Kinderen
alle pijlers
Ik wordt niet goed van dat kind!!!
zondag 30 augustus 2009 om 22:47
Ik weet niet of er iemand is op dit forum die me kan en wil helpen, maar mijn probleem is alsvolgt.
Wij(mama, papa en zoontje) wonen nu sinds 8 maanden ergens anders en mijn zoon, die eerst echt een buitenkind was, durft niet meer naar buiten omdat hij wordt gepest door een ander kind.
Dit kind is 11 jaar oud en wil echt dat de rest van de kinderen hem als de leider ziet en terroriseert een ieder die dat niet doet.
Mijn zoontje heeft nl de buurjongen gevonden en speelt daar heel veel mee.
Die andere jongen is het daar niet mee eens en heeft de buurjongen op school zelfs een pak rammel gegeven.
Wij (meerdere mensen in de buurt) worden hier niet goed van.
Hem aanspreken heeft geen zin en naar de ouders van hem stappen al helemaal niet. Het is echt een straatkind en zij trekken zich niks van hem aan.
Mijn vraag is aan jullie hoe pakken wij als ouders dit aan en reageren als volwassenen tegenover een kind?
Mijn buren en ik hebben hem al diverse keren aangesproken en het wordt alleen maar van kwaad naar erger. Hij dreigt nu zelfs tegenover het jongere buurjongetje dat hij zijn broer in elkaar gaat meppen, buiten school. Dit omdat niemand dan iets kan doen en hij machtiger is (zo zegt hij het echt), met als gevolg dat de jongste nu bang is dat zijn broer iets overkomt.
Het moet toch niet zo zijn dat 1 kind in de buurt bepaald wie er buiten mag spelen en wie niet!!!
Wij(mama, papa en zoontje) wonen nu sinds 8 maanden ergens anders en mijn zoon, die eerst echt een buitenkind was, durft niet meer naar buiten omdat hij wordt gepest door een ander kind.
Dit kind is 11 jaar oud en wil echt dat de rest van de kinderen hem als de leider ziet en terroriseert een ieder die dat niet doet.
Mijn zoontje heeft nl de buurjongen gevonden en speelt daar heel veel mee.
Die andere jongen is het daar niet mee eens en heeft de buurjongen op school zelfs een pak rammel gegeven.
Wij (meerdere mensen in de buurt) worden hier niet goed van.
Hem aanspreken heeft geen zin en naar de ouders van hem stappen al helemaal niet. Het is echt een straatkind en zij trekken zich niks van hem aan.
Mijn vraag is aan jullie hoe pakken wij als ouders dit aan en reageren als volwassenen tegenover een kind?
Mijn buren en ik hebben hem al diverse keren aangesproken en het wordt alleen maar van kwaad naar erger. Hij dreigt nu zelfs tegenover het jongere buurjongetje dat hij zijn broer in elkaar gaat meppen, buiten school. Dit omdat niemand dan iets kan doen en hij machtiger is (zo zegt hij het echt), met als gevolg dat de jongste nu bang is dat zijn broer iets overkomt.
Het moet toch niet zo zijn dat 1 kind in de buurt bepaald wie er buiten mag spelen en wie niet!!!
zondag 30 augustus 2009 om 22:55
Nee hij zit niet bij mijn kind op school( wel bij de oudste buurjongen), maar dat maakt het er niet erger op. Ik wil gewoon dat mijn zoon zich vrij kan bewegen en niet iedere keer angstig naar buiten kijkt of hij er is en dan maar weer moedeloos voor de tv of achter de nintendo kruipt, als hij buiten is. En geloof me hij is meer buiten dan thuis.
zondag 30 augustus 2009 om 22:58
Er is een meldpunt voor kindermishandeling. Want als de ouders zich niks van het kind aantrekken wordt hij verwaarloosd, en verwaarlozing valt onder kindermishandeling.
Het is dan niet zo dat ze hem daar meteen weghalen. Het wordt eerst onderzocht en de ouders krijgen hulp aangeboden. Pas als ze dat weigeren gaan men kijken of een kind uit huis geplaatst moet worden.
Zo sla je meer vliegen in 1 klap. Want dit kind is pas 11. Als er niks gebeurd dan benadeel je niet alleen je eigen kind en de buurtkinderen maar ook deze pester.
Het is dan niet zo dat ze hem daar meteen weghalen. Het wordt eerst onderzocht en de ouders krijgen hulp aangeboden. Pas als ze dat weigeren gaan men kijken of een kind uit huis geplaatst moet worden.
Zo sla je meer vliegen in 1 klap. Want dit kind is pas 11. Als er niks gebeurd dan benadeel je niet alleen je eigen kind en de buurtkinderen maar ook deze pester.
zondag 30 augustus 2009 om 22:59
Misschien kunnen je buren op school vragen of ze aandacht kunnen besteden aan pesten. Klinkt heel soft, maar het kan echt heel goed werken als een klas daar echt flink mee aan de gang gaat.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 30 augustus 2009 om 23:02
Ik had niet verwacht dat er meteen zoveel respons zou komen. Maar fijn dat jullie meedenken.
De ouders kunnen we er niet op aanspreken, die hebben echt geen idee wat hun zoon uitvoerd.
Het idee van de wijkagent is nog niet zo gek (heb er zelf niet aan gedacht, blond).
Meldpunt is ook een idee, maar vindt ik persoonlijk erg ver gaan. niet dat het niet zo is, deze jongen wordt zeker verwaarloosd. Hij kijkt andere kinderen een boterham uit de handen, als hij bij de overburen is die toevallig eten, en zij bieden hem dan maar te eten aan. ik zal het eens in de groep gooien,. Kijken wat de rest ervan vindt.
De ouders kunnen we er niet op aanspreken, die hebben echt geen idee wat hun zoon uitvoerd.
Het idee van de wijkagent is nog niet zo gek (heb er zelf niet aan gedacht, blond).
Meldpunt is ook een idee, maar vindt ik persoonlijk erg ver gaan. niet dat het niet zo is, deze jongen wordt zeker verwaarloosd. Hij kijkt andere kinderen een boterham uit de handen, als hij bij de overburen is die toevallig eten, en zij bieden hem dan maar te eten aan. ik zal het eens in de groep gooien,. Kijken wat de rest ervan vindt.
zondag 30 augustus 2009 om 23:04
Juist als de ouders niet weten wat kind allemaal uitspookt, kun je ze erop aanspreken!!! Dat is wel de eerste stap. En ga gewoon elke keer naar ze toe als er wat is, spreek dat af met je buren ed.
Als ze na meerdere keren er echt niets aan doen, dan is wijkagent, school ed de weg. Maar als je het de ouders niet vertelt omdat je het eens een keertje eerder hebt gezegd en er niets verandert is... dan hebben zij geen idee hoe hij nu doet, dat het erger wordt. Misschien denken ze juist dat het beter gaat omdat ze geen klachten meer horen?
Als ze na meerdere keren er echt niets aan doen, dan is wijkagent, school ed de weg. Maar als je het de ouders niet vertelt omdat je het eens een keertje eerder hebt gezegd en er niets verandert is... dan hebben zij geen idee hoe hij nu doet, dat het erger wordt. Misschien denken ze juist dat het beter gaat omdat ze geen klachten meer horen?
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
maandag 31 augustus 2009 om 00:52
Ik vind het een vreemde situatie. De ouders weten totaal niet wat hun eigen kind uitvoert? Klink inderdaad als verwaarlozing, bij een kind van 11 is dat niet normaal. Het gedrag dat het jongetje laat zien is dan ook een vorm van aandacht vragen, weliswaar negatief, maar daar komt het op neer. Ik zou als ik jou was toch contact opnemen met school en eventueel andere instanties.
maandag 31 augustus 2009 om 11:49
Wat een lastige en nare kwestie. Vervelend voor jouw zoontje, maar ergens natuurlijk ook voor de pestkop zelf. Dat is wel een uiterst sneu jochie, ouders die niet geïnteresseerd lijken, overal ruzie, blijkbaar niet weten hoe anders te kunnen handelen en nog honger ook... Ik snap dat melding ver lijkt te gaan, maar zo doorgaan is ook geen optie, toch?
Het idee om hem eens uit te nodigen, vind ik ook een goede. Zo kom je wat meer te weten en als hij door jou/jullie goed behandeld wordt, zal hij wellicht ook sympathie opvatten voor jullie zoon en hem in elk geval niet meer pesten. Maar misschien heb je helemaal geen trek in een kind over de vloer waar je eigenlijk een hekel aan hebt, dat begrijp ik ook weer. Toch is zo'n paradoxale weg vaak wel een constructieve manier.
xx lisa.
Het idee om hem eens uit te nodigen, vind ik ook een goede. Zo kom je wat meer te weten en als hij door jou/jullie goed behandeld wordt, zal hij wellicht ook sympathie opvatten voor jullie zoon en hem in elk geval niet meer pesten. Maar misschien heb je helemaal geen trek in een kind over de vloer waar je eigenlijk een hekel aan hebt, dat begrijp ik ook weer. Toch is zo'n paradoxale weg vaak wel een constructieve manier.
xx lisa.
maandag 31 augustus 2009 om 12:15
Ik heb eigenlijk heel veel medelijden met die jongen. Moet je eens indenken, altijd op straat, geen eten. Ik vind het niet vreemd dat hij zich daardoor agressief gaat gedragen.
Maar ik begrijp jou ook. Zijn gedrag is absoluut niet goed te keuren, maar ik hoop wel dat jullie je bedenken waar dit uit voort komt.
Ik zou hem ook eens uitnodigen om bij je te komen eten of te spelen. Laat hem voelen dat je het beste met hem voor hebt. Misschien zie je dan een heel ander kind.
Mocht dit niet helpen dan zou ik toch eerst de ouders aanspreken.
Succes!
Maar ik begrijp jou ook. Zijn gedrag is absoluut niet goed te keuren, maar ik hoop wel dat jullie je bedenken waar dit uit voort komt.
Ik zou hem ook eens uitnodigen om bij je te komen eten of te spelen. Laat hem voelen dat je het beste met hem voor hebt. Misschien zie je dan een heel ander kind.
Mocht dit niet helpen dan zou ik toch eerst de ouders aanspreken.
Succes!
...
maandag 31 augustus 2009 om 12:18
Ik zou die jongen eens vragen om bij jullie te komen spelen. Als de jongens samen spelen en jij bent in de buurt, kun je ingrijpen als het niet leuk gaat. Misschien is het echt een rotjong, maar misschien is er wel veel meer aan de hand. En weet dit jongetje gewoon niet hoe hij leuk met andere keren moet spelen. Als je dan ook nog vertelt dat hij een boterham bij andere kinderen uit de mond kijkt... dan heb ik heel veel medelijden met die jongen.
maandag 31 augustus 2009 om 12:53
Juist niet wegsturen dat jochie. 11 is ook nog maar een kind. Wij hadden hier in de straat een beetje een vergelijkbaar geval, alleen was dat kind nog maar 5. Wij (buren allemaal met jonge kinderen) werden ook horendol van hem en de meesten hadden een hekel aan hem eind van de zomer vorig jaar. Dit jaar heb ik voor een andere koers gekozen en hem ( 6) juist veel met dochter (4) laten spelen. Hij is hier inmiddels kind aan huis en is zo enorm opgeklaard als hij hier is. Thuis krijgt hij overduidelijk veel te weinig aandacht en hier mag ie meedoen met mijn dochter en zoontje (1) en dat gaat prima. Naar mij luistert ie inmiddels ook prima.
11 is natuurlijk wel een andere leeftijd, maar een beetje positieve aandacht kan echt wonderen doen.
11 is natuurlijk wel een andere leeftijd, maar een beetje positieve aandacht kan echt wonderen doen.
zaterdag 5 september 2009 om 13:25
