Gezondheid
alle pijlers
mn vaders onderbeen is geamputeerd...
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:51
hij heeft diabetes en wat begon met een wondje aan zijn voet (werd steeds groter, op het laatst een diep gat) en hij was onder behandeling en vrij plotseling is er tot amputatie overgegaan omdat hij acute bloedvergiftiging kreeg.
Dit is gebeurd terwijl ik in het buitenland zit, ik ben over een week weer terug in NL en vroeg me af of mensen hier me wat konden vertellen wat ik zoal kan verwachten.
Hij wil overigens absoluut niet dat ik eerder terugkom, maar ik vind het allemaal erg heftig, met name omdat er nog een 2e amputatie aankomt waarbij ze de huid dicht gaan maken, in de tussentijd zit hij dus min of meer met een open wond en ik maak me daar best wel n beetje zorgen over. Ben bang dat mijn familie me niet wil belasten dus dat ze het positiever doen voorkomen dan het is.
Dit is gebeurd terwijl ik in het buitenland zit, ik ben over een week weer terug in NL en vroeg me af of mensen hier me wat konden vertellen wat ik zoal kan verwachten.
Hij wil overigens absoluut niet dat ik eerder terugkom, maar ik vind het allemaal erg heftig, met name omdat er nog een 2e amputatie aankomt waarbij ze de huid dicht gaan maken, in de tussentijd zit hij dus min of meer met een open wond en ik maak me daar best wel n beetje zorgen over. Ben bang dat mijn familie me niet wil belasten dus dat ze het positiever doen voorkomen dan het is.
zondag 11 oktober 2009 om 08:51
Hou er wel rekening mee dat de mate van revalidatie heel erg afhankelijk is van de instelling van jouw vader. Ik weet niet hoe oud hij is. Ik denk dat het van belang is voor jullie als familie om hem niet alleen te steunen, maar ook te motiveren, te helpen met zijn herstel. Want het klinkt vrij simpel, even een prothese, revalideren en dan wandelt hij weer rond, maar er zijn genoeg gevallen, waarbij men gewoon in een rolstoel eindigt(weliswaar wat oudere personen, maar ik zeg het toch maar even). Ook moet je er rekening mee houden dat mocht hij met een prothese gaan lopen dit het andere been extra belast. Jullie zullen met hem heel bedacht zijn op wondjes aan het andere been. Diabetes is echt een klote ziekte, wat voor ons een klein wondje is dat vanzelf overgaat, kan voor hun echt een levensgevaarlijk probleem zijn.
woensdag 21 oktober 2009 om 11:03
dank gizz voor je reaktie, heb ik veel aan, mn vader heeft gister de stompconstructie-operatie gehad, heeft erg veel fantoompijn, rustige nacht gelukkig, moet nu 5 dagen het bed houden, en weet al waar hij intern gaat vd revalidatie. Gelukkig is hij positief en praktisch ingesteld en kijkt hij niet verder dan een half jaar vooruit.
Aan iedereen met diabetes zou ik willen zeggen let op perfect zittend schoeisel, bij mijn vader was het een inlegzooltje dat verschoof, was op vakantie, veel gelopen, dat gaf irritatie, werd een wondje, en nu is hij dus een onderbeen kwijt.
Aan iedereen met diabetes zou ik willen zeggen let op perfect zittend schoeisel, bij mijn vader was het een inlegzooltje dat verschoof, was op vakantie, veel gelopen, dat gaf irritatie, werd een wondje, en nu is hij dus een onderbeen kwijt.
woensdag 21 oktober 2009 om 12:23
Jeetje Tijgermeisje, dat is een heftig vervolg op het dragen van een verschoven inlegzooltje.
Je bent nu toch weer in het land? Is het goed gegaan met het zoeken naar de familie van je vriend?
verder een om je een beetje te helpen deze moeilijke periode door te komen. Het is altijd vreselijk om te zien dat iemand van wie je zoveel houdt pijn heeft. Maar als ik jouw post zo lees dan komt je vader er wel. Positief en practisch ingesteld zijn is een heel goed middel om redelijk vlot te kunnen revalideren.
Je bent nu toch weer in het land? Is het goed gegaan met het zoeken naar de familie van je vriend?
verder een om je een beetje te helpen deze moeilijke periode door te komen. Het is altijd vreselijk om te zien dat iemand van wie je zoveel houdt pijn heeft. Maar als ik jouw post zo lees dan komt je vader er wel. Positief en practisch ingesteld zijn is een heel goed middel om redelijk vlot te kunnen revalideren.
woensdag 21 oktober 2009 om 15:03
bianca, ja ik ben sinds vrijdag terug in NL, logeer even bij mn moeder die het nu dus alle telefoontjes van het grote sociale netwerk v mijn vader op haar dak krijgt, je zou er n secretaresse voor kunnen inhuren met al die sms-en om iedereen op de hoogte te houden!
Dat mijn vader krachtig van spirit is, altijd al geweest, is idd n hele hoopgevende gedachte. En het begon inderdaad met een klein kloofje in zn hiel, daar is toen door de HA en later diabetespoli niet adequaat op gereageerd, mijn moeder heeft er zelf op de wondpoli op moeten aandringen dat er n kweek moest worden gemaakt, toen was het dus al te laat en had hij al 5 bacterien in zijn bloed zitten. Nu gaan we weer richting ziekenhuis, dank v je getoonde medeleven, heel lief!
Dat mijn vader krachtig van spirit is, altijd al geweest, is idd n hele hoopgevende gedachte. En het begon inderdaad met een klein kloofje in zn hiel, daar is toen door de HA en later diabetespoli niet adequaat op gereageerd, mijn moeder heeft er zelf op de wondpoli op moeten aandringen dat er n kweek moest worden gemaakt, toen was het dus al te laat en had hij al 5 bacterien in zijn bloed zitten. Nu gaan we weer richting ziekenhuis, dank v je getoonde medeleven, heel lief!
zaterdag 24 oktober 2009 om 20:54
ik wil even van mij afschrijven. mn pa lag er vandaag wat apathisch bij, en zn Hb gehalte is zo laag dat hij gister 2 zakken bloed heeft gekregen, hij krijgt nog steeds medicatie om zn nieren goed te laten werken en zn glucosegehalte fluctueert nogal. Ook heeft hij verhoging en zweet hij continu.
Toen mn moeder dan ook nog eens n doorligplek op zijn stuitje ontdekte ben ik huilend naar de wc gelopen. Wat een klote-toestand, dan lig je daar zonder je rechteronderbeen, mag je 5 dagen je bed niet uit, zit je een half uur in je eigen poepstank, klopt wat je te eten hebt gevraagd werkelijk nooit, kan je soms een uur wachten tot er iemand komt als je op de noodknop drukt, en dan is er aan zo'n beginnende doorligwond eigenlijk niets te doen.
Voor mijn vader is het natuurlijk het allerergst, maar als ik de toestand zo zie, mn moeder bezorgd, mn zussen moe van al 3 weken iedere dag naar het ziekenhuis, ik kon het even niet aanzien.
Dat moest ik even kwijt.
Toen mn moeder dan ook nog eens n doorligplek op zijn stuitje ontdekte ben ik huilend naar de wc gelopen. Wat een klote-toestand, dan lig je daar zonder je rechteronderbeen, mag je 5 dagen je bed niet uit, zit je een half uur in je eigen poepstank, klopt wat je te eten hebt gevraagd werkelijk nooit, kan je soms een uur wachten tot er iemand komt als je op de noodknop drukt, en dan is er aan zo'n beginnende doorligwond eigenlijk niets te doen.
Voor mijn vader is het natuurlijk het allerergst, maar als ik de toestand zo zie, mn moeder bezorgd, mn zussen moe van al 3 weken iedere dag naar het ziekenhuis, ik kon het even niet aanzien.
Dat moest ik even kwijt.
zaterdag 24 oktober 2009 om 21:05
zondag 25 oktober 2009 om 21:58
Tijgermeisje, ik snap ook dat je huilend naar de wc ging, beter dan jankend aan zijn bed en je bent een mens hoor. Gaat hier niet om prioriteiten stellen vind ik. Je bent ook geen robot dus huilen mag en daarna met de artsen met je vuist op tafel. Ik neem aan dat je geen uur op de wc zat te huilen? En dan nog zeg! Onze wereld is toch al zo aan het verharden.
Petje af voor jou hoor en doe wat je hart je ingeeft. Blijf dicht bij jezelf .
Petje af voor jou hoor en doe wat je hart je ingeeft. Blijf dicht bij jezelf .
maandag 26 oktober 2009 om 17:55
Tijgermeisje
Let erop dat ze wat doen aan de doorlig wond hoor,er zijn speciale decubitusmatrassen ook in een ZH als het goed is.
Eventuele wisselligging als dat mogelijk is,en er is heel veel verbandmateriaal ook om decubituswonden te voorkomen/genezen.Er is vaak ook speciaal personeel die daar op gespecialiseerd zijn,ik zou zeggen vraag ernaar!!!
Helaas weet ik hoe het gaat in een ZH,mijn vader heeft er 8 maanden gelegen in coma kon dus helemaal niets voor zichzelf vragen en ondanks dat de verzorging goed was is het toch een beetje een gevecht,bij hun door personeelstekort en bij jullie omdat je het beste wilt voor je dierbaren.
Je wilt niet weten hoe vaak ik ben weggelopen gewoon omdat je het even niet meer kunt aanzien,heel normaal hoor.Je wilt de anderen ook niet nog verdrietiger maken.Heel veel sterkte met alles
Let erop dat ze wat doen aan de doorlig wond hoor,er zijn speciale decubitusmatrassen ook in een ZH als het goed is.
Eventuele wisselligging als dat mogelijk is,en er is heel veel verbandmateriaal ook om decubituswonden te voorkomen/genezen.Er is vaak ook speciaal personeel die daar op gespecialiseerd zijn,ik zou zeggen vraag ernaar!!!
Helaas weet ik hoe het gaat in een ZH,mijn vader heeft er 8 maanden gelegen in coma kon dus helemaal niets voor zichzelf vragen en ondanks dat de verzorging goed was is het toch een beetje een gevecht,bij hun door personeelstekort en bij jullie omdat je het beste wilt voor je dierbaren.
Je wilt niet weten hoe vaak ik ben weggelopen gewoon omdat je het even niet meer kunt aanzien,heel normaal hoor.Je wilt de anderen ook niet nog verdrietiger maken.Heel veel sterkte met alles
maandag 26 oktober 2009 om 18:36
dank voor alle lieve reakties, gelukkig is de doorligplek nu minder rood, huid is er wel erg dun. Hij lag al die tijd al op een anti-doorligmatras maar dan niet een top of the bill exemplaar met n pompje. Het ziekenhuis schijnt alleen met deze matrassen te werken.
Het goede nieuws is dat mijn vader morgen verhuist naar het revalidatiecentrum! Is hij erg blij mee, wij vinden het wel erg snel, maar mn vader ziet het helemaal zitten.
Hij is wel enorm afgevallen, daar was de dietiste niet blij mee. Dat zoutarme eten vindt hij maar moeilijk te doen qua smaak, hij moest er zelfs n keer van kokhalzen.
Hem weer te zien zitten was een superfijn gezicht, en de spanning vd afgelopen weken kwam er bij hem ook even uit toen hij voor het eerst sinds de hele toestand kon huilen.
Het goede nieuws is dat mijn vader morgen verhuist naar het revalidatiecentrum! Is hij erg blij mee, wij vinden het wel erg snel, maar mn vader ziet het helemaal zitten.
Hij is wel enorm afgevallen, daar was de dietiste niet blij mee. Dat zoutarme eten vindt hij maar moeilijk te doen qua smaak, hij moest er zelfs n keer van kokhalzen.
Hem weer te zien zitten was een superfijn gezicht, en de spanning vd afgelopen weken kwam er bij hem ook even uit toen hij voor het eerst sinds de hele toestand kon huilen.
dinsdag 27 oktober 2009 om 09:08
qwertu dank voor je reaktie
Vanavond zal hij kennis maken met de kookkunsten van het revalidatiecentrum, het potje 'Pit' ken ik, lijkt me n goed idee, ik zat ook te denken aan natriumarme Maggi ofzo.
En flink van die flesjes Fortimel achtige drankjes, gisteravond bij de drankenronde was de zuster dat vergeten en toen ben ik dat zelf gaan vragen bij het keukentje, mn vader gebaarde nog van 'laat maar', maar toen ik het hem gaf dronk hij het toch op.
Mn moeder had vannacht liggen woelen met beelden van wat voor aanpassingen er gedaan moeten worden, hoop dat het rev. centrum dat n beetje van haar overneemt, ze hebben immers ruime ervaring op dat gebied.
Vanavond zal hij kennis maken met de kookkunsten van het revalidatiecentrum, het potje 'Pit' ken ik, lijkt me n goed idee, ik zat ook te denken aan natriumarme Maggi ofzo.
En flink van die flesjes Fortimel achtige drankjes, gisteravond bij de drankenronde was de zuster dat vergeten en toen ben ik dat zelf gaan vragen bij het keukentje, mn vader gebaarde nog van 'laat maar', maar toen ik het hem gaf dronk hij het toch op.
Mn moeder had vannacht liggen woelen met beelden van wat voor aanpassingen er gedaan moeten worden, hoop dat het rev. centrum dat n beetje van haar overneemt, ze hebben immers ruime ervaring op dat gebied.
woensdag 28 oktober 2009 om 01:42
qwertu dank vd tips, mn moeder zit bovenop de behandeling, ik sta er letterlijk verder van af (woon 1,5 uur reizen van ze vandaan)
Het gaat idd om verminderde nierfunctie, hier heeft hij ook medicijnen voor.
Ben zo blij dat hij nu in het revalidatiecentrum zit! Ben er de hele dag geweest, ik heb er een positieve indruk van, veel persoonlijker contact, het is nu geen crisismanagement meer maar werken aan zo hoog mogelijke kwaliteit van leven.
Het gaat idd om verminderde nierfunctie, hier heeft hij ook medicijnen voor.
Ben zo blij dat hij nu in het revalidatiecentrum zit! Ben er de hele dag geweest, ik heb er een positieve indruk van, veel persoonlijker contact, het is nu geen crisismanagement meer maar werken aan zo hoog mogelijke kwaliteit van leven.
woensdag 28 oktober 2009 om 22:49
