Kinderen
alle pijlers
makkelijke baby en toch moe
zondag 30 augustus 2009 om 23:35
Hallo,
Ik heb een zoontje van ruim 3 maanden. Hij slaapt 's nachts al door en is overdag ook makkelijk. Dus ik ben een echte mazzelaar en toch ligt de tong heel vaak op mijn schoenen, omdat ik constant alert ben: hoor ik hem? Geef ik hem wel genoeg aandacht?
Hij krijgt om de 4 uur eten en die uren ertussen vliegen voorbij, voor ik het weet, is het alweer 4 uur geleden.
Soms vliegt het me aan dat ie totaal afhankelijk van mij is en dat het ook permanent is. Die verantwoordelijkheid vind ik heftig.
Ik voel me schuldig voor dergelijke gedachtes, ik geniet van hem en hou van hem, maar in bed lig ik met opgetrokken schouders en heel alert te wachten tot de slaap komt.
Herkent iemand dit?
Ik heb een zoontje van ruim 3 maanden. Hij slaapt 's nachts al door en is overdag ook makkelijk. Dus ik ben een echte mazzelaar en toch ligt de tong heel vaak op mijn schoenen, omdat ik constant alert ben: hoor ik hem? Geef ik hem wel genoeg aandacht?
Hij krijgt om de 4 uur eten en die uren ertussen vliegen voorbij, voor ik het weet, is het alweer 4 uur geleden.
Soms vliegt het me aan dat ie totaal afhankelijk van mij is en dat het ook permanent is. Die verantwoordelijkheid vind ik heftig.
Ik voel me schuldig voor dergelijke gedachtes, ik geniet van hem en hou van hem, maar in bed lig ik met opgetrokken schouders en heel alert te wachten tot de slaap komt.
Herkent iemand dit?
zondag 30 augustus 2009 om 23:49
en verder TO ..
het is gewoon flink wennen zo de rol als mamma van ....
en de een pikt dat makkelijker op dan de ander.
eerlijk gezegd vloog het mij ook wel eens aan, denkend aan die grote boze buitenwereld waartegen ik ons meisje wil beschermen. de verantwoording voor zo een kleintje, een taak die niet meer terug te geven is ...
een puppy kan je altijd nog naar asiel brengen ( bij wijze van spreken) en als je baan je niet zint kun je ontslag nemen...
maar een kind ... je bent moeder voor altijd.
het is gewoon flink wennen zo de rol als mamma van ....
en de een pikt dat makkelijker op dan de ander.
eerlijk gezegd vloog het mij ook wel eens aan, denkend aan die grote boze buitenwereld waartegen ik ons meisje wil beschermen. de verantwoording voor zo een kleintje, een taak die niet meer terug te geven is ...
een puppy kan je altijd nog naar asiel brengen ( bij wijze van spreken) en als je baan je niet zint kun je ontslag nemen...
maar een kind ... je bent moeder voor altijd.
maandag 31 augustus 2009 om 00:08
Kan me helemaal aansluiten bij de andere dames. Maar let je er wel even op dat deze gedachten niet de overhand krijgen? Anders even naar de huisarts voor een gesprek dat je verder kan helpen.
Bedenk je wel en vlak even niet uit dat drie maanden nog helemaal niet zo lang is. Buiten dat je lijf iets behoorlijks heftigs heeft meegemaakt en zich daarvan moet herstellen, moet je psyche dat ook. Het meest heftige dat je ook gebeuren kan is daadwerkelijk gebeurt!
Ze zeggen niet voor niks dat je 9 maanden zwanger op bent, en 9 maanden af. Geef je geest ook even de tijd
Bedenk je wel en vlak even niet uit dat drie maanden nog helemaal niet zo lang is. Buiten dat je lijf iets behoorlijks heftigs heeft meegemaakt en zich daarvan moet herstellen, moet je psyche dat ook. Het meest heftige dat je ook gebeuren kan is daadwerkelijk gebeurt!
Ze zeggen niet voor niks dat je 9 maanden zwanger op bent, en 9 maanden af. Geef je geest ook even de tijd
Ja, dat vind ik echt.
maandag 31 augustus 2009 om 00:34
Ooh Marnasaar, dan ben ik nog maar net begonnen en zit ik nog maar op een derde van de tijd. En je hebt natuurlijk gelijk: het is heftig allemaal, misschien wil ik wel te snel.
Plus wat Yamuna ook zegt: moeder ben je voor altijd, ik hoop heel erg dat mijn baby gelukkig wordt, omdat ie zich nu veilig kan voelen bij mij.
Plus wat Yamuna ook zegt: moeder ben je voor altijd, ik hoop heel erg dat mijn baby gelukkig wordt, omdat ie zich nu veilig kan voelen bij mij.
maandag 31 augustus 2009 om 11:19
Dat herken ik wel hoor. Ik heb ook een makkelijke baby (nu 5,5 maand). Sliep met 6 weken door en huilt overdag niet veel. Oh dan ben je er al wel weer bovenop en uitgerust zeiden mensen als ze hoorden dat hij al doorsliep. Nou echt niet hoor! Het leek wel alsof de vermoeidheid er toen pas echt doorkwam. Wat was ik soms kapot zeg!
Ik had precies hetzelfde als jij. Zo alert zijn. Alsof ik heel veel koffie gedronken had. Bij mij werd het vanzelf minder. Alleen nu hij begonnen is met omrollen en nu dus soms ook op zijn buik slaapt, schrik ik soms wakker 's nachts en spring halfslapend mijn bed uit om te kijken of hij nog wel ademt... Dat is gewoon moederinstinct!
Ik had precies hetzelfde als jij. Zo alert zijn. Alsof ik heel veel koffie gedronken had. Bij mij werd het vanzelf minder. Alleen nu hij begonnen is met omrollen en nu dus soms ook op zijn buik slaapt, schrik ik soms wakker 's nachts en spring halfslapend mijn bed uit om te kijken of hij nog wel ademt... Dat is gewoon moederinstinct!
maandag 31 augustus 2009 om 12:17
Het wordt langzaam aan idd wel minder dat alert zijn en het zou ook niet goed zijn als het niet zo was, gelukkig functioneert mijn moederinstinct dan naar behoren.
Ik merk ook dat ik moeite heb dingen te onthouden, ik schrijf alles meteen op anders vergeet ik het. Als ik nu boodschappen ga doen vergeet ik standaard iets of ik loop naar boven en weet niet meer waarom. D'r is minder ruimte in mijn hoofd.
Ik merk ook dat ik moeite heb dingen te onthouden, ik schrijf alles meteen op anders vergeet ik het. Als ik nu boodschappen ga doen vergeet ik standaard iets of ik loop naar boven en weet niet meer waarom. D'r is minder ruimte in mijn hoofd.
maandag 31 augustus 2009 om 12:33
Die postnatale zwangerschapsdementie is heel normaal hoor, dat heb ik ook. Vergeet de stomste dingen. Troost je, het schijnt weer over te gaan. Geef je borstvoeding? Dan schijnt het nog wel even te kunnen duren hoor ik van iedereen, maar om daar nou voor te stoppen lijkt me ook wat rigoureus.
Ik ben echt heel blij met m'n babyfoon trouwens. Eerst sliep 'Miep' bij ons op de kamer en konden we alles horen. Nu slaapt ze op haar eigen kamer met babyfoon, en ook dat gaat prima. Ik vind het een prettig idee dat ik haar goed kan horen zo!
Ik ben echt heel blij met m'n babyfoon trouwens. Eerst sliep 'Miep' bij ons op de kamer en konden we alles horen. Nu slaapt ze op haar eigen kamer met babyfoon, en ook dat gaat prima. Ik vind het een prettig idee dat ik haar goed kan horen zo!
maandag 31 augustus 2009 om 12:46
Heel erg herkenbaar! MIjn zoontje van 12 weken (wow, wat klinkt dat fantastisch!) is ook supermakkelijk, Hij slaapt al weken door, huilt bijna nooit zomaar en slaapt overdag ook veel. Ik heb dus veel tijd voor mezelf en slaap lekker door maar ook ik ben nog steeds moe.
Ik denk dat het met de bostvoeding te maken heeft, kan dat bij jou ook zo zijn? Borstvoeding kost gewoon best veel energie.
Ik denk dat het met de bostvoeding te maken heeft, kan dat bij jou ook zo zijn? Borstvoeding kost gewoon best veel energie.
maandag 31 augustus 2009 om 12:54
Bij mijn eerste was ik elke dag pas om 13 uur aangekleed. Ik durfde gewoon niet te douchen, want had steeds zo'n 'alert gevoel'. En dat terwijl mijn kind gewoon makkelijk was, nooit huilde, gewoon sliep. Ik had makkelijk kunnen douchen tijdens zo'n slaapje. Waarom ik dat dan niet deed, geen idee. Zal ook wel te maken hebben met het gevoel dat je er op stel en sprong moet zijn voor zo'n baby.
Bij mijn 2e had ik dag gelukkig niet, daarbij lukte het me wel om gewoon 's ochtends te douchen .
Bij mijn 2e had ik dag gelukkig niet, daarbij lukte het me wel om gewoon 's ochtends te douchen .
maandag 31 augustus 2009 om 12:58
Ik heb nog niet alles gelezen, maar je titel en je OP raakt me zo dat ik meteen even wil reageren.
Ook ik had een makkelijke baby (nog steeds hoor, maar nu is het een dreumes van 15 mnd) en snapte maar niet dat ik toch zo moe was. Ik sliep heel slecht omdat ik steeds bang was dat er wat mis wat met hem, ben ook vaker midden in de nacht gaan kijken terwijl hij gewoon sliep.
Daarnaast maakte ik me ook erg druk: lukt het huishouden wel, krijgt mijn kind wel genoeg aandacht, geef ik nog genoeg aandacht aan partner en familie en vrienden.
Iedereen zei: geniet er maar van, maar dat vond ik heel erg moeilijk. Ik vond hem vreselijk lief, maar ik vond het ook zwaar en voelde me daar erg schuldig over.
Lang verhaal kort, toen ik weer ging werken storte ik na een paar weken in, achteraf zie ik wel dat ik daar ook nog helemaal niet aan toe was. Luister goed naar je zelf, als je moe bent dan ben je ook moe! Dat is normaal, denk niet dat je door moet zetten, probeer juist om te ontspannen en praat er over. Ook met je partner, ik heb dat toen te weinig gedaan. En neem jezelf serieus. Je hoeft geen depressie te hebben om jezelf en je lichaam serieus te mogen nemen!
Veel sterkte!
Ook ik had een makkelijke baby (nog steeds hoor, maar nu is het een dreumes van 15 mnd) en snapte maar niet dat ik toch zo moe was. Ik sliep heel slecht omdat ik steeds bang was dat er wat mis wat met hem, ben ook vaker midden in de nacht gaan kijken terwijl hij gewoon sliep.
Daarnaast maakte ik me ook erg druk: lukt het huishouden wel, krijgt mijn kind wel genoeg aandacht, geef ik nog genoeg aandacht aan partner en familie en vrienden.
Iedereen zei: geniet er maar van, maar dat vond ik heel erg moeilijk. Ik vond hem vreselijk lief, maar ik vond het ook zwaar en voelde me daar erg schuldig over.
Lang verhaal kort, toen ik weer ging werken storte ik na een paar weken in, achteraf zie ik wel dat ik daar ook nog helemaal niet aan toe was. Luister goed naar je zelf, als je moe bent dan ben je ook moe! Dat is normaal, denk niet dat je door moet zetten, probeer juist om te ontspannen en praat er over. Ook met je partner, ik heb dat toen te weinig gedaan. En neem jezelf serieus. Je hoeft geen depressie te hebben om jezelf en je lichaam serieus te mogen nemen!
Veel sterkte!
Het is zoals het is
maandag 31 augustus 2009 om 13:02
Ilja74: Nee, ik geef niet eens borstvoeding! Dat zal ook erg veel energie kosten.
Morrie: erg herkenbaar, dat niet durven douchen, dat had ik ook heel sterk in het begin. Het idee dat ie dan ligt te huilen en je komt niet meteen, veel te zielig.
Toen (alsof het al zo lang geleden is) ging ik er echt bij iedere kik heen en viste hem uit de wieg, bleek hij daar helemaal onrustig van te worden. Achteraf heel logisch, maar dat is met alles
Morrie: erg herkenbaar, dat niet durven douchen, dat had ik ook heel sterk in het begin. Het idee dat ie dan ligt te huilen en je komt niet meteen, veel te zielig.
Toen (alsof het al zo lang geleden is) ging ik er echt bij iedere kik heen en viste hem uit de wieg, bleek hij daar helemaal onrustig van te worden. Achteraf heel logisch, maar dat is met alles
maandag 31 augustus 2009 om 13:47
Negen maanden een baby laten groeien in je buik, en vervolgens eruit laten komen, is nou eenmaal niet niks.
Ik heb inderdaad wel eens horen spreken van vrouwen die fit en kwiek achter de kinderwagen huppelden, drie maanden na de geboorte van hun spruit.
Maar ik ken ze niet. En mijn vriendinnen ook niet.
Geef jezelf de tijd, doe rustig aan.
Wat betreft je eigen nachtrust sluit ik me helemaal aan bij eerder gegeven tips: deur open en babyfoon.
En ineens de verantwoordelijkheid voor zo'n levend wezentje in je schoot geworpen krijgen IS ook heftig, en voel je totaal niet schuldig dat het je aanvliegt.
Komt allemaal goed hoor!
Ik heb inderdaad wel eens horen spreken van vrouwen die fit en kwiek achter de kinderwagen huppelden, drie maanden na de geboorte van hun spruit.
Maar ik ken ze niet. En mijn vriendinnen ook niet.
Geef jezelf de tijd, doe rustig aan.
Wat betreft je eigen nachtrust sluit ik me helemaal aan bij eerder gegeven tips: deur open en babyfoon.
En ineens de verantwoordelijkheid voor zo'n levend wezentje in je schoot geworpen krijgen IS ook heftig, en voel je totaal niet schuldig dat het je aanvliegt.
Komt allemaal goed hoor!
maandag 31 augustus 2009 om 18:42
Wat je zegt Youk79, je probeert alles goed te doen, te perfectionistisch en uiteindelijk is niemand daar bij gebaat, niemand verwacht het ook van je, behalve jezelf. Tenminste, dat is mijn ervaring.
En dus, charmant, ben ik heel opgelucht dat ik niet al fit en kwiek achter de kinderwagen hoef te huppelen.
En dus, charmant, ben ik heel opgelucht dat ik niet al fit en kwiek achter de kinderwagen hoef te huppelen.
maandag 31 augustus 2009 om 20:36
quote:Yamuna schreef op 30 augustus 2009 @ 23:49:
en verder TO ..
het is gewoon flink wennen zo de rol als mamma van ....
en de een pikt dat makkelijker op dan de ander.
eerlijk gezegd vloog het mij ook wel eens aan, denkend aan die grote boze buitenwereld waartegen ik ons meisje wil beschermen. de verantwoording voor zo een kleintje, een taak die niet meer terug te geven is ...
een puppy kan je altijd nog naar asiel brengen ( bij wijze van spreken) en als je baan je niet zint kun je ontslag nemen...
maar een kind ... je bent moeder voor altijd.
Daar sla je de spijker op z'n kop: "Eerlijk gezegd". Ik denk dat er héél veel (verse) moeders zijn die herkennen wat je schrijft in je openingspost, maar er simpelweg nauwelijks over praten met anderen. Ikzelf vond het ook leuker om de leuke verhalen te vertellen aan anderen, de ontwikkelingssprongetjes, de lachjes, dan dat ik mijn vertwijfelingen deelde, mijn moeheid, mijn zorgen. Die hield ik, niet eens bewust denk ik, voor mezelf. Zo steken mensen kennelijk in elkaar.
Gewoon over je heen laten komen en je er niet bezwaard over voelen of schuldig over voelen. Het hoort erbij!
en verder TO ..
het is gewoon flink wennen zo de rol als mamma van ....
en de een pikt dat makkelijker op dan de ander.
eerlijk gezegd vloog het mij ook wel eens aan, denkend aan die grote boze buitenwereld waartegen ik ons meisje wil beschermen. de verantwoording voor zo een kleintje, een taak die niet meer terug te geven is ...
een puppy kan je altijd nog naar asiel brengen ( bij wijze van spreken) en als je baan je niet zint kun je ontslag nemen...
maar een kind ... je bent moeder voor altijd.
Daar sla je de spijker op z'n kop: "Eerlijk gezegd". Ik denk dat er héél veel (verse) moeders zijn die herkennen wat je schrijft in je openingspost, maar er simpelweg nauwelijks over praten met anderen. Ikzelf vond het ook leuker om de leuke verhalen te vertellen aan anderen, de ontwikkelingssprongetjes, de lachjes, dan dat ik mijn vertwijfelingen deelde, mijn moeheid, mijn zorgen. Die hield ik, niet eens bewust denk ik, voor mezelf. Zo steken mensen kennelijk in elkaar.
Gewoon over je heen laten komen en je er niet bezwaard over voelen of schuldig over voelen. Het hoort erbij!
maandag 31 augustus 2009 om 20:41
quote:lisajan schreef op 31 augustus 2009 @ 12:17:
Het wordt langzaam aan idd wel minder dat alert zijn en het zou ook niet goed zijn als het niet zo was, gelukkig functioneert mijn moederinstinct dan naar behoren.
Ik merk ook dat ik moeite heb dingen te onthouden, ik schrijf alles meteen op anders vergeet ik het. Als ik nu boodschappen ga doen vergeet ik standaard iets of ik loop naar boven en weet niet meer waarom. D'r is minder ruimte in mijn hoofd.
En da's óók heel herkenbaar. Ik heb bij na mijn verlof bij vergaderingen en besprekingen gezeten waarvan ik dacht: "De koffie is lekker, het is gezellig, maar waar gáát het in hemelsnaam over?!" Kon er werkelijk geen touw aan vastknopen.
Of wilde vragen waar de winkelmandjes stonden in een winkel, en keek de verkoopster schaapachtig aan, ondertussen naarstig bedenkend: "ik wil weten waar die dingen staan waar je je boodschappen in stopt, maar hoe héten die ook alweer???".
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het tochwel een jaar of 3 geduurd heeft voor ik weer een beetje op mijn oude niveau was.
Maar: komt goed!
Het wordt langzaam aan idd wel minder dat alert zijn en het zou ook niet goed zijn als het niet zo was, gelukkig functioneert mijn moederinstinct dan naar behoren.
Ik merk ook dat ik moeite heb dingen te onthouden, ik schrijf alles meteen op anders vergeet ik het. Als ik nu boodschappen ga doen vergeet ik standaard iets of ik loop naar boven en weet niet meer waarom. D'r is minder ruimte in mijn hoofd.
En da's óók heel herkenbaar. Ik heb bij na mijn verlof bij vergaderingen en besprekingen gezeten waarvan ik dacht: "De koffie is lekker, het is gezellig, maar waar gáát het in hemelsnaam over?!" Kon er werkelijk geen touw aan vastknopen.
Of wilde vragen waar de winkelmandjes stonden in een winkel, en keek de verkoopster schaapachtig aan, ondertussen naarstig bedenkend: "ik wil weten waar die dingen staan waar je je boodschappen in stopt, maar hoe héten die ook alweer???".
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het tochwel een jaar of 3 geduurd heeft voor ik weer een beetje op mijn oude niveau was.
Maar: komt goed!
maandag 31 augustus 2009 om 21:16
In het kader van eerlijkheid: op (bijna) alle kaartjes die wij na de geboorte kregen stond: geniet van je kraamtijd. Nou, dat is mij helemaal niet gelukt, ik was compleet overdonderd door alles wat er gebeurde: operatie (keizersnee), het kersverse moederschap. Na de kraamtijd ging ik er pas van genieten.
Ik had tijd nodig om aan de nieuwe situatie te wennen.
Ik ben het helemaal met kaaskopje eens: blijkbaar deel je je twijfels niet zo snel. Als meer moeders dat wel zouden doen, zou ik juist minder twijfels hebben over mezelf (ben ik nog duidelijk?)
Ik had tijd nodig om aan de nieuwe situatie te wennen.
Ik ben het helemaal met kaaskopje eens: blijkbaar deel je je twijfels niet zo snel. Als meer moeders dat wel zouden doen, zou ik juist minder twijfels hebben over mezelf (ben ik nog duidelijk?)
maandag 31 augustus 2009 om 21:20
hahahaha lisajan geweldig die kaartjes met geniet van je kraamtijd ...
hechtingen , aambeien, emotioneel een wrak, de nieuwe verantwoordelijkheden die je naar de strot vliegen, slapeloze nachten terwijl je al zo moe bent van je bevalling, onzker over de verzorging en de behoeften van je kindje ...
jaaaaahaaaaa het is DIK genieten hoor !
maar ze bedoelen het lief
hechtingen , aambeien, emotioneel een wrak, de nieuwe verantwoordelijkheden die je naar de strot vliegen, slapeloze nachten terwijl je al zo moe bent van je bevalling, onzker over de verzorging en de behoeften van je kindje ...
jaaaaahaaaaa het is DIK genieten hoor !
maar ze bedoelen het lief
maandag 31 augustus 2009 om 21:24
Makkelijke baby *check*
Doorslapen vanaf 5 weken *check*
Moemoemoe(der) *check*
Vergeetachtig *check* (wandelen met 5 graden en dan het jasje vergeten mee te nemen bijvoorbeeld)
Ze zeggen niet voor niks; 9 maanden op, 9 maanden af.
Als dit allemaal over ruim een half jaar nog speelt, kom je nog maar eens terug
Doorslapen vanaf 5 weken *check*
Moemoemoe(der) *check*
Vergeetachtig *check* (wandelen met 5 graden en dan het jasje vergeten mee te nemen bijvoorbeeld)
Ze zeggen niet voor niks; 9 maanden op, 9 maanden af.
Als dit allemaal over ruim een half jaar nog speelt, kom je nog maar eens terug
maandag 31 augustus 2009 om 21:26
quote:parel27 schreef op 31 augustus 2009 @ 12:26:
Ik zou ervan genieten dat het allemaal zo lekker loopt!
denk dat je ook gewoon even moet wennen aan het moederschap en de verantwoordelijk enzo.
doordat iedereen je het GENIETEN zo door de strot probeert te douwen, denk je bijna dat er iets niet goed is met je als je er niet van kan genieten op dat moment.
iedereen die je ziet met zo een klein hummeltje die eindigt het kletspraatje met "nou geniet er maar van" alle kaartjes die in de bus rollen staat , Geniet er maar van ...
maar door de hormonen, en de veranderde situatie, etc is het soms gewoon even moeilijk om alleen maar te genieten. natuurlijk zijn er momenten genoeg dat je zcuhtend met een glimlach op je gezicht intens geniet van je kleintje , maar er zijn ook heel veel momenten van stress, onzekerheid, angsten etc etc ... maar daar hebben we het gewoon niet zo graag over.
Ik zou ervan genieten dat het allemaal zo lekker loopt!
denk dat je ook gewoon even moet wennen aan het moederschap en de verantwoordelijk enzo.
doordat iedereen je het GENIETEN zo door de strot probeert te douwen, denk je bijna dat er iets niet goed is met je als je er niet van kan genieten op dat moment.
iedereen die je ziet met zo een klein hummeltje die eindigt het kletspraatje met "nou geniet er maar van" alle kaartjes die in de bus rollen staat , Geniet er maar van ...
maar door de hormonen, en de veranderde situatie, etc is het soms gewoon even moeilijk om alleen maar te genieten. natuurlijk zijn er momenten genoeg dat je zcuhtend met een glimlach op je gezicht intens geniet van je kleintje , maar er zijn ook heel veel momenten van stress, onzekerheid, angsten etc etc ... maar daar hebben we het gewoon niet zo graag over.
