Gezondheid
alle pijlers
Moeder hartstilstand en in levensgevaar..
woensdag 5 augustus 2009 om 02:32
Hallo allemaal,
Na 2 weken geleden gedumpt te zijn door mijn ex-vriend waar ik mee zou gaan samenwonen en ik dit net begon te verwerken.. Kreeg ik gisterenochtend verschrikkelijk nieuws.. Nieuws waardoor het je ineens geen **** kan schelen dat je relatie uit is, dat is totaal niet meer belangrijk!!
Mijn oom belde op dat ik meteen naar het ziekenhuis moest komen omdat mijn moeder slecht ging.. daar aangekomen bleek dat zij, slechts 46 jaar oud een hartstilstand heeft gehad en is in coma geraakt..
Na urenlang wachten kwam de dokter en hij gaf aan dat ze in levensgevaar was.. ze heeft een zware bloedinfectie en in zeer ernstige vorm, het was nu afwachten en bidden/hopen op een goede afloop, omdat dit helaas kan leiden tot overlijden..
Nooit geweten dat dit bestond.. maar het kan iedereen overkomen ook al komt het niet veel voor..
Vanaf gisterenochtend ben ik niet meer bij haar weggeweest tot nu toe.. geslapen in het ziekenhuis en vannacht is ze stabiel geweest maar vanochtend ging het ineens slechter, veel complicaties, orgaanfalen en nog duizend dingen die ik waarschijnlijk vergeten ben.. Ze is nu helaas niet meer stabiel en ze knokken voor haar leven. We moeten vrezen voor het ergste.. Ik ben naar huis gestuurd omdat ik oververmoeid ben en moet mijn telefoon in de gaten houden..
Ik weet niet eens waarom ik dit hier typ maar ik weet me geen raad!! Ik ben in een soort van shock en brandt nu een kaarsje voor haar met haar foto..
Zoals jullie merken kan ik absoluut niet slapen en ben ik totaal van slag,wanhopig, boos en woedend.. ik kan mijn moeder absoluut niet verliezen!
Het leven is zoo ongelovelijk oneerlijk..
Nogmaals ik weet niet waarom ik dit typ.. maar ik kan me nooit uiten naar mijn eigen omgeving en iedereen vraagt me ook waarom ik zo sterk blijf, maar ik kan op de één of andere manier niks anders maar moet mijn gevoel toch ergens kwijt..
Na 2 weken geleden gedumpt te zijn door mijn ex-vriend waar ik mee zou gaan samenwonen en ik dit net begon te verwerken.. Kreeg ik gisterenochtend verschrikkelijk nieuws.. Nieuws waardoor het je ineens geen **** kan schelen dat je relatie uit is, dat is totaal niet meer belangrijk!!
Mijn oom belde op dat ik meteen naar het ziekenhuis moest komen omdat mijn moeder slecht ging.. daar aangekomen bleek dat zij, slechts 46 jaar oud een hartstilstand heeft gehad en is in coma geraakt..
Na urenlang wachten kwam de dokter en hij gaf aan dat ze in levensgevaar was.. ze heeft een zware bloedinfectie en in zeer ernstige vorm, het was nu afwachten en bidden/hopen op een goede afloop, omdat dit helaas kan leiden tot overlijden..
Nooit geweten dat dit bestond.. maar het kan iedereen overkomen ook al komt het niet veel voor..
Vanaf gisterenochtend ben ik niet meer bij haar weggeweest tot nu toe.. geslapen in het ziekenhuis en vannacht is ze stabiel geweest maar vanochtend ging het ineens slechter, veel complicaties, orgaanfalen en nog duizend dingen die ik waarschijnlijk vergeten ben.. Ze is nu helaas niet meer stabiel en ze knokken voor haar leven. We moeten vrezen voor het ergste.. Ik ben naar huis gestuurd omdat ik oververmoeid ben en moet mijn telefoon in de gaten houden..
Ik weet niet eens waarom ik dit hier typ maar ik weet me geen raad!! Ik ben in een soort van shock en brandt nu een kaarsje voor haar met haar foto..
Zoals jullie merken kan ik absoluut niet slapen en ben ik totaal van slag,wanhopig, boos en woedend.. ik kan mijn moeder absoluut niet verliezen!
Het leven is zoo ongelovelijk oneerlijk..
Nogmaals ik weet niet waarom ik dit typ.. maar ik kan me nooit uiten naar mijn eigen omgeving en iedereen vraagt me ook waarom ik zo sterk blijf, maar ik kan op de één of andere manier niks anders maar moet mijn gevoel toch ergens kwijt..
dinsdag 11 augustus 2009 om 00:06
Ten eerste bedankt weer voor alle steun en medeleven!
Er is weinig veranderd tot nu toe.. ze ie helaas niet meer zo bij geweest als de vorige keer. Ze is erg onrustig en ze krijgt nu ook veel slaapmiddelen om haar rustig te houden. Vanavond had ze weer erg hoge koorts maar ze gebruiken geen koeldeken meer omdat ze willen dat haar lichaam zelf hersteld.
De dokter vertelde vandaag dat het echt alleen maar afwachten is, of en hoe ze zich hersteld. Dit verschilt per persoon en kan een week duren, maar ook weken of maanden..
Het is dus nog steeds hopen en zodra er iets veranderd laat ik het uiteraard hier weten, ik ben alleen bang dat het de komende tijd zou blijft en we dus nog een hele tijd in spanning moeten zitten.
Dan nog even positief nieuws.. zoals in mijn vorige blog verteld zou ik gaan samenwonen en had ik mijn baan opgezegd en een nieuwe baan gevonden aan de andere kant van het land. Mijn ex heeft dit alles 1 week van te voren afgeblazen en had ik dus een groot probleem omdat ik ineens werkloos was. Vlak voor mijn moeder een hartstilstand kreeg heb ik een gesprek gehad voor een hele leuke functie en gisteren heb ik daar mijn laatste gesprek gehad.. ik wilde eigenlijk niet gaan maar besef ook dat ik gewoon super hard een baan nodig heb, ik heb de knop dus even omgezet en me van mijn beste kant laten zien.
Vandaag het goede nieuws gehad, ik ben aangenomen!! Over een paar weken ga ik daar starten en hopelijk gaat het met mijn moeder dan ook beter!
Er is weinig veranderd tot nu toe.. ze ie helaas niet meer zo bij geweest als de vorige keer. Ze is erg onrustig en ze krijgt nu ook veel slaapmiddelen om haar rustig te houden. Vanavond had ze weer erg hoge koorts maar ze gebruiken geen koeldeken meer omdat ze willen dat haar lichaam zelf hersteld.
De dokter vertelde vandaag dat het echt alleen maar afwachten is, of en hoe ze zich hersteld. Dit verschilt per persoon en kan een week duren, maar ook weken of maanden..
Het is dus nog steeds hopen en zodra er iets veranderd laat ik het uiteraard hier weten, ik ben alleen bang dat het de komende tijd zou blijft en we dus nog een hele tijd in spanning moeten zitten.
Dan nog even positief nieuws.. zoals in mijn vorige blog verteld zou ik gaan samenwonen en had ik mijn baan opgezegd en een nieuwe baan gevonden aan de andere kant van het land. Mijn ex heeft dit alles 1 week van te voren afgeblazen en had ik dus een groot probleem omdat ik ineens werkloos was. Vlak voor mijn moeder een hartstilstand kreeg heb ik een gesprek gehad voor een hele leuke functie en gisteren heb ik daar mijn laatste gesprek gehad.. ik wilde eigenlijk niet gaan maar besef ook dat ik gewoon super hard een baan nodig heb, ik heb de knop dus even omgezet en me van mijn beste kant laten zien.
Vandaag het goede nieuws gehad, ik ben aangenomen!! Over een paar weken ga ik daar starten en hopelijk gaat het met mijn moeder dan ook beter!
woensdag 12 augustus 2009 om 20:56
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:12
dinsdag 18 augustus 2009 om 00:21
Hoi Allemaal,
Sorry voor mijn super late reactie.. maar mijn internet lag er een paar dagen uit!
We zijn inmiddels weer aardig wat dagen verder en ze is nog steeds stabiel.. en elke dag lijkt het ietsje beter te gaan. Het zijn muizenstapjes vooruit maar toch.
Ze heeft vandaag een hersenscan gehad en hier konden de doktoren geen bijzondere dingen op zien en dit is dus positief, ze zien ook geen beschadiging!
Daarnaast heb ik het idee dat ze steeds meer bij is.. Ze heeft nu niet meer af en toe haar ogen open maar heel vaak en soms wel een uur lang achter elkaar. Ze reageert sterk, schudt nee en ja en ik heb het gevoel dat ze wel echt begrijpt wat ik zeg.
Morgen gaan ze zelfs even proberen om de beademingspijp die in haar keel zit te verwjderen voor 10 minuten, om te kijken of ze dat aan kan!
Ik heb dus goede hoop en ze heeft echt bewezen heel erg sterk te zijn. De doktoren hadden deze combinatie van zeer zware longontsteking, bloedvergiftiging en een hartstilstand nog niet eerder mee gemaakt. Er zijn wel gevallen van bekend in nederland.. maar deze hebben het ziekenhuis niet eens gehaald.
We mogen dus van geluk spreken dat ze nog bij ons is! Natuurlijk weten we nog steeds niet hoe ze eruit komt.. maar een heleboel dingen zijn te trainen of te verbeteren door middel van revalidatie, dit zal ze in ieder geval een aantal maanden moeten doen.. Voorlopig ligt ze nog op de intensive care en mag ze ook nog niet naar de gewone afdeling. Maar zoals ik al zei.. mijn gevoel zegt gewoon dat het allemaal goedkomt!
Ik heb de afgelopen week heel erg veel problemen gehad met mijn ex.. ten eerste vond hij het niet nodig om te vragen hoe het met mijn moeder ging terwijl hij het wist ( en haar ruim 3 jaar lang gezien heeft) Daarnaast vond hij het nodig omdat ik niks meer liet horen me conttinu te bellen en te vertellen hoe geweldig hij het had met andere meisjes. Vreemd he, dat ik hem niet meer bel als mijn moeder zo slecht ligt.. ook dit hielp allemaal niet mee. Maar ik moet zeggen ik voel me zooveel sterker nu en ik denk dat ik heb aangetoond dat ik me prima red zonder hem, misschien zelfs nog wel beter!
Sorry voor mijn super late reactie.. maar mijn internet lag er een paar dagen uit!
We zijn inmiddels weer aardig wat dagen verder en ze is nog steeds stabiel.. en elke dag lijkt het ietsje beter te gaan. Het zijn muizenstapjes vooruit maar toch.
Ze heeft vandaag een hersenscan gehad en hier konden de doktoren geen bijzondere dingen op zien en dit is dus positief, ze zien ook geen beschadiging!
Daarnaast heb ik het idee dat ze steeds meer bij is.. Ze heeft nu niet meer af en toe haar ogen open maar heel vaak en soms wel een uur lang achter elkaar. Ze reageert sterk, schudt nee en ja en ik heb het gevoel dat ze wel echt begrijpt wat ik zeg.
Morgen gaan ze zelfs even proberen om de beademingspijp die in haar keel zit te verwjderen voor 10 minuten, om te kijken of ze dat aan kan!
Ik heb dus goede hoop en ze heeft echt bewezen heel erg sterk te zijn. De doktoren hadden deze combinatie van zeer zware longontsteking, bloedvergiftiging en een hartstilstand nog niet eerder mee gemaakt. Er zijn wel gevallen van bekend in nederland.. maar deze hebben het ziekenhuis niet eens gehaald.
We mogen dus van geluk spreken dat ze nog bij ons is! Natuurlijk weten we nog steeds niet hoe ze eruit komt.. maar een heleboel dingen zijn te trainen of te verbeteren door middel van revalidatie, dit zal ze in ieder geval een aantal maanden moeten doen.. Voorlopig ligt ze nog op de intensive care en mag ze ook nog niet naar de gewone afdeling. Maar zoals ik al zei.. mijn gevoel zegt gewoon dat het allemaal goedkomt!
Ik heb de afgelopen week heel erg veel problemen gehad met mijn ex.. ten eerste vond hij het niet nodig om te vragen hoe het met mijn moeder ging terwijl hij het wist ( en haar ruim 3 jaar lang gezien heeft) Daarnaast vond hij het nodig omdat ik niks meer liet horen me conttinu te bellen en te vertellen hoe geweldig hij het had met andere meisjes. Vreemd he, dat ik hem niet meer bel als mijn moeder zo slecht ligt.. ook dit hielp allemaal niet mee. Maar ik moet zeggen ik voel me zooveel sterker nu en ik denk dat ik heb aangetoond dat ik me prima red zonder hem, misschien zelfs nog wel beter!
dinsdag 18 augustus 2009 om 00:52
Dank je wel Oliemun!
De knop ging voor mij definitief om toen hij weer liep te schelden en mij finaal de grond intrapte en het maar over andere meiden had.. Waarop ik zei: Heb jij nou totaal geen enkel gevoel?! Hoe durf je zo tegen mij te praten terwijl je weet hoe slecht mijn moeder ligt.. bel mij gewoon niet meer.. Ik weet nu wel dat je klaar met me bent, dat hoef je niet duizend keer te herhalen. En ik heb nieuws voor je, ik ben ook volledig klaar met jou egoistisch kinderachtig figuur.. wat heb ik me al die jaren in jou vergist en wat ben ik blij dat ik daar nu achter ben gekomen.
Waarop hij zei: Tuuuurlijk, ga je moeder lekker als excuus gebruiken! Ik heb opgehangen en al zijn telefoontjes daarna niet meer opgenomen. Met zo een walgelijk persoon wil ik nooit meer iets te maken hebben!
En dan vervolgens vandaag van een vriendin moeten horen dat hij spijt heeft en al die dingen zei om me terug te krijgen,
Hoe triest ben je als 25 jarige, Dit hoofdstuk is echt voorgoed gesloten.
De knop ging voor mij definitief om toen hij weer liep te schelden en mij finaal de grond intrapte en het maar over andere meiden had.. Waarop ik zei: Heb jij nou totaal geen enkel gevoel?! Hoe durf je zo tegen mij te praten terwijl je weet hoe slecht mijn moeder ligt.. bel mij gewoon niet meer.. Ik weet nu wel dat je klaar met me bent, dat hoef je niet duizend keer te herhalen. En ik heb nieuws voor je, ik ben ook volledig klaar met jou egoistisch kinderachtig figuur.. wat heb ik me al die jaren in jou vergist en wat ben ik blij dat ik daar nu achter ben gekomen.
Waarop hij zei: Tuuuurlijk, ga je moeder lekker als excuus gebruiken! Ik heb opgehangen en al zijn telefoontjes daarna niet meer opgenomen. Met zo een walgelijk persoon wil ik nooit meer iets te maken hebben!
En dan vervolgens vandaag van een vriendin moeten horen dat hij spijt heeft en al die dingen zei om me terug te krijgen,
Hoe triest ben je als 25 jarige, Dit hoofdstuk is echt voorgoed gesloten.
dinsdag 18 augustus 2009 om 02:56
Dat is het betere werk! Ik denk dat de toestand met je lieve mama je ook weer met je neus op de prioriteiten in je leven heeft gedrukt. Hoe fragiel het leven is en hoe belangrijk het is om je dagen op aarde met goeie energie in te vullen! Ik zou zomaar in kunnen vullen dat als je niet uit elkaar was gegaan dat hij het waarschijnlijk in z'n hoofd te halen om te lopen zeuren over hoeveel tijd je in het ziekenhuis bent en dat ie meer aandacht wil! (of zit ik er nu heul erg naast?) Anyway...wanneer begin je met je nieuwe baan?
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:00
Hoi Samantha,
Ik heb je verhaal gelezen toen je het postte, maar niet meteen gereageerd.
In het zorgcentrum waar ik gewerkt heb kreeg een man net zoiets als jouw moeder.
Hij heeft zulke kritieke toestanden gekend, zijn leven heeft heel lang aan een zijden draadje gehangen (ik geloof twee maanden in het ziekenhuis gelegen).
Maar uiteindelijk is hij met weinig restverschijnselen weer thuisgekomen een half jaar geleden, en vandaag zag ik hem fietsen!
Ik moest gelijk aan je topic denken.
Ik hoop dat ik je met dit verhaal een hart onder de riem kan steken.
Wat een oetlul is die ex van je trouwens, snel vergeten die hap.
Heel veel sterkte voor jou, je moeder en je familie!
Ik heb je verhaal gelezen toen je het postte, maar niet meteen gereageerd.
In het zorgcentrum waar ik gewerkt heb kreeg een man net zoiets als jouw moeder.
Hij heeft zulke kritieke toestanden gekend, zijn leven heeft heel lang aan een zijden draadje gehangen (ik geloof twee maanden in het ziekenhuis gelegen).
Maar uiteindelijk is hij met weinig restverschijnselen weer thuisgekomen een half jaar geleden, en vandaag zag ik hem fietsen!
Ik moest gelijk aan je topic denken.
Ik hoop dat ik je met dit verhaal een hart onder de riem kan steken.
Wat een oetlul is die ex van je trouwens, snel vergeten die hap.
Heel veel sterkte voor jou, je moeder en je familie!
