
familieperikelen
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:45
Over 5 nachtjes staat er een grote hersenoperatie op het program. Dat op zich is al voldoende om me mijn goede humeur te laten verpesten. Heel egoïstisch heb ik op dit moment mijn familie best hard nodig. Niet alleen, omdat ik aandacht wil. Er zitten risico's aan de operatie die ik moet ondergaan, dus moet ik van mezelf ook nadenken over wat als het misgaat en ik niet meer wakker word. Eigenlijk was dit al even meer dan genoeg om te dragen.
Tussen mijn ouders gaat het al erg lang niet goed. En toen ik vandaag met mijn vader even naar de stad was om een stapel t-shirtjes en broeken te kopen voor het ziekenhuis zei hij, ik ga niet meer naar huis vanavond. Stond ik daar in de h&m te janken als een klein kind. En het enige wat ik kon zeggen was, niet nu, niet vlak voor die k-operatie. Hoe moet dan nu als ik dood ga?
Het is nu heel wat later en ik merk dat ik nog steeds alleen maar kan huilen. En nog niet eens omdat mijn vader er een streep onder zet, maar meer, omdat hij dat nu doet. Ik voel me ook erg egoïstisch, dat ik nu alleen maar aan mezelf denk en vind dat hij even rekening mag houden met mij. Ben tegelijkertijd geen kind meer, de dertig gepasseerd, dus vind ook dat ik me niet aan moet stellen.
Einde van het verhaal was dat mijn vader beloofd heeft te wachten tot na ons familie-etentje van maandag, maar ook dat voelt niet fijn.
Moest dit even kwijt. Voel me even heel erg alleen.
Tussen mijn ouders gaat het al erg lang niet goed. En toen ik vandaag met mijn vader even naar de stad was om een stapel t-shirtjes en broeken te kopen voor het ziekenhuis zei hij, ik ga niet meer naar huis vanavond. Stond ik daar in de h&m te janken als een klein kind. En het enige wat ik kon zeggen was, niet nu, niet vlak voor die k-operatie. Hoe moet dan nu als ik dood ga?
Het is nu heel wat later en ik merk dat ik nog steeds alleen maar kan huilen. En nog niet eens omdat mijn vader er een streep onder zet, maar meer, omdat hij dat nu doet. Ik voel me ook erg egoïstisch, dat ik nu alleen maar aan mezelf denk en vind dat hij even rekening mag houden met mij. Ben tegelijkertijd geen kind meer, de dertig gepasseerd, dus vind ook dat ik me niet aan moet stellen.
Einde van het verhaal was dat mijn vader beloofd heeft te wachten tot na ons familie-etentje van maandag, maar ook dat voelt niet fijn.
Moest dit even kwijt. Voel me even heel erg alleen.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:50
quote:doccie schreef op 14 augustus 2009 @ 23:49:
Meid, van mij krijg je echt een hart onder de riem.
Weet niet zo goed wat te zeggen maar in ieder geval een dikke knuffel en heel veel sterkte gewenst...
Zelfde hier. Wat een klotesituatie.
Heel veel sterkte, liefde en kracht toegewenst voor de komende periode, en beterschap!
Meid, van mij krijg je echt een hart onder de riem.
Weet niet zo goed wat te zeggen maar in ieder geval een dikke knuffel en heel veel sterkte gewenst...
Zelfde hier. Wat een klotesituatie.
Heel veel sterkte, liefde en kracht toegewenst voor de komende periode, en beterschap!
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:53
Een dikke knuffel voor je... Veel sterkte met je operatie. Gedrag van je vader snap ik ook niet goed. Maar sommige mensen reageren heel raar op emotionele kwesties en nare familiezaken. Dat z'n dochter zon zware operatie moet ondergaan heeft wellicht zo' n rare zijsprong opgeleverd. Ik zou tegen hem zeggen dat je nu genoeg hebt aan je eigen sores, dat je je leven momenteel belangrijker vindt dan zijn probleempjes, dat het egoïstisch is om jou ermee te belasten en dat je steun nodig hebt geen vader die aandacht trekt met midlife probleempjes... Ik leef met je mee in elk geval
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:53
Jemig Noanne, ik kan me je gevoel heel goed voorstellen. Natuurlijk heb jij geen zeggenschap over de keuze van je vader, maar moet dat echt op dit moment? Heb je hem gevraagd waarom hij die keuze nu heeft gemaakt? Ik vind dat je heel erg egoïstisch mag zijn in jouw situatie en dat het niet vreemd is als jij vindt dat het nu even om jou moet draaien. Denkt je vader misschien dat zijn keuze lucht brengt in de situatie?
Wat een emoties door elkaar zeg, sterkte!!
Wat een emoties door elkaar zeg, sterkte!!
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:59
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:00
Meissie toch...
Het is moeilijk, voor kinderen en voor ouders, als je allemaal volwassen bent. Je hoort als ouders altijd je kinderen voorop te zetten, maar wanneer mag je weer voor jezelf kiezen als ouder zijnde?
Je vader kiest wel een heel beroerd moment. Aan de andere kant: is er echt iets veranderd, nu je weet dat je vader alleen bij je moeder blijft, puur omdat jij een risicovolle operatie moet ondergaan? Je weet al langer dat het op springen staat, het huwelijk van je ouders. Ga je rustiger de operatie in, als je weet dat je vader pas daarna weg zou gaan?
Hij had zijn mond moeten houden, jou er nu niet mee moeten belasten. Maar dat keuzemoment is al voorbij....
Meisje, ik wens je heel erg veel sterkte en hoop dat jij in ieder geval nu vooral aan jezelf kan denken. Jij moet dit ondergaan volgende week en er goed weer uitkomen. Als je vader er weer over begint, geef hem dan een rotschop en zeg: "Kop dicht. Als ik goed wakker word uit de operatie, ben je de eerste."
Het is moeilijk, voor kinderen en voor ouders, als je allemaal volwassen bent. Je hoort als ouders altijd je kinderen voorop te zetten, maar wanneer mag je weer voor jezelf kiezen als ouder zijnde?
Je vader kiest wel een heel beroerd moment. Aan de andere kant: is er echt iets veranderd, nu je weet dat je vader alleen bij je moeder blijft, puur omdat jij een risicovolle operatie moet ondergaan? Je weet al langer dat het op springen staat, het huwelijk van je ouders. Ga je rustiger de operatie in, als je weet dat je vader pas daarna weg zou gaan?
Hij had zijn mond moeten houden, jou er nu niet mee moeten belasten. Maar dat keuzemoment is al voorbij....
Meisje, ik wens je heel erg veel sterkte en hoop dat jij in ieder geval nu vooral aan jezelf kan denken. Jij moet dit ondergaan volgende week en er goed weer uitkomen. Als je vader er weer over begint, geef hem dan een rotschop en zeg: "Kop dicht. Als ik goed wakker word uit de operatie, ben je de eerste."
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:01
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:05
quote:noanne schreef op 14 augustus 2009 @ 23:59:
@ Ann Liv dit tussen mijn ouders is iets wat echt al super lang loopt. Vanmiddag niet naar het waarom gevraagd, kon echt alleen maar janken. Niet gedacht dat ik er zo op zou reageren. Want ik begrijp het best.Maar juist als het al zo superlang speelt heeft hij op z'n minst een beroerd moment gekozen. Ik vind het echt heel vreemd. Maar de woorden van Poezewoes zijn zó waar. Pijnlijk, maar zo is het wel.
@ Ann Liv dit tussen mijn ouders is iets wat echt al super lang loopt. Vanmiddag niet naar het waarom gevraagd, kon echt alleen maar janken. Niet gedacht dat ik er zo op zou reageren. Want ik begrijp het best.Maar juist als het al zo superlang speelt heeft hij op z'n minst een beroerd moment gekozen. Ik vind het echt heel vreemd. Maar de woorden van Poezewoes zijn zó waar. Pijnlijk, maar zo is het wel.
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:06
@poezewoes je hebt helemaal gelijk en da's precies even het moeilijke. Koppie en ziel kunnen op t moment even niet met elkaar door één deur. Zal ook de medicatie wel zijn, ben niet helemaal mezelf. Spring op dit moment van minuut tot minuut op wat anders, ene minuut denk ik: Joh, pa, ga maar, maakt toch niets meer uit, is nu allemaal echt nep. Aan de andere kant denk ik, alsjeblieft tot ik wakker word, zodat ze me nog samen naar dat k-ziekenhuis kunnen brengen. Merk dat ik als een klein kind nu verlang naar een pa en een ma aan mijn bed. Al is dat ook weer kapot. Nou goed, die puinhoop is het nu even in mij.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:11
Ik ben niet voor "de schijn ophouden" maar wel voor prioriteiten stellen. Prioriteit in dit gezin (jij en je ouders) is nu je operatie.
Daarvoor en daarom zou het goed zijn als jouw ouders even hun eigen problemen opzij zetten en de focus op jou houden. Nogal egoistisch zo....
Veel sterkte meid, en ik hoop dat er behalve je ouders ook nog andere mensen in je leven zijn, die jou steunen.
Daarvoor en daarom zou het goed zijn als jouw ouders even hun eigen problemen opzij zetten en de focus op jou houden. Nogal egoistisch zo....
Veel sterkte meid, en ik hoop dat er behalve je ouders ook nog andere mensen in je leven zijn, die jou steunen.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:27
quote:noanne schreef op 15 augustus 2009 @ 00:06:
@poezewoes je hebt helemaal gelijk en da's precies even het moeilijke. Koppie en ziel kunnen op t moment even niet met elkaar door één deur. Zal ook de medicatie wel zijn, ben niet helemaal mezelf. Spring op dit moment van minuut tot minuut op wat anders, ene minuut denk ik: Joh, pa, ga maar, maakt toch niets meer uit, is nu allemaal echt nep. Aan de andere kant denk ik, alsjeblieft tot ik wakker word, zodat ze me nog samen naar dat k-ziekenhuis kunnen brengen. Merk dat ik als een klein kind nu verlang naar een pa en een ma aan mijn bed. Al is dat ook weer kapot. Nou goed, die puinhoop is het nu even in mij.Kan het me indenken. Heel veel sterkte meis.
En haal de kracht vooral uit jezelf, jouw wil om te willen genezen en verder te gaan. Dat heb je en dat kan je. Concentreer je daar op!
@poezewoes je hebt helemaal gelijk en da's precies even het moeilijke. Koppie en ziel kunnen op t moment even niet met elkaar door één deur. Zal ook de medicatie wel zijn, ben niet helemaal mezelf. Spring op dit moment van minuut tot minuut op wat anders, ene minuut denk ik: Joh, pa, ga maar, maakt toch niets meer uit, is nu allemaal echt nep. Aan de andere kant denk ik, alsjeblieft tot ik wakker word, zodat ze me nog samen naar dat k-ziekenhuis kunnen brengen. Merk dat ik als een klein kind nu verlang naar een pa en een ma aan mijn bed. Al is dat ook weer kapot. Nou goed, die puinhoop is het nu even in mij.Kan het me indenken. Heel veel sterkte meis.
En haal de kracht vooral uit jezelf, jouw wil om te willen genezen en verder te gaan. Dat heb je en dat kan je. Concentreer je daar op!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:43
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:43
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:52
Hé Wendy, jij ook hier, dankjewel, heb net om mijn gedachten te verzetten ons geneuzel van gisteravond/nacht nog even doorgelezen en heb er weer om gelachen.
Soepkippie, ja, denk het wel, zo van de wereld staat op z'n kop en ik moet nu knopen doorhakken. En daar hoort dan knoop huwelijk ook bij. Zoiets.
(denk dat jij ook zoiets bedoelde schorpioentje)
Soepkippie, ja, denk het wel, zo van de wereld staat op z'n kop en ik moet nu knopen doorhakken. En daar hoort dan knoop huwelijk ook bij. Zoiets.
(denk dat jij ook zoiets bedoelde schorpioentje)
anoniem_65848 wijzigde dit bericht op 15-08-2009 00:59
Reden: schorpioentje over het hoofd gezien
Reden: schorpioentje over het hoofd gezien
% gewijzigd
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!

zaterdag 15 augustus 2009 om 01:03
Was ook geen touw aan vast te knopen... waren immers helemaal VRIJ.
Overigens, mss nu toch maar het goede gesprek met BGB aanknopen. Of met de psycholoog van het ziekenhuis die al een week probeert met me aan de praat te raken...
Overigens, mss nu toch maar het goede gesprek met BGB aanknopen. Of met de psycholoog van het ziekenhuis die al een week probeert met me aan de praat te raken...
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
zaterdag 15 augustus 2009 om 01:15
@mich_me en weer tranen, maar nu wel van een ander soort. Bah, door de medicatie ben ik tegenwoordig echt zo'n uienpelster, lijken wel de hele dag te lopen.
Ga me nu maar een slaappil cadeau doen, had ik met een 'indien nodig' meegekregen en denk dat dit een nacht is waarin ik ze nodig heb.
Ga me nu maar een slaappil cadeau doen, had ik met een 'indien nodig' meegekregen en denk dat dit een nacht is waarin ik ze nodig heb.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!