Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
maandag 7 september 2009 om 19:00
Het feest zelf was leuk. Wel wat druk voor mij. Ben nu nog loom ervan.
Ik kreeg al mijn pammetjes gewoon nog vergoed ook na januari. Mijn psychiater zet de code b2 erop en daarom krijg ik het vergoed. Snap het zelf ook niet helemaal, maar het is wel fijn.
Ik kreeg al mijn pammetjes gewoon nog vergoed ook na januari. Mijn psychiater zet de code b2 erop en daarom krijg ik het vergoed. Snap het zelf ook niet helemaal, maar het is wel fijn.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 7 september 2009 om 19:03
Ik snap er ook niks van. Moest ze begin van het jaar zelf betalen (geen probleem want een stuk goedkoper dan de alcohol die bij mij t alternatief voor de pammetjes zou zijn)
En nu krijg ik ze weer gewoon mee.
Heb trouwens wel eens gezien op TV dat sommige bejaarden gingen afkicken van slaapmiddelen omdat ze het zelf moesten gaan betalen. (Verder helemaal niet belangrijk hier... eigenlijk)
En nu krijg ik ze weer gewoon mee.
Heb trouwens wel eens gezien op TV dat sommige bejaarden gingen afkicken van slaapmiddelen omdat ze het zelf moesten gaan betalen. (Verder helemaal niet belangrijk hier... eigenlijk)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 7 september 2009 om 19:41
quote:Elynn schreef op 05 september 2009 @ 00:08:
Zonder bul een slechte kwaliteit van leven? Haha, laat me niet lachen. Ik heb door allerlei toestanden me een slag in de rondte gestudeerd maar nooit een WO-studie afgerond. Dat ik moest stoppen was nogal slikken (om het maar eufemistisch uit te drukken), maar vervolgens is het wat je ervan maakt. Ik ben slim, verbaal sterk, heb mensenkennis en ben breed geïnteresseerd en ontwikkeld. En ik run een goedlopende eenmanszaak. Dit zeg ik niet om mezelf op de borst te kloppen: jij beschikt ook over die kwaliteiten, gebruik ze!
Dit vond ik een mooie post. Gewoon, voor mezelf
Heb het grootste deel van het topic bijgelezen. Deze post sprong er voor mij gisteren al uit, en dat wil ik toch even melden.
Elynn, ik ken je geschiedenis niet, maar kan je bijdagen hier erg waarderen.
Zonder bul een slechte kwaliteit van leven? Haha, laat me niet lachen. Ik heb door allerlei toestanden me een slag in de rondte gestudeerd maar nooit een WO-studie afgerond. Dat ik moest stoppen was nogal slikken (om het maar eufemistisch uit te drukken), maar vervolgens is het wat je ervan maakt. Ik ben slim, verbaal sterk, heb mensenkennis en ben breed geïnteresseerd en ontwikkeld. En ik run een goedlopende eenmanszaak. Dit zeg ik niet om mezelf op de borst te kloppen: jij beschikt ook over die kwaliteiten, gebruik ze!
Dit vond ik een mooie post. Gewoon, voor mezelf
Heb het grootste deel van het topic bijgelezen. Deze post sprong er voor mij gisteren al uit, en dat wil ik toch even melden.
Elynn, ik ken je geschiedenis niet, maar kan je bijdagen hier erg waarderen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 7 september 2009 om 20:47
Moon, fijn dat je er wat aan hebt.
Mijn geschiedenis? Ik ben een ontzettend zielige wees. Mijn moeder overleed toen ik 5 was en mijn vader pleegde (na een langdurige depressie) zelfmoord toen ik 17 was. Daar heb ik zeker een knauw van meegekregen, maar na veel mentaal geworstel ben ik er juist heel sterk door geworden.
Mijn geschiedenis? Ik ben een ontzettend zielige wees. Mijn moeder overleed toen ik 5 was en mijn vader pleegde (na een langdurige depressie) zelfmoord toen ik 17 was. Daar heb ik zeker een knauw van meegekregen, maar na veel mentaal geworstel ben ik er juist heel sterk door geworden.
maandag 7 september 2009 om 21:09
quote:Elynn schreef op 07 september 2009 @ 20:47:
Moon, fijn dat je er wat aan hebt.
Mijn geschiedenis? Ik ben een ontzettend zielige wees. Mijn moeder overleed toen ik 5 was en mijn vader pleegde (na een langdurige depressie) zelfmoord toen ik 17 was. Daar heb ik zeker een knauw van meegekregen, maar na veel mentaal geworstel ben ik er juist heel sterk door geworden.Vind jij het ook zo gek om te moeten zeggen dat je wees bent? Er lijkt een soort angst hierom heen te zitten, Zeker als je jong bent dan lijkt het te dichtbij te komen voor diverse mensen. Ze weten dan niet hoe te reageren.
Moon, fijn dat je er wat aan hebt.
Mijn geschiedenis? Ik ben een ontzettend zielige wees. Mijn moeder overleed toen ik 5 was en mijn vader pleegde (na een langdurige depressie) zelfmoord toen ik 17 was. Daar heb ik zeker een knauw van meegekregen, maar na veel mentaal geworstel ben ik er juist heel sterk door geworden.Vind jij het ook zo gek om te moeten zeggen dat je wees bent? Er lijkt een soort angst hierom heen te zitten, Zeker als je jong bent dan lijkt het te dichtbij te komen voor diverse mensen. Ze weten dan niet hoe te reageren.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 7 september 2009 om 21:25
IBI, zeker toen ik jonger was (ben nu 34) had ik inderdaad het idee dat mensen niet wisten hoe ze moesten reageren. Op de een of andere manier raakt het veel mensen.
Als puber en als student vond ik het vreselijk om te vertellen dat ik wees was. In eerste instantie omdat ik het niet zonder te huilen kon vertellen, later vooral omdat ik niet het stempel zielig wilde krijgen. Op een gegeven moment had ik zelfs een pasklaar verhaal dat ik als een langspeelplaat afdraaide.
Nu heb ik er geen moeite meer mee, want ik heb het hele gebeuren een plek gegeven én mensen reageren nu minder ontdaan. Blijkbaar is het op je 34e normaler dat je ouders niet meer leven.
Als puber en als student vond ik het vreselijk om te vertellen dat ik wees was. In eerste instantie omdat ik het niet zonder te huilen kon vertellen, later vooral omdat ik niet het stempel zielig wilde krijgen. Op een gegeven moment had ik zelfs een pasklaar verhaal dat ik als een langspeelplaat afdraaide.
Nu heb ik er geen moeite meer mee, want ik heb het hele gebeuren een plek gegeven én mensen reageren nu minder ontdaan. Blijkbaar is het op je 34e normaler dat je ouders niet meer leven.
maandag 7 september 2009 om 22:05
Wilde even trots vertellen dat ik van een lieve forummer allemaal boeken krijg over poezen/katten!
Net weer even geweest bij de poezebeesjes, ik kan niet kiezen hoor. Vriend heeft keuze al gemaakt maar ik heb tijd genoeg dus ik kies wel als ze eenmaal de kamer doorlopen!
Nu ga ik proberen te slapen. Iedereen een fijne avond en tot morgen!
Net weer even geweest bij de poezebeesjes, ik kan niet kiezen hoor. Vriend heeft keuze al gemaakt maar ik heb tijd genoeg dus ik kies wel als ze eenmaal de kamer doorlopen!
Nu ga ik proberen te slapen. Iedereen een fijne avond en tot morgen!
maandag 7 september 2009 om 22:11
Ik herken dat heel erg. Ik gebruik het woord wees ook eigenlijk nooit. Ik zeg zonder emotie: mijn ouders zijn overleden.
Mensen vonden en vinden het eng dat ik dit zonder zichtbare emotie vertel. Ze verwachten natuurlijk niet dat ik als 26 jarige (vanaf mijn 20ste) wees ben. Daarnaast verwachten ze emotie als ik erover praat.
Zelfs binnen de therapie wilde ze heel de tijd maar dat ik emotie toonde of voelde, maar dat heb ik altijd geblokt.
Al sinds mijn 14 de woonde ik vaak alleen met mijn 15 jarige zus. Dan was mijn moeder opgenomen. Soms moest ik dan een les missen op school omdat er bv. iemand de meterstanden kwam opmeten. Daar botste ik ook op een hoop onbegrip en vooral op medelijden. Als ik iets niet ben is het wel zielig, maar dat gaat er bij veel mensen niet in.
Is je moeder ook onverwachts overleden? Mijn vader is toen ik 3 was vermoord door een werknemer van hem. Mijn moeder bleef achter met 3 kinderen en depressies. Mijn moeder is ook onverwachts overleden aan het hartstilstand. Mensen weten hier gewoon niet mee om te gaan. Of ze willen er over blijven praten, of ze vermijden het onderwerp of en dat is het ergste vermijden mij nadat ze mijn verhaal horen.
Mensen vonden en vinden het eng dat ik dit zonder zichtbare emotie vertel. Ze verwachten natuurlijk niet dat ik als 26 jarige (vanaf mijn 20ste) wees ben. Daarnaast verwachten ze emotie als ik erover praat.
Zelfs binnen de therapie wilde ze heel de tijd maar dat ik emotie toonde of voelde, maar dat heb ik altijd geblokt.
Al sinds mijn 14 de woonde ik vaak alleen met mijn 15 jarige zus. Dan was mijn moeder opgenomen. Soms moest ik dan een les missen op school omdat er bv. iemand de meterstanden kwam opmeten. Daar botste ik ook op een hoop onbegrip en vooral op medelijden. Als ik iets niet ben is het wel zielig, maar dat gaat er bij veel mensen niet in.
Is je moeder ook onverwachts overleden? Mijn vader is toen ik 3 was vermoord door een werknemer van hem. Mijn moeder bleef achter met 3 kinderen en depressies. Mijn moeder is ook onverwachts overleden aan het hartstilstand. Mensen weten hier gewoon niet mee om te gaan. Of ze willen er over blijven praten, of ze vermijden het onderwerp of en dat is het ergste vermijden mij nadat ze mijn verhaal horen.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 7 september 2009 om 22:11
Choco wat lief zeg! Neem gewoon de tijd om een leuke uit te kiezen ze zijn zich nu ook nog volop aan het ontwikkelen he.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 7 september 2009 om 22:18
quote:Elynn schreef op 07 september 2009 @ 20:47:
Moon, fijn dat je er wat aan hebt.
Mijn geschiedenis? Ik ben een ontzettend zielige wees. Mijn moeder overleed toen ik 5 was en mijn vader pleegde (na een langdurige depressie) zelfmoord toen ik 17 was. Daar heb ik zeker een knauw van meegekregen, maar na veel mentaal geworstel ben ik er juist heel sterk door geworden.
Heftig hoor. Jeugd, pubertijd en 'jongvolwassenheid' zijn voor veel mensen periodes met hier en daar een struikelblok, maar als je meemaakt wat jij meegemaakt hebt wordt het wel een stuk zwaarder allemaal.
Heb je verder familie?
Je komt inderdaad sterk over. Wijs
Moon, fijn dat je er wat aan hebt.
Mijn geschiedenis? Ik ben een ontzettend zielige wees. Mijn moeder overleed toen ik 5 was en mijn vader pleegde (na een langdurige depressie) zelfmoord toen ik 17 was. Daar heb ik zeker een knauw van meegekregen, maar na veel mentaal geworstel ben ik er juist heel sterk door geworden.
Heftig hoor. Jeugd, pubertijd en 'jongvolwassenheid' zijn voor veel mensen periodes met hier en daar een struikelblok, maar als je meemaakt wat jij meegemaakt hebt wordt het wel een stuk zwaarder allemaal.
Heb je verder familie?
Je komt inderdaad sterk over. Wijs
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 7 september 2009 om 22:23
Ibi, ook al zo'n heftig verhaal. Je had er laatst wel iets over gezegd. Moord is wel heel erg ingrijpend. Ik wil niet spreken in termen van erger of minder erg, maar het is wel anders dan natuurlijk overlijden. Het roept hele andere vragen op denk ik.
En dat je moeder geen makkelijk leven heeft gehad nadat haar man vermoord was... is ook niet zo gek.
Wat je zegt over emotieloos vertellen: dat heb ik ook idd. Soms kan ik met een uitgestreken gezicht vertellen over mijn opname, wat ik daar gezien en meegemaakt heb, blablabla. En dan vergeet ik bijna dat het voor de gesprekspartner best heftig is. Soms zie je het gezicht vertrekken en dan denk ik: oh, even een verkorte versie. Of: even censureren.
En andere momenten krijg ik het verhaal mijn strot niet uit. Bijvoorbeeld bij een scharrel die te leuk was om alleen maar 'scharrel' te zijn. Maar hoe vertel je dan wat je meegemaakt hebt? Zag hem ook voornamelijk als er feest en drank was, dan komen de emoties iets sneller boven. Heb nooit wat verteld. Geen contact meer met die persoon ook (want 'we hadden nooit wat gedeeld' vond hij. Nouja, wel het bed enzo, maar verder idd niet). Zal hem ooit wel weer zien ivm gezamenlijke vrienden, dat wel.
En dat je moeder geen makkelijk leven heeft gehad nadat haar man vermoord was... is ook niet zo gek.
Wat je zegt over emotieloos vertellen: dat heb ik ook idd. Soms kan ik met een uitgestreken gezicht vertellen over mijn opname, wat ik daar gezien en meegemaakt heb, blablabla. En dan vergeet ik bijna dat het voor de gesprekspartner best heftig is. Soms zie je het gezicht vertrekken en dan denk ik: oh, even een verkorte versie. Of: even censureren.
En andere momenten krijg ik het verhaal mijn strot niet uit. Bijvoorbeeld bij een scharrel die te leuk was om alleen maar 'scharrel' te zijn. Maar hoe vertel je dan wat je meegemaakt hebt? Zag hem ook voornamelijk als er feest en drank was, dan komen de emoties iets sneller boven. Heb nooit wat verteld. Geen contact meer met die persoon ook (want 'we hadden nooit wat gedeeld' vond hij. Nouja, wel het bed enzo, maar verder idd niet). Zal hem ooit wel weer zien ivm gezamenlijke vrienden, dat wel.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 7 september 2009 om 22:24
maandag 7 september 2009 om 22:30
IBI, ik herken het, dat je als puber je eigen vader/moeder moet spelen omdat je eigenlijke vader/moeder depressief is. Ik vond dat aan de ene kant moeilijk, maar aan de andere kant niet meer dan normaal (want zo was de situatie nu eenmaal). Nu ik zelf een kind heb, voel ik pas hoe schrijnend het eigenlijk moet zijn geweest.
Ik heb er heel lang niet bij stil gestaan wat de dood van mijn ouders met me deed. Ik wilde door, ik wilde dat alles gewoon was. Het laatste wat ik wilde was medelijden.
Je vader vermoord... Dat lijkt me heel moeilijk te verteren. Mijn moeder is niet onverwacht overleden; ze had borstkanker.
Nu ik ouder ben en alles al wat verder me achter me ligt, is het makkelijker om ermee om te gaan. Ik hoop dat dat jou ook lukt. Als ik je heldere en genuanceerde denktrant en teksten zo zie, geloof ik daar zeker wel in.
Ik heb er heel lang niet bij stil gestaan wat de dood van mijn ouders met me deed. Ik wilde door, ik wilde dat alles gewoon was. Het laatste wat ik wilde was medelijden.
Je vader vermoord... Dat lijkt me heel moeilijk te verteren. Mijn moeder is niet onverwacht overleden; ze had borstkanker.
Nu ik ouder ben en alles al wat verder me achter me ligt, is het makkelijker om ermee om te gaan. Ik hoop dat dat jou ook lukt. Als ik je heldere en genuanceerde denktrant en teksten zo zie, geloof ik daar zeker wel in.
maandag 7 september 2009 om 22:41
quote:Moonlight82 schreef op 07 september 2009 @ 22:18:
[...]
Heftig hoor. Jeugd, pubertijd en 'jongvolwassenheid' zijn voor veel mensen periodes met hier en daar een struikelblok, maar als je meemaakt wat jij meegemaakt hebt wordt het wel een stuk zwaarder allemaal.
Heb je verder familie?
Je komt inderdaad sterk over. Wijs
Hoi Moon,
Dat zat me bij m'n emotionele ontwikkeling ook inderdaad behoorlijk in de weg. Door gebrek aan ouderlijk voorbeeld en doordat ik alles verdrong, heb ik pas veel later dan normaal geleerd hoe je eigenlijk met dingen omgaat. Emoties en hoe je die hanteert, zijn nog steeds niet m'n sterkste kant.
Ik heb een jongere broer. Hij is schizofreen, waardoor ik eigenlijk meer z'n moeder ben dan dat we als broer en zus nu 's lekker even over vroeger, nu en later kunnen praten. Verder heb ik nog wat ooms en tantes en neven en nichten. Met de meesten heb ik geen contact. Ik bel wel geregeld met één oom en tante. Ga zo'n twee keer per jaar een weekeinde bij ze langs en zij komen ook wel eens hier. Merk dat ik het heel fijn vind om uit de eerste hand verhalen over mijn ouders te horen.
Wijs?
[...]
Heftig hoor. Jeugd, pubertijd en 'jongvolwassenheid' zijn voor veel mensen periodes met hier en daar een struikelblok, maar als je meemaakt wat jij meegemaakt hebt wordt het wel een stuk zwaarder allemaal.
Heb je verder familie?
Je komt inderdaad sterk over. Wijs
Hoi Moon,
Dat zat me bij m'n emotionele ontwikkeling ook inderdaad behoorlijk in de weg. Door gebrek aan ouderlijk voorbeeld en doordat ik alles verdrong, heb ik pas veel later dan normaal geleerd hoe je eigenlijk met dingen omgaat. Emoties en hoe je die hanteert, zijn nog steeds niet m'n sterkste kant.
Ik heb een jongere broer. Hij is schizofreen, waardoor ik eigenlijk meer z'n moeder ben dan dat we als broer en zus nu 's lekker even over vroeger, nu en later kunnen praten. Verder heb ik nog wat ooms en tantes en neven en nichten. Met de meesten heb ik geen contact. Ik bel wel geregeld met één oom en tante. Ga zo'n twee keer per jaar een weekeinde bij ze langs en zij komen ook wel eens hier. Merk dat ik het heel fijn vind om uit de eerste hand verhalen over mijn ouders te horen.
Wijs?
dinsdag 8 september 2009 om 03:32
Ik kan weer eens niet slapen. Heb al 2 pammetjes op maar nog steeds wakker. Begin ook aardig verkouden te worden dus dat komt het in slaap vallen ook niet ten goede.
Reageer morgen even op de laatste posts. t Zou nu een wazig verhaal worden denk ik.
Heb gewoon mijn ritme weer helemaal door de war gegooid t weekend.
En ik heb nog geen nieuwe leeslamp aangeschaft. t Gaat niet alleen om t bolletje, moet een hele nieuwe lamp hebben. Oude was al stuk. Als ik nu even ga lezen doe ik dat met groot licht en blijf ik dus gewoon klaarwakker. Niet handig.
Reageer morgen even op de laatste posts. t Zou nu een wazig verhaal worden denk ik.
Heb gewoon mijn ritme weer helemaal door de war gegooid t weekend.
En ik heb nog geen nieuwe leeslamp aangeschaft. t Gaat niet alleen om t bolletje, moet een hele nieuwe lamp hebben. Oude was al stuk. Als ik nu even ga lezen doe ik dat met groot licht en blijf ik dus gewoon klaarwakker. Niet handig.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 8 september 2009 om 07:44
Moon,
Wat klote dat je zo rot geslapen hebt vannacht. Wat houd je tegen om die nieuwe lamp je kopen? Vergeet je het, heb je er geen zin in, geen geld voor, moet je te ver weg? Wanneer je dit weet kun je gaan kijken wat voor soort oplossing er zou kunnen zijn. Ik wil met je meedenken hoor.
Ellyn,
Grappig is niet het juiste woord, maar het valt me wel op dat we veel gemeen hebben uit het verleden.
Ook ik ben altijd erg blij als ik informatie krijg over mijn ouders van bv. familieleden.
Mijn moeder kon niet echt over mijn vader spreken en ik ken mijn moeder eigenlijk alleen maar met depressie. En dan ben je natuurlijk toch anders dan zonder. Soms is het zo heerlijk om te horen hoe ze vroeger waren. Schijnbaar erg lief en spontaan. Konden beide de hele wereld aan. Samen.
Het maakt me ook wel heel verdrietig. Waarom heb ik dat niet mee mogen maken? Waarom is hun dit ontnomen?
Normaal doe ik niet aan die waarom vragen. Waarom? Daarom! Maar zo heel af en toe komt het toch in me op.
Nu ik ouder ben zie ik wel in dat mijn thuissituatie eigenlijk niet kon. Dat sommige dingen niet normaal waren en eigenlijk te zwaar voor mijn leeftijd.
Ik kan me een keer herinneren dat mijn moeder was opgenomen en we hier een slaapfeest hadden (met toestemming van mijn moeder, heb nooit misbruik gemaakt van het feit dat ze opgenomen was. Ik was veel te bang om uit huis geplaatst te worden) Omdat we matrassen nodig hadden had ik het matras van mijn moeder gepakt. Ik voelde ineens wat hard erin en ben gaan wroeten. Het bleek een stuk stanleymes te zijn die ze daar bewaarde om zichzelf makkelijk te kunnen snijden (1 plus 1 is 2) Ik heb het haar nooit verteld, maar het is me altijd bij me gebleven. Geprobeerd niks aan de anderen op het feest (zussen, vrienden, vriendinnen) te laten blijken, maar mijn nacht was vergald.
Nou ja, het klinkt wellicht wat zwaar, maar ik ben zo blij met mijn moeder. Ze ging voor ons door het vuur. Ze leefde voor ons. Letterlijk. Alle pijn, verdriet en opnames heeft ze voor ons doorstaan. God, wat mis ik haar!
Ook wel weer eens leuk om te melden mijn mini-succesjes:
- Ik ben heel bewust vanmorgen er vroeg uitgegaan toen mijn man naar zijn werk ging. Had vannacht namelijk goed geslapen en als ik zou blijven liggen dan slaap ik vannacht zeker weer rot. Nu hoop ik dat ik die cirkel aan het doorbreken ben.
- Ik ben vanaf vanmorgen weer minder ad gaan slikken. Van 300 naar 225.
Wat klote dat je zo rot geslapen hebt vannacht. Wat houd je tegen om die nieuwe lamp je kopen? Vergeet je het, heb je er geen zin in, geen geld voor, moet je te ver weg? Wanneer je dit weet kun je gaan kijken wat voor soort oplossing er zou kunnen zijn. Ik wil met je meedenken hoor.
Ellyn,
Grappig is niet het juiste woord, maar het valt me wel op dat we veel gemeen hebben uit het verleden.
Ook ik ben altijd erg blij als ik informatie krijg over mijn ouders van bv. familieleden.
Mijn moeder kon niet echt over mijn vader spreken en ik ken mijn moeder eigenlijk alleen maar met depressie. En dan ben je natuurlijk toch anders dan zonder. Soms is het zo heerlijk om te horen hoe ze vroeger waren. Schijnbaar erg lief en spontaan. Konden beide de hele wereld aan. Samen.
Het maakt me ook wel heel verdrietig. Waarom heb ik dat niet mee mogen maken? Waarom is hun dit ontnomen?
Normaal doe ik niet aan die waarom vragen. Waarom? Daarom! Maar zo heel af en toe komt het toch in me op.
Nu ik ouder ben zie ik wel in dat mijn thuissituatie eigenlijk niet kon. Dat sommige dingen niet normaal waren en eigenlijk te zwaar voor mijn leeftijd.
Ik kan me een keer herinneren dat mijn moeder was opgenomen en we hier een slaapfeest hadden (met toestemming van mijn moeder, heb nooit misbruik gemaakt van het feit dat ze opgenomen was. Ik was veel te bang om uit huis geplaatst te worden) Omdat we matrassen nodig hadden had ik het matras van mijn moeder gepakt. Ik voelde ineens wat hard erin en ben gaan wroeten. Het bleek een stuk stanleymes te zijn die ze daar bewaarde om zichzelf makkelijk te kunnen snijden (1 plus 1 is 2) Ik heb het haar nooit verteld, maar het is me altijd bij me gebleven. Geprobeerd niks aan de anderen op het feest (zussen, vrienden, vriendinnen) te laten blijken, maar mijn nacht was vergald.
Nou ja, het klinkt wellicht wat zwaar, maar ik ben zo blij met mijn moeder. Ze ging voor ons door het vuur. Ze leefde voor ons. Letterlijk. Alle pijn, verdriet en opnames heeft ze voor ons doorstaan. God, wat mis ik haar!
Ook wel weer eens leuk om te melden mijn mini-succesjes:
- Ik ben heel bewust vanmorgen er vroeg uitgegaan toen mijn man naar zijn werk ging. Had vannacht namelijk goed geslapen en als ik zou blijven liggen dan slaap ik vannacht zeker weer rot. Nu hoop ik dat ik die cirkel aan het doorbreken ben.
- Ik ben vanaf vanmorgen weer minder ad gaan slikken. Van 300 naar 225.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 8 september 2009 om 10:07
Hey!
Ik ben er weer uit. Voel me niet echt moe. Wel heel verkouden, hoesten, snuiten. Als dat maar geen Mexicaanse griep is!
Die lamp: Ik moet er even voor naar de stad. Dat is niet heel ver, km of 6 fietsen, maar ik kan dus niet in een kwartiertje een nieuwe lamp halen.
Verder heb ik het gewoon geen prioriteit gegeven.
En ik houd ook niet zo van dat soort winkels hoor, en de route naar de stad is ook niet zo leuk om te fietsen. En wil eigenlijk zo'n soort lamp als ik had, maar die was 10 jaar geleden gekocht, dus t wordt waarschijnlijk een zoektocht.
Lamp is dus niet een klusje maar een heel project
Even het ochtendjournaal kijken, ik reageer later op de rest!
Ik ben er weer uit. Voel me niet echt moe. Wel heel verkouden, hoesten, snuiten. Als dat maar geen Mexicaanse griep is!
Die lamp: Ik moet er even voor naar de stad. Dat is niet heel ver, km of 6 fietsen, maar ik kan dus niet in een kwartiertje een nieuwe lamp halen.
Verder heb ik het gewoon geen prioriteit gegeven.
En ik houd ook niet zo van dat soort winkels hoor, en de route naar de stad is ook niet zo leuk om te fietsen. En wil eigenlijk zo'n soort lamp als ik had, maar die was 10 jaar geleden gekocht, dus t wordt waarschijnlijk een zoektocht.
Lamp is dus niet een klusje maar een heel project
Even het ochtendjournaal kijken, ik reageer later op de rest!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 8 september 2009 om 10:09
Pfff IBI, dat mes! Knap dat je zo positief over je moeder praat, dat je de mens achter de ziekte bent blijven zien.
Mooie succesjes heb je! Ik las gisteren even de bijsluiter van de Efexor opnieuw (wat een boekwerk zeg) en er stonden allerlei mogelijke enge dingen die je kan krijgen bij het afbouwen. Dus ik vind het een hele prestatie van je!
Mooie succesjes heb je! Ik las gisteren even de bijsluiter van de Efexor opnieuw (wat een boekwerk zeg) en er stonden allerlei mogelijke enge dingen die je kan krijgen bij het afbouwen. Dus ik vind het een hele prestatie van je!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 8 september 2009 om 10:41
Lieve Elynn en Ibi,
Ik praat niet met jullie mee. Het is niet dat ik geen interesse heb maar ik herken er veel in. Dat is me nog te moeilijk.
Praat gerust door maar ik ga het over andere dingen hebben, hope you don't mind.
Ha Moon! Het balkon hebben we gisteren deels met gaas gedaan. Dan is dat alvast gedaan en kunnen ze niet naar beneden kukelen. Verder zien we wel. Als ze echt gaan klimmen koop ik tuigjes en dan hou ik ze vast als we op het balkon zijn. Whatever, ik maak me er te druk om en dat moet ik niet doen. Er zijn genoeg gezinnen die niks hebben gedaan en daar gaat het toch ook goed bij? Ik ben de komende tijd bij ze en ik kan heel consequent zijn gelukkig
Vriend heeft nu een voorkeur voor een zwart mannetje met witte veeg op snoetje. Ik weet het echt nog niet, ik wacht tot ze uit de bak komen en dan kijk ik hoe ze zijn. En als ik een vrouwtje kies dan gaat ze meteen aan de pil totdat mannetje gecastreerd mag worden. We zien wel!
Ik praat niet met jullie mee. Het is niet dat ik geen interesse heb maar ik herken er veel in. Dat is me nog te moeilijk.
Praat gerust door maar ik ga het over andere dingen hebben, hope you don't mind.
Ha Moon! Het balkon hebben we gisteren deels met gaas gedaan. Dan is dat alvast gedaan en kunnen ze niet naar beneden kukelen. Verder zien we wel. Als ze echt gaan klimmen koop ik tuigjes en dan hou ik ze vast als we op het balkon zijn. Whatever, ik maak me er te druk om en dat moet ik niet doen. Er zijn genoeg gezinnen die niks hebben gedaan en daar gaat het toch ook goed bij? Ik ben de komende tijd bij ze en ik kan heel consequent zijn gelukkig
Vriend heeft nu een voorkeur voor een zwart mannetje met witte veeg op snoetje. Ik weet het echt nog niet, ik wacht tot ze uit de bak komen en dan kijk ik hoe ze zijn. En als ik een vrouwtje kies dan gaat ze meteen aan de pil totdat mannetje gecastreerd mag worden. We zien wel!
dinsdag 8 september 2009 om 11:16
Choco, denk dat het het beste is om een vrouwtje te nemen. Twee katertjes gaat niet altijd goed, als ze wat groter worden.
De pil hoeft nog niet meteen, pas vanaf een bepaalde leeftijd. Aantal maanden denk ik, ik zou t even opzoeken. De pil is niet echt gezond voor katten, zeggen ze. Onze kat heeft ook jaren pil gehad hoor (we hebben een paar keer een nestje gehad en daarna pas gesteriliseerd). Kon merken dat ze in de periodes zonder pil en na de sterilistatie veel liever was.
Goed dat je je grens aangeeft, in de gespreksonderwerpen. Vind dat wel heel dapper eigenlijk, en verstandig *slijm*
Nee, ik meen het.
De pil hoeft nog niet meteen, pas vanaf een bepaalde leeftijd. Aantal maanden denk ik, ik zou t even opzoeken. De pil is niet echt gezond voor katten, zeggen ze. Onze kat heeft ook jaren pil gehad hoor (we hebben een paar keer een nestje gehad en daarna pas gesteriliseerd). Kon merken dat ze in de periodes zonder pil en na de sterilistatie veel liever was.
Goed dat je je grens aangeeft, in de gespreksonderwerpen. Vind dat wel heel dapper eigenlijk, en verstandig *slijm*
Nee, ik meen het.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 8 september 2009 om 11:18
Ik zie er echt heel moe uit in de spiegel. Ben niet moe in de zin van: kan gewoon gaan slapen. Maar wel weinig energie.
Soms lastig om te bedenken hoe je zo'n dag gaat doorbrengen. Als ik van mezelf van alles 'moet' op zo'n dag, dan wordt het alleen maar erger, word ik erg onrustig.
Ik ga in de tuin werken denk ik. Van lichamelijke arbeid word ik vast ook lichamelijk moe, dat is wel goed.
(had gisteravond nog een soort vergadering waardoor ik veel te wakker was eigenlijk)
Soms lastig om te bedenken hoe je zo'n dag gaat doorbrengen. Als ik van mezelf van alles 'moet' op zo'n dag, dan wordt het alleen maar erger, word ik erg onrustig.
Ik ga in de tuin werken denk ik. Van lichamelijke arbeid word ik vast ook lichamelijk moe, dat is wel goed.
(had gisteravond nog een soort vergadering waardoor ik veel te wakker was eigenlijk)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 8 september 2009 om 12:45
Blech ik weet nu weer hoe ik me voelde toen ik studeerde. Moe, mezelf de dag door slepen, alleen de essentiele dingen kunnen doen. En dan weer een slechte nacht erachter aan. En een volgende waardeloze dag.
(Niet altijd, maar bij tijd en wijlen had ik zo'n periode)
(Niet altijd, maar bij tijd en wijlen had ik zo'n periode)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
