Gezondheid
alle pijlers
Moeder hartstilstand en in levensgevaar..
woensdag 5 augustus 2009 om 02:32
Hallo allemaal,
Na 2 weken geleden gedumpt te zijn door mijn ex-vriend waar ik mee zou gaan samenwonen en ik dit net begon te verwerken.. Kreeg ik gisterenochtend verschrikkelijk nieuws.. Nieuws waardoor het je ineens geen **** kan schelen dat je relatie uit is, dat is totaal niet meer belangrijk!!
Mijn oom belde op dat ik meteen naar het ziekenhuis moest komen omdat mijn moeder slecht ging.. daar aangekomen bleek dat zij, slechts 46 jaar oud een hartstilstand heeft gehad en is in coma geraakt..
Na urenlang wachten kwam de dokter en hij gaf aan dat ze in levensgevaar was.. ze heeft een zware bloedinfectie en in zeer ernstige vorm, het was nu afwachten en bidden/hopen op een goede afloop, omdat dit helaas kan leiden tot overlijden..
Nooit geweten dat dit bestond.. maar het kan iedereen overkomen ook al komt het niet veel voor..
Vanaf gisterenochtend ben ik niet meer bij haar weggeweest tot nu toe.. geslapen in het ziekenhuis en vannacht is ze stabiel geweest maar vanochtend ging het ineens slechter, veel complicaties, orgaanfalen en nog duizend dingen die ik waarschijnlijk vergeten ben.. Ze is nu helaas niet meer stabiel en ze knokken voor haar leven. We moeten vrezen voor het ergste.. Ik ben naar huis gestuurd omdat ik oververmoeid ben en moet mijn telefoon in de gaten houden..
Ik weet niet eens waarom ik dit hier typ maar ik weet me geen raad!! Ik ben in een soort van shock en brandt nu een kaarsje voor haar met haar foto..
Zoals jullie merken kan ik absoluut niet slapen en ben ik totaal van slag,wanhopig, boos en woedend.. ik kan mijn moeder absoluut niet verliezen!
Het leven is zoo ongelovelijk oneerlijk..
Nogmaals ik weet niet waarom ik dit typ.. maar ik kan me nooit uiten naar mijn eigen omgeving en iedereen vraagt me ook waarom ik zo sterk blijf, maar ik kan op de één of andere manier niks anders maar moet mijn gevoel toch ergens kwijt..
Na 2 weken geleden gedumpt te zijn door mijn ex-vriend waar ik mee zou gaan samenwonen en ik dit net begon te verwerken.. Kreeg ik gisterenochtend verschrikkelijk nieuws.. Nieuws waardoor het je ineens geen **** kan schelen dat je relatie uit is, dat is totaal niet meer belangrijk!!
Mijn oom belde op dat ik meteen naar het ziekenhuis moest komen omdat mijn moeder slecht ging.. daar aangekomen bleek dat zij, slechts 46 jaar oud een hartstilstand heeft gehad en is in coma geraakt..
Na urenlang wachten kwam de dokter en hij gaf aan dat ze in levensgevaar was.. ze heeft een zware bloedinfectie en in zeer ernstige vorm, het was nu afwachten en bidden/hopen op een goede afloop, omdat dit helaas kan leiden tot overlijden..
Nooit geweten dat dit bestond.. maar het kan iedereen overkomen ook al komt het niet veel voor..
Vanaf gisterenochtend ben ik niet meer bij haar weggeweest tot nu toe.. geslapen in het ziekenhuis en vannacht is ze stabiel geweest maar vanochtend ging het ineens slechter, veel complicaties, orgaanfalen en nog duizend dingen die ik waarschijnlijk vergeten ben.. Ze is nu helaas niet meer stabiel en ze knokken voor haar leven. We moeten vrezen voor het ergste.. Ik ben naar huis gestuurd omdat ik oververmoeid ben en moet mijn telefoon in de gaten houden..
Ik weet niet eens waarom ik dit hier typ maar ik weet me geen raad!! Ik ben in een soort van shock en brandt nu een kaarsje voor haar met haar foto..
Zoals jullie merken kan ik absoluut niet slapen en ben ik totaal van slag,wanhopig, boos en woedend.. ik kan mijn moeder absoluut niet verliezen!
Het leven is zoo ongelovelijk oneerlijk..
Nogmaals ik weet niet waarom ik dit typ.. maar ik kan me nooit uiten naar mijn eigen omgeving en iedereen vraagt me ook waarom ik zo sterk blijf, maar ik kan op de één of andere manier niks anders maar moet mijn gevoel toch ergens kwijt..
woensdag 5 augustus 2009 om 02:40
Ach meid, wat erg!!! Ik kan vanaf hier niet eveel anders doen dan je heel veel sterkte wensen, probeer te slapen of in ieder geval te rusten en wat afleiding zoeken. Ik hoop zo dat de antibiotica snel zal gaan werken en dat dan de rest ook beter gaat.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
woensdag 5 augustus 2009 om 05:32
Lieve Samantha, eerst een hele dikke voor jou. Wat is dit oneerlijk om mee te maken! En wat weet ik goed hoe jij je nu moet voelen. In mei is mijn vader hetzelfde overkomen. Helaas heeft hij het niet overleefd. Ik wens je heel veel kracht toe in deze o zo moeilijke periode. Probeer ook een beetje voor je zelf te zorgen, of sta toe dat anderen in jouw omgeving dat voor je doen! Om dit moment heeft jouw moeder namelijk de beste zorg die er mogelijk is. En het enige wat jij kan doen is zorgen voor jezelf. Ik hoop dat je vannacht een beetje heb kunnen en mogen doorslapen.
Ik zal aan jou en je moeder denken vandaag!
Ik zal aan jou en je moeder denken vandaag!
woensdag 5 augustus 2009 om 06:12
Ik weet zo goed hoe je je voelt. Mijn vader heeft met 53 jaar heel plotseling een hartstilstand gehad. Was ook nooit ziek, had geen hartklachten.
Idd, dat lange wachten in het ziekenhuis, die onzekerheid. Je wordt er helemaal gek van.
Ik hoop dat het voor jullie beter afloopt dan voor mij.
Ik denk aan jullie!! Heel veel sterkte!
Idd, dat lange wachten in het ziekenhuis, die onzekerheid. Je wordt er helemaal gek van.
Ik hoop dat het voor jullie beter afloopt dan voor mij.
Ik denk aan jullie!! Heel veel sterkte!
woensdag 5 augustus 2009 om 07:28
