Relaties
alle pijlers
Waarom zo gecompliceerd???
zondag 16 augustus 2009 om 13:08
Ruim anderhalf jaar heb ik een relatie gehad waarvan ook een gedeelte samen gewoond.
Door een aantal persoonlijke problemen van mijn ex is de relatie erg moeizaam verlopen de laatste periode en had dat zo’n weerslag dat uiteindelijk de relatie is verbroken. Natuurlijk erg pijnlijk en ik heb erg veel moeite gehad met de beslissing, maar natuurlijk wel geaccepteerd. Nadat de relatie uit was bleef hij contact opnemen met mij, per telefoon of onaangekondigd langs komen. Ik heb geen weerstand kunnen bieden en hem toch toegelaten. Zonder enige vorm van commitment hebben we even doorgemodderd, tot het moment ik het echt niet meer trok en er een definitieve streep onder heb gezet. Ik heb letterlijk en figuurlijk bij moeten komen van die periode, die zoveel energie had opgeslokt en waarin ik mezelf ook grotendeels had verloren. Nadat ik weer opgekrabbeld was en weer genoot van mijn eigen dingen stond hij ook weer onaangekondigd op de stoep. Weer borrelde mijn gevoelens voor hem op en dat gold voor hem ook. Weer kon ik geen weerstand bieden om de deur dicht te gooien. Het gevolg hiervan is dat we af en toe afspreken en samen wat ondernemen.
Echter, het lijkt nog steeds een uitzichtloze situatie. Hij is nog steeds bezig met het oplossen van bepaalde issues die blijkbaar veel tijd en energie in beslag nemen. Ondanks dat hij de relatie heeft verbroken is hij niet in staat mij los te laten. Hij is bang om mij te verliezen. Van de andere kant wil hij zich ook niet commiteren aan mij, omdat hij bang is weer zo ongelukkig te worden zoals in onze tijd samen. Het feit dat hij toen zo ongelukkig was had met veel zaken te maken, en wellicht ook met onze relatie, maar daarin is blijkbaar moeilijk onderscheid te maken. Hij zegt van mij te houden en dat geloof ik ook best, maar ben me ook bewust van het feit dat houden van één noodzakelijk ingrediënt in een relatie is maar zeker niet de enige.
De dingen die hij af en toe zegt brengen mij in verwarring en daarmee lijkt het soms dat hij best verder zou willen met mij, maar daar niet aan toe is, niet aan durft etc. Van de andere kant heeft hij zich een prima positie verworven op dit moment. Hij zorgt ervoor dat ik aan hem vast blijf zitten en dat hij “altijd” bij mij terecht kan. Natuurlijk heb ik hierin ook een zeg en kan ik er ook voor kiezen om hem de deur te wijzen. Het is alleen zo moeilijk elke keer te vechten tegen je gevoel en dat heb ik heus geprobeerd.
Nu zit ik zelf in een periode waar ik het erg druk krijg en ik eigenlijk geen energie en tijd heb om me met deze perikelen bezig te houden. Het liefst zou ik het nog een kans willen geven om te kijken of er nog voldoende muziek in zit voor een relatie. Ik denk alleen nog steeds dat hij hier niet aan toe is, om welke reden dan ook. Dat betekend voor mij dat ik weer de aangewezen persoon ben om er een definitieve streep onder te zetten. Daar zie ik natuurlijk nu al tegenop, terwijl ik wel me wel bewust ben van het feit dat het moet. Er blijven alleen nog zoveel vragen onbeantwoord achter.
Natuurlijk hebben we hier ook wel over gepraat. Door de issues die hij door moest heeft hij zich niet gericht op mij of ons. Hij geeft aan dat de behoefte weer terug te komen naar mij veel voor hem betekend, en het feit dat hij me niet wil verliezen. Echter staat daar tegenover de angst om weer ongelukkig te worden mochten wij weer een relatie aangaan. En in de heat of the moment heb ik ook echt geprobeerd een keuze af te dwingen, maar die kon hij gewoonweg niet maken. Dus ik dwing hem ook niet meer tot een keuze, dat zal ik zelf moeten doen.
Af en toe vraag ik me af waarom het allemaal zo ingewikkeld is. Natuurlijk kan ik het heel simpel maken, dwz punt erachter en verder gaan. Blijkbaar als je zelf in zo’n situatie zit en je gevoel voor iemand diep zit handel je toch anders. Wel probeer ik natuurlijk mijn grenzen te bewaken, ik wil nooit meer zo diep in de put raken als die periode net na de breuk. Dus ik leef mijn leven, doe de dingen die ik belangrijk vind en houd in die zin geen rekening met hem. Maar op relationeel punt blijf ik wel hangen, ontneem ik mezelf de kans om verder te gaan, met mogelijk een nieuwe partner. En natuurlijk kost het me nog steeds energie, omdat ik me genoeg dingen afvraag, alleen in een dergelijke mate dat het weinig invloed heeft.
Ben ik nou de enige die in zo’n situatie is beland? Of komt dit juist bekend voor en hoe gingen jullie er mee om? Zoals met veel dingen: in je hoofd weet je hoe te handelen, je hart zegt wat anders.
Het is een lang verhaal geworden en hopelijk een beetje duidelijk.
Door een aantal persoonlijke problemen van mijn ex is de relatie erg moeizaam verlopen de laatste periode en had dat zo’n weerslag dat uiteindelijk de relatie is verbroken. Natuurlijk erg pijnlijk en ik heb erg veel moeite gehad met de beslissing, maar natuurlijk wel geaccepteerd. Nadat de relatie uit was bleef hij contact opnemen met mij, per telefoon of onaangekondigd langs komen. Ik heb geen weerstand kunnen bieden en hem toch toegelaten. Zonder enige vorm van commitment hebben we even doorgemodderd, tot het moment ik het echt niet meer trok en er een definitieve streep onder heb gezet. Ik heb letterlijk en figuurlijk bij moeten komen van die periode, die zoveel energie had opgeslokt en waarin ik mezelf ook grotendeels had verloren. Nadat ik weer opgekrabbeld was en weer genoot van mijn eigen dingen stond hij ook weer onaangekondigd op de stoep. Weer borrelde mijn gevoelens voor hem op en dat gold voor hem ook. Weer kon ik geen weerstand bieden om de deur dicht te gooien. Het gevolg hiervan is dat we af en toe afspreken en samen wat ondernemen.
Echter, het lijkt nog steeds een uitzichtloze situatie. Hij is nog steeds bezig met het oplossen van bepaalde issues die blijkbaar veel tijd en energie in beslag nemen. Ondanks dat hij de relatie heeft verbroken is hij niet in staat mij los te laten. Hij is bang om mij te verliezen. Van de andere kant wil hij zich ook niet commiteren aan mij, omdat hij bang is weer zo ongelukkig te worden zoals in onze tijd samen. Het feit dat hij toen zo ongelukkig was had met veel zaken te maken, en wellicht ook met onze relatie, maar daarin is blijkbaar moeilijk onderscheid te maken. Hij zegt van mij te houden en dat geloof ik ook best, maar ben me ook bewust van het feit dat houden van één noodzakelijk ingrediënt in een relatie is maar zeker niet de enige.
De dingen die hij af en toe zegt brengen mij in verwarring en daarmee lijkt het soms dat hij best verder zou willen met mij, maar daar niet aan toe is, niet aan durft etc. Van de andere kant heeft hij zich een prima positie verworven op dit moment. Hij zorgt ervoor dat ik aan hem vast blijf zitten en dat hij “altijd” bij mij terecht kan. Natuurlijk heb ik hierin ook een zeg en kan ik er ook voor kiezen om hem de deur te wijzen. Het is alleen zo moeilijk elke keer te vechten tegen je gevoel en dat heb ik heus geprobeerd.
Nu zit ik zelf in een periode waar ik het erg druk krijg en ik eigenlijk geen energie en tijd heb om me met deze perikelen bezig te houden. Het liefst zou ik het nog een kans willen geven om te kijken of er nog voldoende muziek in zit voor een relatie. Ik denk alleen nog steeds dat hij hier niet aan toe is, om welke reden dan ook. Dat betekend voor mij dat ik weer de aangewezen persoon ben om er een definitieve streep onder te zetten. Daar zie ik natuurlijk nu al tegenop, terwijl ik wel me wel bewust ben van het feit dat het moet. Er blijven alleen nog zoveel vragen onbeantwoord achter.
Natuurlijk hebben we hier ook wel over gepraat. Door de issues die hij door moest heeft hij zich niet gericht op mij of ons. Hij geeft aan dat de behoefte weer terug te komen naar mij veel voor hem betekend, en het feit dat hij me niet wil verliezen. Echter staat daar tegenover de angst om weer ongelukkig te worden mochten wij weer een relatie aangaan. En in de heat of the moment heb ik ook echt geprobeerd een keuze af te dwingen, maar die kon hij gewoonweg niet maken. Dus ik dwing hem ook niet meer tot een keuze, dat zal ik zelf moeten doen.
Af en toe vraag ik me af waarom het allemaal zo ingewikkeld is. Natuurlijk kan ik het heel simpel maken, dwz punt erachter en verder gaan. Blijkbaar als je zelf in zo’n situatie zit en je gevoel voor iemand diep zit handel je toch anders. Wel probeer ik natuurlijk mijn grenzen te bewaken, ik wil nooit meer zo diep in de put raken als die periode net na de breuk. Dus ik leef mijn leven, doe de dingen die ik belangrijk vind en houd in die zin geen rekening met hem. Maar op relationeel punt blijf ik wel hangen, ontneem ik mezelf de kans om verder te gaan, met mogelijk een nieuwe partner. En natuurlijk kost het me nog steeds energie, omdat ik me genoeg dingen afvraag, alleen in een dergelijke mate dat het weinig invloed heeft.
Ben ik nou de enige die in zo’n situatie is beland? Of komt dit juist bekend voor en hoe gingen jullie er mee om? Zoals met veel dingen: in je hoofd weet je hoe te handelen, je hart zegt wat anders.
Het is een lang verhaal geworden en hopelijk een beetje duidelijk.
zondag 16 augustus 2009 om 14:16
zondag 16 augustus 2009 om 14:17
Zulke dingen zijn van een afstand heel helder, maar als je er middenin zit word je in tweeen getrokken: hoofd en hart.
Het feit dat je in de periode, dat er een punt achter de relatie was gezet en geen contact was, je echt hebt moeten bijkomen van alles zegt toch al genoeg? Dit vreet energie, negatieve energie. Wat jullie samen hebben zal de moeite waard zijn, maar die 'issues' van hem zijn ZIJN issues, en nu trekt hij jou daar steeds in mee. Daarnaast laat je het gebeuren, jij maakt het mogelijk dat hij je kan afstoten en weer aantrekken. Hij weet inmiddels hoe het werkt en maakt daar bewust/onbewust gebruik van. En nu is het gewoon klaar. Of hij gaat een relatie met je aan met alle het bijbehorende: commitment. Of het is gewoon definitief over tussen jullie en handel daar ook naar. Geen opening meer. Jij bent de enige, die verandering kan brengen in deze situatie, jij kan de touwtjes in handen nemen. Laat hem maar ontdekken hoe het is als de deur echt dicht is.
Doen!
Het feit dat je in de periode, dat er een punt achter de relatie was gezet en geen contact was, je echt hebt moeten bijkomen van alles zegt toch al genoeg? Dit vreet energie, negatieve energie. Wat jullie samen hebben zal de moeite waard zijn, maar die 'issues' van hem zijn ZIJN issues, en nu trekt hij jou daar steeds in mee. Daarnaast laat je het gebeuren, jij maakt het mogelijk dat hij je kan afstoten en weer aantrekken. Hij weet inmiddels hoe het werkt en maakt daar bewust/onbewust gebruik van. En nu is het gewoon klaar. Of hij gaat een relatie met je aan met alle het bijbehorende: commitment. Of het is gewoon definitief over tussen jullie en handel daar ook naar. Geen opening meer. Jij bent de enige, die verandering kan brengen in deze situatie, jij kan de touwtjes in handen nemen. Laat hem maar ontdekken hoe het is als de deur echt dicht is.
Doen!
zondag 16 augustus 2009 om 14:19
@Wiebenik81
Het advies dat je geeft snap ik volledig en dat is ook de reden geweest dat ik tot nu toe het niet definitief heb opgegeven. De kans is aannemelijk dat hij toch weer op de stoep staat en dan moet ik inderdaad de kracht hebben hem niet binnen te laten.
Gelukkig weet ik dat ik ook verder kan zonder hem. Ik heb in alle eerlijkheid een heerlijk, prima leven. En daarnaast heb ik een dierbare verloren en dat ook "overleefd", dus ik leef gelukkig niet in de illusie dat ik niet zonder hem kan. Ik weet dat ik het nog even moeilijk zal krijgen. C'est la vie..
Het advies dat je geeft snap ik volledig en dat is ook de reden geweest dat ik tot nu toe het niet definitief heb opgegeven. De kans is aannemelijk dat hij toch weer op de stoep staat en dan moet ik inderdaad de kracht hebben hem niet binnen te laten.
Gelukkig weet ik dat ik ook verder kan zonder hem. Ik heb in alle eerlijkheid een heerlijk, prima leven. En daarnaast heb ik een dierbare verloren en dat ook "overleefd", dus ik leef gelukkig niet in de illusie dat ik niet zonder hem kan. Ik weet dat ik het nog even moeilijk zal krijgen. C'est la vie..
zondag 16 augustus 2009 om 14:21
quote:Vana77 schreef op 16 augustus 2009 @ 14:16:
Als geen van jullie beiden een grens trekt dan blijft het zo doorgaan. Dus ben jij de verstandigste of hij?
Je schrijft dat je je energie voor andere dingen nodig hebt, dus doe dat dan ook.
Laat hem lekker zelf zn issues oplossen, je hebt toch al genoeg geinvesteerd?Mee eens, ik ben de verstandigste
Als geen van jullie beiden een grens trekt dan blijft het zo doorgaan. Dus ben jij de verstandigste of hij?
Je schrijft dat je je energie voor andere dingen nodig hebt, dus doe dat dan ook.
Laat hem lekker zelf zn issues oplossen, je hebt toch al genoeg geinvesteerd?Mee eens, ik ben de verstandigste
zondag 16 augustus 2009 om 14:22
quote:Rollergirl schreef op 16 augustus 2009 @ 14:17:
Zulke dingen zijn van een afstand heel helder, maar als je er middenin zit word je in tweeen getrokken: hoofd en hart.
Het feit dat je in de periode, dat er een punt achter de relatie was gezet en geen contact was, je echt hebt moeten bijkomen van alles zegt toch al genoeg? Dit vreet energie, negatieve energie. Wat jullie samen hebben zal de moeite waard zijn, maar die 'issues' van hem zijn ZIJN issues, en nu trekt hij jou daar steeds in mee. Daarnaast laat je het gebeuren, jij maakt het mogelijk dat hij je kan afstoten en weer aantrekken. Hij weet inmiddels hoe het werkt en maakt daar bewust/onbewust gebruik van. En nu is het gewoon klaar. Of hij gaat een relatie met je aan met alle het bijbehorende: commitment. Of het is gewoon definitief over tussen jullie en handel daar ook naar. Geen opening meer. Jij bent de enige, die verandering kan brengen in deze situatie, jij kan de touwtjes in handen nemen. Laat hem maar ontdekken hoe het is als de deur echt dicht is.
Doen!
Amen... Zo zal het geschieden...
Zulke dingen zijn van een afstand heel helder, maar als je er middenin zit word je in tweeen getrokken: hoofd en hart.
Het feit dat je in de periode, dat er een punt achter de relatie was gezet en geen contact was, je echt hebt moeten bijkomen van alles zegt toch al genoeg? Dit vreet energie, negatieve energie. Wat jullie samen hebben zal de moeite waard zijn, maar die 'issues' van hem zijn ZIJN issues, en nu trekt hij jou daar steeds in mee. Daarnaast laat je het gebeuren, jij maakt het mogelijk dat hij je kan afstoten en weer aantrekken. Hij weet inmiddels hoe het werkt en maakt daar bewust/onbewust gebruik van. En nu is het gewoon klaar. Of hij gaat een relatie met je aan met alle het bijbehorende: commitment. Of het is gewoon definitief over tussen jullie en handel daar ook naar. Geen opening meer. Jij bent de enige, die verandering kan brengen in deze situatie, jij kan de touwtjes in handen nemen. Laat hem maar ontdekken hoe het is als de deur echt dicht is.
Doen!
Amen... Zo zal het geschieden...
zondag 16 augustus 2009 om 14:31
zondag 16 augustus 2009 om 15:01
Los laten is het toverwoord.
Zelf ook mee gemaakt. Wel gevoelens voor elkaar, maar het werkte niet. Net twee magneten die elkaar aantrekken en afstoten. Alleen door er echt een punt achter te zetten en afstand te nemen, kun je verder. Dit heeft wat tijd nodig, maar op den duur lucht het alleen maar op.
Zelf ook mee gemaakt. Wel gevoelens voor elkaar, maar het werkte niet. Net twee magneten die elkaar aantrekken en afstoten. Alleen door er echt een punt achter te zetten en afstand te nemen, kun je verder. Dit heeft wat tijd nodig, maar op den duur lucht het alleen maar op.
zondag 16 augustus 2009 om 15:08
Ik zit op het moment in een zelfde soort situatie.4 jaar geleden iemand leren kennen,leuke tijd mee gehad,maar na een paar weken afgekapt door omstandigheden,2jaar geleden weer contact,weer leuke tijd,meer niet en minder ook niet.Nu staat ie weer voor de deur....en ga er toch weer voor.Stom? Misschien,maar verstand en gevoel zeggen iets totaal anders.Hij is de tweede man in mijn leven waar ik kippevel van krijg als ik naar hem kijk.......en heb me nooit zo op me gemak gevoelt bij iemand als bij hem....ik denk dan maar(verstand) 3 maal is misschien scheepsrecht?
Sterkte in ieder geval.......
Sterkte in ieder geval.......
zondag 16 augustus 2009 om 15:28
quote:Euhmmm schreef op 16 augustus 2009 @ 15:01:
Los laten is het toverwoord.
Zelf ook mee gemaakt. Wel gevoelens voor elkaar, maar het werkte niet. Net twee magneten die elkaar aantrekken en afstoten. Alleen door er echt een punt achter te zetten en afstand te nemen, kun je verder. Dit heeft wat tijd nodig, maar op den duur lucht het alleen maar op.
Ik vind zo iets wel moeilijk, hoor... Ik heb hiervoor 2 serieuze relaties gehad en die zijn gestrand, omdat het gevoel er niet meer was. Het was zo klaar als een klontje. Met zo'n situatie blijf je op een één of andere manier een soort van open einde houden. Althans, dat is mijn gevoel erbij. En net als in jou situatie, wie hakt de knoop dan door?? Ik heb dat al eerder geprobeerd, ondanks dat hij degene was die de relatie verbrak. En ondanks dat ik zei dat ik hem nooit meer wilde zien stond ie 2 maanden later weer op de stoep. Dus de gedachten komt nog wel eens in me op dat hij maar degene moet zijn, hij heeft verdorie toch de relatie beeindigd?! Maar goed, aan deze eigenwijsheid heb ik niks, maar het kan me wel boos maken.
Ik denk weet ook wel dat het op langere termijn beter is, ja.
Los laten is het toverwoord.
Zelf ook mee gemaakt. Wel gevoelens voor elkaar, maar het werkte niet. Net twee magneten die elkaar aantrekken en afstoten. Alleen door er echt een punt achter te zetten en afstand te nemen, kun je verder. Dit heeft wat tijd nodig, maar op den duur lucht het alleen maar op.
Ik vind zo iets wel moeilijk, hoor... Ik heb hiervoor 2 serieuze relaties gehad en die zijn gestrand, omdat het gevoel er niet meer was. Het was zo klaar als een klontje. Met zo'n situatie blijf je op een één of andere manier een soort van open einde houden. Althans, dat is mijn gevoel erbij. En net als in jou situatie, wie hakt de knoop dan door?? Ik heb dat al eerder geprobeerd, ondanks dat hij degene was die de relatie verbrak. En ondanks dat ik zei dat ik hem nooit meer wilde zien stond ie 2 maanden later weer op de stoep. Dus de gedachten komt nog wel eens in me op dat hij maar degene moet zijn, hij heeft verdorie toch de relatie beeindigd?! Maar goed, aan deze eigenwijsheid heb ik niks, maar het kan me wel boos maken.
Ik denk weet ook wel dat het op langere termijn beter is, ja.
zondag 16 augustus 2009 om 15:31
quote:daffyduck2 schreef op 16 augustus 2009 @ 15:08:
Ik zit op het moment in een zelfde soort situatie.4 jaar geleden iemand leren kennen,leuke tijd mee gehad,maar na een paar weken afgekapt door omstandigheden,2jaar geleden weer contact,weer leuke tijd,meer niet en minder ook niet.Nu staat ie weer voor de deur....en ga er toch weer voor.Stom? Misschien,maar verstand en gevoel zeggen iets totaal anders.Hij is de tweede man in mijn leven waar ik kippevel van krijg als ik naar hem kijk.......en heb me nooit zo op me gemak gevoelt bij iemand als bij hem....ik denk dan maar(verstand) 3 maal is misschien scheepsrecht?
Sterkte in ieder geval.......Wil hij er ook voor gaan? Als mijn ex dat zou willen ben ik bereid dat ook te doen, ondanks dat de kans van slagen naar mijn gevoel klein is. In deze situatie ga ik er echter niet langer mee door. Jou situatie is zo moeilijk in te schatten, wat is er allemaal gebeurd? Als jullie er allebei voor willen gaan, moet je het gewoon doen. Als het niet werkt kom je er gauw genoeg achter. Helaas wel weer met een gebroken hart, maar dat is dan het risico wat je nu voor lief neemt.
Ik zit op het moment in een zelfde soort situatie.4 jaar geleden iemand leren kennen,leuke tijd mee gehad,maar na een paar weken afgekapt door omstandigheden,2jaar geleden weer contact,weer leuke tijd,meer niet en minder ook niet.Nu staat ie weer voor de deur....en ga er toch weer voor.Stom? Misschien,maar verstand en gevoel zeggen iets totaal anders.Hij is de tweede man in mijn leven waar ik kippevel van krijg als ik naar hem kijk.......en heb me nooit zo op me gemak gevoelt bij iemand als bij hem....ik denk dan maar(verstand) 3 maal is misschien scheepsrecht?
Sterkte in ieder geval.......Wil hij er ook voor gaan? Als mijn ex dat zou willen ben ik bereid dat ook te doen, ondanks dat de kans van slagen naar mijn gevoel klein is. In deze situatie ga ik er echter niet langer mee door. Jou situatie is zo moeilijk in te schatten, wat is er allemaal gebeurd? Als jullie er allebei voor willen gaan, moet je het gewoon doen. Als het niet werkt kom je er gauw genoeg achter. Helaas wel weer met een gebroken hart, maar dat is dan het risico wat je nu voor lief neemt.
zondag 16 augustus 2009 om 16:09
quote:Wiebenik81 schreef op 16 augustus 2009 @ 15:45:
@LunaM81: Hoe denk je dat hij erop gaat reageren als je er serieus een punt achter zet? En heb je er meestal in het 'heetst van de strijd' een punt achter gezet of ook wel eens op een rustig, onverwacht en doordacht moment?
Dat kan naar mijn idee twee kanten op gaan. Of hij praat met me mee (je hebt gelijk, nee het wordt inderdaad niks..blablabla) of hij zegt dat hij me niet wil verliezen. Als dat laatste het geval is moet hij toch met meer komen dan er achter aan zeggen: "maar ik kan nu geen keuze maken, hoor "..
De laatste keer dat ik er definitief een streep onder zette was ik erg boos en verdrietig. Hij beaamde alles wat ik zei, sterker nog, zei dat het inderdaad nooit meer wat zou worden. Het kwam op mij over als stoerdoenerij. Beetje kinderachtig, maar vergelijkbaar met iemand die gedumpt wordt toch gaat zeggen dat hij/zij die persoon heeft gedumpt (snappie?!) Notabene een dag later belde hij meer weer op ivm problemen. Of ie langs mocht komen. Dat heb ik toen gedaan een paar dagen later en ben toen compleet uit mijn naad gegaan. Het was immers al zo moeilijk en pijnlijk voor mij, komt hij weer op de proppen met zijn "gezeik". Hoe egoïstisch? Toen heb ik aangegeven hem nooit meer te willen zien. Vervolgens radicaal alles weggegooid wat van hem (incl. telnr). Twee maanden later stond ie weer voor mijn deur, om excuses te maken voor zijn gedragingen. En toen vloog de vlam weer in de pan, zeg maar.
Ik ben nu in ieder geval stabieler dan toen, dus hopelijk kan ik mijn verhaal zo duidelijk, definitief en overtuigend overbrengen.
@LunaM81: Hoe denk je dat hij erop gaat reageren als je er serieus een punt achter zet? En heb je er meestal in het 'heetst van de strijd' een punt achter gezet of ook wel eens op een rustig, onverwacht en doordacht moment?
Dat kan naar mijn idee twee kanten op gaan. Of hij praat met me mee (je hebt gelijk, nee het wordt inderdaad niks..blablabla) of hij zegt dat hij me niet wil verliezen. Als dat laatste het geval is moet hij toch met meer komen dan er achter aan zeggen: "maar ik kan nu geen keuze maken, hoor "..
De laatste keer dat ik er definitief een streep onder zette was ik erg boos en verdrietig. Hij beaamde alles wat ik zei, sterker nog, zei dat het inderdaad nooit meer wat zou worden. Het kwam op mij over als stoerdoenerij. Beetje kinderachtig, maar vergelijkbaar met iemand die gedumpt wordt toch gaat zeggen dat hij/zij die persoon heeft gedumpt (snappie?!) Notabene een dag later belde hij meer weer op ivm problemen. Of ie langs mocht komen. Dat heb ik toen gedaan een paar dagen later en ben toen compleet uit mijn naad gegaan. Het was immers al zo moeilijk en pijnlijk voor mij, komt hij weer op de proppen met zijn "gezeik". Hoe egoïstisch? Toen heb ik aangegeven hem nooit meer te willen zien. Vervolgens radicaal alles weggegooid wat van hem (incl. telnr). Twee maanden later stond ie weer voor mijn deur, om excuses te maken voor zijn gedragingen. En toen vloog de vlam weer in de pan, zeg maar.
Ik ben nu in ieder geval stabieler dan toen, dus hopelijk kan ik mijn verhaal zo duidelijk, definitief en overtuigend overbrengen.
zondag 16 augustus 2009 om 16:12
Ik moet er nog wel bij zeggen toen ik het beeindigde hij bijzonder slecht in zijn vel zat. We stonden beiden strak van emoties, om voor ons beide verschillende redenen.
En wat dan bijvoorbeeld ook weer bizar was... Met valentijnsdag stond hij ook opeens voor de deur met een bos rozen en een kaart. Niet om de relatie te redden hoor. Na, snap jij het dan nog!?
En wat dan bijvoorbeeld ook weer bizar was... Met valentijnsdag stond hij ook opeens voor de deur met een bos rozen en een kaart. Niet om de relatie te redden hoor. Na, snap jij het dan nog!?
zondag 16 augustus 2009 om 16:36
quote:LunaM81 schreef op 16 augustus 2009 @ 16:12:
Ik moet er nog wel bij zeggen toen ik het beeindigde hij bijzonder slecht in zijn vel zat. We stonden beiden strak van emoties, om voor ons beide verschillende redenen.
En wat dan bijvoorbeeld ook weer bizar was... Met valentijnsdag stond hij ook opeens voor de deur met een bos rozen en een kaart. Niet om de relatie te redden hoor. Na, snap jij het dan nog!?
Nee, gewoon om aardig te zijn...haha...
Maar om op je antwoord in te gaan. Het is heel helder wat je vertelt en ben blij om te horen dat je nu sterker bent. Want dat is wat je nodig hebt. Ik wil je niet ontmoedigen, maar anders lukt het je echt niet!
En als ik jou was, zou ik eens proberen om er een punt achter te zetten als er geen sprake is van ruzie of irritatie over zijn problemen. Als je dat namelijk steeds doet, dan zijn het zijn problemen namelijk hetgeen waarom jij er een punt achter zet. En volgens hem kan hij dat wel veranderen, dus dat doet hij dan zogenaamd en vervolgens heb jij in zijn ogen geen reden meer om hem af te wijzen --> komen jullie weer bij elkaar en begint alles van voor af aan.
Zijn er dagen dat jullie geen ruzie hebben? Ga op zo'n moment met hem zitten en zeg dan (ookal zegt je hart iets anders) dat je gevoel voor hem echt weg is. Dat het niet perse te maken heeft met zijn problemen, maar dat je gewoon niet meer die gevoelens voor hem hebt. Dit zal denk ik heel anders bij hem aankomen en misschien neemt hij dat ook wel serieuzer. Want jou gevoel is JOU gevoel en daar kan hij niets aan veranderen..
Zou dit kunnen werken? Ik probeer ook maar wat suggesties te geven...
Ik moet er nog wel bij zeggen toen ik het beeindigde hij bijzonder slecht in zijn vel zat. We stonden beiden strak van emoties, om voor ons beide verschillende redenen.
En wat dan bijvoorbeeld ook weer bizar was... Met valentijnsdag stond hij ook opeens voor de deur met een bos rozen en een kaart. Niet om de relatie te redden hoor. Na, snap jij het dan nog!?
Nee, gewoon om aardig te zijn...haha...
Maar om op je antwoord in te gaan. Het is heel helder wat je vertelt en ben blij om te horen dat je nu sterker bent. Want dat is wat je nodig hebt. Ik wil je niet ontmoedigen, maar anders lukt het je echt niet!
En als ik jou was, zou ik eens proberen om er een punt achter te zetten als er geen sprake is van ruzie of irritatie over zijn problemen. Als je dat namelijk steeds doet, dan zijn het zijn problemen namelijk hetgeen waarom jij er een punt achter zet. En volgens hem kan hij dat wel veranderen, dus dat doet hij dan zogenaamd en vervolgens heb jij in zijn ogen geen reden meer om hem af te wijzen --> komen jullie weer bij elkaar en begint alles van voor af aan.
Zijn er dagen dat jullie geen ruzie hebben? Ga op zo'n moment met hem zitten en zeg dan (ookal zegt je hart iets anders) dat je gevoel voor hem echt weg is. Dat het niet perse te maken heeft met zijn problemen, maar dat je gewoon niet meer die gevoelens voor hem hebt. Dit zal denk ik heel anders bij hem aankomen en misschien neemt hij dat ook wel serieuzer. Want jou gevoel is JOU gevoel en daar kan hij niets aan veranderen..
Zou dit kunnen werken? Ik probeer ook maar wat suggesties te geven...
zondag 16 augustus 2009 om 16:38
quote:LunaM81 schreef op 16 augustus 2009 @ 14:01:
[...]
Laatst niet nee...Veel eerder dan? Ik zie het al, bijna een jaar geleden. Pas toch op dat je niet langer bezig bent om hier overheen te komen dan dat de relatie duurde. Geef jezelf een schop onder je kont en probeer je zoveel mogelijk op jezelf en andere dingen te richten. Door het vast te houden kun je het nooit loslaten. Sterkte hoor.
[...]
Laatst niet nee...Veel eerder dan? Ik zie het al, bijna een jaar geleden. Pas toch op dat je niet langer bezig bent om hier overheen te komen dan dat de relatie duurde. Geef jezelf een schop onder je kont en probeer je zoveel mogelijk op jezelf en andere dingen te richten. Door het vast te houden kun je het nooit loslaten. Sterkte hoor.
zondag 16 augustus 2009 om 17:04
@Wiebenik81
Bedankt voor je suggesties! Die zijn altijd welkom. Ik zou het wel eng vinden om te zeggen dat ik niks meer voor hem voel, terwijl dit wel zo is... Ik heb hem wel aangegeven dat mijn gevoel sterk is afgezwakt. Of dit werkelijk is of door zelfbescherming weet ik dan niet.. Dan reageert hij daarop met "oh, dus ik moet haast maken...". Dat zijn weer van die wazige reacties waar ik niks aan heb. Ik heb hem ook gezegd dat hij geen haast hoeft te maken, dat dit gewoon mijn gevoel is en uiteindelijk het vlammetje helemaal uit is. Ik heb hem ook gezegd dat ik eerder denk dat het naar nee neigt dan ja. En dan geeft hij weer als reactie dat het helemaal hoeft, er kan immers ook iets moois uit komen. Kortom, het lijkt wel dat hij met zijn reacties mij probeert te binden. Vervolgens handelt hij er niet naar.
@Madhe
Ja, dit speelt inmiddels alweer een jaar, helaas... Nooit gedacht overigens.. Ik zit gelukkig nu meer in de afrondende fase.
Bedankt voor je suggesties! Die zijn altijd welkom. Ik zou het wel eng vinden om te zeggen dat ik niks meer voor hem voel, terwijl dit wel zo is... Ik heb hem wel aangegeven dat mijn gevoel sterk is afgezwakt. Of dit werkelijk is of door zelfbescherming weet ik dan niet.. Dan reageert hij daarop met "oh, dus ik moet haast maken...". Dat zijn weer van die wazige reacties waar ik niks aan heb. Ik heb hem ook gezegd dat hij geen haast hoeft te maken, dat dit gewoon mijn gevoel is en uiteindelijk het vlammetje helemaal uit is. Ik heb hem ook gezegd dat ik eerder denk dat het naar nee neigt dan ja. En dan geeft hij weer als reactie dat het helemaal hoeft, er kan immers ook iets moois uit komen. Kortom, het lijkt wel dat hij met zijn reacties mij probeert te binden. Vervolgens handelt hij er niet naar.
@Madhe
Ja, dit speelt inmiddels alweer een jaar, helaas... Nooit gedacht overigens.. Ik zit gelukkig nu meer in de afrondende fase.
zondag 16 augustus 2009 om 17:09
quote:LunaM81 schreef op 16 augustus 2009 @ 17:04:
@Wiebenik81
Bedankt voor je suggesties! Die zijn altijd welkom. Ik zou het wel eng vinden om te zeggen dat ik niks meer voor hem voel, terwijl dit wel zo is... Ik heb hem wel aangegeven dat mijn gevoel sterk is afgezwakt. Of dit werkelijk is of door zelfbescherming weet ik dan niet.. Dan reageert hij daarop met "oh, dus ik moet haast maken...". Dat zijn weer van die wazige reacties waar ik niks aan heb. Ik heb hem ook gezegd dat hij geen haast hoeft te maken, dat dit gewoon mijn gevoel is en uiteindelijk het vlammetje helemaal uit is. Ik heb hem ook gezegd dat ik eerder denk dat het naar nee neigt dan ja. En dan geeft hij weer als reactie dat het helemaal hoeft, er kan immers ook iets moois uit komen. Kortom, het lijkt wel dat hij met zijn reacties mij probeert te binden. Vervolgens handelt hij er niet naar.
@Madhe
Ja, dit speelt inmiddels alweer een jaar, helaas... Nooit gedacht overigens.. Ik zit gelukkig nu meer in de afrondende fase.Dit lijkt er eerder op dat hij het wel prima vindt zo, en dat jij daar intrapt. En hier ben je al een jaar mee bezig? Het is maar net waar je zin in hebt. Vind jij jezelf niet veel meer waard?
@Wiebenik81
Bedankt voor je suggesties! Die zijn altijd welkom. Ik zou het wel eng vinden om te zeggen dat ik niks meer voor hem voel, terwijl dit wel zo is... Ik heb hem wel aangegeven dat mijn gevoel sterk is afgezwakt. Of dit werkelijk is of door zelfbescherming weet ik dan niet.. Dan reageert hij daarop met "oh, dus ik moet haast maken...". Dat zijn weer van die wazige reacties waar ik niks aan heb. Ik heb hem ook gezegd dat hij geen haast hoeft te maken, dat dit gewoon mijn gevoel is en uiteindelijk het vlammetje helemaal uit is. Ik heb hem ook gezegd dat ik eerder denk dat het naar nee neigt dan ja. En dan geeft hij weer als reactie dat het helemaal hoeft, er kan immers ook iets moois uit komen. Kortom, het lijkt wel dat hij met zijn reacties mij probeert te binden. Vervolgens handelt hij er niet naar.
@Madhe
Ja, dit speelt inmiddels alweer een jaar, helaas... Nooit gedacht overigens.. Ik zit gelukkig nu meer in de afrondende fase.Dit lijkt er eerder op dat hij het wel prima vindt zo, en dat jij daar intrapt. En hier ben je al een jaar mee bezig? Het is maar net waar je zin in hebt. Vind jij jezelf niet veel meer waard?
zondag 16 augustus 2009 om 17:09
quote:LunaM81 schreef op 16 augustus 2009 @ 17:04:
@Wiebenik81
Bedankt voor je suggesties! Die zijn altijd welkom. Ik zou het wel eng vinden om te zeggen dat ik niks meer voor hem voel, terwijl dit wel zo is... Ik heb hem wel aangegeven dat mijn gevoel sterk is afgezwakt. Of dit werkelijk is of door zelfbescherming weet ik dan niet.. Dan reageert hij daarop met "oh, dus ik moet haast maken...". Dat zijn weer van die wazige reacties waar ik niks aan heb. Ik heb hem ook gezegd dat hij geen haast hoeft te maken, dat dit gewoon mijn gevoel is en uiteindelijk het vlammetje helemaal uit is. Ik heb hem ook gezegd dat ik eerder denk dat het naar nee neigt dan ja. En dan geeft hij weer als reactie dat het helemaal hoeft, er kan immers ook iets moois uit komen. Kortom, het lijkt wel dat hij met zijn reacties mij probeert te binden. Vervolgens handelt hij er niet naar.
Ik begrijp dat je dat eng vindt, maar het is bij deze man denk ik wel de enige manier om het te doen. Geen ruimte meer geven. En als hij zegt dat hij haast moet maken, dan toch keihard zeggen dat het geen zin meer heeft, omdat jouw gevoelens al weg zijn en niet meer terug komen. Klaar! Ookal zijn het niet je werkelijke gevoelens, maar soms moet je je wat harder opstellen om gedaan te krijgen wat je wil. En als ik het goed begrijp wil je er echt mee stoppen nu. Stel jezelf dan sterker op tegenover hem! Je kan het heus wel. Vooral als je je bedenkt wat een emotionele vrijheid je daarmee tegemoed gaat!
@Wiebenik81
Bedankt voor je suggesties! Die zijn altijd welkom. Ik zou het wel eng vinden om te zeggen dat ik niks meer voor hem voel, terwijl dit wel zo is... Ik heb hem wel aangegeven dat mijn gevoel sterk is afgezwakt. Of dit werkelijk is of door zelfbescherming weet ik dan niet.. Dan reageert hij daarop met "oh, dus ik moet haast maken...". Dat zijn weer van die wazige reacties waar ik niks aan heb. Ik heb hem ook gezegd dat hij geen haast hoeft te maken, dat dit gewoon mijn gevoel is en uiteindelijk het vlammetje helemaal uit is. Ik heb hem ook gezegd dat ik eerder denk dat het naar nee neigt dan ja. En dan geeft hij weer als reactie dat het helemaal hoeft, er kan immers ook iets moois uit komen. Kortom, het lijkt wel dat hij met zijn reacties mij probeert te binden. Vervolgens handelt hij er niet naar.
Ik begrijp dat je dat eng vindt, maar het is bij deze man denk ik wel de enige manier om het te doen. Geen ruimte meer geven. En als hij zegt dat hij haast moet maken, dan toch keihard zeggen dat het geen zin meer heeft, omdat jouw gevoelens al weg zijn en niet meer terug komen. Klaar! Ookal zijn het niet je werkelijke gevoelens, maar soms moet je je wat harder opstellen om gedaan te krijgen wat je wil. En als ik het goed begrijp wil je er echt mee stoppen nu. Stel jezelf dan sterker op tegenover hem! Je kan het heus wel. Vooral als je je bedenkt wat een emotionele vrijheid je daarmee tegemoed gaat!
zondag 16 augustus 2009 om 17:11
quote:Madhe schreef op 16 augustus 2009 @ 17:09:
[...]
Dit lijkt er eerder op dat hij het wel prima vindt zo, en dat jij daar intrapt. En hier ben je al een jaar mee bezig? Het is maar net waar je zin in hebt. Vind jij jezelf niet veel meer waard?Hij weet ook gewoon dat ze hem toch weer binnen laat, want dat is hij immers gewend. Dus waarom zou hij moeite doen, uiteindelijk bezwijkt ze toch wel weer. Luna, je moet nu echt sterk gaan zijn en voor jezelf kiezen. Wil jij zo verder leven?? Zonder een gedragsverandering aan jou kant gaat je leven er namelijk wel zo uit zien, want hij stopt er niet mee!
[...]
Dit lijkt er eerder op dat hij het wel prima vindt zo, en dat jij daar intrapt. En hier ben je al een jaar mee bezig? Het is maar net waar je zin in hebt. Vind jij jezelf niet veel meer waard?Hij weet ook gewoon dat ze hem toch weer binnen laat, want dat is hij immers gewend. Dus waarom zou hij moeite doen, uiteindelijk bezwijkt ze toch wel weer. Luna, je moet nu echt sterk gaan zijn en voor jezelf kiezen. Wil jij zo verder leven?? Zonder een gedragsverandering aan jou kant gaat je leven er namelijk wel zo uit zien, want hij stopt er niet mee!
zondag 16 augustus 2009 om 17:27
@Madhe
Ik ben er zelf wel debet aan dat ik bepaalde dingen heb gecreeërd heb ja. Het lijkt me nogal logisch dat ik hier allemaal geen zin in had. Natuurlijk vind ik mezelf veel waard, ik heb alleen maar een modus proberen te vinden waar ik me prettig bij voelde. Dat dit niet de meest handige is geloof ik best. Ondanks dat andere zeggen dat je iets niet moet doen, je moet het toch zelf ondervinden. Als ik een dergelijk verhaal zou lezen, zonder deze ervaring, zou ik denken..tsjonge jonge..kap ermee! Ik heb echter heel lang gedacht dat hij me echt niet wilde verliezen, maar geen ruimte had voor mij door zijn persoonlijke omstandigheden.
Ik weet nu dat ik paal aan perk moet stellen, iets waar ik toen niet klaar voor was. Nee, zo wil ik absoluut niet (meer) leven.
Ik ben er zelf wel debet aan dat ik bepaalde dingen heb gecreeërd heb ja. Het lijkt me nogal logisch dat ik hier allemaal geen zin in had. Natuurlijk vind ik mezelf veel waard, ik heb alleen maar een modus proberen te vinden waar ik me prettig bij voelde. Dat dit niet de meest handige is geloof ik best. Ondanks dat andere zeggen dat je iets niet moet doen, je moet het toch zelf ondervinden. Als ik een dergelijk verhaal zou lezen, zonder deze ervaring, zou ik denken..tsjonge jonge..kap ermee! Ik heb echter heel lang gedacht dat hij me echt niet wilde verliezen, maar geen ruimte had voor mij door zijn persoonlijke omstandigheden.
Ik weet nu dat ik paal aan perk moet stellen, iets waar ik toen niet klaar voor was. Nee, zo wil ik absoluut niet (meer) leven.
zondag 16 augustus 2009 om 21:55
LunaM81 het ontbreekt jou op dit moment aan een heldere geest. Ik las je verhaal en dacht:"Die wordt genaaid waar ze bij staat" Hij zal het vast allemaal niet 'bewust' doen en hij zal het vast heel erg 'moeilijk' hebben, zal vast erg druk met zijn 'issues' maar dit maakt allemaal geen reet uit voor JOU.
Hij zijn shit, jij de jouwe. Wanneer gaan je ogen open en zie je dat je aan alle kanten wordt bespeeld? Je gelooft alles wat hij zegt en laat je verwarren door bossen rozen en kaartjes op Valentijnsdag????
Wake up and smell and the coffee! Jij zoekt iemand waar je je geliefd en vertrouwd bij voelt. Hij zoekt een energietoevoer waar hij geen enkele commitment voor hoeft te maken. Hij kan in en uitgaan wanneer hij wil. Hij hoeft zich alleen maar een beetje voor de domme te houden door (onverwachts for Gods sake!!!) voor je deur te staan met die zielige hondenogen van 'm.
Weet je, eerlijk gezegd verbaasd het me een beetje dat je niet het kookpunt hebt bereikt. Iemand die zulke dubbele signalen afgeeft, beweerd geen commitment aan te kunnen maar ondertussen steeds bij mij energie komt halen, die kan een eind optyfen. Voor issues heb je psychologen en voor een schouder heb je vrienden. Je maakt het hem erg makkelijk jou te gebruiken voor beide plus dat potje seks.
En echt, hij zal vast erg in de war zijn or whatever maar nogmaals, dat is ZIJN probleem. Daar kun je hem niet bij helpen want je gaat zelf "kapot" aan dit contact. Met kapot wil ik niet overdramatisch doen maar je snapt hopelijk wat ik bedoel. Het is in ieder geval niet fijn dat je zo aan het bungelen bent en voor je gevoel niet verder komt. Je komt denk ik veel verder als je je compassie en liefde voor jezelf aanwendt en inziet waar deze jongen mee bezig is.
Hoe langer je met dit contact doorgaat des te meer zelfrespect en zelfvertrouwen je verliest. En geloof me (uit ervaring) dat is het absoluut niet waard. Iedere keer als jij weer die deur opent en met hem in bed beland betaal je een prijs. Houd dat voor ogen als je je weer in de verleiding komt aan hem toe te geven. Zet een nieuwe scherpere bril op en zie de bullshit voor bullshit.
Hij zijn shit, jij de jouwe. Wanneer gaan je ogen open en zie je dat je aan alle kanten wordt bespeeld? Je gelooft alles wat hij zegt en laat je verwarren door bossen rozen en kaartjes op Valentijnsdag????
Wake up and smell and the coffee! Jij zoekt iemand waar je je geliefd en vertrouwd bij voelt. Hij zoekt een energietoevoer waar hij geen enkele commitment voor hoeft te maken. Hij kan in en uitgaan wanneer hij wil. Hij hoeft zich alleen maar een beetje voor de domme te houden door (onverwachts for Gods sake!!!) voor je deur te staan met die zielige hondenogen van 'm.
Weet je, eerlijk gezegd verbaasd het me een beetje dat je niet het kookpunt hebt bereikt. Iemand die zulke dubbele signalen afgeeft, beweerd geen commitment aan te kunnen maar ondertussen steeds bij mij energie komt halen, die kan een eind optyfen. Voor issues heb je psychologen en voor een schouder heb je vrienden. Je maakt het hem erg makkelijk jou te gebruiken voor beide plus dat potje seks.
En echt, hij zal vast erg in de war zijn or whatever maar nogmaals, dat is ZIJN probleem. Daar kun je hem niet bij helpen want je gaat zelf "kapot" aan dit contact. Met kapot wil ik niet overdramatisch doen maar je snapt hopelijk wat ik bedoel. Het is in ieder geval niet fijn dat je zo aan het bungelen bent en voor je gevoel niet verder komt. Je komt denk ik veel verder als je je compassie en liefde voor jezelf aanwendt en inziet waar deze jongen mee bezig is.
Hoe langer je met dit contact doorgaat des te meer zelfrespect en zelfvertrouwen je verliest. En geloof me (uit ervaring) dat is het absoluut niet waard. Iedere keer als jij weer die deur opent en met hem in bed beland betaal je een prijs. Houd dat voor ogen als je je weer in de verleiding komt aan hem toe te geven. Zet een nieuwe scherpere bril op en zie de bullshit voor bullshit.
maandag 17 augustus 2009 om 11:39
@Sensy12
Bedankt voor je heldere analyse . Lekker confronterend, maar daar heb ik tenminste wat aan. Het zou zo een reactie van iemand uit mijn vriendenkring kunnen zijn....
Ik heb eigenlijk ook weinig toe te voegen aan je reactie...
Het kookpunt heb ik al meerdere malen bereikt, maar heb geen zin om weer woedend te worden op iets wat toch geen zin heeft. Ik wil er ook gewoon niet meer over nadenken wat hij doet, want daar snap ik inmiddels geen drol meer van. Het gaat, zoals je zei, om MIJ. Ik heb er zo geen zin meer in, basta.
Dus ik kan wel denken/vinden dat ik van alle kanten gebruikt wordt en ik weet allemaal niet wat. Daar word ik inderdaad pisnijdig om, zeker als ik nadenk over allerlei andere dingen. En dan? Ben ik kwaad en voel ik me inderdaad een slapjanus. Ik wil niet tornen aan mijn zelfvertrouwen, aan mijn eigen ik, want ik geloof dat ie best oké is.
Kortom, het hele verhaal moet hier gewoon eindigen. En zulke analyses als die van jou (en andere reacties )sterken mij in ieder geval om door te zetten. Want in alle eerlijkheid, verdrietig ben ik wel.
Bedankt voor je heldere analyse . Lekker confronterend, maar daar heb ik tenminste wat aan. Het zou zo een reactie van iemand uit mijn vriendenkring kunnen zijn....
Ik heb eigenlijk ook weinig toe te voegen aan je reactie...
Het kookpunt heb ik al meerdere malen bereikt, maar heb geen zin om weer woedend te worden op iets wat toch geen zin heeft. Ik wil er ook gewoon niet meer over nadenken wat hij doet, want daar snap ik inmiddels geen drol meer van. Het gaat, zoals je zei, om MIJ. Ik heb er zo geen zin meer in, basta.
Dus ik kan wel denken/vinden dat ik van alle kanten gebruikt wordt en ik weet allemaal niet wat. Daar word ik inderdaad pisnijdig om, zeker als ik nadenk over allerlei andere dingen. En dan? Ben ik kwaad en voel ik me inderdaad een slapjanus. Ik wil niet tornen aan mijn zelfvertrouwen, aan mijn eigen ik, want ik geloof dat ie best oké is.
Kortom, het hele verhaal moet hier gewoon eindigen. En zulke analyses als die van jou (en andere reacties )sterken mij in ieder geval om door te zetten. Want in alle eerlijkheid, verdrietig ben ik wel.
donderdag 20 augustus 2009 om 18:27
Luna,
Heel herkenbaar en ontzettende tweestrijd met jezelf. Verstandelijk weet je wat je moet doen maar gevoelsmatig zit het anders. Gek eigenlijk, ik zie mezelf als een sterke & onafhankelijk vrouw en dingen uit het verleden hebben me sterker gemaakt maar ik blijf zo nu en dan ook kansloos bezig op liefdesvlak. Voor mezelf heb ik nu wel een knop omgezet, met veel moeite en verdriet maar ik heb voor mezelf besloten dat ik als ik ouder ben niet wil terugkijken met gevoel van spijt dat ik dingen niet heb ervaren of ben misgelopen door mijn eigen aandeel in het gebeuren en dat heeft gevoel heeft me wel gesterkt en m.n. een verhaal van iemand in mijn omgeving (vriendin van een tante) die nu 70 is, jaren tevergeefs op een man heeft gewacht en nu erkent dat haar tijd voorbij is en dat wil ik niet.
En verdrietig mag je zijn, moet je ook toelaten maar tegelijkertijd moet je je realiseren (wat je ook doet) dat deze situatie je niet gelukkiger maakt.
Heel herkenbaar en ontzettende tweestrijd met jezelf. Verstandelijk weet je wat je moet doen maar gevoelsmatig zit het anders. Gek eigenlijk, ik zie mezelf als een sterke & onafhankelijk vrouw en dingen uit het verleden hebben me sterker gemaakt maar ik blijf zo nu en dan ook kansloos bezig op liefdesvlak. Voor mezelf heb ik nu wel een knop omgezet, met veel moeite en verdriet maar ik heb voor mezelf besloten dat ik als ik ouder ben niet wil terugkijken met gevoel van spijt dat ik dingen niet heb ervaren of ben misgelopen door mijn eigen aandeel in het gebeuren en dat heeft gevoel heeft me wel gesterkt en m.n. een verhaal van iemand in mijn omgeving (vriendin van een tante) die nu 70 is, jaren tevergeefs op een man heeft gewacht en nu erkent dat haar tijd voorbij is en dat wil ik niet.
En verdrietig mag je zijn, moet je ook toelaten maar tegelijkertijd moet je je realiseren (wat je ook doet) dat deze situatie je niet gelukkiger maakt.
donderdag 20 augustus 2009 om 21:37
@Cappi
Die tweestrijd is inderdaad heel zwaar. Daardoor heb ik het op een gegeven moment maar over mee heen laten komen. Soort van verstand op nul..Maar natuurlijk wel door gaan mijn met eigen dingetjes. Nu kom ik ook op een punt dat het gevoelsmatig meer gaat stroken met mijn verstand. Dat ik er zo gewoon écht geen zin in heb.
Ik vind mezelf, net als wat jij aangeeft, een onafhankelijk sterk persoon, mede door wat ik zelf heb meegemaakt. Je zou bijna zeggen dat dit hele verhaal niet eens strookt met mijn persoonlijkheid. Ik zou hier zeker geen jaren mee door willen gaan, daar is mijn leven veel te kostbaar voor.
Het is moeilijk om de knop om te zetten, maar soms kun je blijkbaar niet anders en ben jij degene die het patroon moet doorbreken. Ik merk, nu ik hem even niet heb gezien en gesproken het eigenlijk best prima gaat. Nu kan ik best een terugval krijgen als ik hem zie, hoor. Maar dan zal ik gewoon echt door de zure appel moeten bijten. Ik heb nu het gevoel dat ik dat kan en hoop dit vast te houden.
En inderdaad jezelf blijven herinneren dat dit je op termijn veel gelukkiger gaat maken. Het zal best zwaar zijn af en toe, maar ik ben nog steeds van mening dat een relatie of liefdesleven veel minder complex kan zijn dan zoals ik het nu heb ervaren...
Hoe gaat het nu met jou dan? Hoe ga jij er mee om?
Die tweestrijd is inderdaad heel zwaar. Daardoor heb ik het op een gegeven moment maar over mee heen laten komen. Soort van verstand op nul..Maar natuurlijk wel door gaan mijn met eigen dingetjes. Nu kom ik ook op een punt dat het gevoelsmatig meer gaat stroken met mijn verstand. Dat ik er zo gewoon écht geen zin in heb.
Ik vind mezelf, net als wat jij aangeeft, een onafhankelijk sterk persoon, mede door wat ik zelf heb meegemaakt. Je zou bijna zeggen dat dit hele verhaal niet eens strookt met mijn persoonlijkheid. Ik zou hier zeker geen jaren mee door willen gaan, daar is mijn leven veel te kostbaar voor.
Het is moeilijk om de knop om te zetten, maar soms kun je blijkbaar niet anders en ben jij degene die het patroon moet doorbreken. Ik merk, nu ik hem even niet heb gezien en gesproken het eigenlijk best prima gaat. Nu kan ik best een terugval krijgen als ik hem zie, hoor. Maar dan zal ik gewoon echt door de zure appel moeten bijten. Ik heb nu het gevoel dat ik dat kan en hoop dit vast te houden.
En inderdaad jezelf blijven herinneren dat dit je op termijn veel gelukkiger gaat maken. Het zal best zwaar zijn af en toe, maar ik ben nog steeds van mening dat een relatie of liefdesleven veel minder complex kan zijn dan zoals ik het nu heb ervaren...
Hoe gaat het nu met jou dan? Hoe ga jij er mee om?
