Relaties
alle pijlers
Mag ik me wel zo voelen?
zondag 23 augustus 2009 om 21:40
Ik las ergens een topic waar puntsgewijs een paar zaken over de situatie werden uitgelegd. Vond dat erg prettig lezen, dus ik ga dat ook zo doen.
- Ik heb 5,5 jaar een relatie met M. Hij heeft een nare jeugd gehad, iets wat sociaal-emotioneel nog altijd invloed op hem heeft en zal hebben.
- M. is een aantal maanden geleden zijn baan kwijtgeraakt. Hij voelt zich daar verschrikkelijk over en trekt het zichzelf erg aan, terwijl hij gewoon erg veel pech heeft gehad. Werk is erg belangrijk voor hem. Thuis zitten is moeilijk voor hem.
- M. is tien dagen alleen op reis geweest. Hij werd gevraagd, het zou hem haast geen geld kosten en omdat hij thuis zitten moeilijk vindt, is hij gegaan. Ik vind dat prima, je moet elkaar daarin wel een beetje de ruimte geven. We zijn echter niet leuk uit elkaar gegaan. Dit komt door iets wat ik fout heb gedaan, maar waar M. ontzettend heftig op heeft gereageerd. We hebben het min of meer telefonisch uitgepraat toen hij nog in het buitenland zat.
- Gisteravond heb ik M. uit Duitsland opgehaald. Twee uurtjes rijden. Hij wou zo graag naar huis en ik miste hem erg, dus heb ik hem opgehaald. Autorijden is niet mijn hobby, en ik zie erg slecht in het donker, dus het was nogal een bevalling voor me. We zijn om 2 uur vannacht thuisgekomen.
- Vandaag zou hij bij wijze van afsluiting van de reis nog gaan bbqen en 's avonds weer thuis komen. Hij is om half 1 weg gegaan.
Hij belde of ik 'het goed vond' dat hij daar bleef, want hij was gevraagd of hij zin had om bij vrienden thuis te gaan risken. Hij had ook al behoorlijk wat bier gedronken. Dan zou hij morgenmiddag thuis komen. Ik moet morgen werken.
Ik vind het zo kut dat hij me dat vraagt. Ik begrijp niet dat hij niet zelf kan verzinnen dat ik het niet leuk vindt dat hij nu weer een avond weg blijft terwijl hij net anderhalve week weg is geweest en ik hem uit Duitsland heb opgehaald. Ik voel me als oud vuil behandeld. En dat klinkt heel overdreven als ik het schrijf, maar zo voelt het wel voor me.
Hij komt nu wel naar huis, maar ik baal er van dat hij me wel vraagt of ik het goed vindt. Voor mij voelt het alsof ik hem dingen 'verbiedt' en dat wil ik niet. Hij neemt het mij niet kwalijk zegt hij, maar ondertussen is hij wel liever aan het risken met zijn vrienden dan dat hij bij mij is. Ik baal er zo van dat hij zelf niet kan verzinnen dat hij nu wel eens naar huis kan komen, zoals we hebben afgesproken... En dat ik dan prettig zou vinden.
Hij vindt dat hij de hele week nog bij me kan zijn. Hij moet de hele week al thuis zitten. Hij vindt dat ik niet genoeg rekening hou met het feit dat hij niet veel mensen ziet en ik wel omdat ik moet werken. En daar zit hem nou juist de kneep. Ik vind het fijn om thuis na een week hard werken een lekker filmpje te kijken met mijn vriendje. Hij spreekt dus heel vaak wat af in het weekend en gaat dan de deur uit. En daar heb ik dus niet altijd zin in, ik ben blij om dan thuis te kunnen zijn. Even rust. Die rust heeft hij al de hele week.
Op dit moment lijken we volledig langs elkaar heen te leven en vind ik dat hij niet genoeg rekening houdt met mij en vindt hij dat ik niet genoeg rekening hou met hem. En ik weet niet wat ik eraan kan doen...
- Ik heb 5,5 jaar een relatie met M. Hij heeft een nare jeugd gehad, iets wat sociaal-emotioneel nog altijd invloed op hem heeft en zal hebben.
- M. is een aantal maanden geleden zijn baan kwijtgeraakt. Hij voelt zich daar verschrikkelijk over en trekt het zichzelf erg aan, terwijl hij gewoon erg veel pech heeft gehad. Werk is erg belangrijk voor hem. Thuis zitten is moeilijk voor hem.
- M. is tien dagen alleen op reis geweest. Hij werd gevraagd, het zou hem haast geen geld kosten en omdat hij thuis zitten moeilijk vindt, is hij gegaan. Ik vind dat prima, je moet elkaar daarin wel een beetje de ruimte geven. We zijn echter niet leuk uit elkaar gegaan. Dit komt door iets wat ik fout heb gedaan, maar waar M. ontzettend heftig op heeft gereageerd. We hebben het min of meer telefonisch uitgepraat toen hij nog in het buitenland zat.
- Gisteravond heb ik M. uit Duitsland opgehaald. Twee uurtjes rijden. Hij wou zo graag naar huis en ik miste hem erg, dus heb ik hem opgehaald. Autorijden is niet mijn hobby, en ik zie erg slecht in het donker, dus het was nogal een bevalling voor me. We zijn om 2 uur vannacht thuisgekomen.
- Vandaag zou hij bij wijze van afsluiting van de reis nog gaan bbqen en 's avonds weer thuis komen. Hij is om half 1 weg gegaan.
Hij belde of ik 'het goed vond' dat hij daar bleef, want hij was gevraagd of hij zin had om bij vrienden thuis te gaan risken. Hij had ook al behoorlijk wat bier gedronken. Dan zou hij morgenmiddag thuis komen. Ik moet morgen werken.
Ik vind het zo kut dat hij me dat vraagt. Ik begrijp niet dat hij niet zelf kan verzinnen dat ik het niet leuk vindt dat hij nu weer een avond weg blijft terwijl hij net anderhalve week weg is geweest en ik hem uit Duitsland heb opgehaald. Ik voel me als oud vuil behandeld. En dat klinkt heel overdreven als ik het schrijf, maar zo voelt het wel voor me.
Hij komt nu wel naar huis, maar ik baal er van dat hij me wel vraagt of ik het goed vindt. Voor mij voelt het alsof ik hem dingen 'verbiedt' en dat wil ik niet. Hij neemt het mij niet kwalijk zegt hij, maar ondertussen is hij wel liever aan het risken met zijn vrienden dan dat hij bij mij is. Ik baal er zo van dat hij zelf niet kan verzinnen dat hij nu wel eens naar huis kan komen, zoals we hebben afgesproken... En dat ik dan prettig zou vinden.
Hij vindt dat hij de hele week nog bij me kan zijn. Hij moet de hele week al thuis zitten. Hij vindt dat ik niet genoeg rekening hou met het feit dat hij niet veel mensen ziet en ik wel omdat ik moet werken. En daar zit hem nou juist de kneep. Ik vind het fijn om thuis na een week hard werken een lekker filmpje te kijken met mijn vriendje. Hij spreekt dus heel vaak wat af in het weekend en gaat dan de deur uit. En daar heb ik dus niet altijd zin in, ik ben blij om dan thuis te kunnen zijn. Even rust. Die rust heeft hij al de hele week.
Op dit moment lijken we volledig langs elkaar heen te leven en vind ik dat hij niet genoeg rekening houdt met mij en vindt hij dat ik niet genoeg rekening hou met hem. En ik weet niet wat ik eraan kan doen...
zondag 23 augustus 2009 om 21:45
Klinkt niet heel gezellig...
Ik vind eerlijkgezegd ook wel dat je een beetje zeurt, want als je vriend geen werk heeft zal hij noodgedwongen wel heel veel alleen thuis zijn en zien jullie elkaar veel. Alleen al daarom zou ik niet moeilijk doen om een vakantie en een avondje met vrienden. Jullie hebben een relatie maar > hij is niet jouw bezit.
Ik vind eerlijkgezegd ook wel dat je een beetje zeurt, want als je vriend geen werk heeft zal hij noodgedwongen wel heel veel alleen thuis zijn en zien jullie elkaar veel. Alleen al daarom zou ik niet moeilijk doen om een vakantie en een avondje met vrienden. Jullie hebben een relatie maar > hij is niet jouw bezit.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 23 augustus 2009 om 21:46
- Je klinkt een beetje als zijn moeder. Weet je zeker dat jullie gelijkwaardige partners zijn?
- Waarom heeft hij nog geen ander werk?
Ook krijg ik het gevoel -- vraag me niet waarom en ik bedoel het écht niet lullig -- dat jullie sexleven niet geweldig is. Klopt dat?
Vonkt het nog wel een beetje tussen jullie, is hij nog blij met je?
- Waarom heeft hij nog geen ander werk?
Ook krijg ik het gevoel -- vraag me niet waarom en ik bedoel het écht niet lullig -- dat jullie sexleven niet geweldig is. Klopt dat?
Vonkt het nog wel een beetje tussen jullie, is hij nog blij met je?
zondag 23 augustus 2009 om 21:54
Jij had je verheugd op een avond met hem? Heb je dat van te voren gezegd? Zo nee, dan zeur je.
Had hij dat moeten ruiken dan? Dat is onmogelijk.
Hij zit daar, het is leuk en het wordt wat later. Dat zegt niet dat hij liever daar is dan bij jou, het zegt dat hij het daar leuk heeft. Wat dat betreft zeur je.
Hij komt nu naar je toe, en wat gaan jullie nu doen? Ruzie maken? Verder zeuren? Of een leuke avond hebben?
En ik begrijp hem, maar ik vind jou hierover zeuren. Laat hem lekker, hij zou nog niet eens terug zijn van vakantie, dus je zag hem sowieso al eerder. Waarom was dat niet even voldoende?
Had hij dat moeten ruiken dan? Dat is onmogelijk.
Hij zit daar, het is leuk en het wordt wat later. Dat zegt niet dat hij liever daar is dan bij jou, het zegt dat hij het daar leuk heeft. Wat dat betreft zeur je.
Hij komt nu naar je toe, en wat gaan jullie nu doen? Ruzie maken? Verder zeuren? Of een leuke avond hebben?
En ik begrijp hem, maar ik vind jou hierover zeuren. Laat hem lekker, hij zou nog niet eens terug zijn van vakantie, dus je zag hem sowieso al eerder. Waarom was dat niet even voldoende?
zondag 23 augustus 2009 om 22:11
Nou ja hij vraagt het je nog wel, kijk dat vind ik netjes van hem, ja toch ? ik ken zat mannen die helemaal niets overleggen gewoon afspraken maken en gaan, dat vind ik pas erg, samen is ook samen beslissingen nemen, en dat is wat jou vriend wel heeft gedaan, dus tja... zou mij er niet zo druk over maken, desnoods leg je het hem nog even uit van: hey schat als je nog eens zo lang weg bent, blijf dan bij mij sávonds want ik heb je al lang genoeg gemist ofzoiets snap je ?
zondag 23 augustus 2009 om 22:16
Dat hij geen werk heeft, zal jullie relatie best veranderd hebben. In ieder geval de patronen. Wat Bubbles zegt, daar kun je het best met hem een gesprek over aangaan. Wat jouw /zijn verwachtingen zijn. En aangeven wat voor jou teleurstellend is in zijn houding en gedrag, en waarin jij hem teleurstelt. Probeer de al te concrete voorbeelden te vermijden. (ja maar afgelopen zaterdag toen deed jij etc.)
Ik heb het zelf meegemaakt toen mijn man regelmatig langere tijd in het buitenland verbleef. Hij kwam met een stapel verwachtingen terug en ik wachtte hem met een even grote stapel verwachtingen op. Helaas lagen ze nogal uit elkaar. Praten dus, en kijk wat je voor elkaar kan doen, hoe je elkaar tegemoet kan komen.
Ik heb het zelf meegemaakt toen mijn man regelmatig langere tijd in het buitenland verbleef. Hij kwam met een stapel verwachtingen terug en ik wachtte hem met een even grote stapel verwachtingen op. Helaas lagen ze nogal uit elkaar. Praten dus, en kijk wat je voor elkaar kan doen, hoe je elkaar tegemoet kan komen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 23 augustus 2009 om 23:07
Dat hij alleen met vrienden op vakantie gaat vind ik geen probleem. Ik wil zelf ook wel eens alleen weg, dus wat dat betreft heb ik hem geen strobreed in de weg gelegd. Dat wilde ik even vooropstellen.
@ Maleficent. Het is juist zo dat hij vaak weg gaat op momenten dat ik thuis ben. En ik kan wel mee, maar daar heb ik niet altijd zin in. En dat is iets wat hij niet zo goed snapt. Ik moet deze week weer werken, maar donderdag gaat hij weer 4 dagen weg. Dat was allemaal al lang afgesproken en vind ik allemaal prima. Maar dat speelt wel mee in deze kwestie. Dat ik het me nu zo aantrek.
@Haley. Ik vind zelf dat we een goed seksleven hebben. De vonken spatten er wel vanaf hoor vannacht. Ik vraag hem vaak of hij nog wel blij met me is, omdat ik me dat op deze momenten afvraag. Hij houdt van me en hij wil bij me blijven. Hij vindt het alleen wel irritant dat ik ineens om bevestiging vraag na 5,5 jaar.
@Madhe. Ja, we hadden afgesproken dat hij thuis zo komen. En ja, ik heb heel duidelijk gezegd dat ik zin had in een gezellig avondje. Dus, ik zeur niet. Wat je zegt over dat hij niet per se liever daar is dan bij mij, daar heb je wel gelijk in. Het voelt alleen wel zo voor mij. Zo voelt het. Hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Hij heeft overigens wel aangegeven dat hij wel meer zin had om nu even dat avondje met z'n vrienden door te brengen omdat wij elkaar de hele week nog kunnen zien. Hij zou vandaag terug zijn gekomen van vakantie ja. Maar ik heb hem opgehaald. En tuurlijk doe ik dat ook voor mezelf, maar als het alleen aan mij had gelegen had ik het nooit gedaan. Rijden in Duitsland, in het donker, alleen, dat is een hele opgave voor mij. Het voelde alsof ik daar geen waardering voor kreeg doordat hij nu weer weg wilde.
Dat hij nu geen werk heeft, dat speelt heel erg mee. Want hij is veel huiselijker ingesteld als hij wel werkt. Dan is hij de hele dag al de deur uit... Het is wel een gevoelige kwestie moet ik zeggen. Hij zegt dat het wel goed met hem gaat en dat hij er wel vertrouwen in heeft dat het goed komt, maar tot die tijd voelt hij zich wel minderwaardig en dat is misschien iets wat onze gelijkwaardigheid schaadt. Werk is heel belangrijk voor hem en hij weet ook precies wat hij wil doen. Hij heeft jaren geleden in het begin van onze relatie wel eens een archiefbaantje gehad, hij werd er doodongelukkig van. Hij is samen met twee anderen voorgedragen voor een functie die hij heel graag wil. De procedure start in september. Dus ik hoop dat dat iets wordt voor hem. Het zou voor hem en ons goed zijn.
Neemt niet weg dat ik nu heel heftig reageer en niet zo goed weet wat ik ermee moet. Of het wel terecht is.
Het gevoel wat ik kreeg toen hij belde en vroeg of ik het OK vond dat hij morgen pas thuis zou komen was: je bent net 10 dagen weg geweest, ik heb in het donker alleen in Duitsland gereden speciaal voor jou en dan blijf je weg? Het voelt voor mij alsof hij daar geen waardering voor heeft. En dat is niet zo, dat weet ik wel. Maar het voelt wel zo.
@ Maleficent. Het is juist zo dat hij vaak weg gaat op momenten dat ik thuis ben. En ik kan wel mee, maar daar heb ik niet altijd zin in. En dat is iets wat hij niet zo goed snapt. Ik moet deze week weer werken, maar donderdag gaat hij weer 4 dagen weg. Dat was allemaal al lang afgesproken en vind ik allemaal prima. Maar dat speelt wel mee in deze kwestie. Dat ik het me nu zo aantrek.
@Haley. Ik vind zelf dat we een goed seksleven hebben. De vonken spatten er wel vanaf hoor vannacht. Ik vraag hem vaak of hij nog wel blij met me is, omdat ik me dat op deze momenten afvraag. Hij houdt van me en hij wil bij me blijven. Hij vindt het alleen wel irritant dat ik ineens om bevestiging vraag na 5,5 jaar.
@Madhe. Ja, we hadden afgesproken dat hij thuis zo komen. En ja, ik heb heel duidelijk gezegd dat ik zin had in een gezellig avondje. Dus, ik zeur niet. Wat je zegt over dat hij niet per se liever daar is dan bij mij, daar heb je wel gelijk in. Het voelt alleen wel zo voor mij. Zo voelt het. Hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Hij heeft overigens wel aangegeven dat hij wel meer zin had om nu even dat avondje met z'n vrienden door te brengen omdat wij elkaar de hele week nog kunnen zien. Hij zou vandaag terug zijn gekomen van vakantie ja. Maar ik heb hem opgehaald. En tuurlijk doe ik dat ook voor mezelf, maar als het alleen aan mij had gelegen had ik het nooit gedaan. Rijden in Duitsland, in het donker, alleen, dat is een hele opgave voor mij. Het voelde alsof ik daar geen waardering voor kreeg doordat hij nu weer weg wilde.
Dat hij nu geen werk heeft, dat speelt heel erg mee. Want hij is veel huiselijker ingesteld als hij wel werkt. Dan is hij de hele dag al de deur uit... Het is wel een gevoelige kwestie moet ik zeggen. Hij zegt dat het wel goed met hem gaat en dat hij er wel vertrouwen in heeft dat het goed komt, maar tot die tijd voelt hij zich wel minderwaardig en dat is misschien iets wat onze gelijkwaardigheid schaadt. Werk is heel belangrijk voor hem en hij weet ook precies wat hij wil doen. Hij heeft jaren geleden in het begin van onze relatie wel eens een archiefbaantje gehad, hij werd er doodongelukkig van. Hij is samen met twee anderen voorgedragen voor een functie die hij heel graag wil. De procedure start in september. Dus ik hoop dat dat iets wordt voor hem. Het zou voor hem en ons goed zijn.
Neemt niet weg dat ik nu heel heftig reageer en niet zo goed weet wat ik ermee moet. Of het wel terecht is.
Het gevoel wat ik kreeg toen hij belde en vroeg of ik het OK vond dat hij morgen pas thuis zou komen was: je bent net 10 dagen weg geweest, ik heb in het donker alleen in Duitsland gereden speciaal voor jou en dan blijf je weg? Het voelt voor mij alsof hij daar geen waardering voor heeft. En dat is niet zo, dat weet ik wel. Maar het voelt wel zo.
zondag 23 augustus 2009 om 23:14
Hij geeft aan dat jullie de hele week nog samen hebben en jullie hebben de nacht en halve dag toch samen doorgebracht?
Ik denk dat je nu vooral tegen je eigen verwachtingen opbotst.
Dat hij het irritant vind dat je nu steeds/ vaak om bevestiging vraagt geeft dat ook al aan. Jij voelt je onzeker blijkbaar en projecteert dat op hem. Alsof hij dat moet oplossen, maar ik zie niet zo snel wat hij anders zou moeten doen.
Ga rustig met hem hierover praten komende week.
Ik denk dat je nu vooral tegen je eigen verwachtingen opbotst.
Dat hij het irritant vind dat je nu steeds/ vaak om bevestiging vraagt geeft dat ook al aan. Jij voelt je onzeker blijkbaar en projecteert dat op hem. Alsof hij dat moet oplossen, maar ik zie niet zo snel wat hij anders zou moeten doen.
Ga rustig met hem hierover praten komende week.
zondag 23 augustus 2009 om 23:35
Ik heb hem al een smsje gestuurd met sorry dat ik zo heftig reageer. Ik weet ook niet wat ik heb. Ik ben ook niet boos. Ik ben verdrietig. Droevig.
Het is niet zo dat omdat ik hem heb opgehaald dat hij dan nu maar thuis moet komen in return.
Het voelt voor mij gewoon zo: ik heb je opgehaald en dan ga je nu weer weg. En ik weet wel waarom hij daar wil blijven, maar het voelt voor mij zo. En hij snapt niet waarom dat voor mij zo voelt.
Waarom ik om bevestiging vraag? Omdat hij sinds hij werkloos is, vaak de hort op gaat en dat ook vaak doet als ik thuis ben. Ik begrijp wel dat hij het huis uit wil, heus wel. Het voelt voor mij gewoon niet leuk als ik thuis kom en hij gaat met iemand ergens iets drinken.
Overigens moet ik deze week wel gewoon weer werken, dus onze week samen zal zijn beperkt tot de avondjes...
Het is niet zo dat omdat ik hem heb opgehaald dat hij dan nu maar thuis moet komen in return.
Het voelt voor mij gewoon zo: ik heb je opgehaald en dan ga je nu weer weg. En ik weet wel waarom hij daar wil blijven, maar het voelt voor mij zo. En hij snapt niet waarom dat voor mij zo voelt.
Waarom ik om bevestiging vraag? Omdat hij sinds hij werkloos is, vaak de hort op gaat en dat ook vaak doet als ik thuis ben. Ik begrijp wel dat hij het huis uit wil, heus wel. Het voelt voor mij gewoon niet leuk als ik thuis kom en hij gaat met iemand ergens iets drinken.
Overigens moet ik deze week wel gewoon weer werken, dus onze week samen zal zijn beperkt tot de avondjes...
zondag 23 augustus 2009 om 23:42
Dat laatste denk ik ook, en het klinkt helemaal niet leuk. Jij voelt je rot en nu verpest je zijn gezellige avond ook nog.
Je bent niet boos maar verdrietig. Kun je dat niet even opzij zetten totdat er een goed moment is om dat te bespreken? Je stuurt het in een sms naar hem? Ik zou dat als manipulerend en claimend ervaren. Helemaal in combinatie met je onzekerheid en het steeds vragen om bevestiging.
Leuke avond zal dat gaan worden.
Je bent niet boos maar verdrietig. Kun je dat niet even opzij zetten totdat er een goed moment is om dat te bespreken? Je stuurt het in een sms naar hem? Ik zou dat als manipulerend en claimend ervaren. Helemaal in combinatie met je onzekerheid en het steeds vragen om bevestiging.
Leuke avond zal dat gaan worden.
maandag 24 augustus 2009 om 00:12
Van mij mag je je zo voelen, maar het is niet fijn natuurlijk. Het zou verstandig zijn erover te praten met hem, hoe jij je erbij voelt, net zoals je hier doet. Hij kan het niet ruiken.
Daarbij moet je misschien voor lief nemen dat jullie interesses verschillen. Maar het is wel handig als je dat van elkaar weet.
Praten, eerlijk zijn tegen elkaar, en het komt helemaal goed!
(Natuurlijk zullen jullie wel met elkaar praten, en niet liegen, maar zoals je het hier beschrijft mist er toch wat aan informatie over elkaar bij elkaar, als je begrijpt wat ik bedoel.)
Succes
Daarbij moet je misschien voor lief nemen dat jullie interesses verschillen. Maar het is wel handig als je dat van elkaar weet.
Praten, eerlijk zijn tegen elkaar, en het komt helemaal goed!
(Natuurlijk zullen jullie wel met elkaar praten, en niet liegen, maar zoals je het hier beschrijft mist er toch wat aan informatie over elkaar bij elkaar, als je begrijpt wat ik bedoel.)
Succes
maandag 24 augustus 2009 om 00:29
Madhe, ik vind niet dat ik zijn gezellige avond heb verpest. Hij heeft me zelf gebeld om te vragen of ik het OK vond. En als ik het niet OK vond, dan komt hij zonder zeuren thuis. Neemt niet weg dat ik me er wel schuldig over voel dat ik wel graag heb dat hij thuis komt. Het laatste wat ik namelijk wil zijn is claimend en manipulatief. Of hem dingen verbieden. Dat doet hij namelijk ook niet bij mij.
Ik weet niet waar je hebt gelezen dat ik hem heb gesmst dat ik verdrietig ben. Ik heb hem aan de telefoon verteld wat ik nu hier ook heb verteld en ja, ik was verdrietig. Ik heb hem alleen maar gesmst: sorry dat ik zo heftig reageer, ik weet ook niet wat ik heb.
Mijn vraag was of ik me zo mag voelen, jij vind dus van niet.
Ik weet niet waar je hebt gelezen dat ik hem heb gesmst dat ik verdrietig ben. Ik heb hem aan de telefoon verteld wat ik nu hier ook heb verteld en ja, ik was verdrietig. Ik heb hem alleen maar gesmst: sorry dat ik zo heftig reageer, ik weet ook niet wat ik heb.
Mijn vraag was of ik me zo mag voelen, jij vind dus van niet.
maandag 24 augustus 2009 om 00:31
quote:raspberry schreef op 23 augustus 2009 @ 23:35:
Ik heb hem al een smsje gestuurd met sorry dat ik zo heftig reageer. Ik weet ook niet wat ik heb. Ik ben ook niet boos. Ik ben verdrietig. Droevig.
Het is niet zo dat omdat ik hem heb opgehaald dat hij dan nu maar thuis moet komen in return.
Het voelt voor mij gewoon zo: ik heb je opgehaald en dan ga je nu weer weg. En ik weet wel waarom hij daar wil blijven, maar het voelt voor mij zo. En hij snapt niet waarom dat voor mij zo voelt.
Waarom ik om bevestiging vraag? Omdat hij sinds hij werkloos is, vaak de hort op gaat en dat ook vaak doet als ik thuis ben. Ik begrijp wel dat hij het huis uit wil, heus wel. Het voelt voor mij gewoon niet leuk als ik thuis kom en hij gaat met iemand ergens iets drinken.
Overigens moet ik deze week wel gewoon weer werken, dus onze week samen zal zijn beperkt tot de avondjes...Daar hebben we hem. Maar van dat ik verdrietig ben heb ik er dus niet ingezet. Dat was in reactie op een andere post. Voor de goede orde dan maar weer.
Ik heb hem al een smsje gestuurd met sorry dat ik zo heftig reageer. Ik weet ook niet wat ik heb. Ik ben ook niet boos. Ik ben verdrietig. Droevig.
Het is niet zo dat omdat ik hem heb opgehaald dat hij dan nu maar thuis moet komen in return.
Het voelt voor mij gewoon zo: ik heb je opgehaald en dan ga je nu weer weg. En ik weet wel waarom hij daar wil blijven, maar het voelt voor mij zo. En hij snapt niet waarom dat voor mij zo voelt.
Waarom ik om bevestiging vraag? Omdat hij sinds hij werkloos is, vaak de hort op gaat en dat ook vaak doet als ik thuis ben. Ik begrijp wel dat hij het huis uit wil, heus wel. Het voelt voor mij gewoon niet leuk als ik thuis kom en hij gaat met iemand ergens iets drinken.
Overigens moet ik deze week wel gewoon weer werken, dus onze week samen zal zijn beperkt tot de avondjes...Daar hebben we hem. Maar van dat ik verdrietig ben heb ik er dus niet ingezet. Dat was in reactie op een andere post. Voor de goede orde dan maar weer.
maandag 24 augustus 2009 om 09:09
Als je had gewild dat hij naar huis was gekomen, had je hem dat moeten vragen... en niet een sms sturen dat jij verdrietig bent. Als je iets wilt...moet je erom vragen en niet met hints of andere dingen iets proberen te bereiken.
Je laatste zin brengt bij mij een beeld op van een klein (onzeker) meisje wat haar zin niet heeft gekregen. Een meisje wat daar best veel moeite mee heeft en daardoor steeds verder en langer in haar bui blijft hangen, daarmee steeds meer dingen negatief gaat zien en voelen...
Laat dit soort dingen "gebeuren" en reageer pas 24 uur verder, dan ben je de heftigste gevoelens al een beetje kwijt en kun je ook je verstand mee laten spreken.
Sterkte/succes hiermee!
Je laatste zin brengt bij mij een beeld op van een klein (onzeker) meisje wat haar zin niet heeft gekregen. Een meisje wat daar best veel moeite mee heeft en daardoor steeds verder en langer in haar bui blijft hangen, daarmee steeds meer dingen negatief gaat zien en voelen...
Laat dit soort dingen "gebeuren" en reageer pas 24 uur verder, dan ben je de heftigste gevoelens al een beetje kwijt en kun je ook je verstand mee laten spreken.
Sterkte/succes hiermee!
maandag 24 augustus 2009 om 09:12
Je bent er dus niks mee opgeschoten uiteindelijk. Dat is nog wel het allerjammerste van het verhaal.
Je kunt je zo voelen natuurlijk, je kunt ook proberen om dat niet te doen. Jij maakt er iets persoonlijks van als jouw vriend wil risken met zijn vrienden. Dat vat jij op als een afwijzing. Hij ziet dat blijkbaar heel anders en dat zorgt voor verwarring tussen jullie. Jij 'leest' hem misschien wel heel anders dan dat hij het bedoelt. Je geeft een invulling aan zijn woorden en daden die voor jou negatief uitpakken.
Ik denk dat je je af moet vragen of dat klopt wat je doet, of dat je probeert je vriend te vormen naar jouw wensen. Dat laatste gaat niet lukken. Dat kan ik je op een briefje geven. Geef dat dus meteen op.
Jullie zitten niet op één lijn. Begrijpen elkaar niet of verkeerd en interpreteren elkaar zonder precies te weten hoe het zit bij de ander. Je doet er waarschijnlijk verstandig aan om je vriend te geloven als hij zegt dat hij het fijn vindt bij jou en dat hij van je houdt maar dat hij 'gewoon' ter afsluiting van zijn vakantie bij zijn vrienden wilde blijven. Meer niet. Zoek er niks achter en voel je niet tekort gedaan.
Heb je het gevoel dat jouw interpretatie de werkelijkheid is, dat hij werkelijk liever bij zijn vrienden is dan bij jou, vraag je dan eens af of je een relatie wil die zo gaat verlopen en waarbij de vrienden een steeds grotere rol gaan spelen en jij een steeds kleinere, want ook dat komt veel voor. Een vriendin is leuk voor erbij en als er behoefte is aan die vriendin maar ze komt niet op de eerste plaats, op de eerste plaats zijn er altijd die vrienden. Het 'Bro's before Ho's' principe, zoals dat in Amerika zo fijntjes wordt uitgedrukt.
Jij weet het beste hoe het zit. Beslis voor jezelf wat jij wil en of dat haalbaar is binnen je relatie. Maar serveer je vriend ook niet meteen af als hij niet doet wat jij van hem wil. Hij kan het wel eens helemaal niet zo rot bedoelen als jij het opvat.
Je kunt je zo voelen natuurlijk, je kunt ook proberen om dat niet te doen. Jij maakt er iets persoonlijks van als jouw vriend wil risken met zijn vrienden. Dat vat jij op als een afwijzing. Hij ziet dat blijkbaar heel anders en dat zorgt voor verwarring tussen jullie. Jij 'leest' hem misschien wel heel anders dan dat hij het bedoelt. Je geeft een invulling aan zijn woorden en daden die voor jou negatief uitpakken.
Ik denk dat je je af moet vragen of dat klopt wat je doet, of dat je probeert je vriend te vormen naar jouw wensen. Dat laatste gaat niet lukken. Dat kan ik je op een briefje geven. Geef dat dus meteen op.
Jullie zitten niet op één lijn. Begrijpen elkaar niet of verkeerd en interpreteren elkaar zonder precies te weten hoe het zit bij de ander. Je doet er waarschijnlijk verstandig aan om je vriend te geloven als hij zegt dat hij het fijn vindt bij jou en dat hij van je houdt maar dat hij 'gewoon' ter afsluiting van zijn vakantie bij zijn vrienden wilde blijven. Meer niet. Zoek er niks achter en voel je niet tekort gedaan.
Heb je het gevoel dat jouw interpretatie de werkelijkheid is, dat hij werkelijk liever bij zijn vrienden is dan bij jou, vraag je dan eens af of je een relatie wil die zo gaat verlopen en waarbij de vrienden een steeds grotere rol gaan spelen en jij een steeds kleinere, want ook dat komt veel voor. Een vriendin is leuk voor erbij en als er behoefte is aan die vriendin maar ze komt niet op de eerste plaats, op de eerste plaats zijn er altijd die vrienden. Het 'Bro's before Ho's' principe, zoals dat in Amerika zo fijntjes wordt uitgedrukt.
Jij weet het beste hoe het zit. Beslis voor jezelf wat jij wil en of dat haalbaar is binnen je relatie. Maar serveer je vriend ook niet meteen af als hij niet doet wat jij van hem wil. Hij kan het wel eens helemaal niet zo rot bedoelen als jij het opvat.
maandag 24 augustus 2009 om 09:14
Eens met Hariboooo. Jij bent verdrietig en dat meld je, maar je verwacht dat hij de rest dan helemaal juist invult. Maar wat moet je daar nu mee als ontvanger?
Als iemand mij laat weten verdrietig te zijn dan denk ik ook; ja.. dus? Meer informatie graag want met alleen die melding kan ik niet zoveel. Ik weet dan niet of die ander terecht verdrietig is, schop onder de kont verdiend, troost nodig heeft, aan het lachen gemaakt wil worden. Laat staan dat ik weet hoe. En als ik een leuke avond heb, dan wíl ik me daar niet eens mee bezig houden. Te vaag gewoon.
En dan ben ik een vrouw. Mannen schijnen dat over het algemeen nóg sterker te hebben.
Gelukkig heb je zijn gezellige avond niet verpest. Hij is gewoon gebleven en dat zal ook prima zijn geweest. Geef hem nu niet de deksel op de neus als hij naar je toekomt, want jij bent zelf niet duidelijk geweest.
Als iemand mij laat weten verdrietig te zijn dan denk ik ook; ja.. dus? Meer informatie graag want met alleen die melding kan ik niet zoveel. Ik weet dan niet of die ander terecht verdrietig is, schop onder de kont verdiend, troost nodig heeft, aan het lachen gemaakt wil worden. Laat staan dat ik weet hoe. En als ik een leuke avond heb, dan wíl ik me daar niet eens mee bezig houden. Te vaag gewoon.
En dan ben ik een vrouw. Mannen schijnen dat over het algemeen nóg sterker te hebben.
Gelukkig heb je zijn gezellige avond niet verpest. Hij is gewoon gebleven en dat zal ook prima zijn geweest. Geef hem nu niet de deksel op de neus als hij naar je toekomt, want jij bent zelf niet duidelijk geweest.
