Relaties
alle pijlers
Afsluit drang met ex.
zaterdag 27 juni 2009 om 11:54
3.5 mnd geleden heeft mijn ex het heel onverwachts uit gemaakt na een relatie van 2 jr.
Heb daarna een topic hier geopend omdat ik niets wist er mee om te gaan en heb er heel veel aan gehad! Af en toe word je even weer met de beide benen op de grond gezet door mensen die het zelfde al mee hebben gemaakt.
Het gaat goed met me ben verder gegaan heel veel leuke dingen gaan doen met vrienden die me dan ook weer in lieten zien dat er echt nog wel weer een ander wereldje is. Maar dat neemt niet weg dat ik nog heel veel aan hem denk.
Maar (ja daar gaat het om), ik heb enorm het gevoel om met hem te moeten praten zodat ik de dingen die ik toen niet heb kunnen zeggen kan zeggen om het laatste stukje voor mijzelf af te sluiten. Het gaat er niet om hem terug te willen, want daar is ie wel duidelijk in geweest en uit is uit. En ik ben ook verder gegaan. Ben hem een paar x tegen gekomen met uitgaan, alcohol in het spel worden er dingen gezegd waar we de volgende dag dan ook spijt van hadden en praten dat gek genoeg over de telefoon uit.
Heb na dat het over is tussen ons dus nooit echt fatsoenlijk met hem gepraat en dat vind ik jammer. Wanneer ik hem tegen kom hangt er een spanning en dat wil ik niet. Ik wil gewoon als we elkaar tegen komen normaal als vrienden kunnen omgaan en niet het gevoel hebben wat ik nu heb. We kennen elkaar daar te goed voor vind ik. Het is net of we ineens vreemden van elkaar zijn!!
Is dit een fase, een drang (gevoel) wat er bij hoord? Of moet ik hem wel opbellen en wat afspreken zodat ik dit voor mijn gevoel kan afsluiten en we dan normaal kunnen doen als we elkaar tegen komen.
Heb de vorige keer ook zoveel aan jullie gehad en hoop nu bij dit laatste stukje ook weer.
Heb daarna een topic hier geopend omdat ik niets wist er mee om te gaan en heb er heel veel aan gehad! Af en toe word je even weer met de beide benen op de grond gezet door mensen die het zelfde al mee hebben gemaakt.
Het gaat goed met me ben verder gegaan heel veel leuke dingen gaan doen met vrienden die me dan ook weer in lieten zien dat er echt nog wel weer een ander wereldje is. Maar dat neemt niet weg dat ik nog heel veel aan hem denk.
Maar (ja daar gaat het om), ik heb enorm het gevoel om met hem te moeten praten zodat ik de dingen die ik toen niet heb kunnen zeggen kan zeggen om het laatste stukje voor mijzelf af te sluiten. Het gaat er niet om hem terug te willen, want daar is ie wel duidelijk in geweest en uit is uit. En ik ben ook verder gegaan. Ben hem een paar x tegen gekomen met uitgaan, alcohol in het spel worden er dingen gezegd waar we de volgende dag dan ook spijt van hadden en praten dat gek genoeg over de telefoon uit.
Heb na dat het over is tussen ons dus nooit echt fatsoenlijk met hem gepraat en dat vind ik jammer. Wanneer ik hem tegen kom hangt er een spanning en dat wil ik niet. Ik wil gewoon als we elkaar tegen komen normaal als vrienden kunnen omgaan en niet het gevoel hebben wat ik nu heb. We kennen elkaar daar te goed voor vind ik. Het is net of we ineens vreemden van elkaar zijn!!
Is dit een fase, een drang (gevoel) wat er bij hoord? Of moet ik hem wel opbellen en wat afspreken zodat ik dit voor mijn gevoel kan afsluiten en we dan normaal kunnen doen als we elkaar tegen komen.
Heb de vorige keer ook zoveel aan jullie gehad en hoop nu bij dit laatste stukje ook weer.
zaterdag 27 juni 2009 om 11:59
quote:Diva83 schreef op 27 juni 2009 @ 11:54:
3.5 mnd geleden heeft mijn ex het heel onverwachts uit gemaakt na een relatie van 2 jr.
Heb daarna een topic hier geopend omdat ik niets wist er mee om te gaan en heb er heel veel aan gehad! Af en toe word je even weer met de beide benen op de grond gezet door mensen die het zelfde al mee hebben gemaakt.
Het gaat goed met me ben verder gegaan heel veel leuke dingen gaan doen met vrienden die me dan ook weer in lieten zien dat er echt nog wel weer een ander wereldje is. Maar dat neemt niet weg dat ik nog heel veel aan hem denk.
Maar (ja daar gaat het om), ik heb enorm het gevoel om met hem te moeten praten zodat ik de dingen die ik toen niet heb kunnen zeggen kan zeggen om het laatste stukje voor mijzelf af te sluiten. Het gaat er niet om hem terug te willen, want daar is ie wel duidelijk in geweest en uit is uit. En ik ben ook verder gegaan. Ben hem een paar x tegen gekomen met uitgaan, alcohol in het spel worden er dingen gezegd waar we de volgende dag dan ook spijt van hadden en praten dat gek genoeg over de telefoon uit.
Heb na dat het over is tussen ons dus nooit echt fatsoenlijk met hem gepraat en dat vind ik jammer. Wanneer ik hem tegen kom hangt er een spanning en dat wil ik niet. Ik wil gewoon als we elkaar tegen komen normaal als vrienden kunnen omgaan en niet het gevoel hebben wat ik nu heb. We kennen elkaar daar te goed voor vind ik. Het is net of we ineens vreemden van elkaar zijn!!
Is dit een fase, een drang (gevoel) wat er bij hoord? Of moet ik hem wel opbellen en wat afspreken zodat ik dit voor mijn gevoel kan afsluiten en we dan normaal kunnen doen als we elkaar tegen komen.
Heb de vorige keer ook zoveel aan jullie gehad en hoop nu bij dit laatste stukje ook weer. Zijn jullie vrienden dan? Volgens mij zijn jullie exen en leiden jullie inmiddels steeds meer je eigen leven. Die spanning verdwijnt pas als je écht de zaak achter je hebt gelaten en je eigen leven volledig hebt opgepakt. Daar kun je elkaar niet bij gebruiken dus in mijn ogen is zo'n gesprek zinloos. Richt je op jezelf en niet meer op hem.
3.5 mnd geleden heeft mijn ex het heel onverwachts uit gemaakt na een relatie van 2 jr.
Heb daarna een topic hier geopend omdat ik niets wist er mee om te gaan en heb er heel veel aan gehad! Af en toe word je even weer met de beide benen op de grond gezet door mensen die het zelfde al mee hebben gemaakt.
Het gaat goed met me ben verder gegaan heel veel leuke dingen gaan doen met vrienden die me dan ook weer in lieten zien dat er echt nog wel weer een ander wereldje is. Maar dat neemt niet weg dat ik nog heel veel aan hem denk.
Maar (ja daar gaat het om), ik heb enorm het gevoel om met hem te moeten praten zodat ik de dingen die ik toen niet heb kunnen zeggen kan zeggen om het laatste stukje voor mijzelf af te sluiten. Het gaat er niet om hem terug te willen, want daar is ie wel duidelijk in geweest en uit is uit. En ik ben ook verder gegaan. Ben hem een paar x tegen gekomen met uitgaan, alcohol in het spel worden er dingen gezegd waar we de volgende dag dan ook spijt van hadden en praten dat gek genoeg over de telefoon uit.
Heb na dat het over is tussen ons dus nooit echt fatsoenlijk met hem gepraat en dat vind ik jammer. Wanneer ik hem tegen kom hangt er een spanning en dat wil ik niet. Ik wil gewoon als we elkaar tegen komen normaal als vrienden kunnen omgaan en niet het gevoel hebben wat ik nu heb. We kennen elkaar daar te goed voor vind ik. Het is net of we ineens vreemden van elkaar zijn!!
Is dit een fase, een drang (gevoel) wat er bij hoord? Of moet ik hem wel opbellen en wat afspreken zodat ik dit voor mijn gevoel kan afsluiten en we dan normaal kunnen doen als we elkaar tegen komen.
Heb de vorige keer ook zoveel aan jullie gehad en hoop nu bij dit laatste stukje ook weer. Zijn jullie vrienden dan? Volgens mij zijn jullie exen en leiden jullie inmiddels steeds meer je eigen leven. Die spanning verdwijnt pas als je écht de zaak achter je hebt gelaten en je eigen leven volledig hebt opgepakt. Daar kun je elkaar niet bij gebruiken dus in mijn ogen is zo'n gesprek zinloos. Richt je op jezelf en niet meer op hem.
zaterdag 27 juni 2009 om 13:15
Je zegt al dat je het voor jezelf wilt afsluiten, doe dat dan ook met jezelf, richt je daarop.
Sommige dingen blijven altijd onuitgepraat. Je hebt er niks aan, zon gesprek. Het wakkert alleen maar weer gevoelens op die je al een tijdje kwijt bent. Ik heb ook altijd zo'n drang en wil van alles berpraten, maar soms is er gewoon niks meer te bespreken en levert het gesprek je alleen maar meer vragen op. (ik spreek uit ervaring )
En ik denk dat 3,5 maand nog best snel is om te verwachten dat jullie normaal met elkaar om gaan en er geen emoties bij komen kijken.
Succes!
Sommige dingen blijven altijd onuitgepraat. Je hebt er niks aan, zon gesprek. Het wakkert alleen maar weer gevoelens op die je al een tijdje kwijt bent. Ik heb ook altijd zo'n drang en wil van alles berpraten, maar soms is er gewoon niks meer te bespreken en levert het gesprek je alleen maar meer vragen op. (ik spreek uit ervaring )
En ik denk dat 3,5 maand nog best snel is om te verwachten dat jullie normaal met elkaar om gaan en er geen emoties bij komen kijken.
Succes!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
zondag 20 september 2009 om 17:27
Ik heb het idee dat je nog niet helemaal over hem heen bent. Dat is ook niet abnormaal. Heb het zelf onlangs meegemaakt en ik ben nu ook drie maanden verder. Het beste wat ik heb kunnen doen is ontwijken. Ik had die mogelijkheid dan ook wel omdat ik in een andere stad ben gaan wonen. Ik heb ab-so-luut niet meer de behoefte om een gesprek met hem aan te gaan, terwijl ik dat in de eerste maand wel nog heel erg had.
Ik weet wel zeker dat het me nog wat doet als ik hem tegen kom. Daarom ontwijk ik hem nog totdat ik zeker weet dat ik 100% over hem heen ben.
Succes..
Ik weet wel zeker dat het me nog wat doet als ik hem tegen kom. Daarom ontwijk ik hem nog totdat ik zeker weet dat ik 100% over hem heen ben.
Succes..
zondag 20 september 2009 om 19:07
Je moet sowieso dit hele verhaal op papier zetten. Alsof je het naar hem schrijft. Of je het verstuurd is een heel ander verhaal natuurlijk.
Ik heb dat gevoel ook, maar bij mij is het pas net uit. Ik wil gewoon dat hij eerlijk tegen mij is en dat ik met hem kon praten, face 2 face, maar ik weet dat het niets opleverd. Het is nu zo'n beetje nog het enige waar ik mee zit, dat is wel lastig.
Ik heb dat gevoel ook, maar bij mij is het pas net uit. Ik wil gewoon dat hij eerlijk tegen mij is en dat ik met hem kon praten, face 2 face, maar ik weet dat het niets opleverd. Het is nu zo'n beetje nog het enige waar ik mee zit, dat is wel lastig.
dinsdag 22 september 2009 om 07:13
Tja...
Ik heb het een aantal weken terug uitgemaakt. Was ook niet echt 'afgerond', dus ik stuurde hem nog 1 mail, na een week of 4, om het voor MIJZELF af te ronden.
Had ik dat maar niet gedaan!!!
Eerst stuurde hij een paar mails terug over hoe hij me miste, niet kon geloven dat hij nooit meer in mijn mooie ogen zou kunnen staren (kotskots). Ik voelde me erg rot eronder, want zag echt geen heil meer in de relatie! Heb dat ook gezegd.
Op een gegeven moment vroeg ik hem wel nog 'Als je er zo'n moeite mee hebt, vraag ik me af waarom je vaak zo rot hebt gedaan tijdens onze relatie!' Ik kreeg een mail terug...leek een lieve mail, heel vreemd, met daarin 'Ik ben gewoon nooit verliefd op je geweest, heb nooit vlinders gehad!' Fijn, nog een klap erboven op!
In plaats van afronding heb ik nu NOG MEER vragen, haha. Nooit verliefd geweest?!?!?!?!?! En al die keren dat hij me zuchtend, zwemelend aankeek dan?!?!?!?!?! Zijn blikken deden me vaak voelen alsof ik 'miss world' was ( wat ik niet ben, hoor, haha!) Al die lieve dingen die hij zei....allemaal leugens dan?????
Nee, ik heb echt spijt van mijn afrondende mail!!!!!! Ik snap er nu helemaal niets meer van! Dan erbij heeft het me echt verdriet gedaan dit te horen te krijgen!!!
Ik heb het een aantal weken terug uitgemaakt. Was ook niet echt 'afgerond', dus ik stuurde hem nog 1 mail, na een week of 4, om het voor MIJZELF af te ronden.
Had ik dat maar niet gedaan!!!
Eerst stuurde hij een paar mails terug over hoe hij me miste, niet kon geloven dat hij nooit meer in mijn mooie ogen zou kunnen staren (kotskots). Ik voelde me erg rot eronder, want zag echt geen heil meer in de relatie! Heb dat ook gezegd.
Op een gegeven moment vroeg ik hem wel nog 'Als je er zo'n moeite mee hebt, vraag ik me af waarom je vaak zo rot hebt gedaan tijdens onze relatie!' Ik kreeg een mail terug...leek een lieve mail, heel vreemd, met daarin 'Ik ben gewoon nooit verliefd op je geweest, heb nooit vlinders gehad!' Fijn, nog een klap erboven op!
In plaats van afronding heb ik nu NOG MEER vragen, haha. Nooit verliefd geweest?!?!?!?!?! En al die keren dat hij me zuchtend, zwemelend aankeek dan?!?!?!?!?! Zijn blikken deden me vaak voelen alsof ik 'miss world' was ( wat ik niet ben, hoor, haha!) Al die lieve dingen die hij zei....allemaal leugens dan?????
Nee, ik heb echt spijt van mijn afrondende mail!!!!!! Ik snap er nu helemaal niets meer van! Dan erbij heeft het me echt verdriet gedaan dit te horen te krijgen!!!
dinsdag 22 september 2009 om 08:22
dinsdag 22 september 2009 om 09:43
Ik denk het tegenovergestelde.
Vind dat je juist contact moet zoeken op het 'uit te praten'. Je hebt nu veel vragen waar je mee rondloopt.
Als je met hem praat, als hij dat wil tenminste, kun je zeggen wat je op je hart hebt.
Ik ben het er wel mee eens dat je , helaas, waarschijnlijk niet teveel kunt verwachten van zo'n Gesprek. Inderdaad kan het nog meer vragen oproepen.
Maar je hebt dan in elk geval een serieuze poging gedaan om dingen af te ronden, en dit is belangrijk (misschien zelfs noodzakelijk?) om verder te gaan.
Sterkte!
Vind dat je juist contact moet zoeken op het 'uit te praten'. Je hebt nu veel vragen waar je mee rondloopt.
Als je met hem praat, als hij dat wil tenminste, kun je zeggen wat je op je hart hebt.
Ik ben het er wel mee eens dat je , helaas, waarschijnlijk niet teveel kunt verwachten van zo'n Gesprek. Inderdaad kan het nog meer vragen oproepen.
Maar je hebt dan in elk geval een serieuze poging gedaan om dingen af te ronden, en dit is belangrijk (misschien zelfs noodzakelijk?) om verder te gaan.
Sterkte!
