Relaties
alle pijlers
Waarom zo gecompliceerd???
zondag 16 augustus 2009 om 13:08
Ruim anderhalf jaar heb ik een relatie gehad waarvan ook een gedeelte samen gewoond.
Door een aantal persoonlijke problemen van mijn ex is de relatie erg moeizaam verlopen de laatste periode en had dat zo’n weerslag dat uiteindelijk de relatie is verbroken. Natuurlijk erg pijnlijk en ik heb erg veel moeite gehad met de beslissing, maar natuurlijk wel geaccepteerd. Nadat de relatie uit was bleef hij contact opnemen met mij, per telefoon of onaangekondigd langs komen. Ik heb geen weerstand kunnen bieden en hem toch toegelaten. Zonder enige vorm van commitment hebben we even doorgemodderd, tot het moment ik het echt niet meer trok en er een definitieve streep onder heb gezet. Ik heb letterlijk en figuurlijk bij moeten komen van die periode, die zoveel energie had opgeslokt en waarin ik mezelf ook grotendeels had verloren. Nadat ik weer opgekrabbeld was en weer genoot van mijn eigen dingen stond hij ook weer onaangekondigd op de stoep. Weer borrelde mijn gevoelens voor hem op en dat gold voor hem ook. Weer kon ik geen weerstand bieden om de deur dicht te gooien. Het gevolg hiervan is dat we af en toe afspreken en samen wat ondernemen.
Echter, het lijkt nog steeds een uitzichtloze situatie. Hij is nog steeds bezig met het oplossen van bepaalde issues die blijkbaar veel tijd en energie in beslag nemen. Ondanks dat hij de relatie heeft verbroken is hij niet in staat mij los te laten. Hij is bang om mij te verliezen. Van de andere kant wil hij zich ook niet commiteren aan mij, omdat hij bang is weer zo ongelukkig te worden zoals in onze tijd samen. Het feit dat hij toen zo ongelukkig was had met veel zaken te maken, en wellicht ook met onze relatie, maar daarin is blijkbaar moeilijk onderscheid te maken. Hij zegt van mij te houden en dat geloof ik ook best, maar ben me ook bewust van het feit dat houden van één noodzakelijk ingrediënt in een relatie is maar zeker niet de enige.
De dingen die hij af en toe zegt brengen mij in verwarring en daarmee lijkt het soms dat hij best verder zou willen met mij, maar daar niet aan toe is, niet aan durft etc. Van de andere kant heeft hij zich een prima positie verworven op dit moment. Hij zorgt ervoor dat ik aan hem vast blijf zitten en dat hij “altijd” bij mij terecht kan. Natuurlijk heb ik hierin ook een zeg en kan ik er ook voor kiezen om hem de deur te wijzen. Het is alleen zo moeilijk elke keer te vechten tegen je gevoel en dat heb ik heus geprobeerd.
Nu zit ik zelf in een periode waar ik het erg druk krijg en ik eigenlijk geen energie en tijd heb om me met deze perikelen bezig te houden. Het liefst zou ik het nog een kans willen geven om te kijken of er nog voldoende muziek in zit voor een relatie. Ik denk alleen nog steeds dat hij hier niet aan toe is, om welke reden dan ook. Dat betekend voor mij dat ik weer de aangewezen persoon ben om er een definitieve streep onder te zetten. Daar zie ik natuurlijk nu al tegenop, terwijl ik wel me wel bewust ben van het feit dat het moet. Er blijven alleen nog zoveel vragen onbeantwoord achter.
Natuurlijk hebben we hier ook wel over gepraat. Door de issues die hij door moest heeft hij zich niet gericht op mij of ons. Hij geeft aan dat de behoefte weer terug te komen naar mij veel voor hem betekend, en het feit dat hij me niet wil verliezen. Echter staat daar tegenover de angst om weer ongelukkig te worden mochten wij weer een relatie aangaan. En in de heat of the moment heb ik ook echt geprobeerd een keuze af te dwingen, maar die kon hij gewoonweg niet maken. Dus ik dwing hem ook niet meer tot een keuze, dat zal ik zelf moeten doen.
Af en toe vraag ik me af waarom het allemaal zo ingewikkeld is. Natuurlijk kan ik het heel simpel maken, dwz punt erachter en verder gaan. Blijkbaar als je zelf in zo’n situatie zit en je gevoel voor iemand diep zit handel je toch anders. Wel probeer ik natuurlijk mijn grenzen te bewaken, ik wil nooit meer zo diep in de put raken als die periode net na de breuk. Dus ik leef mijn leven, doe de dingen die ik belangrijk vind en houd in die zin geen rekening met hem. Maar op relationeel punt blijf ik wel hangen, ontneem ik mezelf de kans om verder te gaan, met mogelijk een nieuwe partner. En natuurlijk kost het me nog steeds energie, omdat ik me genoeg dingen afvraag, alleen in een dergelijke mate dat het weinig invloed heeft.
Ben ik nou de enige die in zo’n situatie is beland? Of komt dit juist bekend voor en hoe gingen jullie er mee om? Zoals met veel dingen: in je hoofd weet je hoe te handelen, je hart zegt wat anders.
Het is een lang verhaal geworden en hopelijk een beetje duidelijk.
Door een aantal persoonlijke problemen van mijn ex is de relatie erg moeizaam verlopen de laatste periode en had dat zo’n weerslag dat uiteindelijk de relatie is verbroken. Natuurlijk erg pijnlijk en ik heb erg veel moeite gehad met de beslissing, maar natuurlijk wel geaccepteerd. Nadat de relatie uit was bleef hij contact opnemen met mij, per telefoon of onaangekondigd langs komen. Ik heb geen weerstand kunnen bieden en hem toch toegelaten. Zonder enige vorm van commitment hebben we even doorgemodderd, tot het moment ik het echt niet meer trok en er een definitieve streep onder heb gezet. Ik heb letterlijk en figuurlijk bij moeten komen van die periode, die zoveel energie had opgeslokt en waarin ik mezelf ook grotendeels had verloren. Nadat ik weer opgekrabbeld was en weer genoot van mijn eigen dingen stond hij ook weer onaangekondigd op de stoep. Weer borrelde mijn gevoelens voor hem op en dat gold voor hem ook. Weer kon ik geen weerstand bieden om de deur dicht te gooien. Het gevolg hiervan is dat we af en toe afspreken en samen wat ondernemen.
Echter, het lijkt nog steeds een uitzichtloze situatie. Hij is nog steeds bezig met het oplossen van bepaalde issues die blijkbaar veel tijd en energie in beslag nemen. Ondanks dat hij de relatie heeft verbroken is hij niet in staat mij los te laten. Hij is bang om mij te verliezen. Van de andere kant wil hij zich ook niet commiteren aan mij, omdat hij bang is weer zo ongelukkig te worden zoals in onze tijd samen. Het feit dat hij toen zo ongelukkig was had met veel zaken te maken, en wellicht ook met onze relatie, maar daarin is blijkbaar moeilijk onderscheid te maken. Hij zegt van mij te houden en dat geloof ik ook best, maar ben me ook bewust van het feit dat houden van één noodzakelijk ingrediënt in een relatie is maar zeker niet de enige.
De dingen die hij af en toe zegt brengen mij in verwarring en daarmee lijkt het soms dat hij best verder zou willen met mij, maar daar niet aan toe is, niet aan durft etc. Van de andere kant heeft hij zich een prima positie verworven op dit moment. Hij zorgt ervoor dat ik aan hem vast blijf zitten en dat hij “altijd” bij mij terecht kan. Natuurlijk heb ik hierin ook een zeg en kan ik er ook voor kiezen om hem de deur te wijzen. Het is alleen zo moeilijk elke keer te vechten tegen je gevoel en dat heb ik heus geprobeerd.
Nu zit ik zelf in een periode waar ik het erg druk krijg en ik eigenlijk geen energie en tijd heb om me met deze perikelen bezig te houden. Het liefst zou ik het nog een kans willen geven om te kijken of er nog voldoende muziek in zit voor een relatie. Ik denk alleen nog steeds dat hij hier niet aan toe is, om welke reden dan ook. Dat betekend voor mij dat ik weer de aangewezen persoon ben om er een definitieve streep onder te zetten. Daar zie ik natuurlijk nu al tegenop, terwijl ik wel me wel bewust ben van het feit dat het moet. Er blijven alleen nog zoveel vragen onbeantwoord achter.
Natuurlijk hebben we hier ook wel over gepraat. Door de issues die hij door moest heeft hij zich niet gericht op mij of ons. Hij geeft aan dat de behoefte weer terug te komen naar mij veel voor hem betekend, en het feit dat hij me niet wil verliezen. Echter staat daar tegenover de angst om weer ongelukkig te worden mochten wij weer een relatie aangaan. En in de heat of the moment heb ik ook echt geprobeerd een keuze af te dwingen, maar die kon hij gewoonweg niet maken. Dus ik dwing hem ook niet meer tot een keuze, dat zal ik zelf moeten doen.
Af en toe vraag ik me af waarom het allemaal zo ingewikkeld is. Natuurlijk kan ik het heel simpel maken, dwz punt erachter en verder gaan. Blijkbaar als je zelf in zo’n situatie zit en je gevoel voor iemand diep zit handel je toch anders. Wel probeer ik natuurlijk mijn grenzen te bewaken, ik wil nooit meer zo diep in de put raken als die periode net na de breuk. Dus ik leef mijn leven, doe de dingen die ik belangrijk vind en houd in die zin geen rekening met hem. Maar op relationeel punt blijf ik wel hangen, ontneem ik mezelf de kans om verder te gaan, met mogelijk een nieuwe partner. En natuurlijk kost het me nog steeds energie, omdat ik me genoeg dingen afvraag, alleen in een dergelijke mate dat het weinig invloed heeft.
Ben ik nou de enige die in zo’n situatie is beland? Of komt dit juist bekend voor en hoe gingen jullie er mee om? Zoals met veel dingen: in je hoofd weet je hoe te handelen, je hart zegt wat anders.
Het is een lang verhaal geworden en hopelijk een beetje duidelijk.
maandag 7 september 2009 om 19:53
Fee, had wel even tranen in m'n ogen toen ik je bericht las, heel dubbel eigenlijk, je houdt ontzettend veel van iemand en daardoor doet het pijn maar tegelijkertijd is het mooi dat je haar al het geluk van de wereld gunt gewoon om wie ze is. Ik herken dat wel. Voel dat zelf nl ook zo.
Luna, ben zelf ook aan het nadenken om een studie te gaan, loop er al jaren mee rond maar eigenlijk sinds ik wat gesprekken heb gehad met een loopbaanbegeleider zijn mijn plannen wel wat concreter geworden, dus misschien moet ik de stap ook maar wagen..
Heb 't idee dat we alle drie wel een stuk verder zijn, misschien iedereen op zijn eigen manier maar uit beide jullie berichtjes spreekt ook een hoop positiviteit en vertrouwen naar de toekomst en zo ervaar ik het zelf ook. Voel het gemis en het verdriet maar sommige dingen zijn nou eenmaal zoals ze zijn en geeft soms ook wel een stuk rust op een bepaalde manier.
Luna, ben zelf ook aan het nadenken om een studie te gaan, loop er al jaren mee rond maar eigenlijk sinds ik wat gesprekken heb gehad met een loopbaanbegeleider zijn mijn plannen wel wat concreter geworden, dus misschien moet ik de stap ook maar wagen..
Heb 't idee dat we alle drie wel een stuk verder zijn, misschien iedereen op zijn eigen manier maar uit beide jullie berichtjes spreekt ook een hoop positiviteit en vertrouwen naar de toekomst en zo ervaar ik het zelf ook. Voel het gemis en het verdriet maar sommige dingen zijn nou eenmaal zoals ze zijn en geeft soms ook wel een stuk rust op een bepaalde manier.
maandag 7 september 2009 om 21:20
Het verbreken van de relatie bracht/brengt ook weer nieuwe kansen. Ik had anders niet zo snel de beslissing genomen om weer te gaan studeren. Het is voor mij ook iets wat al lang in mijn (achter)hoofd speelt. Voor mijn geval was dit mijn kans. Geen gezin of partner, dus flexibel in de tijd en de kans om het via mijn werkgever te volgen (dus geen kosten voor mij). En ik dacht, mag het op relatiegebied wel slecht gaan, mezelf ontwikkelen en me focussen op dingen waar ik wel invloed op heb, is ook niet verkeerd!
Kortom, als je weet welke kant je op wil en daar sta je ook echt achter.. doen!
Ik denk dat we inderdaad alle drie stevig in de schoenen staan en dat we vertrouwen hebben, in onszelf, in de toekomst. Daarnaast kennen we ook nog het verdriet en gemis. Net als nu, de dagen worden korter, denk ik nog weleens...gatverdamme.. En dan komen die stomme feestdagen er ook nog eens aan...Dan probeer ik het maar per dag te bekijken. En als ik me rot voel probeer ik maar te bedenken wat ik wel allemaal heb en wat me nog meer gelukkig maakt. Plus een beetje relativeren kan ook geen kwaad zo af en toe!
Kortom, als je weet welke kant je op wil en daar sta je ook echt achter.. doen!
Ik denk dat we inderdaad alle drie stevig in de schoenen staan en dat we vertrouwen hebben, in onszelf, in de toekomst. Daarnaast kennen we ook nog het verdriet en gemis. Net als nu, de dagen worden korter, denk ik nog weleens...gatverdamme.. En dan komen die stomme feestdagen er ook nog eens aan...Dan probeer ik het maar per dag te bekijken. En als ik me rot voel probeer ik maar te bedenken wat ik wel allemaal heb en wat me nog meer gelukkig maakt. Plus een beetje relativeren kan ook geen kwaad zo af en toe!
maandag 7 september 2009 om 21:34
dinsdag 8 september 2009 om 09:31
vrijdag 11 september 2009 om 16:53
Hallo meiden,
Hier eindelijk weer een update..... 3 uur na mijn berichtje belde ex op, erg verdrietig, miste me zo en wilde graag praten. Mede omdat zij van mening was dat ik een verkeerde uitleg aan mezelf had gegeven.
Ben langsgegaan en toen heeft ze me verteld waarom ze nou eigenlijk geen vertrouwen meer in onze relatie had....... Inderdaad iets heel anders dan dat ik in mijn hoofd had gehaald #@$%^*&. Ik weet dat wat ze heeft aangegeven klopt en dat ze gelijk heeft, het kwartje is gevallen en ik moet daar wat aan doen en het leren loslaten. Eerder heb ik ondanks dat zij de problemen/redenen aangaf het echt niet opgepakt en begrepen, waarschijnlijk omdat ik bang was.
Nu wil ze het toch weer proberen......dat wil ik ook erg graag. Maar het moet wel echt anders, dat is onze beider mening. Ik was mezelf verloren en had nu eindelijk alles opgepakt, dit wil ik niet meer kwijt. Zo fijn dat ik die inzichten heb gekregen de afgelopen weken. Zoals ik in eerdere berichten heb aangegeven, is ze echt nog steeds van harte welkom aan mijn zijde, maar ik moet wel voor mezelf zorgen om een relatie te kunnen opbouwen. Pas als ik van mezelf kan houden, kan ik openstaan voor een ander en zo voelt het ook echt.
Ik blijf het loslaten, we gaan heel rustig kijken of wij samen nog een toekomst hebben, want dan kunnen we de relatie voortzetten en zo niet dan zullen we de relatie samen definitief moeten beeindigen. Ik vind haar prachtig en wil voor haar en voor ons werken, maar mezelf mag ik nooit meer verliezen. We hebben dus nog weinig/rustig contact om de nieuwe vorm langzaam een richting op te kunnen laten gaan.
Het voelt spannend, maar tegelijkertijd ook zeer rustig dit omdat ik weet dat ik goed voor mezelf kan zorgen, ik mijn steun ook ergens anders vandaan kan halen (mede jullie), ik eigenlijk een fantastisch leven heb en er hoe dan ook zal komen......
Ik hou van haar, zij houdt van mij, we doen ons best en meer kunnen we gewoon niet doen...want een relatie moet ook gewoon kunnen lopen en niet een obsessie zijn.
Voor jullie een fijn weekend. Hoop dat ik nog wel met jullie mee mag forummen, want ben echt geinteresseerd in jullie en jullie verhaal. Nog altijd sterkte voor ons allen!!
PS. Grappig al die studieplannen, ik zoek mij ook rot....
Hier eindelijk weer een update..... 3 uur na mijn berichtje belde ex op, erg verdrietig, miste me zo en wilde graag praten. Mede omdat zij van mening was dat ik een verkeerde uitleg aan mezelf had gegeven.
Ben langsgegaan en toen heeft ze me verteld waarom ze nou eigenlijk geen vertrouwen meer in onze relatie had....... Inderdaad iets heel anders dan dat ik in mijn hoofd had gehaald #@$%^*&. Ik weet dat wat ze heeft aangegeven klopt en dat ze gelijk heeft, het kwartje is gevallen en ik moet daar wat aan doen en het leren loslaten. Eerder heb ik ondanks dat zij de problemen/redenen aangaf het echt niet opgepakt en begrepen, waarschijnlijk omdat ik bang was.
Nu wil ze het toch weer proberen......dat wil ik ook erg graag. Maar het moet wel echt anders, dat is onze beider mening. Ik was mezelf verloren en had nu eindelijk alles opgepakt, dit wil ik niet meer kwijt. Zo fijn dat ik die inzichten heb gekregen de afgelopen weken. Zoals ik in eerdere berichten heb aangegeven, is ze echt nog steeds van harte welkom aan mijn zijde, maar ik moet wel voor mezelf zorgen om een relatie te kunnen opbouwen. Pas als ik van mezelf kan houden, kan ik openstaan voor een ander en zo voelt het ook echt.
Ik blijf het loslaten, we gaan heel rustig kijken of wij samen nog een toekomst hebben, want dan kunnen we de relatie voortzetten en zo niet dan zullen we de relatie samen definitief moeten beeindigen. Ik vind haar prachtig en wil voor haar en voor ons werken, maar mezelf mag ik nooit meer verliezen. We hebben dus nog weinig/rustig contact om de nieuwe vorm langzaam een richting op te kunnen laten gaan.
Het voelt spannend, maar tegelijkertijd ook zeer rustig dit omdat ik weet dat ik goed voor mezelf kan zorgen, ik mijn steun ook ergens anders vandaan kan halen (mede jullie), ik eigenlijk een fantastisch leven heb en er hoe dan ook zal komen......
Ik hou van haar, zij houdt van mij, we doen ons best en meer kunnen we gewoon niet doen...want een relatie moet ook gewoon kunnen lopen en niet een obsessie zijn.
Voor jullie een fijn weekend. Hoop dat ik nog wel met jullie mee mag forummen, want ben echt geinteresseerd in jullie en jullie verhaal. Nog altijd sterkte voor ons allen!!
PS. Grappig al die studieplannen, ik zoek mij ook rot....
vrijdag 11 september 2009 om 18:02
Hey Fee,
Allereerst ja, blijven forummen;-), ben benieuwd naar de ontwikkelingen. Vind het fijn voor je dat er toch misschien weer een opening is en dat je je tegelijkertijd realiseert dat jij de moeite waard bent om jezelf niet meer te verliezen. Hoop oprecht dat het positief gaat uitpakken voor jullie.
Heb zoveel niet zoveel te melden, in zoverre had hem afgelopen week aan de lijn, hij belde om te vragen hoe het ging en dat hij het rot vindt zoals het nu gaat, was leuk gesprek alleen vertelde hij me op een gegeven moment dat een ex van hem na jaren weer contact met hem had gezocht (zij is sinds kort getrouwd en heeft een zoontje van 8 maanden, dus wat haar bedoelingen zijn begrijp ik totaal niet, als je net een gezinnetje hebt dan richt je je daar toch op) maar ik kreeg er wel een beetje een verdrietig gevoel bij, hij gaf aan geen behoefte te hebben aan contact met haar, maar op de een of andere manier houdt het me toch bezig, terwijl ik weet en me realiseer dat ik me er niet mee bezig moet houden En verder gaat het op zich wel goed, heb nog steeds vertrouwen in mijzelf en in de toekomst en dat geeft me wel rust.
Luna, met jou ook alles goed?
Allereerst ja, blijven forummen;-), ben benieuwd naar de ontwikkelingen. Vind het fijn voor je dat er toch misschien weer een opening is en dat je je tegelijkertijd realiseert dat jij de moeite waard bent om jezelf niet meer te verliezen. Hoop oprecht dat het positief gaat uitpakken voor jullie.
Heb zoveel niet zoveel te melden, in zoverre had hem afgelopen week aan de lijn, hij belde om te vragen hoe het ging en dat hij het rot vindt zoals het nu gaat, was leuk gesprek alleen vertelde hij me op een gegeven moment dat een ex van hem na jaren weer contact met hem had gezocht (zij is sinds kort getrouwd en heeft een zoontje van 8 maanden, dus wat haar bedoelingen zijn begrijp ik totaal niet, als je net een gezinnetje hebt dan richt je je daar toch op) maar ik kreeg er wel een beetje een verdrietig gevoel bij, hij gaf aan geen behoefte te hebben aan contact met haar, maar op de een of andere manier houdt het me toch bezig, terwijl ik weet en me realiseer dat ik me er niet mee bezig moet houden En verder gaat het op zich wel goed, heb nog steeds vertrouwen in mijzelf en in de toekomst en dat geeft me wel rust.
Luna, met jou ook alles goed?
vrijdag 11 september 2009 om 20:33
Hoi Fee,
Wat een goed nieuws! Goed van je, en ook niet bepaald onbelangrijk, dat je met beide benen op de grond blijft staan. Zolang jullie goed kunnen praten samen en het rustig opbouwen ben ik van mening dat er best iets positiefs uit kan komen. Zo niet, dan is dat ook weer vervelend, maar weet je dan misschien echt dat het niet werkt samen. Kun je het dus ook beter afsluiten en je hebt je leven ook al een heel eind op de rit. Wat je zelf al aangeeft, het moet wel lopen, en dat merk je gauw genoeg! Heel veel succes en natuurlijk mag je hier blijven forummen
!
Met mij gaat alles goed. Ik heb het enorm druk met werk en studie. Dus als jullie het ook overwegen...het kost écht veel tijd naast een fulltime baan.. Moet er even mijn draai in vinden.. Daardoor ook weinig tijd gehad om over ex te denken/piekeren. Ik heb ook niets meer vernomen, maar ik meen dat ie in het buitenland zit nu. Af en toe voel ik me nog een beetje lonely, maar dat zal er wel bij horen. Er zijn ook genoeg momenten dat ik me happy voel!
Cappi, ik kan me voorstellen dat je er toch over nadenkt. Hoe stom het ook is, het kan je toch even bezig houden. Had je liever gehad dat ie niet had gebeld of niet had verteld dat zij contact had gezocht?
Ik ben blij te horen dat het in ieder geval best goed gaat met ons allen! Fijn weekend!
Wat een goed nieuws! Goed van je, en ook niet bepaald onbelangrijk, dat je met beide benen op de grond blijft staan. Zolang jullie goed kunnen praten samen en het rustig opbouwen ben ik van mening dat er best iets positiefs uit kan komen. Zo niet, dan is dat ook weer vervelend, maar weet je dan misschien echt dat het niet werkt samen. Kun je het dus ook beter afsluiten en je hebt je leven ook al een heel eind op de rit. Wat je zelf al aangeeft, het moet wel lopen, en dat merk je gauw genoeg! Heel veel succes en natuurlijk mag je hier blijven forummen
! Met mij gaat alles goed. Ik heb het enorm druk met werk en studie. Dus als jullie het ook overwegen...het kost écht veel tijd naast een fulltime baan.. Moet er even mijn draai in vinden.. Daardoor ook weinig tijd gehad om over ex te denken/piekeren. Ik heb ook niets meer vernomen, maar ik meen dat ie in het buitenland zit nu. Af en toe voel ik me nog een beetje lonely, maar dat zal er wel bij horen. Er zijn ook genoeg momenten dat ik me happy voel!
Cappi, ik kan me voorstellen dat je er toch over nadenkt. Hoe stom het ook is, het kan je toch even bezig houden. Had je liever gehad dat ie niet had gebeld of niet had verteld dat zij contact had gezocht?
Ik ben blij te horen dat het in ieder geval best goed gaat met ons allen! Fijn weekend!
vrijdag 11 september 2009 om 21:06
Luna,
Positief teken dat je op dit moment het te druk hebt om over je ex na te denken, geeft toch aan dat je op dit moment met dingen bezig bent die je zodanig afleiden dat je er niet te veel bij stilstaat, goed van je!
ik vond het fijn dat hij belde, wat ik in eerdere reacties aangaf weet soms zelf niet of ik soms uit een bepaald gemis iemand tot iets meer maak dan hij uiteindelijk blijkt te zijn, en ik mis hem ook, en ik hou mezelf bezig en merk dat ik er niet meer meerdere momenten op een dag mee bezig ben maar dat nieuwtje maakte me toch een beetje van streek ook al gaf hij aan dat hij niet de behoefte heeft om contact met haar te onderhouden, en waar dat dan aan ligt weet ik niet zo goed te benoemen. Merk wel aan mezelf dat ik er momenteel beter mee omga dan dat ik een paar maanden mee geleden mee om gegaan zou zijn, kan niet goed benoemen maar waarschijnlijk omdat ik mezelf nu weer op nr 1 zet en voelt goed maar is weer even wennen, dat zal 't zijn.
Anyway goed om te horen dat we allemaal op onze eigen manier er goed mee om kunnen gaan. Geniet van het weekend
Positief teken dat je op dit moment het te druk hebt om over je ex na te denken, geeft toch aan dat je op dit moment met dingen bezig bent die je zodanig afleiden dat je er niet te veel bij stilstaat, goed van je!
ik vond het fijn dat hij belde, wat ik in eerdere reacties aangaf weet soms zelf niet of ik soms uit een bepaald gemis iemand tot iets meer maak dan hij uiteindelijk blijkt te zijn, en ik mis hem ook, en ik hou mezelf bezig en merk dat ik er niet meer meerdere momenten op een dag mee bezig ben maar dat nieuwtje maakte me toch een beetje van streek ook al gaf hij aan dat hij niet de behoefte heeft om contact met haar te onderhouden, en waar dat dan aan ligt weet ik niet zo goed te benoemen. Merk wel aan mezelf dat ik er momenteel beter mee omga dan dat ik een paar maanden mee geleden mee om gegaan zou zijn, kan niet goed benoemen maar waarschijnlijk omdat ik mezelf nu weer op nr 1 zet en voelt goed maar is weer even wennen, dat zal 't zijn.
Anyway goed om te horen dat we allemaal op onze eigen manier er goed mee om kunnen gaan. Geniet van het weekend
