Weet het niet meer ..

24-08-2009 18:31 26 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ben dus een vrouw van nu 58 jaar en al 40 jaar gehuwd en van deze jaren ben ik ongeveer met tussen posen 20 jaar voor gelogen.Zijn vreemdgaan zag ik niet of wou het niet zien toen der tijd ,hij leefde zn leven zoals hij zelf wou en zijn motto was toen der tijd : Geniet van het leven ...want het is al zo kort .Dus eerst ging hij veel flirten waar ik ook bij was ,en deed hem niets en lachte me zelfs uit als ik iets zei ...en dan zeggen ze later ach ja het kwam van de drank .Nou hij was er dus iedere vrije minuut en de vrouw haar man kreeg er ook genoeg van en werd dus ruzie,en einde van een vriendschap .Toen begon hij affaire van vier jaar met jongere meid en dit hoorde ik pas jl april 2009 van haar kant ,ze had namelijk spijt en wilde schoon schip maken .Maar wat ik niet begrijp is dat ik haar vaak bezocht en dat we elkaar dus regelmatig zagen en ze al die jaren toen niets heeft gezegd over de affaire .Hij heeft ook nog geprobeerd om andere vrouwen te versieren en vooral omstreeks 2003 toen ging ons huwelijk niet goed en ik wou steeds praten ......maar hij wou niet praten en ging gewoon zn eigen gang .Ik ben zelf nogal een recht voor zn raap en kan ook niet liegen of huichelen en dat kwam soms niet goed over bij bepaalde mensen .Dus hij begon met een meid van 22 jaar en hij was toen 55 jaar ,en thuis praate hij veel over haar en ik ? vertelde hem dat ik chatte met andere mannen en hij heeft mij zelf in die tijd een cam gekocht en boeide hem ook niet als ik ging chatten .Dus er was iets flink fout in onze huwelijk ...en al praate hij openlijk overhaar ......hij heeft nooit gezegd dat hij met haar ging .Later kwam ik met haar in aanraking en ze vertelde me dat hij had gezegd ;dat ik een andere man had ....en dat ik alles wel wist van hun en dat ik het goed vond .Ze gingen toen ongeveer viermnd met elkaar om ...maar vertelde ze mij er was geen seks geweest tussen hun ,hoewel hij er vaak op had aangedrongen .Maar ze wou eerst meer zekerheid voor dat ze daar aan begon ,hij zag haar vaak en belde/sms vaak

Het was als of ik toen der tijd een klap voor mn kop kreeg ,en ja ik chatten met een bepaalde man waar ik gevoelens voor had en dat heb ik ook verteld aan hem .......maar deed hem immers niets .Nooit heb ik die man in het echt ontmoet ,nee ik heb mn verstand wel gebruikt .Dus we kregen de ene ruzie over de andere ruzie en hij ging vaak weg omdat hij mijn gezeur niet wou aanhoren ,hij had immers schuld bekend .En over die ene persoon vertelde hij mij ...was 1 keer sex mee geweest en dat heeft hij tot april dit jaar volgehouden en was dus vier jaar .En al deze ruzie onstonden omdat ik wist en vermoede dat er meer was en hij ? ontkende steeds en weer was er ruzie en deze laaste vijf jaar waren met tussenpozen vreselijk .Zelf heeft hij mij geslagen en ja we dronken toen alle twee veel en hij werd dan gewelddadig ,omdat ik de waarheid wou weten .

En nu de laaste mnden gaat het redelijk ,maar diep in mn hart ben ik zo gekwest door hem en al wil hij alles doen om de pijn te verzachten ....dat lukt niet .En dit omdat hij zoveel heeft gelogen en waarom en waarvoor ??/voor zichzelf te beschermen anders niets .Nog wil hij niet praten en weet nu niets meer zegt hij ,dat hoorde ik al vanaf de eerste dag dat het bovenwater kwam .

Ik heb al diverse keren op punt gestaan om hem te verlaten ,maar het is gewoon de angst om helemaal opnieuw te beginnen en ja ik hou nog van hem (stom en dom toch)

Dus mensen ik geen broer/zus om verhaal te doen .



Dus dan maar hier ....ik hoop op begrip van jullie kant .



Gr Rita
Alle reacties Link kopieren
Ik heb je bericht met moeite kunnen lezen.



Wat dacht je van een scheiding? Misschien is het eng maar dit is maar een drempel waar je overheen moet.
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
Alle reacties Link kopieren
Rita,



Kan je aangeven waarom je van hem houdt? Een man die je slaat kan je toch niet verwarren met houden van.... Hebben jullie eigenlijk kinderen?



Snap dat het moeilijk is om na 40 jaar huwelijk er een punt achter te zetten maar het is jezelf de vraag stellen of je zo door wilt gaan en zo'n leven wilt leiden..
Alle reacties Link kopieren
Weet je.. mijn moeder is om minder bij mn pa weggegaan en dat heeft der alleen maar goed gedaan! En zij is nu ook al in de vijftig, dus ook de jongste niet meer. Je kan beter nu vertrekken want anders kun je er wel vanuit gaan dat je tot aan je dood aan em vastzit en: het leven is te kostbaar en wellicht eenmalig, dus dan kun je er beter maar wat moois van maken. En ik denk niet dat je je man nog gaat veranderen, want dat wil hij toch niet.



Heb je kinderen?
Alle reacties Link kopieren
Phoe hee, wat zal jij je ongelooflijk rot voelen. En wat duurt het al lang!

Dat je van hem houdt, dat is niet dom of stom, dat is een gevoel. En dat kun je niet zomaar wegdoen.Ookal bedriegt hij je vreselijk.

Je bent al zolang samen, de langste tijd van je leven. Dus zomaar weggaan is niet makkelijk.



Wat zou jij willen?

Natuurlijk dat je man ineens te vertrouwen is.

Dat gaat denk ik echt niet meer lukken.

Als je dat inziet, wat zou je DAN willen?

Is de tijd tussen de ruzies goed, of hangt er altijd een gespannen sfeer?

Als de tijd goed is, en je wilt hem niet kwijt, dan zou je er dus mee moeten leren leven...MOEILIJK!

Als het eigenlijk nooit meer gezellig is, wat is dan de reden dat je niet bij hem weggaat?

De angst. Begrijpelijk.

Is er een mogenlijkheid om een tijdje weg te gaan? Dan kun je ervaren hoe het is zonder hem en om alleen te zijn.En hij ervaart dan hoe het is zonder jou. Wil hij eigenlijk nog wel verder?

Mijn hemel, dit is echt moeilijk voor je.

Ik weet echt niks zinnigs voor je te zeggen, maar ik wens je wel veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Iemand die vreemdgaat en je ook nog slaat als hij drank op heeft. Gezellige vent. En daar hou je nog van?
Alle reacties Link kopieren
En waarom ben je nog getrouwd met deze man?



Misschien kun je ook toelichten wat je graag van ons wilt horen of waarover je graag advies wilt.
Alle reacties Link kopieren
Je hoeft geen broer/zus? wat wil je dan van ons? Ik begrijp er geen biet van
Alle reacties Link kopieren
Hallo he!

Geen broer of zus...dus post ze hier het probleem.

Net zoals wij doen, om erover te praten.

En hoe kan een ander nou bepalen of iemand van iemand moet houden of niet?
Alle reacties Link kopieren
40 jaar samen met iemand, dat is echt heel lang. Dan ben je min of meer vergroeid met iemand. Dan denk je dat leven zonder hem heel eng, akelig en alleen is. Ben je heel erg bang voor het onbekende.



RIta je zit al zolang in een onmogelijke situatie dat het voor jou onvoorstelbaar is dat het leven vele malen leuker is. Dat het leven o zo makkelijk kan zijn. Dat je een probleemloos leven kunt hebben.



Wanneer je na 40 jaar de balans opmaakt, dan besef jij waarschijnlijk ook dat je al heel veel eerder bij hem weg had moeten gaan. Deze man zal jou nooit gelukkig maken en jij zal nooit gelukkig zijn met deze man.

Op je 58ste is het heel goed mogelijk om een nieuwe start te maken.

Vind je het erg wanneer ik zeg dat ik echt niet geloof dat je van hem houdt? Lijkt me schieronmogelijk in zo'n situatie.

Je bent kapot en moegestreden. De enige manier om een beter leven te krijgen is toch om bij hem weg te gaan.

Kies voor je geluk.
Alle reacties Link kopieren
Wat een reactie,s .

En om op de vragen antwoord te geven :Ik weet zelf niet waarom ik al die jaren dit heb gepikt ,of het kwam dat ik teveel met de kinderen bezig was of met huishouding /eigen bedrijf .

Weet het niet ,en wat vertrouwen betreft .....kan jullie verzekeren dat hij nu sinds de opbiechting wel te vertrouwen is en dat hij als een blad op de boom is veranderd .

En qwa gezelligheid dat is het hier meestal wel als ik maar niet begin over zijn verleden ,want dan is de sfeer weg .

En hij heeft vanaf de eerste dag dat hij bekend heeft en zn laaste vriendin was er ook bij ,om te vragen en zien wat hij nu wou .........mij wou hij niet kwijt en dus ja hij koos voor mij .Maar toen wou ik hem niet en omdat hij direct zo opstandig is /was ging hij weg voor een paar dagen .

Hij zegt nu iedere dag dat hij van me houd en dat er maar een vrouw voor hem en dat ben ik ,en dat geloof ik ook wel .

En wat ik nu wil van jullie : gewoon hoe jullie het verwoorden en of jullie het al eens hebben meegemaakt .

En ja als hij mij verteld had voor twintig jaar geleden wat er was gebeurd ..........dan was ik bij hem weggegaan .Dan zou ik nog wat kunnen steunen op mn ouders ,maar die heb ik ook niet meer.En ben geen persoon om alles maar op straat te gooien ,en ik zag hem altijd als mijn rots in de branding .En die rots is nu weg .Hij is ook ontzettend bang dat ik hem verlaat dat zegt hij dikwijls tegen mij ,en dat ik alles voor hem ben .En dan zeg ik weer ..........waarom pas nu ??? en waarom toen niet ...

Of het komt omdat ik van maat 56 naar maat 44 ben gegaan en dus ja genoeg mannelijke aandacht krijg ,wat ik zelf soms helemaal niet zie .....want hij gaat overal met me heen en ook vakantie ,s ....en dan zegt hij ook vaak dat er zoveel mannen kijken .....maar dat ik van hem ben .

Kijk in het begin (2004) toen vond ik het wel leuk om aandacht te krijgen ,maar met de jaren .....nee boeit me niet meer .

Ik wil gewoon een leuke oude dag krijgen en het liefst met mn eigen man die ik al sinds mn 13 jaar ken ...

En misschien moet ik het gewoon laten rusten ....en gewoon verder gaan met ons leven ....en dat is het hem juist ........het is niet meer zo heftig aanwezig als ik het begin ,maar toch van die vier jaar dat vreet wel aan me en dat hij dan steeds zegt : ik weet het niet meer ..dat maakt me kwaad .

En nu heeft hij een ongeluk gehad en ja was kantje boord ,maar dat is geen excuus voor wat hij allemaal heeft gedaan.

Ben op finacieel gebied nooit iets te kort gekomen en de kinderen /kleinkinderen ook niet ,maar ja hij was een vrouwen jager ...

En ja ik was gewoon een domme vrouw .....die het tolereerde wat hij deed /of niet zag ...of niet zien wou .
Alle reacties Link kopieren
Ik geloof er niet in dat mensen ineens als een blad aan de boom omslaan. Hij zal wellicht zeggen dat ie veranderd is maar als straks de rust is weergekeerd dan zal dit haantje weer zijn oude streken oppakken.

Ik begrijp niet dat als je zo'n slechte relatie hebt en zoveel (terecht) wantrouwen hebt naar je man, je dan niet overweegt om weg te gaan. Hij heeft immers geen enkel respect voor jou. Maar jij pikt dit blijkbaar en dus heb jij ook geen respect voor jou.
Alle reacties Link kopieren
Ik geloof het ook niet.. maar ik geloof wel dat je ongelooflijk bang bent om alleen verder te moeten. De grap is alleen dat ik durf te wedden dat -als je zou willen-, je binnen een half jaar een nieuwe vent hebt. Die hopelijk meer respect heeft voor je heeft...



Jij bent geen domme vrouw btw... jij bent er gewoon een zoals zo velen, die liever samen zijn met een vervelende vent, dan alleen... Want alleen is ook maar zo alleen, en 'hij heeft toch ook zn goede momenten, dan issie toch lief?'



Vraag is alleen: blijf je het tolereren? Je kan je verleden niet veranderen, maar je toekomst wel! Jij kan kiezen wat JIJ wil en wat JIJ toelaat en tolereert...Wat JIJ ziet...
Alle reacties Link kopieren
Wat geloven jullie niet (heksje /meds)dat hij niet weer vreemgaat ?Nou ik denk het niet (op sex gebied kan hij niet veel meer)

En op je vraag een andere man ...euh ja heb ik ook overwogen maar durf en kan het niet ,daar voor heb ik teveel meegemaakt in mn leven .

En ja ik kan kiezen ....maar wat als hij dat niet wil en dat we weer ruzie krijgen ..

En respect voor mij ,dat had hij niet nee ben ik met jullie eens ...maar geloof wel dat hij het nu heeft tenminste hij zegt van wel .Het is zo verrekte moeilijk om dit alles te verwerken en vooral omdat je al zo lang bezig bent met aanmodderen ...dus steeds maar weer herhalen en vragen over verleden en al die ellendige jaren wat er toen allemaal is gebeurd en hoe hij toen steeds reageerde ....Als iemand anders die had geschreven wat er allemaal gebeurd is ..in al die ruim vijf jaar en de tussen de 20 jaar in ........dan denk ik wel : Hoe kun kun/kon je dit volhouden .En ja als ik goed nadenk dan had ik direct in 2004 een streep moeten trekken dat was denk ik voor ons alle twee beter geweest .Immers hij ging al steeds weg en had al een andere woning ...maar ja ik domme koe ..belde hem vaak en ging er ook regelmatig heen .

Dus het kwam heel veel van mijn kant en als ik vraag waroom hij steeds wegging :Anders kregen we toch maar ruzie en jij zeurt maar door ...

Dus daarom ging hij steeds weg ....ik begrijp zoveel dingen niet ..echt niet en kan er niets aan doen .

Ben er nog heel veel mee bezig ,maar weet voor mezelf dat hij toch niets verteld en als hij iets zou vertellen dan is toch wat hij zelf kwijt wil ...en dan denk ik weer is het de waarheid of zijn het leugens .

Ik wens niemand een partner toe die vreemd gaat en zich zo gedraagt als mijn man ...



Liefs van mij ...
Alle reacties Link kopieren
Oke, dus je gaat niet bij hem weg. Dat is duidelijk.

Je zegt dat hij (vanwege dat ongeluk?) op seksgebied niet genoeg meer presteert om nog vreemd te gaan. Even in het midden latend of dat zo bevredigend is als reden voor zijn trouw zijn nu, hoef je je daar dus geen zorgen meer over te maken.

Ik denk dat jouw grootste probleem op dit moment is dat hij geen prater is. Dat hij jou niet kan helpen met de verwerking van het verleden.

Misschien is het wijs om eens te gaan praten met een psycholoog. Iemand die jou kan helpen om dit hoofdstuk af te sluiten. Het zou natuurlijk het beste zijn als je ook je man daar mee naar toe krijgt, maar ook voor jou alleen zou dit al nuttig kunnen zijn.

Het komt op mij over alsof je voornamelijk tips van ons wilt over hoe je de rest van je leven bij hem kan blijven, en dan zeg ik: psycholoog...
Alle reacties Link kopieren
Aanvulling: Samen in relatieterapie zou nog beter zijn...
Alle reacties Link kopieren
Dat kan ik wel vergeten , ben zelf al in therapie geweest en hij weigerde om mee te gaan ......is allemaal onzin volgens hem .

En moet anders gaan leven en het positiefe en verstandig zijn enz ...dat krijg ik steeds te horen .Dus ik moet in feite en ik weet al niet anders meer ,het verleden laten rusten (waar nooit is over gepraat en schijnbaar heb ik geen recht om opheldring ,nu weet hij niets meer zegt hij ...maar de eerste dagen/wken wist hij het wel en weigerde hij ook om te praten )

En ik weet wat jullie denken dat ik allang bij hem weg had moeten gaan ,en is misschien weel waar .......maar hier staat zoveel op spel .Kijk hij dacht niet naar in het verleden en ging steeds weg als ik begon te vragen ....maar ook de jaren er voor leefde hij zoals hij zelf wou .Maar ja ,dat is verleden zegt hij ....en nu is hij immers veranderd .....dat hoor ik ook continu...en hij heeft veel zelfmedelijden ..

Word er soms gestoord van ....maar dan neem ik effe diep adem ........en tel tot tien .



En denk ook dat jullie allemaal veel jonger zijn als ik en nog niet zoveel hebben meegemaakt in het leven als ik ..en dat bedeol ik niet negatief ..



Gr van Rita
Alle reacties Link kopieren
Rita,



Het is altijd makkelijk oordelen voor een buitenstaander en ik kan me voorstellen dat je 40 jaar niet zomaar aan de kant zet, met zowel de negatieve als de positieve dingen. Mijn moeder is ook te lang bij m'n vader gebleven, zijn jaren overheen gegaan tot ze dat punt bereikte van dit wil ik niet meer en ze heeft het absoluut niet makkelijk gehad (haar hele leven niet) maar ook al heeft ze soms spijt ze kijkt er ook op terug met het gevoel dat ze toch veel geleerd heeft van die jaren, in positieve zin. Wij kunnen de beslissing niet voor je nemen, je zal toch echt goed moeten overwegen of je zo door wilt en of het negatieve het positieve overschaduwt.



Veel sterkte in ieder geval.
Alle reacties Link kopieren
Heb je hem wel eens gewoon keihard voor de keus gesteld? Gewoon gezegd dat je echt niet meer weet waar je met je gevoelens naar toe moet, en dat als hij idd zo veel van je houdt als hij zegt dat hij doet, je er dan recht op hebt dat hij bepaalde dingen voor je over zou moeten hebben?

Zoals relatie therapie?

Wordt je wel eens echt kwaad op hem?

Je schrijft dat je vaak maar even tot 10 telt. Dat lijkt mij iets dat er zo is ingeslopen in 40 jaar huwelijk. (Dat vind ik overigens heel begrijpelijk aangezien je wel eens klappen van hem hebt gehad.)

Hij is egoïstisch bezig, daar mag je best eens om schreeuwen tegen hem tot de ruiten ervan rinkelen.

Voor hém is het het verleden, voor jouw speelt het nog steeds.

Dat moet hij accepteren, en daar moet hij jou doorheen helpen.

Dat mag je eisen.

Beslis voor jezelf dat de tijd voorbij is dat je je in alles naar zijn wensen voegde.

Misschien heb jullie dan nog een kans.
Alle reacties Link kopieren
quote:rita52 schreef op 27 augustus 2009 @ 11:21:

En ik weet wat jullie denken dat ik allang bij hem weg had moeten gaan ,en is misschien weel waar .......maar hier staat zoveel op spel .Gr van Rita



Rita, wat staat er nou echt op het spel?

Als ik het als rationele buitenstaander zo eens bekijk staat het volgende op het spel:

een relatie met een man die:

-trouw gaat blijven omdat hij fysiek niet meer vreemd kan gaan

-een man die jou en je verdiet niet serieus neemt

-een man die jou niet steunt in jouw manier om met dingen om te gaan (therapie, praten)

-een man die je mishandeld heeft en dus ernstig over je grenzen is gegaan

-een man die vreemd is gegaan en gelogen heeft en dus jarenlang over die grenzen van jou is gegaan



Ik zie hier een heel aantal dingen waarvan ik me afvraag welke Mount Everest aan goede eigenschappen dit nog zou kunnen compenseren voor mij om nog bij zo iemand te blijven.



In je berichten klinkt door dat je bij je man wilt blijven en worstelt met je vragen en je verdriet. Ik zou je ook therapie adviseren, om dit een plek te geven, niet om antwoorden van hem te krijgen, want die krijg je niet. Als dit niet werkt dan vraag je dus iets onmogelijks van jezelf. Dat moet je niet doen. Dan lijkt me dat je moet gaan (of hem eruit zetten).
Alle reacties Link kopieren
Rita, wat Aikidoka zegt, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik vraag me ook af wat er nu nog voor jou op het spel staat. Ik denk: een gelukkig leven met jezelf, zonder angst, zonder verplichtingen naar een man die je niet respecteert, en misschien met een fijne man in de toekomst. Dát staat er volgens mij op het spel als er niks verandert!
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp jullie reactie,s wel en denk ook vaak bij mezelf wat ben ik toch ontzettend stom geweest ,ik bedoel met zijn vreemd gaan en geflirt ...in feite stond ik er bij en keek ernaar.

Therapie dat wil hij absoluut niet en praten ...hij weet niets meer zegt hij steeds en dat hij geen ruzie wil ....dat ik anders moet gaan leven /denken /en dat hij niet iedere avond thuis wil komen en dat ik dan weer begin met of probeer te praten over die vrouwen.Want wat ik ook probeer ....er komt niets uit .

Ik heb al zo dikwijls gezegd dat ik er niet mee kan leven en dat het mij zo,n pijn doet ...en hij zegt dan : ik begrijp je wel maar leef toch anders ..het is immers al zo lang geleden ...



Gisteravond heb ik nog voorgesteld om bij elkaar weg te gaan ..zijn woorden:Als jij weggaat ,==dan ga ik ook weg en loopt alles hier maar naar de kloten en gaat de hele bedrijf kapot! Als ik dan zeg : dat de kinderen er nog zijn(wonen naast ons) wil hij niet horen en hij zegt steeds ;als jij gaat ? wat ik hier dan nog doen ...



Dus het is in feite pure chantage wat hij doet ...en ik weet me geen raad meer en ja het is jaren geleden ...maar nooit heeft hij een poging gedaan om te praten of mij te steunen als ik weer vol zat en vooral in het begin ,toen ik de gedeelte hoorde van wat er van ...zelfs toen weigerde hij al om te praten .

En ik weet ook :Als die vrouwen mij niets hadden verteld .....dan wist ik tot op heden nog niets .

Hij is door zijn ongeluk heel erg veranderd en geestelijk ook anders geworden ...dus denk ik wel eens ...zou hij echt niets meer weten ???

Maar dat komt mij zo raar voor ,want zn kinderjaren enz dat weet hij ook nog wel ,maar denk ook hij laat gewoon niets los en al wordt ik honderd jaar dan ook nog niet .



En opnieuw beginnen ??? dat had ik eerdere moeten doen en nu niet meer op leeftijd van 58 jaar en met helemaal geen vrienden of familie (behalve onze kinderen )

Soms wil ik wel vluchten en dan denk ik pak de auto en ga gewoon weg .........maar ja waar naar toe ???



En voel me ook nog verantwoordlijk voor vele dingen hier zo ....zo stom van mij .

Want als hij toen des tijds wel gekozen had voor die jonge meid ...dan had ik ook alleen gezeten ..



Sorry dames voor mijn verhaal en misschien is het wel gezeur ...weet het ook niet meer ..sorry sorry.
Alle reacties Link kopieren
Och Rita, je bent echt zeker geen zeur. Het is niet niks waar je mee zit! En ik kan alleen maar zeggen wat al eerder gezegd werd: ga in therapie. Niet met hem, laat hem er lekker buiten. Hij heeft jaren dingen gedaan zonder jou erbij te betrekken, dan mag jij toch ook wel iets? Als je het niet met hem kan verwerken, verwerk het dan in elk geval met jezelf. Wellicht vind je er de kracht om met hem verder te kunnen leven,( langs elkaar heen lijkt me dan..), of de kracht om weg te gaan. Je zult versteld staan hoe snel je mensen leert kennen als je alleen bent! Natuurlijk zul je er energie in moeten steken en de deur uit moeten, maar ik denk wel dat er meer geluk in zit dan in wat je nu hebt.



Want: die man van je gaat niet meer leren praten want dat wil hij duidelijk niet. Hij vindt je gewoon een zeur en een makkelijke kracht voor het huishouden en het bedrijf. En het is voor hem veel makkelijker om niet op te biechten, want dan ga je -dat zullen zijn woorden zijn!- daar weer over zeuren. En weet je? HET IS GEEN GEZEUR! Die vent is VREEMDGEGAAN! En heeft tig keer tegen je gelogen! Hij is de zeur hier! De eikel de....*PIEEEEEEEEP*



En leeftijd... mijn moeder was 50, mn vader 58 ofzo toen ze uit elkaar gingen. Moeders had al een nieuw lief en mn pa had er een binnen een half jaar. Het kan dus echt wel... je moet er de deur voor uit, maar er lopen echt nog wel andere leukere mensen rond! En al wordt het misschien geen relatie: alleen met een kring vrienden op je heen lijkt me beter dan met deze man...
Alle reacties Link kopieren
Hoi Rita,



Dit verhaal kon wel het verhaal zijn van een bekende van mij. Zij pikte dit elke keer van hem! En toen verliet hij haar voorgoed. Ze heeft spijt dat ze zijn slippertjes altijd door de vingers zag...Je kunt alleen voor jezelf beslissen he? Niet naar anderen luisteren, maar zelf beslissen. Heel veel sterkte en wijsheid!
Alle reacties Link kopieren
Hoi Rita, bij je man weggaan dat durf je (nog) niet aan. Dat is ook niet gek, want je hebt jezelf je hele leven weggecijferd. Je zit gesleten in een vast patroon. Met als gevolg dat je eigenwaarde op een nul-punt terecht is gekomen. Om aan die situatie iets te veranderen zou ik zeggen: ga leven! Ga (parttime) werken (ja, waarom niet?), ga een leuke sport doen (yoga, tennissen), een opleiding of een leuke cursus doen, zoek leuk vrijwilligerswerk, maak nieuwe vriendinnen door een oproepje te plaatsen, zoek een leuke hobby in clubverband (kookclubje, kleding maken, fotografie, schildereren/tekenen, toneelcursus), neem een hond, meld je aan bij een vrouwenpraatkring. (Het zijn maar voorbeelden hè). Kortom: ga leuke dingen doen, ga jezelf ontwikkelen, ontmoet nieuwe mensen, ga werken aan je eigen zelfstandigheid. Je zal zien dat je daardoor zelf verandert. En die verandering zal je helpen om meer inzicht te krijgen in jezelf en in wat je echt wilt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven