Relaties
alle pijlers
Zijn gevoel werd minder... nu is het over
zaterdag 26 september 2009 om 10:38
Hallo allemaal,
Na bijna 2 maanden een vrij intensieve relatie te hebben gehad met een jongen die ik kende via internet waar ik écht wat in zag, zette hij er een punt achter. De rede? Zijn gevoel was minder geworden.
Het is nu twee weken geleden en ik vind het zó moeilijk! Vooral omdat ik het bewuste gesprek met hem aanging omdat ik juist verder wilde (familie en vrienden ontmoeten etc.). Wat het ook moeilijk maakt is dat hij wel benoemde dat hij me een leuke, lieve, knappe meid vindt en dat we veel leuke dingen meegemaakt hebben samen, dat hij er ook nog een jaar mee door had kunnen gaan bij wijze van maar mij niet aan het lijntje wil houden. Hij vond dat hij zijn gevoel moest volgen en daar egoïstisch in moest zijn. Ik zei ook dat ik me bij een volgend contact niet anders opstellen dan ik nu had gedaan, want ook daar had hij niets op aan te merken.
Ik ben echt een leek op het gebied van relaties, maar wat ik met hem had voelde voor het eerst in mijn leven 'echt'. Ik word niet snel verliefd, maar ik durfde er bij hem na een maand steeds meer aantoe gegeven. Dat hij het juist afkapte op het punt dat ik verder wilde met hem kwam hard aan.
Het gaat op en af met me en ik merk dat ik op zwakke momenten echt geen begrip heb voor zijn keuze. Ik snap er gewoon echt niets van want we passen zo goed bij elkaar en hij zegt toch dat hij me lief, leuk en knap vindt? Waarom laat hij me dan lopen? Ik moet moeite doen om niet aan mezelf te gaan twijfelen.
Ik vond zijn verhaal van 'het gevoel' ook te vaag, heb gezegd dat ik er niks mee kan en een rede wil voor het minder worden van zijn verliefdheid. Hij kon me geen rede geven, het was niets aanwijsbaars daar moest ik hem in geloven. Het was nou eenmaal zo gelopen.
Wat zoekt deze jongen in een relatie? Ik vraag me af of hij dit zelf wel weet. We hadden het heel fijn samen, maar blijkbaar was dat voor hem niet genoeg.
Ik probeer mezelf voor te houden dat er vast iemand rondloopt die beter bij me past, maar echt geloven kan ik dat op dit moment niet. Ik vergelijk alle mannen met hem en niemand kan naar mijn idee aan hem tippen. Ook betrap ik mezelf erop dat ik hoop houdt dat hij zich bedenkt, dat hij inziet dat hij een fout maakt. Het besef dat ik hem los moet laten en dat ik hem kwijt ben maakt me heel verdrietig.
Ik mis het samenzijn zo, ik heb het nu meegemaakt en voel me echt alleen nu ik weer vrijgezel ben. Ik merk dat ik geen tijd wil verliezen, ben bang om 'erover te schieten' en al dat soort gedachten komen in me op. Ik ben pas/al 25 en wil echt iets aangaan waar ik toekomst in zie. Met hem zag ik dat...
Herkent iemand van jullie zijn gevoel? Dat je in het begin verliefd bent, maar dat dit later minder wordt zonder dat je daar een echte rede hebt (bijv. maniertjes van die persoon waar je je aan ergert, dingen die zijn voorgevallen etc.)? Ik probeer hem te begrijpen, maar ken zijn gevoelens niet.
Na bijna 2 maanden een vrij intensieve relatie te hebben gehad met een jongen die ik kende via internet waar ik écht wat in zag, zette hij er een punt achter. De rede? Zijn gevoel was minder geworden.
Het is nu twee weken geleden en ik vind het zó moeilijk! Vooral omdat ik het bewuste gesprek met hem aanging omdat ik juist verder wilde (familie en vrienden ontmoeten etc.). Wat het ook moeilijk maakt is dat hij wel benoemde dat hij me een leuke, lieve, knappe meid vindt en dat we veel leuke dingen meegemaakt hebben samen, dat hij er ook nog een jaar mee door had kunnen gaan bij wijze van maar mij niet aan het lijntje wil houden. Hij vond dat hij zijn gevoel moest volgen en daar egoïstisch in moest zijn. Ik zei ook dat ik me bij een volgend contact niet anders opstellen dan ik nu had gedaan, want ook daar had hij niets op aan te merken.
Ik ben echt een leek op het gebied van relaties, maar wat ik met hem had voelde voor het eerst in mijn leven 'echt'. Ik word niet snel verliefd, maar ik durfde er bij hem na een maand steeds meer aantoe gegeven. Dat hij het juist afkapte op het punt dat ik verder wilde met hem kwam hard aan.
Het gaat op en af met me en ik merk dat ik op zwakke momenten echt geen begrip heb voor zijn keuze. Ik snap er gewoon echt niets van want we passen zo goed bij elkaar en hij zegt toch dat hij me lief, leuk en knap vindt? Waarom laat hij me dan lopen? Ik moet moeite doen om niet aan mezelf te gaan twijfelen.
Ik vond zijn verhaal van 'het gevoel' ook te vaag, heb gezegd dat ik er niks mee kan en een rede wil voor het minder worden van zijn verliefdheid. Hij kon me geen rede geven, het was niets aanwijsbaars daar moest ik hem in geloven. Het was nou eenmaal zo gelopen.
Wat zoekt deze jongen in een relatie? Ik vraag me af of hij dit zelf wel weet. We hadden het heel fijn samen, maar blijkbaar was dat voor hem niet genoeg.
Ik probeer mezelf voor te houden dat er vast iemand rondloopt die beter bij me past, maar echt geloven kan ik dat op dit moment niet. Ik vergelijk alle mannen met hem en niemand kan naar mijn idee aan hem tippen. Ook betrap ik mezelf erop dat ik hoop houdt dat hij zich bedenkt, dat hij inziet dat hij een fout maakt. Het besef dat ik hem los moet laten en dat ik hem kwijt ben maakt me heel verdrietig.
Ik mis het samenzijn zo, ik heb het nu meegemaakt en voel me echt alleen nu ik weer vrijgezel ben. Ik merk dat ik geen tijd wil verliezen, ben bang om 'erover te schieten' en al dat soort gedachten komen in me op. Ik ben pas/al 25 en wil echt iets aangaan waar ik toekomst in zie. Met hem zag ik dat...
Herkent iemand van jullie zijn gevoel? Dat je in het begin verliefd bent, maar dat dit later minder wordt zonder dat je daar een echte rede hebt (bijv. maniertjes van die persoon waar je je aan ergert, dingen die zijn voorgevallen etc.)? Ik probeer hem te begrijpen, maar ken zijn gevoelens niet.
zaterdag 26 september 2009 om 10:55
quote:Nena schreef op 26 september 2009 @ 10:38:
Hallo allemaal,
Na bijna 2 maanden een vrij intensieve relatie te hebben gehad met een jongen die ik kende via internet waar ik écht wat in zag, zette hij er een punt achter. De rede? Zijn gevoel was minder geworden.
Het is nu twee weken geleden en ik vind het zó moeilijk! Vooral omdat ik het bewuste gesprek met hem aanging omdat ik juist verder wilde (familie en vrienden ontmoeten etc.). Wat het ook moeilijk maakt is dat hij wel benoemde dat hij me een leuke, lieve, knappe meid vindt en dat we veel leuke dingen meegemaakt hebben samen, dat hij er ook nog een jaar mee door had kunnen gaan bij wijze van maar mij niet aan het lijntje wil houden. Hij vond dat hij zijn gevoel moest volgen en daar egoïstisch in moest zijn. Ik zei ook dat ik me bij een volgend contact niet anders opstellen dan ik nu had gedaan, want ook daar had hij niets op aan te merken.
Ik ben echt een leek op het gebied van relaties, maar wat ik met hem had voelde voor het eerst in mijn leven 'echt'. Ik word niet snel verliefd, maar ik durfde er bij hem na een maand steeds meer aantoe gegeven. Dat hij het juist afkapte op het punt dat ik verder wilde met hem kwam hard aan.
Het gaat op en af met me en ik merk dat ik op zwakke momenten echt geen begrip heb voor zijn keuze. Ik snap er gewoon echt niets van want we passen zo goed bij elkaar en hij zegt toch dat hij me lief, leuk en knap vindt? Waarom laat hij me dan lopen? Ik moet moeite doen om niet aan mezelf te gaan twijfelen.
Ik vond zijn verhaal van 'het gevoel' ook te vaag, heb gezegd dat ik er niks mee kan en een rede wil voor het minder worden van zijn verliefdheid. Hij kon me geen rede geven, het was niets aanwijsbaars daar moest ik hem in geloven. Het was nou eenmaal zo gelopen.
Wat zoekt deze jongen in een relatie? Ik vraag me af of hij dit zelf wel weet. We hadden het heel fijn samen, maar blijkbaar was dat voor hem niet genoeg.
Ik probeer mezelf voor te houden dat er vast iemand rondloopt die beter bij me past, maar echt geloven kan ik dat op dit moment niet. Ik vergelijk alle mannen met hem en niemand kan naar mijn idee aan hem tippen. Ook betrap ik mezelf erop dat ik hoop houdt dat hij zich bedenkt, dat hij inziet dat hij een fout maakt. Het besef dat ik hem los moet laten en dat ik hem kwijt ben maakt me heel verdrietig.
Ik mis het samenzijn zo, ik heb het nu meegemaakt en voel me echt alleen nu ik weer vrijgezel ben. Ik merk dat ik geen tijd wil verliezen, ben bang om 'erover te schieten' en al dat soort gedachten komen in me op. Ik ben pas/al 25 en wil echt iets aangaan waar ik toekomst in zie. Met hem zag ik dat...
Herkent iemand van jullie zijn gevoel? Dat je in het begin verliefd bent, maar dat dit later minder wordt zonder dat je daar een echte rede hebt (bijv. maniertjes van die persoon waar je je aan ergert, dingen die zijn voorgevallen etc.)? Ik probeer hem te begrijpen, maar ken zijn gevoelens niet.
Je kan heel veel om iemand geven, hem/haar sexy vinden, geil van iemand worden etc, maar er gewoon niet verliefd op zijn.
Mijn ex is in alle opzichten geweldig...intelligent, droeg mij op handen, echt alles was okee, maar ik was simpelweg niet verliefd. En zonder dat echt: WAUW gevoel ga ik ook geen relatie meer aan.
Hallo allemaal,
Na bijna 2 maanden een vrij intensieve relatie te hebben gehad met een jongen die ik kende via internet waar ik écht wat in zag, zette hij er een punt achter. De rede? Zijn gevoel was minder geworden.
Het is nu twee weken geleden en ik vind het zó moeilijk! Vooral omdat ik het bewuste gesprek met hem aanging omdat ik juist verder wilde (familie en vrienden ontmoeten etc.). Wat het ook moeilijk maakt is dat hij wel benoemde dat hij me een leuke, lieve, knappe meid vindt en dat we veel leuke dingen meegemaakt hebben samen, dat hij er ook nog een jaar mee door had kunnen gaan bij wijze van maar mij niet aan het lijntje wil houden. Hij vond dat hij zijn gevoel moest volgen en daar egoïstisch in moest zijn. Ik zei ook dat ik me bij een volgend contact niet anders opstellen dan ik nu had gedaan, want ook daar had hij niets op aan te merken.
Ik ben echt een leek op het gebied van relaties, maar wat ik met hem had voelde voor het eerst in mijn leven 'echt'. Ik word niet snel verliefd, maar ik durfde er bij hem na een maand steeds meer aantoe gegeven. Dat hij het juist afkapte op het punt dat ik verder wilde met hem kwam hard aan.
Het gaat op en af met me en ik merk dat ik op zwakke momenten echt geen begrip heb voor zijn keuze. Ik snap er gewoon echt niets van want we passen zo goed bij elkaar en hij zegt toch dat hij me lief, leuk en knap vindt? Waarom laat hij me dan lopen? Ik moet moeite doen om niet aan mezelf te gaan twijfelen.
Ik vond zijn verhaal van 'het gevoel' ook te vaag, heb gezegd dat ik er niks mee kan en een rede wil voor het minder worden van zijn verliefdheid. Hij kon me geen rede geven, het was niets aanwijsbaars daar moest ik hem in geloven. Het was nou eenmaal zo gelopen.
Wat zoekt deze jongen in een relatie? Ik vraag me af of hij dit zelf wel weet. We hadden het heel fijn samen, maar blijkbaar was dat voor hem niet genoeg.
Ik probeer mezelf voor te houden dat er vast iemand rondloopt die beter bij me past, maar echt geloven kan ik dat op dit moment niet. Ik vergelijk alle mannen met hem en niemand kan naar mijn idee aan hem tippen. Ook betrap ik mezelf erop dat ik hoop houdt dat hij zich bedenkt, dat hij inziet dat hij een fout maakt. Het besef dat ik hem los moet laten en dat ik hem kwijt ben maakt me heel verdrietig.
Ik mis het samenzijn zo, ik heb het nu meegemaakt en voel me echt alleen nu ik weer vrijgezel ben. Ik merk dat ik geen tijd wil verliezen, ben bang om 'erover te schieten' en al dat soort gedachten komen in me op. Ik ben pas/al 25 en wil echt iets aangaan waar ik toekomst in zie. Met hem zag ik dat...
Herkent iemand van jullie zijn gevoel? Dat je in het begin verliefd bent, maar dat dit later minder wordt zonder dat je daar een echte rede hebt (bijv. maniertjes van die persoon waar je je aan ergert, dingen die zijn voorgevallen etc.)? Ik probeer hem te begrijpen, maar ken zijn gevoelens niet.
Je kan heel veel om iemand geven, hem/haar sexy vinden, geil van iemand worden etc, maar er gewoon niet verliefd op zijn.
Mijn ex is in alle opzichten geweldig...intelligent, droeg mij op handen, echt alles was okee, maar ik was simpelweg niet verliefd. En zonder dat echt: WAUW gevoel ga ik ook geen relatie meer aan.
zaterdag 26 september 2009 om 10:57
Ik heb praktisch precies hetzelfde meegemaakt, zie een eerder topic van mij hierover. Alles wat jij schrijft, ervaarde ik precies hetzelfde.
Dat is inmiddels anderhalve maand geleden en hoe moeilijk ik het in 't begin had, ik ben er redelijk overheen gegroeid. De hoop dat ze tot inkeer komt, heb ik inmiddels allang opgegeven. Als ze me echt leuk vond dan had ik wel wat van haar gehoord.
Een tip voor jou is om al het contact met hem te verbreken. Gooi zijn nummer uit je telefoonlijst, gooi hem uit je hyves (dat vond ik heel moeilijk om te doen want ik controleerde haar elke dag, maar doe dat!!) en blokkeer en verwijder hem op msn. Dat is de enige manier om het goed te verwerken. He's just not that into you dus bespaar jezelf dan de moeite. Zie het als een herinnering aan een leuke tijd en meer niet.
Dat is inmiddels anderhalve maand geleden en hoe moeilijk ik het in 't begin had, ik ben er redelijk overheen gegroeid. De hoop dat ze tot inkeer komt, heb ik inmiddels allang opgegeven. Als ze me echt leuk vond dan had ik wel wat van haar gehoord.
Een tip voor jou is om al het contact met hem te verbreken. Gooi zijn nummer uit je telefoonlijst, gooi hem uit je hyves (dat vond ik heel moeilijk om te doen want ik controleerde haar elke dag, maar doe dat!!) en blokkeer en verwijder hem op msn. Dat is de enige manier om het goed te verwerken. He's just not that into you dus bespaar jezelf dan de moeite. Zie het als een herinnering aan een leuke tijd en meer niet.
zaterdag 26 september 2009 om 11:08
De eerste periode ben je elkaar nog heel erg aan het aftasten. Er is nog zoveel dat je niet weet, niet kent Nog moet ontdekken dus. Door te ontdekken en tijd met elkaar door te brengen maak je langzaam maar zeker een balans op van wat je 'kunt' met iemand. En tja... twee iemanden, twee balansen. En die geven niet altijd hetzelfde aan. Sterker nog, ze geven vaker iets anders aan dan hetzelfde. Tegenwoordig lijken we met al onze overtuiging van hoe 'maakbaar' geluk is een beetje uit het oog verloren te zijn hoe bijzonder Liefde is. Maar dat we het niet meer weten, maakt niet dat het niet meer zo is .
Je zegt dat je zijn reden te vaag vindt. En dat jij het wèl zag gebeuren. Liefde laat zich niet verklaren, het niet ontstaan van liefde vanuit een verliefdheid laat zich dus ook niet verklaren. Met al zijn vaagheid heeft hij toch een veel helderdere kijk op de zaak dan jij. Want jij ziet dingen gebeuren waar twee mensen voor nodig zijn waarvan je er slechts één aan boord hebt. Hoe verdrietig ook, jouw beeld is dus niet realistisch.
Natuurlijk voelt het (zeker als je nog een leek bent op dit gebeid) héél erg onprettig dat hij het juist op het moment dat jij aangeeft klaar te zijn voor een verdieping in jullie relatie aangeeft dat hij niet verder wil. Maar niet alleen is het een logisch moment (immers jij presenteert jouw balans, hij geeft je in reactie daarop die van hem), het is ook een heel mooi en eerlijk moment. Zoals je zelf zegt hadden jullie het heel erg fijn. Dat zal hij zeker ook zo hebben ervaren. Maar aangezien er wat hem betreft geen verdieping mogelijk was zou hij je aan het lijntje houden als hij nu niet netjes had gezegd waar het op staat. Respectvol en correct naar jou (en naar zijn eigen integriteit).
Hier viel niets te halen in termen van relatie lieve Nena. Heel jammer gezien jouw gevoelens en het feit dat je jezelf zo prachtig kwetsbaar hebt durven opstellen, maar helaas. Uithuilen en vooruitkijken is het devies .
zaterdag 26 september 2009 om 11:16
Wow mooie heldere post sprankelend ben het er helemaal mee eens. Gevoelens vallen ook niet altijd te verklaren. Je voelt iets of je voelt het niet. Er zijn zat leuke, knappe, lieve geweldige mannen op de wereld waar ik ook niet verliefd op zou worden. Ondanks dat ze wel "perfect" met me zouden matchen. Dat is een gevoel. Dat is niet altijd te ontleden en te analyseren. Gevoelens voel je nou eenmaal zoals je ze voelt.
Jullie hebben twee leuke maanden gehad en ik denk dat het beste is om hem toch echt los te laten. Wellicht als hij je niet meer ziet dat zijn gevoelens voor je sterker zullen worden of juist niet. Maar ga je eigen leven verder leven en zie waar het schip strand. Je kunt een mens ook niet dwingen om verliefd op je te worden.
Sterkte!
Jullie hebben twee leuke maanden gehad en ik denk dat het beste is om hem toch echt los te laten. Wellicht als hij je niet meer ziet dat zijn gevoelens voor je sterker zullen worden of juist niet. Maar ga je eigen leven verder leven en zie waar het schip strand. Je kunt een mens ook niet dwingen om verliefd op je te worden.
Sterkte!
zaterdag 26 september 2009 om 11:19
Ik ken veel lieve, leuke, knappe mannen met wie ik geen relatie wil, dat kan alleen met de man die een flinke dosis verliefde gevoelens losmaakt in mijn lijf. Dat zou ook jouw voorwaarde moeten zijn (zowel van jouw kant, als andersom: neem geen genoegen met een man die jou opzich wel aardig vindt). Probeer na te denken over de toekomst: wil jij niet alleen zijn of wil je een liefdevolle relatie? En ja, dat zijn twee heel erg verschillende uitgangspunten. Je kunt een mr. Good Enough aan de haak slaan uit angst alleen over te blijven, maar dat raad ik je dus sterk af, daar komt alleen maar ellende van. En deze man komt mij hier, ook vanuit jouw perspectief want je beschrijft niet uitvoerig je eigen verliefdheid, sterk over als een mr. Good Enough.
Sterkte!
Sterkte!
zaterdag 26 september 2009 om 11:34
wow..lijkt mijn verhaal wel!
2 maanden daten, en op het moment dat je ervoor wil gaan, verteld meneer doodleuk dat hij niet verliefd is, zonder echte reden. Ik vroeg me even af, of ik misschien slaapwandel en toen dit topic had geschreven. Al is het bij iets langer geleden, en ben ik er geen topic over begonnen (wel overwogen) omdat ik weet dat er gewoon geen ander advies is dan; vergeten die hap.
(Waarom hij dan zoveel moeite gedaan heeft in eerste instantie om aan mijn telefoonnummer te komen, mag joost weten, en dat vraag je je nog wel een tijdje af)
Ik begrijp mannen niet hierin. Ik weet meteen of ik 'verliefd kan worden' en zal nooit achter iemand aangaan als ik dat niet meen.
Schijnbaar is dat voor mannen niet zo, die doen eerst en dan denken ze.
Wat je hieraan kan doen?
Je gewoon even klote voelen, veel chocolade eten, het de tijd geven (gewoon rust in je koppie, richt je even op familie sport en vrienden).
Meer niet, echt niet.
Shit balen, (scheld scheld pieeep pieeep) adem in, adem uit, hij is ook niet jouw man als hij niet ziet hoe leuk je bent.
Het is pas 2 weken geleden? Ik begon me na 1.5 maand pas weer de oude te voelen.
En dat overblijven als je 25 bent... valt wel mee hoor.
De maatschappij is wel iets anders ingesteld dan 20 jaar geleden, toen je het echt kon schudden als je voor je 30e nog niemand 'had'. Nu begint het leven volgens mij pas daar
Ik maak me er ook niet (meer) druk om.
2 maanden daten, en op het moment dat je ervoor wil gaan, verteld meneer doodleuk dat hij niet verliefd is, zonder echte reden. Ik vroeg me even af, of ik misschien slaapwandel en toen dit topic had geschreven. Al is het bij iets langer geleden, en ben ik er geen topic over begonnen (wel overwogen) omdat ik weet dat er gewoon geen ander advies is dan; vergeten die hap.
(Waarom hij dan zoveel moeite gedaan heeft in eerste instantie om aan mijn telefoonnummer te komen, mag joost weten, en dat vraag je je nog wel een tijdje af)
Ik begrijp mannen niet hierin. Ik weet meteen of ik 'verliefd kan worden' en zal nooit achter iemand aangaan als ik dat niet meen.
Schijnbaar is dat voor mannen niet zo, die doen eerst en dan denken ze.
Wat je hieraan kan doen?
Je gewoon even klote voelen, veel chocolade eten, het de tijd geven (gewoon rust in je koppie, richt je even op familie sport en vrienden).
Meer niet, echt niet.
Shit balen, (scheld scheld pieeep pieeep) adem in, adem uit, hij is ook niet jouw man als hij niet ziet hoe leuk je bent.
Het is pas 2 weken geleden? Ik begon me na 1.5 maand pas weer de oude te voelen.
En dat overblijven als je 25 bent... valt wel mee hoor.
De maatschappij is wel iets anders ingesteld dan 20 jaar geleden, toen je het echt kon schudden als je voor je 30e nog niemand 'had'. Nu begint het leven volgens mij pas daar
Ik maak me er ook niet (meer) druk om.
zaterdag 26 september 2009 om 11:36
quote:isabon schreef op 26 september 2009 @ 11:34:
Twee maanden is geen relatie maar een uit de hand gelopen neukpartij...
Toen hij uitgeneukt was was het gewoon klaar.
Dat vind ik bot tegenover TO en het is ook gewoon niet waar.
Je kunt ook een tikje rekening houden met iemands gevoel..moeilijk...ik weet het.
je kan best heel gek op iemand worden in twee maand....elke relatie begint toch zo? Alleen deze jongen ziet geen vervolg zitten...
Twee maanden is geen relatie maar een uit de hand gelopen neukpartij...
Toen hij uitgeneukt was was het gewoon klaar.
Dat vind ik bot tegenover TO en het is ook gewoon niet waar.
Je kunt ook een tikje rekening houden met iemands gevoel..moeilijk...ik weet het.
je kan best heel gek op iemand worden in twee maand....elke relatie begint toch zo? Alleen deze jongen ziet geen vervolg zitten...
zaterdag 26 september 2009 om 11:40
quote:Nena schreef op 26 september 2009 @ 10:38:
Hallo allemaal,
Na bijna 2 maanden een vrij intensieve relatie te hebben gehad met een jongen die ik kende via internet waar ik écht wat in zag, zette hij er een punt achter. De rede? Zijn gevoel was minder geworden.
Hij vond dat hij zijn gevoel moest volgen en daar egoïstisch in moest zijn.
Het gaat op en af met me en ik merk dat ik op zwakke momenten echt geen begrip heb voor zijn keuze. Ik snap er gewoon echt niets van want we passen zo goed bij elkaar en hij zegt toch dat hij me lief, leuk en knap vindt? Waarom laat hij me dan lopen? Ik moet moeite doen om niet aan mezelf te gaan twijfelen.
Ik vond zijn verhaal van 'het gevoel' ook te vaag, heb gezegd dat ik er niks mee kan en een rede wil voor het minder worden van zijn verliefdheid. Hij kon me geen rede geven, het was niets aanwijsbaars daar moest ik hem in geloven. Het was nou eenmaal zo gelopen.
Wat zoekt deze jongen in een relatie? Ik vraag me af of hij dit zelf wel weet. We hadden het heel fijn samen, maar blijkbaar was dat voor hem niet genoeg.
Ik ben pas/al 25 en wil echt iets aangaan waar ik toekomst in zie. Met hem zag ik dat...
Herkent iemand van jullie zijn gevoel? Dat je in het begin verliefd bent, maar dat dit later minder wordt zonder dat je daar een echte rede hebt (bijv. maniertjes van die persoon waar je je aan ergert, dingen die zijn voorgevallen etc.)? Ik probeer hem te begrijpen, maar ken zijn gevoelens niet.
Deze jongen weet kennelijk heel goed wat hij zoekt in een relatie: het gevoel dat hij graag bij iemand wil zijn, misschien zelfs bij iemand hóórt. Dat gevoel had hij bij jou niet en dat is een hele goede reden om jullie relatie te beëindigen. Ik ken eigenlijk geen betere reden om een punt te zetten achter een verhouding.
Ik vind dat hij zich als een heer heeft gedragen door jou zo snel mogelijk te informeren over zijn gevoel en jou verder niet aan het lijntje te houden. Gedraag jij je nu als een dame en laat hem met rust. Hij heeft jou de reden verteld en daarmee is het verder klaar. Jij hoeft het immers niet met hem eens te zijn. Door de ander lief. mooi en gezellig gevonden worden is an sich niet genoeg. Voor een relatie zijn twee vrijwilligers nodig en als de één niet wil houdt het automatisch op voor de ander.
Hallo allemaal,
Na bijna 2 maanden een vrij intensieve relatie te hebben gehad met een jongen die ik kende via internet waar ik écht wat in zag, zette hij er een punt achter. De rede? Zijn gevoel was minder geworden.
Hij vond dat hij zijn gevoel moest volgen en daar egoïstisch in moest zijn.
Het gaat op en af met me en ik merk dat ik op zwakke momenten echt geen begrip heb voor zijn keuze. Ik snap er gewoon echt niets van want we passen zo goed bij elkaar en hij zegt toch dat hij me lief, leuk en knap vindt? Waarom laat hij me dan lopen? Ik moet moeite doen om niet aan mezelf te gaan twijfelen.
Ik vond zijn verhaal van 'het gevoel' ook te vaag, heb gezegd dat ik er niks mee kan en een rede wil voor het minder worden van zijn verliefdheid. Hij kon me geen rede geven, het was niets aanwijsbaars daar moest ik hem in geloven. Het was nou eenmaal zo gelopen.
Wat zoekt deze jongen in een relatie? Ik vraag me af of hij dit zelf wel weet. We hadden het heel fijn samen, maar blijkbaar was dat voor hem niet genoeg.
Ik ben pas/al 25 en wil echt iets aangaan waar ik toekomst in zie. Met hem zag ik dat...
Herkent iemand van jullie zijn gevoel? Dat je in het begin verliefd bent, maar dat dit later minder wordt zonder dat je daar een echte rede hebt (bijv. maniertjes van die persoon waar je je aan ergert, dingen die zijn voorgevallen etc.)? Ik probeer hem te begrijpen, maar ken zijn gevoelens niet.
Deze jongen weet kennelijk heel goed wat hij zoekt in een relatie: het gevoel dat hij graag bij iemand wil zijn, misschien zelfs bij iemand hóórt. Dat gevoel had hij bij jou niet en dat is een hele goede reden om jullie relatie te beëindigen. Ik ken eigenlijk geen betere reden om een punt te zetten achter een verhouding.
Ik vind dat hij zich als een heer heeft gedragen door jou zo snel mogelijk te informeren over zijn gevoel en jou verder niet aan het lijntje te houden. Gedraag jij je nu als een dame en laat hem met rust. Hij heeft jou de reden verteld en daarmee is het verder klaar. Jij hoeft het immers niet met hem eens te zijn. Door de ander lief. mooi en gezellig gevonden worden is an sich niet genoeg. Voor een relatie zijn twee vrijwilligers nodig en als de één niet wil houdt het automatisch op voor de ander.
zaterdag 26 september 2009 om 11:45
quote:cybele schreef op 26 september 2009 @ 11:19:
Ik ken veel lieve, leuke, knappe mannen met wie ik geen relatie wil, dat kan alleen met de man die een flinke dosis verliefde gevoelens losmaakt in mijn lijf. Dat zou ook jouw voorwaarde moeten zijn (zowel van jouw kant, als andersom: neem geen genoegen met een man die jou opzich wel aardig vindt). Probeer na te denken over de toekomst: wil jij niet alleen zijn of wil je een liefdevolle relatie? En ja, dat zijn twee heel erg verschillende uitgangspunten. Je kunt een mr. Good Enough aan de haak slaan uit angst alleen over te blijven, maar dat raad ik je dus sterk af, daar komt alleen maar ellende van. En deze man komt mij hier, ook vanuit jouw perspectief want je beschrijft nietSterkte!
tja, ik ken genoeg relaties waarbij de vonken er eigenlijk nooit hebben afgespat, maar die na 10/15 jaar nog steeds perfect lopen hoor.
volgens mij zijn er maar weinig koppels waarbij van in het begin bij de beide partijen verliefde gevoelens aanwezig waren. soms moet je ook eens iets een kans willen geven.
als er echt NIETS is wat je enigszins aantrekt in de ander, tja, dan is het einde verhaal uiteraard;
Ik ken veel lieve, leuke, knappe mannen met wie ik geen relatie wil, dat kan alleen met de man die een flinke dosis verliefde gevoelens losmaakt in mijn lijf. Dat zou ook jouw voorwaarde moeten zijn (zowel van jouw kant, als andersom: neem geen genoegen met een man die jou opzich wel aardig vindt). Probeer na te denken over de toekomst: wil jij niet alleen zijn of wil je een liefdevolle relatie? En ja, dat zijn twee heel erg verschillende uitgangspunten. Je kunt een mr. Good Enough aan de haak slaan uit angst alleen over te blijven, maar dat raad ik je dus sterk af, daar komt alleen maar ellende van. En deze man komt mij hier, ook vanuit jouw perspectief want je beschrijft nietSterkte!
tja, ik ken genoeg relaties waarbij de vonken er eigenlijk nooit hebben afgespat, maar die na 10/15 jaar nog steeds perfect lopen hoor.
volgens mij zijn er maar weinig koppels waarbij van in het begin bij de beide partijen verliefde gevoelens aanwezig waren. soms moet je ook eens iets een kans willen geven.
als er echt NIETS is wat je enigszins aantrekt in de ander, tja, dan is het einde verhaal uiteraard;
zaterdag 26 september 2009 om 11:46
Hi,
Hij is gewoon juist erg eerlijk en goed bezig!
Hij verzint niet allerlei 'smoesjes' waardoor jij zou kunnen denken dat als jij iets aan jezelf verandert het wel zou kunnen werken. Heel goed dus van hem!
Liever dit dan allerlei excuses verzinnen. Dan kom je er later toch wel achter dat hij gewoon (helaas) niet into you is.
Het is hard, maar deal er mee.
Grtz.
D.
P.S. tja...en dat ze wel sex hebben terwijl het gevoel misschien nog niet zo diep zit, daar zijn het mannen voor...... (zeg ik dan altijd)
Hij is gewoon juist erg eerlijk en goed bezig!
Hij verzint niet allerlei 'smoesjes' waardoor jij zou kunnen denken dat als jij iets aan jezelf verandert het wel zou kunnen werken. Heel goed dus van hem!
Liever dit dan allerlei excuses verzinnen. Dan kom je er later toch wel achter dat hij gewoon (helaas) niet into you is.
Het is hard, maar deal er mee.
Grtz.
D.
P.S. tja...en dat ze wel sex hebben terwijl het gevoel misschien nog niet zo diep zit, daar zijn het mannen voor...... (zeg ik dan altijd)
zaterdag 26 september 2009 om 11:51
Eens met jufdoortje. Ik vind dat hij eerlijk is geweest. Veel netter dan de meeste mannen tegenwoordig, maar snap dat het zwaar is
!
Misschien een idee om een topic te maken met 'He's Just Not That Into You'. De topics hier van; wat vind hij nou eigenlijk van mij schieten als paddenstoelen uit de grond
!
Misschien een idee om een topic te maken met 'He's Just Not That Into You'. De topics hier van; wat vind hij nou eigenlijk van mij schieten als paddenstoelen uit de grond
zaterdag 26 september 2009 om 12:46
Jeetje, mijn topic heeft een hoop reacties losgemaakt bij jullie...
Even reageren:
@ Kuyt: Hem wissen uit mijn Hyves en telefoon vind ik een beetje overbodig, ik controleer zijn Hyves zelden, smssen en bellen doe ik hem toch niet meer, heb hem alleen nog een mailtje gestuurd en daar antwoord op gekregen, maar daar laat ik het voorlopig verder bij. Ben geen stalker.
@ Sprankelend: Mooi wat je schrijft, je hebt ook volkomen gelijk. Liefde moet van twee kanten komen. Het vreemde in deze situatie is alleen dat hij in het begin helemaal weg van mij was en ik het nog even aan wilde kijken. Vervolgens sloeg dat gevoel bij mij om, ik werd verliefd en ik wist dat ik met hem verder wilde. Bij hem werd het ongeveer vanaf dat moment minder, dat maakt het zo zuur. Hij is inderdaad heel eerlijk en respectvol geweest en dat waardeer ik erg, dat heb ik hem ook gezegd.
@ Fleurtje: Hoe kort twee maanden ook lijken, geloof me dat je in de periode heel erg naar elkaar toe kunt groeien en verliefd kunt worden. Tijd speelt wat betreft je gevoel geen rol. Het ligt er ook aan hoe serieus je er beiden in staat. Ik zag echt een toekomst met hem en dat valt nu aan diggelen.
@ Cybele: Wat betreft 'Mr. Good Enough': ik ben heel kritisch en in het begin dacht ik inderdaad dat ik alleen bij hem was omdat ik graag een relatie wilde. Ik had wel het gevoel dat er meer in kon zitten en heb het een kans gegeven. Naarmate ik hem beter leerde kennen werd ik verliefd en kwam ik er wel achter dat ik echt voor hém wilde gaan. Geen gevalletje van Mr. Good Enough dus...
@ Isabon: Beetje kortzichtig, jouw reactie. Je kent de personen in kwestie niet, dus maak dan niet zulke onvriendelijke opmerkingen. Ik weet wel beter, de seks was een leuke bijkomstigheid, maar wat wij deelden was meer dan alleen dat.
Fijn dat je dat ook met me eens bent, Pannetje!
@ Sanna1: Ik begrijp mannen niet hierin. Ik weet meteen of ik 'verliefd kan worden' en zal nooit achter iemand aangaan als ik dat niet meen.
Schijnbaar is dat voor mannen niet zo, die doen eerst en dan denken ze.
Heel herkenbaar dit, ik ben vanaf het begin ook heel zeker van dit gevoel, weet binnen de eerste paar dates wel of ik 'verliefd kan worden'. Het vooruitzicht van 1,5 maand verwerking geeft me wel rust, ik heb steeds het idee dat ik dit snel moet verwerken en dan weer verder moet kijken, maar het de tijd geven is wel zo belangrijk.
In mijn geval nam hij in het begin ook héél veel initiatief, stuurde lieve smsjes en maakte zelfs plannen samen voor over een paar maanden. Dat was achteraf wel misleidend want ik hing heel veel op aan die uitspraken en beloftes van hem. Ik denk dat hij zich er teveel in mee heeft laten slepen in het begin en later besefte dat dit toch niet was wat hij verwachtte.
En je hebt gelijk dat de maatschappij nu anders is dan 20 jaar geleden, al merk ik wel dat ik me spiegel aan al die 'overgelukkige' gesettelde stelletjes in mijn vriendenkring. Misschien moet ik daar maar mee stoppen, word je alleen maar ongelukkig en ontevreden van en het gras lijkt altijd groener bij de buren zeggen ze dan...
@ Wuiles: Ik heb, zoals ik hierboven al typte, nog even contact met hem gezocht via de mail, maar nu laat ik het daar even bij. Eerst dit verwerken en dan bekijk ik wel of ik nog behoefte heb of het nut inzie van contact houden met hem. Denk uiteindelijk toch niet dat dat werkt, maar we zien wel waar het schip strandt.
@ Witteorchidee: Van mij hoeft het er ook niet vanaf te spatten, maar iemand moet me wel het gevoel geven ervoor te willen gaan. Achteraf gezien waren er de laatste twee weken samen wel signalen dat het gevoel bij hem minder werd, maar ik wilde dit niet zien en vergoeilijkte het omdat hij daarnaast ook nog veel lieve, leuke dingen zei en deed. We hebben het allebei een kans gegeven, verliefdheid moet groeien. Soms denk ik dat hij niet genoeg zijn best heeft gedaan het een kans te geven, anderzijds hield hij zijn gevoel gewoon heel goed in de gaten en wilde hij me geen valse hoop geven.
Dank voor jullie reacties! Fijn te horen dat ik niet de enige ben die met deze gevoelens worsteld. Het lezen van jullie lieve reacties doet me echt goed! Het besef dat ik het moet afsluiten is er wel, maar mijn verdriet speelt nog regelmatig op en op die momenten is de situatie moeilijk te accepteren.
Even reageren:
@ Kuyt: Hem wissen uit mijn Hyves en telefoon vind ik een beetje overbodig, ik controleer zijn Hyves zelden, smssen en bellen doe ik hem toch niet meer, heb hem alleen nog een mailtje gestuurd en daar antwoord op gekregen, maar daar laat ik het voorlopig verder bij. Ben geen stalker.
@ Sprankelend: Mooi wat je schrijft, je hebt ook volkomen gelijk. Liefde moet van twee kanten komen. Het vreemde in deze situatie is alleen dat hij in het begin helemaal weg van mij was en ik het nog even aan wilde kijken. Vervolgens sloeg dat gevoel bij mij om, ik werd verliefd en ik wist dat ik met hem verder wilde. Bij hem werd het ongeveer vanaf dat moment minder, dat maakt het zo zuur. Hij is inderdaad heel eerlijk en respectvol geweest en dat waardeer ik erg, dat heb ik hem ook gezegd.
@ Fleurtje: Hoe kort twee maanden ook lijken, geloof me dat je in de periode heel erg naar elkaar toe kunt groeien en verliefd kunt worden. Tijd speelt wat betreft je gevoel geen rol. Het ligt er ook aan hoe serieus je er beiden in staat. Ik zag echt een toekomst met hem en dat valt nu aan diggelen.
@ Cybele: Wat betreft 'Mr. Good Enough': ik ben heel kritisch en in het begin dacht ik inderdaad dat ik alleen bij hem was omdat ik graag een relatie wilde. Ik had wel het gevoel dat er meer in kon zitten en heb het een kans gegeven. Naarmate ik hem beter leerde kennen werd ik verliefd en kwam ik er wel achter dat ik echt voor hém wilde gaan. Geen gevalletje van Mr. Good Enough dus...
@ Isabon: Beetje kortzichtig, jouw reactie. Je kent de personen in kwestie niet, dus maak dan niet zulke onvriendelijke opmerkingen. Ik weet wel beter, de seks was een leuke bijkomstigheid, maar wat wij deelden was meer dan alleen dat.
Fijn dat je dat ook met me eens bent, Pannetje!
@ Sanna1: Ik begrijp mannen niet hierin. Ik weet meteen of ik 'verliefd kan worden' en zal nooit achter iemand aangaan als ik dat niet meen.
Schijnbaar is dat voor mannen niet zo, die doen eerst en dan denken ze.
Heel herkenbaar dit, ik ben vanaf het begin ook heel zeker van dit gevoel, weet binnen de eerste paar dates wel of ik 'verliefd kan worden'. Het vooruitzicht van 1,5 maand verwerking geeft me wel rust, ik heb steeds het idee dat ik dit snel moet verwerken en dan weer verder moet kijken, maar het de tijd geven is wel zo belangrijk.
In mijn geval nam hij in het begin ook héél veel initiatief, stuurde lieve smsjes en maakte zelfs plannen samen voor over een paar maanden. Dat was achteraf wel misleidend want ik hing heel veel op aan die uitspraken en beloftes van hem. Ik denk dat hij zich er teveel in mee heeft laten slepen in het begin en later besefte dat dit toch niet was wat hij verwachtte.
En je hebt gelijk dat de maatschappij nu anders is dan 20 jaar geleden, al merk ik wel dat ik me spiegel aan al die 'overgelukkige' gesettelde stelletjes in mijn vriendenkring. Misschien moet ik daar maar mee stoppen, word je alleen maar ongelukkig en ontevreden van en het gras lijkt altijd groener bij de buren zeggen ze dan...
@ Wuiles: Ik heb, zoals ik hierboven al typte, nog even contact met hem gezocht via de mail, maar nu laat ik het daar even bij. Eerst dit verwerken en dan bekijk ik wel of ik nog behoefte heb of het nut inzie van contact houden met hem. Denk uiteindelijk toch niet dat dat werkt, maar we zien wel waar het schip strandt.
@ Witteorchidee: Van mij hoeft het er ook niet vanaf te spatten, maar iemand moet me wel het gevoel geven ervoor te willen gaan. Achteraf gezien waren er de laatste twee weken samen wel signalen dat het gevoel bij hem minder werd, maar ik wilde dit niet zien en vergoeilijkte het omdat hij daarnaast ook nog veel lieve, leuke dingen zei en deed. We hebben het allebei een kans gegeven, verliefdheid moet groeien. Soms denk ik dat hij niet genoeg zijn best heeft gedaan het een kans te geven, anderzijds hield hij zijn gevoel gewoon heel goed in de gaten en wilde hij me geen valse hoop geven.
Dank voor jullie reacties! Fijn te horen dat ik niet de enige ben die met deze gevoelens worsteld. Het lezen van jullie lieve reacties doet me echt goed! Het besef dat ik het moet afsluiten is er wel, maar mijn verdriet speelt nog regelmatig op en op die momenten is de situatie moeilijk te accepteren.
zaterdag 26 september 2009 om 17:45
quote:Nena schreef op 26 september 2009 @ 12:46:
@ Kuyt: Hem wissen uit mijn Hyves en telefoon vind ik een beetje overbodig, ik controleer zijn Hyves zelden, smssen en bellen doe ik hem toch niet meer, heb hem alleen nog een mailtje gestuurd en daar antwoord op gekregen, maar daar laat ik het voorlopig verder bij. Ben geen stalker.Is voor ieder persoonlijk natuurlijk. Als je daar mee om kunt gaan dan hoef je dat ook niet te doen.
@ Kuyt: Hem wissen uit mijn Hyves en telefoon vind ik een beetje overbodig, ik controleer zijn Hyves zelden, smssen en bellen doe ik hem toch niet meer, heb hem alleen nog een mailtje gestuurd en daar antwoord op gekregen, maar daar laat ik het voorlopig verder bij. Ben geen stalker.Is voor ieder persoonlijk natuurlijk. Als je daar mee om kunt gaan dan hoef je dat ook niet te doen.
