Kinderen
alle pijlers
Al 14 maanden bezig voor een 2e kindje!
dinsdag 13 oktober 2009 om 14:37
Hallo allemaal,
Al 14 maanden zijn we bezig voor een 2e kindje, en helaas nog steeds zonder resultaat!
We hebben een dochter van bijna 3 jaar en bij haar ging alles super snel, heb geen menstruatie meer gehad.
Dan denk/hoop je bij een tweede dat het hetzelfde gaat, maar helaas!
We zijn 2 weken geleden dan toch maar naar de huisarts gegaan, we moesten urine en sperma inleveren en beginnen met temperaturen. (voor 1 maand)
Ze vond dat we het lang genoeg zelf geprobeerd hadden, en stuurt ons nadat ze deze resultaten allemaal binnen heeft direct door naar een gyneacoloog.
We zijn blij dat het nu allemaal gaat lopen...
Er is nog wel iets bijgekomen wat de "druk"op een tweede kindje verhoogt heeft, namelijk dat mijn vader ongeneeslijk ziek is verklaart.
Ik hoop echt dat hij iig de begin tijd van een tweede zwangerschap nog mag meemaken.
Zijn er meiden die dit herkennen??
Ps: dit is de eerste keer dat ik me heb aangemeld op een forum, dus het is allemaal nog wat onwennig!
Liefs Suus
Al 14 maanden zijn we bezig voor een 2e kindje, en helaas nog steeds zonder resultaat!
We hebben een dochter van bijna 3 jaar en bij haar ging alles super snel, heb geen menstruatie meer gehad.
Dan denk/hoop je bij een tweede dat het hetzelfde gaat, maar helaas!
We zijn 2 weken geleden dan toch maar naar de huisarts gegaan, we moesten urine en sperma inleveren en beginnen met temperaturen. (voor 1 maand)
Ze vond dat we het lang genoeg zelf geprobeerd hadden, en stuurt ons nadat ze deze resultaten allemaal binnen heeft direct door naar een gyneacoloog.
We zijn blij dat het nu allemaal gaat lopen...
Er is nog wel iets bijgekomen wat de "druk"op een tweede kindje verhoogt heeft, namelijk dat mijn vader ongeneeslijk ziek is verklaart.
Ik hoop echt dat hij iig de begin tijd van een tweede zwangerschap nog mag meemaken.
Zijn er meiden die dit herkennen??
Ps: dit is de eerste keer dat ik me heb aangemeld op een forum, dus het is allemaal nog wat onwennig!
Liefs Suus
dinsdag 13 oktober 2009 om 17:26
Ik kan je helemaal geen advies geven, maar wel heel veel sterkte wensen. Fijn dat je zo snel in de MMM mag, dan heb je tenminste het gevoel dat er aan een kind gewerkt wordt. Althans, dat gevoel had ik. Je staat er niet meer alleen voor, er kijken ook nog meedere mensen mee.
Hopelijk vinden ze snel iets en ben je heel snel zwanger! Of vinden ze helemaal niets en ben je ook snel zwanger.
Sterkte.
Hopelijk vinden ze snel iets en ben je heel snel zwanger! Of vinden ze helemaal niets en ben je ook snel zwanger.
Sterkte.
woensdag 14 oktober 2009 om 10:31
lieve suus,
ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. vind het een beetje moeilijk om onder woorden te brengen wat ik je wil zeggen omdat ik weet dat het een heel gevoelig onderwerp is. was zelf binnen een paar maanden zwanger van mijn oudste, maar toen we graag een tweede wilden gebeurde er helemaal niks. na ongeveer anderhalf jaar kwamen wij ook in het ziekenhuis terecht daar werd geen enkele reden gevonden waarom we niet zwanger werden. omdat we op dat moment op het punt stonden om voor een aantal jaar naar het buitenland te verhuizen besloten we eventuele behandelingen nog even uit te stellen en eerst te verhuizen. in die periode heb ik hulp gezocht bij een psycholoog, omdat mijn leven elke maand meer beheerst werd door zwanger worden. twee weken van hoop en dan weer twee weken van teleurstelling en elke maand wanneer ik ongesteld werd het gat waarin ik viel weer een beetje dieper en zwarter werd. door die gesprekken en de verhuizing begon ik het langzaam een plekje te geven dat we waarschijnlijk met z'n drieën zouden blijven. en toen was ik opeens zwanger ik schrok me dood, had het helemaal niet meer verwacht, deze zwangerschap eindigde in een miskraam (jammer, maar bij mij overheerste eigenlijk alleen de opluchting dat mijn lichaam het nog deed en kwam ook het vertrouwen terug dat het nog wel kon en ergens vond ik het ook wel fijn dat ik nog even aan het idee mocht wennen dat er toch nog een mogelijkheid was op een tweede kindje). na mijn miskraam werd ik nog een keer ongesteld en toen was ik weer zwanger en deze keer voelde ik vanaf het begin dat het goed zou gaan. inmiddels is mijn "cadeautje" alweer twee en een half en een echte dondersteen. ergens begrijp ik de opmerking van Pien dan ook wel en heb er zelf minder moeite mee, al snap ik de reacties ook heel goed omdat het gewoon onmogelijk is om niet met je kinderwens bezig te zijn. ik heb veel meer moeite met mensen die er maar vanuit gaan dat als het de eerste keer lukt het de tweede keer ook probleemloos zou moeten zijn. of dat men vind dat je al een prachtig kind hebt en dus tevreden moet zijn, dat het veel erger is voor mensen die helemaal geen kinderen kunnen krijgen, maar een kinderwens blijft een kinderwens en het verdriet als die wens niet vervuld word blijft groot. bij ons heeft het uiteindelijk 2 en een half jaar geduurd, voor ik voor de tweede keer zwanger was. ik weet niet of je iets met mijn verhaal kan, wil je alleen laten weten dat je niet alleen bent.
ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. vind het een beetje moeilijk om onder woorden te brengen wat ik je wil zeggen omdat ik weet dat het een heel gevoelig onderwerp is. was zelf binnen een paar maanden zwanger van mijn oudste, maar toen we graag een tweede wilden gebeurde er helemaal niks. na ongeveer anderhalf jaar kwamen wij ook in het ziekenhuis terecht daar werd geen enkele reden gevonden waarom we niet zwanger werden. omdat we op dat moment op het punt stonden om voor een aantal jaar naar het buitenland te verhuizen besloten we eventuele behandelingen nog even uit te stellen en eerst te verhuizen. in die periode heb ik hulp gezocht bij een psycholoog, omdat mijn leven elke maand meer beheerst werd door zwanger worden. twee weken van hoop en dan weer twee weken van teleurstelling en elke maand wanneer ik ongesteld werd het gat waarin ik viel weer een beetje dieper en zwarter werd. door die gesprekken en de verhuizing begon ik het langzaam een plekje te geven dat we waarschijnlijk met z'n drieën zouden blijven. en toen was ik opeens zwanger ik schrok me dood, had het helemaal niet meer verwacht, deze zwangerschap eindigde in een miskraam (jammer, maar bij mij overheerste eigenlijk alleen de opluchting dat mijn lichaam het nog deed en kwam ook het vertrouwen terug dat het nog wel kon en ergens vond ik het ook wel fijn dat ik nog even aan het idee mocht wennen dat er toch nog een mogelijkheid was op een tweede kindje). na mijn miskraam werd ik nog een keer ongesteld en toen was ik weer zwanger en deze keer voelde ik vanaf het begin dat het goed zou gaan. inmiddels is mijn "cadeautje" alweer twee en een half en een echte dondersteen. ergens begrijp ik de opmerking van Pien dan ook wel en heb er zelf minder moeite mee, al snap ik de reacties ook heel goed omdat het gewoon onmogelijk is om niet met je kinderwens bezig te zijn. ik heb veel meer moeite met mensen die er maar vanuit gaan dat als het de eerste keer lukt het de tweede keer ook probleemloos zou moeten zijn. of dat men vind dat je al een prachtig kind hebt en dus tevreden moet zijn, dat het veel erger is voor mensen die helemaal geen kinderen kunnen krijgen, maar een kinderwens blijft een kinderwens en het verdriet als die wens niet vervuld word blijft groot. bij ons heeft het uiteindelijk 2 en een half jaar geduurd, voor ik voor de tweede keer zwanger was. ik weet niet of je iets met mijn verhaal kan, wil je alleen laten weten dat je niet alleen bent.
