Kinderen
alle pijlers
Geen kind.
maandag 21 september 2009 om 20:00
Hoi,
heeft iemand advies voor volgende situatie;
Sinds 5 jaar samen en 3 jaar samenwonend. Alletwee goede jobs, goed leven. In het begin van relatie was er van zijn kant nog enige twijfel, nu is dat weg volgens hem. Twijfel was onstaan door mijn kinderwens. Hebben samen toen overlegd dat voorlopig te 'parkeren'. Vorig jaar weer opgerakeld en beslissing genomen om na deze zomer er voor te gaan. Affijn, het is nu bijna herfst en hij heeft aangegeven dat er de laatste tijd teveel ergenissen tussen ons waren(klopt).Hierdoor weer twijfel over het krijgen van een kind. Na veel gesprekken komt het er op neer dat hij de verantwoording niet aan durft. Inmiddels is de relatie weer redelijk stabiel maar het knaagt. Hoe ga ik om met deze situatie? Er zijn dagen dat ik er vrede mee heb, echter op andere dagen is het verdriet groot....
Anyone?
heeft iemand advies voor volgende situatie;
Sinds 5 jaar samen en 3 jaar samenwonend. Alletwee goede jobs, goed leven. In het begin van relatie was er van zijn kant nog enige twijfel, nu is dat weg volgens hem. Twijfel was onstaan door mijn kinderwens. Hebben samen toen overlegd dat voorlopig te 'parkeren'. Vorig jaar weer opgerakeld en beslissing genomen om na deze zomer er voor te gaan. Affijn, het is nu bijna herfst en hij heeft aangegeven dat er de laatste tijd teveel ergenissen tussen ons waren(klopt).Hierdoor weer twijfel over het krijgen van een kind. Na veel gesprekken komt het er op neer dat hij de verantwoording niet aan durft. Inmiddels is de relatie weer redelijk stabiel maar het knaagt. Hoe ga ik om met deze situatie? Er zijn dagen dat ik er vrede mee heb, echter op andere dagen is het verdriet groot....
Anyone?
maandag 21 september 2009 om 20:11
Pf moeilijk. WIl je vriend de verantwoording nu niet of wil hij dit helemaal niet?
Je kan je vriend niet dwingen. Als ik jou was, zou ik toch nog een keer een gesprek aangaan met je vriend. Mocht hij echt geen kinderen willen, dan moet jij bij jezelf nagaan of jij hiermee kan leven. Als jij denkt dat je dit niet kan, dan zit er niets anders op om de relatie te verbreken.
Sterkte!
Je kan je vriend niet dwingen. Als ik jou was, zou ik toch nog een keer een gesprek aangaan met je vriend. Mocht hij echt geen kinderen willen, dan moet jij bij jezelf nagaan of jij hiermee kan leven. Als jij denkt dat je dit niet kan, dan zit er niets anders op om de relatie te verbreken.
Sterkte!
maandag 21 september 2009 om 20:16
We hebben er al veel gesprekken over gehad. Lastige is dat hij mij niet kwijt wil en daardoor soms dit zegt en dan dat. Zoals het er nu voor staat wil hij helemaal niet.....Ik weet dat ik hem niet kan dwingen, begrijp hem ook wel. Ik weet alleen niet of dit in de toekomst gaat knagen, ben ook al bijna 38 dus veel tijd heb ik niet meer.....
maandag 21 september 2009 om 20:16
Hoe moeilijk het ook is, meid, je kunt hem inderdaad niet dwingen. De beslissing wel of geen kinderen, moeten jullie echt samen maken, als 1 van de 2 er niet achter staat is het ook voor een eventueel toekomstig kind niet eerlijk...
Wellicht kun je het hem eens recht voor zijn raap vragen (ja, ik heb makkelijk praten, weet ik), maar als jij het in ieder geval weet, kun je zelf een beslissing nemen.
Ik zit zelf in dezelfde situatie, maar dan is het bij ons andersom. Mijn man wil graag kinderen, ik ben er echt nog niet aan toe. Niet om partij voor je vriend te trekken, maar daardoor kan ik dus wel begrijpen waar hij vandaan komt.
Sterkte hiermee, hou ons op de hoogte?
Wellicht kun je het hem eens recht voor zijn raap vragen (ja, ik heb makkelijk praten, weet ik), maar als jij het in ieder geval weet, kun je zelf een beslissing nemen.
Ik zit zelf in dezelfde situatie, maar dan is het bij ons andersom. Mijn man wil graag kinderen, ik ben er echt nog niet aan toe. Niet om partij voor je vriend te trekken, maar daardoor kan ik dus wel begrijpen waar hij vandaan komt.
Sterkte hiermee, hou ons op de hoogte?
maandag 21 september 2009 om 20:17
De twijfel die hij 5 jaar geleden had, heeft hij nu nog steeds. En als hij zegt dat de twijfel nu weg is maar toch weer een beetje is teruggekomen omdat de laatste tijd veel ergernissen tussen jullie waren, dan is hij niet helemaal oprecht maar zoekt hij naar een uitvlucht. Naar mijn (kort door de bocht) mening.
maandag 21 september 2009 om 20:18
hoi albertje72, lastig de discussie wel of geen kind... het is niet iets waar je consessies in kan doen. het is wel of niet, niet een beetje. wil jouw vriend het op zich wel maar niet nu? of wil hij heb uberhaubt niet? misschien wel als de relatie stabieler is? dan zou ik daar goed en veel over praten!!!
ervaar een beetje hetzelfde met mijn vriend. ik wil wel, althans ooit. maar goed, daar kan je niet te lang mee wachten. vriend wil niet, misschien ooit maar wil geen beloftes doen. lekker vaag dus, maakt mij ook verdrietig. ik heb dit verdriet gister bij hem neergelegd, voor mij is een reden om de relatie (9 jaar) te beeindigen. hij heeft er ook over nagedacht en wil het heus ooit wel maar kan en wil het er nu niet over hebben. zijn overigens beiden 30 jaar, dus het hoeft natuurlijk niet a la minute maar toch...
succes meid, praat erover is mijn tip!!!
ervaar een beetje hetzelfde met mijn vriend. ik wil wel, althans ooit. maar goed, daar kan je niet te lang mee wachten. vriend wil niet, misschien ooit maar wil geen beloftes doen. lekker vaag dus, maakt mij ook verdrietig. ik heb dit verdriet gister bij hem neergelegd, voor mij is een reden om de relatie (9 jaar) te beeindigen. hij heeft er ook over nagedacht en wil het heus ooit wel maar kan en wil het er nu niet over hebben. zijn overigens beiden 30 jaar, dus het hoeft natuurlijk niet a la minute maar toch...
succes meid, praat erover is mijn tip!!!
maandag 21 september 2009 om 20:19
Bedankt DianV. Het is wel eens goed om de andere kant te horen. Zelf een beslissing nemen is zo ontzettend moeilijk omdat we het over het algemeen heel erg leuk hebben samen....daarom ook mijn vraag of iemand hier ervaring mee heeft. En bedankt voor de lieve reakties, ben nieuw hier en is als een warm bad!
maandag 21 september 2009 om 20:27
Albertje, lastige situatie, maar herkenbaar.
Als ik lees met welke argumenten jouw partner komt, dan lijkt het mij dat hij misschien best wel kinderen wil, maar niet in deze relatie. Hij geeft al aan dat hij erover twijfelt. Als je over je relatie twijfelt dan ben je als de dood om toezeggingen te doen die gaan over het krijgen van een kind, want dat betekent een levenslange verbintenis met je partner. Misschien zit ik ernaast en wil hij gewoon geen kinderen, met niemand. Maar als dit zo is dan zou hij hierover al vanaf het begin van de relatie zeer stellig geweest zijn (zoals mijn partner, die vanaf het begin duidelijk heeft gemaakt dat hij nooit kinderen wil). Als iemand zo stellig is, dan is de kans mi zeer klein dat er nog van gedachten wordt veranderd.
Christable: als je 30 bent en je partner wil misschien ooit, dan zou ik er geen goede relatie voor beeindigen. Je hebt immers nog heel wat jaren van vruchtbaarheid voor de boeg. Zeker niet als iemand te kennen geeft dat hij er NU nog niet klaar voor is..er kan nog zoveel gebeuren in een paar jaar tijd. Je partner kan er zomaar opeens wel klaar voor zijn. De vraag is ; zie jij jezelf alleen met deze man oud worden, ongeacht of er wel/geen kind komt?
Als ik lees met welke argumenten jouw partner komt, dan lijkt het mij dat hij misschien best wel kinderen wil, maar niet in deze relatie. Hij geeft al aan dat hij erover twijfelt. Als je over je relatie twijfelt dan ben je als de dood om toezeggingen te doen die gaan over het krijgen van een kind, want dat betekent een levenslange verbintenis met je partner. Misschien zit ik ernaast en wil hij gewoon geen kinderen, met niemand. Maar als dit zo is dan zou hij hierover al vanaf het begin van de relatie zeer stellig geweest zijn (zoals mijn partner, die vanaf het begin duidelijk heeft gemaakt dat hij nooit kinderen wil). Als iemand zo stellig is, dan is de kans mi zeer klein dat er nog van gedachten wordt veranderd.
Christable: als je 30 bent en je partner wil misschien ooit, dan zou ik er geen goede relatie voor beeindigen. Je hebt immers nog heel wat jaren van vruchtbaarheid voor de boeg. Zeker niet als iemand te kennen geeft dat hij er NU nog niet klaar voor is..er kan nog zoveel gebeuren in een paar jaar tijd. Je partner kan er zomaar opeens wel klaar voor zijn. De vraag is ; zie jij jezelf alleen met deze man oud worden, ongeacht of er wel/geen kind komt?
maandag 21 september 2009 om 20:52
Albertje,
Je vraagt advies, ik zal een poging wagen.
Je bent bijna 38. Een vrouw van 38 heeft maar een kwart van de vruchtbaarheid van een vrouw van 30. Een vrouw van 30 jaar is dus maar liefst vier keer zo vruchtbaar!
Ik heb ooit eens gelezen dat een vrouw van 38 ongeveer 40% kans heeft om binnen een jaar zwanger te worden. En 60% om binnen twee jaar zwanger te worden.
Als je dus meerdere kinderen wilt, moet je niet te lang wachten!
Ik denk dat je moet zien te achterhalen of je vriend kinderen wil of niet. En als hij net als jij een jaar of 38 is, zou hij dat toch wel moeten weten.
En je moet te weten zien te komen of hij ze met jou wil. Hij twijfelde vijf jaar geleden, hij twijfelt nu, hij komt terug op een toezegging....
Jij hebt niet veel tijd meer en je moet voor jezelf een afweging maken: wil ik kinderen, wil ik ze met deze man?
Je moet ook voor jezelf bepalen of je verder wilt met hem als je geen antwoord krijgt.
Ik hoop dat ik niet te belerend overkom. Ik realiseer me heel goed dat je je in een lastige positie bevindt.
Sterkte en succes met je beslissing.
Je vraagt advies, ik zal een poging wagen.
Je bent bijna 38. Een vrouw van 38 heeft maar een kwart van de vruchtbaarheid van een vrouw van 30. Een vrouw van 30 jaar is dus maar liefst vier keer zo vruchtbaar!
Ik heb ooit eens gelezen dat een vrouw van 38 ongeveer 40% kans heeft om binnen een jaar zwanger te worden. En 60% om binnen twee jaar zwanger te worden.
Als je dus meerdere kinderen wilt, moet je niet te lang wachten!
Ik denk dat je moet zien te achterhalen of je vriend kinderen wil of niet. En als hij net als jij een jaar of 38 is, zou hij dat toch wel moeten weten.
En je moet te weten zien te komen of hij ze met jou wil. Hij twijfelde vijf jaar geleden, hij twijfelt nu, hij komt terug op een toezegging....
Jij hebt niet veel tijd meer en je moet voor jezelf een afweging maken: wil ik kinderen, wil ik ze met deze man?
Je moet ook voor jezelf bepalen of je verder wilt met hem als je geen antwoord krijgt.
Ik hoop dat ik niet te belerend overkom. Ik realiseer me heel goed dat je je in een lastige positie bevindt.
Sterkte en succes met je beslissing.
maandag 21 september 2009 om 20:58
Zoals ik het lees, wil hij geen kinderen maar houdt hij je aan het lijntje. Niet uit gemeenheid maar omdat hij je ook niet kwijt wil. Dat is heel begrijpelijk van zijn kant maar niet eerlijk tegenover jou.
Stel dat hij je duidelijk maakt dat hij echt niet wil. Wat doe je dan? Ik zou eerst antwoord formuleren op die vraag want ik denk dat een gesprek met hem opnieuw vage beloftes oplevert terwijl het voor een 38-jarige vrouw Nu of Nooit is (en dat mag je hem óók duidelijk maken). Maar nogmaals, wat wordt het voor jou? Kun je leven met Nooit?
Stel dat hij je duidelijk maakt dat hij echt niet wil. Wat doe je dan? Ik zou eerst antwoord formuleren op die vraag want ik denk dat een gesprek met hem opnieuw vage beloftes oplevert terwijl het voor een 38-jarige vrouw Nu of Nooit is (en dat mag je hem óók duidelijk maken). Maar nogmaals, wat wordt het voor jou? Kun je leven met Nooit?
maandag 21 september 2009 om 20:59
Lastig... Ik zit met het tegenovergestelde; vriend wil wel, ik denk ik niet / weet het echt niet. Zo nu en dan komt het probleem weer naar boven en dan kan ik me er knap beroerd onder voelen aangezien ik het maar niet lijk te weten en zodoende geen toezeggingen kan doe voor de toekomst (iets als: later wel alleen niet nu).
Blijf er in ieder geval over praten en ga voor jezelf de verschillende scenario's af. Wat is belangrijker voor jou: deze relatie of het krijgen van een kind (met een ander)?
Blijf er in ieder geval over praten en ga voor jezelf de verschillende scenario's af. Wat is belangrijker voor jou: deze relatie of het krijgen van een kind (met een ander)?
maandag 21 september 2009 om 21:19
maandag 21 september 2009 om 21:26
Het is ook een bijna onmogelijke keuze, maar feit is wel dat als je met de relatie stopt, er iig een kans is dat je met een ander wellicht wel je kinderwens in vervulling kan laten gaan. Die zekerheid heb je ook niet, maar het is meer zekerheid dan wat je nu hebt.
Eigenlijk kun je het je partner niet verwijten, immers, jij maakt de keuze door wel of juist niet bij hem te willen blijven..als je met hem door wil dan zou het niet eerlijk zijn om hem later te verwijten dat hij geen kinderen wilde. Voor hem is er geen issue, je kunt jezelf ook afvragen of hij hier uberhaupt mee zit. Als jij hem dierbaar bent heeft ook hij hier last van.
Eigenlijk kun je het je partner niet verwijten, immers, jij maakt de keuze door wel of juist niet bij hem te willen blijven..als je met hem door wil dan zou het niet eerlijk zijn om hem later te verwijten dat hij geen kinderen wilde. Voor hem is er geen issue, je kunt jezelf ook afvragen of hij hier uberhaupt mee zit. Als jij hem dierbaar bent heeft ook hij hier last van.
maandag 21 september 2009 om 21:35
quote:albertje72 schreef op 21 september 2009 @ 20:16:
We hebben er al veel gesprekken over gehad. Lastige is dat hij mij niet kwijt wil en daardoor soms dit zegt en dan dat.
Dat heet aan het lijntje houden. En dat er nu ergernissen zijn volgens hem, zou heel goed een uitvlucht kunnen zijn. Dat weet ik niet. Ik kan niet 'in' jullie relatie kijken.
Ik denk dat je voor jezelf een afweging moet maken wat zwaarder weegt. Je kinderwens of je wens om met hem ouder te worden? Wat als je de relatie verbreekt en alsnog geen moeder wordt? Wat als jullie verder gaan en de relatie wordt verbroken als jullie 6 jaar verder zijn, zonder kinderen?
We hebben er al veel gesprekken over gehad. Lastige is dat hij mij niet kwijt wil en daardoor soms dit zegt en dan dat.
Dat heet aan het lijntje houden. En dat er nu ergernissen zijn volgens hem, zou heel goed een uitvlucht kunnen zijn. Dat weet ik niet. Ik kan niet 'in' jullie relatie kijken.
Ik denk dat je voor jezelf een afweging moet maken wat zwaarder weegt. Je kinderwens of je wens om met hem ouder te worden? Wat als je de relatie verbreekt en alsnog geen moeder wordt? Wat als jullie verder gaan en de relatie wordt verbroken als jullie 6 jaar verder zijn, zonder kinderen?
dinsdag 22 september 2009 om 00:00
quote:albertje72 schreef op 21 september 2009 @ 21:19:
[...]
De relatie is heel belangrijk voor me, dat maakt het er niet makkelijker op. Ga ik het hem later verwijten? Spookt continu door m'n hoofd.Op momenten dat de relatie in een dip zit, en je geen kinderen meer kunt krijgen omdat je te oud bent is de kans groot de je het hem gaat verwijten.
[...]
De relatie is heel belangrijk voor me, dat maakt het er niet makkelijker op. Ga ik het hem later verwijten? Spookt continu door m'n hoofd.Op momenten dat de relatie in een dip zit, en je geen kinderen meer kunt krijgen omdat je te oud bent is de kans groot de je het hem gaat verwijten.
dinsdag 22 september 2009 om 10:31
Op momenten dat de relatie in een dip zit, en je geen kinderen meer kunt krijgen omdat je te oud bent is de kans groot de je het hem gaat verwijten.
Ook als de relatie niet in een dip komt, vrees ik.
Als je een kinderwens hebt en die voor een ánder onvervuld laat (is weer wat anders dan door medische problematiek) dan denk ik (heb ook een voorbeeld in omgeving) dat je daar enorme spijt van gaat krijgen.
Ik kan je ook alleen maar adviseren om, gezien je leeftijd zo snel mogelijk, het gesprek aan te gaan en daar een duidelijke uitkomst van hem uit te verwachten.
Ja of nee, geen middenweg. Alleen zo kun jij verder, en je moet nu echt verder. Dan wordt het opnieuw moeilijk, maar een duidelijke ja of nee van hem is stap 1.
Wees zelf ook duidelijk (ik wil wel) maar laat hem jou geen consequenties verbinden (dus niet; 'als ik nee zeg ga je dan weg', en dan ben jij weer degene die moet beslissen)
Hij kan zelf natuurlijk wel zelf voorwaarden verbinden (ik heb niet zo'n sterke wens, maar ik wil wel om jou niet kwijt te raken)
Prima, maar laat hem dat zelf zeggen...
Lijkt me heel moeilijk, deze situatie, veel sterkte gewenst!
Ook als de relatie niet in een dip komt, vrees ik.
Als je een kinderwens hebt en die voor een ánder onvervuld laat (is weer wat anders dan door medische problematiek) dan denk ik (heb ook een voorbeeld in omgeving) dat je daar enorme spijt van gaat krijgen.
Ik kan je ook alleen maar adviseren om, gezien je leeftijd zo snel mogelijk, het gesprek aan te gaan en daar een duidelijke uitkomst van hem uit te verwachten.
Ja of nee, geen middenweg. Alleen zo kun jij verder, en je moet nu echt verder. Dan wordt het opnieuw moeilijk, maar een duidelijke ja of nee van hem is stap 1.
Wees zelf ook duidelijk (ik wil wel) maar laat hem jou geen consequenties verbinden (dus niet; 'als ik nee zeg ga je dan weg', en dan ben jij weer degene die moet beslissen)
Hij kan zelf natuurlijk wel zelf voorwaarden verbinden (ik heb niet zo'n sterke wens, maar ik wil wel om jou niet kwijt te raken)
Prima, maar laat hem dat zelf zeggen...
Lijkt me heel moeilijk, deze situatie, veel sterkte gewenst!
dinsdag 22 september 2009 om 10:54
Heel moeilijk! Ik heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten met mijn (huidige) vriend.
Mijn zusje was zwanger en ik wilde ineens zóó graag ook kinderen.
Mijn vriend wilde ze (nog) niet, hij zou er nog even over nadenken. Een half jaar later wilde hij ze nog steeds niet, maar "misschien denk ik er volgend jaar wel anders over".
Toen bedacht ik me: laat ik als truc eens gebruiken om te stoppen met de pil (wel meegedeeld natuurlijk, wilde die troep overigens ook niet meer in mijn lijf) en dan maar eens kijken wat er gebeurt. Mijn idee erachter was dat hij dan maar een knip moest laten zetten als hij echt geen kinderen wilde.
We zijn nu ruim een jaar verder en het grappige is dat in de tussentijd mijn "ik wil ze ook"-gevoel ontzettend is gezakt.
Als ik nu zwanger zou worden vind ik het prima (hoewel ik denk ik in eerste instantie wel in paniek zou raken....), maar als het niet gebeurt is het ook prima.
Ik heb dit ook aan vriend meegedeeld, maar die zegt nog steeds geen harde "nee".
Maar goed, genoeg over mij. Voor jou is dit natuurlijk niet aan de orde.
Ik denk ook, zoals anderen, dat jouw vriend jou aan het lijntje houdt. Hij wil je niet kwijt en hij denkt dat het allemaal wel los zal lopen als hij de keuze maar voor zich uit blijft stellen.
Jij kunt daar geen genoegen mee nemen op dit moment: je wilt een ja of een nee horen. Dan kun je er wat mee. Dan kun jij voor jezelf de beslissing nemen of je ondanks zijn nee bij hem blijft of dat je toch op zoek gaat naar iemand anders die jouw wens wel kan en wil vervullen...
Heel veel sterkte in die moeilijke periode...
Mijn zusje was zwanger en ik wilde ineens zóó graag ook kinderen.
Mijn vriend wilde ze (nog) niet, hij zou er nog even over nadenken. Een half jaar later wilde hij ze nog steeds niet, maar "misschien denk ik er volgend jaar wel anders over".
Toen bedacht ik me: laat ik als truc eens gebruiken om te stoppen met de pil (wel meegedeeld natuurlijk, wilde die troep overigens ook niet meer in mijn lijf) en dan maar eens kijken wat er gebeurt. Mijn idee erachter was dat hij dan maar een knip moest laten zetten als hij echt geen kinderen wilde.
We zijn nu ruim een jaar verder en het grappige is dat in de tussentijd mijn "ik wil ze ook"-gevoel ontzettend is gezakt.
Als ik nu zwanger zou worden vind ik het prima (hoewel ik denk ik in eerste instantie wel in paniek zou raken....), maar als het niet gebeurt is het ook prima.
Ik heb dit ook aan vriend meegedeeld, maar die zegt nog steeds geen harde "nee".
Maar goed, genoeg over mij. Voor jou is dit natuurlijk niet aan de orde.
Ik denk ook, zoals anderen, dat jouw vriend jou aan het lijntje houdt. Hij wil je niet kwijt en hij denkt dat het allemaal wel los zal lopen als hij de keuze maar voor zich uit blijft stellen.
Jij kunt daar geen genoegen mee nemen op dit moment: je wilt een ja of een nee horen. Dan kun je er wat mee. Dan kun jij voor jezelf de beslissing nemen of je ondanks zijn nee bij hem blijft of dat je toch op zoek gaat naar iemand anders die jouw wens wel kan en wil vervullen...
Heel veel sterkte in die moeilijke periode...
dinsdag 22 september 2009 om 11:04
Ja of nee, ja of nee... Ik ken je vriend niet, dus ik kan onmogelijk zeggen of hij je aan het lijntje houdt, maar ik ken wel het probleem.
Mijn vriendin wil kinderen. Zij vraagt mij dan ook wanneer ik kinderen denk te willen hebben. Op zich begrijp ik die vraag best maar ze had me net zo goed kunnen vragen wanneer ik denk zin te krijgen in het kopen van een zeilboot: geen van beiden is iets wat me bezighoudt! Hoe kan ik daar ooit een goed antwoord op geven?
Anita:'Sjonny, ik ben 30, ik kan niet meer zo lang wachten, denk je dat je binnen twee jaar kinderen wilt?'
Sjonnie:'Wa? grmdblemldmnan'
Anita:'Effe serieus, straks kan het niet meer, je moet nu beslissen of je kinderen wilt'
Sjonnie:'Jij wilt geen kinderen, jij wil een baaaaaaby net als je broer er eentje heeft. Baby's worden groot en rennen straks met modderschoenen door ons huis, ik hou me daar niet zo mee bezig. Heb er nog geen behoefte aan'
Anita:'Wanneer denk je wel behoefte te krijgen?'
Sjonnie: 'Wa?'
Anita:'Denk je dat je over twee jaar kinderen wilt'
Sjonnie:'GRMBL! WTF old woman leave me the fuck alone, don't you see I'm busy!' Ik weet het niet schatje, soms lijkt het me ook wel leuk om te gaan vissen met junior, maar of ik daar over twee jaar zeker van ben? Geen idee.'
Anita: 'Maar je wilt dus wel kinderen, ooit?'
Sjonnie:'Tsja...ik wil ook een zeilboot, ooit'
Ik weet niet hoe dit eindigt. Ik heb zo'n gevoel dat ik op een dag wakker word en denk: ach ja, waarom ook niet. Ze wil het zo graag. En ach, het kan ook best gezellig zijn een gezinnetje. Naarmate de druk van haar kant groter wordt, wordt de kans hier op ook groter. Maar tot een bepaald punt natuurlijk. Kom niet aanlopen met ultimata, dat werkt averechts. Dan voel ik me onder druk gezet en dat werkt natuurlijk niet. En ach, wie weet gaan ook mijn teelballen stuiteren.
Sorry Albertje, een lange post om alleen aan te geven dat een simpele ja of nee heel moeilijk is voor mij op dit moment. Misschien, heel misschien denkt je vriend ook zo.
Mijn vriendin wil kinderen. Zij vraagt mij dan ook wanneer ik kinderen denk te willen hebben. Op zich begrijp ik die vraag best maar ze had me net zo goed kunnen vragen wanneer ik denk zin te krijgen in het kopen van een zeilboot: geen van beiden is iets wat me bezighoudt! Hoe kan ik daar ooit een goed antwoord op geven?
Anita:'Sjonny, ik ben 30, ik kan niet meer zo lang wachten, denk je dat je binnen twee jaar kinderen wilt?'
Sjonnie:'Wa? grmdblemldmnan'
Anita:'Effe serieus, straks kan het niet meer, je moet nu beslissen of je kinderen wilt'
Sjonnie:'Jij wilt geen kinderen, jij wil een baaaaaaby net als je broer er eentje heeft. Baby's worden groot en rennen straks met modderschoenen door ons huis, ik hou me daar niet zo mee bezig. Heb er nog geen behoefte aan'
Anita:'Wanneer denk je wel behoefte te krijgen?'
Sjonnie: 'Wa?'
Anita:'Denk je dat je over twee jaar kinderen wilt'
Sjonnie:'GRMBL! WTF old woman leave me the fuck alone, don't you see I'm busy!' Ik weet het niet schatje, soms lijkt het me ook wel leuk om te gaan vissen met junior, maar of ik daar over twee jaar zeker van ben? Geen idee.'
Anita: 'Maar je wilt dus wel kinderen, ooit?'
Sjonnie:'Tsja...ik wil ook een zeilboot, ooit'
Ik weet niet hoe dit eindigt. Ik heb zo'n gevoel dat ik op een dag wakker word en denk: ach ja, waarom ook niet. Ze wil het zo graag. En ach, het kan ook best gezellig zijn een gezinnetje. Naarmate de druk van haar kant groter wordt, wordt de kans hier op ook groter. Maar tot een bepaald punt natuurlijk. Kom niet aanlopen met ultimata, dat werkt averechts. Dan voel ik me onder druk gezet en dat werkt natuurlijk niet. En ach, wie weet gaan ook mijn teelballen stuiteren.
Sorry Albertje, een lange post om alleen aan te geven dat een simpele ja of nee heel moeilijk is voor mij op dit moment. Misschien, heel misschien denkt je vriend ook zo.
dinsdag 22 september 2009 om 11:53
Johny, treffende dialoog. Ik denk dat het echt zo werkt in de meeste gevallen. Denk dat de vrouw in de meeste gevallen een kind wil en vaak denkt zo'n man; ach, waarom niet. Vraag me af in hoeveel van de gevallen het initiatief vanuit de man komt. Nee die gaan er gewoon in mee, of niet natuurlijk.
Volgens mij is de gemiddelde man gewoon helemaal niet bezig met het onderwerp kinderen. Pas als een vrouw er vaak over begint, dan zal hij erover moeten nadenken maar als hij de behoefte niet voelt..dan kun je toch niet in vol enthousiasme ja zeggen?
Ik word ook niet warm van binnen als mijn vriend voorstelt om een hond te nemen, het doet me niks. Maar hem misschien wel.
Volgens mij is de gemiddelde man gewoon helemaal niet bezig met het onderwerp kinderen. Pas als een vrouw er vaak over begint, dan zal hij erover moeten nadenken maar als hij de behoefte niet voelt..dan kun je toch niet in vol enthousiasme ja zeggen?
Ik word ook niet warm van binnen als mijn vriend voorstelt om een hond te nemen, het doet me niks. Maar hem misschien wel.
dinsdag 22 september 2009 om 13:08
Wel, de meningen zijn flink verdeeld merk ik. Kan me in Johny;s uitleg wel vinden. Dat klinkt herkenbaar. Dat mannen anders zijn is me wel duidelijk maar dat sommigen moeite hebben met beslissingen nemen, dat vind ik slap. Of als ze weer terug komen op hun genomen beslissing. Ik vraag me af of ik gelukkiger zal zijn met iemand die niet mijn eerste keuze is en dan met kind of blijven bij diegene waarvan ik houd en me neer leggen bij de situatie. Allemaal bedankt tot nu voor de reakties!
dinsdag 22 september 2009 om 13:45
Als je vriend serieus denkt dat hij de verantwoordelijkheid niet aan kan (en serieus in de zin dat dit niet een van de vele dingen is die hij 'roept'), vraag hem dan eens wat aan de verantwoordelijkheid hij niet denkt te kunnen. Denkt hij dat zorgen voor eten en kleding niet lukt? Denkt hij dat hij niet consequent kan zijn in de opvoeding? Is hij bang dat hij het kind niet goed kan beschermen? Denkt hij dat hij nooit meer een avondje weg kan? Of alleen op vakantie? Spelen de laatste twee dingen meer, dan lijkt het me handig daar eens goed samen over te praten.
Mijn man en ik hebben daar nl een goed evenwicht in gevonden: soms gaat hij alleen weg, soms ik.. en soms gaan we samen. En zo nu en dan gaan we met z'n tweeen op vakantie. Je levert dus zoveel vrijheid in als je zelf wilt (ok.. er zijn grenzen) en je maakt het jezelf zo moeilijk als je zelf wilt.
Het is natuurlijk wel wat werk hoor een kind (heb er twee, dus ik weet het wel zo'n beetje), maar ik zie bij vrienden om me heen (meesten halverwege de dertig) dat ze er een 'heel ding' van maken.. ze zien het als een totaal ander leven. In veel opzichten is dat ook zo, maar de meeste dingen blijven gelijk hoor! (sport, vrienden, hobbies, huis..)
Verder wil ik je veel succes en wijsheid wensen. Ik zie om me heen hoe enorm lastig zulke dilemma's zijn...
Liefs,
Bibaboe
Mijn man en ik hebben daar nl een goed evenwicht in gevonden: soms gaat hij alleen weg, soms ik.. en soms gaan we samen. En zo nu en dan gaan we met z'n tweeen op vakantie. Je levert dus zoveel vrijheid in als je zelf wilt (ok.. er zijn grenzen) en je maakt het jezelf zo moeilijk als je zelf wilt.
Het is natuurlijk wel wat werk hoor een kind (heb er twee, dus ik weet het wel zo'n beetje), maar ik zie bij vrienden om me heen (meesten halverwege de dertig) dat ze er een 'heel ding' van maken.. ze zien het als een totaal ander leven. In veel opzichten is dat ook zo, maar de meeste dingen blijven gelijk hoor! (sport, vrienden, hobbies, huis..)
Verder wil ik je veel succes en wijsheid wensen. Ik zie om me heen hoe enorm lastig zulke dilemma's zijn...
Liefs,
Bibaboe
donderdag 1 oktober 2009 om 23:07
Hi,
Ik zit in een zelfde situatie, met een iets ander verhaal. Mijn vriend is 18 jaar ouder dan ik ben en heeft twee grote dochters. Van begin af aan wist ik dat hij geen kinderen meer wil. Ik wist het zelf nog niet. Nu zijn er in mijn omgeving steeds meer die een kindje hebben of zwanger zijn. Als ik bij hem blijf, dan kan ik mijn toch wel groeiende kinderwens wel vergeten... Maar ik heb het zo leuk en fijn met hem! Hij is echt super, liefst zou ik hem zien als de vader van mijn kind... Welke beslissing neem ik? Ga ik voor de liefde of ga ik voor de mogelijkheid dat ik misschien wel een kindje kan krijgen (als het dan natuurlijk medisch ook allemaal nog lukt). Ik weet het nog niet.
Ik zit in een zelfde situatie, met een iets ander verhaal. Mijn vriend is 18 jaar ouder dan ik ben en heeft twee grote dochters. Van begin af aan wist ik dat hij geen kinderen meer wil. Ik wist het zelf nog niet. Nu zijn er in mijn omgeving steeds meer die een kindje hebben of zwanger zijn. Als ik bij hem blijf, dan kan ik mijn toch wel groeiende kinderwens wel vergeten... Maar ik heb het zo leuk en fijn met hem! Hij is echt super, liefst zou ik hem zien als de vader van mijn kind... Welke beslissing neem ik? Ga ik voor de liefde of ga ik voor de mogelijkheid dat ik misschien wel een kindje kan krijgen (als het dan natuurlijk medisch ook allemaal nog lukt). Ik weet het nog niet.
