Relaties
alle pijlers
De vader van je kinderen
donderdag 22 oktober 2009 om 23:01
Het valt me meer en meer op hier, dus daarom maar even een topic.
Ik zie zoveel stellen met gigantische prblemen die toch nog aan kinderen beginnen. Waar zit je dan met je gedachten vraag ik mij oprecht af. Dat iemand een slechte relatie hebt met iemand en daar niet uit kan/wil gaan, daar aan toe. Maar waarom begin je dan aan kinderen als je geen hele goede stabiele probleemloze relatie hebt? Waarom doe je bewust hen zo'n situatie en vader aan? Of zit je gewoon op die roze wolk lekker blind te wezen?
Ik snap dat niet.
En ik begrijp dat het niet altijd gepland is, kinderen, maar echt oplet is de kans echt klein denk ik, om 'zomaar' zwanger te worden.
[edit door moderator]
Ik heb het trouwens lekker rechtuit neergeschreven, ik weet dat dit in de realiteit niet zo eenvoudig is en de toekomst niet te voorspellen valt.
Ik zie zoveel stellen met gigantische prblemen die toch nog aan kinderen beginnen. Waar zit je dan met je gedachten vraag ik mij oprecht af. Dat iemand een slechte relatie hebt met iemand en daar niet uit kan/wil gaan, daar aan toe. Maar waarom begin je dan aan kinderen als je geen hele goede stabiele probleemloze relatie hebt? Waarom doe je bewust hen zo'n situatie en vader aan? Of zit je gewoon op die roze wolk lekker blind te wezen?
Ik snap dat niet.
En ik begrijp dat het niet altijd gepland is, kinderen, maar echt oplet is de kans echt klein denk ik, om 'zomaar' zwanger te worden.
[edit door moderator]
Ik heb het trouwens lekker rechtuit neergeschreven, ik weet dat dit in de realiteit niet zo eenvoudig is en de toekomst niet te voorspellen valt.
vrijdag 23 oktober 2009 om 09:33
quote:vlinder72 schreef op 23 oktober 2009 @ 09:21:
Ik kan je vertellen dat ik zeer goed had nagedacht om aan kids te beginnen. Mijn ex en ik hebben er zelfs een jaar over gedaan en toch is het misgegaan na de geboorte omdat mijn ex de verantwoording niet aan kon en dit begon te uitte in ageressief geweld. Ik heb dat echt niet zien aankomen.
Het is een verschrikkelijke tijd geweest en nu ben ik een alleenstaande moeder, dit had ik niet zo gepland. Dus wijzen is makkelijk, maar je moet wel alle details kennen.
Dat is heel naar en mijn post in ieder geval niet voor jou bedoeld.
Natuurlijk kan het altijd mis gaan, ook al heb je er nog zo goed over nagedacht.
Daar gaat het helemaal niet over. Het gaat over situaties waarbij mensen kinderen nemen om relaties te redden. Weten dat partner niet echt een kind wil en toch een kind krijgen. Weten dat je relatie niet goed zit en toch een kind krijgen.
Ik kan je vertellen dat ik zeer goed had nagedacht om aan kids te beginnen. Mijn ex en ik hebben er zelfs een jaar over gedaan en toch is het misgegaan na de geboorte omdat mijn ex de verantwoording niet aan kon en dit begon te uitte in ageressief geweld. Ik heb dat echt niet zien aankomen.
Het is een verschrikkelijke tijd geweest en nu ben ik een alleenstaande moeder, dit had ik niet zo gepland. Dus wijzen is makkelijk, maar je moet wel alle details kennen.
Dat is heel naar en mijn post in ieder geval niet voor jou bedoeld.
Natuurlijk kan het altijd mis gaan, ook al heb je er nog zo goed over nagedacht.
Daar gaat het helemaal niet over. Het gaat over situaties waarbij mensen kinderen nemen om relaties te redden. Weten dat partner niet echt een kind wil en toch een kind krijgen. Weten dat je relatie niet goed zit en toch een kind krijgen.
vrijdag 23 oktober 2009 om 09:42
Daar zit inderdaad een wezenlijk verschil in, zoals AE terecht uitlegt. Ik weet zelf dat ik 'zo'n kind' ben: ouders hadden slecht huwelijk, hadden feitelijk nooit never niet met elkaar moeten trouwen maar deden dat beiden om hun eigen redenen (bv op eigen benen kunnen staan om thuis weg te kunnen) en kwamen elkaar verschrikkelijk tegen in dat eigen echtelijke huis. Ik was het oplapmiddel. Fijn dat ik er ben, serieus 
! Maar beter voor hen beiden was het geweest als ze zonder mij eerder uit elkaar hadden durven gaan.
En nu van de week vertelt een vriendin over een collega die nu zwanger is, en wiens relatie ook niet zo stabiel is. Zij al eerder vreemdgegaan, hij nu mede door zwangerschap (ze is al een eind op weg) niet echt genegen om haar aan te raken. Zijn niet heel erg lief voor elkaar, al is er ook geen ruzie oid. Ook van die mensen kun je je heel erg het waarom afvragen.
Niet nodig om heel omstandig uit te leggen dat dit soort voorbeelden in mijn achterhoofd speelden toen ik na ging denken over kinderen. Ik wist en weet echter dat ik niet in een dergelijke situatie nu zit met TD-man...
! Maar beter voor hen beiden was het geweest als ze zonder mij eerder uit elkaar hadden durven gaan.En nu van de week vertelt een vriendin over een collega die nu zwanger is, en wiens relatie ook niet zo stabiel is. Zij al eerder vreemdgegaan, hij nu mede door zwangerschap (ze is al een eind op weg) niet echt genegen om haar aan te raken. Zijn niet heel erg lief voor elkaar, al is er ook geen ruzie oid. Ook van die mensen kun je je heel erg het waarom afvragen.
Niet nodig om heel omstandig uit te leggen dat dit soort voorbeelden in mijn achterhoofd speelden toen ik na ging denken over kinderen. Ik wist en weet echter dat ik niet in een dergelijke situatie nu zit met TD-man...
vrijdag 23 oktober 2009 om 10:06
quote:absoluteEinstein schreef op 23 oktober 2009 @ 08:56:
Als je er echt heel goed over nadenkt voor je aan kinderen begint, zou het gros van de mensen geen kinderen krijgen.
Mee eens. Het besluit om kinderen te willen is vaak niet rationeel. Het wordt vaak door liefde ingegeven. En ook als de relatie niet (helemaal) goed zit, kun je veel van elkaar houden en dus samen een kind willen.
Verder denken veel mensen ook "elk huisje heeft zijn kruisje" en bagatelliseren ze hun relatieproblemen tot ze echt niet meer te negeren zijn.
Als je er echt heel goed over nadenkt voor je aan kinderen begint, zou het gros van de mensen geen kinderen krijgen.
Mee eens. Het besluit om kinderen te willen is vaak niet rationeel. Het wordt vaak door liefde ingegeven. En ook als de relatie niet (helemaal) goed zit, kun je veel van elkaar houden en dus samen een kind willen.
Verder denken veel mensen ook "elk huisje heeft zijn kruisje" en bagatelliseren ze hun relatieproblemen tot ze echt niet meer te negeren zijn.
Ga in therapie!
vrijdag 23 oktober 2009 om 15:24
Een kind zal zeker geen relatie redden als het niet goed zit. Ik ben het eens met alles wat hier erover gezegd is.
Desondanks 'overkwam' het mij ook, in die zin dat ik op reis ziek werd en mijn pil niet meer werkte. Ik raakte dus zwanger, besloot het, vanwege mijn leeftijd (in de dertig) te houden, mijn vriend sloeg op tilt en we zijn tot drie maanden na de geboorte uit elkaar geweest. Absoluut geen leuke tijd waarin ik vaak getwijfeld heb aan een hoop zaken, maar niet of ik het leuk en goed zou kunnen hebben met mijn kind. Overigens ook nooit gedacht dat het een makkie ging worden, laat dat duidelijk zijn!
Uiteindelijk zijn we toch weer bij elkaar gekomen en mijn vriend is nu de leukste en liefste vader die je je kunt voorstellen. Nummer twee is onderweg.
Mensen die ver van ons af staan, zullen zich wellicht afvragen waarom ik bijvoorbeeld alweer zwanger ben na alles wat er rond de eerste is gebeurd. Maar soms veranderen mensen echt!
Neemt niet weg dat ik de algemene opvatting deel dat mensen er vaak te licht over denken wat het betekent als je kind er eenmaal is en wat een enorme verantwoordelijkheid dat met zich meebrengt. Ook in het geven van een goed, liefdevol voorbeeld!
Desondanks 'overkwam' het mij ook, in die zin dat ik op reis ziek werd en mijn pil niet meer werkte. Ik raakte dus zwanger, besloot het, vanwege mijn leeftijd (in de dertig) te houden, mijn vriend sloeg op tilt en we zijn tot drie maanden na de geboorte uit elkaar geweest. Absoluut geen leuke tijd waarin ik vaak getwijfeld heb aan een hoop zaken, maar niet of ik het leuk en goed zou kunnen hebben met mijn kind. Overigens ook nooit gedacht dat het een makkie ging worden, laat dat duidelijk zijn!
Uiteindelijk zijn we toch weer bij elkaar gekomen en mijn vriend is nu de leukste en liefste vader die je je kunt voorstellen. Nummer twee is onderweg.
Mensen die ver van ons af staan, zullen zich wellicht afvragen waarom ik bijvoorbeeld alweer zwanger ben na alles wat er rond de eerste is gebeurd. Maar soms veranderen mensen echt!
Neemt niet weg dat ik de algemene opvatting deel dat mensen er vaak te licht over denken wat het betekent als je kind er eenmaal is en wat een enorme verantwoordelijkheid dat met zich meebrengt. Ook in het geven van een goed, liefdevol voorbeeld!
vrijdag 23 oktober 2009 om 15:35
Ik vind het ook erg ja dat veel mensen kinderen willen, in de hoop dat het hun relatie zou redden...
Net als de opmerking: 'We blijven bij elkaar voor de kinderen'
Mijn ouders zijn al ruim 20 jaar gelukkig getrouwd, maar als het over een tijdje niet goed meer zou gaan, bv, ze alleen maar ruzie maken enz. Dan mogen ze van mij echt uit elkaar gaan. (mits ze alles hebben gepobeerd om het goed te laten komen) Ik wil geen ouders die bij elkaar blijven voor de kinderen ipv omdat ze van elkaar houden....Het klinkt misschien makkelijk, maar ik zou dat echt erg vinden. Mijn ouders samen niet meer gelukkig en toch nog samen blijven...
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit al aan de orde gekomen.......
Net als de opmerking: 'We blijven bij elkaar voor de kinderen'
Mijn ouders zijn al ruim 20 jaar gelukkig getrouwd, maar als het over een tijdje niet goed meer zou gaan, bv, ze alleen maar ruzie maken enz. Dan mogen ze van mij echt uit elkaar gaan. (mits ze alles hebben gepobeerd om het goed te laten komen) Ik wil geen ouders die bij elkaar blijven voor de kinderen ipv omdat ze van elkaar houden....Het klinkt misschien makkelijk, maar ik zou dat echt erg vinden. Mijn ouders samen niet meer gelukkig en toch nog samen blijven...
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit al aan de orde gekomen.......
vrijdag 23 oktober 2009 om 18:21
quote:Kastanjez schreef op 23 oktober 2009 @ 08:53:
Zucht.... en ik heb bijna slapeloze nachten over het gepieker van wel/geen kinderen terwijl ik een geweldige relatie heb....
Heel herkenbaar.. "Hoe gaat dit onze relatie veranderen?", "Trekken we het financieel wel?", "Willen we kiezen voor de grootste verantwoordelijkheid ooit?", "Kunnen we het met onze migraine/hoofdpijn-hoofden uberhaupt aan?"... We hebben het er vaak over.. Zijn ook al bijna 30..
In mijn omgeving, ken ik ook een vrouw die er na een lange tijd relatie en 2 kids, nu weer alleen voor staat.. (jongste is amper 2) Ze bleef maar hoop houden dat er tussen hun dingen gingen veranderen, maar ondanks relatietherapie toch nog redelijk naar uit elkaar.. :S Naief, maar toch..
Van een vriendin verbaasde het me ook dat ze, ondanks een slechte financiele en relationele situatie (ze klagen echt over en weer contant tegen ons over elkaar) toch weer zwanger was.
Maar wat schetst mijn verbazing.. de laatste maanden gaat het plots stukken beter tussen hen (jongste is ruim 2).. Ze zijn aan hun communicatie gaan werken en hoezee.. Terwijl ze al een jaar of 4 in een neerwaartse spiraal zaten.. Er valt geen pijl op te trekken.. Nu maar hopen dat het zo blijft..
Zucht.... en ik heb bijna slapeloze nachten over het gepieker van wel/geen kinderen terwijl ik een geweldige relatie heb....
Heel herkenbaar.. "Hoe gaat dit onze relatie veranderen?", "Trekken we het financieel wel?", "Willen we kiezen voor de grootste verantwoordelijkheid ooit?", "Kunnen we het met onze migraine/hoofdpijn-hoofden uberhaupt aan?"... We hebben het er vaak over.. Zijn ook al bijna 30..
In mijn omgeving, ken ik ook een vrouw die er na een lange tijd relatie en 2 kids, nu weer alleen voor staat.. (jongste is amper 2) Ze bleef maar hoop houden dat er tussen hun dingen gingen veranderen, maar ondanks relatietherapie toch nog redelijk naar uit elkaar.. :S Naief, maar toch..
Van een vriendin verbaasde het me ook dat ze, ondanks een slechte financiele en relationele situatie (ze klagen echt over en weer contant tegen ons over elkaar) toch weer zwanger was.
Maar wat schetst mijn verbazing.. de laatste maanden gaat het plots stukken beter tussen hen (jongste is ruim 2).. Ze zijn aan hun communicatie gaan werken en hoezee.. Terwijl ze al een jaar of 4 in een neerwaartse spiraal zaten.. Er valt geen pijl op te trekken.. Nu maar hopen dat het zo blijft..
vrijdag 23 oktober 2009 om 19:12
[quote]gardening angel schreef op 23 oktober 2009 @ 18:21:
[...]
Heel herkenbaar.. "Hoe gaat dit onze relatie veranderen?", "Trekken we het financieel wel?", "Willen we kiezen voor de grootste verantwoordelijkheid ooit?", "Kunnen we het met onze migraine/hoofdpijn-hoofden uberhaupt aan?"... We hebben het er vaak over.. Zijn ook al bijna 30..
Hier precies zo! Man en ik willen graag een kindje maar vinden het allebei ook doodeng. We hebben een koophuis, goed inkomen, zijn al een flinke tijd samen, het gaat goed tussen ons. Maar het blijft heel wat om de beslissing echt te nemen.
Gek dat het voor de een zo makkelijk is/lijkt en de ander er misschien veel te veel over nadenkt en daardoor het moeilijker maakt dan het misschien is.
[...]
Heel herkenbaar.. "Hoe gaat dit onze relatie veranderen?", "Trekken we het financieel wel?", "Willen we kiezen voor de grootste verantwoordelijkheid ooit?", "Kunnen we het met onze migraine/hoofdpijn-hoofden uberhaupt aan?"... We hebben het er vaak over.. Zijn ook al bijna 30..
Hier precies zo! Man en ik willen graag een kindje maar vinden het allebei ook doodeng. We hebben een koophuis, goed inkomen, zijn al een flinke tijd samen, het gaat goed tussen ons. Maar het blijft heel wat om de beslissing echt te nemen.
Gek dat het voor de een zo makkelijk is/lijkt en de ander er misschien veel te veel over nadenkt en daardoor het moeilijker maakt dan het misschien is.
vrijdag 23 oktober 2009 om 19:22
quote:Bergje65 schreef op 22 oktober 2009 @ 23:07:
Wat mij ook zo verbaasd. Voor vele zaken in het leven dienen mensen gecertificeerd, gekwalificeerd en gediplomeerd te zijn. Behalve voor die ene, heeeele belangrijke taak... het ouderschap. Dat is denk ik ook de reden dat er zoveel gefaald wordt. (off topic, maar toch)Maar als je een kindje wil adopteren dan word je samen met je partner wel op werkelijk van alles onderzocht...
Wat mij ook zo verbaasd. Voor vele zaken in het leven dienen mensen gecertificeerd, gekwalificeerd en gediplomeerd te zijn. Behalve voor die ene, heeeele belangrijke taak... het ouderschap. Dat is denk ik ook de reden dat er zoveel gefaald wordt. (off topic, maar toch)Maar als je een kindje wil adopteren dan word je samen met je partner wel op werkelijk van alles onderzocht...
vrijdag 23 oktober 2009 om 22:48
zaterdag 24 oktober 2009 om 00:21
quote:Soya schreef op 23 oktober 2009 @ 19:12:
[quote]gardening angel schreef op 23 oktober 2009 @ 18:21:
[...]
Hier precies zo! Man en ik willen graag een kindje maar vinden het allebei ook doodeng. We hebben een koophuis, goed inkomen, zijn al een flinke tijd samen, het gaat goed tussen ons. Maar het blijft heel wat om de beslissing echt te nemen.
.Hier verbaas ik me dan weer over in topics. Mensen met een goede relatie, huis, inkomen, die maar blijven tobben wanneer ze met kinderen willen beginnen. Wat is dan het probleem?
[quote]gardening angel schreef op 23 oktober 2009 @ 18:21:
[...]
Hier precies zo! Man en ik willen graag een kindje maar vinden het allebei ook doodeng. We hebben een koophuis, goed inkomen, zijn al een flinke tijd samen, het gaat goed tussen ons. Maar het blijft heel wat om de beslissing echt te nemen.
.Hier verbaas ik me dan weer over in topics. Mensen met een goede relatie, huis, inkomen, die maar blijven tobben wanneer ze met kinderen willen beginnen. Wat is dan het probleem?
zaterdag 24 oktober 2009 om 12:34
Misschien ontstaan er soms problemen doordat de kinderwens bij de man minder aanwezig is dan bij de vrouw, maar dat de man toch meegaat in de beslissing om kinderen te nemen.
In dat geval ervaart de man hoofdzakelijk de lasten en veel minder de lusten van de kinderen.
Het lijkt mij dat als de man de kinderen net zo graag wil als de vrouw, zal dit na een scheiding ook niet veranderen.
In dat geval ervaart de man hoofdzakelijk de lasten en veel minder de lusten van de kinderen.
Het lijkt mij dat als de man de kinderen net zo graag wil als de vrouw, zal dit na een scheiding ook niet veranderen.
zondag 25 oktober 2009 om 20:11
quote:dametje27 schreef op 24 oktober 2009 @ 00:21:
[...]
Hier verbaas ik me dan weer over in topics. Mensen met een goede relatie, huis, inkomen, die maar blijven tobben wanneer ze met kinderen willen beginnen. Wat is dan het probleem?Dat vraag ik mezelf ook heel vaak af. Maar 'het juiste moment' bestaat dus simpelweg niet. Ik denk dat we het maar gewoon moeten doen
[...]
Hier verbaas ik me dan weer over in topics. Mensen met een goede relatie, huis, inkomen, die maar blijven tobben wanneer ze met kinderen willen beginnen. Wat is dan het probleem?Dat vraag ik mezelf ook heel vaak af. Maar 'het juiste moment' bestaat dus simpelweg niet. Ik denk dat we het maar gewoon moeten doen
zondag 25 oktober 2009 om 20:22
Mijn man en ik doen pleegzorg. Je komt dan veel problemen tegen. En ja, dan denk je ook regelmatig: Waarom hebben jullie (een tweede, derde, vierde, vijfde, zesde ...) kindje "genomen?"
Ik ken zelf de rammelende eierstokken ook. Zou dolgraag zwanger worden en samen met mijn man een kindje krijgen. Maar niet ten koste van alles. Helaas ken ik, ook in mijn vriendenkring, vrouwen die het vervullen van de kinderwens belangrijker vinden dan het bieden van een stabiele thuissituatie. Ik zou het niet willen: mijn man voor het blok zetten of voorliegen.
Ik denk dat het belangrijk is dat je behalve een gevoelsmatige overweging ook eerlijk naar je huidige leven kijkt. Ben je er (samen) wel aan toe? Helemaal weten doe je dat nooit. Dat kan ook niet. Er zit altijd emotie bij, maar je kan wel proberen een zo integer mogelijk besluit te nemen. En soms is het helaas alleen maar een roze wolk van hormonen die tot een besluit leidt en dat vind ik jammer.
Ik ken zelf de rammelende eierstokken ook. Zou dolgraag zwanger worden en samen met mijn man een kindje krijgen. Maar niet ten koste van alles. Helaas ken ik, ook in mijn vriendenkring, vrouwen die het vervullen van de kinderwens belangrijker vinden dan het bieden van een stabiele thuissituatie. Ik zou het niet willen: mijn man voor het blok zetten of voorliegen.
Ik denk dat het belangrijk is dat je behalve een gevoelsmatige overweging ook eerlijk naar je huidige leven kijkt. Ben je er (samen) wel aan toe? Helemaal weten doe je dat nooit. Dat kan ook niet. Er zit altijd emotie bij, maar je kan wel proberen een zo integer mogelijk besluit te nemen. En soms is het helaas alleen maar een roze wolk van hormonen die tot een besluit leidt en dat vind ik jammer.
zondag 25 oktober 2009 om 22:13
quote:absoluteEinstein schreef op 23 oktober 2009 @ 08:56:
Als je er echt heel goed over nadenkt voor je aan kinderen begint, zou het gros van de mensen geen kinderen krijgen.
Maar goed, ik denk wel eens, ik heb geen kinderen omdat ik o.a. vond dat de situatie er nooit naar was. Als je dan ziet hoe gemakkelijk andere mensen kinderen krijgen.
Ook als er hier op het forum een studente van 21 per ongeluk zwanger is, geen vriend en twijfelt over abortus. Dan komen er argumenten van, als het kind er is valt alles op z'n plaats. Een baby heeft niet veel nodig. Er zijn zo veel mensen die met weinig geld, voorzieningen, steun, een kind in hun eentje opvoeden. Alsof een baby alles vanzelf goed maakt.
Als je dan met argumenten komt als, misschien is het wel lastig om je studie af te maken met een kind. Misschien is het lastiger om een partner te krijgen met een kind.
Hoe wil je je kind groot brengen op een studentenkamer?
Dan worden die argumenten niet serieus genomen. Want allemaal materialistisch en in het licht van een baby totaal onbelangrijk.
Misschien overrationaliseer je de randvoorwaarden die nodig zijn om een kind een goed leven te bieden. Je hoeft natuurlijk niet allebei een topsalaris te hebben, een kast van een huis, familie die twee straten verderop woont en tijd zat heeft om bij te springen en zo meer. Het enige dat ècht telt is een stabiele relatie en een commitment om hoe dan ook de veranderende situatie aan te gaan no matter what. De rest komt vanzelf wel.
Ik ben het he-le-maal met je eens als het gaat om "je relatie redden dmv een kind" wanneer mensen elkaar het liefste volcontinu de schedel inslaan, erg veel dommer kan je niet zijn, maar sommige mensen schieten ook weer door naar de andere kant en maken zich zorgen over precondities die uit hun voegen moeten barsten van welvaart en materie.
Als je er echt heel goed over nadenkt voor je aan kinderen begint, zou het gros van de mensen geen kinderen krijgen.
Maar goed, ik denk wel eens, ik heb geen kinderen omdat ik o.a. vond dat de situatie er nooit naar was. Als je dan ziet hoe gemakkelijk andere mensen kinderen krijgen.
Ook als er hier op het forum een studente van 21 per ongeluk zwanger is, geen vriend en twijfelt over abortus. Dan komen er argumenten van, als het kind er is valt alles op z'n plaats. Een baby heeft niet veel nodig. Er zijn zo veel mensen die met weinig geld, voorzieningen, steun, een kind in hun eentje opvoeden. Alsof een baby alles vanzelf goed maakt.
Als je dan met argumenten komt als, misschien is het wel lastig om je studie af te maken met een kind. Misschien is het lastiger om een partner te krijgen met een kind.
Hoe wil je je kind groot brengen op een studentenkamer?
Dan worden die argumenten niet serieus genomen. Want allemaal materialistisch en in het licht van een baby totaal onbelangrijk.
Misschien overrationaliseer je de randvoorwaarden die nodig zijn om een kind een goed leven te bieden. Je hoeft natuurlijk niet allebei een topsalaris te hebben, een kast van een huis, familie die twee straten verderop woont en tijd zat heeft om bij te springen en zo meer. Het enige dat ècht telt is een stabiele relatie en een commitment om hoe dan ook de veranderende situatie aan te gaan no matter what. De rest komt vanzelf wel.
Ik ben het he-le-maal met je eens als het gaat om "je relatie redden dmv een kind" wanneer mensen elkaar het liefste volcontinu de schedel inslaan, erg veel dommer kan je niet zijn, maar sommige mensen schieten ook weer door naar de andere kant en maken zich zorgen over precondities die uit hun voegen moeten barsten van welvaart en materie.
Clowns to the left of me..
