Relaties
alle pijlers
2 geloven op 1 kussen...
woensdag 16 mei 2007 om 08:53
Mijn Marokkaanse verloofde en ik (Nederlands) zijn een jaar bij elkaar. We willen heel graag ons leven samen delen, maar door de geloofsverschillen is dit niet makkelijk. Hij is namelijk Moslim en ik ben Christen. Nu we samen zijn is dit geen probleem, maar hoe moet het als we straks kinderen krijgen? Wie heeft hier ervaring mee? Alle verhalen en tips zijn welkom! Alvast bedankt!
woensdag 30 mei 2007 om 14:32
quote:
@love-bird,
Ik meen te hebben lezen dat jij hier geschreven hebt dat jouw verloofde niet met een niet-moslima mag trouwen. Dat is niet zo hoor. Hij mag wel een vrouw van het boek huwen, dwz een christelijke of joodse vrouw.
In ieder geval heel veel geluk in jullie relatie! Oh, dat wist ik niet! Ik dacht dat het alleen mocht als de vrouw zich zou bekeren. Dat heeft mijn verloofde niet gezegd hoor! Die wilde gelijk al met me trouwen! De schat!
Zijn er wel regels over het daarna opvoeden van de kinderen?
@love-bird,
Ik meen te hebben lezen dat jij hier geschreven hebt dat jouw verloofde niet met een niet-moslima mag trouwen. Dat is niet zo hoor. Hij mag wel een vrouw van het boek huwen, dwz een christelijke of joodse vrouw.
In ieder geval heel veel geluk in jullie relatie! Oh, dat wist ik niet! Ik dacht dat het alleen mocht als de vrouw zich zou bekeren. Dat heeft mijn verloofde niet gezegd hoor! Die wilde gelijk al met me trouwen! De schat!
Zijn er wel regels over het daarna opvoeden van de kinderen?
woensdag 30 mei 2007 om 14:34
quote:
@ love_bird
Nee maar de meeste marokkanen zijn wel moslim, dus dat neem je vrij snel aan denk ik. Tenminste als ik een marokkaan tegenkom dan ga ik er wel van uit dat ie moslim is.
Mijn ouders komen uit een dorpje, daar wonen geen Moslims en ik denk dat ze ervanuit gaan dat ik "verstandig" genoeg ben om geen andersgelovende uit te zoeken!
@ love_bird
Nee maar de meeste marokkanen zijn wel moslim, dus dat neem je vrij snel aan denk ik. Tenminste als ik een marokkaan tegenkom dan ga ik er wel van uit dat ie moslim is.
Mijn ouders komen uit een dorpje, daar wonen geen Moslims en ik denk dat ze ervanuit gaan dat ik "verstandig" genoeg ben om geen andersgelovende uit te zoeken!
woensdag 30 mei 2007 om 14:39
quote:
Hai Love-Bird,
Je vroeg om ervaringen over een relatie met twee geloven...Zelf ben ik bekeerd tot de islam, 8 jaar samen met mijn man en nu hebben we een kindje van 8 maanden. Helemaal leuk dus. Over het twee geloven verhaal; dat lijkt mij heel erg moeilijk, ik zou zelf niet kunnen leven met een religieuze opvoeding van mijn kind die niet de m
ijne is. Nu zijn er wel eens dingen waar ik wat gematigder in ben dan mijn man maar het uitgangspunt is hetzelfde en dat betekent denk ik toch dat je je beter kan inleven in de keuze die gemaakt wordt (bijvoorbeeld een besnijdenis oid). Het zal vast mogelijk zijn maar een succesfactor kan ik je niet geven, helaas. Veel succes en natuurlijk gefeliciteerd dat je zo'n leuke man hebt gevonden Bedankt! Hij is inderdaad helemaal geweldig!
Het is niet zo dat ik me niet wil bekeren, maar ik kan het niet. Voor mij is geloven niet een keuze, maar een roeping.
Was jij Christelijk voordat je je bekeerde tot de Islam?
Ik weet eerlijk gezegd ook niet of ik kan leven met een dubbele geloofsopvoeding voor mijn kinderen. Het gemakkelijkst zou zijn om niet aan kinderen te beginnen, want samen gaat het perfect. Maarja, we willen wel graag kinderen samen!
Als ik bij hem ben, dan weet ik zo ontzettend zeker dat alles goed gaat komen, maar soms (en dan vooral op zondag) ben ik gewoon verschrikkelijk bang. Ik wil niet zonder hem, maar kan het met hem? Het moet!
Hai Love-Bird,
Je vroeg om ervaringen over een relatie met twee geloven...Zelf ben ik bekeerd tot de islam, 8 jaar samen met mijn man en nu hebben we een kindje van 8 maanden. Helemaal leuk dus. Over het twee geloven verhaal; dat lijkt mij heel erg moeilijk, ik zou zelf niet kunnen leven met een religieuze opvoeding van mijn kind die niet de m
ijne is. Nu zijn er wel eens dingen waar ik wat gematigder in ben dan mijn man maar het uitgangspunt is hetzelfde en dat betekent denk ik toch dat je je beter kan inleven in de keuze die gemaakt wordt (bijvoorbeeld een besnijdenis oid). Het zal vast mogelijk zijn maar een succesfactor kan ik je niet geven, helaas. Veel succes en natuurlijk gefeliciteerd dat je zo'n leuke man hebt gevonden Bedankt! Hij is inderdaad helemaal geweldig!
Het is niet zo dat ik me niet wil bekeren, maar ik kan het niet. Voor mij is geloven niet een keuze, maar een roeping.
Was jij Christelijk voordat je je bekeerde tot de Islam?
Ik weet eerlijk gezegd ook niet of ik kan leven met een dubbele geloofsopvoeding voor mijn kinderen. Het gemakkelijkst zou zijn om niet aan kinderen te beginnen, want samen gaat het perfect. Maarja, we willen wel graag kinderen samen!
Als ik bij hem ben, dan weet ik zo ontzettend zeker dat alles goed gaat komen, maar soms (en dan vooral op zondag) ben ik gewoon verschrikkelijk bang. Ik wil niet zonder hem, maar kan het met hem? Het moet!
donderdag 31 mei 2007 om 11:43
Hoi geeft niet hoor!!!
Hoe reageerden zijn ouders op jou als Christen?
Mijn schoonfamilie hebben het helemaal geaccepteerd dat ik christen ben.
Hoe zijn ze er achter gekomen dat je Christelijk bent?
Ik heb ze gewoon verteld.
Hoe vinden ze het dat hun kleinkinderen naar de kerk gaan?
Tja, wat moeten ze ervan vinden dan.
Ze gaan met mij mee omdat ik christen ben.
Weet je hun wonen in Marokko als ze in NL.
zouden wonen zou het toch anders zijn.
Kan een kind zich nog laten dopen als hij al besneden is?
Volgens mij kan je je kind laten dopen.
Er worden dan vragen aan je verloofde gesteld
over het christelijk geloof. 1 daarvan is:
ga jij ermee akkoord dat je vrouw jullie kind het
christelijk geloof meegeeft.
Mijn man zou hier geen Ja op kunnen antwoorden.
Wat ook kan is dat JIJ alleen Ja zegt op de vragen die je worden gesteld. Je verloofde mag dan ook niet bij je voor in de kerk staan.
Wat vinden je kinderen van deze situatie? Mijn zoon weet al heel goed dat zijn vader in Allah geloofd en zijn oma en ik in God. Maar hij zegt nu ook al dat als hij ouder is niet meer tot Allah gaat bidden.
Ja, zonder kinderen zou het een stuk makkelijker zijn. Als ik alles had geweten, maar ja ik heb die keuze 9 jaar geleden gemaakt.
Wonen je schoonfamilie in Nederland?
Heb je ze al verteld dat je christen bent?
Groetjes, Wilma
Hoe reageerden zijn ouders op jou als Christen?
Mijn schoonfamilie hebben het helemaal geaccepteerd dat ik christen ben.
Hoe zijn ze er achter gekomen dat je Christelijk bent?
Ik heb ze gewoon verteld.
Hoe vinden ze het dat hun kleinkinderen naar de kerk gaan?
Tja, wat moeten ze ervan vinden dan.
Ze gaan met mij mee omdat ik christen ben.
Weet je hun wonen in Marokko als ze in NL.
zouden wonen zou het toch anders zijn.
Kan een kind zich nog laten dopen als hij al besneden is?
Volgens mij kan je je kind laten dopen.
Er worden dan vragen aan je verloofde gesteld
over het christelijk geloof. 1 daarvan is:
ga jij ermee akkoord dat je vrouw jullie kind het
christelijk geloof meegeeft.
Mijn man zou hier geen Ja op kunnen antwoorden.
Wat ook kan is dat JIJ alleen Ja zegt op de vragen die je worden gesteld. Je verloofde mag dan ook niet bij je voor in de kerk staan.
Wat vinden je kinderen van deze situatie? Mijn zoon weet al heel goed dat zijn vader in Allah geloofd en zijn oma en ik in God. Maar hij zegt nu ook al dat als hij ouder is niet meer tot Allah gaat bidden.
Ja, zonder kinderen zou het een stuk makkelijker zijn. Als ik alles had geweten, maar ja ik heb die keuze 9 jaar geleden gemaakt.
Wonen je schoonfamilie in Nederland?
Heb je ze al verteld dat je christen bent?
Groetjes, Wilma
donderdag 31 mei 2007 om 15:17
Voordat ik mij bekeerde was ik inderdaad een christen, ik ben zo opgevoed en heb overal aan meegedaan in de kerk (dopen, communnie en het vormsel). Wat misschien wel al een teken aan de wand was, was dat ik altijd heb ontkend dat God een zoon had en dat ik mijzelf niet kon vinden in de drie-eenheid. Dat gegeven maakte het een soort van vanzelfsprekend dat ik mij bekeerde toen ik de islaam leerde kennen omdat dat meer aasloot bij mijn ideeen over het geloof. Mijn ouders hebben er trouwens geen of weinig moeite mee gehad. In jouw situatie is dat een heel ander verhal begrijp ik....liefde kan je nu eenmaal niet sturen. Het is heel fijn dat je iemand vindt waar je zo hoteldebotel van bent en ik wens je ook het allerbeste met hem. Ikzelf zou het er ook op wagen zeg maar; ik zou om die reden ook niet stoppen met de relatie maar wel goede afspraken maken voor dat er kinderen komen. Wat is voor jullie beiden acceptabel ? Wilma zegt dat haar kind nu al zegt later niet meer te bidden voor Allah zou mijn hart breken (ik denk dat dat andersom ook zou gelden voor mijn man) een kind moet toch op een moment een keuze maken en kan je daar mee leven ? Misschien een gekke gedachte maar zou de partner daar geen gevoel van onvrede (op zijn minst) aan overhouden ? Toch het idee krijgen dat de ander het kind die richting in heeft gestuurd....dat lijkt mij echt killing in een relatie, ook naar het kind toe. Wij zijn nog steeds na zoveel jaar helemaal in de wolken met elkaar maar met het krijgen van onze zoon is er toch veel veranderd, moeilijk uit te leggen wat precies maar het hele verantwoordelijkheidsgebeuren is constant aanwezig. Het is nu niet meer lang leve de lol en we zien wel.....ik ben erg benieuwd hoe je daar tegenaankijkt, liefde kan alles overwinnen denk ik maar de liefde voor een kind overtreft alles.
donderdag 31 mei 2007 om 15:40
Noora, omdat je mijn naam gebruikt wil ik even reageren.
Ik citeer jou woorden:
"Toch het idee krijgen dat de ander het kind die richting in heeft gestuurd"
Ik dwing mijn kind niet om met mij mee naar de kerk te gaan.
Mijn kind gaat als hij later ouder is zijn eigen keuzes maken, welke dit zullen zijn weet alleen God/ Allah.
Ik citeer jou woorden:
"Toch het idee krijgen dat de ander het kind die richting in heeft gestuurd"
Ik dwing mijn kind niet om met mij mee naar de kerk te gaan.
Mijn kind gaat als hij later ouder is zijn eigen keuzes maken, welke dit zullen zijn weet alleen God/ Allah.
donderdag 31 mei 2007 om 16:01
Oeps, zo was het niet bedoeld hoor Wilma ! Ik wilde aangeven dat als een kind op een bepaald moment aangeeft een keuze gemaakt te hebben dat de andere ouder daar een vervelend gevoel aan over kan houden. Daarmee doelde ik niet op jouw persoonlijke situatie; daar weet ik niets van uiteraard. Ik haalde jouw opmerking aan omdat je over de keuze in geloof begon. Het lijkt mij nl best moeilijjk als ik in die positie zou verkeren en mijn kind op een moment zou zeggen: later bid ik niet meer voor Allaah maar voor God (of andersom, staat gelijk voor de ontvanger) kan je daar echt, oprecht vrede mee hebben of zou het toch een beetje knagen aan je ? Is een gewetensvraag, en die is niet alleen aan jou gericht maar aan iedereen die hem wil beantwoorden. Ben nl erg benieuwd of jullie daar antwoord op kunnen geven. Zelf zou ik het geen leuk idee vinden als mijn kind dat zou zeggen namelijk.
donderdag 31 mei 2007 om 16:06
kleine aanvulling: zou je dat je partner aanrekenen ? Daar doelde ik op met mijn opmerking : liefde overwint alles maar een kind overtreft dat. Ik vraag mij af of je toch niet liever wil dat je kind uiteindelijk voor jouw geloof kiest (beide partners) en mocht dat niet gebeuren kan je daar mee leven zonder (onderhuids) verwijt ? Klinkt best zwaar en ik bedoel ook niet dat dat een openlijk discussiepunt zal zijn in de relatie (of wel misschien) maar echt het accepteren van die keuze met heel je hart.
vrijdag 1 juni 2007 om 08:41
Wonen je schoonfamilie in Nederland?
Ze wonen in Nederland ja. Gelukkig wel, want ze zijn ontzettend lief. Vooral zijn moeder en zus hebben me met open armen ontvangen.
Heb je ze al verteld dat je christen bent?
Ik heb het ze nog niet verteld, maar ik heb ze ook nog maar een paar keer gezien. Volgens mijn verloofde zullen ze me hoe dan ook accepteren. Ze geven om mij omdat ik hun zoon gelukkig maak en dat is het belangrijkste.Ik heb ook echt geen seconde het gevoel gehad dat ik niet goed genoeg was omdat ik geen Moslim bent.
@Noora
Als ik heel eerlijk ben dan zou ik het verschrikkelijk vinden als mijn kinderen geen christenen worden. Ik geloof dat mijn geloof de waarheid is en ik denk dat ik het wel als falen zou ervaren als mijn kinderen voor het geloof van mijn man zouden kiezen. Maar ik denk niet dat ik het hem kwalijk zou nemen. Ik weet waar ik aan begin en ik weet dat de kans 50% is dat mijn kinderen niet in mijn geloof mee zullen gaan. Als ik hier niet mee om denk te kunnen gaan in de toekomst dan moet ik er gewoon niet aan beginnen.
Pfff... soms word ik zo moe van die gedachtes die door mijn hoofd spoken. Als ik maar bij hem ben dan is alles goed, dan geloof ik ook echt dat alles goed gaat komen. Maar als ik 's avonds dan alleen in bed lig dan ga ik weer malen.
Ik weet dat ik bij hem wil zijn voor de rest van mijn leven, dat is niet de vraag. De vraag is alleen hoe...
Ze wonen in Nederland ja. Gelukkig wel, want ze zijn ontzettend lief. Vooral zijn moeder en zus hebben me met open armen ontvangen.
Heb je ze al verteld dat je christen bent?
Ik heb het ze nog niet verteld, maar ik heb ze ook nog maar een paar keer gezien. Volgens mijn verloofde zullen ze me hoe dan ook accepteren. Ze geven om mij omdat ik hun zoon gelukkig maak en dat is het belangrijkste.Ik heb ook echt geen seconde het gevoel gehad dat ik niet goed genoeg was omdat ik geen Moslim bent.
@Noora
Als ik heel eerlijk ben dan zou ik het verschrikkelijk vinden als mijn kinderen geen christenen worden. Ik geloof dat mijn geloof de waarheid is en ik denk dat ik het wel als falen zou ervaren als mijn kinderen voor het geloof van mijn man zouden kiezen. Maar ik denk niet dat ik het hem kwalijk zou nemen. Ik weet waar ik aan begin en ik weet dat de kans 50% is dat mijn kinderen niet in mijn geloof mee zullen gaan. Als ik hier niet mee om denk te kunnen gaan in de toekomst dan moet ik er gewoon niet aan beginnen.
Pfff... soms word ik zo moe van die gedachtes die door mijn hoofd spoken. Als ik maar bij hem ben dan is alles goed, dan geloof ik ook echt dat alles goed gaat komen. Maar als ik 's avonds dan alleen in bed lig dan ga ik weer malen.
Ik weet dat ik bij hem wil zijn voor de rest van mijn leven, dat is niet de vraag. De vraag is alleen hoe...
vrijdag 1 juni 2007 om 09:58
@love-bird: Jij klinkt zo ontzettend zeker over je eigen geloof als het ware geloof! Mooi vind ik dat. Ik moet zeggen dat ik dat zelf niet zo heb. Ik zie ook steeds meer de mooie dingen en kracht van andere godsdiensten (vooral van de islam). Ik word steeds meer algemeen spiritueel dan alleen christelijk. Maar goed, wat ik me afvroeg toen ik je laatste posting las: als jij er zo zeker van bent dat jouw geloof het ware geloof is, durf je er dan niet op te vertrouwen dat jouw kind later de keuze voor het christendom zal maken? Jij en je man zijn natuurlijk niet de enige die hier iets 'over te zeggen' hebben....
vrijdag 1 juni 2007 om 13:02
quote:@love-bird: Jij klinkt zo ontzettend zeker over je eigen geloof als het ware geloof! Mooi vind ik dat. Ik moet zeggen dat ik dat zelf niet zo heb. Ik zie ook steeds meer de mooie dingen en kracht van andere godsdiensten (vooral van de islam). Ik word steeds meer algemeen spiritueel dan alleen christelijk. Maar goed, wat ik me afvroeg toen ik je laatste posting las: als jij er zo zeker van bent dat jouw geloof het ware geloof is, durf je er dan niet op te vertrouwen dat jouw kind later de keuze voor het christendom zal maken? Jij en je man zijn natuurlijk niet de enige die hier iets 'over te zeggen' hebben....Ik heb eigenlijk nooit getwijfeld aan het geloof zelf, wel aan de regels en dingen die de mensen erbij verzonnen hebben. Voor mij is de Bijbel het woord van God en zijn de 10 geboden mijn leefregels. De honderden andere regels zijn persoonlijke interpretaties van de Bijbel en niet die van God of die van mij.
Ik zie ook ontzettend veel mooie dingen in andere geloven en dan vooral de Islam, de regels en het omgaan met mensen vind ik geweldig. De liefde voor elkaar mis ik soms in mijn toch wat kille godsdienst. Gelukkig heeft de manier van omgaan met elkaar niet alleen te maken met godsdienst en kan en mag ik me op die manier wel aanpassen.
Ik geloof inderdaad dat God zich wel zal laten kennen aan mijn kinderen, maar dit wil ik niet hardop tegen mijn verloofde zeggen omdat dat respectloos over kan komen. Iedereen heeft recht op een eigen geloof, wie ben ik om te zeggen dat iemand in het verkeerde gelooft?
Ik zie ook ontzettend veel mooie dingen in andere geloven en dan vooral de Islam, de regels en het omgaan met mensen vind ik geweldig. De liefde voor elkaar mis ik soms in mijn toch wat kille godsdienst. Gelukkig heeft de manier van omgaan met elkaar niet alleen te maken met godsdienst en kan en mag ik me op die manier wel aanpassen.
Ik geloof inderdaad dat God zich wel zal laten kennen aan mijn kinderen, maar dit wil ik niet hardop tegen mijn verloofde zeggen omdat dat respectloos over kan komen. Iedereen heeft recht op een eigen geloof, wie ben ik om te zeggen dat iemand in het verkeerde gelooft?
vrijdag 1 juni 2007 om 14:23
quote:
quote: boubaah reageerde
@love-bird: Jij klinkt zo ontzettend zeker over je eigen geloof als het ware geloof! Mooi vind ik dat. Ik moet zeggen dat ik dat zelf niet zo heb. Ik zie ook steeds meer de mooie dingen en kracht van andere godsdiensten (vooral van de islam). Ik word steeds meer algemeen spiritueel dan alleen christelijk. Maar goed, wat ik me afvroeg toen ik je laatste posting las: als jij er zo zeker van bent dat jouw geloof het ware geloof is, durf je er dan niet op te vertrouwen dat jouw kind later de keuze voor het christendom zal maken? Jij en je man zijn natuurlijk niet de enige die hier iets 'over te zeggen' hebben.... Ik heb eigenlijk nooit getwijfeld aan het geloof zelf, wel aan de regels en dingen die de mensen erbij verzonnen hebben. Voor mij is de Bijbel het woord van God en zijn de 10 geboden mijn leefregels. De honderden andere regels zijn persoonlijke interpretaties van de Bijbel en niet die van God of die van mij.
Ik zie ook ontzettend veel mooie dingen in andere geloven en dan vooral de Islam, de regels en het omgaan met mensen vind ik geweldig. De liefde voor elkaar mis ik soms in mijn toch wat kille godsdienst. Gelukkig heeft de manier van omgaan met elkaar niet alleen te maken met godsdienst en kan en mag ik me op die manier wel aanpassen.
Ik geloof inderdaad dat God zich wel zal laten kennen aan mijn kinderen, maar dit wil ik niet hardop tegen mijn verloofde zeggen omdat dat respectloos over kan komen. Iedereen heeft recht op een eigen geloof, wie ben ik om te zeggen dat iemand in het verkeerde gelooft?
Love_Bird, persoonlijk had ik het niet beter kunnen verwoorden dan wat jij hierboven heb geschreven.
Precies, wie ben IK om te zeggen dat mijn geloof de juiste is.
Ook al voel ik het wel zo. IK ben in NL. geboren mijn man in Marokko. Mijn zoon snapt dit heel goed.
Toch Love_Bird is het allemaal moeilijker als je kinderen krijgt. Wij willen onze kinderen het beste van 2 culturen meegeven. Soms ben ik het niet eens met mijn man dan bespreek ik dit als de kinderen naar bed zijn.
Fijn weekend toegewenst door Wilma
quote: boubaah reageerde
@love-bird: Jij klinkt zo ontzettend zeker over je eigen geloof als het ware geloof! Mooi vind ik dat. Ik moet zeggen dat ik dat zelf niet zo heb. Ik zie ook steeds meer de mooie dingen en kracht van andere godsdiensten (vooral van de islam). Ik word steeds meer algemeen spiritueel dan alleen christelijk. Maar goed, wat ik me afvroeg toen ik je laatste posting las: als jij er zo zeker van bent dat jouw geloof het ware geloof is, durf je er dan niet op te vertrouwen dat jouw kind later de keuze voor het christendom zal maken? Jij en je man zijn natuurlijk niet de enige die hier iets 'over te zeggen' hebben.... Ik heb eigenlijk nooit getwijfeld aan het geloof zelf, wel aan de regels en dingen die de mensen erbij verzonnen hebben. Voor mij is de Bijbel het woord van God en zijn de 10 geboden mijn leefregels. De honderden andere regels zijn persoonlijke interpretaties van de Bijbel en niet die van God of die van mij.
Ik zie ook ontzettend veel mooie dingen in andere geloven en dan vooral de Islam, de regels en het omgaan met mensen vind ik geweldig. De liefde voor elkaar mis ik soms in mijn toch wat kille godsdienst. Gelukkig heeft de manier van omgaan met elkaar niet alleen te maken met godsdienst en kan en mag ik me op die manier wel aanpassen.
Ik geloof inderdaad dat God zich wel zal laten kennen aan mijn kinderen, maar dit wil ik niet hardop tegen mijn verloofde zeggen omdat dat respectloos over kan komen. Iedereen heeft recht op een eigen geloof, wie ben ik om te zeggen dat iemand in het verkeerde gelooft?
Love_Bird, persoonlijk had ik het niet beter kunnen verwoorden dan wat jij hierboven heb geschreven.
Precies, wie ben IK om te zeggen dat mijn geloof de juiste is.
Ook al voel ik het wel zo. IK ben in NL. geboren mijn man in Marokko. Mijn zoon snapt dit heel goed.
Toch Love_Bird is het allemaal moeilijker als je kinderen krijgt. Wij willen onze kinderen het beste van 2 culturen meegeven. Soms ben ik het niet eens met mijn man dan bespreek ik dit als de kinderen naar bed zijn.
Fijn weekend toegewenst door Wilma
zondag 3 juni 2007 om 21:05
@love_bird: Ik ben het er ook helemaal mee eens dat iedereen recht heeft op zijn/haar geloof, zonder dat anderen daar over oordelen. Er is er per slot van rekening maar 1 die weet hoe het allemaal zit...
Maar je poste dat je onzeker was, dat je teleurgesteld zou zijn als je kinderen niet voor het Christendom zouden kiezen. En nu schrijf je dat je er wel vertrouwen heeft dat God zich aan jouw kinderen zal openbaren. Maar dat je dat niet tegen je verloofde wil zeggen uit respect voor hem en zijn geloof. Begrijp ik het nu goed: je bent dus helemaal niet onzeker over de toekomstige keuze van je kinderen! Je gelooft erin dat zij voor God zullen kiezen...
Ik heb nooit beweert dat het ok is om het geloof van een ander te veroordelen. En ik denk ook niet dat dat is wat je doet als je jouw gedachten over jullie toekomstige kinderen met hem deelt...
Maar je poste dat je onzeker was, dat je teleurgesteld zou zijn als je kinderen niet voor het Christendom zouden kiezen. En nu schrijf je dat je er wel vertrouwen heeft dat God zich aan jouw kinderen zal openbaren. Maar dat je dat niet tegen je verloofde wil zeggen uit respect voor hem en zijn geloof. Begrijp ik het nu goed: je bent dus helemaal niet onzeker over de toekomstige keuze van je kinderen! Je gelooft erin dat zij voor God zullen kiezen...
Ik heb nooit beweert dat het ok is om het geloof van een ander te veroordelen. En ik denk ook niet dat dat is wat je doet als je jouw gedachten over jullie toekomstige kinderen met hem deelt...
dinsdag 5 juni 2007 om 20:09
woensdag 6 juni 2007 om 11:13
Boubaah, ik ben erg benieuwd naar love_bird haar reactie.
Welkom Bella, mijn zoon heeft als tweede naam Bella. Mijn schoonvader heette Bella, helaas is de beste man overleden.
Misschien is het leuk om meer over jezelf te vertellen.
Heb je mijn berichten gelezen? Ik ben christen en mijn man is moslim.
Groetjes, Wilma, mv. Ismaël en Layla
Welkom Bella, mijn zoon heeft als tweede naam Bella. Mijn schoonvader heette Bella, helaas is de beste man overleden.
Misschien is het leuk om meer over jezelf te vertellen.
Heb je mijn berichten gelezen? Ik ben christen en mijn man is moslim.
Groetjes, Wilma, mv. Ismaël en Layla
woensdag 6 juni 2007 om 17:56
Hoi Wilma!
Bedankt voor je reactie!
Over mezelf: ik ben 21 en heb nu 3,5 jaar een relatie met een marokkaanse jongen, maar we staan op het punt om uit elkaar te gaan omdat we er allebei weinig toekomst in zien...
Ik ben net als jij christelijk (niet heel streng) en hij moslim.
Voor hem is het heel belangrijk dat zijn kinderen alleen islamitisch opgevoed worden (ik begreep dat jij en jouw man jullie kinderen twee geloven meegeven?).
Ik vind het echt een hele moeilijke situatie en hoop dat de mensen hier tips/adviezen voor me hebben!
Bedankt voor je reactie!
Over mezelf: ik ben 21 en heb nu 3,5 jaar een relatie met een marokkaanse jongen, maar we staan op het punt om uit elkaar te gaan omdat we er allebei weinig toekomst in zien...
Ik ben net als jij christelijk (niet heel streng) en hij moslim.
Voor hem is het heel belangrijk dat zijn kinderen alleen islamitisch opgevoed worden (ik begreep dat jij en jouw man jullie kinderen twee geloven meegeven?).
Ik vind het echt een hele moeilijke situatie en hoop dat de mensen hier tips/adviezen voor me hebben!
woensdag 6 juni 2007 om 19:51
Over mezelf: ik ben 21 (OHHHH NOG LEKKER JOH!!) en heb nu 3,5 jaar een relatie met een marokkaanse jongen, maar we staan op het punt om uit elkaar te gaan omdat we er allebei weinig toekomst in zien...
Ik ben net als jij christelijk (niet heel streng(IK OOK NIET HOOR) en hij moslim (IS HIJ EEN STRENGE MOSLIM?.
Voor hem is het heel belangrijk dat zijn kinderen alleen islamitisch opgevoed worden (ik begreep dat jij en jouw man jullie kinderen twee geloven meegeven?). (ALLEEN ISLAMITISCH? HMMMM. DAT KAN TOCH NIET ALS JIJ EEN CHRISTEN BENT OF WIL JIJ JE KIDS NIETS VAN HET CHRISTENDOM MEEGEVEN?)
JA WIJ VOEDEN ONZE KINDEREN MET 2 GELOVEN OP, HET BESTE UIT 2 CULTUREN ZEG MAAR)
KINDEREN ZIJN ERG SLIM HOOR, MIJN ZOON ZEGT MIJN PAPA GELOOFT IN ALLAH EN MIJN MAMA IN GOD.
Ik vind het echt een hele moeilijke situatie en hoop dat de mensen hier tips/adviezen voor me hebben!
(ALS JE VRAGEN HEB STEL ZE GERUST)
Even snel in hoofdletters getypt ik ga sporten.
Groetjes, Wilma
Ik ben net als jij christelijk (niet heel streng(IK OOK NIET HOOR) en hij moslim (IS HIJ EEN STRENGE MOSLIM?.
Voor hem is het heel belangrijk dat zijn kinderen alleen islamitisch opgevoed worden (ik begreep dat jij en jouw man jullie kinderen twee geloven meegeven?). (ALLEEN ISLAMITISCH? HMMMM. DAT KAN TOCH NIET ALS JIJ EEN CHRISTEN BENT OF WIL JIJ JE KIDS NIETS VAN HET CHRISTENDOM MEEGEVEN?)
JA WIJ VOEDEN ONZE KINDEREN MET 2 GELOVEN OP, HET BESTE UIT 2 CULTUREN ZEG MAAR)
KINDEREN ZIJN ERG SLIM HOOR, MIJN ZOON ZEGT MIJN PAPA GELOOFT IN ALLAH EN MIJN MAMA IN GOD.
Ik vind het echt een hele moeilijke situatie en hoop dat de mensen hier tips/adviezen voor me hebben!
(ALS JE VRAGEN HEB STEL ZE GERUST)
Even snel in hoofdletters getypt ik ga sporten.
Groetjes, Wilma
dinsdag 12 juni 2007 om 00:11
quote:
Ik heb eigenlijk nooit getwijfeld aan het geloof zelf, wel aan de regels en dingen die de mensen erbij verzonnen hebben. Voor mij is de Bijbel het woord van God en zijn de 10 geboden mijn leefregels. De honderden andere regels zijn persoonlijke interpretaties van de Bijbel en niet die van God of die van mij.
Ik zie ook ontzettend veel mooie dingen in andere geloven en dan vooral de Islam, de regels en het omgaan met mensen vind ik geweldig. De liefde voor elkaar mis ik soms in mijn toch wat kille godsdienst. Gelukkig heeft de manier van omgaan met elkaar niet alleen te maken met godsdienst en kan en mag ik me op die manier wel aanpassen.
Ik geloof inderdaad dat God zich wel zal laten kennen aan mijn kinderen, maar dit wil ik niet hardop tegen mijn verloofde zeggen omdat dat respectloos over kan komen. Iedereen heeft recht op een eigen geloof, wie ben ik om te zeggen dat iemand in het verkeerde gelooft?
Je accepteerd het geloof van je verloofd, dat is heel erg goed, maar jij vind dat jouw geloof de enige juiste is en je denkt dat God zich wel zal laten kennen aan je kinderen.
Ik denk dat dit later toch gaat opspelen, zeker als je verloofde ook precies zo over zijn geloof denkt.
Tenzij jullie van jullie kinderen kunnen accepteren als ze voor een ander geloof, of geen geloof kiezen.
Het kan, in mijn ogen is alles mogelijk, maar het zal wel moeilijk worden.
In principe vind ik dat 2 geloven geen obstakel hoeven te zijn als je de ander respecteerd, en ik vind dat jullie dat goed doen.
Petje af hoor! Daar kunnen andere mensen in deze wereld nog van leren.
Succes met alles in ieder geval.
Ik heb eigenlijk nooit getwijfeld aan het geloof zelf, wel aan de regels en dingen die de mensen erbij verzonnen hebben. Voor mij is de Bijbel het woord van God en zijn de 10 geboden mijn leefregels. De honderden andere regels zijn persoonlijke interpretaties van de Bijbel en niet die van God of die van mij.
Ik zie ook ontzettend veel mooie dingen in andere geloven en dan vooral de Islam, de regels en het omgaan met mensen vind ik geweldig. De liefde voor elkaar mis ik soms in mijn toch wat kille godsdienst. Gelukkig heeft de manier van omgaan met elkaar niet alleen te maken met godsdienst en kan en mag ik me op die manier wel aanpassen.
Ik geloof inderdaad dat God zich wel zal laten kennen aan mijn kinderen, maar dit wil ik niet hardop tegen mijn verloofde zeggen omdat dat respectloos over kan komen. Iedereen heeft recht op een eigen geloof, wie ben ik om te zeggen dat iemand in het verkeerde gelooft?
Je accepteerd het geloof van je verloofd, dat is heel erg goed, maar jij vind dat jouw geloof de enige juiste is en je denkt dat God zich wel zal laten kennen aan je kinderen.
Ik denk dat dit later toch gaat opspelen, zeker als je verloofde ook precies zo over zijn geloof denkt.
Tenzij jullie van jullie kinderen kunnen accepteren als ze voor een ander geloof, of geen geloof kiezen.
Het kan, in mijn ogen is alles mogelijk, maar het zal wel moeilijk worden.
In principe vind ik dat 2 geloven geen obstakel hoeven te zijn als je de ander respecteerd, en ik vind dat jullie dat goed doen.
Petje af hoor! Daar kunnen andere mensen in deze wereld nog van leren.
Succes met alles in ieder geval.
