Kinderen
alle pijlers
uittesten?
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:39
Ik vraag me af of er moeders zijn die dit herkennen. Wanneer mijn zoontje en ik op pad gaan, wil hij niet in wagen, fietsstoel, autostoel, winkelwagente etc. Dit wordt een letterlijke machtstrijd om hem erin te houden.
Wanneer hij met oma, gastouder, mijn beste vriendin gaat wandelen, fietsen, autorijden zit hij heerlijk rustig en is er geen strijd (zit tot 2 uur prinsheerlijk in de kinderwagen gezellig te kletsen).
Doe ik iets verkeerd? Straalt iedereen 'gezag' uit en ik niet? Is hij mij aan het uittesten? Of zijn de andere toch relatief 'vreemd' voor hem en past hij zich meer aan.....?
Ik word hier flink onzeker van en moedeloos omdat ik op deze manier haast de deur niet meer uit wil (en ik van deze gedachte alleen alweer baal omdat ik leuke dingen met hem wil ondernemen).
Gewoon wandelen gaat wel prima maar het is toch raar dat hij bij iedereen zich voorbeeldig gedraagt en bij mij niet?
Nou ja, hoop dat mensen hier ervaring mee hebben en dat het gewoon de peuterpuberteit is die zich bij mama uit...... (ben 16 weken zwanger en kan ook niet zo veel hebben ):
Wanneer hij met oma, gastouder, mijn beste vriendin gaat wandelen, fietsen, autorijden zit hij heerlijk rustig en is er geen strijd (zit tot 2 uur prinsheerlijk in de kinderwagen gezellig te kletsen).
Doe ik iets verkeerd? Straalt iedereen 'gezag' uit en ik niet? Is hij mij aan het uittesten? Of zijn de andere toch relatief 'vreemd' voor hem en past hij zich meer aan.....?
Ik word hier flink onzeker van en moedeloos omdat ik op deze manier haast de deur niet meer uit wil (en ik van deze gedachte alleen alweer baal omdat ik leuke dingen met hem wil ondernemen).
Gewoon wandelen gaat wel prima maar het is toch raar dat hij bij iedereen zich voorbeeldig gedraagt en bij mij niet?
Nou ja, hoop dat mensen hier ervaring mee hebben en dat het gewoon de peuterpuberteit is die zich bij mama uit...... (ben 16 weken zwanger en kan ook niet zo veel hebben ):
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:50
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:55
Moeilijk! Ik ben wel benieuwd hoe oud je zoontje is, dat maakt nogal uit in de aanpak vind ik.
Ik zou denk ik proberen het geen machtstrijd te laten worden. Nu baal jij er erg van, ergens weet hij dat en daardoor heeft hij macht. Probeer het meer te laten gaan, en maak je er minder druk om (dat is heel moeilijk, dat weet ik).
Leg het probleem daarna meer bij hem: wil jij iets leuks doen? Hardstikke leuk, maar dan moeten we wel met de auto, ga jij dan wel gewoon in het stoeltje zitten?
Wellicht doet hij het dan wel, en anders kunnen jullie niet weg en dus niets leuks doen, jammer dan. Dan kun je zeggen, okee, dan gaan we niet, dan ga ik lekker even thuis ...... doen. Met andere woorden: jou maakt het niet uit.
Als je weg moét is het natuurlijk wat anders.
Ik zou denk ik proberen het geen machtstrijd te laten worden. Nu baal jij er erg van, ergens weet hij dat en daardoor heeft hij macht. Probeer het meer te laten gaan, en maak je er minder druk om (dat is heel moeilijk, dat weet ik).
Leg het probleem daarna meer bij hem: wil jij iets leuks doen? Hardstikke leuk, maar dan moeten we wel met de auto, ga jij dan wel gewoon in het stoeltje zitten?
Wellicht doet hij het dan wel, en anders kunnen jullie niet weg en dus niets leuks doen, jammer dan. Dan kun je zeggen, okee, dan gaan we niet, dan ga ik lekker even thuis ...... doen. Met andere woorden: jou maakt het niet uit.
Als je weg moét is het natuurlijk wat anders.
Het is zoals het is
dinsdag 20 oktober 2009 om 15:07
ik ben het eens met Star, vreemde ogen dwingen! Ik heb hier een zoon van bijna 6 jaar en al van heel klein (9 maanden) ging het beter bij oma, zijn oom, de oppas, kinderdagverblijf en zelfs school en zwemles. Dus ik maak me er niet druk om, hij doet het lekker en dat hij af en toe bij mij wat minder zich gedraagt... ik ga er maar vanuit dat dat komt omdat hij zich bij mij 100% op zijn gemak voelt en zicht dus kan en wil laten gaan. Ik doe dat overigens ook, bij mensen waarbij ik me meer op mijn gemak voel, laat ik me ook sneller gaan.
dinsdag 20 oktober 2009 om 15:15
dinsdag 20 oktober 2009 om 15:15
@Teigetje, ik zou willen dat ik ook iets meer op mezelf vertrouwde maar ik merk dat ik er juist onzeker van wordt (zou de ander meer overwicht op mijn kind hebben, zou ik het niet goed doen) Maar volgens mij komt dit ook merendeels door mijn hormonen (ben vol vertrouwen voor een tweede kindje gegaan met alle vertrouwen dat we het goed doen. Op dit moment zie ik alle downbeelden van alle opvoedprogramma's voor me met gillende, schoppende en slaande kinderen)
dinsdag 20 oktober 2009 om 15:52
quote:Youk79 schreef op 20 oktober 2009 @ 14:55:
Moeilijk! Ik ben wel benieuwd hoe oud je zoontje is, dat maakt nogal uit in de aanpak vind ik.
Ik zou denk ik proberen het geen machtstrijd te laten worden. Nu baal jij er erg van, ergens weet hij dat en daardoor heeft hij macht. Probeer het meer te laten gaan, en maak je er minder druk om (dat is heel moeilijk, dat weet ik).
Leg het probleem daarna meer bij hem: wil jij iets leuks doen? Hardstikke leuk, maar dan moeten we wel met de auto, ga jij dan wel gewoon in het stoeltje zitten?
Wellicht doet hij het dan wel, en anders kunnen jullie niet weg en dus niets leuks doen, jammer dan. Dan kun je zeggen, okee, dan gaan we niet, dan ga ik lekker even thuis ...... doen. Met andere woorden: jou maakt het niet uit.
Als je weg moét is het natuurlijk wat anders.
Ik sluit me hier helemaal bij aan!!! Vind het een hele goede youk!
Vooral geen machtstrijt, hem een keuze geven, en jij moet vooral uitstralen dat het jou niks doet! Blijf lief, vriendelijk, maar consequent (ookal irriteer je je dood) "kan jij nog niet in de wandelwagen zitten? dan moeten we maar weer naar huis he... en gaan we dus niet naar..." en dan ook daadwerkelijk weer terug gaan. Maar idd wel van belang, hoe oud is hij?
Moeilijk! Ik ben wel benieuwd hoe oud je zoontje is, dat maakt nogal uit in de aanpak vind ik.
Ik zou denk ik proberen het geen machtstrijd te laten worden. Nu baal jij er erg van, ergens weet hij dat en daardoor heeft hij macht. Probeer het meer te laten gaan, en maak je er minder druk om (dat is heel moeilijk, dat weet ik).
Leg het probleem daarna meer bij hem: wil jij iets leuks doen? Hardstikke leuk, maar dan moeten we wel met de auto, ga jij dan wel gewoon in het stoeltje zitten?
Wellicht doet hij het dan wel, en anders kunnen jullie niet weg en dus niets leuks doen, jammer dan. Dan kun je zeggen, okee, dan gaan we niet, dan ga ik lekker even thuis ...... doen. Met andere woorden: jou maakt het niet uit.
Als je weg moét is het natuurlijk wat anders.
Ik sluit me hier helemaal bij aan!!! Vind het een hele goede youk!
Vooral geen machtstrijt, hem een keuze geven, en jij moet vooral uitstralen dat het jou niks doet! Blijf lief, vriendelijk, maar consequent (ookal irriteer je je dood) "kan jij nog niet in de wandelwagen zitten? dan moeten we maar weer naar huis he... en gaan we dus niet naar..." en dan ook daadwerkelijk weer terug gaan. Maar idd wel van belang, hoe oud is hij?
dinsdag 20 oktober 2009 om 20:23
Het is een heel goed teken dat hij juist bij jou de grenzen opzoekt.
Dit betekent dat hij zo overtuigd is van jouw liefde, dat hij zich zo veilig voelt bij jou, dat hij wel een conflictje aandurft!
Ik zou er helemaal, maar dan ook helemaal geen aandacht aan besteden. Afleiden die hap. Dus een boekje mee, een speelgoedje, een banaantje, een rijstwafel... alles benoemen wat je ziet en zijn gedrag negeren.
Succes, probeer zelf zoveel mogelijk te genieten en sterkte met je hormonen!
Dit betekent dat hij zo overtuigd is van jouw liefde, dat hij zich zo veilig voelt bij jou, dat hij wel een conflictje aandurft!
Ik zou er helemaal, maar dan ook helemaal geen aandacht aan besteden. Afleiden die hap. Dus een boekje mee, een speelgoedje, een banaantje, een rijstwafel... alles benoemen wat je ziet en zijn gedrag negeren.
Succes, probeer zelf zoveel mogelijk te genieten en sterkte met je hormonen!
