Relaties
alle pijlers
Nog altijd denk ik aan mijn jeugdliefde
donderdag 20 augustus 2009 om 10:18
Net 16 was ik toen ik voor het eerst zoende met mijn eerste vriendje (P) (. Het was op mijn verjaardag, ja een mooi cadeau . Daarna hebben we een relatie gehad van 4 jaar. Omdat ik nog zo jong was twijfelde ik weleens en is het daardoor ook weleens uitgegaan. Ook heb ik toendertijd wat foutjes gemaakt (keertje gezoend met een ander). Hij vergaf het me wel, al zag ik aan hem dat ik hem veel pijn had gedaan. Hij was mijn eerste liefde en ook de jongen met wie ik voor het eerst zoende en mijn maagdelijkheid verloor. Hij overigens ook bij mij. De band werd steeds hechter en we waren behoorlijk verliefd... maar na een tijd begon het toch bij mij te kriebelen...
Is dit het? Kom ik verdorie op mijn 16e mijn liefde van mijn leven tegen.. kan ik nooit meer wat anders 'proeven'? We hadden een fijne relatie maar ik miste soms de spontaniteit.
Toen werd ik verliefd op andere jongen (K)... en hij ook op mij bleek later. Halsoverkop heb ik toen uitgemaakt want ik wilde mijn eerste liefde niet weer kwetsen dan ik al had gedaan. Uiteindelijk zes jaar lang met een bord voor de kop gelopen.. want K bleek niet de ware te zijn. Integendeel, de relatie was niet helft zo onvoorwaardelijk dan bij P. P kwam ik nog vaak tegen, en elke keer vroeg hij (beetje voor de grap, maar met serieuze ondertoon) of hij en ik niet even naar buiten konden zoenen. Ik heb dat verdrongen, omdat ik mezelf niet goed genoeg voor hem vond.. ik had hem immers te veel pijn gedaan. Hij heeft bleek achteraf veel en lang verdriet te hebben gehad (ik heb een afscheidsbrief van hem van 4 kantjes met heel veel emotie, die heb ik overigens nog steeds bewaard en elke keer als ik hem lees, zo 1x per jaar, moet ik nog huilen).
Tijdens de 6 jaar dat ik met K was heb ik niet heel veel aan P gedacht totdat ik verliefd werd op jongen 3 (T). T lijkt in vele opzichten op P, zijn gedag, zijn uiterlijk, zijn geur, zijn ouders, zijn broertje. Het was bijna eng. T is geweldig en we hebben het samen zo leuk(alweer 4 jaar), maar door hem denk ik vaak aan P en doet mij het soms pijn (tis verdorie 10 jaar geleden toen het uitging). P is overigens zeer gelukkig met zijn nieuwe liefde die toevallig ook dezelfde naam draagt als ik. Ik zie hem bijna nooit (hooguit 1x per twee jaar)
Vanochtend werd ik weer wakker met een droom over P. Ik koos voor hem en hij voor mij. Ik droom het vaker en ben dan niet blij als ik wakker wordt.. het kan namelijk niet. Nooit niet.
Hoe kan ik ooit verwerken? Idealiseer ik hem teveel?
x
Is dit het? Kom ik verdorie op mijn 16e mijn liefde van mijn leven tegen.. kan ik nooit meer wat anders 'proeven'? We hadden een fijne relatie maar ik miste soms de spontaniteit.
Toen werd ik verliefd op andere jongen (K)... en hij ook op mij bleek later. Halsoverkop heb ik toen uitgemaakt want ik wilde mijn eerste liefde niet weer kwetsen dan ik al had gedaan. Uiteindelijk zes jaar lang met een bord voor de kop gelopen.. want K bleek niet de ware te zijn. Integendeel, de relatie was niet helft zo onvoorwaardelijk dan bij P. P kwam ik nog vaak tegen, en elke keer vroeg hij (beetje voor de grap, maar met serieuze ondertoon) of hij en ik niet even naar buiten konden zoenen. Ik heb dat verdrongen, omdat ik mezelf niet goed genoeg voor hem vond.. ik had hem immers te veel pijn gedaan. Hij heeft bleek achteraf veel en lang verdriet te hebben gehad (ik heb een afscheidsbrief van hem van 4 kantjes met heel veel emotie, die heb ik overigens nog steeds bewaard en elke keer als ik hem lees, zo 1x per jaar, moet ik nog huilen).
Tijdens de 6 jaar dat ik met K was heb ik niet heel veel aan P gedacht totdat ik verliefd werd op jongen 3 (T). T lijkt in vele opzichten op P, zijn gedag, zijn uiterlijk, zijn geur, zijn ouders, zijn broertje. Het was bijna eng. T is geweldig en we hebben het samen zo leuk(alweer 4 jaar), maar door hem denk ik vaak aan P en doet mij het soms pijn (tis verdorie 10 jaar geleden toen het uitging). P is overigens zeer gelukkig met zijn nieuwe liefde die toevallig ook dezelfde naam draagt als ik. Ik zie hem bijna nooit (hooguit 1x per twee jaar)
Vanochtend werd ik weer wakker met een droom over P. Ik koos voor hem en hij voor mij. Ik droom het vaker en ben dan niet blij als ik wakker wordt.. het kan namelijk niet. Nooit niet.
Hoe kan ik ooit verwerken? Idealiseer ik hem teveel?
x
donderdag 20 augustus 2009 om 10:27
quote:janine20001 schreef op 20 augustus 2009 @ 10:18:
Hoe kan ik ooit verwerken? Idealiseer ik hem teveel?
x
Ja, dat denk ik wel, al herken ik het wel een beetje. Je eerste liefde blijft altijd bijzonder en dat is ook helemaal niet erg. Je moet je alleen wel realiseren dat je toen heel anders in het leven stond. Je had veel minder aan je hoofd, jullie hoefden geen huis(houden) te delen e.d. Bovendien was je nog groen in de liefde, wat meestal inhoudt dat je je helemaal kunt geven, zonder reserves. Je bent nog niet gekwetst, je hart is nog nooit gebroken. Naarmate dit vaker gebeurt, word je vanzelf voorzichtiger, terughoudender. Mijn ervaring is dat je je hart nooit meer zo vol vertoruwen en overgave aan iemand geeft, als dat je dat de eerste keer doet.
Stel dat je nu weer een relatie met P. zou krijgen, dan zou het nooit meer zo zijn als toen. Jullie hebben allebei inmiddels het nodige meegemaakt. Geniet van die herinnering, maar blijf er niet in hangen.
Hoe kan ik ooit verwerken? Idealiseer ik hem teveel?
x
Ja, dat denk ik wel, al herken ik het wel een beetje. Je eerste liefde blijft altijd bijzonder en dat is ook helemaal niet erg. Je moet je alleen wel realiseren dat je toen heel anders in het leven stond. Je had veel minder aan je hoofd, jullie hoefden geen huis(houden) te delen e.d. Bovendien was je nog groen in de liefde, wat meestal inhoudt dat je je helemaal kunt geven, zonder reserves. Je bent nog niet gekwetst, je hart is nog nooit gebroken. Naarmate dit vaker gebeurt, word je vanzelf voorzichtiger, terughoudender. Mijn ervaring is dat je je hart nooit meer zo vol vertoruwen en overgave aan iemand geeft, als dat je dat de eerste keer doet.
Stel dat je nu weer een relatie met P. zou krijgen, dan zou het nooit meer zo zijn als toen. Jullie hebben allebei inmiddels het nodige meegemaakt. Geniet van die herinnering, maar blijf er niet in hangen.
The time is now
donderdag 20 augustus 2009 om 10:59
Jeetje Janine het is alsof ik bijna mijn eigen verhaal lees heel apart. Ik moet zeggen vaak mee te lezen en nooit te reageren maar hier MOET ik wel op reageren ( moes zelfs mijn wachtwoord opvragen omdat ik deze niet meer wist, kun je nagaan ) Wat je schrijft is zooo ongelovenlijk herkenbaar zal proberen kort mijn verhaal te doen: Van mijn 16e drie jaar ongeveer verkering gehad, ging soms uit want ik was jong (hij a wat ouder) en wispelteurig wilde ik dit wel zo jong gebonden? Vaak was het een tijdje uit scharrelde ik met iemand anders maar kwam toch bij hem terug. Hij was mijn eerste echte vriendje ook met hem voor het eerst naar bed gegaan. Na drie jaar is het definief uitgegaan door van alles en nog wat.. Op dat moment leek het de goede keuze. Nu 1.5 jaar later sinds kort een nieuwe vriend een hele lieve schat. Maar jeej wat lijkt hij op mijn ex niet te geloven hij zijn familie zoveel kleine dingen, het is alsof nu alles weer boven komt, ben ontzettend veel met mijn ex bezig ik droom over hem ( ja dat alles weer goed komt) lig s avonds nog om hem te huilen na 1.5 JAAR heb ik pas verdriet om hem.. Ik twijfel of ik niet een hele grote fout heb gemaakt toen dat ik zo nodig verder moest kijken. Want wat ik bijna niet durf te zeggen ik zie hem nog als DE GROTE liefde ooit trouwen kinderen krijgen blablabla maar dit kan niet teveel gebeurd hij inmiddels tijd nieuwe vriendin maar wat doet het pijn om aan hem te denken. Nooit gedacht dat het me na 1,5 jaar ineens zoveeel ging raken en het lijkt alsof het alleen maar erger wordt. Erover gepraat met mensen om me heen en ook die zeggen idealiseer hem niet want het ging ook vaak rot tussen njullie.. Dat weet ik allemaal met mijn verstand weet ik het heel goed, maar een gevoel wat niemand snapt neemt haast de overhand. En toen ik jou stukje net las had ik het idee dat jij het soort van hetzelfde voelt. (trouwens ook ik heb kort na dat het uitging weer nieuwe relatie gekregen, maar die jongen was zo anders als mijn ex dacht nooit aan hem maar nu :S).. Iedereen zegt laat het los.. en ik denk HOE DAN? Tijd heelt toch alle wonden? Maar het lijkt alsof het alleen maar erger wordt.. Wat nu als dat mijn grote liefde was en ik hem echt heb laten gaan en het nu te laat is..
Hoop van je te horen!!
Knuffel sprookjesprinses
Hoop van je te horen!!
Knuffel sprookjesprinses
donderdag 20 augustus 2009 om 11:02
donderdag 20 augustus 2009 om 11:09
Ja dat is echt raar het dat je het blijkbaar heel lang kunt wegstoppen maar op een gegeven moment er iets is wat je triggert ( bij ons dus onze nieuwe liefde die zoveel om hem lijkt) waardoor alles er ineens uitkomt. En het je meer bezig houdt dan je wilt. Ik kan zo boos op mezelf worden dat ik me er zoveel mee bezig hou ik wil het niet, ik wil me op de toekomst richten maar steeds wordt ik naar het verleden toegezogen heb ik een goede week gehad heb ik weer een hele heftige droom op hem dan lijkt het wel alsof ik hem niet MAG vergeten op de een of andere manier. Maar ik weet ook da een relatie nu niet meer zou werken teveel gebeurd hij inmiddels ook weer een jaar een relatie het wordt nie meer zoals het was, ik hoop zo dat dit toch alleen een stukje weemoed is en het verlangen naar toen en niets meer. Maar ik ben zo bang voor dat andere. Niemand snap dit ook vriendinnne zeggen kom op meid vergeet hem maar zij snappen niet hoe diep het nog zit. Er hoeft maar een bepaald liedje op te zijn ( of laatst was ik toevallig op een plek met mijn nieuwe lover waar ik met hem ook eens ben geweest ) en mijn ogen worden al nat.
donderdag 20 augustus 2009 om 11:12
sommige van mijn vriendinnen snappen het wel. Mijn moeder ook, die vond ons ook zo'n leuk stel. Ze had verdriet toen het uitging lang geleden (maar dat vertelde pas jaren erna).
Een andere vriendin vertelde me laatst dat als het nog aan was geweest het vast en zeker goed was gegaan. We stonden ook behoorlijk bekend als ideaal stelletje, ook al ging ik weleens de mist in.
Ik ben ook nooit meer een relatie begonnen omdat ik niet kon verdragen dat ik hem zoveel pijn had gedaan ook al vond hij dat wel meevallen. In zijn brief vertelt hij dat iedereen weleens verliefd op iemand anders wordt tijdens een relatie.. maar het gaat erom van wie je het meest houdt.
moeilijk he vergeten
Een andere vriendin vertelde me laatst dat als het nog aan was geweest het vast en zeker goed was gegaan. We stonden ook behoorlijk bekend als ideaal stelletje, ook al ging ik weleens de mist in.
Ik ben ook nooit meer een relatie begonnen omdat ik niet kon verdragen dat ik hem zoveel pijn had gedaan ook al vond hij dat wel meevallen. In zijn brief vertelt hij dat iedereen weleens verliefd op iemand anders wordt tijdens een relatie.. maar het gaat erom van wie je het meest houdt.
moeilijk he vergeten
donderdag 20 augustus 2009 om 11:20
Jeetje wat 'grappig' van je moeder over je ex, ook dat is zo bij mij. Vorige week vertelde ze me dat het haar best veel pijn had gedaan toendertijd maar dit voor mij niet zichtbaar had gemaakt, en vorige week in een heftig gesprek zat ze bijna mee te huilen thanx mam .. Ook zo moeilijk omdat hij zo goed met mijn ouders over weg kon. Inderdaad het gaat er om van wie je het meeste houd.. en het lijkt wel alsof ik NU besef dat ik van hem hield, en toendertijd niet grr . Kan mezelf zoveel dingen kwalijk nemen om gek van te worden
donderdag 20 augustus 2009 om 11:24
donderdag 20 augustus 2009 om 11:26
Tja, je kunt het uit je hoofd zetten, maar het leven is kort..
Nu ben je nog jong en je ex heeft (voor zover je schrijft) geen gezin ofzo, ik zou hem opzoeken en onderzoeken of er nog iets over is van jullie liefde! Zo nee, dan krijg je rust en zo ja, dan is het toch zonde als je dat laat lopen?!
Je moet je dan wel kwetsbaar opstellen, maar het kan geen kwaad om gewoon eens bij te praten en dan te kijken of er iets waar is van je gevoelens.
Nu ben je nog jong en je ex heeft (voor zover je schrijft) geen gezin ofzo, ik zou hem opzoeken en onderzoeken of er nog iets over is van jullie liefde! Zo nee, dan krijg je rust en zo ja, dan is het toch zonde als je dat laat lopen?!
Je moet je dan wel kwetsbaar opstellen, maar het kan geen kwaad om gewoon eens bij te praten en dan te kijken of er iets waar is van je gevoelens.
donderdag 20 augustus 2009 om 11:36
Hm Playing The Angel mijn ex heeft idd nog geen gezin. Maar heb hem een tijd terug al van mijn gevoelens op de hoogte gesteld ( helaas door een telefoongesprek face to face wilde hij niet) en hij zegt dat hij het echt heeft afgesloten. ( maar toch geloof ik dit niet of misschien wil ik dit wel neit geloven) toen hij net wat met haar had is er namelijk nog wat gebeurd tussen ons ( ik weet het heel fout had niet moeten gebeuren ) maar het feit dat hij toen niet trouw aan haar is geweest maken voor mij zijn woorden over zijn 'pefecte''relatie zo onbetrouwbaar moeilijk moeilijk moeilijk... Maar denk ook wel eens misschien als ik hem zou zien zou he ttegenvallen en zou ik het wel af kunnen sluiten maarja als hij niet wil wil hij neit maar de reden daarachter houd me zo bezig ( bang voor zijn gevoelens toch nog? of is hij er echt klaar mee? )
donderdag 20 augustus 2009 om 11:37
Niet echt ervaring mee. Wel met dromen die steeds maar blijven terugkomen, iedere keer hetzelfde, over iets dat al heel lang klaar is. (nl: mijn middelbare schoolexamen). Heeft verder niets met de liefde te maken.
Maar misschien kun je met dat dromen aan de slag. Want dat is denk ik de aanleiding voor je gedachten. Ik weet niet zo goed hoe je van een droom 'af kunt komen'. Het schrijven hier helpt misschien. Of schrijf een verhaal maar dan eindigt het met dat jullie niet bij elkaar komen maar los van elkaar gelukkig worden.
Maar misschien kun je met dat dromen aan de slag. Want dat is denk ik de aanleiding voor je gedachten. Ik weet niet zo goed hoe je van een droom 'af kunt komen'. Het schrijven hier helpt misschien. Of schrijf een verhaal maar dan eindigt het met dat jullie niet bij elkaar komen maar los van elkaar gelukkig worden.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 20 augustus 2009 om 11:45
Vergeet niet dat juist die leeftijd nog zo vrij en onbezorgd voelde, dus alles wat je toen meemaakte aan positieve ervaringen, zal je altijd als een mooi gevoel bijblijven...
Je bent geen 16 meer en kunt en zult nooit meer zo onbevangen zijn als toen...het zal dus soweiso NOOIT meer hetzelfde voelen.
Kijk niet naar wat je had kunnen hebben, maar kijk naar wat je nog kunt krijgen (en dan bedoel ik niet : kijken wat er nog zit tussen jou en je ex).
Je bent geen 16 meer en kunt en zult nooit meer zo onbevangen zijn als toen...het zal dus soweiso NOOIT meer hetzelfde voelen.
Kijk niet naar wat je had kunnen hebben, maar kijk naar wat je nog kunt krijgen (en dan bedoel ik niet : kijken wat er nog zit tussen jou en je ex).
donderdag 20 augustus 2009 om 11:50
quote:Hariboooo schreef op 20 augustus 2009 @ 11:45:
Je bent geen 16 meer en kunt en zult nooit meer zo onbevangen zijn als toen...het zal dus soweiso NOOIT meer hetzelfde voelen.
.
Dat hoeft niet altijd zo te zijn. Ik dacht op mijn 16e ook dat ik de ware, de grote liefde gevonden had. Ik was smoorverliefd en dacht toen (bij gebrek aan vergelijkingsmateriaal) dat we het beste stel van de wereld waren. Dat veranderde echter tijdens het huwelijk. Ik ben 22 jaar met hem getrouwd geweest.
Daarna ben ik gescheiden en heb vervolgens mijn huidige man ontmoet, en bij die liefde/onbevangenheid/geluksgevoel valt dat wat ik op mijn 16e voelde in het niet.
Je kunt dus zeker nog iemand ontmoeten bij wie je dat gevoel wél weer hebt, en zelfs nog intenser.
Je bent geen 16 meer en kunt en zult nooit meer zo onbevangen zijn als toen...het zal dus soweiso NOOIT meer hetzelfde voelen.
.
Dat hoeft niet altijd zo te zijn. Ik dacht op mijn 16e ook dat ik de ware, de grote liefde gevonden had. Ik was smoorverliefd en dacht toen (bij gebrek aan vergelijkingsmateriaal) dat we het beste stel van de wereld waren. Dat veranderde echter tijdens het huwelijk. Ik ben 22 jaar met hem getrouwd geweest.
Daarna ben ik gescheiden en heb vervolgens mijn huidige man ontmoet, en bij die liefde/onbevangenheid/geluksgevoel valt dat wat ik op mijn 16e voelde in het niet.
Je kunt dus zeker nog iemand ontmoeten bij wie je dat gevoel wél weer hebt, en zelfs nog intenser.
donderdag 20 augustus 2009 om 11:53
quote:Reiger100 schreef op 20 augustus 2009 @ 11:50:
[...]
Dat hoeft niet altijd zo te zijn. Ik dacht op mijn 16e ook dat ik de ware, de grote liefde gevonden had. Ik was smoorverliefd en dacht toen (bij gebrek aan vergelijkingsmateriaal) dat we het beste stel van de wereld waren. Dat veranderde echter tijdens het huwelijk. Ik ben 22 jaar met hem getrouwd geweest.
Daarna ben ik gescheiden en heb vervolgens mijn huidige man ontmoet, en bij die liefde/onbevangenheid/geluksgevoel valt dat wat ik op mijn 16e voelde in het niet.
Je kunt dus zeker nog iemand ontmoeten bij wie je dat gevoel wél weer hebt, en zelfs nog intenser.
Reiger,
dat ben ik met je eens hoor. Ik bedoelde meer dat het gevoel wat zij en hij samen hadden niet meer hetzelfde zal zijn, puur omdat ze niet meer zijn wie ze waren op 16-jarige leeftijd.
[...]
Dat hoeft niet altijd zo te zijn. Ik dacht op mijn 16e ook dat ik de ware, de grote liefde gevonden had. Ik was smoorverliefd en dacht toen (bij gebrek aan vergelijkingsmateriaal) dat we het beste stel van de wereld waren. Dat veranderde echter tijdens het huwelijk. Ik ben 22 jaar met hem getrouwd geweest.
Daarna ben ik gescheiden en heb vervolgens mijn huidige man ontmoet, en bij die liefde/onbevangenheid/geluksgevoel valt dat wat ik op mijn 16e voelde in het niet.
Je kunt dus zeker nog iemand ontmoeten bij wie je dat gevoel wél weer hebt, en zelfs nog intenser.
Reiger,
dat ben ik met je eens hoor. Ik bedoelde meer dat het gevoel wat zij en hij samen hadden niet meer hetzelfde zal zijn, puur omdat ze niet meer zijn wie ze waren op 16-jarige leeftijd.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:32
