Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
zondag 2 augustus 2009 om 15:03
zondag 2 augustus 2009 om 15:06
Het is zo gek, ik bedoel tot voor kort waren we toch gewoon een stel. En nu ineens wil ik hem niet meer alleen spreken. Het voelt raar en ik probeer het maar los te laten. We moeten hier toch uit kunnen komen op een normale manier? Ik bedoel niet in de zin van samen verder maar op een normale manier.
Misschien valt het mee en kunnen we op een normale manier bespreken wat en hoe verder. Maar ik heb er een hard hoofd in. Zou het fijn vinden als het een gesprek is met een begin en een eind en iemand die de boel kan sturen naar iets productiefs.
Misschien valt het mee en kunnen we op een normale manier bespreken wat en hoe verder. Maar ik heb er een hard hoofd in. Zou het fijn vinden als het een gesprek is met een begin en een eind en iemand die de boel kan sturen naar iets productiefs.
zondag 2 augustus 2009 om 15:08
Ja, wat vriendin tegen me zei heeft me weer even flink aan het denken gezet. En ik wilde juist even niet denken.
En ik zie echt onwijs op tegen die intake. Had het nog niet verwacht. Vind het echt doodeng, krijg al pijn in de buik als ik eraan denk. En het dwingt me om na te denken over wat ik wil daar, wat ik verwacht, waar ik mee aan de slag wil.
Het zorgvuldig ontwijken van alles wat ook maar een beetje moeilijk is lukt even niet meer.
Ik ben bang voor wat komen gaat. Slaat nergens op, dat heb ik zelf in de hand. Maar ja, die angst is er wel.
En moeten Ster... Ik vind van mezelf dat ik van alles moet.
En ik zie echt onwijs op tegen die intake. Had het nog niet verwacht. Vind het echt doodeng, krijg al pijn in de buik als ik eraan denk. En het dwingt me om na te denken over wat ik wil daar, wat ik verwacht, waar ik mee aan de slag wil.
Het zorgvuldig ontwijken van alles wat ook maar een beetje moeilijk is lukt even niet meer.
Ik ben bang voor wat komen gaat. Slaat nergens op, dat heb ik zelf in de hand. Maar ja, die angst is er wel.
En moeten Ster... Ik vind van mezelf dat ik van alles moet.
zondag 2 augustus 2009 om 15:10
Ja Saar dat begrijp ik best, dat je ook je relatieve rust van nu niet kwijt wil.
Maar weet je het hoeft allemaal niet meteen als een achtbaan te keer te gaan. Maar goed : angst voor wat komen gaat...dat is k*t.
En toch vaak als je er eenmaal mee aan de gang gaat is het beter handelbaar dan je je nu inbeeldt. En dat geldt ook voor ondergetekende natuurlijk...
Maar weet je het hoeft allemaal niet meteen als een achtbaan te keer te gaan. Maar goed : angst voor wat komen gaat...dat is k*t.
En toch vaak als je er eenmaal mee aan de gang gaat is het beter handelbaar dan je je nu inbeeldt. En dat geldt ook voor ondergetekende natuurlijk...
zondag 2 augustus 2009 om 15:10
Lieve Philo.....je moet het het allemaal niet ineens goed willen hebben.
Het heeft even strijd nodig om een nieuwe vorm van omgang met elkaar te krijgen.
Je moet in de andere rol groeien doe je naar elkaar gaat krijgen.
De nieuwe rol van ouders,maar geen stel meer.
De juiste afstand vinden,maar voldoende nabijheid om te kunnen communiceren.
Eerst moet daar een hoop oud zeer voor opgeruimd worden.
Dat knalt met tijd en wijlen en dat vloeit zo nu en dan tranen.
Je hoop,wat je wil,hoe je het wil.....dat komt nog.
Schrik niet,maar twee jaar is een hele reele tijd voordat je kan zeggen......nu hebben we onze draai gevonden.
Het is allemaal nog zo pril meid.
Het heeft even strijd nodig om een nieuwe vorm van omgang met elkaar te krijgen.
Je moet in de andere rol groeien doe je naar elkaar gaat krijgen.
De nieuwe rol van ouders,maar geen stel meer.
De juiste afstand vinden,maar voldoende nabijheid om te kunnen communiceren.
Eerst moet daar een hoop oud zeer voor opgeruimd worden.
Dat knalt met tijd en wijlen en dat vloeit zo nu en dan tranen.
Je hoop,wat je wil,hoe je het wil.....dat komt nog.
Schrik niet,maar twee jaar is een hele reele tijd voordat je kan zeggen......nu hebben we onze draai gevonden.
Het is allemaal nog zo pril meid.
zondag 2 augustus 2009 om 15:12
Ja Lynne ik hoop het ook. Het is toch onvoorstelbaar zoals het nu loopt? Ik wilde m'n eigenlijk redden en kijk waar het heen loopt. Het gaat ineens zo hard. Ook met mijn gevoel. Alsof er een soort schellen van mijn ogen vallen die ik er liever had laten zitten.
En heel soms het gevoel nog van 'stel je niet zo aan, het valt toch allemaal wel weer mee. Wat verwacht je nou eigenlijk van het leven. Wat doe ik de kinderen aan, wat doe ik mezelf aan.'
En heel soms het gevoel nog van 'stel je niet zo aan, het valt toch allemaal wel weer mee. Wat verwacht je nou eigenlijk van het leven. Wat doe ik de kinderen aan, wat doe ik mezelf aan.'
zondag 2 augustus 2009 om 15:13
quote:saartje1980 schreef op 02 augustus 2009 @ 15:08:
Ja, wat vriendin tegen me zei heeft me weer even flink aan het denken gezet. En ik wilde juist even niet denken.
En ik zie echt onwijs op tegen die intake. Had het nog niet verwacht. Vind het echt doodeng, krijg al pijn in de buik als ik eraan denk. En het dwingt me om na te denken over wat ik wil daar, wat ik verwacht, waar ik mee aan de slag wil.
Het zorgvuldig ontwijken van alles wat ook maar een beetje moeilijk is lukt even niet meer.
Ik ben bang voor wat komen gaat. Slaat nergens op, dat heb ik zelf in de hand. Maar ja, die angst is er wel.
En moeten Ster... Ik vind van mezelf dat ik van alles moet.
Weet je nog dat ik een half jaar terug ofzo mn intake had?
En jij me zei dat het niet van het moment afhing. Er worden wat vragen gesteld, je kan vertellen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt.
Als je niks weet te zeggen, geeft niks, zij vragen wel.
Het viel mij heel erg mee. En ik ben doodsnerveus voor dat soort dingen altijd.
Ja, wat vriendin tegen me zei heeft me weer even flink aan het denken gezet. En ik wilde juist even niet denken.
En ik zie echt onwijs op tegen die intake. Had het nog niet verwacht. Vind het echt doodeng, krijg al pijn in de buik als ik eraan denk. En het dwingt me om na te denken over wat ik wil daar, wat ik verwacht, waar ik mee aan de slag wil.
Het zorgvuldig ontwijken van alles wat ook maar een beetje moeilijk is lukt even niet meer.
Ik ben bang voor wat komen gaat. Slaat nergens op, dat heb ik zelf in de hand. Maar ja, die angst is er wel.
En moeten Ster... Ik vind van mezelf dat ik van alles moet.
Weet je nog dat ik een half jaar terug ofzo mn intake had?
En jij me zei dat het niet van het moment afhing. Er worden wat vragen gesteld, je kan vertellen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt.
Als je niks weet te zeggen, geeft niks, zij vragen wel.
Het viel mij heel erg mee. En ik ben doodsnerveus voor dat soort dingen altijd.
zondag 2 augustus 2009 om 15:16
Saar lieverd,
Het is ook eng..want onbekend.
En hoe meer angsten je voelt, hoe groter het in je hoofd wordt.
Ik zou willen dat ik woorden had om je gerust te stellen.
Want.....uiteindelijk is het gewoon een gesprek,waar jij bepaalt hoe het gaat lopen.
Ik snap dat je je misschien juist daar zorgen om maakt,want als jij bepaalt,wat wordt er dan uiteindelijk verteld?
En,ook dat kan je daar neerleggen natuurlijk.
Hoe lastig je dat vind.
Ja je moet nu wat,dat komt dichtbij.
Maar kan de moet vervangen worden door.....ik wil wat???
Het is ook eng..want onbekend.
En hoe meer angsten je voelt, hoe groter het in je hoofd wordt.
Ik zou willen dat ik woorden had om je gerust te stellen.
Want.....uiteindelijk is het gewoon een gesprek,waar jij bepaalt hoe het gaat lopen.
Ik snap dat je je misschien juist daar zorgen om maakt,want als jij bepaalt,wat wordt er dan uiteindelijk verteld?
En,ook dat kan je daar neerleggen natuurlijk.
Hoe lastig je dat vind.
Ja je moet nu wat,dat komt dichtbij.
Maar kan de moet vervangen worden door.....ik wil wat???
zondag 2 augustus 2009 om 15:18
zondag 2 augustus 2009 om 15:19
quote:saartje1980 schreef op 02 augustus 2009 @ 15:18:
Ik weet ergens ook wel dat het alleen maar mee kan vallen.
Dat ik het door mijn angst veel groter maak dan het is.
Maar toch zou ik het liefst wegrennen.
Als een klein kind op de grond gaan liggen en roepen dat ik niet wil
Terwijl het mijn eigen keuze is.Als je dat nou gewoon daar doet, dan weten ze gelijk met wat voor n typ ze mee te dealen hebben.
Ik weet ergens ook wel dat het alleen maar mee kan vallen.
Dat ik het door mijn angst veel groter maak dan het is.
Maar toch zou ik het liefst wegrennen.
Als een klein kind op de grond gaan liggen en roepen dat ik niet wil
Terwijl het mijn eigen keuze is.Als je dat nou gewoon daar doet, dan weten ze gelijk met wat voor n typ ze mee te dealen hebben.
zondag 2 augustus 2009 om 15:20
zondag 2 augustus 2009 om 15:21
quote:philomein schreef op 02 augustus 2009 @ 15:14:
Iry, ik weet dat je gelijk hebt, maar ik voel zo'n weerstand. Zo'n weerstand tegen de ellende, het verdriet.
Ik weet het lieverd,in die tijd liep ik vaak misselijk door het leven.
1 grote kramp van ellende.
Dus,ja......er zijn geen woorden voor die het dragelijker maken.
Alleen....vanaf nu wordt het alleen maar beter.
De zure appel moet gegeten worden,daarna gaat ie weer zoet smaken.
He wat een ook gelul allemaal...... tis gewoon kut nu.
Iry, ik weet dat je gelijk hebt, maar ik voel zo'n weerstand. Zo'n weerstand tegen de ellende, het verdriet.
Ik weet het lieverd,in die tijd liep ik vaak misselijk door het leven.
1 grote kramp van ellende.
Dus,ja......er zijn geen woorden voor die het dragelijker maken.
Alleen....vanaf nu wordt het alleen maar beter.
De zure appel moet gegeten worden,daarna gaat ie weer zoet smaken.
He wat een ook gelul allemaal...... tis gewoon kut nu.
