Kinderen
alle pijlers
Oma zeggen...
donderdag 1 oktober 2009 om 21:33
Graag even jullie mening over het volgende...
Mijn ouders zijn gescheiden en beiden hertrouwd. Mijn vader heeft met zijn toenmalige vrouw nog een kind gekregen, heb een zusje van 9. Vorig jaar april is mijn vader gescheiden. In augustus is hij bij zijn nieuwe vriendin gaan wonen. Iemand die hij al heel lang kent, die ik ken als tante ***. Inmiddels spreek ik haar wel aan zonder tante, dus gewoon voornaam.
Mijn kinderen zijn 3,5 en 1,5. Oudste spreekt haar aan met tante *** Jongste zegt nog niet heel veel, maar haar voornaam lijkt er nu wel uit te komen. Beiden hebben we tot nog toe aangeleerd om tante *** te zeggen.
Vandaag was ik daar en kwam van mijn vader de vraag of het niet makkelijker was om oma te zeggen. Zij zouden dat fijn vinden. ik was flink overrompeld en heb niet veel gezegd. Iets als: "tsja dat is zo gegroeid, weet niet..."
En nu weet ik het niet zo goed. partner heeft er ook dubbel gevoel bij. Voor kinderen zal het net zo makkelijk zijn. Band is goed, ze doet enorm haar best voor de kinderen en kinderen vinden haar ook leuk. Voor mijn gevoel is ze gewoon niet de oma, maar ja. Dat is alleen maar ijn gevoel. Jongste heeft de ex-vrouw van mijn vader niet bewust gekend. Oudste wel, maar die vraagt er nooit naar.
Wij neigen er naar om niet te stimuleren, maar ook niet te verbieden/verbeteren. En toch voelt het dubbel...
Wat zouden jullie doen? Oma laten zeggen, of niet?
Mijn ouders zijn gescheiden en beiden hertrouwd. Mijn vader heeft met zijn toenmalige vrouw nog een kind gekregen, heb een zusje van 9. Vorig jaar april is mijn vader gescheiden. In augustus is hij bij zijn nieuwe vriendin gaan wonen. Iemand die hij al heel lang kent, die ik ken als tante ***. Inmiddels spreek ik haar wel aan zonder tante, dus gewoon voornaam.
Mijn kinderen zijn 3,5 en 1,5. Oudste spreekt haar aan met tante *** Jongste zegt nog niet heel veel, maar haar voornaam lijkt er nu wel uit te komen. Beiden hebben we tot nog toe aangeleerd om tante *** te zeggen.
Vandaag was ik daar en kwam van mijn vader de vraag of het niet makkelijker was om oma te zeggen. Zij zouden dat fijn vinden. ik was flink overrompeld en heb niet veel gezegd. Iets als: "tsja dat is zo gegroeid, weet niet..."
En nu weet ik het niet zo goed. partner heeft er ook dubbel gevoel bij. Voor kinderen zal het net zo makkelijk zijn. Band is goed, ze doet enorm haar best voor de kinderen en kinderen vinden haar ook leuk. Voor mijn gevoel is ze gewoon niet de oma, maar ja. Dat is alleen maar ijn gevoel. Jongste heeft de ex-vrouw van mijn vader niet bewust gekend. Oudste wel, maar die vraagt er nooit naar.
Wij neigen er naar om niet te stimuleren, maar ook niet te verbieden/verbeteren. En toch voelt het dubbel...
Wat zouden jullie doen? Oma laten zeggen, of niet?
donderdag 1 oktober 2009 om 21:46
Onze dochter noemen de buurvrouw paar huizen verder waar we veel mee omgaan ook opa en oma. We zijn vaak met omabuurvrouw en kleinkind wezen zwemmen. En kleinkind roept dus hele tijd oma. Ze spelen zo leuk met mijn kind. Hebben witte haren en doen echte opa en oma dingen zoals je zou wensen dat je eigen opa en oma ooit hadden gedaan.
Ik kan toch nooit mijn dochter hun bij voornamen laten noemen.
We zeggen altijd opagerrit en omahanneke.
Mijn moeder weet hier van, ze is weduwe ook al weet ik dat ze het niet leuk vind. Maar mijn dochter weet dat de buurtopa en oma niet onze ouders zijn maar onze buren.
Het is wel niet het zelfde maar aan dochter van 4 zo wel uitglegd.
Ik vind het gedrag van en doen en laten erg belangrijk.
Zijn het echte opa's en oma's, dan zijn het voor mijn dochter dus ook opa en oma. En een paar meer is toch helemaal super.
Ik kan toch nooit mijn dochter hun bij voornamen laten noemen.
We zeggen altijd opagerrit en omahanneke.
Mijn moeder weet hier van, ze is weduwe ook al weet ik dat ze het niet leuk vind. Maar mijn dochter weet dat de buurtopa en oma niet onze ouders zijn maar onze buren.
Het is wel niet het zelfde maar aan dochter van 4 zo wel uitglegd.
Ik vind het gedrag van en doen en laten erg belangrijk.
Zijn het echte opa's en oma's, dan zijn het voor mijn dochter dus ook opa en oma. En een paar meer is toch helemaal super.
donderdag 1 oktober 2009 om 21:48
Lastig Bridge. Schoonvader is nu een jaar of 3 samen met (inmiddels) vrouw. In het begin hebben wij ook gezegd dat het voor de kinderen gewoon *voornaam* werd, omdat ik vind dat een opa en oma een constante factor in hun leven moet zijn. Ex van je vader was oma en zien ze nu nooit meer. Misschien overdreven, maar het lijkt me voor kinderen heel raar dat oma's zomaar uit je leven kunnen verdwijnen. Nu zeggen ze zowel oma *voornaam* als * voornaam* tegen haar. Ik vind het wel goed nu, heb het zelf over *voornaam* als ik het over haar heb, maar als zij graag oma willen zeggen, vind ik het prima. Ze is ook wel echt als een oma voor ze.
donderdag 1 oktober 2009 om 21:48
donderdag 1 oktober 2009 om 21:50
Vroeger hadden we drie oma's, mijn opa was hertrouwd.
voor ons helemaal geen probleem zolang de oma's aardig zijn kun je er als kind niet genoeg hebben..............
We noemden ze naar hun huis of huisdier er was oma boven, oma beertje en oma poes.
Ik snap dat jij het niet leuk vind maar voor de kinderen maakt het niet uit.
als jij haar nu zelf zo gaat noemen tegen de kinderen komt het vanzelf goed.
voor ons helemaal geen probleem zolang de oma's aardig zijn kun je er als kind niet genoeg hebben..............
We noemden ze naar hun huis of huisdier er was oma boven, oma beertje en oma poes.
Ik snap dat jij het niet leuk vind maar voor de kinderen maakt het niet uit.
als jij haar nu zelf zo gaat noemen tegen de kinderen komt het vanzelf goed.
donderdag 1 oktober 2009 om 21:50
Dat is waar ik ook naar neig mamax. Niet stimuleren, maar ook niet verbieden/verbeteren.
Maar moet ik mijn vader dan nog opbellen om dit uit te leggen? Heb nu alleen maar beetje suf gereageerd omdat ik overrompeld werd. Voor nu voelt het nog dubbel als zij steeds zouden roepen: "kom maar bij oma..."
Maar moet ik mijn vader dan nog opbellen om dit uit te leggen? Heb nu alleen maar beetje suf gereageerd omdat ik overrompeld werd. Voor nu voelt het nog dubbel als zij steeds zouden roepen: "kom maar bij oma..."
donderdag 1 oktober 2009 om 21:51
donderdag 1 oktober 2009 om 21:55
Het is oma niet, het gaat tegen je gevoel in, het zijn jouw kinderen.
Als jij het niet wil, gebeurt het dus niet.
Dan blijft het tante. Niks mis met tante, toch?
Valt toch wel aan je vader uit te leggen, dat je alleen wil dat jouw moeder en je partners moeder oma zijn?
Jij noemt die vrouw toch ook geen mamma.
Vind ik net zo iets.
Als jij het niet wil, gebeurt het dus niet.
Dan blijft het tante. Niks mis met tante, toch?
Valt toch wel aan je vader uit te leggen, dat je alleen wil dat jouw moeder en je partners moeder oma zijn?
Jij noemt die vrouw toch ook geen mamma.
Vind ik net zo iets.
donderdag 1 oktober 2009 om 21:56
Hoi Bridges,
Hier ook gescheiden ouders,allebei met nieuwe partner ondertussen.
Mijn vader had al een nieuwe partner voor wij kinderen hadden.
Toen er kinderen kwamen zeiden ze eigenlijk vanzelf opa en oma.Wij hebben er geen problemen mee.
Partner zelf moest wel wennen eerst maar zij was ook nog maar 35 toen mijn oudste geboren is.
Mijn moeder is sinds begin dit jaar hertrouwd en toen die partner in beeld kwam had ik 2 kinderen van 7 en 4.
Zij noemden hem gewoon bij de voornaam,was ook wat hij het liefste had.
Mijn jongste werd geboren en toen hij kon praten noemde hij hem opa.Partner vond het stiekem welheel erg leuk.
Was ook gegroeid natuurlijk in de jaren.
Andere zoon nu bijna 7 heeft het dus overgenomen en zegt nu ook opa.....en trots dat ie is.
Beide partners hebben het ook over hun kleinkinderen en zo voelt het ook.
mijn mening is om het op zijn beloop te laten.Kijk wat ze zelf gaan zeggen.
Jongste gaat waarschijnlijk oma zeggen en oudste neemt het waarschijnlijk over.
in de kinder logica hoort een oma bij een opa,net als een vader bij een moeder een buurvrouw bij een buurman.
Hier ook gescheiden ouders,allebei met nieuwe partner ondertussen.
Mijn vader had al een nieuwe partner voor wij kinderen hadden.
Toen er kinderen kwamen zeiden ze eigenlijk vanzelf opa en oma.Wij hebben er geen problemen mee.
Partner zelf moest wel wennen eerst maar zij was ook nog maar 35 toen mijn oudste geboren is.
Mijn moeder is sinds begin dit jaar hertrouwd en toen die partner in beeld kwam had ik 2 kinderen van 7 en 4.
Zij noemden hem gewoon bij de voornaam,was ook wat hij het liefste had.
Mijn jongste werd geboren en toen hij kon praten noemde hij hem opa.Partner vond het stiekem welheel erg leuk.
Was ook gegroeid natuurlijk in de jaren.
Andere zoon nu bijna 7 heeft het dus overgenomen en zegt nu ook opa.....en trots dat ie is.
Beide partners hebben het ook over hun kleinkinderen en zo voelt het ook.
mijn mening is om het op zijn beloop te laten.Kijk wat ze zelf gaan zeggen.
Jongste gaat waarschijnlijk oma zeggen en oudste neemt het waarschijnlijk over.
in de kinder logica hoort een oma bij een opa,net als een vader bij een moeder een buurvrouw bij een buurman.
donderdag 1 oktober 2009 om 22:01
Misschien is dat het ook absoluteeinstein... De scheiding is nog "maar" een jaar geleden en is nog niet eens helemaal voorbij. (Is meer vechtscheiding) En als dochter van heb ik er evengoed flink verdriet van.
Door nu oma te laten zeggen (en dan bedoel ik echt het stimuleren van hè) voelt het ook alsof ik er meteen nieuwe familie en zo bij heb.
Zij heeft het ook over haar kleinkinderen, en daar heb ik dan weer niet echt moeite mee.
Door nu oma te laten zeggen (en dan bedoel ik echt het stimuleren van hè) voelt het ook alsof ik er meteen nieuwe familie en zo bij heb.
Zij heeft het ook over haar kleinkinderen, en daar heb ik dan weer niet echt moeite mee.
donderdag 1 oktober 2009 om 22:02
Bridges, zien ze jouw moeder ook nog, en zeggen ze daar oma tegen?
Vind je het raar tegenover je eigen moeder, dat het toch niet helemaal eerlijk voelt?
Ik zou het niet doen. Je gevoel is niet goed, je noemt haar zelf tante en een tante van je wordt niet de oma van je kinderen. En ik zou het ook niet uit schuldgevoel doen naar hen toe.
Alleen als jij het zou willen dat ze het zegggen, maar mijn gevoel zegt dat je het liever niet hebt.
Vind je het raar tegenover je eigen moeder, dat het toch niet helemaal eerlijk voelt?
Ik zou het niet doen. Je gevoel is niet goed, je noemt haar zelf tante en een tante van je wordt niet de oma van je kinderen. En ik zou het ook niet uit schuldgevoel doen naar hen toe.
Alleen als jij het zou willen dat ze het zegggen, maar mijn gevoel zegt dat je het liever niet hebt.
donderdag 1 oktober 2009 om 22:06
Als het niet goed voelt, dan niet doen. Ik denk dat het meer te maken heeft met hoe snel het allemaal gaat en ook wat je er zelf over vertelde wat de rol van deze mevrouw is geweest in het leven van je vader tot dusver. Dan kan ze nog zo aardig zijn, jouw gevoel zegt liever niet, en dan zou ik het niet doen.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 1 oktober 2009 om 22:16
donderdag 1 oktober 2009 om 22:25
Ik denk dat het voor de kinderen, met name voor je oudste, heel verwarrend is om een tante ineens oma te noemen. Daar wordt in het verzoek nogal aan voorbijgegaan.
Je kunt niet tot oma benoemd worden, je bent het, of je bent het niet. Degene die ik ken als 'omaatje van de poezen' heette zo vanaf mijn geboorte, ondanks dat ze niet mijn oma is, en ik dat ook weet. Dat kan. Net zoals een vriendin van de ouders een 'tante' kan zijn, vanaf dag 1. Maar het lijkt me niet aanbevolen om deze titels naar smaak te veranderen gedurende het leven van een kind.
Je kunt niet tot oma benoemd worden, je bent het, of je bent het niet. Degene die ik ken als 'omaatje van de poezen' heette zo vanaf mijn geboorte, ondanks dat ze niet mijn oma is, en ik dat ook weet. Dat kan. Net zoals een vriendin van de ouders een 'tante' kan zijn, vanaf dag 1. Maar het lijkt me niet aanbevolen om deze titels naar smaak te veranderen gedurende het leven van een kind.
donderdag 1 oktober 2009 om 23:43
Als de relatie nog maar kort bestaat zou ik het voorlopig niet doen. Inderdaad, vanwege de verwarring voor de kinderen.
Verder zijn er verschillende namen. Je kunt omas hebben, maar ook verbasteringen daarvan of de friese, limburgse, franse, engelse versie van het woord. Het gaat er om dat je als kind weet welke naam bij een persoon hoort.
Mijn ooms en tantes heb ik nooit als zodanig aangesproken, altijd bij hun voornamen. De ouders van een vriendinnetje noemde ik dan weer wel oom en tante. Waarom? Geen idee, dat was gewoon zo. Oh, en ik wist prima wie familie was en wie niet
Verder zijn er verschillende namen. Je kunt omas hebben, maar ook verbasteringen daarvan of de friese, limburgse, franse, engelse versie van het woord. Het gaat er om dat je als kind weet welke naam bij een persoon hoort.
Mijn ooms en tantes heb ik nooit als zodanig aangesproken, altijd bij hun voornamen. De ouders van een vriendinnetje noemde ik dan weer wel oom en tante. Waarom? Geen idee, dat was gewoon zo. Oh, en ik wist prima wie familie was en wie niet
anoniem_49658 wijzigde dit bericht op 01-10-2009 23:44
Reden: foutje
Reden: foutje
% gewijzigd
