radeLOOS

a) Ik snap het verhaal niet helemaal. Wou hij weg of wou jij dat hij wegging?



b) Ik snap het probleem ook niet. Hou je wel van hem? Ben je wel verliefd op hem? Daar lees ik niks van terug, maar zo te horen niet. Waarom laat je hem niet gewoon gaan als je die hele relatie niet ziet zitten? Wat houd je bij hem?



c) Wat is "Derstraks"?

Zoals ik het lees zijn jullie na een maand al bij elkaar ingetrokken. Dat is bijna gedoemd om fout te gaan, dan zie je inderdaad ineens alle minpuntjes die je nog niet kende, wat tot ergernissen leidt.



Ook begrijp ik niet wat je met deze relatie wilt. Zoiets als: ik vind het niet leuk en doe ook niet leuk, maar ik wil wel dat hij van me houdt? Misschien moet je eerst even met jezelf aan de slag.

Derstraks betekent zoiets als pasgeleden, eerder vandaag. Ik denk Belgisch

quote:juniper8 schreef op 01 september 2009 @ 15:28:

Derstraks betekent zoiets als pasgeleden, eerder vandaag. Ik denk BelgischHet zal dan wel "daarstraks" zijn.

gevalletje verlatingsangst???

quote:Sa88 schreef op 01 september 2009 @ 15:15:

Hoi!



Ik ben 21 jaar en heb gedurende 9 maanden een relatie. In het begin ging alles uitstekend en binnen de maand trok hij bij mij thuis in.

Tot dit weekend.. Ik had al het hele weekend een vreemd gevoel. Ik erger mij vaak en kan dan ook mijn mond niet houden en het zoveelste meningsverschil, ruzie, .. was ook weer gelijk daar. Het resultaat: hij zou al zijn spullen thuis komen halen en terug naar zijn thuis gaan, maar dat wou ik helemaal niet! Voor hem was de relatie helemaal niet gedaan, maar voor mij leek het wel zo moest hij echt gaan. Hij wilde dat dus wel?

Hij is uiteindelijk niet gegaan maar ik bleef met dat raar gevoel zitten. Waarom is hij niet weggegaan? Heeft hij daar ook een reden voor?

Nu geeft hij dus toe dat hij wel nog van mij houdt maar op een andere manier dan vroeger. Wil jij door met iemand die eigenlijk niet meer gek op je is? Hij zegt dat dit vooral komt omdat ik zo veranderd ben, omdat ik niet meer de persoon ben die ik in het begin was. Het ergste is dat hij nog gelijk heeft ook. In het begin ben ik een lief meisje maar zodra ik die persoon ken verander ik helemaal. Ik doe niet meer lief, kan niets meer van die persoon verdragen, jaag me om het minste op en op de duur leven we als broer en zus... Dus jij haalt wat binnen en zodra dat binnen is laat jij je ware aard zien en is er geen donder meer aan. En nu zit je in de puree omdat hij dat doorheeft. Heb je door dat jij helemaal niet leuk overkomt nu? Hypocriet en gemeen eigenlijk?

Hij is nog wel verliefd maar op de persoon die ik vroeger was. De persoon die hij dacht dat je was, niet op jou.

Ik zou alles doen zodat het terug gelijk vroeger wordt maar met de beste wil van de wereld weet ik dat ik dat niet kan. Want zo ben je niet, heb je dat al aan hem vertelt? Dat lijkt me wel zo eerlijk om te doen.

Ik stel hem 100 keer per dag dezelfde vragen gewoon omdat ik op zoek ben naar bevestiging zodat ik weet dat hij me nog wil. En telkens als ik zeg: ' het wordt nooit meer zoals vroeger hè?' dan zegt hij van wel, dat ik gewoon wat moet veranderen. Dat het nooit wordt zoals in het begin weet ik zelf ook, daar ben ik ook helemaal niet naar op zoek, ik wil gewoon de tijd terug dat het goed ging en ik niet de ambetante uithing. Je hing niets uit, je was jezelf. Dat vertel je eerder ook al. Terug in de tijd gaat niet, ook niet terug naar iets wat je niet bent. Ga daar dus ook geen energie in stoppen. Daarnaast is continu bevestiging vragen én een teken dat he helemaal niet goed gaat, en hoogst onaantrekkelijk. Heb jij hulp om weer lekker in je vel te zitten, want ik denk dat je daar moet beginnen. Als jij lekker in je vel zit, ga je je ook anders opstellen tegen een ander, waardoor je ook in staat gaat zijn voor een leuke relatie waarin je niet hoeft te claimen of bevestiging hoeft te vragen.

Derstraks stuurde ik hem dat het me speet dat ik de laatste dage zo gedaan heb en hij zei dat hij dat wel begreep. En toen ik stuurde van dat ik niet aan hem uitkon omdat hij dan weer zegt dat alles weer goed komt en dan weet hij het weer niet kreeg ik als antwoord dat hij het zelf allemaal niet weet en dat we wel zulle zien hoe het loopt. We doen ook nooit meer dingen samen, gewoon omdat ik er geen zin in heb en ik weet ook dat dat aan hem knaagt. Als je daar geen zin in hebt, wat maakt dan dat je wel nog zin hebt in een relatie met hem? Je klinkt helemaal niet verliefd, alleen maar afhankelijk. En ook daar word je niet gelukkig van.



Ik weet gewoon niet wat ik moet denken. Hij heeft me wel veel geknuffeld vant weekend enzo maar ik heb meer het gevoel dat het is uit medelijden, hij weet dat ik er vanaf zie. Momenteel heb ik echt het gevoel dat het van zijn kant gewoon op is. Zijn sms'en zijn ook kortaf, maar thuis is hij zo lief als het maar kan.

Ik kan gewoon niet overweg met die onzekerheid.. ik wil niet verder gaan als ik weet dat het volgende maand er toch tegen zit.. en ik word gewoon kwaad ervan dat hij niet weet of het goedkomt maar ik weet zelf ook dat hij dat niet kan weten. Nu laat je alles van hem afhangen. Wat is er mis met een keuze maken. Zo zou je kunnen kiezen voor jezelf, en besluiten dat je hier helemaal geen zin in hebt. Waarom dit laten doorsluimeren als het einde al in zicht is.



Ik sta gewoon op het punt van instorten en ben echt radeloos! Ik heb al enorm veel afgezien op het vlak van relaties en ben er iedere keer sterk uitgekome maar dit zou ik echt nooit teboven komen!

Ik weet echt niet wat ik nog kan doen..



Je laat jezelf radeloos zijn. En natuurlijk kom je dit te boven. De wereld vergaat niet als je stopt met dit onzinning, ongelukkig makend gedoe. Het werkt niet tussen jullie en jij komt over alsof het een heel goed plan is dat je aan jezelf zou gaan werken, zodat je wat leuker tegen een ander doet en wat sterker in je schoenen komt te staan. Je zelfvertrouwen moet groeien, daardoor ga je minder claimen en minder bevestiging vragen. Dat is voor jezelf én voor de ander veel leuker.



Dus stop hiermee, want je krijgt hier niet uit wat je wilt. Ga uitzoeken waarom je hier zo aan vast wil blijven houden en laat het los.

Ik zou eerst eens proberen om niet steeds te vragen of hij wel van je houdt en hem met jouw onzekerheden te confronteren.



Natuurlijk is zijn gevoel anders als in het begin: dat is bij jou toch ook zo? Doordat jij hem dwingt om steeds zijn gevoelens te analyseren en te uiten gaat hij aan zichzelf twijfelen en zegt hij misschien wel dingen die hij diep in zijn hart niet meent.



Ook ik vind het een heel slecht idee om zo snel samen te gaan wonen.

Misschien kunnen jullie beter alsnog een tijdje apart gaan wonen zodat alles thuis niet steeds op scherp staat.

En waardoor het komt? Waarschijnlijk is het gevoel niet genoeg. Je houdt van de zogenaamde zekerheid lijkt het wel, niet van hem.



Probeer er niet meer van te maken dan het is. Dat gaat je toch niet lukken. Het is een niet werkende relatie, zoveel is duidelijk. Als je hieruit stapt heb je wel de mogelijkheid om aan jezelf te werken.



Verder vind ik je erg extreem in je uitlatingen. Je komt dit nooit te boven, hij maakt je kapot. Beiden niet waar, en beiden je eigen verantwoordelijkheid. Stap uit de slachtofferrol waar je jezelf in hebt gemanouvreerd en krijg ballen.

mensen met verlatingsangst zijn vaak onzeker en houden eigenlijk niet van zichzelf. ze durven vaak niet echt iemand heel dichtbij te laten komen, omdat ze bang zijn zich zo te hechten aan die persoon dat ze bang zijn het niet aan te kunnen als die persoon hen toch zou verlaten.

dus spelen ze een spel van afstand nabijheid. iemand nabij laten komen en dan uit angst weer af te stoten. dit vaak door onuitstaanbaar en onredelijk gedrag. daar zit ook een stuk self-full-filling prophecy in. als ze dan uiteindelijk verlaten worden, denken ze, zie je nou wel! terwijl ze dat zelf voor mekaar hebben...



meid, ga aan jezelf werken. ga met iemand praten. deze relatie is destructief en kan alleen nog een kans van slagen hebben als jij je normaal gaat gedragen en in je eentje gaat dat niet 123 lukken...

Hey,



Zit je zelf wel lekker in je vel? Eerst moet dat goed zitten; zelfvertrouwen hebben en dan komt het vertrouwen in je relatie vanzelf als alles goed zit.



Jullie hebben er nu éénmaal voor gekozen om na een maand te gaan samenwonen. Je kan altijd weer terug als jullie dat willen, toch? Of deal with it! Na een tijdje zie je elkaars minpunten, maar je bent toch niet voor niks samen met hem? Waardoor ben je op hem gevallen?



En ga er inderdaad eens uit met hem! Misschien doordat je je niet zo goed voelt, dat je geen zin hebt om dingen te doen? Je moet proberen niet in een zwart gat te vallen: blijf je dingen doen!



Veel sterkte,



Sam

quote:Madhe schreef op 01 september 2009 @ 15:48:



Probeer er niet meer van te maken dan het is. Dat gaat je toch niet lukken. Het is een niet werkende relatie, zoveel is duidelijk. Als je hieruit stapt heb je wel de mogelijkheid om aan jezelf te werken.

Je kunt ook tijdens een relatie aan jezelf werken!

Ga aan jezelf werken. Daar ligt het probleem. Jij zit zo te horen niet lekker in je vel.



En stop met als een bezetene te kijken naar hoe het vroeger was. Het heeft geen zin als je steeds gaat roepen "het wordt nooit meer als vroeger he?" en dan hij dat vooral wel moet zeggen dat het heus wel gaat gebeuren. Vroeger bestaat niet meer dus kijk vooruit. En een relatie onderhouden is soms hard werken maar "lief zitten doen" komt op mij over als een toneelstukje.



Als je het niet kan opbrengen om een leuke vriendin te zijn dan is er iets mis in je relatie. Ga leuke dingen doen met elkaar, praat als er iets mis is, maar ga niet elke dag je relatie van onder tot boven analyseren daar kan geen mens tegen. En geef elkaar ook de ruimte om zelf dingen te doen, misschien zitten jullie ook iets te veel op elkaars lip.

Meid,



Dit gaat niet in één keer over! Heb er zelf ook last van, al twee jaar. Ga werken aan jezelf en aan je relatie. Óf kies voor de makkelijke weg: uitmaken.

quote:Sammelehein schreef op 01 september 2009 @ 15:55:

[...]





Je kunt ook tijdens een relatie aan jezelf werken!



Natuurlijk kan dat, voornamelijk als er tijdens de relatie iets gebeurd waardoor je aan jezelf moet werken. Ik denk dat als het van te voren al niet goed zat (en zo komt het op me over) je beter zonder relatie aan jezelf werkt.



Ik ben van het principe; zadel een ander niet met de zooi op, dan heb je gewoon. Als je nog niets te bieden hebt moet je geen relatie beginnen.

Jullie zijn gaan samenwonen in je ouderlijk huis? No way dat ik dat had hoeven proberen. Zoek een stekje voor jullie zelf dan, als je zo nodig wilt samenwonen. Dat lijkt me veel verstandiger.

Omdat je het nog steeds allemaal van hem laat afhangen en hem verantwoordelijk houdt hiervoor. En omdat het langzaam begint door te dringen tot je dat je hiermee dingen van hem vraagt waar hij niet voor kan zorgen.



Dit weekend werd je wakker geschud. Dat zal even heftig zijn geweest. Maar wat ga je hier nu mee doen?

Het raakt je nu extra omdat je niet goed in je vel zit. Je mechanisme in jezelf gaat dan aan de slag: overal negativiteit strooien en je bent niet sterk genoeg (op dit moment!) om er positieve dingen tegenaan te gooien. Steeds bevestiging zoeken... steeds proberen je grootste angst voor te zijn... Heel vermoeiend!



Sterkte!

Oh dus eigenlijk wonen jullie nog thuis en is hij bij jou en je vader ingetrokken? Poeh!



Ik weet hoe het is om vaak thuis te zitten omdat je werkloos bent, ik zit momenteel in een soortgelijke situatie. Als je niet oppast ga je de ontevredenheid over je eigen situatie afreageren op je partner. Ga dingen doen met die vrije tijd, ga wat sporten, spreek wat af met mensen die je kent, ga er in ieder geval even uit elke dag anders gaat het echt aan je vreten, en je vriend kan daar niks aan doen. Maar dan komt je dus in een negatieve spiraal.

Herken het erg!

Ik trek het mij ook erg aan als iemand (vooral iemand waar je veel omgeeft) iets verkeerds zegt. Als ik me goed voel, kan ik onverschillig reageren, maar als ik me k*t voel, komt de klap 1000 keer zo hard aan...

Neem je tijd...

En bedenk: je bent een heeeeeel klein stipje in het heelal en die maakt zich ergens zorgen over. Relativeer het! Wat is nu het ergste wat er kan gebeuren?