Relaties
alle pijlers
Wat als je vriend twijfels heeft?
donderdag 10 september 2009 om 13:22
Hoi hoi,
Even wat achtergrondinformatie. Ik, vrouw, 36 jaar. Vriend, 31 jaar. Zijn 1,5 jaar samen en ik ben zijn eerste relatie (eerste vriendin, eerste met alles eigenlijk). Gedurende onze hele relatie heeft hij al twijfels of hij eigenlijk wel klaar is voor een relatie en alles wat daarbij hoort. Tot voor een maanden geleden woonden we samen maar niet formeel. Hij had zijn spullen bij mij en verbleef altijd bij mij maar stond ingeschreven bij zijn ouders, liet zijn post daar komen etc. Vanaf februari begon hij zwaar depressief te worden en omdat we niet uit de negatieve spiraal kwamen, hebben we 2,5 maand geleden besloten om tijdelijk niet meer samen te wonen. Hij slikt nu antidepressiva en is in therapie om te ontdekken wie hij is en wat hij wil. Hij heeft aangegeven dat hij veel fantaseert over andere vrouwen en sexueel graag losbandiger zou willen zijn. Logisch enerzijds als je totaal geen ervaring hebt, anderzijds weet hij dat hij daar niet het type voor is omdat hij heel verlegen is en daardoor pas op zijn 30e zijn eerste relatie kreeg.
Afhankelijk van zijn stemming heeft hij wel of geen behoefte aan een relatie met mij. Voelt hij zich goed, vindt hij het heerlijk. Is hij alleen (hij woont tijdelijk bij zijn ouders in) dan vindt hij dat heerlijk en geniet van zijn "vrijheid".
Ik geef hem alle ruimte om aan zichzelf te werken maar kan mezelf natuurlijk ook niet uitvlakken. We komen uit een samenwoonsituatie en dat ging hartstikke goed en daarnaast wil ik niet jarenlang blijven latten en heb ik behoefte aan duidelijkheid wat hij nu met onze relatie wil.
Ik heb nare ervaringen in voorgaande relaties opgedaan en sta daardoor soms wat voorzichtig in het leven. Vriendschappen met hetero mannen vind ik bijv. lastig als ik het idee heb dat zij meer van mij verwachten dan ik kan geven. Hij daarentegen staat soms nog wat naïef in het leven en ziet nergens gevaar in. Als hij aandacht krijgt van vrouwen, vindt hij dat prettig (wie niet?) maar wil dat graag voor zichzelf houden en niet delen met mij. Ieder heeft recht op zijn privacy en je hoeft niet alles te delen met elkaar maar ik vind wel dat wanneer je in een situatie dreigt te komen (of al bent geraakt) die een gevaar kan zijn voor je relatie, je dit openlijk moet kunnen bespreken met elkaar om openheid en vertrouwen te creëren in een relatie. Voor hem geldt meer het principe, spreken is zilver, zwijgen is goud. Daarnaast stoort het hem dat ik alles wel eerlijk aankaart en geen geheimen voor hem heb omdat hem dit een rotgevoel geeft. Naar hè als je een vriendin hebt die je kunt vertrouwen omdat ze niet vreemd gaat en niets voor je te verbergen heeft. Ik begrijp dat gevoel niet. En wat mij nog het meest stoort is dat hij gisteravond aangaf dat mocht een (platonische) vriendin van hem aangeven meer gevoelens voor hem te hebben, zijn primaire gedachte zou zijn: wat kan ik hiermee, leuk, spannend... en niet, ik heb een relatie.. (dat was zijn 2e gedachte). Is dat nu typische mannelijke gedachte vanuit hun jagersinstinct of is het gewoon beter om hem los te laten en voor iemand te gaan die wel voor mij durft te kiezen? We houden wel ontzettend veel van elkaar en willen elkaar niet loslaten omdat we ook heel veel goeds hebben.
Even wat achtergrondinformatie. Ik, vrouw, 36 jaar. Vriend, 31 jaar. Zijn 1,5 jaar samen en ik ben zijn eerste relatie (eerste vriendin, eerste met alles eigenlijk). Gedurende onze hele relatie heeft hij al twijfels of hij eigenlijk wel klaar is voor een relatie en alles wat daarbij hoort. Tot voor een maanden geleden woonden we samen maar niet formeel. Hij had zijn spullen bij mij en verbleef altijd bij mij maar stond ingeschreven bij zijn ouders, liet zijn post daar komen etc. Vanaf februari begon hij zwaar depressief te worden en omdat we niet uit de negatieve spiraal kwamen, hebben we 2,5 maand geleden besloten om tijdelijk niet meer samen te wonen. Hij slikt nu antidepressiva en is in therapie om te ontdekken wie hij is en wat hij wil. Hij heeft aangegeven dat hij veel fantaseert over andere vrouwen en sexueel graag losbandiger zou willen zijn. Logisch enerzijds als je totaal geen ervaring hebt, anderzijds weet hij dat hij daar niet het type voor is omdat hij heel verlegen is en daardoor pas op zijn 30e zijn eerste relatie kreeg.
Afhankelijk van zijn stemming heeft hij wel of geen behoefte aan een relatie met mij. Voelt hij zich goed, vindt hij het heerlijk. Is hij alleen (hij woont tijdelijk bij zijn ouders in) dan vindt hij dat heerlijk en geniet van zijn "vrijheid".
Ik geef hem alle ruimte om aan zichzelf te werken maar kan mezelf natuurlijk ook niet uitvlakken. We komen uit een samenwoonsituatie en dat ging hartstikke goed en daarnaast wil ik niet jarenlang blijven latten en heb ik behoefte aan duidelijkheid wat hij nu met onze relatie wil.
Ik heb nare ervaringen in voorgaande relaties opgedaan en sta daardoor soms wat voorzichtig in het leven. Vriendschappen met hetero mannen vind ik bijv. lastig als ik het idee heb dat zij meer van mij verwachten dan ik kan geven. Hij daarentegen staat soms nog wat naïef in het leven en ziet nergens gevaar in. Als hij aandacht krijgt van vrouwen, vindt hij dat prettig (wie niet?) maar wil dat graag voor zichzelf houden en niet delen met mij. Ieder heeft recht op zijn privacy en je hoeft niet alles te delen met elkaar maar ik vind wel dat wanneer je in een situatie dreigt te komen (of al bent geraakt) die een gevaar kan zijn voor je relatie, je dit openlijk moet kunnen bespreken met elkaar om openheid en vertrouwen te creëren in een relatie. Voor hem geldt meer het principe, spreken is zilver, zwijgen is goud. Daarnaast stoort het hem dat ik alles wel eerlijk aankaart en geen geheimen voor hem heb omdat hem dit een rotgevoel geeft. Naar hè als je een vriendin hebt die je kunt vertrouwen omdat ze niet vreemd gaat en niets voor je te verbergen heeft. Ik begrijp dat gevoel niet. En wat mij nog het meest stoort is dat hij gisteravond aangaf dat mocht een (platonische) vriendin van hem aangeven meer gevoelens voor hem te hebben, zijn primaire gedachte zou zijn: wat kan ik hiermee, leuk, spannend... en niet, ik heb een relatie.. (dat was zijn 2e gedachte). Is dat nu typische mannelijke gedachte vanuit hun jagersinstinct of is het gewoon beter om hem los te laten en voor iemand te gaan die wel voor mij durft te kiezen? We houden wel ontzettend veel van elkaar en willen elkaar niet loslaten omdat we ook heel veel goeds hebben.
donderdag 10 september 2009 om 13:25
Ik denk dat ie eindelijk een beetje zelfvertrouwen heeft en daarom zegt dat ie wat vrijheid wil. Vergeet niet wat hij allemaal aan ontwikkeling op relatie/seksgebied heeft gemist.
Het zal voor hem ook moeilijk zijn, aan de ene kant is ie je dankbaar en geeft ie om je... aan de andere kant is dit het begin van de rest van zijn leven.
Wat voelt ie precies voor jou? Echt houden van? Verliefdheid? Dankbaarheid? Hoe ziet hij jou, dat is denk ik wel belangrijk.
Het zal voor hem ook moeilijk zijn, aan de ene kant is ie je dankbaar en geeft ie om je... aan de andere kant is dit het begin van de rest van zijn leven.
Wat voelt ie precies voor jou? Echt houden van? Verliefdheid? Dankbaarheid? Hoe ziet hij jou, dat is denk ik wel belangrijk.
donderdag 10 september 2009 om 13:29
Het lijkt erop dat jij al precies weet wat je wilt in een relatie en jouw vriend met zichzelf in de knoop zit en nu pas vrouwen begint te ontdekken.
Zoals ik het nu lees denk ik dat jouw vriend vroeger of later toe wil geven aan zijn nieuwsgierigheid naar andere vrouwen. Jij bent al stappen verder en als hij nu al aangeeft dat jij niet meer op de eerste plaats komt zou ik voor mezelf kiezen als ik jou was.
Zoek iemand die met jou op één lijn zit en niet iemand die zich nog op puberaal niveau bevindt wbt relaties.
Ben bang dat jullie momenteel niet bij elkaar passen.
Jij doet erg je best hem te steunen, maar het lijkt er niet op dat hij hier de positieve punten uithaald. Denk dat je momenteel beter af bent zonder hem...
Sterkte met het maken van je beslissing!
Zoals ik het nu lees denk ik dat jouw vriend vroeger of later toe wil geven aan zijn nieuwsgierigheid naar andere vrouwen. Jij bent al stappen verder en als hij nu al aangeeft dat jij niet meer op de eerste plaats komt zou ik voor mezelf kiezen als ik jou was.
Zoek iemand die met jou op één lijn zit en niet iemand die zich nog op puberaal niveau bevindt wbt relaties.
Ben bang dat jullie momenteel niet bij elkaar passen.
Jij doet erg je best hem te steunen, maar het lijkt er niet op dat hij hier de positieve punten uithaald. Denk dat je momenteel beter af bent zonder hem...
Sterkte met het maken van je beslissing!
donderdag 10 september 2009 om 13:30
Laat los Truus.
Wat een puber.
En jij maar begrip opbrengen...
Hij wil met zijn piemel zwaaien nu hij heeft geproefd van de liefdestaart, moet hij doen, maar niet over jouw lijk.
Bescherm jezelf en laat hem fijn spelevaren op de zee van het (liedes)leven.
Mijn allerbeste vriendin had een man die en depressief en een laatbloeier was. Drama's! Omdat hij echt vond dat hij recht had op meer ervaring en meer seksuele belevenissen toen hij eenmaal loskwam en zij leed er onder.
Als jij vindt dat het allemaal moet kunnen is het wat anders maar als jij er moeite mee hebt met zijn gedachtegang en manier van doen, hou er dan mee op en laat hem zijn goddelijke gang gaan. Je kunt hem niet helpen en je kunt ook niet zijn hand vasthouden. Hou jij je eigen hand maar vast, is veel beter en zinniger dan energie stoppen in iemand die niet voor jou wil kiezen omdat hij bang is dan iets te zullen missen.
Wat een puber.
En jij maar begrip opbrengen...
Hij wil met zijn piemel zwaaien nu hij heeft geproefd van de liefdestaart, moet hij doen, maar niet over jouw lijk.
Bescherm jezelf en laat hem fijn spelevaren op de zee van het (liedes)leven.
Mijn allerbeste vriendin had een man die en depressief en een laatbloeier was. Drama's! Omdat hij echt vond dat hij recht had op meer ervaring en meer seksuele belevenissen toen hij eenmaal loskwam en zij leed er onder.
Als jij vindt dat het allemaal moet kunnen is het wat anders maar als jij er moeite mee hebt met zijn gedachtegang en manier van doen, hou er dan mee op en laat hem zijn goddelijke gang gaan. Je kunt hem niet helpen en je kunt ook niet zijn hand vasthouden. Hou jij je eigen hand maar vast, is veel beter en zinniger dan energie stoppen in iemand die niet voor jou wil kiezen omdat hij bang is dan iets te zullen missen.
donderdag 10 september 2009 om 13:46
Deze quote van Bianca40: Ik denk dat ie eindelijk een beetje zelfvertrouwen heeft en daarom zegt dat ie wat vrijheid wil. Vergeet niet wat hij allemaal aan ontwikkeling op relatie/seksgebied heeft gemist.
Het zal voor hem ook moeilijk zijn, aan de ene kant is ie je dankbaar en geeft ie om je... aan de andere kant is dit het begin van de rest van zijn leven. ...covers it all.
Hij vraagt zich alleen maar af of ie niets zal missen als ie zich nu alleen aan jou bindt ... en dan ben jij er nog zo een die daar open en eerlijk over wil praten... Sorry TO geen tijd in steken en dat geneuzel over zijn psychische gesteldheid, gewoon een kwestie van geen keuzes kunnen maken. Toch dapper van je om na je eerdere slechte ervaringen zo iemand toch kansen te geven
Het zal voor hem ook moeilijk zijn, aan de ene kant is ie je dankbaar en geeft ie om je... aan de andere kant is dit het begin van de rest van zijn leven. ...covers it all.
Hij vraagt zich alleen maar af of ie niets zal missen als ie zich nu alleen aan jou bindt ... en dan ben jij er nog zo een die daar open en eerlijk over wil praten... Sorry TO geen tijd in steken en dat geneuzel over zijn psychische gesteldheid, gewoon een kwestie van geen keuzes kunnen maken. Toch dapper van je om na je eerdere slechte ervaringen zo iemand toch kansen te geven
Opinions just like love do not pay any bills
donderdag 10 september 2009 om 14:20
quote:Kier schreef op 10 september 2009 @ 13:25:
Jouw opmerking:
Afhankelijk van zijn stemming heeft hij wel of geen behoefte aan een relatie met mij.
Dan zou ik al zoiets hebben van: Ik stap eruit.
Iemand gaat VOL voor me, of niet.Ik begrijp je gedachte maar voor iemand die depressief is, werkt het kennelijk zo.
Jouw opmerking:
Afhankelijk van zijn stemming heeft hij wel of geen behoefte aan een relatie met mij.
Dan zou ik al zoiets hebben van: Ik stap eruit.
Iemand gaat VOL voor me, of niet.Ik begrijp je gedachte maar voor iemand die depressief is, werkt het kennelijk zo.
donderdag 10 september 2009 om 14:22
quote:Bianca40 schreef op 10 september 2009 @ 13:25:
Ik denk dat ie eindelijk een beetje zelfvertrouwen heeft en daarom zegt dat ie wat vrijheid wil. Vergeet niet wat hij allemaal aan ontwikkeling op relatie/seksgebied heeft gemist.
Het zal voor hem ook moeilijk zijn, aan de ene kant is ie je dankbaar en geeft ie om je... aan de andere kant is dit het begin van de rest van zijn leven.
Wat voelt ie precies voor jou? Echt houden van? Verliefdheid? Dankbaarheid? Hoe ziet hij jou, dat is denk ik wel belangrijk.
Een vriendin van me heeft ook al eens gezegd dat ik hem "man waardig" heb gemaakt en hij daardoor idd meer zelfvertrouwen heeft gekregen en heeft geproeft aan hoe het kan zijn. Qua ontwikkeling zit hij volgens zichzelf nog in de puberfase en wat dat betreft zitten we niet op één lijn. Hij in de experimenteerfase en ik in settlefase..
Hij houdt echt van mij en ik van hem en hij zal mij ook dankbaar zijn dat hij dankzij mij tot hier al gekomen is..
Ik denk dat ie eindelijk een beetje zelfvertrouwen heeft en daarom zegt dat ie wat vrijheid wil. Vergeet niet wat hij allemaal aan ontwikkeling op relatie/seksgebied heeft gemist.
Het zal voor hem ook moeilijk zijn, aan de ene kant is ie je dankbaar en geeft ie om je... aan de andere kant is dit het begin van de rest van zijn leven.
Wat voelt ie precies voor jou? Echt houden van? Verliefdheid? Dankbaarheid? Hoe ziet hij jou, dat is denk ik wel belangrijk.
Een vriendin van me heeft ook al eens gezegd dat ik hem "man waardig" heb gemaakt en hij daardoor idd meer zelfvertrouwen heeft gekregen en heeft geproeft aan hoe het kan zijn. Qua ontwikkeling zit hij volgens zichzelf nog in de puberfase en wat dat betreft zitten we niet op één lijn. Hij in de experimenteerfase en ik in settlefase..
Hij houdt echt van mij en ik van hem en hij zal mij ook dankbaar zijn dat hij dankzij mij tot hier al gekomen is..
donderdag 10 september 2009 om 14:26
Bedankt voor jullie reacties. Ik vind het erg lastig.. als ik mijn verstand laat spreken, zou ik waarschijnlijk al lang de knoop hebben doorgehakt. Maar met mijn gevoel ben ik er nog niet klaar voor en blijf ik hoop houden dat hij door zijn therapie tot (andere) inzichten komt die positief zijn voor onze relatie..Misschien ijdele hoop.. &&%$%&*gevoel ook.. 
donderdag 10 september 2009 om 15:36
Als je op je 30e nog niet klaar bent voor een relatie, dan ben je dat op je 40e ook nog niet. Als ie nou net uit een verbroken relatie kwam vind ik het een heel ander verhaal.
Bovendien vind ik iemand die de ene keer wel zin in jou heeft en de andere keer niet, nou niet echt iemand waar je op kunt bouwen. Ik zou hier dan ook geen tijd meer aan verspillen. Je hebt nu pas 1,5 jaar een relatie, hoeveel procent van de tijd bezorgd hij je zorgen en verdriet? Iemand die 'gewoon' depressief is daar sta ik in dit verhaal waarschijnlijk anders tegenover dan iemand die depressief is in zijn relatie en hierover twijfelt.
Bovendien proef ik uit alles dat hij echt nog wel gaat experimenteren met andere dames. Je kunt hier natuurlijk in mee gaan, of niet. Ik snap dat geouwehoer nooit zo. Mijn man is de eerste waar ik sex mee heb gehad, en ik heb echt geen behoefte eraan om nog eens met iemand anders te sexen. Ik weet dat ik daarin wat preuts ben, maar ik sex alleen met mannen waar ik van hou of verliefd op ben. En mijn man was de eerste echte waar ik toen echt verliefd op was.
Bovendien vind ik iemand die de ene keer wel zin in jou heeft en de andere keer niet, nou niet echt iemand waar je op kunt bouwen. Ik zou hier dan ook geen tijd meer aan verspillen. Je hebt nu pas 1,5 jaar een relatie, hoeveel procent van de tijd bezorgd hij je zorgen en verdriet? Iemand die 'gewoon' depressief is daar sta ik in dit verhaal waarschijnlijk anders tegenover dan iemand die depressief is in zijn relatie en hierover twijfelt.
Bovendien proef ik uit alles dat hij echt nog wel gaat experimenteren met andere dames. Je kunt hier natuurlijk in mee gaan, of niet. Ik snap dat geouwehoer nooit zo. Mijn man is de eerste waar ik sex mee heb gehad, en ik heb echt geen behoefte eraan om nog eens met iemand anders te sexen. Ik weet dat ik daarin wat preuts ben, maar ik sex alleen met mannen waar ik van hou of verliefd op ben. En mijn man was de eerste echte waar ik toen echt verliefd op was.
donderdag 10 september 2009 om 15:52
quote:truuske44 schreef op 10 september 2009 @ 13:22:
Hoi hoi,
Even wat achtergrondinformatie. Ik, vrouw, 36 jaar. Vriend, 31 jaar. Zijn 1,5 jaar samen en ik ben zijn eerste relatie (eerste vriendin, eerste met alles eigenlijk). Gedurende onze hele relatie heeft hij al twijfels of hij eigenlijk wel klaar is voor een relatie en alles wat daarbij hoort. Tot voor een maanden geleden woonden we samen maar niet formeel. Hij had zijn spullen bij mij en verbleef altijd bij mij maar stond ingeschreven bij zijn ouders, liet zijn post daar komen etc. Vanaf februari begon hij zwaar depressief te worden en omdat we niet uit de negatieve spiraal kwamen, hebben we 2,5 maand geleden besloten om tijdelijk niet meer samen te wonen. Hij slikt nu antidepressiva en is in therapie om te ontdekken wie hij is en wat hij wil. Hij heeft aangegeven dat hij veel fantaseert over andere vrouwen en sexueel graag losbandiger zou willen zijn. Logisch enerzijds als je totaal geen ervaring hebt, anderzijds weet hij dat hij daar niet het type voor is omdat hij heel verlegen is en daardoor pas op zijn 30e zijn eerste relatie kreeg.
Afhankelijk van zijn stemming heeft hij wel of geen behoefte aan een relatie met mij. Voelt hij zich goed, vindt hij het heerlijk. Is hij alleen (hij woont tijdelijk bij zijn ouders in) dan vindt hij dat heerlijk en geniet van zijn "vrijheid".
Ik heb nare ervaringen in voorgaande relaties opgedaan en sta daardoor soms wat voorzichtig in het leven. Vriendschappen met hetero mannen vind ik bijv. lastig als ik het idee heb dat zij meer van mij verwachten dan ik kan geven. Hij daarentegen staat soms nog wat naïef in het leven en ziet nergens gevaar in. Als hij aandacht krijgt van vrouwen, vindt hij dat prettig (wie niet?) maar wil dat graag voor zichzelf houden en niet delen met mij. Ieder heeft recht op zijn privacy en je hoeft niet alles te delen met elkaar maar ik vind wel dat wanneer je in een situatie dreigt te komen (of al bent geraakt) die een gevaar kan zijn voor je relatie, je dit openlijk moet kunnen bespreken met elkaar om openheid en vertrouwen te creëren in een relatie. Voor hem geldt meer het principe, spreken is zilver, zwijgen is goud. Daarnaast stoort het hem dat ik alles wel eerlijk aankaart en geen geheimen voor hem heb omdat hem dit een rotgevoel geeft. Naar hè als je een vriendin hebt die je kunt vertrouwen omdat ze niet vreemd gaat en niets voor je te verbergen heeft. Ik begrijp dat gevoel niet. En wat mij nog het meest stoort is dat hij gisteravond aangaf dat mocht een (platonische) vriendin van hem aangeven meer gevoelens voor hem te hebben, zijn primaire gedachte zou zijn: wat kan ik hiermee, leuk, spannend... en niet, ik heb een relatie.. (dat was zijn 2e gedachte). Is dat nu typische mannelijke gedachte vanuit hun jagersinstinct of is het gewoon beter om hem los te laten en voor iemand te gaan die wel voor mij durft te kiezen? We houden wel ontzettend veel van elkaar en willen elkaar niet loslaten omdat we ook heel veel goeds hebben.
Ik tel hier zo makkelijk 1, 2, 3, 4, 5... alarmbellen. Hij is zó ontzettend geen relatiemateriaal!
Trouwens: hilarische reactie Leo! (Thee over beeldscherm)
Hoi hoi,
Even wat achtergrondinformatie. Ik, vrouw, 36 jaar. Vriend, 31 jaar. Zijn 1,5 jaar samen en ik ben zijn eerste relatie (eerste vriendin, eerste met alles eigenlijk). Gedurende onze hele relatie heeft hij al twijfels of hij eigenlijk wel klaar is voor een relatie en alles wat daarbij hoort. Tot voor een maanden geleden woonden we samen maar niet formeel. Hij had zijn spullen bij mij en verbleef altijd bij mij maar stond ingeschreven bij zijn ouders, liet zijn post daar komen etc. Vanaf februari begon hij zwaar depressief te worden en omdat we niet uit de negatieve spiraal kwamen, hebben we 2,5 maand geleden besloten om tijdelijk niet meer samen te wonen. Hij slikt nu antidepressiva en is in therapie om te ontdekken wie hij is en wat hij wil. Hij heeft aangegeven dat hij veel fantaseert over andere vrouwen en sexueel graag losbandiger zou willen zijn. Logisch enerzijds als je totaal geen ervaring hebt, anderzijds weet hij dat hij daar niet het type voor is omdat hij heel verlegen is en daardoor pas op zijn 30e zijn eerste relatie kreeg.
Afhankelijk van zijn stemming heeft hij wel of geen behoefte aan een relatie met mij. Voelt hij zich goed, vindt hij het heerlijk. Is hij alleen (hij woont tijdelijk bij zijn ouders in) dan vindt hij dat heerlijk en geniet van zijn "vrijheid".
Ik heb nare ervaringen in voorgaande relaties opgedaan en sta daardoor soms wat voorzichtig in het leven. Vriendschappen met hetero mannen vind ik bijv. lastig als ik het idee heb dat zij meer van mij verwachten dan ik kan geven. Hij daarentegen staat soms nog wat naïef in het leven en ziet nergens gevaar in. Als hij aandacht krijgt van vrouwen, vindt hij dat prettig (wie niet?) maar wil dat graag voor zichzelf houden en niet delen met mij. Ieder heeft recht op zijn privacy en je hoeft niet alles te delen met elkaar maar ik vind wel dat wanneer je in een situatie dreigt te komen (of al bent geraakt) die een gevaar kan zijn voor je relatie, je dit openlijk moet kunnen bespreken met elkaar om openheid en vertrouwen te creëren in een relatie. Voor hem geldt meer het principe, spreken is zilver, zwijgen is goud. Daarnaast stoort het hem dat ik alles wel eerlijk aankaart en geen geheimen voor hem heb omdat hem dit een rotgevoel geeft. Naar hè als je een vriendin hebt die je kunt vertrouwen omdat ze niet vreemd gaat en niets voor je te verbergen heeft. Ik begrijp dat gevoel niet. En wat mij nog het meest stoort is dat hij gisteravond aangaf dat mocht een (platonische) vriendin van hem aangeven meer gevoelens voor hem te hebben, zijn primaire gedachte zou zijn: wat kan ik hiermee, leuk, spannend... en niet, ik heb een relatie.. (dat was zijn 2e gedachte). Is dat nu typische mannelijke gedachte vanuit hun jagersinstinct of is het gewoon beter om hem los te laten en voor iemand te gaan die wel voor mij durft te kiezen? We houden wel ontzettend veel van elkaar en willen elkaar niet loslaten omdat we ook heel veel goeds hebben.
Ik tel hier zo makkelijk 1, 2, 3, 4, 5... alarmbellen. Hij is zó ontzettend geen relatiemateriaal!
Trouwens: hilarische reactie Leo! (Thee over beeldscherm)
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 10 september 2009 om 15:57
Dank je Evy en die bellen ja, die loeien echt als een gek inderdaad....
Truuske, je kunt hopen wat je wil maar zo lang als jij aan hem blijft hangen en hij er nog niet uit is voor zichzelf, zul jij lijden.
Hoe hard ook, dat is dan een keuze en je kunt geen slachtoffer zijn als je daar doelbewust voor kiest.
Hij is heel duidelijk, hij wil aan de zwier en dat zal jou pijn gaan doen. Dat is bijna masochistisch, vind ik heel rot voor je maar hopelijk gaan je ogen open als je daadwerkelijk gekwetst gaat worden. Dat hoop ik oprecht.
Truuske, je kunt hopen wat je wil maar zo lang als jij aan hem blijft hangen en hij er nog niet uit is voor zichzelf, zul jij lijden.
Hoe hard ook, dat is dan een keuze en je kunt geen slachtoffer zijn als je daar doelbewust voor kiest.
Hij is heel duidelijk, hij wil aan de zwier en dat zal jou pijn gaan doen. Dat is bijna masochistisch, vind ik heel rot voor je maar hopelijk gaan je ogen open als je daadwerkelijk gekwetst gaat worden. Dat hoop ik oprecht.
donderdag 10 september 2009 om 15:58
quote:truuske44 schreef op 10 september 2009 @ 14:20:
[...]
Ik begrijp je gedachte maar voor iemand die depressief is, werkt het kennelijk zo.
Dat kan ik nog wel begrijpen, maar wat haal jij uit een relatie met een depressief persoon?
Wil je niet neerhalen en je vriend ook niet... maar als je allebei niet gelukkig bent, lijkt het me toch duidelijk dat iemand er een streep onder zetten moet?
[...]
Ik begrijp je gedachte maar voor iemand die depressief is, werkt het kennelijk zo.
Dat kan ik nog wel begrijpen, maar wat haal jij uit een relatie met een depressief persoon?
Wil je niet neerhalen en je vriend ook niet... maar als je allebei niet gelukkig bent, lijkt het me toch duidelijk dat iemand er een streep onder zetten moet?
donderdag 10 september 2009 om 15:59
Meds & Leo
(en voor de liefhebber: http://www.smulweb.nl/922474/koken/rece ... efdestaart**)
Truuske, je loopt hierin enorm het gevaar meer hulpverlener te worden dan geliefde. Hou zeker hierin je eigen grenzen erg goed in de gaten en idealiseer niet vanuit je eigen onzekerheid met mannen deze specifieke relatie. Beter niets dan namaak...
(en voor de liefhebber: http://www.smulweb.nl/922474/koken/rece ... efdestaart**)
Truuske, je loopt hierin enorm het gevaar meer hulpverlener te worden dan geliefde. Hou zeker hierin je eigen grenzen erg goed in de gaten en idealiseer niet vanuit je eigen onzekerheid met mannen deze specifieke relatie. Beter niets dan namaak...
zaterdag 12 september 2009 om 19:15
Bedankt voor al jullie lieve reacties. Ik heb er de afgelopen week goed over nagedacht en kan het steeds beter loslaten. Zeker nu ik een uur geleden op zijn Facebook las dat hij binnenkort afspreekt met een meisje dat hij van een Spaanse vakantie kent en die naar Nederland komt.
Ik denk dat als je een goede relatie hebt, het niet uitmaakt met wie je contact hebt omdat je voor elkaar gekozen hebt en je elkaar kunt vertrouwen. Maar gezien het feit dat hij al twijfels heeft over onze relatie én nieuwsgierig is naar andere vrouwen, wordt mijn onzekerheid alleen maar gevoed. Ik wil me niet meer rot voelen en denk dat het beter is om hem los te laten.
Bedankt voor jullie steun en adviezen!
Liefs en kus
Ik denk dat als je een goede relatie hebt, het niet uitmaakt met wie je contact hebt omdat je voor elkaar gekozen hebt en je elkaar kunt vertrouwen. Maar gezien het feit dat hij al twijfels heeft over onze relatie én nieuwsgierig is naar andere vrouwen, wordt mijn onzekerheid alleen maar gevoed. Ik wil me niet meer rot voelen en denk dat het beter is om hem los te laten.
Bedankt voor jullie steun en adviezen!
Liefs en kus
zaterdag 12 september 2009 om 19:36
maandag 14 september 2009 om 14:40
Met loslaten bedoel ik inderdaad de relatie verbreken en gisteravond heb ik dat gedaan. Met zo veel pijn in mijn hart maar ik trok het niet meer.
We hadden afgesproken dat hij afgelopen weekend naar mij toe zou komen maar vrijdagavond gaf hij plots aan dat hij druk was met computerklusjes en tijd voor zichzelf nodig had en dat als hij zou komen, hij nog wel iets van zich zou laten horen. Hoorde het hele weekend niets van hem en toen ik zaterdag op zijn Facebook zag dat hij had afgesproken met dat meisje uit Spanje, werd ik echt gek.
Uiteindelijk gisteravond hem gebeld en gevraagd of hij nog van plan was geweest om mij te bellen maar ik was hem net voor. Aangegeven dat hij op zijn minst even een berichtje had kunnen sturen of hij wel of niet kwam omdat hij weet dat ik daarop zit te wachten. Had ik volgens hem ook naar hem kunnen sturen. Klopt.
Maar het ging er mij om dat hij geen tijd voor mij vrij maakt maar wel een afspraak met een ander meisje kan maken. Dit was volgens hem puur vriendschappelijk, zij heeft een vriend bla bla.. maar dat zie ik niet want ik kan niet op haar profiel en aangezien hij weet dat ik me dan allerlei rampscenarios in mijn hoofd haal, had hij mij ook even kunnen bellen van goh, moet je luisteren, ik heb een afspraak gemaakt maar maak je geen zorgen, stelt niets voor.. maar hij laat mij bewust 1,5 dag in onzekerheid. En daar werd ik zo boos over. Zo ga je niet met mensen om én helemaal niet met je vriendin die al in onzekerheid zit.
Aangegeven dat als je relatie goed zit, het niet uitmaakt met wie je contact hebt omdat je voor elkaar gekozen hebt maar dat twijfels heeft en niet voor mij kan / wil kiezen, daarnaast bewust al die contact opzoekt en dat ik daardoor steeds onzekerheid wordt en die contacten als een bedreiging ga zien. Hij vond dat hij geen verantwoording aan mij hoefde af te leggen over elke sms of mail die hij ontving. Mee eens maar ik vind ook dat als je weet dat je vriendin moeite heeft met bepaalde personen, je daar beter zo eerlijk mogelijk over kunt zijn. Hoe eerlijker je bent, hoe minder stiekem het is en hoe minder ik het als een bedreiging ervaar. Maar hij denkt daar kennelijk anders over. Toen aangegeven dat ik geen relatie wil met iemand die niet voor mij kan kiezen, die niet genoeg heeft aan mij...
En nu slaat de twijfel bij mij toe... heb ik hier wel goed aan gedaan.. ben ik niet degene die aan zichzelf moet werken omdat ik die vrouwen als bedreiging zie..
We hadden afgesproken dat hij afgelopen weekend naar mij toe zou komen maar vrijdagavond gaf hij plots aan dat hij druk was met computerklusjes en tijd voor zichzelf nodig had en dat als hij zou komen, hij nog wel iets van zich zou laten horen. Hoorde het hele weekend niets van hem en toen ik zaterdag op zijn Facebook zag dat hij had afgesproken met dat meisje uit Spanje, werd ik echt gek.
Uiteindelijk gisteravond hem gebeld en gevraagd of hij nog van plan was geweest om mij te bellen maar ik was hem net voor. Aangegeven dat hij op zijn minst even een berichtje had kunnen sturen of hij wel of niet kwam omdat hij weet dat ik daarop zit te wachten. Had ik volgens hem ook naar hem kunnen sturen. Klopt.
Maar het ging er mij om dat hij geen tijd voor mij vrij maakt maar wel een afspraak met een ander meisje kan maken. Dit was volgens hem puur vriendschappelijk, zij heeft een vriend bla bla.. maar dat zie ik niet want ik kan niet op haar profiel en aangezien hij weet dat ik me dan allerlei rampscenarios in mijn hoofd haal, had hij mij ook even kunnen bellen van goh, moet je luisteren, ik heb een afspraak gemaakt maar maak je geen zorgen, stelt niets voor.. maar hij laat mij bewust 1,5 dag in onzekerheid. En daar werd ik zo boos over. Zo ga je niet met mensen om én helemaal niet met je vriendin die al in onzekerheid zit.
Aangegeven dat als je relatie goed zit, het niet uitmaakt met wie je contact hebt omdat je voor elkaar gekozen hebt maar dat twijfels heeft en niet voor mij kan / wil kiezen, daarnaast bewust al die contact opzoekt en dat ik daardoor steeds onzekerheid wordt en die contacten als een bedreiging ga zien. Hij vond dat hij geen verantwoording aan mij hoefde af te leggen over elke sms of mail die hij ontving. Mee eens maar ik vind ook dat als je weet dat je vriendin moeite heeft met bepaalde personen, je daar beter zo eerlijk mogelijk over kunt zijn. Hoe eerlijker je bent, hoe minder stiekem het is en hoe minder ik het als een bedreiging ervaar. Maar hij denkt daar kennelijk anders over. Toen aangegeven dat ik geen relatie wil met iemand die niet voor mij kan kiezen, die niet genoeg heeft aan mij...
En nu slaat de twijfel bij mij toe... heb ik hier wel goed aan gedaan.. ben ik niet degene die aan zichzelf moet werken omdat ik die vrouwen als bedreiging zie..
