Kinderen
alle pijlers
missed abortion en nu?
maandag 3 augustus 2009 om 23:08
Hallo allemaal,
ik kan over dit onderwerp geen topic vinden, wel ´hoe verder na miskraam´dus maar even zo.
net 13 wk echo gehad.. verdrietig nieuws. 8,5 week was alles goed. nu bleek dat het kindje bij 11 weken gestopt was met groeien. Intens verdrietigg zijn we temeer daar we er niet echt rekening mee hebben gehouden omdat bij de 8,5 week echo alles nog goed was en de vk toen zei dat kans op miskraam nog maar minder dan 1% was.
En hoe nu verder? curreteren of nog een week wachten tot de natuur het werk gaat doen? mijn gevoel zegt zo snel mogelijk curreteren zodat ik ook zeker weet dat alles leeg is. op de echo zagen ze ook een klein blaasje bij het hoofdje wat ze nog nooit eerder hadden gezien. lijkt me fijn als de gynaecoloog daar ook even naar kijkt..
maar is curreteren echt heel naar? mij lijkt een miskraam zoo naar, dat je dan het kleine vruchtje ziet...
kan niet stoppen met huilen..
alle ervaringen zijn welkom!!
ik kan over dit onderwerp geen topic vinden, wel ´hoe verder na miskraam´dus maar even zo.
net 13 wk echo gehad.. verdrietig nieuws. 8,5 week was alles goed. nu bleek dat het kindje bij 11 weken gestopt was met groeien. Intens verdrietigg zijn we temeer daar we er niet echt rekening mee hebben gehouden omdat bij de 8,5 week echo alles nog goed was en de vk toen zei dat kans op miskraam nog maar minder dan 1% was.
En hoe nu verder? curreteren of nog een week wachten tot de natuur het werk gaat doen? mijn gevoel zegt zo snel mogelijk curreteren zodat ik ook zeker weet dat alles leeg is. op de echo zagen ze ook een klein blaasje bij het hoofdje wat ze nog nooit eerder hadden gezien. lijkt me fijn als de gynaecoloog daar ook even naar kijkt..
maar is curreteren echt heel naar? mij lijkt een miskraam zoo naar, dat je dan het kleine vruchtje ziet...
kan niet stoppen met huilen..
alle ervaringen zijn welkom!!
dinsdag 4 augustus 2009 om 14:23
Hier ook iemand met ervaring met curretage. Het is alweer een paar jaar geleden, maar wij hadden ook een goede echo in een vroeg stadium, om er bij de eerste officiele echo achter te komen dat het vruchtje kort na de eerste echo gestopt was met groeien, dat was alweer 3 weken daarvoor geweest. We kregen de keuze en hebben gekozen voor curretage, een keuze waar ik achteraf nog blij mee ben. Voor mijn gevoel wilde ik het gewoon "weg" uit mijn lijf, ik wilde niet wachten op een natuurlijk afstoot en vond het idee "eng" dat er dan iets uit zou komen. Voor mijn gevoel was het al niets meer, ik wilde verder zodat in elk geval mijn lijf kon beginnen met herstellen en ik mezelf daarna de emetionele rust kon gunnen. Zo gezegd, zo gedaan en onder gehele narcose is het verwijdert. We hebben er nog wel verdriet van gehad, maar konden er ook vrij rationeel tegenaankijken.
Het was geen kind, het was een kans op een kind, een baby in wording als je wil maar toch ook ergens maar "een klompje cellen". Een omhulsel dat had kunnen groeien tot een compleet mens, maar dat wat het levend maakte, was verdwenen. Ik las ergens toendertijd eeen uitspraak over hoe een zieltje bij je blijft ook asl het niet geboern heeft mogen worden, dat "de verpakking was niet goed was". Misschien beetje zwevering dat laatste, maar weet je al die gedachten hebben ergens wel geholpen het een plaatsje te geven. Het was gewoon beter zo, ergens was iets niet goed dus we hebben het heel goed een plekje kunne geven. Belangsrijkste was te beseffen dat je er gewoon helemaal niets aan kon doen. Maar voordat we het konden laten gaan hebben allerlei emoties de revue gepasseerd hoor, dus als je verdrietig bent en nog niet klaar voor dat soort nuchterheid is ook hardstikke goed, je rouwt toch om iets dat niet mocht zijn.. nog even niet in elk geval.
We hebben niet gelijk daarna weer geprobeert, die zwangerscahp was ook niet gepland (wel welkom, maar onverwachts). Daarna gebeurde er van alles en het heeft een paar jaar geduurt voor het hoofdtuk kinderen weer aan de orde kwam. En toen ik daarna zwanger werd kwamen alle twijfels gelijk weer terug. Zou het nu wel goed gaan, was er niet iets mis met mij of mijn lichaam... gelukkig mocht ik vroeg op echo en zagen we met 8 week een mooi kloppend hartje. Maar toch... de vorige keer... Maar ook met 10 week, en met 12 week zagen we een echt kindje aan het groeien en werden we iets geruster. Toen met 20 weken alles goed bleek durfden we er echt in te gaan geloven en zijn we begonnen met dingen te kopen (daarvoor durfde ik date cht niet... wat nou als...).
Inmiddels ben ik morgen 29 weken en laat madam zich regelmatig voelen. 21 oktober is de uitgerekende datum. En hoewel onzekerheid me met valgfen kan overvallen, besef ik dat dat ook gewoon een beetje bij zwanger zijn hoort en geloof ik gewoon in dit kindje dit komt goed. Al zal ik wel erg blij zijn als ik haar straks in mijn armen mag houden.
Dus alle begrip, deel ik mijn eigen ervaring hierin, maar ook even als een hart onder de riem een een "happy ending" (nou ja, bijna). Sterkte meid, aan jullie beiden want ook je partner kan het best moeilijk hebben misschien , maar het komt goed! Wij zijn er toendertijd in elk geval veel sterker door geworden, het was toen dat ik besefte dat hij heel bijzonder was en dat we samen de wereld aankunnen. En dat doen we nog steeds. Alle liefs en geluk toegewenst voor de toekomst.
Het was geen kind, het was een kans op een kind, een baby in wording als je wil maar toch ook ergens maar "een klompje cellen". Een omhulsel dat had kunnen groeien tot een compleet mens, maar dat wat het levend maakte, was verdwenen. Ik las ergens toendertijd eeen uitspraak over hoe een zieltje bij je blijft ook asl het niet geboern heeft mogen worden, dat "de verpakking was niet goed was". Misschien beetje zwevering dat laatste, maar weet je al die gedachten hebben ergens wel geholpen het een plaatsje te geven. Het was gewoon beter zo, ergens was iets niet goed dus we hebben het heel goed een plekje kunne geven. Belangsrijkste was te beseffen dat je er gewoon helemaal niets aan kon doen. Maar voordat we het konden laten gaan hebben allerlei emoties de revue gepasseerd hoor, dus als je verdrietig bent en nog niet klaar voor dat soort nuchterheid is ook hardstikke goed, je rouwt toch om iets dat niet mocht zijn.. nog even niet in elk geval.
We hebben niet gelijk daarna weer geprobeert, die zwangerscahp was ook niet gepland (wel welkom, maar onverwachts). Daarna gebeurde er van alles en het heeft een paar jaar geduurt voor het hoofdtuk kinderen weer aan de orde kwam. En toen ik daarna zwanger werd kwamen alle twijfels gelijk weer terug. Zou het nu wel goed gaan, was er niet iets mis met mij of mijn lichaam... gelukkig mocht ik vroeg op echo en zagen we met 8 week een mooi kloppend hartje. Maar toch... de vorige keer... Maar ook met 10 week, en met 12 week zagen we een echt kindje aan het groeien en werden we iets geruster. Toen met 20 weken alles goed bleek durfden we er echt in te gaan geloven en zijn we begonnen met dingen te kopen (daarvoor durfde ik date cht niet... wat nou als...).
Inmiddels ben ik morgen 29 weken en laat madam zich regelmatig voelen. 21 oktober is de uitgerekende datum. En hoewel onzekerheid me met valgfen kan overvallen, besef ik dat dat ook gewoon een beetje bij zwanger zijn hoort en geloof ik gewoon in dit kindje dit komt goed. Al zal ik wel erg blij zijn als ik haar straks in mijn armen mag houden.
Dus alle begrip, deel ik mijn eigen ervaring hierin, maar ook even als een hart onder de riem een een "happy ending" (nou ja, bijna). Sterkte meid, aan jullie beiden want ook je partner kan het best moeilijk hebben misschien , maar het komt goed! Wij zijn er toendertijd in elk geval veel sterker door geworden, het was toen dat ik besefte dat hij heel bijzonder was en dat we samen de wereld aankunnen. En dat doen we nog steeds. Alle liefs en geluk toegewenst voor de toekomst.
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:50
Dank jullie wel! Ik kan jullie niet zeggen hoe dankbaar ik jullie ben en hoe ontzettend lief van jullie dat jullie gewoon allemaal de moeite hebben genomen om te reageren. Ook mijn vriend zat met tranen in zijn ogen jullie lieve berichtjes te lezen. Alle berichtjes waren helemaal goed, ook de enigszins wat ontnuchterende en praktische reacties. Echt heel erg fijn!
Met ons gaat het nog niet echt beter. We huilen veel, praten veel en de naam die we het kindje hebben gegeven voor in de baarmoeder kan ik nog moeilijk over mijn lippen krijgen. Ik heb net een afscheidsbrief geschreven, zo intens verdrietig.
Morgenochtend worden we in het ziekenhuis verwacht. Eerst voor een gesprek met gynaecoloog en dezelfde dag kan de curretage nog plaatsvinden. Enerzijds kijk ik er naar uit omdat ik zo graag schoon wil zijn en met ene schone lei wil beginnen, anderzijds zie ik er zo tegenop om ons kindje dan definitief kwijt te zijn. Ik vind het zo moeilijk om naar mijn buikje te kijken...dat hij of zij daar in zit en dat dit morgen gewoon anders is.
Anderzijds verlangen we nu al zo naar een nieuwe zwangerschap. We willen nu nog meer dan ooit vader en moeder worden en kunnen niet wachten tot we beginnen. Vriend heeft heel lief al foliumzuur in huis gehaald.
wat betreft curretage. ik zie er niet zo tegenop, wel tegen de leegte daarna. Twijfel of ik het kindje wil zien... enerzijds misschien goed voor de verwerking maar anderzijds wil ik graag het beeld vd echo op mijn netvlies houden, met beentjes, voetjes etc. Wat zie je na een curretage? iemand een idee?
alle verhalen, ervaringen van alles wat ons nog te wachten staat, zijn welkom!
Dank jullie wel!!
Met ons gaat het nog niet echt beter. We huilen veel, praten veel en de naam die we het kindje hebben gegeven voor in de baarmoeder kan ik nog moeilijk over mijn lippen krijgen. Ik heb net een afscheidsbrief geschreven, zo intens verdrietig.
Morgenochtend worden we in het ziekenhuis verwacht. Eerst voor een gesprek met gynaecoloog en dezelfde dag kan de curretage nog plaatsvinden. Enerzijds kijk ik er naar uit omdat ik zo graag schoon wil zijn en met ene schone lei wil beginnen, anderzijds zie ik er zo tegenop om ons kindje dan definitief kwijt te zijn. Ik vind het zo moeilijk om naar mijn buikje te kijken...dat hij of zij daar in zit en dat dit morgen gewoon anders is.
Anderzijds verlangen we nu al zo naar een nieuwe zwangerschap. We willen nu nog meer dan ooit vader en moeder worden en kunnen niet wachten tot we beginnen. Vriend heeft heel lief al foliumzuur in huis gehaald.
wat betreft curretage. ik zie er niet zo tegenop, wel tegen de leegte daarna. Twijfel of ik het kindje wil zien... enerzijds misschien goed voor de verwerking maar anderzijds wil ik graag het beeld vd echo op mijn netvlies houden, met beentjes, voetjes etc. Wat zie je na een curretage? iemand een idee?
alle verhalen, ervaringen van alles wat ons nog te wachten staat, zijn welkom!
Dank jullie wel!!
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:53
oja en wat we heel graag willen weten morgen is of ze iets kunnen zeggen over de oorzaak. er zit een blaasje bij het hoofdje, wat zegt dit?
is het puur een afwijking vh kindje en ziet mijn baarmoeder, placenta etc er gewoon goed uit en is er geen reden om te twijfelen aan de mogelijkheid van een gezonde nieuwe zwangerschap?
ik hoop dat we hier antwoord op kunnen krijgen..
is het puur een afwijking vh kindje en ziet mijn baarmoeder, placenta etc er gewoon goed uit en is er geen reden om te twijfelen aan de mogelijkheid van een gezonde nieuwe zwangerschap?
ik hoop dat we hier antwoord op kunnen krijgen..
dinsdag 4 augustus 2009 om 21:01
quote:ilske79 schreef op 04 augustus 2009 @ 20:53:
oja en wat we heel graag willen weten morgen is of ze iets kunnen zeggen over de oorzaak. er zit een blaasje bij het hoofdje, wat zegt dit?
is het puur een afwijking vh kindje en ziet mijn baarmoeder, placenta etc er gewoon goed uit en is er geen reden om te twijfelen aan de mogelijkheid van een gezonde nieuwe zwangerschap?
ik hoop dat we hier antwoord op kunnen krijgen..
Meestal wordt pas na 3 miskramen onderzocht of er een oorzaak is voor de miskramen. Het is ook niet zo dat het weefsel voor jou bewaard wordt. Het ligt aan het ziekenhuis wat ermee gebeurt, maar verwacht niet dat ze het aan je laten zien (heb ik overigens ook nog nooit gehoord bij een zwangerschap in dit stadium). En je hoort in ieder geval helemaal niets over de oorzaak direct na de curretage. In mijn geval is het wel opgestuurd naar het lab en daar kwam uit dat wel een zwangerschap is geweest. Maar die uitslag kwam pas later. Naar de oorzaak van de miskraam is niet gekeken.
Verwacht dus niet te veel antwoorden. In de meeste gevallen is het kindje in aanleg niet goed en is de aandoening lethaal.
Wat ik eerder las dat je op de kraamafdeling wordt opgenomen, ligt ook aan het ziekenhuis. Ik heb geen zwangere gezien. Moest met om 8 uur melden en werd om 9 uur geholpen en lag daarna op een kamer met vrouwen die ook een curretage hadden ondergaan.
Veel sterkte, meis!
En, echt: een miskraam betekent in heel, heel veel gevallen niet dat je niet snel weer zwanger bent van een gezonde baby.
oja en wat we heel graag willen weten morgen is of ze iets kunnen zeggen over de oorzaak. er zit een blaasje bij het hoofdje, wat zegt dit?
is het puur een afwijking vh kindje en ziet mijn baarmoeder, placenta etc er gewoon goed uit en is er geen reden om te twijfelen aan de mogelijkheid van een gezonde nieuwe zwangerschap?
ik hoop dat we hier antwoord op kunnen krijgen..
Meestal wordt pas na 3 miskramen onderzocht of er een oorzaak is voor de miskramen. Het is ook niet zo dat het weefsel voor jou bewaard wordt. Het ligt aan het ziekenhuis wat ermee gebeurt, maar verwacht niet dat ze het aan je laten zien (heb ik overigens ook nog nooit gehoord bij een zwangerschap in dit stadium). En je hoort in ieder geval helemaal niets over de oorzaak direct na de curretage. In mijn geval is het wel opgestuurd naar het lab en daar kwam uit dat wel een zwangerschap is geweest. Maar die uitslag kwam pas later. Naar de oorzaak van de miskraam is niet gekeken.
Verwacht dus niet te veel antwoorden. In de meeste gevallen is het kindje in aanleg niet goed en is de aandoening lethaal.
Wat ik eerder las dat je op de kraamafdeling wordt opgenomen, ligt ook aan het ziekenhuis. Ik heb geen zwangere gezien. Moest met om 8 uur melden en werd om 9 uur geholpen en lag daarna op een kamer met vrouwen die ook een curretage hadden ondergaan.
Veel sterkte, meis!
En, echt: een miskraam betekent in heel, heel veel gevallen niet dat je niet snel weer zwanger bent van een gezonde baby.
dinsdag 4 augustus 2009 om 21:13
Wil me aansluiten bij Bagheera. Ga er niet van uit dat je wat mag of kunt zien achteraf. En mijn gyn zei dat het weefsel altijd opgestuurd wordt ter controle van de behandelen arts maar dat daar eigenlijk nooit een miskraam oorzaak uitkomt. Het is meer om te controleren of het zwangerschapsweefsel is e.d. En als er al wat is krijg je dat pas bij de controle afspraak na 6 weken te horen.
Ik lag gewoon op de dagverpleging en niet op de gyn of verlos afdeling en moest er heel vroeg zijn en werd gelukkig ook heel vroeg geholpen. Daarna lig je met een gazen onderbroekje met verband in bed. Je krijgt waarschijnlijk wat te eten als je eraan toe bent en dan mag je naar huis als je goed geplast hebt.
Ik had nauwelijks pijn, meer een zwaar gevoel in mijn buik. Ik vond het heel fijn dat mijn vriend er de hele tijd bij was. Toen ik naar de ok moest moest hij wel even elders in het ziekenhuis zich vermaken maar hij was er gelijk toen ik terug kwam op mijn kamer.
Oh ja ik mocht kiezen uit een ruggeprik en gehele narcose maar ik die keus was voor mij makkelijk. Ik wilde het niet meemaken dus was ik helemaal weg met narcose.
Heel veel sterkte morgen. En het zal heus nog af en toe heel lastig worden maar huil maar en praat erover. Dat heeft mij nog het meest geholpen.
Ik lag gewoon op de dagverpleging en niet op de gyn of verlos afdeling en moest er heel vroeg zijn en werd gelukkig ook heel vroeg geholpen. Daarna lig je met een gazen onderbroekje met verband in bed. Je krijgt waarschijnlijk wat te eten als je eraan toe bent en dan mag je naar huis als je goed geplast hebt.
Ik had nauwelijks pijn, meer een zwaar gevoel in mijn buik. Ik vond het heel fijn dat mijn vriend er de hele tijd bij was. Toen ik naar de ok moest moest hij wel even elders in het ziekenhuis zich vermaken maar hij was er gelijk toen ik terug kwam op mijn kamer.
Oh ja ik mocht kiezen uit een ruggeprik en gehele narcose maar ik die keus was voor mij makkelijk. Ik wilde het niet meemaken dus was ik helemaal weg met narcose.
Heel veel sterkte morgen. En het zal heus nog af en toe heel lastig worden maar huil maar en praat erover. Dat heeft mij nog het meest geholpen.
dinsdag 4 augustus 2009 om 21:16
quote:ilske79 schreef op 04 augustus 2009 @ 20:50:
Wat zie je na een curretage?
In elk geval geen herkenbaar kindje. Het vruchtje blijft niet intact. Ik zou er zelf niet voor kiezen.
Als je er moeite mee hebt dat het morgen ineens allemaal anders is, zou je eventueel ook nog kunnen kiezen voor een ruggenprik in plaats van een narcose. Dat is ongebruikelijk, maar kan in veel ziekenhuizen wel. Het leek mij op de lange termijn nog vervelender dat het ineens allemaal voorbij zou zijn terwijl ik onder narcose was dan het me leek het bewust mee te maken. Bij de meeste mensen is het andersom, maar je zou erover na kunnen denken.
Sterkte!
Wat zie je na een curretage?
In elk geval geen herkenbaar kindje. Het vruchtje blijft niet intact. Ik zou er zelf niet voor kiezen.
Als je er moeite mee hebt dat het morgen ineens allemaal anders is, zou je eventueel ook nog kunnen kiezen voor een ruggenprik in plaats van een narcose. Dat is ongebruikelijk, maar kan in veel ziekenhuizen wel. Het leek mij op de lange termijn nog vervelender dat het ineens allemaal voorbij zou zijn terwijl ik onder narcose was dan het me leek het bewust mee te maken. Bij de meeste mensen is het andersom, maar je zou erover na kunnen denken.
Sterkte!
dinsdag 4 augustus 2009 om 22:32
Sterkte morgen Ilske! Fijn dat je vriend meegaat en fijn dat jullie het verdriet kunnen delen.
Ik mocht kiezen; ruggenprik of narcose. Ik ben niet zo'n held en koos voor narcose. Als je jong en gezond bent, mag je kiezen, zei de anesthesist.
Vooraf maken ze trouwens sowieso nog een echo. Ik kreeg daar foto's van mee. Vond dat heel fijn, een laatste tastbaar iets. Het weefsel wordt in principe onderzocht, maar alleen of het zwangerschapsweefsel is ja/nee. En verder niet naar oorzaak, dat zeiden ze er heel duidelijk bij.
Ik kon merken dat het voor het ziekenhuis een routine-ingreep was, te merken aan reactie gyn en verpleegkundigen. Medisch gezien stelt het niet zoveel voor, maar emotioneel des te meer.
Mmm ik had dus pech met de kraamafdeling. Dat hoeft dus niet altijd zo te gaan, lees ik hier. Ik had 100 x liever op een verpleegafdeling gelegen ipv op de kraam, maar goed, dat heb je niet voor kiezen.
Nogmaals, sterkte meis!!! Ik zal aan je denken morgen!
Liefs, Kes
Ik mocht kiezen; ruggenprik of narcose. Ik ben niet zo'n held en koos voor narcose. Als je jong en gezond bent, mag je kiezen, zei de anesthesist.
Vooraf maken ze trouwens sowieso nog een echo. Ik kreeg daar foto's van mee. Vond dat heel fijn, een laatste tastbaar iets. Het weefsel wordt in principe onderzocht, maar alleen of het zwangerschapsweefsel is ja/nee. En verder niet naar oorzaak, dat zeiden ze er heel duidelijk bij.
Ik kon merken dat het voor het ziekenhuis een routine-ingreep was, te merken aan reactie gyn en verpleegkundigen. Medisch gezien stelt het niet zoveel voor, maar emotioneel des te meer.
Mmm ik had dus pech met de kraamafdeling. Dat hoeft dus niet altijd zo te gaan, lees ik hier. Ik had 100 x liever op een verpleegafdeling gelegen ipv op de kraam, maar goed, dat heb je niet voor kiezen.
Nogmaals, sterkte meis!!! Ik zal aan je denken morgen!
Liefs, Kes
woensdag 5 augustus 2009 om 06:49
Dank je wel Kes en de anderen ook natuurlijk! Ik heb er echt heel veel aan. Teleurstellend om te lezen dat ze het vruchtje niet gaan onderzoeken. Het zou me zo veel rust geven denk ik als ik zou horen dat het anders bv zwaar gehandicapt ofzo ter wereld zou komen. Ik blijf het zo ongeloofwaardig vinden dat het kindje met 9 weken nog kerngezond was en twee weken later overlijdt.. nouja ik hoop met al mijn vragen strakjes terecht te kunnen. Vanacht 6 uurtjes geslapen met behulp van oxazepam, had ik nog ivm nachtdiensten in het verleden. Beter dan gisteren, echt nauwelijks geslapen. Ik hoop dat ik me na de ingreep door de narcose misschien wat meer uitgerust voelt, je valt immers tcoh in een diepe slaap lijkt me..
Kessie, Ik las net al in topic wat jij destijds opende je verhaal. Ook echt vreselijk. Ik ben zo blij voor je dat je nu een kindje verwacht!
Ik denk dat me dat veel steun kan bieden als ik nu opnieuw (het was bij ons in een keer raak, zegt natuurlijk niks voor tweede keer maar hoop het zo!). Ik denk niet dat ik nog vaak op het feb topic te vinden zal zijn. Maar echt Kessie, ik duim voor je dat alles goed blijft gaan en zal af en toe op je naam zoeken om je te volgen!
Kessie, Ik las net al in topic wat jij destijds opende je verhaal. Ook echt vreselijk. Ik ben zo blij voor je dat je nu een kindje verwacht!
Ik denk dat me dat veel steun kan bieden als ik nu opnieuw (het was bij ons in een keer raak, zegt natuurlijk niks voor tweede keer maar hoop het zo!). Ik denk niet dat ik nog vaak op het feb topic te vinden zal zijn. Maar echt Kessie, ik duim voor je dat alles goed blijft gaan en zal af en toe op je naam zoeken om je te volgen!
woensdag 5 augustus 2009 om 06:57
Lieve Ilse, je weet niet dat het met 9 weken kerngezond was hoor. Alleen dat het hartje toen klopte, verder zegt die echo toch niet veel. Vertrouw er echt maar op dat de natuur heeft gedaan wat het beste was, dat er in de aanleg van dit wezentje iets niet goed was. Heel veel sterkte vandaag en ook met de verwerking van je verdriet. Maar het komt echt goed, steun elkaar en gun jezelf de tijd even en geloof vooral in de toekomst.
woensdag 5 augustus 2009 om 07:00
o nog een gedachtespinsel maar over iets heel anders..
mijn vriend en ik zijn 10 maanden verloofd. het plan was om in mei 2010 te gaan trouwen maar als ik snel zwanger zou raken zouden we het naar voren halen. Dat gebeurde en we besloten om in oktober te gaan trouwen. ik zou deze week mijn jurk laten maken, had een prachtige jurk al weken in gedachten waar mijn mooie buik prachtig in zou uitkomen. We zouden het heel klein doen met alleen onze dierbare vrienden en familie, geen feest enzo.
Nu natuurlijk de vraag± laten we dit doorgaan?
voor mij stond deze dag zo in het teken van met z´n drieen trouwen, mijn mooie buik in de jurk, lekker intiem. Nu denk ik misschien toch maar gewoon in mei trouwen in de hooop dat ik dan weer zwanger ben. En anders kunnen we het dan wat groter met een feest, waar we allebei ook wel erg van houden, doen. Verder is het dna mooi weer en kunnen we de boottocht doen die we zo graag wilden maar waar we nu mee in de knoop zaten ivm enkel lelijke rondvaartboten. En ik zie op tegen alle vragen van buitenstaanders van waarom trouwen jullie ineens zo overhaast? normaliter zouden we dan kunnen vertellen van ons kindje, maar ja..
Wat zouden jullie doen?
naast alles wat betreft het verlies van ons kindje, zeurt dit ook door mijn hoofd. ik ben nogal een control freak en vind het vreselijk deze onzekerheid...
mijn vriend en ik zijn 10 maanden verloofd. het plan was om in mei 2010 te gaan trouwen maar als ik snel zwanger zou raken zouden we het naar voren halen. Dat gebeurde en we besloten om in oktober te gaan trouwen. ik zou deze week mijn jurk laten maken, had een prachtige jurk al weken in gedachten waar mijn mooie buik prachtig in zou uitkomen. We zouden het heel klein doen met alleen onze dierbare vrienden en familie, geen feest enzo.
Nu natuurlijk de vraag± laten we dit doorgaan?
voor mij stond deze dag zo in het teken van met z´n drieen trouwen, mijn mooie buik in de jurk, lekker intiem. Nu denk ik misschien toch maar gewoon in mei trouwen in de hooop dat ik dan weer zwanger ben. En anders kunnen we het dan wat groter met een feest, waar we allebei ook wel erg van houden, doen. Verder is het dna mooi weer en kunnen we de boottocht doen die we zo graag wilden maar waar we nu mee in de knoop zaten ivm enkel lelijke rondvaartboten. En ik zie op tegen alle vragen van buitenstaanders van waarom trouwen jullie ineens zo overhaast? normaliter zouden we dan kunnen vertellen van ons kindje, maar ja..
Wat zouden jullie doen?
naast alles wat betreft het verlies van ons kindje, zeurt dit ook door mijn hoofd. ik ben nogal een control freak en vind het vreselijk deze onzekerheid...
woensdag 5 augustus 2009 om 10:01
Dan trouw je gewoon in Mei. Als je dit speciaal voor de zwangerschap deed dan staat een bruiloft in Oktober toch ook in het teken van deze zwangerschap. Doe het nog wat later. Dan kan je je nu ook concentreren op het plannen ervan.
Als je met 8,5 week een kloppend hartje hebt gehad dan kan het zijn dat het met 9 weken is gestopt. Er zijn 3 belangrijke ontwikkelingen in de eerst 12 weken (daardoor gaat het ook vaak mis) Het hart, de hersens en de placenta. (pin me hier niet op vast, ben ook geen arts) Het kan zijn dat het bij de hersens is misgegaan bij jullie vruchtje. Waarom? Helaas Speling der natuur.
Bagheera had het over onderzoeken na 3 miskramen. Maar dat is tegenwoordig 2. Maar laten we dus hopen dat er helemaal geen onderzoeken nodig zijn en het volgende keer gewoon goed gaat. En gelukkig gaat dat het vaak ook.
Als je met 8,5 week een kloppend hartje hebt gehad dan kan het zijn dat het met 9 weken is gestopt. Er zijn 3 belangrijke ontwikkelingen in de eerst 12 weken (daardoor gaat het ook vaak mis) Het hart, de hersens en de placenta. (pin me hier niet op vast, ben ook geen arts) Het kan zijn dat het bij de hersens is misgegaan bij jullie vruchtje. Waarom? Helaas Speling der natuur.
Bagheera had het over onderzoeken na 3 miskramen. Maar dat is tegenwoordig 2. Maar laten we dus hopen dat er helemaal geen onderzoeken nodig zijn en het volgende keer gewoon goed gaat. En gelukkig gaat dat het vaak ook.
woensdag 5 augustus 2009 om 13:04
Ilske, hoe gaat het met jou en je vriend? Ben je onder behandeling in het Diak? Ik reed er vanochtend nog in de buurt en moest aan je denken. Hopelijk is het lichamelijke gedeelte je meegevallen, in je hart ben je er vast nog een tijd mee bezig. Neem die tijd. Mede daarom zou ik de trouwerij uitstellen tot mei. Je hebt nu genoeg aan je hoofd en ik zou het niet verdringen omdat je een bruiloft moet organiseren.
Sterkte meid. Ik wens jou en je vriend het allerbeste toe en ik hoop dat je in mei die mooie trouwjurk met bolle buik zal dragen!
Sterkte meid. Ik wens jou en je vriend het allerbeste toe en ik hoop dat je in mei die mooie trouwjurk met bolle buik zal dragen!
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 5 augustus 2009 om 17:27
Lieve meiden, dank je wel voor jullie lieve reacties!
Vandaag is me voor 100% meegevallen.
We gingen naar ziekenhuis Ouderijn. Diak had pas vanaf 18/8 plek (bizar, daar reserveer je toch spoedplekjes voor?). Eigenlijk heel fijn want zo blijft het diak voor ons een positieve plek vooor ons in de toekomst voor hopelijk echo´s en bevallingen..
Nou, gynaecoloog wilde uitgebreide echo doen vanwege blaasje bij hoofd. Hij heeft het vermoeden, niet 100% zeker, dat er sprake was van een open schedeltje. kans van 1 op 1000. als kindje niet gestopt zou zijn met leven zou het na bevalling max enkele dagen kunnen leven. Gelukkig heeft het kindje of mijn lichaam aangevoeld dus dat het niet goed was en het hartje laten stoppen.
De gynaecoloog heeft ons twee keer gezegd dat we geen verhoogd risico hebben en een even grote kans op een miskraam als ieder ander. Echter wil hij wel 4 gram foliumzuur voorschrijven. Dit snap ik niet helemaal. Waarom 10x zoveel als ik geen verhoogde kans heb? We hadden nog heel veel vragen maar helaas had hij niet voldoende tijd. Nu hebben we een afspraak voor over 12 dagen en hij gaat dan ook een echo maken om te kijken of alles schoon is. Hij raadde ons af om nu direct voor een zwangerschap te gaan. Volgens mij meer vanwege psychische reden en hij ons extra foliumzuur over 12 dagen wil voorschrijven.
Graag hoor ik van jou, sunshine, als je dit wilt hoe dit bij jou was? omdat jij 1,5 jaar geleden ook een kindje had met een open schedeltje (veel erger nog voor jou dat het kindje nog leefde en je dus een bevalling moest doormaken, dat spijt me heel erg voor je!)maak me nl toch klein beetje zorgen. Waarom die 4 gram foliumzuur? was dat bij jou ook zo? en wachten met zwanger worden?
Nou, ingreep viel me hartstikke mee. Zulke lieve mensen, anesthesist die zei net voordat ik insliep dat ze heel goed voor me zou zorgen en de chirurg kwam van te voren ook even om me gerust te stellen..
nu voel ik me ook goed, ook mentaal. eigenlijk hele dag al. Fijn dat het kindje uit mijn buik is en ik er ook niet meer tegen kan praten.
Misschien dat ik nog een klap morgen of later krijg maar nu voel ik me eigenlijk gewoon best heel goed eigenlijk.
Baarmoeder was gewoon doorgegaan met groeien en in verhouding vrij groot waardoor ze iets hebben ingespoten wat er voor zorgt dat het nu snel krimpt om zo bloedverlies te beperken.
Nou, tot zover mijn verhaal... Dank jullie allemaal nogmaals!!!
Vandaag is me voor 100% meegevallen.
We gingen naar ziekenhuis Ouderijn. Diak had pas vanaf 18/8 plek (bizar, daar reserveer je toch spoedplekjes voor?). Eigenlijk heel fijn want zo blijft het diak voor ons een positieve plek vooor ons in de toekomst voor hopelijk echo´s en bevallingen..
Nou, gynaecoloog wilde uitgebreide echo doen vanwege blaasje bij hoofd. Hij heeft het vermoeden, niet 100% zeker, dat er sprake was van een open schedeltje. kans van 1 op 1000. als kindje niet gestopt zou zijn met leven zou het na bevalling max enkele dagen kunnen leven. Gelukkig heeft het kindje of mijn lichaam aangevoeld dus dat het niet goed was en het hartje laten stoppen.
De gynaecoloog heeft ons twee keer gezegd dat we geen verhoogd risico hebben en een even grote kans op een miskraam als ieder ander. Echter wil hij wel 4 gram foliumzuur voorschrijven. Dit snap ik niet helemaal. Waarom 10x zoveel als ik geen verhoogde kans heb? We hadden nog heel veel vragen maar helaas had hij niet voldoende tijd. Nu hebben we een afspraak voor over 12 dagen en hij gaat dan ook een echo maken om te kijken of alles schoon is. Hij raadde ons af om nu direct voor een zwangerschap te gaan. Volgens mij meer vanwege psychische reden en hij ons extra foliumzuur over 12 dagen wil voorschrijven.
Graag hoor ik van jou, sunshine, als je dit wilt hoe dit bij jou was? omdat jij 1,5 jaar geleden ook een kindje had met een open schedeltje (veel erger nog voor jou dat het kindje nog leefde en je dus een bevalling moest doormaken, dat spijt me heel erg voor je!)maak me nl toch klein beetje zorgen. Waarom die 4 gram foliumzuur? was dat bij jou ook zo? en wachten met zwanger worden?
Nou, ingreep viel me hartstikke mee. Zulke lieve mensen, anesthesist die zei net voordat ik insliep dat ze heel goed voor me zou zorgen en de chirurg kwam van te voren ook even om me gerust te stellen..
nu voel ik me ook goed, ook mentaal. eigenlijk hele dag al. Fijn dat het kindje uit mijn buik is en ik er ook niet meer tegen kan praten.
Misschien dat ik nog een klap morgen of later krijg maar nu voel ik me eigenlijk gewoon best heel goed eigenlijk.
Baarmoeder was gewoon doorgegaan met groeien en in verhouding vrij groot waardoor ze iets hebben ingespoten wat er voor zorgt dat het nu snel krimpt om zo bloedverlies te beperken.
Nou, tot zover mijn verhaal... Dank jullie allemaal nogmaals!!!
woensdag 5 augustus 2009 om 19:00
Ilske ik ben blij dat het je is meegevallen en dat je goed verzorgd bent. Toen bij mij het kindje eruit was gekomen was ik eerst best rustig maar ik heb die nacht heel lang gehuild. Ik voelde me zo leeg. Heb jij dat ook? Eigenlijk leeg en nutteloos, alsof ik nergens voor diende.
Ik denk dat die extra foliumzuur meer is voor de zekerheid. Misschien neemt je lichaam het minder op maar het grootst is de kans op domme pech. Pech dat er ergens met ontwikkelen iets mis is gegaan. Misschien geeft het extra slikken je ook wat meer zekerheid?
Gek he, mij mij bleef mijn buik ook tot het eind groeien, waarschijnlijk doordat de baarmoeder en vruchtzak doorgroeit. Bij jou was dat dus duidelijk te zien.
Wat betreft je bruiloft, eigenlijk is er altijd iets. Volgend jaar mei kan je hoogzwanger zijn, misschien niet heel fijn. Het kan fijn zijn nu wat om handen te hebben en juist nu de liefde aan elkaar te verklaren. Ik merk dat mijn vriend en ik juist nu (nog?) dichter bij elkaar zijn gekomen. Maar het kost natuurlijk veel moeite nu, ik kan niet zeggen of je dat aan kan. Maar als je het redelijk klein houd kan het wel.
Ik denk dat die extra foliumzuur meer is voor de zekerheid. Misschien neemt je lichaam het minder op maar het grootst is de kans op domme pech. Pech dat er ergens met ontwikkelen iets mis is gegaan. Misschien geeft het extra slikken je ook wat meer zekerheid?
Gek he, mij mij bleef mijn buik ook tot het eind groeien, waarschijnlijk doordat de baarmoeder en vruchtzak doorgroeit. Bij jou was dat dus duidelijk te zien.
Wat betreft je bruiloft, eigenlijk is er altijd iets. Volgend jaar mei kan je hoogzwanger zijn, misschien niet heel fijn. Het kan fijn zijn nu wat om handen te hebben en juist nu de liefde aan elkaar te verklaren. Ik merk dat mijn vriend en ik juist nu (nog?) dichter bij elkaar zijn gekomen. Maar het kost natuurlijk veel moeite nu, ik kan niet zeggen of je dat aan kan. Maar als je het redelijk klein houd kan het wel.
woensdag 5 augustus 2009 om 19:56
Als ik jou was, zou ik ook kiezen voor Mei. Het is nog aardig wat geregel wat ook allemaal voorpret is dus waarom niet wat meer geneiten en er ook een grootser feest van maken. Oktober is wel heel snel, en ook beladen met de zwangerscahp die niet meer is denk ik. Keuze aan jou natuurlijk, maar zelf heb ik een jaar gedaan over plannen wat me lekker tijd gaf om er echt in te duiken om verschillende opties te onderzoeken, details te bedenken, kaartje te ontwerpen, van alles en nog wat te freubelen en gewoon er helemaal onze dag van te maken. Mijn uitdaging was een grote bruiloft voor een middelmatig budget, en door de tijd te nemen en veel zelf te doen is dat gelukt.
Wat je ook doet, van harte met jullie voorgenomen huwelijk meid, dat is in elk geval iets prachtigs alvast om naar uit te kijken. Geniet in elk geval van het plannen en ik wens jullie een droomdag toe! Succes met alles
Wat je ook doet, van harte met jullie voorgenomen huwelijk meid, dat is in elk geval iets prachtigs alvast om naar uit te kijken. Geniet in elk geval van het plannen en ik wens jullie een droomdag toe! Succes met alles
woensdag 5 augustus 2009 om 20:58
Wat fijn dat je zo snel terecht kon en de ingreep je is meegevallen. Vreemd idee misschien dat je je kindje nu niet meer bij je draagt, maar ik kan me ook voorstellen dat het je op een of andere manier oplucht. Nu verwerken, verwerken, verwerken..... Heel veel sterkte en nog maar een keer een knuffel.
woensdag 5 augustus 2009 om 21:12
Lieve Ils, gelukkig is het meegevallen vandaag. Je bent in hetzelfde ziekenhuis geweest als ik! Met precies dezelfde reden: Diak had geen plek. Ik vond het een crisis-ziekenhuis, maar heeft ook te maken met het gedoe erna (zoals je in mijn topic las).
Toen ik later voor controles terug moest, zag ik 's ochtends vroeg meiden zitten met zo'n map, verdrietig gezicht, verdrietige partner ernaast en oversteken naar de overkant. Dan wist ik precies hoe laat het was. Moest je lang wachten, of viel het mee?
Nu maar herstellen! Ergens wel een opluchting dat je leeg bent. En straks ga je er weer voor. Ik heb nog best een tijd lang "what if" momenten gehad. Ook nu nog (ik zou nu bijna uitgerekend zijn). Vergeten doe je het volgens mij nooit.
Ik ben ook getrouwd na de miskraam! Eerst dacht ik " fuck de bruiloft" (die stond al gepland) maar ik kreeg er gaandeweg steeds meer lol in. Het geeft een boel afleiding in ieder geval. Ik zou m lekker in mei plannen als ik jou was, en je lekker bezig houden met voorbereiden. En wie weet, trouw je alsnog met dikke buik! Ik hoop het heel erg voor je!
Ik hoop dat je vannacht een beetje slaapt! En dat je de komende dagen doorkomt. STERKTE nogmaals, liefs, Kes
Toen ik later voor controles terug moest, zag ik 's ochtends vroeg meiden zitten met zo'n map, verdrietig gezicht, verdrietige partner ernaast en oversteken naar de overkant. Dan wist ik precies hoe laat het was. Moest je lang wachten, of viel het mee?
Nu maar herstellen! Ergens wel een opluchting dat je leeg bent. En straks ga je er weer voor. Ik heb nog best een tijd lang "what if" momenten gehad. Ook nu nog (ik zou nu bijna uitgerekend zijn). Vergeten doe je het volgens mij nooit.
Ik ben ook getrouwd na de miskraam! Eerst dacht ik " fuck de bruiloft" (die stond al gepland) maar ik kreeg er gaandeweg steeds meer lol in. Het geeft een boel afleiding in ieder geval. Ik zou m lekker in mei plannen als ik jou was, en je lekker bezig houden met voorbereiden. En wie weet, trouw je alsnog met dikke buik! Ik hoop het heel erg voor je!
Ik hoop dat je vannacht een beetje slaapt! En dat je de komende dagen doorkomt. STERKTE nogmaals, liefs, Kes
donderdag 6 augustus 2009 om 09:08
Thanks Kes! Vannacht weer redelijk geslapen, again mbv oxazepam (nu maar 1 pilletje). Vanmorgen wel weer huilend wakker.
inderdaad zo´n leeg gevoel. Al die futiliteiten die ons leven kenmerken.. Het was zo´n mooie verdieping en ik was zooo intens gelukkig. Nu ben ik gewoon weer ´ilske´ en niet de zwangere ´ilske´..
Gisteren ging het heel snel, van 09u tot 15u waren we in het zkh, maar we hebben geen moment ergens hoeven wachten, bloed prikken (echt door een heks, die maar misprikte en zei dat ik niet meewerkte en er enkel ´spatjes´uitkwamen terwijl ik had aangegeven bang was om flauw te vallen en voor mij viel er een meisje flauw en ze deden het gordijntje er tussen niet eens even dicht, echt krankzinnig!), gesprekje hier, gesprekje daar. Allemaal lieve mensen maar vond het erg onprofessioneel. Voor afspraken en voor echo moesten we door allerlei kantoortjes, kregen we bijna ponskaart van iemand mee en toen ik voor operatie op ok heel even liggend moest wachten, zaten er allemaal mensen voor mij 20 minuten met elkaar te beppen, ik kon alles verstaan, ze deden het gordijntje niet dicht, ook echt heel raar! maar goed de mensen zelf waren wel erg lief! de anaesthesist die zei dat ze goed voor me zou zorgen en de chirurg die me van te voren gerust kwam stellen en z´n hand op m´n armen legde etc. heel fijn!
nu heb ik fysiek nergens last van.. eigenlijk ook geen bloedverlies. best vreemd maar wel fijn!
Het doet me dus ook goed om te weten wat de oorzaak was en het is niet perse op 18 juli gestorven maar kan ook dat het zich nog maar heel langzaam ontwikkelde en hartje pas later stopte. Fijn want op 18 juli waren we net ergens hoog in de bergen op vakantie en dag later maakte mijn vriend nog foto´s van mijn buik..
ik wil vandaag een boekje maken met alle foto´s en verhalen erin..
dank jullie wel. denk dat we het nog wel heel zwaar gaan krijgen. ik moet zeggen dat mijn vriend het er even mjoeilijk jmee heeft dan ik..
ben ook gisteren gestart met heel veel foliumzuur, voor de zekerheid. Misschien dat ik maandag weer aan het werk ga, misschien ook niet.. zie er zo tegenop dat het leven dan gewoon weer doorgaat...
dank jullie wel, lucht zo op om het hier op te schrijven en jullie reacties te lezen!
inderdaad zo´n leeg gevoel. Al die futiliteiten die ons leven kenmerken.. Het was zo´n mooie verdieping en ik was zooo intens gelukkig. Nu ben ik gewoon weer ´ilske´ en niet de zwangere ´ilske´..
Gisteren ging het heel snel, van 09u tot 15u waren we in het zkh, maar we hebben geen moment ergens hoeven wachten, bloed prikken (echt door een heks, die maar misprikte en zei dat ik niet meewerkte en er enkel ´spatjes´uitkwamen terwijl ik had aangegeven bang was om flauw te vallen en voor mij viel er een meisje flauw en ze deden het gordijntje er tussen niet eens even dicht, echt krankzinnig!), gesprekje hier, gesprekje daar. Allemaal lieve mensen maar vond het erg onprofessioneel. Voor afspraken en voor echo moesten we door allerlei kantoortjes, kregen we bijna ponskaart van iemand mee en toen ik voor operatie op ok heel even liggend moest wachten, zaten er allemaal mensen voor mij 20 minuten met elkaar te beppen, ik kon alles verstaan, ze deden het gordijntje niet dicht, ook echt heel raar! maar goed de mensen zelf waren wel erg lief! de anaesthesist die zei dat ze goed voor me zou zorgen en de chirurg die me van te voren gerust kwam stellen en z´n hand op m´n armen legde etc. heel fijn!
nu heb ik fysiek nergens last van.. eigenlijk ook geen bloedverlies. best vreemd maar wel fijn!
Het doet me dus ook goed om te weten wat de oorzaak was en het is niet perse op 18 juli gestorven maar kan ook dat het zich nog maar heel langzaam ontwikkelde en hartje pas later stopte. Fijn want op 18 juli waren we net ergens hoog in de bergen op vakantie en dag later maakte mijn vriend nog foto´s van mijn buik..
ik wil vandaag een boekje maken met alle foto´s en verhalen erin..
dank jullie wel. denk dat we het nog wel heel zwaar gaan krijgen. ik moet zeggen dat mijn vriend het er even mjoeilijk jmee heeft dan ik..
ben ook gisteren gestart met heel veel foliumzuur, voor de zekerheid. Misschien dat ik maandag weer aan het werk ga, misschien ook niet.. zie er zo tegenop dat het leven dan gewoon weer doorgaat...
dank jullie wel, lucht zo op om het hier op te schrijven en jullie reacties te lezen!
donderdag 6 augustus 2009 om 13:21
Lieve lieve Ils!!
ik word er gewoon zelf verdrietig van als ik je berichtje zo lees!
We hebben veel ervaringen uitgewisseld want we liepen gelijk..
heel heel veel sterkte met die verlies meis! Ik denk aan je, en wens je sterkte met de keuze tussen afwachten of curretage...het is jullie beslissing en jij moet je er het beste bij voelen...dan is elke beslissing de juiste!
veel liefs
louise
ik word er gewoon zelf verdrietig van als ik je berichtje zo lees!
We hebben veel ervaringen uitgewisseld want we liepen gelijk..
heel heel veel sterkte met die verlies meis! Ik denk aan je, en wens je sterkte met de keuze tussen afwachten of curretage...het is jullie beslissing en jij moet je er het beste bij voelen...dan is elke beslissing de juiste!
veel liefs
louise
maandag 10 augustus 2009 om 10:41
Nou vrijdag kreeg ik ineens koorts, het begon met 38 graden wat opliep naar 39 graden vrijdag om 22u. Moesten met spoed naar zkh. Daar bleek baarmoeder keurig schoon te zijn en we konden weer naar huis. Ze dachten aan een griep, ik zelf eigenlijk ook.
Gek genoeg was ik de avond erna alweer koorts vrij. Zondag, gisteren dus begon ik ineens onwijs te bloeden inclusief stolsels en krampen. Kon hierdoor pas tegen 03u vannacht de slaap vatten. Vind het raar dat dit zo laat op gang komt en dit terwijl de baarmoeder er zo schoon uit zag.. maar lees op internet dat dit vaker voorkomt?!
Blijf vandaag en morgen nog maar even thuis. Mentaal gaat het vandaag ietsje minder. Dagen hiervoor gingen eigenlijk wel goed. Vriend is weer aan het werk gegaan en belde op dat het hem goed doet. Ben heel blij voor hem maar ik zie er erg tegenop om het ´gewone leventje ´ te continueren...
maar of dit nou woensdag is of volgende week, dat maakt denk ik niet zoveel uit.. zie er ook tegenop tegen al die mensen die gaan vragen, goh jij bent lang ziek geweest. wat had je? ik heb geen zin om het tegen iedeereen te gaan zeggen, ben ook bang steeds te moeten huilen maar om nou te gaan liegen...
ik ben benieuwd hoe het komende weken zal gaan.. hoop dat het steeds beter zal gaan! en dat er snel een menstruatie aankomt zodat we er weer snel voor kunnen gaan!
Gek genoeg was ik de avond erna alweer koorts vrij. Zondag, gisteren dus begon ik ineens onwijs te bloeden inclusief stolsels en krampen. Kon hierdoor pas tegen 03u vannacht de slaap vatten. Vind het raar dat dit zo laat op gang komt en dit terwijl de baarmoeder er zo schoon uit zag.. maar lees op internet dat dit vaker voorkomt?!
Blijf vandaag en morgen nog maar even thuis. Mentaal gaat het vandaag ietsje minder. Dagen hiervoor gingen eigenlijk wel goed. Vriend is weer aan het werk gegaan en belde op dat het hem goed doet. Ben heel blij voor hem maar ik zie er erg tegenop om het ´gewone leventje ´ te continueren...
maar of dit nou woensdag is of volgende week, dat maakt denk ik niet zoveel uit.. zie er ook tegenop tegen al die mensen die gaan vragen, goh jij bent lang ziek geweest. wat had je? ik heb geen zin om het tegen iedeereen te gaan zeggen, ben ook bang steeds te moeten huilen maar om nou te gaan liegen...
ik ben benieuwd hoe het komende weken zal gaan.. hoop dat het steeds beter zal gaan! en dat er snel een menstruatie aankomt zodat we er weer snel voor kunnen gaan!
maandag 10 augustus 2009 om 10:55
Goh, wat raar. Zou het toch iets hormonaals zijn?
Het gewone leven weer oppakken is moeilijk, ik weet het. Ik ben in huilen uitgebarsten een collega me vroeg of ik op vakantie was geweest de laatste weken. " Eh nee", en toen ben ik in huilen uitgebarsten en kon nauwelijks uitleggen aan hem waarom. Hij en ik voelden ons behoorlijk klote.
Mijn directe collega's wisten al voordat ik terugkwam wat er was gebeurd maar verdere collega's niet. Als ik jou was zou ik directe collegas bellen of een mailtje sturen zodat zij het al weten. Andere collega's zou ik uit mezelf niets vertellen en als ze er naar vragen gewoon zeggen dat je je een paar dagen niet zo goed hebt gevoeld. Punt.
Meid, heel veel sterkte en ik hoop dat jullie snel weer jullie geluk zullen hervinden.
Het gewone leven weer oppakken is moeilijk, ik weet het. Ik ben in huilen uitgebarsten een collega me vroeg of ik op vakantie was geweest de laatste weken. " Eh nee", en toen ben ik in huilen uitgebarsten en kon nauwelijks uitleggen aan hem waarom. Hij en ik voelden ons behoorlijk klote.
Mijn directe collega's wisten al voordat ik terugkwam wat er was gebeurd maar verdere collega's niet. Als ik jou was zou ik directe collegas bellen of een mailtje sturen zodat zij het al weten. Andere collega's zou ik uit mezelf niets vertellen en als ze er naar vragen gewoon zeggen dat je je een paar dagen niet zo goed hebt gevoeld. Punt.
Meid, heel veel sterkte en ik hoop dat jullie snel weer jullie geluk zullen hervinden.
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:09
Phoehee, vannacht 10 uur geslapen en dat merk je! Ik voel me stukken beter. Morgen ga ik weer aan het werk.. collegaatje is hoorde ik via via uitgerekend in dezelfde week als ik uitgerekend zou zijn. Dat is confronterend. Ik heb haar gevraagd die collega het te vertellen.. anders zou ze mijn kamer in komen stormen om het nieuwtje te vertellen, mogelijk in bijzijn van anderen en dat lijkt me erg moeilijk...
zouden jullie het alle collegea vertellen? ik denk dat ik het terloops een aantal mensen zal vertellen, maar een heleboel waar ik niet veel mee deel ook niet...
Natuurlijk zijn er altijd momenten dat ik er dan mee geconfronteerd word bv directe vragen ´denken jullie al aan kinderen´ maar dan kan ik alsnog op dat moment besluiten om er wel of niets over te zeggen.. en ik denk dat over een paar weken het toch wel veel minder pijn doet.
bloedverlies wordt ietsje minder... we willen er eigenlijk zodra foliumzuur goed werkt, er voor gaan... kijk ik ook wel naar uit!
Maandag heb ik trouwens nog een gesprek met de gynaecoloog. Mogelijk is er toch ook nog iets uit het onderzoek gekomen.. ben een beetje bang dat er iets uit is gekomen dat wij bv een hele grote kans hebben op herhaling of dat hij ons afraadt om voorlopig onze wens in de praktijk te brengen.... Reeel?
zouden jullie het alle collegea vertellen? ik denk dat ik het terloops een aantal mensen zal vertellen, maar een heleboel waar ik niet veel mee deel ook niet...
Natuurlijk zijn er altijd momenten dat ik er dan mee geconfronteerd word bv directe vragen ´denken jullie al aan kinderen´ maar dan kan ik alsnog op dat moment besluiten om er wel of niets over te zeggen.. en ik denk dat over een paar weken het toch wel veel minder pijn doet.
bloedverlies wordt ietsje minder... we willen er eigenlijk zodra foliumzuur goed werkt, er voor gaan... kijk ik ook wel naar uit!
Maandag heb ik trouwens nog een gesprek met de gynaecoloog. Mogelijk is er toch ook nog iets uit het onderzoek gekomen.. ben een beetje bang dat er iets uit is gekomen dat wij bv een hele grote kans hebben op herhaling of dat hij ons afraadt om voorlopig onze wens in de praktijk te brengen.... Reeel?
