30 juli 2009 om 19:48
hallo, ben ook weer van de partij, het is een hele discussie geworden.
Toch kan ik sympathie opbrengen voor Bianca40... het is niet helemaal oke wat er allemaal is gebeurd, maar ze is wel eerlijk over haar gevoel en durft het toch maar allemaal te vertellen..
Pijnlijk ook om de andere kant van het verhaal te horen (van de bedrogen partij) ik kan ook mijn handen niet wassen in onschuld.. en ook al heb ik het anders gedaan dan bianca.. feit blijft dat ik me ook terug had kunnen trekken.. en de relatie toen had kunnen verbreken.. misschien waren huidige vriend en ex dan ook uit elkaar gegaan, die kans is heel groot.. maar dan had ex nu toch een beter gevoel gehad.
tuurlijk denk ik daar vaak over na.. ook wat betreft mijn eigen ex, maar ook ik heb puur egoistisch gehandeld en ging voor mijn eigen geluk.. daarmee is er heel wat kapot gemaakt aan alle kanten.. en deze beslissing heb ik met mijn volle verstand genomen.. uiteindelijk gaat iedereen voor eigen geluk.. ik had het nooit van mezelf gedacht.. en huidige partner ook niet... kan mezelf hierin niet goed praten.. maar heb ook geen enorm schuldgevoel.. is dat niet raar?
Toch kan ik sympathie opbrengen voor Bianca40... het is niet helemaal oke wat er allemaal is gebeurd, maar ze is wel eerlijk over haar gevoel en durft het toch maar allemaal te vertellen..
Pijnlijk ook om de andere kant van het verhaal te horen (van de bedrogen partij) ik kan ook mijn handen niet wassen in onschuld.. en ook al heb ik het anders gedaan dan bianca.. feit blijft dat ik me ook terug had kunnen trekken.. en de relatie toen had kunnen verbreken.. misschien waren huidige vriend en ex dan ook uit elkaar gegaan, die kans is heel groot.. maar dan had ex nu toch een beter gevoel gehad.
tuurlijk denk ik daar vaak over na.. ook wat betreft mijn eigen ex, maar ook ik heb puur egoistisch gehandeld en ging voor mijn eigen geluk.. daarmee is er heel wat kapot gemaakt aan alle kanten.. en deze beslissing heb ik met mijn volle verstand genomen.. uiteindelijk gaat iedereen voor eigen geluk.. ik had het nooit van mezelf gedacht.. en huidige partner ook niet... kan mezelf hierin niet goed praten.. maar heb ook geen enorm schuldgevoel.. is dat niet raar?
vrijdag 31 juli 2009 om 08:03
Hai Jules, een erg leuke stad, schandalig dat ik er nog nooit was geweest. Aan jouw kant alles goed en positief. Wat ontzettend fijn ! Dat trouwen heeft voor mij geen waarde (meer). Vreemd hoe een mens daarin kan veranderen, want ik wilde het erg graag. Door het vreemdgaan van partner is dat gevoel helemaal weggegaan.
Het heftige gevoel van het begin na ontdekking vreemdgaan is weg, er zijn zeker nog wel veel moeilijke momenten en ik deel ze ook niet allemaal meer met vriend.
Wel gaan we samen nog in therapie, door mijn medische verhaal is dat op advies van het ziekenhuis naar achteren geschoven.
Wat leuk dat ik je hier weer terugzie !
Nog even on-topic, je hoort wel vaker dat er wordt geroepen dat een man of vrouw wel vreemd "moest" gaan omdat partner niet leuk, niet gezellig, niet mooi, niet fijn meer was. Wat een bullshit ! Als je niet meer gelukkig bent met je partner dan bespreek je dit en heb je de keuze om te stoppen met je relatie. Vreemdgaan vind ik de minst fatsoenlijke en sjieke maar ook minst logische oplossing.
Het zorgt voor nog meer chaos en onherstelbare schade.
Dus als bedrogen partij hoef je zeker niet je hand in eigen boezem te steken.
Je bent uiteraard wel verantwoordelijk voor het doen slagen (of mislukken) van je relatie, maar niet/nooit voor de keuze die je partner maakt om buiten de deur te gaan rotzooien !
Daar kan ik nog steeds zo ontzettend boos om worden, dat soort opmerkingen. Sorry !
Verder waardeer ik het ook dat Bianca eerlijk is en opschrijft hoe het toen voor haar voelde. Ik heb het er hier gisteravond ook nog over gehad: Bianca schreef dat je gaat geloven in je eigen leugens, partner beaamde dat.
Ik (her)kende mijn eigen partner in die tijd ook echt niet meer. Niemand kon tot hem doordringen: hij had zijn eigen schijnwereld gecreërd en wilde niet zomaar loslaten !
Ik duik de sportschool in.
Het heftige gevoel van het begin na ontdekking vreemdgaan is weg, er zijn zeker nog wel veel moeilijke momenten en ik deel ze ook niet allemaal meer met vriend.
Wel gaan we samen nog in therapie, door mijn medische verhaal is dat op advies van het ziekenhuis naar achteren geschoven.
Wat leuk dat ik je hier weer terugzie !
Nog even on-topic, je hoort wel vaker dat er wordt geroepen dat een man of vrouw wel vreemd "moest" gaan omdat partner niet leuk, niet gezellig, niet mooi, niet fijn meer was. Wat een bullshit ! Als je niet meer gelukkig bent met je partner dan bespreek je dit en heb je de keuze om te stoppen met je relatie. Vreemdgaan vind ik de minst fatsoenlijke en sjieke maar ook minst logische oplossing.
Het zorgt voor nog meer chaos en onherstelbare schade.
Dus als bedrogen partij hoef je zeker niet je hand in eigen boezem te steken.
Je bent uiteraard wel verantwoordelijk voor het doen slagen (of mislukken) van je relatie, maar niet/nooit voor de keuze die je partner maakt om buiten de deur te gaan rotzooien !
Daar kan ik nog steeds zo ontzettend boos om worden, dat soort opmerkingen. Sorry !
Verder waardeer ik het ook dat Bianca eerlijk is en opschrijft hoe het toen voor haar voelde. Ik heb het er hier gisteravond ook nog over gehad: Bianca schreef dat je gaat geloven in je eigen leugens, partner beaamde dat.
Ik (her)kende mijn eigen partner in die tijd ook echt niet meer. Niemand kon tot hem doordringen: hij had zijn eigen schijnwereld gecreërd en wilde niet zomaar loslaten !
Ik duik de sportschool in.
vrijdag 31 juli 2009 om 09:37
quote:daisybloempje schreef op 30 juli 2009 @ 19:43:
Persoonlijk vind ik dat niet vanuit de wij en jullie positie gesproken moet worden,daar kan ik bv juist zo boos over worden,
alsof we allemaal hetzelvde zijn hetzelvde doen,als we maar verliefd of geil genoeg zijn.
Nee niet iedereen is hetzelvde,er bestaan gelukkig ook nog mensen die niet zomaar vanwege een gevoel reageren.
Het gaat nog altijd over jij Bianca,en hoe jij hebt gehandeld! hoe je ex heeft gehandeld en de rest die in je kringetje verkeerde op dat moment.
En dat is geen maatstaaf over hoe de rest van de wereld op zoiets reageerd.Of zou moeten reageren volgens jou principes.Hoe het eigenlijk had gemoeten weet ik ook wel, dat wist ik vooraf en dat weet ik achteraf. Ik weet echt wel het verschil tussen netjes afhandelen en asociaal doen. Ik schrijf mijn eigen ervaringen alleen maar op om aan te geven dat niet iedereen de discipline heeft om zich altijd aan zn principes te houden. Want die principes waren vooraf zo verschrikkelijk sterk, ook bij mij! Dus bij deze weer een oproepje om dingen niet persoonlijk op te vatten, als ik zeg dat mijn ex zich zelf ook schuldig voelt dan slaat dat enkel en alleen op mijn ex, en is het geen absolute waarheid dat elke achterblijvende partner van een vreemdganger zich schuldig moet voelen. Aan de andere kant ben ik nou ook weer niet zo bijzonder dat ik de enige ben met deze ervaring. Dus er zal ook best een groep(je) zijn die zich in bepaalde dingen herkent.
Persoonlijk vind ik dat niet vanuit de wij en jullie positie gesproken moet worden,daar kan ik bv juist zo boos over worden,
alsof we allemaal hetzelvde zijn hetzelvde doen,als we maar verliefd of geil genoeg zijn.
Nee niet iedereen is hetzelvde,er bestaan gelukkig ook nog mensen die niet zomaar vanwege een gevoel reageren.
Het gaat nog altijd over jij Bianca,en hoe jij hebt gehandeld! hoe je ex heeft gehandeld en de rest die in je kringetje verkeerde op dat moment.
En dat is geen maatstaaf over hoe de rest van de wereld op zoiets reageerd.Of zou moeten reageren volgens jou principes.Hoe het eigenlijk had gemoeten weet ik ook wel, dat wist ik vooraf en dat weet ik achteraf. Ik weet echt wel het verschil tussen netjes afhandelen en asociaal doen. Ik schrijf mijn eigen ervaringen alleen maar op om aan te geven dat niet iedereen de discipline heeft om zich altijd aan zn principes te houden. Want die principes waren vooraf zo verschrikkelijk sterk, ook bij mij! Dus bij deze weer een oproepje om dingen niet persoonlijk op te vatten, als ik zeg dat mijn ex zich zelf ook schuldig voelt dan slaat dat enkel en alleen op mijn ex, en is het geen absolute waarheid dat elke achterblijvende partner van een vreemdganger zich schuldig moet voelen. Aan de andere kant ben ik nou ook weer niet zo bijzonder dat ik de enige ben met deze ervaring. Dus er zal ook best een groep(je) zijn die zich in bepaalde dingen herkent.
vrijdag 31 juli 2009 om 09:52
quote:liselore schreef op 30 juli 2009 @ 17:24:
[...]
En dit vind jij nu dus ook? of heb je echt zelf hier wel eens over nagedacht wat jij er nou van vind. Dat jij je eigen normen en waarden heb laten varen, dat jij egoistisch bent geweest, dat jij niet het lef had je relatie te verbrekjen maar wel het lef had om vreemd te gaan, wat vind jij dat het aandeel is van jou vreemdgaan van je ex?
Ik zou nu eerder het punt herkennen waarop mijn interesse voor mn partner zodanig vervlogen is dat ik gevoelig kan zijn voor verliefdheid of aandacht van een ander. Daar zou ik dan over praten en als alles stukgepraat is zou ik op mezelf gaan wonen.
Het aandeel van mijn ex is vrij uitgebreid, ik zal proberen het kort te vertellen (is niet alleen mijn verhaal, is ook wat mijn ex zelf zegt).
Ben gaan samenwonen op mn 17e, getrouwd op mn 22e. Mijn ex was mijn alles maar de relatie werd ongelijkwaardig. Hij stond stil, had leerproblemen maar samen hebben we er voor gezorgd dat hij het vak heeft geleerd dat hij van kinds af aan al wilde. Supertrots dus allebei.
Hij werd in de loop van de jaren stiller en stugger. Geen gesprek meer mee te voeren (op normale vragen alleen maar antwoorden zoals: ja dus? nou en? enz enz), alleen als het uit de klauw liep en heftige discussie werd, dan kon hij wel normaal praten. Maar nog steeds veel houden van, het was ook echt een lieverd, deed alles voor me en zolang alles oppervlakkig was was er ook geen discussie in huis. Soort broer/zus verhouding werd het.
Door zijn teruggetrokkenheid werd ik verliefd op zijn collega, ik heb hem dat verteld en gezegd dat ik echt wat meer liefde en aandacht nodig had omdat ik verliefd werd op de eerste die een beetje aardig tegen me deed. Daar hebben we aan gewerkt en het ging beter. De sex werd steeds minder, ik had er steeds minder zin in en daar hebben we wel veel over gepraat, Maar das moeilijk, mijn gevoel wilde niet vaak.
Toen betrapte ik hem op het bellen met sexlijnen. KPN man kwam in huis vanwege mijn bezwaar tegen de tel.rekening en de beltijden kwamen overeen met man zn rooster dat hij steeds net een half uurtje thuis was als er gebeld was. Ik werkte toen bij een advocatenkantoor en had regelmatige werktijden. Ben heel boos geworden maar begreep ook wel dat hij wel gewoon zn behoeftes had en kon het hem eigenlijk niet kwalijk nemen dat hij zo vaak gebeld had (ging echt om bijna 1000 gulden in een paar maanden tijd). Ik was wel heel erg teleurgesteld omdat hij glashard gelogen had. Maar goed, foutje bedankt, kan gebeuren en wij weer verder.
Huis gekocht, fantastische zoon gekregen en 2 jaar later kwam ik onverwacht thuis (man had nachtdienst gehad, ik was naar mn werk gegaan maar was wat vergeten). Ik zag de telefoon op de tafel liggen, knipperend (dus in een gesprek). Pakte de telefoon en hoorde: wilt u een ander meisje... toets 1. Gek werd ik, ben naar mn moeder gereden (die ik anders nooit in vertrouwen nam). Ben een nacht bij haar gebleven en volgende dag toch weer terug gegaan omdat ik het niet waard vond dat dit ons ons huwelijk zou kosten.
Ongeveer 3 jaar later kwam hij met een vriend waarmee hij weleens ging stappen. Deze was zo het tegenovergestelde van mn man, spontaan, altijd vrolijk, optimistisch, en een echte kwekker. Smoorverliefd werd ik... en toen kwam de egoistische duivel die mij influisterde: hij heeft toch ook tegen jou gelogen, in feite heeft ie je ook bedonderd, al ware het dan niet lichamelijk. En ik geloofde mijn duiveltje maar al te graag.
Sorry, heb het zo kort mogelijk gehouden. Ik vraag hier niet om begrip maar is puur het doen van mijn verhaal zoals het werkelijk gegaan is.
[...]
En dit vind jij nu dus ook? of heb je echt zelf hier wel eens over nagedacht wat jij er nou van vind. Dat jij je eigen normen en waarden heb laten varen, dat jij egoistisch bent geweest, dat jij niet het lef had je relatie te verbrekjen maar wel het lef had om vreemd te gaan, wat vind jij dat het aandeel is van jou vreemdgaan van je ex?
Ik zou nu eerder het punt herkennen waarop mijn interesse voor mn partner zodanig vervlogen is dat ik gevoelig kan zijn voor verliefdheid of aandacht van een ander. Daar zou ik dan over praten en als alles stukgepraat is zou ik op mezelf gaan wonen.
Het aandeel van mijn ex is vrij uitgebreid, ik zal proberen het kort te vertellen (is niet alleen mijn verhaal, is ook wat mijn ex zelf zegt).
Ben gaan samenwonen op mn 17e, getrouwd op mn 22e. Mijn ex was mijn alles maar de relatie werd ongelijkwaardig. Hij stond stil, had leerproblemen maar samen hebben we er voor gezorgd dat hij het vak heeft geleerd dat hij van kinds af aan al wilde. Supertrots dus allebei.
Hij werd in de loop van de jaren stiller en stugger. Geen gesprek meer mee te voeren (op normale vragen alleen maar antwoorden zoals: ja dus? nou en? enz enz), alleen als het uit de klauw liep en heftige discussie werd, dan kon hij wel normaal praten. Maar nog steeds veel houden van, het was ook echt een lieverd, deed alles voor me en zolang alles oppervlakkig was was er ook geen discussie in huis. Soort broer/zus verhouding werd het.
Door zijn teruggetrokkenheid werd ik verliefd op zijn collega, ik heb hem dat verteld en gezegd dat ik echt wat meer liefde en aandacht nodig had omdat ik verliefd werd op de eerste die een beetje aardig tegen me deed. Daar hebben we aan gewerkt en het ging beter. De sex werd steeds minder, ik had er steeds minder zin in en daar hebben we wel veel over gepraat, Maar das moeilijk, mijn gevoel wilde niet vaak.
Toen betrapte ik hem op het bellen met sexlijnen. KPN man kwam in huis vanwege mijn bezwaar tegen de tel.rekening en de beltijden kwamen overeen met man zn rooster dat hij steeds net een half uurtje thuis was als er gebeld was. Ik werkte toen bij een advocatenkantoor en had regelmatige werktijden. Ben heel boos geworden maar begreep ook wel dat hij wel gewoon zn behoeftes had en kon het hem eigenlijk niet kwalijk nemen dat hij zo vaak gebeld had (ging echt om bijna 1000 gulden in een paar maanden tijd). Ik was wel heel erg teleurgesteld omdat hij glashard gelogen had. Maar goed, foutje bedankt, kan gebeuren en wij weer verder.
Huis gekocht, fantastische zoon gekregen en 2 jaar later kwam ik onverwacht thuis (man had nachtdienst gehad, ik was naar mn werk gegaan maar was wat vergeten). Ik zag de telefoon op de tafel liggen, knipperend (dus in een gesprek). Pakte de telefoon en hoorde: wilt u een ander meisje... toets 1. Gek werd ik, ben naar mn moeder gereden (die ik anders nooit in vertrouwen nam). Ben een nacht bij haar gebleven en volgende dag toch weer terug gegaan omdat ik het niet waard vond dat dit ons ons huwelijk zou kosten.
Ongeveer 3 jaar later kwam hij met een vriend waarmee hij weleens ging stappen. Deze was zo het tegenovergestelde van mn man, spontaan, altijd vrolijk, optimistisch, en een echte kwekker. Smoorverliefd werd ik... en toen kwam de egoistische duivel die mij influisterde: hij heeft toch ook tegen jou gelogen, in feite heeft ie je ook bedonderd, al ware het dan niet lichamelijk. En ik geloofde mijn duiveltje maar al te graag.
Sorry, heb het zo kort mogelijk gehouden. Ik vraag hier niet om begrip maar is puur het doen van mijn verhaal zoals het werkelijk gegaan is.
vrijdag 31 juli 2009 om 11:13
quote:Bianca40 schreef op 30 juli 2009 @ 16:43:
[...]
Ik heb het daarbij ook niet over een tijdje niet zo lief zijn. Ik dacht daarbij meer aan het consequent zeuren, al jarenlang, en dan vooral over de karaktertrekken die in het begin zo leuk leken. Je kan iemand nou eenmaal niet veranderen, of in elk geval bijna niet veranderen. Ik dacht hierbij ook aan het niet meer praten met elkaar omdat het toch steeds discussie wordt. Zoals ik al aangaf, mijn ex vertelde me dat hij een stuk minder stug, liever en aanhankelijker is geworden in zijn volgende relatie. Niet doordat ik vreemdging, dit had ook gebeurd als we 'gewoon' uit elkaar gegaan waren.
Snap dan nog niet wat dit met vreemgaan te maken heeft.
Weet je, ik vind het een interessante discussie. Ik ben voor mezelf op zoek naar het waarom, waarom doet iemand (mijn man) dit?
En alle antwoorden die ik krijg van hem (hij wist niet wat hij deed, verstandsverbijstering, niet nagedacht etc etc) zijn niet de antwoorden die mij doen snappen waarom hij het gedaan heeft. Ik heb hem voor de keuze gesteld om bij mij te blijven of voor haar te kiezen. Uiteraard wilde hij mij en ging vervolgens door met haar! Waarom? Ik weet het nog steeds niet, hij kon toen al net zo goed van me scheiden maar wilde dit ab-sol-luut niet, wilde voor ons gaan en ging vervolgens weer stiekem sms-en met die ander. Alsof ik dat niet merkte. Maar goed, ik weet dus nog steeds niet waarom hij toen niet een einde maakte aan onze relatie, waarom mij steeds maar willen laten geloven dat het over was met die ander, terwijl hij gewoon vreemd ging. Anyone?
[...]
Ik heb het daarbij ook niet over een tijdje niet zo lief zijn. Ik dacht daarbij meer aan het consequent zeuren, al jarenlang, en dan vooral over de karaktertrekken die in het begin zo leuk leken. Je kan iemand nou eenmaal niet veranderen, of in elk geval bijna niet veranderen. Ik dacht hierbij ook aan het niet meer praten met elkaar omdat het toch steeds discussie wordt. Zoals ik al aangaf, mijn ex vertelde me dat hij een stuk minder stug, liever en aanhankelijker is geworden in zijn volgende relatie. Niet doordat ik vreemdging, dit had ook gebeurd als we 'gewoon' uit elkaar gegaan waren.
Snap dan nog niet wat dit met vreemgaan te maken heeft.
Weet je, ik vind het een interessante discussie. Ik ben voor mezelf op zoek naar het waarom, waarom doet iemand (mijn man) dit?
En alle antwoorden die ik krijg van hem (hij wist niet wat hij deed, verstandsverbijstering, niet nagedacht etc etc) zijn niet de antwoorden die mij doen snappen waarom hij het gedaan heeft. Ik heb hem voor de keuze gesteld om bij mij te blijven of voor haar te kiezen. Uiteraard wilde hij mij en ging vervolgens door met haar! Waarom? Ik weet het nog steeds niet, hij kon toen al net zo goed van me scheiden maar wilde dit ab-sol-luut niet, wilde voor ons gaan en ging vervolgens weer stiekem sms-en met die ander. Alsof ik dat niet merkte. Maar goed, ik weet dus nog steeds niet waarom hij toen niet een einde maakte aan onze relatie, waarom mij steeds maar willen laten geloven dat het over was met die ander, terwijl hij gewoon vreemd ging. Anyone?
vrijdag 31 juli 2009 om 11:13
Bianca, niets is zwart wit en elk verhaal heeft een achtergrond, zo blijkt ook nu weer.
Ik moet zeggen dat ik zelf totaal verdoofd, onaangenaam verrast en teleurgesteld was en ben in het gedrag van mijn partner.
Je kunt verliefd worden, je kunt nog discussiëeren of je daarmee wel of niet goed in je relatie zit, maar ernaar handelen, dat zijn twee heel verschillende dingen.
Echter, ik wil verder en niet steeds terug kijken. Het is gebeurd en ondanks dat wij nu nog samen zijn en er beiden hard voor knokken, is onze relatie en mijn gevoel voor mijn partner beschadigd en zal het niet meer "onvoorwaardelijk" zijn/worden.
In mijn ogen is er geen excuus voor vreemdgaan, hoe k*t je relatie ook is, dan stop je eerst met die relatie als je voldoende respect hebt voor je partner.
Maar ik begrijp dat dit verstandelijk beredeneren is en dat is wat de bedrieger nu juist niet doet/kan/wil.
Ik moet zeggen dat ik zelf totaal verdoofd, onaangenaam verrast en teleurgesteld was en ben in het gedrag van mijn partner.
Je kunt verliefd worden, je kunt nog discussiëeren of je daarmee wel of niet goed in je relatie zit, maar ernaar handelen, dat zijn twee heel verschillende dingen.
Echter, ik wil verder en niet steeds terug kijken. Het is gebeurd en ondanks dat wij nu nog samen zijn en er beiden hard voor knokken, is onze relatie en mijn gevoel voor mijn partner beschadigd en zal het niet meer "onvoorwaardelijk" zijn/worden.
In mijn ogen is er geen excuus voor vreemdgaan, hoe k*t je relatie ook is, dan stop je eerst met die relatie als je voldoende respect hebt voor je partner.
Maar ik begrijp dat dit verstandelijk beredeneren is en dat is wat de bedrieger nu juist niet doet/kan/wil.
vrijdag 31 juli 2009 om 11:20
Fairy, ik heb er geen antwoord op. Zelf emmerde het hier ook nog een tijdje door. Het laatste stukje waardigheid en respect zijn daarmee ook de kliko ingegaan.
Ik (her)kende mijn partner toen echt niet meer in zijn gedrag en heb dit uiteraard ook geroepen. Het "mindfucken" maakte mij echt helemaal gek.
Ik zat erbij toen er een afscheidsmail werd gezonden, nog geen dag later ging er een mail uit dat hij haar nog niet kon loslaten (?!) vervolgens moesten er nog twee afspraken komen (beiden door mij ontdekt) knal, na knal, na knal.
Maar met mij willen stoppen.........ab-so-luut niet !
Ik heb enkel bij de therapeut de bevestiging gekregen dat het heel normaal is dat de man (kan natuurlijk ook de vrouw zijn) zijn minnares niet zomaar kan loslaten, dat heeft de tijd nodig en zal hij in zijn eigen tempo moeten doen waarmee de maat voor mij helemaal vol was. Ik heb de deur dichtgesmeten bij de therapeut en partner medegedeeld dat het klaar was en dat ik als vrouw me niet nog verder de stront in liet drukken en dat hij ga vooral lekker moest doorgaan met het verwoesten van zijn relatie, zijn partner en zich zelf. Wat een enorm egoistisch, ziek en destructief gedrag was en is dat.
Conclusie van de peut: het is verslavend gedrag en van een verslaving moet je afkicken.
Ik (her)kende mijn partner toen echt niet meer in zijn gedrag en heb dit uiteraard ook geroepen. Het "mindfucken" maakte mij echt helemaal gek.
Ik zat erbij toen er een afscheidsmail werd gezonden, nog geen dag later ging er een mail uit dat hij haar nog niet kon loslaten (?!) vervolgens moesten er nog twee afspraken komen (beiden door mij ontdekt) knal, na knal, na knal.
Maar met mij willen stoppen.........ab-so-luut niet !
Ik heb enkel bij de therapeut de bevestiging gekregen dat het heel normaal is dat de man (kan natuurlijk ook de vrouw zijn) zijn minnares niet zomaar kan loslaten, dat heeft de tijd nodig en zal hij in zijn eigen tempo moeten doen waarmee de maat voor mij helemaal vol was. Ik heb de deur dichtgesmeten bij de therapeut en partner medegedeeld dat het klaar was en dat ik als vrouw me niet nog verder de stront in liet drukken en dat hij ga vooral lekker moest doorgaan met het verwoesten van zijn relatie, zijn partner en zich zelf. Wat een enorm egoistisch, ziek en destructief gedrag was en is dat.
Conclusie van de peut: het is verslavend gedrag en van een verslaving moet je afkicken.
vrijdag 31 juli 2009 om 11:27
quote:moniekk schreef op 31 juli 2009 @ 11:20:
Fairy, ik heb er geen antwoord op. Zelf emmerde het hier ook nog een tijdje door. Het laatste stukje waardigheid en respect zijn daarmee ook de kliko ingegaan.
Ik (her)kende mijn partner toen echt niet meer in zijn gedrag en heb dit uiteraard ook geroepen. Het "mindfucken" maakte mij echt helemaal gek.
Ik zat erbij toen er een afscheidsmail werd gezonden, nog geen dag later ging er een mail uit dat hij haar nog niet kon loslaten (?!) vervolgens moesten er nog twee afspraken komen (beiden door mij ontdekt) knal, na knal, na knal.
Maar met mij willen stoppen.........ab-so-luut niet !
Ik heb enkel bij de therapeut de bevestiging gekregen dat het heel normaal is dat de man (kan natuurlijk ook de vrouw zijn) zijn minnares niet zomaar kan loslaten, dat heeft de tijd nodig en zal hij in zijn eigen tempo moeten doen waarmee de maat voor mij helemaal vol was. Ik heb de deur dichtgesmeten bij de therapeut en partner medegedeeld dat het klaar was en dat ik als vrouw me niet nog verder de stront in liet drukken en dat hij ga vooral lekker moest doorgaan met het verwoesten van zijn relatie, zijn partner en zich zelf. Wat een enorm egoistisch, ziek en destructief gedrag was en is dat.
Conclusie van de peut: het is verslavend gedrag en van een verslaving moet je afkicken.Good for you!
Fairy, ik heb er geen antwoord op. Zelf emmerde het hier ook nog een tijdje door. Het laatste stukje waardigheid en respect zijn daarmee ook de kliko ingegaan.
Ik (her)kende mijn partner toen echt niet meer in zijn gedrag en heb dit uiteraard ook geroepen. Het "mindfucken" maakte mij echt helemaal gek.
Ik zat erbij toen er een afscheidsmail werd gezonden, nog geen dag later ging er een mail uit dat hij haar nog niet kon loslaten (?!) vervolgens moesten er nog twee afspraken komen (beiden door mij ontdekt) knal, na knal, na knal.
Maar met mij willen stoppen.........ab-so-luut niet !
Ik heb enkel bij de therapeut de bevestiging gekregen dat het heel normaal is dat de man (kan natuurlijk ook de vrouw zijn) zijn minnares niet zomaar kan loslaten, dat heeft de tijd nodig en zal hij in zijn eigen tempo moeten doen waarmee de maat voor mij helemaal vol was. Ik heb de deur dichtgesmeten bij de therapeut en partner medegedeeld dat het klaar was en dat ik als vrouw me niet nog verder de stront in liet drukken en dat hij ga vooral lekker moest doorgaan met het verwoesten van zijn relatie, zijn partner en zich zelf. Wat een enorm egoistisch, ziek en destructief gedrag was en is dat.
Conclusie van de peut: het is verslavend gedrag en van een verslaving moet je afkicken.Good for you!
vrijdag 31 juli 2009 om 11:32
quote:fairy1 schreef op 31 juli 2009 @ 11:13:
[...]
Snap dan nog niet wat dit met vreemgaan te maken heeft.
Weet je, ik vind het een interessante discussie. Ik ben voor mezelf op zoek naar het waarom, waarom doet iemand (mijn man) dit?
En alle antwoorden die ik krijg van hem (hij wist niet wat hij deed, verstandsverbijstering, niet nagedacht etc etc) zijn niet de antwoorden die mij doen snappen waarom hij het gedaan heeft. Ik heb hem voor de keuze gesteld om bij mij te blijven of voor haar te kiezen. Uiteraard wilde hij mij en ging vervolgens door met haar! Waarom? Ik weet het nog steeds niet, hij kon toen al net zo goed van me scheiden maar wilde dit ab-sol-luut niet, wilde voor ons gaan en ging vervolgens weer stiekem sms-en met die ander. Alsof ik dat niet merkte. Maar goed, ik weet dus nog steeds niet waarom hij toen niet een einde maakte aan onze relatie, waarom mij steeds maar willen laten geloven dat het over was met die ander, terwijl hij gewoon vreemd ging. Anyone?Waarom? Ik denk omdat het spannend is, een lekker gevoel geeft, egostrelend is, verliefde kriebels zijn moeilijk te weerstaan (chemisch gebeuren in je lijf), lust&geilheid zijn moeilijk te temmen, veel fijner is het om in te gaan op de verleiding, de spanning etc. Het is de makkelijkste weg met veel 'instant gratification'. Het niet willen opgeven van de ander is de angst om de knoop door te hakken, een beslissing te nemen, alle rompslomp (huis, inboedel, papierwerk), angst om de verkeerde keuze te maken, uitstelgedrag, van twee walletjes willen eten, bang voor de reacties van de buitenwereld.
[...]
Snap dan nog niet wat dit met vreemgaan te maken heeft.
Weet je, ik vind het een interessante discussie. Ik ben voor mezelf op zoek naar het waarom, waarom doet iemand (mijn man) dit?
En alle antwoorden die ik krijg van hem (hij wist niet wat hij deed, verstandsverbijstering, niet nagedacht etc etc) zijn niet de antwoorden die mij doen snappen waarom hij het gedaan heeft. Ik heb hem voor de keuze gesteld om bij mij te blijven of voor haar te kiezen. Uiteraard wilde hij mij en ging vervolgens door met haar! Waarom? Ik weet het nog steeds niet, hij kon toen al net zo goed van me scheiden maar wilde dit ab-sol-luut niet, wilde voor ons gaan en ging vervolgens weer stiekem sms-en met die ander. Alsof ik dat niet merkte. Maar goed, ik weet dus nog steeds niet waarom hij toen niet een einde maakte aan onze relatie, waarom mij steeds maar willen laten geloven dat het over was met die ander, terwijl hij gewoon vreemd ging. Anyone?Waarom? Ik denk omdat het spannend is, een lekker gevoel geeft, egostrelend is, verliefde kriebels zijn moeilijk te weerstaan (chemisch gebeuren in je lijf), lust&geilheid zijn moeilijk te temmen, veel fijner is het om in te gaan op de verleiding, de spanning etc. Het is de makkelijkste weg met veel 'instant gratification'. Het niet willen opgeven van de ander is de angst om de knoop door te hakken, een beslissing te nemen, alle rompslomp (huis, inboedel, papierwerk), angst om de verkeerde keuze te maken, uitstelgedrag, van twee walletjes willen eten, bang voor de reacties van de buitenwereld.
vrijdag 31 juli 2009 om 11:41
quote:fairy1 schreef op 31 juli 2009 @ 11:13:
[...]
En alle antwoorden die ik krijg van hem (hij wist niet wat hij deed, verstandsverbijstering, niet nagedacht etc etc) zijn niet de antwoorden die mij doen snappen waarom hij het gedaan heeft.Zouden er antwoorden geweest zijn die het je wel hadden doen snappen dan? Als je vragen stelt moet je ook de antwoorden willen horen.
[...]
En alle antwoorden die ik krijg van hem (hij wist niet wat hij deed, verstandsverbijstering, niet nagedacht etc etc) zijn niet de antwoorden die mij doen snappen waarom hij het gedaan heeft.Zouden er antwoorden geweest zijn die het je wel hadden doen snappen dan? Als je vragen stelt moet je ook de antwoorden willen horen.
vrijdag 31 juli 2009 om 11:44
quote:Bianca40 schreef op 31 juli 2009 @ 11:41:
[...]
Zouden er antwoorden geweest zijn die het je wel hadden doen snappen dan? Als je vragen stelt moet je ook de antwoorden willen horen.Ik denk dat mensen hele diepgaande antwoorden willen, maar die zijn er niet. 'Vlaag van verstandsverbijstering', 'ik wist niet wat ik deed' etc. daar kun je gewoon weinig mee. Waar het op neerkomt is dit: het voelde gewoon goed en ze zijn meegegaan in het goede gevoel, zonder al te diep na te denken over de consequenties. Nadenken en consequenties stroken niet met de luchtigheid en de lichtheid van lekker flirten, sexen en verliefd zijn. Het komt erop neer, dat er onvoldoende liefde en respect was voor de partner, en dat is keihard om te horen.
[...]
Zouden er antwoorden geweest zijn die het je wel hadden doen snappen dan? Als je vragen stelt moet je ook de antwoorden willen horen.Ik denk dat mensen hele diepgaande antwoorden willen, maar die zijn er niet. 'Vlaag van verstandsverbijstering', 'ik wist niet wat ik deed' etc. daar kun je gewoon weinig mee. Waar het op neerkomt is dit: het voelde gewoon goed en ze zijn meegegaan in het goede gevoel, zonder al te diep na te denken over de consequenties. Nadenken en consequenties stroken niet met de luchtigheid en de lichtheid van lekker flirten, sexen en verliefd zijn. Het komt erop neer, dat er onvoldoende liefde en respect was voor de partner, en dat is keihard om te horen.
vrijdag 31 juli 2009 om 11:55
Het voelt op het moment dat je er in zit als een soort verslaving. Diep van binnen weet je dat het niet goed is maar je doet het toch. Vergelijkbaar met drank, drugs, gokken. Ook daar maak je de mensen om je heen kapot mee en je gaat toch door. Het is alleen iets minder verwoestend voor je gezondheid en je portomonnee. Soms wil je er mee stoppen, op andere momenten niet. Het is echt de duivel op je schouder die het wint van het engeltje op je andere schouder.
vrijdag 31 juli 2009 om 12:20
quote:Bianca40 schreef op 31 juli 2009 @ 11:55:
Het voelt op het moment dat je er in zit als een soort verslaving. Diep van binnen weet je dat het niet goed is maar je doet het toch. Vergelijkbaar met drank, drugs, gokken. Ook daar maak je de mensen om je heen kapot mee en je gaat toch door. Het is alleen iets minder verwoestend voor je gezondheid en je portomonnee. Soms wil je er mee stoppen, op andere momenten niet. Het is echt de duivel op je schouder die het wint van het engeltje op je andere schouder.Been there, done that. Ben jaren geleden een minnares geweest, en achteraf gezien niet de beste periode uit mijn leven. Het was verslavend. Ik dacht verliefd te zijn en dacht niet na over de consequenties. Ik stelde mijn hele leven in dienst van hem. Ik ging niet op vakantie, want stel je voor dat ik er niet ben als hij me wil zien. Het ging van kwaad tot erger en het heeft mijn gezondheid niet verwoest, maar ik ontwikkelde wel een eetstoornis waar ik van tijd tot tijd nog steeds last van heb. Mijn zelfbeeld daalde tot zeer ver onder het vriespunt. Ik ben gigantisch over mijn grenzen heengegaan. Ik wist heus wel diep van binnen dat ik beter af was zonder hem, maar ik kon het gewoon niet uitmaken. Toen hij dat uiteindelijk wel deed (hij had inmiddels een nieuw liefje voor erbij gevonden) bleek het een zegen. En nu ik er (na inmiddels vijf jaar) op terug kijk, dan lijkt het af en toe wel alsof het met een ander persoon gebeurde. Ik zou het nu werkelijk nooit meer in mijn hoofd halen om relatie met een gebonden man aan te knopen. Ik ben door schade en schande wijs geworden. En het commentaar van de Viva-dames helpt ook heel erg goed om alles in perspectief te zien .
Het voelt op het moment dat je er in zit als een soort verslaving. Diep van binnen weet je dat het niet goed is maar je doet het toch. Vergelijkbaar met drank, drugs, gokken. Ook daar maak je de mensen om je heen kapot mee en je gaat toch door. Het is alleen iets minder verwoestend voor je gezondheid en je portomonnee. Soms wil je er mee stoppen, op andere momenten niet. Het is echt de duivel op je schouder die het wint van het engeltje op je andere schouder.Been there, done that. Ben jaren geleden een minnares geweest, en achteraf gezien niet de beste periode uit mijn leven. Het was verslavend. Ik dacht verliefd te zijn en dacht niet na over de consequenties. Ik stelde mijn hele leven in dienst van hem. Ik ging niet op vakantie, want stel je voor dat ik er niet ben als hij me wil zien. Het ging van kwaad tot erger en het heeft mijn gezondheid niet verwoest, maar ik ontwikkelde wel een eetstoornis waar ik van tijd tot tijd nog steeds last van heb. Mijn zelfbeeld daalde tot zeer ver onder het vriespunt. Ik ben gigantisch over mijn grenzen heengegaan. Ik wist heus wel diep van binnen dat ik beter af was zonder hem, maar ik kon het gewoon niet uitmaken. Toen hij dat uiteindelijk wel deed (hij had inmiddels een nieuw liefje voor erbij gevonden) bleek het een zegen. En nu ik er (na inmiddels vijf jaar) op terug kijk, dan lijkt het af en toe wel alsof het met een ander persoon gebeurde. Ik zou het nu werkelijk nooit meer in mijn hoofd halen om relatie met een gebonden man aan te knopen. Ik ben door schade en schande wijs geworden. En het commentaar van de Viva-dames helpt ook heel erg goed om alles in perspectief te zien .
vrijdag 31 juli 2009 om 12:20
quote:moniekk schreef op 31 juli 2009 @ 11:58:
Bianca, hoe lang heeft jouw affaire uiteindelijk geduurd ? Heb je het je partner verteld of heeft hij het zelf ontdekt ?Het stiekeme deel van de affaire heeft iets meer dan een jaar geduurd. Mijn partner had zijn vermoedens ongeveer na een half jaar. Na dat jaar ben ik bij mn partner weggegaan (nog niets verteld over de affaire omdat ik echt van plan was heel lang op mezelf te blijven wonen). Toen het huis verkocht was en mn partner en ik (in hetzelfde flatgebouw, met 3 etages verschil tussen onze huizen) echt uit elkaar waren heeft ie mn auto voor het huis van minnaar zien staan. Toen pas heb ik alles echt opgebiecht (hoe schrijf je in godsnaam opgebiecht, biegd, biegt??).
Bianca, hoe lang heeft jouw affaire uiteindelijk geduurd ? Heb je het je partner verteld of heeft hij het zelf ontdekt ?Het stiekeme deel van de affaire heeft iets meer dan een jaar geduurd. Mijn partner had zijn vermoedens ongeveer na een half jaar. Na dat jaar ben ik bij mn partner weggegaan (nog niets verteld over de affaire omdat ik echt van plan was heel lang op mezelf te blijven wonen). Toen het huis verkocht was en mn partner en ik (in hetzelfde flatgebouw, met 3 etages verschil tussen onze huizen) echt uit elkaar waren heeft ie mn auto voor het huis van minnaar zien staan. Toen pas heb ik alles echt opgebiecht (hoe schrijf je in godsnaam opgebiecht, biegd, biegt??).
vrijdag 31 juli 2009 om 12:44
quote:Rollergirl schreef op 31 juli 2009 @ 11:44:
[...]
Ik denk dat mensen hele diepgaande antwoorden willen, maar die zijn er niet. 'Vlaag van verstandsverbijstering', 'ik wist niet wat ik deed' etc. daar kun je gewoon weinig mee. Waar het op neerkomt is dit: het voelde gewoon goed en ze zijn meegegaan in het goede gevoel, zonder al te diep na te denken over de consequenties. Nadenken en consequenties stroken niet met de luchtigheid en de lichtheid van lekker flirten, sexen en verliefd zijn. Het komt erop neer, dat er onvoldoende liefde en respect was voor de partner, en dat is keihard om te horen.Bingo Rollergirl, dat is het ook naar mijn idee. Dat is keihard, maar het was wel wat ik nodig had om te horen van hem. Ik had het zelf wel bedacht, maar hij bleef maar volhouden dat hij mij niet kwijtwou. Had ie het maar gezegd, sorry, maar het is over, dat was eerlijk geweest. Nu werd de beslissing bij mij neergelegd en dat voelde op één of andere manier onrechtvaardig.
[...]
Ik denk dat mensen hele diepgaande antwoorden willen, maar die zijn er niet. 'Vlaag van verstandsverbijstering', 'ik wist niet wat ik deed' etc. daar kun je gewoon weinig mee. Waar het op neerkomt is dit: het voelde gewoon goed en ze zijn meegegaan in het goede gevoel, zonder al te diep na te denken over de consequenties. Nadenken en consequenties stroken niet met de luchtigheid en de lichtheid van lekker flirten, sexen en verliefd zijn. Het komt erop neer, dat er onvoldoende liefde en respect was voor de partner, en dat is keihard om te horen.Bingo Rollergirl, dat is het ook naar mijn idee. Dat is keihard, maar het was wel wat ik nodig had om te horen van hem. Ik had het zelf wel bedacht, maar hij bleef maar volhouden dat hij mij niet kwijtwou. Had ie het maar gezegd, sorry, maar het is over, dat was eerlijk geweest. Nu werd de beslissing bij mij neergelegd en dat voelde op één of andere manier onrechtvaardig.
vrijdag 31 juli 2009 om 13:00
quote:fairy1 schreef op 31 juli 2009 @ 12:44:
[...]
Bingo Rollergirl, dat is het ook naar mijn idee. Dat is keihard, maar het was wel wat ik nodig had om te horen van hem. Ik had het zelf wel bedacht, maar hij bleef maar volhouden dat hij mij niet kwijtwou. Had ie het maar gezegd, sorry, maar het is over, dat was eerlijk geweest. Nu werd de beslissing bij mij neergelegd en dat voelde op één of andere manier onrechtvaardig.Dat is ook het laffe ervan, niet zelf de beslissing nemen maar wachten tot een beslissing of geforceerd wordt of de partner er zelf schoon genoeg van heeft. Tot die tijd voelt het alsof je nog de keus hebt, mocht het met de minnaar of minnares toch niet zo goed klikken.
[...]
Bingo Rollergirl, dat is het ook naar mijn idee. Dat is keihard, maar het was wel wat ik nodig had om te horen van hem. Ik had het zelf wel bedacht, maar hij bleef maar volhouden dat hij mij niet kwijtwou. Had ie het maar gezegd, sorry, maar het is over, dat was eerlijk geweest. Nu werd de beslissing bij mij neergelegd en dat voelde op één of andere manier onrechtvaardig.Dat is ook het laffe ervan, niet zelf de beslissing nemen maar wachten tot een beslissing of geforceerd wordt of de partner er zelf schoon genoeg van heeft. Tot die tijd voelt het alsof je nog de keus hebt, mocht het met de minnaar of minnares toch niet zo goed klikken.
vrijdag 31 juli 2009 om 14:08
quote:Bianca40 schreef op 31 juli 2009 @ 11:41:
[...]
Zouden er antwoorden geweest zijn die het je wel hadden doen snappen dan? Als je vragen stelt moet je ook de antwoorden willen horen.
Ja hoor,
Het antwoord ondanks dat er van alles mis was in onze relatei waar we beide een aandeel in hadden was ik het die de beslissiung maakte vertier buiten de relatie te zoeken in plaats van binnen proberen er nog wat van te maken.Je relatie kan nog zo kut zijn, jij en alleen jij bent verantwoordelijk voor jou misstappen. en hij voor de zijne...
Ik vind je eerder gegeven antwoord shets de situatie, maar maakt hem niet mede verantwoordelijk voor jouw vreemdgaan.
Net zo als een kort rokje geen aanrandig uitlokt, de aanrander is verantwoordelijk en niet andersom.
[...]
Zouden er antwoorden geweest zijn die het je wel hadden doen snappen dan? Als je vragen stelt moet je ook de antwoorden willen horen.
Ja hoor,
Het antwoord ondanks dat er van alles mis was in onze relatei waar we beide een aandeel in hadden was ik het die de beslissiung maakte vertier buiten de relatie te zoeken in plaats van binnen proberen er nog wat van te maken.Je relatie kan nog zo kut zijn, jij en alleen jij bent verantwoordelijk voor jou misstappen. en hij voor de zijne...
Ik vind je eerder gegeven antwoord shets de situatie, maar maakt hem niet mede verantwoordelijk voor jouw vreemdgaan.
Net zo als een kort rokje geen aanrandig uitlokt, de aanrander is verantwoordelijk en niet andersom.
vrijdag 31 juli 2009 om 14:36
vrijdag 31 juli 2009 om 15:04
quote:daisybloempje schreef op 31 juli 2009 @ 14:36:
Ja ik denk ook dat het zo voor veel mensen gaat.
Maar er zijn natuurlijk ook nog mensen die vreemgaan om de spanning,en het nieuwe,die dus niet verliefd zijn,maar wel alles op het spel zetten om sex met iemand anders te kunnen hebben,ook die spanning is verslavend.Ik denk wel dat de basis altijd ligt aan het gebrek aan echte respect voor je partner want als je relatie echt goed is dan zie je de kansen om vreemd te gaan niet eens.
Ja ik denk ook dat het zo voor veel mensen gaat.
Maar er zijn natuurlijk ook nog mensen die vreemgaan om de spanning,en het nieuwe,die dus niet verliefd zijn,maar wel alles op het spel zetten om sex met iemand anders te kunnen hebben,ook die spanning is verslavend.Ik denk wel dat de basis altijd ligt aan het gebrek aan echte respect voor je partner want als je relatie echt goed is dan zie je de kansen om vreemd te gaan niet eens.
zaterdag 29 augustus 2009 om 10:46
hoi allemaal,
Een zeer interessant topic waar veel gevoelens beschreven worden en de smoezenlijst is echt iets waar denk ik veel mensen iets mee kunnen.
Naar mijn mening is het heel belangrijk te kijken wanneer je een relatie begint met een getrouwde man, hoe je eigenwaarde en zelfvertrouwen is.
Want als je aan zo'n relatie begint weet je eigenlijk al dat je de man moet delen met nog een andere vrouw en dat je niet kan verlangen of verwachten van die man dat hij voor jou gaat kiezen. Mensen kunnen alleen maar voor zichzelf kiezen en niet voor de ander.
Als je dan toch al in zo'n relatie gestapt bent, kun je jezelf eens goed de vraag stellen in hoeverre je jezelf vertrouwd, en of jou eigenwaarde voldoet. Iemand die zich minderwaardig voelt zal sneller in deze relaties belanden, en zich speciaal willen voelen omdat die partner mooie woorden geeft en liefhebt..
In zo'n relatie zoeken deze 2 mensen allebei iets. En vullen elkaar aan met een soort van hoop en verwachting. Ik vind het onterecht de man de schuld te geven omdat hij getrouwd is terwijl je als vrouw er zelf ook mee ingestapt bent en niet kan gaan verlangen dat hij voor jou kiest. Deze man heeft net als de vrouw iets te leren, en dat is kiezen voor zichzelf. Want als hij in een vervelend huwelijk zit, moet hij de keuze voor zichzelf kunnen maken om te gaan scheiden en niet voor een ander die keuze maken, dit geld ook voor de minnares, die moet leren kiezen voor zichzelf om zichzelf niet te kort meer te gaan doen en zich niet meer te gaan wegcijferen.
En wanneer beide voor zichzelf kunnen kiezen, dan pas stijgt maar eerst hun eigenwaarde, en hun zelfvertrouwen en heb je beide een hele mooie les gehad, om te kunnen inzien wie je zelf bent, zodat je jezelf kan zijn.
En als je zelfvertrouwen hebt, is dit al een goede basis een relatie te kunnen beginnen zonder negatief afhankelijk te zijn van elkaar. De basis is vertrouwen.
Uiteindelijk als 1 van de 2 de keuze maakt voor zichzelf, zal die er sterker uit gaan komen vol zelfvertrouwen.
Groetjes Jani.
Een zeer interessant topic waar veel gevoelens beschreven worden en de smoezenlijst is echt iets waar denk ik veel mensen iets mee kunnen.
Naar mijn mening is het heel belangrijk te kijken wanneer je een relatie begint met een getrouwde man, hoe je eigenwaarde en zelfvertrouwen is.
Want als je aan zo'n relatie begint weet je eigenlijk al dat je de man moet delen met nog een andere vrouw en dat je niet kan verlangen of verwachten van die man dat hij voor jou gaat kiezen. Mensen kunnen alleen maar voor zichzelf kiezen en niet voor de ander.
Als je dan toch al in zo'n relatie gestapt bent, kun je jezelf eens goed de vraag stellen in hoeverre je jezelf vertrouwd, en of jou eigenwaarde voldoet. Iemand die zich minderwaardig voelt zal sneller in deze relaties belanden, en zich speciaal willen voelen omdat die partner mooie woorden geeft en liefhebt..
In zo'n relatie zoeken deze 2 mensen allebei iets. En vullen elkaar aan met een soort van hoop en verwachting. Ik vind het onterecht de man de schuld te geven omdat hij getrouwd is terwijl je als vrouw er zelf ook mee ingestapt bent en niet kan gaan verlangen dat hij voor jou kiest. Deze man heeft net als de vrouw iets te leren, en dat is kiezen voor zichzelf. Want als hij in een vervelend huwelijk zit, moet hij de keuze voor zichzelf kunnen maken om te gaan scheiden en niet voor een ander die keuze maken, dit geld ook voor de minnares, die moet leren kiezen voor zichzelf om zichzelf niet te kort meer te gaan doen en zich niet meer te gaan wegcijferen.
En wanneer beide voor zichzelf kunnen kiezen, dan pas stijgt maar eerst hun eigenwaarde, en hun zelfvertrouwen en heb je beide een hele mooie les gehad, om te kunnen inzien wie je zelf bent, zodat je jezelf kan zijn.
En als je zelfvertrouwen hebt, is dit al een goede basis een relatie te kunnen beginnen zonder negatief afhankelijk te zijn van elkaar. De basis is vertrouwen.
Uiteindelijk als 1 van de 2 de keuze maakt voor zichzelf, zal die er sterker uit gaan komen vol zelfvertrouwen.
Groetjes Jani.
