Relaties
alle pijlers
Ex loslaten of niet?
maandag 5 oktober 2009 om 11:36
Na een relatie van bijna 5 jaar ben ik nu sinds 4 maanden weer alleen. Ik heb de relatie beëindigd omdat mijn ex op bepaalde punten moest veranderen/groeien wilde ik vertrouwen hebben in een toekomst samen (lees: huis kopen en kinderen krijgen). Het kwam voornamelijk neer op meer verantwoordelijkheid nemen en meer rekening met mij houden.
Het probleem is dat we elkaar niet kunnen vergeten. Hij zegt dat hij ervan overtuigd is dat ik de ware ben voor hem; ik ben zijn droomvrouw. En hij mist me enorm.
Ik hou met heel mijn hart van hem, en mis hem tot in mijn tenen.
Nu vraag ik me af: kost het gewoon zoveel tijd om hem los te laten, of horen wij stiekem toch bij elkaar?
En hoe kan ik weten of de positieve kanten de negatieve zullen overheersen? Ik weet dat een relatie nooit perfect kan zijn, maar ik weet ook waarom ik bij hem weggegaan ben.
Alle reacties zijn welkom, maar ik ben erg benieuwd naar ervaringen van mensen die de relatie met hun ex weer opgepakt hebben, na korte of lange tijd, en hoe dat verlopen is.
XX
Het probleem is dat we elkaar niet kunnen vergeten. Hij zegt dat hij ervan overtuigd is dat ik de ware ben voor hem; ik ben zijn droomvrouw. En hij mist me enorm.
Ik hou met heel mijn hart van hem, en mis hem tot in mijn tenen.
Nu vraag ik me af: kost het gewoon zoveel tijd om hem los te laten, of horen wij stiekem toch bij elkaar?
En hoe kan ik weten of de positieve kanten de negatieve zullen overheersen? Ik weet dat een relatie nooit perfect kan zijn, maar ik weet ook waarom ik bij hem weggegaan ben.
Alle reacties zijn welkom, maar ik ben erg benieuwd naar ervaringen van mensen die de relatie met hun ex weer opgepakt hebben, na korte of lange tijd, en hoe dat verlopen is.
XX
maandag 5 oktober 2009 om 19:41
Ik krijg een beetje het gevoel dat je hier wel heel duidelijk letterlijk moet zeggen wat je bedoelt omdat alles nogal snel verkeerd wordt opgevat... maar goed.
@ tjikkie: Ik weet niet of je een relatie hebt, maar het lijkt mij heel normaal dat je afspraken maakt met je partner. Als hij bij een vriend iets ging eten en zei dat ie rond middernacht zeker wel thuis zou zijn, dan maakte ik me zorgen als ie er om vijf of zes uur 's nachts nog niet was, en hij niets van zich had laten horen. Niet vreemd hoor, is gewoon een beetje rekening met elkaar houden. Even bellen of smsen dat het later wordt is een kleine moeite.
@ tjikkie: Ik weet niet of je een relatie hebt, maar het lijkt mij heel normaal dat je afspraken maakt met je partner. Als hij bij een vriend iets ging eten en zei dat ie rond middernacht zeker wel thuis zou zijn, dan maakte ik me zorgen als ie er om vijf of zes uur 's nachts nog niet was, en hij niets van zich had laten horen. Niet vreemd hoor, is gewoon een beetje rekening met elkaar houden. Even bellen of smsen dat het later wordt is een kleine moeite.
maandag 5 oktober 2009 om 20:15
quote:Spruit schreef op 05 oktober 2009 @ 19:26:
@ Madhe: het uitmaken een heel vies spelletje noemen gaat mijn pet te boven. Kan een relatie beëindigen in jouw ogen dan ooit geen vies spelletje zijn? Begrijp me niet verkeerd, ik denk zelf ook nog steeds dat het geen goed teken is als je uit elkaar gaat. Ik heb altijd het gevoel gehad dat je samen ook door de moeilijke tijden heen moet kunnen komen. We zaten allebei in een hele moeilijke en heftige periode, wat er absoluut mee te maken heeft gehad dat we elkaar een beetje kwijt zijn geraakt en er samen niet meer uitkwamen.
In mijn ogen is een relatie uitmaken nooit een vies spelletje. Nooit. En uit is uit en dat is niets dan duidelijk.
Als het goed is heeft iemand er een reden voor.
Ik kreeg het idee dat jij het uit maakte om dingen te forceren, dat vroeg ik. En als dat zo is, dan is het een vies spelletje ja. Dan probeer je te manipuleren en heb je nu gewoon pech dat het niet zo loopt als jij voor ogen had. Was het daarom?
Zo niet, dan moet je bij je besluit blijven en geen relatie meer met hem beginnen. Dan heb jij je redenen waarom het nu uit is, en dan ís het beter dat het zo is.
Over die dingen die je niet bevielen. Het komt al gauw over als bemoederen, die afspraken. Waarom niet 1 keer aangeven dat en waarom jij ongerust bent als hij niets laat horen als het later wordt, en dan is het aan de ander om daar wel of niet iets mee te doen. En op jouw beurt weer aan jou om dat wel of niet te accepteren.
Zo ook voor andere dingen. Afspraken over wat wel en niet mag vind ik zelf altijd een beetje raar. Bespreken wat de verwachtingen zijn en de wensen, daar zie ik wel logica in. En als gevolg daarvan kun je rekening met elkaar krijgen (maar ik houd niet van moeten, misschien is dat het).
@ Madhe: het uitmaken een heel vies spelletje noemen gaat mijn pet te boven. Kan een relatie beëindigen in jouw ogen dan ooit geen vies spelletje zijn? Begrijp me niet verkeerd, ik denk zelf ook nog steeds dat het geen goed teken is als je uit elkaar gaat. Ik heb altijd het gevoel gehad dat je samen ook door de moeilijke tijden heen moet kunnen komen. We zaten allebei in een hele moeilijke en heftige periode, wat er absoluut mee te maken heeft gehad dat we elkaar een beetje kwijt zijn geraakt en er samen niet meer uitkwamen.
In mijn ogen is een relatie uitmaken nooit een vies spelletje. Nooit. En uit is uit en dat is niets dan duidelijk.
Als het goed is heeft iemand er een reden voor.
Ik kreeg het idee dat jij het uit maakte om dingen te forceren, dat vroeg ik. En als dat zo is, dan is het een vies spelletje ja. Dan probeer je te manipuleren en heb je nu gewoon pech dat het niet zo loopt als jij voor ogen had. Was het daarom?
Zo niet, dan moet je bij je besluit blijven en geen relatie meer met hem beginnen. Dan heb jij je redenen waarom het nu uit is, en dan ís het beter dat het zo is.
Over die dingen die je niet bevielen. Het komt al gauw over als bemoederen, die afspraken. Waarom niet 1 keer aangeven dat en waarom jij ongerust bent als hij niets laat horen als het later wordt, en dan is het aan de ander om daar wel of niet iets mee te doen. En op jouw beurt weer aan jou om dat wel of niet te accepteren.
Zo ook voor andere dingen. Afspraken over wat wel en niet mag vind ik zelf altijd een beetje raar. Bespreken wat de verwachtingen zijn en de wensen, daar zie ik wel logica in. En als gevolg daarvan kun je rekening met elkaar krijgen (maar ik houd niet van moeten, misschien is dat het).
maandag 5 oktober 2009 om 20:24
Eens met Madhe, ik krijg ook een beetje het idee dat je het uit hebt gemaakt om het te laten inzien dat hij niet zonder je wilde.
En dat je zijn cokegebruik en het niet nakomen van afspraken zat was.
Als ik een relatie verbreek doe ik dat niet om er later nog op terug te komen, ermee bezig te zijn en al helemaal niet om daarna nog contact te blijven houden
Een relatie verbreek je toch als de koek op is?
Als de grens is bereikt?
Vond je ineens nog een stukje koek of zijn je grenzen verlegd?
Ben het dan weer wel met je eens dat een sms wel prettig is als ie later thuiskomt dan gepland, al moet ik zeggen dat ex dat ook nooit deed en ik dat nooit als vervelend heb ervaren
Tis een volwassen kerel, de kans dat hij onder een auto zou lopen of een vreselijk ongeluk zou krijgen achtte is niet zo heel groot.
Alleen als hij niet thuis kwam slapen smste die altijd even.
En dat je zijn cokegebruik en het niet nakomen van afspraken zat was.
Als ik een relatie verbreek doe ik dat niet om er later nog op terug te komen, ermee bezig te zijn en al helemaal niet om daarna nog contact te blijven houden
Een relatie verbreek je toch als de koek op is?
Als de grens is bereikt?
Vond je ineens nog een stukje koek of zijn je grenzen verlegd?
Ben het dan weer wel met je eens dat een sms wel prettig is als ie later thuiskomt dan gepland, al moet ik zeggen dat ex dat ook nooit deed en ik dat nooit als vervelend heb ervaren
Tis een volwassen kerel, de kans dat hij onder een auto zou lopen of een vreselijk ongeluk zou krijgen achtte is niet zo heel groot.
Alleen als hij niet thuis kwam slapen smste die altijd even.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 5 oktober 2009 om 20:26
oke, dan begrijp ik je nu beter. en ik denk dat daar ook het probleem gedeeltelijk lag: ik gaf keer op keer (op mijn manier, en dat is misschien niet de beste) aan dat ik liever niet had dat hij drugs gebruikte, en dat ik het belangrijk vond om van hem op aan te kunnen. hij deed daar weinig mee, dus misschien had ik mijn conclusies al eerder moeten trekken. ik weet het niet.
bij hem weggaan als soort laatste redmiddel was het absoluut niet. dat zou ik ook vuil hebben gevonden. al die laatste redmiddelen waren daarvoor al opgebruikt.
bij hem weggaan als soort laatste redmiddel was het absoluut niet. dat zou ik ook vuil hebben gevonden. al die laatste redmiddelen waren daarvoor al opgebruikt.
maandag 5 oktober 2009 om 20:29
maandag 5 oktober 2009 om 20:29
Op jouw manier? Ik ben benieuwd hoe dat dan was.
Als mijn partner iets zou gebruiken waar ik last van zou hebben, dan zou ik zeggen; Luister, jij gebruikt. Dat mag je helemaal zelf weten, maar ik heb hier last van. Als dit doorgaat moet ik dus mijn conclusies trekken. Dan weet je dat.
Kan zijn dat daar een gesprek op volgt, kan zijn dat dat niet zo is. Feit blijft dat je een ander niet kunt veranderen, geen dingen kunt verbieden en niets op kunt leggen.
Dat is duidelijk, hoe pakte jij het aan?
Als mijn partner iets zou gebruiken waar ik last van zou hebben, dan zou ik zeggen; Luister, jij gebruikt. Dat mag je helemaal zelf weten, maar ik heb hier last van. Als dit doorgaat moet ik dus mijn conclusies trekken. Dan weet je dat.
Kan zijn dat daar een gesprek op volgt, kan zijn dat dat niet zo is. Feit blijft dat je een ander niet kunt veranderen, geen dingen kunt verbieden en niets op kunt leggen.
Dat is duidelijk, hoe pakte jij het aan?
maandag 5 oktober 2009 om 20:32
Ik begrijp je heel goed Spruit.
Dit heeft niets te maken met het VERANDEREN van iemand. Dit heeft te maken met AANPASSING.
Jouw vriend gebruikt soms drugs. Niet leuk. En zéker niet als je met deze man een kind wilt.
Jouw vriend komt zijn afspraken niet na. Ik heb daar een hekel aan. Afspraak is afspraak. Dat hij tot half 8 in de kroeg hangt, bél dan even? Geen probleem toch?
Ik vind jouw vriend erg onvolwassen overkomen. Dit heeft niets te maken met het moeder-spelen of wat dan ook. Het heeft te maken met aanpassing. Je woonde samen, neem ik aan? Als je samenwoont houd je rekening met elkaar. Ik rookte. Mijn vriend vond dit niet leuk. Met name omdat we binnen korte termijn misschien wel willen proberen kinderen te krijgen. Uiteraard zou ik dan sowieso stoppen, maar hij wilde dat ik ruim van tevoren stopte. Hij wil dan graag dat ik 'schoon' ben van binnen en dat vind ik echt een goede reden. Hij vroeg mij dan ook te stoppen met roken. En dit doe ik. Voor hem. Dit betekent dat ik me aanpas. Ik houd rekening met hem. Dit is wat Spruit mist in haar vriend, als ik me niet vergis.
Ik vind dat je in een relatie dingen mag verlangen van elkaar. Het gaat te ver als je zegt hoe laat hij thuis moet komen, maar dat deed je niet. Je zegt alleen dat hij veel later thuis kwam dan hij zei (sterker nog: vier uur later).. Dat zou ik ook echt niet leuk vinden.
Mijn advies.
Laat het even rusten. Laat hem even gaan. Als hij echt om je geeft, van je houdt en met jou verder wil.. dan past hij zich aan. Hij zal zijn gedrag veranderen (drugs, uitgaan, verantwoordelijkheid etc.) Geef dit ook duidelijk aan. Dat je op deze manier geen toekomst met hem ziet.
En ja, dan wil je dat hij verandert. Ik vind daar niets mis mee. Alleen het woord veranderen klinkt zo 'moederlijk'. Dus noemen we het aanpassen of rekening houden met.
Een mens leert heel zijn leven. Hopelijk leert hij ervan.
Succes, Spruit! (leuke naam trouwens )
Dit heeft niets te maken met het VERANDEREN van iemand. Dit heeft te maken met AANPASSING.
Jouw vriend gebruikt soms drugs. Niet leuk. En zéker niet als je met deze man een kind wilt.
Jouw vriend komt zijn afspraken niet na. Ik heb daar een hekel aan. Afspraak is afspraak. Dat hij tot half 8 in de kroeg hangt, bél dan even? Geen probleem toch?
Ik vind jouw vriend erg onvolwassen overkomen. Dit heeft niets te maken met het moeder-spelen of wat dan ook. Het heeft te maken met aanpassing. Je woonde samen, neem ik aan? Als je samenwoont houd je rekening met elkaar. Ik rookte. Mijn vriend vond dit niet leuk. Met name omdat we binnen korte termijn misschien wel willen proberen kinderen te krijgen. Uiteraard zou ik dan sowieso stoppen, maar hij wilde dat ik ruim van tevoren stopte. Hij wil dan graag dat ik 'schoon' ben van binnen en dat vind ik echt een goede reden. Hij vroeg mij dan ook te stoppen met roken. En dit doe ik. Voor hem. Dit betekent dat ik me aanpas. Ik houd rekening met hem. Dit is wat Spruit mist in haar vriend, als ik me niet vergis.
Ik vind dat je in een relatie dingen mag verlangen van elkaar. Het gaat te ver als je zegt hoe laat hij thuis moet komen, maar dat deed je niet. Je zegt alleen dat hij veel later thuis kwam dan hij zei (sterker nog: vier uur later).. Dat zou ik ook echt niet leuk vinden.
Mijn advies.
Laat het even rusten. Laat hem even gaan. Als hij echt om je geeft, van je houdt en met jou verder wil.. dan past hij zich aan. Hij zal zijn gedrag veranderen (drugs, uitgaan, verantwoordelijkheid etc.) Geef dit ook duidelijk aan. Dat je op deze manier geen toekomst met hem ziet.
En ja, dan wil je dat hij verandert. Ik vind daar niets mis mee. Alleen het woord veranderen klinkt zo 'moederlijk'. Dus noemen we het aanpassen of rekening houden met.
Een mens leert heel zijn leven. Hopelijk leert hij ervan.
Succes, Spruit! (leuke naam trouwens )
maandag 5 oktober 2009 om 20:35
quote:Madhe schreef op 05 oktober 2009 @ 20:29:
Op jouw manier? Ik ben benieuwd hoe dat dan was.
Als mijn partner iets zou gebruiken waar ik last van zou hebben, dan zou ik zeggen; Luister, jij gebruikt. Dat mag je helemaal zelf weten, maar ik heb hier last van. Als dit doorgaat moet ik dus mijn conclusies trekken. Dan weet je dat.
Kan zijn dat daar een gesprek op volgt, kan zijn dat dat niet zo is. Feit blijft dat je een ander niet kunt veranderen, geen dingen kunt verbieden en niets op kunt leggen.
Dat is duidelijk, hoe pakte jij het aan?Ik ben het hier niet helemaal mee eens. Natuurlijk moet/kun je iemand niet totaal veranderen, maar iemand kan toch proberen te veranderen of.. daar heb je hem weer.. zich aan te passen aan de ander?
Op jouw manier? Ik ben benieuwd hoe dat dan was.
Als mijn partner iets zou gebruiken waar ik last van zou hebben, dan zou ik zeggen; Luister, jij gebruikt. Dat mag je helemaal zelf weten, maar ik heb hier last van. Als dit doorgaat moet ik dus mijn conclusies trekken. Dan weet je dat.
Kan zijn dat daar een gesprek op volgt, kan zijn dat dat niet zo is. Feit blijft dat je een ander niet kunt veranderen, geen dingen kunt verbieden en niets op kunt leggen.
Dat is duidelijk, hoe pakte jij het aan?Ik ben het hier niet helemaal mee eens. Natuurlijk moet/kun je iemand niet totaal veranderen, maar iemand kan toch proberen te veranderen of.. daar heb je hem weer.. zich aan te passen aan de ander?
maandag 5 oktober 2009 om 20:36
maandag 5 oktober 2009 om 20:37
Vlindertjee, het is toch al uit tussen hun, en Spruit zegt zelf al dat het ze niet uitmaakte om te manipuleren.
Dus afwachten, even laten? Het lijkt me dat ze zich er beter overheen kan zetten zodat ze verder kan. Vast blijven houden maakt het er niet makkelijker op, doet onnodig verdriet en het slijt veel langzamer dan wanneer ze zich er overheen zet en doorgaat.
Dus afwachten, even laten? Het lijkt me dat ze zich er beter overheen kan zetten zodat ze verder kan. Vast blijven houden maakt het er niet makkelijker op, doet onnodig verdriet en het slijt veel langzamer dan wanneer ze zich er overheen zet en doorgaat.
maandag 5 oktober 2009 om 20:40
Ja, heb je gelijk in Madhe. Maar goed, Spruit's vraag is of ze haar relatie weer moet oppakken. Mijn advies is daarom het gewoon even te laten en haar gevoel verder af te wachten/zijn gevoel. Hij zegt dat hij haar droomvrouw is. Nu kunnen mannen natuurlijk een heleboel zeggen, weten we met z'n allen , maar goed.. Ik weet het ook niet. Ik vind het een lastige situatie. Het is wel een relatie van 5 jaar he... Vind ik al een hoop!
Wees gewoon duidelijk. Geef je grens aan. Meer kun je niet doen.
Wees gewoon duidelijk. Geef je grens aan. Meer kun je niet doen.
maandag 5 oktober 2009 om 20:40
quote:Vlindertjee schreef op 05 oktober 2009 @ 20:35:
[...]
Ik ben het hier niet helemaal mee eens. Natuurlijk moet/kun je iemand niet totaal veranderen, maar iemand kan toch proberen te veranderen of.. daar heb je hem weer.. zich aan te passen aan de ander?
Aanpassen kan. Natuurlijk.
Door je eigen verwachtingen en wensen te bespreken met de ander kan de ander die keuze maken. Het opleggen is belabberd en zorgt uiteindelijk voor een wijzend; dat moest van jou en ik wilde dat niet vingertje. Prima,...als je daar zin in hebt. Ik niet, dus ik verwacht geen veranderingen.
De partner waar ik mee ben is de partner die ik zelf gekozen heb. Zoals hij is. Bevalt het me niet ben ik vrij om daar over te praten en/of te gaan. Andersom geldt dat ook.
Al is mijn partner belangrijk voor me, en ben ik best bereid rekening met hem te houden. Toch maak ik daarin mijn eigen keuzes, en dat kan ook een keuze zijn die hij niet ziet zitten. Maar als ik me dan aanpas, komt dat uit mezelf.
[...]
Ik ben het hier niet helemaal mee eens. Natuurlijk moet/kun je iemand niet totaal veranderen, maar iemand kan toch proberen te veranderen of.. daar heb je hem weer.. zich aan te passen aan de ander?
Aanpassen kan. Natuurlijk.
Door je eigen verwachtingen en wensen te bespreken met de ander kan de ander die keuze maken. Het opleggen is belabberd en zorgt uiteindelijk voor een wijzend; dat moest van jou en ik wilde dat niet vingertje. Prima,...als je daar zin in hebt. Ik niet, dus ik verwacht geen veranderingen.
De partner waar ik mee ben is de partner die ik zelf gekozen heb. Zoals hij is. Bevalt het me niet ben ik vrij om daar over te praten en/of te gaan. Andersom geldt dat ook.
Al is mijn partner belangrijk voor me, en ben ik best bereid rekening met hem te houden. Toch maak ik daarin mijn eigen keuzes, en dat kan ook een keuze zijn die hij niet ziet zitten. Maar als ik me dan aanpas, komt dat uit mezelf.
maandag 5 oktober 2009 om 20:45
quote:Vlindertjee schreef op 05 oktober 2009 @ 20:40:
Ja, heb je gelijk in Madhe. Maar goed, Spruit's vraag is of ze haar relatie weer moet oppakken. Mijn advies is daarom het gewoon even te laten en haar gevoel verder af te wachten/zijn gevoel. Hij zegt dat hij haar droomvrouw is. Nu kunnen mannen natuurlijk een heleboel zeggen, weten we met z'n allen , maar goed.. Ik weet het ook niet. Ik vind het een lastige situatie. Het is wel een relatie van 5 jaar he... Vind ik al een hoop!
Wees gewoon duidelijk. Geef je grens aan. Meer kun je niet doen.
Daar heb ik niet zo'n last van hoor. Ze praten maar. Ik luister niet, ik kijk. Naar het gedrag.
Wat ik begreep is dat Spruit er klaar mee was, en hem mist tot in haar tenen. Daarnaast kan hij roepen wat hij wil, als zij zijn droomvrouw is, wat maakt dat die drugs die hij boven haar verkiest? Mits... zij duidelijk is geweest.
Ja, heb je gelijk in Madhe. Maar goed, Spruit's vraag is of ze haar relatie weer moet oppakken. Mijn advies is daarom het gewoon even te laten en haar gevoel verder af te wachten/zijn gevoel. Hij zegt dat hij haar droomvrouw is. Nu kunnen mannen natuurlijk een heleboel zeggen, weten we met z'n allen , maar goed.. Ik weet het ook niet. Ik vind het een lastige situatie. Het is wel een relatie van 5 jaar he... Vind ik al een hoop!
Wees gewoon duidelijk. Geef je grens aan. Meer kun je niet doen.
Daar heb ik niet zo'n last van hoor. Ze praten maar. Ik luister niet, ik kijk. Naar het gedrag.
Wat ik begreep is dat Spruit er klaar mee was, en hem mist tot in haar tenen. Daarnaast kan hij roepen wat hij wil, als zij zijn droomvrouw is, wat maakt dat die drugs die hij boven haar verkiest? Mits... zij duidelijk is geweest.
dinsdag 6 oktober 2009 om 09:06
Wat ik bedoel met 'op mijn manier aangegeven', is dat ik destijds heel duidelijk heb gezegd dat ik geen toekomst zie met iemand die drugs gebruikt. Hij was het daarin met mij eens, en het zou niet meer gebeuren... bla bla bla. Het gebeurde keer op keer en ik herhaalde mezelf keer op keer. (nu het uit is, zegt hij dat hij nooit gedacht had dat ik echt om die dingen bij hem weg zou gaan, dus blijkbaar kwam ik niet erg overtuigd over--> leerpuntje)
Dat is dus ook het stukje waardoor ik een beetje ga twijfelen: ik besef dat de manier waarop ik onze problemen aanpakte of hem benaderde, niet effectief was. Ik had op een andere manier zelf veel consequenter kunnen, en misschien ook moeten zijn. Mischien had ik eerder mijn spullen moeten pakken of een andere benadering van mijn kant had hem misschien wel overtuigd om meer rekening met mij te houden. Je ne c'est pas.
@ Vlindertje: bedankt! Je bekijkt het nuchter, en niet vanuit het idee dat ik of mijn ex het zo slecht bedoelen. Dat is ook hoe ik het probeer te bekijken. Hij is in mijn ogen geen eikel om wat ie allemaal niet goed zou hebben gedaan, en ik weet dat ik mijn uiterste best heb gedaan om de relatie wel te laten slagen. En ja, we woonden samen.
Het is niet zozeer mijn vraag of ik de relatie nu weer zou moeten oppakken (daargelaten of hij dat ECHT zou willen, ondanks dat hij zegt van wel). Ik denk dat wij allebei ontzettend veel leren van deze periode.
Uitgangspunt van mijn post was eigenlijk dat ik gevoelsmatig telkens weer bij hem uitkom (ivm dates ed), ook wat toekomstdromen betreft. Maar door jullie reacties begrijp ik dat het helemaal niet vreemd is om je na 4, 5 maanden nog zo intens verdrietig te voelen.
Ik denk dat tijd heel veel duidelijk zal maken, en mocht het ooit zover komen, dan hoop ik dat wij beiden heel bewust voor elkaar kunnen kiezen, met alles erop en eraan.
En anders dat we gewoon gelukkig worden alleen, of met een ander.
Dat is dus ook het stukje waardoor ik een beetje ga twijfelen: ik besef dat de manier waarop ik onze problemen aanpakte of hem benaderde, niet effectief was. Ik had op een andere manier zelf veel consequenter kunnen, en misschien ook moeten zijn. Mischien had ik eerder mijn spullen moeten pakken of een andere benadering van mijn kant had hem misschien wel overtuigd om meer rekening met mij te houden. Je ne c'est pas.
@ Vlindertje: bedankt! Je bekijkt het nuchter, en niet vanuit het idee dat ik of mijn ex het zo slecht bedoelen. Dat is ook hoe ik het probeer te bekijken. Hij is in mijn ogen geen eikel om wat ie allemaal niet goed zou hebben gedaan, en ik weet dat ik mijn uiterste best heb gedaan om de relatie wel te laten slagen. En ja, we woonden samen.
Het is niet zozeer mijn vraag of ik de relatie nu weer zou moeten oppakken (daargelaten of hij dat ECHT zou willen, ondanks dat hij zegt van wel). Ik denk dat wij allebei ontzettend veel leren van deze periode.
Uitgangspunt van mijn post was eigenlijk dat ik gevoelsmatig telkens weer bij hem uitkom (ivm dates ed), ook wat toekomstdromen betreft. Maar door jullie reacties begrijp ik dat het helemaal niet vreemd is om je na 4, 5 maanden nog zo intens verdrietig te voelen.
Ik denk dat tijd heel veel duidelijk zal maken, en mocht het ooit zover komen, dan hoop ik dat wij beiden heel bewust voor elkaar kunnen kiezen, met alles erop en eraan.
En anders dat we gewoon gelukkig worden alleen, of met een ander.
dinsdag 6 oktober 2009 om 09:54
Spruit, jij herhaalde jezelf keer op keer en dan dénk je dat je consequenter had moeten zijn? Je weet het niet?
Lijkt me heel erg duidelijk dat je inderdaad ongeloofwaardig bent als je het ene zegt, maar het andere doet.
Door opties te blijven zoeken en/of overwegen om weer bij elkaar te komen duurt het verdriet alleen maar langer. Het is normaal dat je nu verdrietig bent, en dit wordt alleen minder door tijd, en door vooruit te kijken naar een leuke toekomst zónder hem. Achteraf ga je soms idealiseren, maar als het zo geweldig was tussen jullie waren jullie nu niet uit elkaar.
Lijkt me ook heel duidelijk.
Lijkt me heel erg duidelijk dat je inderdaad ongeloofwaardig bent als je het ene zegt, maar het andere doet.
Door opties te blijven zoeken en/of overwegen om weer bij elkaar te komen duurt het verdriet alleen maar langer. Het is normaal dat je nu verdrietig bent, en dit wordt alleen minder door tijd, en door vooruit te kijken naar een leuke toekomst zónder hem. Achteraf ga je soms idealiseren, maar als het zo geweldig was tussen jullie waren jullie nu niet uit elkaar.
Lijkt me ook heel duidelijk.
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:09
quote:Spruit schreef op 06 oktober 2009 @ 09:06:
Wat ik bedoel met 'op mijn manier aangegeven', is dat ik destijds heel duidelijk heb gezegd dat ik geen toekomst zie met iemand die drugs gebruikt. Hij was het daarin met mij eens, en het zou niet meer gebeuren... bla bla bla. Het gebeurde keer op keer en ik herhaalde mezelf keer op keer. (nu het uit is, zegt hij dat hij nooit gedacht had dat ik echt om die dingen bij hem weg zou gaan, dus blijkbaar kwam ik niet erg overtuigd over--> leerpuntje)
Eerlijk gezegd zie ik hier het leerpunt niet zo hoor. Ok, behalve dan dat je misschien eerder had moeten dóen wat je zei dat je zou gaan doen, maar ik snap ook wel dat als je gek op iemand bent dat je dat niet zo maar doet. Nu heb je het wel gedaan en ik denk dat je dus bij je besluit moet blijven.
Dat is dus ook het stukje waardoor ik een beetje ga twijfelen: ik besef dat de manier waarop ik onze problemen aanpakte of hem benaderde, niet effectief was. Ik had op een andere manier zelf veel consequenter kunnen, en misschien ook moeten zijn. Mischien had ik eerder mijn spullen moeten pakken of een andere benadering van mijn kant had hem misschien wel overtuigd om meer rekening met mij te houden. Je ne c'est pas.
Ik ben geneigd te denken dat als je eerde bij hem weg was gegaan, je nu waarschijnlijk al veel verder over hem heen was en misschien zelfs een nieuwe fijne man had gevonden. Maar ik geloof dan ook gewoon NIET in 'wij horen bij elkaar en daarom kan ik hem niet loslaten'. Ik denk dat loslaten een kwestie van willen is, en daar ben je misschien nog niet aan begonnen.
Hoe je het ook wendt of keert, hij heeft geen rekening met jouw gevoelens gehouden. Geen idee of je duidelijker had moeten of kunnen zijn, in mijn ogen moet gewoon zeggen 'ik vind dit niet leuk' genoeg reden zijn voor iemand om er wat mee te kunnen, zeker als het om zo iets groots als drugsgebruik gaat.
Ik denk dat tijd heel veel duidelijk zal maken, en mocht het ooit zover komen, dan hoop ik dat wij beiden heel bewust voor elkaar kunnen kiezen, met alles erop en eraan.
En anders dat we gewoon gelukkig worden alleen, of met een ander.
Als jullie 'echt bij elkaar horen', kom je daar denk ik alleen achter door hem eerst écht los te laten en je eigen leven weer op te pakken.
Succes!
Wat ik bedoel met 'op mijn manier aangegeven', is dat ik destijds heel duidelijk heb gezegd dat ik geen toekomst zie met iemand die drugs gebruikt. Hij was het daarin met mij eens, en het zou niet meer gebeuren... bla bla bla. Het gebeurde keer op keer en ik herhaalde mezelf keer op keer. (nu het uit is, zegt hij dat hij nooit gedacht had dat ik echt om die dingen bij hem weg zou gaan, dus blijkbaar kwam ik niet erg overtuigd over--> leerpuntje)
Eerlijk gezegd zie ik hier het leerpunt niet zo hoor. Ok, behalve dan dat je misschien eerder had moeten dóen wat je zei dat je zou gaan doen, maar ik snap ook wel dat als je gek op iemand bent dat je dat niet zo maar doet. Nu heb je het wel gedaan en ik denk dat je dus bij je besluit moet blijven.
Dat is dus ook het stukje waardoor ik een beetje ga twijfelen: ik besef dat de manier waarop ik onze problemen aanpakte of hem benaderde, niet effectief was. Ik had op een andere manier zelf veel consequenter kunnen, en misschien ook moeten zijn. Mischien had ik eerder mijn spullen moeten pakken of een andere benadering van mijn kant had hem misschien wel overtuigd om meer rekening met mij te houden. Je ne c'est pas.
Ik ben geneigd te denken dat als je eerde bij hem weg was gegaan, je nu waarschijnlijk al veel verder over hem heen was en misschien zelfs een nieuwe fijne man had gevonden. Maar ik geloof dan ook gewoon NIET in 'wij horen bij elkaar en daarom kan ik hem niet loslaten'. Ik denk dat loslaten een kwestie van willen is, en daar ben je misschien nog niet aan begonnen.
Hoe je het ook wendt of keert, hij heeft geen rekening met jouw gevoelens gehouden. Geen idee of je duidelijker had moeten of kunnen zijn, in mijn ogen moet gewoon zeggen 'ik vind dit niet leuk' genoeg reden zijn voor iemand om er wat mee te kunnen, zeker als het om zo iets groots als drugsgebruik gaat.
Ik denk dat tijd heel veel duidelijk zal maken, en mocht het ooit zover komen, dan hoop ik dat wij beiden heel bewust voor elkaar kunnen kiezen, met alles erop en eraan.
En anders dat we gewoon gelukkig worden alleen, of met een ander.
Als jullie 'echt bij elkaar horen', kom je daar denk ik alleen achter door hem eerst écht los te laten en je eigen leven weer op te pakken.
Succes!
dinsdag 6 oktober 2009 om 10:30
het is natuurlijk moeilijk om te beoordelen hoe jij aan je ex hebt duidelijk gemaakt hoe groot het struikelblok drugs was voor jou. Het is in ieder geval duidelijk dat hij dat onderschat heeft. Als je dus nog steeds iets voor hem voelt en hij wil zijn drugs aan de wilgen hangen, dan lijkt het me redelijk dat je een soort van afwachtende houding aanneemt om te kijken of hij het serieus meent. Daarnaast ben jij blijkbaar niet assertief genoeg en daar zal jij aan moeten werken. Als je echt van elkaar houdt, dan zijn dit zaken waar je samen wel doorheen komt
dinsdag 6 oktober 2009 om 13:12
quote:Spruit schreef op 06 oktober 2009 @ 09:06:
Wat ik bedoel met 'op mijn manier aangegeven', is dat ik destijds heel duidelijk heb gezegd dat ik geen toekomst zie met iemand die drugs gebruikt. Hij was het daarin met mij eens, en het zou niet meer gebeuren... bla bla bla. Het gebeurde keer op keer en ik herhaalde mezelf keer op keer. (nu het uit is, zegt hij dat hij nooit gedacht had dat ik echt om die dingen bij hem weg zou gaan, dus blijkbaar kwam ik niet erg overtuigd over--> leerpuntje)
.
Maar das toch ook logisch?
Grote mensen zijn net kinderen, consequent zijn helpt.
Als ik tegen een kind zegt, je mag geen snoepje, het kind blijft vragen en uiteindelijk geef ik toe en krijgt ze toch een snoepje geef ik een signaal af dat als ze maar gewoon doet ze toch haar zin wel krijgt.
Jij zegt tegen je vriend dat je geen relatie wil met iemand die drugs gebruikt maar als hij het dan toch doet veranderd er niets.
Dus hij denkt...ok geen man over boord dat kan ik de volgende keer weer doen want ze meent het toch niet serieus.
En eigenlijk neem jij jezelf op zo'n moment ook niet serieus.
Je zegt iets uit overtuiging neem ik aan, maar je handelingen wijzen anders uit.
Nou ja nu niet meer want je hebt het uitgemaakt, maar door daar nu weer aan te gaan twijfelen neem je jezelf weer niet serieus.
Toch?
Wat ik bedoel met 'op mijn manier aangegeven', is dat ik destijds heel duidelijk heb gezegd dat ik geen toekomst zie met iemand die drugs gebruikt. Hij was het daarin met mij eens, en het zou niet meer gebeuren... bla bla bla. Het gebeurde keer op keer en ik herhaalde mezelf keer op keer. (nu het uit is, zegt hij dat hij nooit gedacht had dat ik echt om die dingen bij hem weg zou gaan, dus blijkbaar kwam ik niet erg overtuigd over--> leerpuntje)
.
Maar das toch ook logisch?
Grote mensen zijn net kinderen, consequent zijn helpt.
Als ik tegen een kind zegt, je mag geen snoepje, het kind blijft vragen en uiteindelijk geef ik toe en krijgt ze toch een snoepje geef ik een signaal af dat als ze maar gewoon doet ze toch haar zin wel krijgt.
Jij zegt tegen je vriend dat je geen relatie wil met iemand die drugs gebruikt maar als hij het dan toch doet veranderd er niets.
Dus hij denkt...ok geen man over boord dat kan ik de volgende keer weer doen want ze meent het toch niet serieus.
En eigenlijk neem jij jezelf op zo'n moment ook niet serieus.
Je zegt iets uit overtuiging neem ik aan, maar je handelingen wijzen anders uit.
Nou ja nu niet meer want je hebt het uitgemaakt, maar door daar nu weer aan te gaan twijfelen neem je jezelf weer niet serieus.
Toch?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
