Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
dinsdag 3 november 2009 om 12:55
Zo ben terug van dat gesprek. Wat is dat heftig zeg. Vele male heftiger dan ik had verwacht.
Het bestaat uit 3 onderdelen waarvan het zeker is dat ik deel 1 zal gaan doen. Het doel van de eerste is het aanleren van een normaal eetpatroon. 3 hoofd maaltijden en 3 tussendoortjes. Hier heb je 3 maanden de tijd voor en dan mag je naar fase 2.
In fase 1 heb je 2 therapieblokken. 1 word gegeven door een dieetist en de ander door een psycholoog.
Ze vergeleken daar een eetstoornis met elektro. Je weet wel links staat er een kop en rechts een schotel en wanneer je die bij elkaar linkt dan gaat het knopje branden. Bij mij staan er links emoties en rechts eten. Bij elke willekeurige emotie gaat de link naar eten en gaat het knopje branden.
De bedoeling is dat er dankzij de therapie de optie die rechts staat (eten) vervangen kan worden door andere opties. Nou is er het gevaar dat je eten gaat vervangen voor andere schadelijke gedragingen/verslavingen zoals drugs, alcohol, shoppen, jezelf beschadigen, computeren, roken, gokken enz enz.
Omdat ik bekend ben met mezelf beschadigen moet ik nog 1 maal terug komen om hier een contract voor op te stellen voordat ik in de groep kan beginnen.
Daarnaast moet ik minimaal 2 mensen in vertrouwen nemen over mijn problematiek. Die kunnen dan als eerste opvangnet dienen. Zeg maar als eerste vervanger op de rechterlijst. Poeh IRL zeg ik tegen niemand er wat over dus dat is nogal een opdracht voor me.
Het bestaat uit 3 onderdelen waarvan het zeker is dat ik deel 1 zal gaan doen. Het doel van de eerste is het aanleren van een normaal eetpatroon. 3 hoofd maaltijden en 3 tussendoortjes. Hier heb je 3 maanden de tijd voor en dan mag je naar fase 2.
In fase 1 heb je 2 therapieblokken. 1 word gegeven door een dieetist en de ander door een psycholoog.
Ze vergeleken daar een eetstoornis met elektro. Je weet wel links staat er een kop en rechts een schotel en wanneer je die bij elkaar linkt dan gaat het knopje branden. Bij mij staan er links emoties en rechts eten. Bij elke willekeurige emotie gaat de link naar eten en gaat het knopje branden.
De bedoeling is dat er dankzij de therapie de optie die rechts staat (eten) vervangen kan worden door andere opties. Nou is er het gevaar dat je eten gaat vervangen voor andere schadelijke gedragingen/verslavingen zoals drugs, alcohol, shoppen, jezelf beschadigen, computeren, roken, gokken enz enz.
Omdat ik bekend ben met mezelf beschadigen moet ik nog 1 maal terug komen om hier een contract voor op te stellen voordat ik in de groep kan beginnen.
Daarnaast moet ik minimaal 2 mensen in vertrouwen nemen over mijn problematiek. Die kunnen dan als eerste opvangnet dienen. Zeg maar als eerste vervanger op de rechterlijst. Poeh IRL zeg ik tegen niemand er wat over dus dat is nogal een opdracht voor me.
dinsdag 3 november 2009 om 13:19
Hey IBI, onwijs goed dat je dit gaat doen.
Heftig ja... zeker wel.
Past het nog allemaal in 'je leven', met werken erbij? Kunnen je man en jij de balans een beetje vinden samen.
Wel goed dat je dit gaat doen (oh dat zei ik al).
Ik heb gelukkig nooit een eetprobleem gehad, maar heb dit een beetje gehad met alcohol. Emotie... onrust... de reactie was: wijn kopen.
Het is de bedoeling dus dat je mensen uit je echte leven inlicht over je problemen? Op het forum weten best veel mensen het een en ander van je... misschien zijn er forummers die als vangnet kunnen dienen?
Wel mensen die dichtbij je wonen denk ik (sorry dat ben ik dus niet) zodat je 'live' contact met ze kunt hebben.
Het is maar een ideetje. Ben heel benieuwd hoe het zal gaan verder, hoop dat je dat met ons wilt delen.
Heftig ja... zeker wel.
Past het nog allemaal in 'je leven', met werken erbij? Kunnen je man en jij de balans een beetje vinden samen.
Wel goed dat je dit gaat doen (oh dat zei ik al).
Ik heb gelukkig nooit een eetprobleem gehad, maar heb dit een beetje gehad met alcohol. Emotie... onrust... de reactie was: wijn kopen.
Het is de bedoeling dus dat je mensen uit je echte leven inlicht over je problemen? Op het forum weten best veel mensen het een en ander van je... misschien zijn er forummers die als vangnet kunnen dienen?
Wel mensen die dichtbij je wonen denk ik (sorry dat ben ik dus niet) zodat je 'live' contact met ze kunt hebben.
Het is maar een ideetje. Ben heel benieuwd hoe het zal gaan verder, hoop dat je dat met ons wilt delen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 3 november 2009 om 14:20
dinsdag 3 november 2009 om 14:59
dinsdag 3 november 2009 om 18:22
Bedankt voor jullie berichten. Choco maakt niets uit, mijn tekst was ook te vaag. Ik was ook niet helder genoeg om het op te schrijven.
Moon, het was al zo'n tijd geleden dat dit gebeurde, maanden, dat ik er niet op had gerekend. Eigenlijk helpt praten en rust op zo'n moment. Maar ik kon niet praten, want ik moest weg. En rust was geen optie. Tegen angst heb ik nog wat pilletjes, maar die heb ik niet altijd bij me. En daarbij is er een hele grote drempel om die dingen te gebruiken... zo van 'oh, nu gaat het echt weer bagger'.
Maar goed. Vandaag gaat het beter, ik word alleen knettergek van mijn eigen oordeel.
Ik doe het nooit goed genoeg, altijd kan het beter, ik moet alles perfect doen om zo min mogelijk weerstand te treffen. Zal ik eens opschrijven wat ik moet doen:
- minimaal een 8 acht halen
- altijd er leuk uitzien
- altijd vrolijk doen (geen chagrijnig hoofd hebben)
- niet gek doen
- normaal lopen
- normaal fietsen
- zeer assertief zijn
- niet verlegen zijn/lijken/ alles wat er in de buurt komt
- niemand teleurstellen
- anderen plezieren
- geen onaardige gedachten hebben
- altijd in de spiegel kijken, wat er beter kan (letterlijk dan wel figuurlijk)
- geen beroep doen op anderen (hier zondig ik in, ik doe dagelijks een beroep op mijn ouders)
- alles positief zien
- en positief overbrengen
- nooit negatief praten
- mezelf in eerste instantie verantwoordelijk houden voor welke tegenslag dan ook
etc
etc
Vermoeiend he, zo'n censor in je kop. :puke:
Moon, het was al zo'n tijd geleden dat dit gebeurde, maanden, dat ik er niet op had gerekend. Eigenlijk helpt praten en rust op zo'n moment. Maar ik kon niet praten, want ik moest weg. En rust was geen optie. Tegen angst heb ik nog wat pilletjes, maar die heb ik niet altijd bij me. En daarbij is er een hele grote drempel om die dingen te gebruiken... zo van 'oh, nu gaat het echt weer bagger'.
Maar goed. Vandaag gaat het beter, ik word alleen knettergek van mijn eigen oordeel.
Ik doe het nooit goed genoeg, altijd kan het beter, ik moet alles perfect doen om zo min mogelijk weerstand te treffen. Zal ik eens opschrijven wat ik moet doen:
- minimaal een 8 acht halen
- altijd er leuk uitzien
- altijd vrolijk doen (geen chagrijnig hoofd hebben)
- niet gek doen
- normaal lopen
- normaal fietsen
- zeer assertief zijn
- niet verlegen zijn/lijken/ alles wat er in de buurt komt
- niemand teleurstellen
- anderen plezieren
- geen onaardige gedachten hebben
- altijd in de spiegel kijken, wat er beter kan (letterlijk dan wel figuurlijk)
- geen beroep doen op anderen (hier zondig ik in, ik doe dagelijks een beroep op mijn ouders)
- alles positief zien
- en positief overbrengen
- nooit negatief praten
- mezelf in eerste instantie verantwoordelijk houden voor welke tegenslag dan ook
etc
etc
Vermoeiend he, zo'n censor in je kop. :puke:
dinsdag 3 november 2009 om 18:27
Mijn ideale ik is dus: vriendelijk, spontaan, knap, assertief, bescheiden, vol met humor, zelfverzekerd, gezellig, allemansvriend, feestbeest, toptalent enz enz.
Laat ik nou net wel wat verlegen zijn, selectief spontaan, niet vreselijk knap, gewoon heel normaal, assertief valt wel mee, zelfverzekerd daar werk ik nog aan, alles kunnen is een utopie, alles weten wil ik niet eens, feesten daar heb ik een hekel aan, toptalent zal ik niet worden. Enzovoort.
Snap je nu waarom ik doodongelukkig word van mijn brein.
Laat ik nou net wel wat verlegen zijn, selectief spontaan, niet vreselijk knap, gewoon heel normaal, assertief valt wel mee, zelfverzekerd daar werk ik nog aan, alles kunnen is een utopie, alles weten wil ik niet eens, feesten daar heb ik een hekel aan, toptalent zal ik niet worden. Enzovoort.
Snap je nu waarom ik doodongelukkig word van mijn brein.
dinsdag 3 november 2009 om 18:30
dinsdag 3 november 2009 om 18:32
Oja, die 8en haal ik wel, maar dat is dan ook weer niet goed.
In de ideale situatie zou ik niet geven om cijfers, want ik ben goed genoeg zoals ik ben. Zoals anderen denken dus, zo denk ik dan.
Want hoge cijfers willen halen, is voor nerds en strebers.
En je weet wel, de mensen die hoge cijfers halen, die zijn dan sociaal behoorlijk gestoord volgens de regel. Dus ik creëer mijn eigen ondergang.
Heb ik dan een 8, is het weer niet goed. *kronkel*
In de ideale situatie zou ik niet geven om cijfers, want ik ben goed genoeg zoals ik ben. Zoals anderen denken dus, zo denk ik dan.
Want hoge cijfers willen halen, is voor nerds en strebers.
En je weet wel, de mensen die hoge cijfers halen, die zijn dan sociaal behoorlijk gestoord volgens de regel. Dus ik creëer mijn eigen ondergang.
Heb ik dan een 8, is het weer niet goed. *kronkel*
dinsdag 3 november 2009 om 18:46
Oh Iris... je bent zo grappig! Voor jezelf niet misschien, maar hoe je het opschrijft.
Ik heb even een energie-dip en kan even niet inhoudelijk reageren. Maar sommige dingen KUNNEN niet. Iedereen te vriend houden bijvoorbeeld. Ik probeer dat meestal ook, maar sommigen hebben zelf het idee om vooral NIET bij je in de buurt te komen. Dan probeer je dus iets wat de ander tegenwerkt.
Kost energie, levert niets op, behalve frustratie.
Ben even helemaal op... ga even liggen.
Moet binnenkort de knoop doorhakken voor een reis in maart. Groepsreis en ik heb aangegeven interesse te hebben, wordt georganiseerd door een bekende. Een vriend van me zou misschien ook gaan, maar denkt nu dat hij niet gaat.
Het ene moment denk ik: Ik ga gewoon. Maar nu dacht ik ineens: die groep is zo oud... dan heb ik zelfs niemand om mee te stappen!
Het gaat om wat we overdag gaan zien... veel namelijk... maar t is toch leuk om minimaal 1 avond het nachtleven in te duiken.
Ik durf dat ook wel alleen, maar ben bang dat de groep dat niet goed vindt, als 1 vrouw alleen op stap gaat in een vreemd land.
Ik weet het niet.... ga even liggen, dan omkleden, opfrissen en weg. Mijn bed is een puinhoop trouwens, was kleding aan het uitzoeken. Ander plekje gebruiken nu maar even (had deze dip niet verwacht vanmiddag... anders had ik wel mijn bed vrij gehouden)
Ik heb even een energie-dip en kan even niet inhoudelijk reageren. Maar sommige dingen KUNNEN niet. Iedereen te vriend houden bijvoorbeeld. Ik probeer dat meestal ook, maar sommigen hebben zelf het idee om vooral NIET bij je in de buurt te komen. Dan probeer je dus iets wat de ander tegenwerkt.
Kost energie, levert niets op, behalve frustratie.
Ben even helemaal op... ga even liggen.
Moet binnenkort de knoop doorhakken voor een reis in maart. Groepsreis en ik heb aangegeven interesse te hebben, wordt georganiseerd door een bekende. Een vriend van me zou misschien ook gaan, maar denkt nu dat hij niet gaat.
Het ene moment denk ik: Ik ga gewoon. Maar nu dacht ik ineens: die groep is zo oud... dan heb ik zelfs niemand om mee te stappen!
Het gaat om wat we overdag gaan zien... veel namelijk... maar t is toch leuk om minimaal 1 avond het nachtleven in te duiken.
Ik durf dat ook wel alleen, maar ben bang dat de groep dat niet goed vindt, als 1 vrouw alleen op stap gaat in een vreemd land.
Ik weet het niet.... ga even liggen, dan omkleden, opfrissen en weg. Mijn bed is een puinhoop trouwens, was kleding aan het uitzoeken. Ander plekje gebruiken nu maar even (had deze dip niet verwacht vanmiddag... anders had ik wel mijn bed vrij gehouden)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 3 november 2009 om 18:47
dinsdag 3 november 2009 om 22:03
Lieve Digi,
Ik zag dat je nog actief bent op viva en hopelijk lees je hier ook nog mee. Zo niet, praat ik even tegen mezelf.
Ik denk al een tijdje aan je. Ik hoop dat het goed met je gaat, met je planten, met je studie, met je mooie hakken en kokerrokken.
Nou goed, niks bijzonders te melden maar wilde je even laten weten dat ik af en toe aan je denk en je al het goede wens en je ook soms wel mis hier hoor! choco
Ik zag dat je nog actief bent op viva en hopelijk lees je hier ook nog mee. Zo niet, praat ik even tegen mezelf.
Ik denk al een tijdje aan je. Ik hoop dat het goed met je gaat, met je planten, met je studie, met je mooie hakken en kokerrokken.
Nou goed, niks bijzonders te melden maar wilde je even laten weten dat ik af en toe aan je denk en je al het goede wens en je ook soms wel mis hier hoor! choco
dinsdag 3 november 2009 om 23:04
Ik mis Digi ook!
Nog even voor Iris: Ik hoop dat het je de komende tijd gaat lukken om meer tevreden te zijn met jezelf zoals je BENT.
Niet hoe je zou willen zijn, hoe je wilt worden, hoe anderen je willen zien, maar hoe je bent.
Ik realiseer me nu dat ik ook heel lang 200 doelen voor ogen had zonder stil te staan bij het hier en nu en bij mezelf.
Ben nu redelijk tevreden. Zelfs zonder afgeronde studie, zonder huis en zonder auto. Had eigenlijk nooit gedacht dat ik in deze situatie happy zou kunnen zijn, jaren geleden.
(t Is een tussenstation, dat wel... als er geen uitzicht was op wat anders zou ik me er niet goed onder voelen waarschijnlijk)
Maar je kunt altijd 1000 dingen willen, en als je die hebt misschien weer 1000 andere dingen willen. Denk dat het ook heel belangrijk is om mensen in je omgeving te hebben die je waarderen zoals je bent. En als je anders bent dan anderen, is het soms moeilijk om die mensen te vinden.
En hoe minder aansluiting je hebt bij anderen (omdat het niet lukt.. heb ik ook gehad) hoe meer je kunt gaan malen in je eigen wereld, met eigen plannetjes en doelen en wensen, die soms realistisch zijn, maar soms ook niet.
Dit verhaal is niet speciaal tegen Iris... het borrelt gewoon in me op, ook als ik terugkijk op de tijd toen ik net studeerde. Ik had soms geen realiteitsgevoel meer, wilde soms zulke rare dingen. (Hing ook samen met slaaptekort en in een periode dat ik weinig at werd het nog erger.... dat waren wel triggers, maar anderen kunnen zonder die triggers ook hetzelfde hebben).
Anyway, ik had een fijne avond. Lieve mensen om me heen, intelligente mensen ook. (Ze bestaan nog )
Heb niet aan mijn overhoop gegooide kledingkast gedacht en zelfs niet aan het forum. Kun je nagaan
Nog even voor Iris: Ik hoop dat het je de komende tijd gaat lukken om meer tevreden te zijn met jezelf zoals je BENT.
Niet hoe je zou willen zijn, hoe je wilt worden, hoe anderen je willen zien, maar hoe je bent.
Ik realiseer me nu dat ik ook heel lang 200 doelen voor ogen had zonder stil te staan bij het hier en nu en bij mezelf.
Ben nu redelijk tevreden. Zelfs zonder afgeronde studie, zonder huis en zonder auto. Had eigenlijk nooit gedacht dat ik in deze situatie happy zou kunnen zijn, jaren geleden.
(t Is een tussenstation, dat wel... als er geen uitzicht was op wat anders zou ik me er niet goed onder voelen waarschijnlijk)
Maar je kunt altijd 1000 dingen willen, en als je die hebt misschien weer 1000 andere dingen willen. Denk dat het ook heel belangrijk is om mensen in je omgeving te hebben die je waarderen zoals je bent. En als je anders bent dan anderen, is het soms moeilijk om die mensen te vinden.
En hoe minder aansluiting je hebt bij anderen (omdat het niet lukt.. heb ik ook gehad) hoe meer je kunt gaan malen in je eigen wereld, met eigen plannetjes en doelen en wensen, die soms realistisch zijn, maar soms ook niet.
Dit verhaal is niet speciaal tegen Iris... het borrelt gewoon in me op, ook als ik terugkijk op de tijd toen ik net studeerde. Ik had soms geen realiteitsgevoel meer, wilde soms zulke rare dingen. (Hing ook samen met slaaptekort en in een periode dat ik weinig at werd het nog erger.... dat waren wel triggers, maar anderen kunnen zonder die triggers ook hetzelfde hebben).
Anyway, ik had een fijne avond. Lieve mensen om me heen, intelligente mensen ook. (Ze bestaan nog )
Heb niet aan mijn overhoop gegooide kledingkast gedacht en zelfs niet aan het forum. Kun je nagaan
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 11:34
Ja ik weet wie er mee gaan. Vandaar juist mijn twijfel. Ze zijn over het algemeen oud, en t zijn geen mensen waar ik normaal mee om zou gaan.
De reisleider is wel heel leuk. Maar als ik ga zal ik een beetje het idee hebben alleen ergens op af te stappen, omdat ik de mensen nog niet echt ken.
Maar dat geeft niet, ik stap vaak alleen op dingen af.
De reisleider is wel heel leuk. Maar als ik ga zal ik een beetje het idee hebben alleen ergens op af te stappen, omdat ik de mensen nog niet echt ken.
Maar dat geeft niet, ik stap vaak alleen op dingen af.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 11:55
Ik denk nu trouwens dat ik wel mee ga. Ik wil niet vandaag al 'ja' roepen... volgens mij wordt er ook een plekje voor me vrij gehouden nu, al heb ik me niet definitief aangemeld.
En wat ik al zei (volgens mij in een ander topic) als het zou gaan om een reis met jongeren die ik nog niet kende, zou ik ook twijfels hebben. Wat als de groep niet leuk is... er allerlei loosers komen, etc.
Nu weet ik met wie ik ga - ook al ken ik ze nog niet zo goed - en als ik er vanuit ga dat ik op mezelf ben aangewezen kan het alleen maar meevallen als het wel 'klikt'.
Mijn gevaar is een beetje dat ik heel sociaal ga doen, maar daarbij mezelf uit het oog verlies. Dat heb ik soms, gezellig praten met iedereen, luisteren naar iedereen, maar aan het einde van de dag is Moonlight doodop want ze heeft niet aan zichzelf gedacht.
Dat... een beetje. Vandaar dat ik denk dat boeken en MP3-speler heel belangrijk zijn. Evenals een schriftje en een pen.
Ik hoop dat mensen kunnen respecteren dat ik soms gewoon alleen wil zijn en NIET met ze wil praten. Maar desnoods zeg ik dat gewoon.... zo ben ik dan ook wel weer.
Leuk dat je eens een groepsreis gedaan hebt LA. Hoe lang was je?
En wat ik al zei (volgens mij in een ander topic) als het zou gaan om een reis met jongeren die ik nog niet kende, zou ik ook twijfels hebben. Wat als de groep niet leuk is... er allerlei loosers komen, etc.
Nu weet ik met wie ik ga - ook al ken ik ze nog niet zo goed - en als ik er vanuit ga dat ik op mezelf ben aangewezen kan het alleen maar meevallen als het wel 'klikt'.
Mijn gevaar is een beetje dat ik heel sociaal ga doen, maar daarbij mezelf uit het oog verlies. Dat heb ik soms, gezellig praten met iedereen, luisteren naar iedereen, maar aan het einde van de dag is Moonlight doodop want ze heeft niet aan zichzelf gedacht.
Dat... een beetje. Vandaar dat ik denk dat boeken en MP3-speler heel belangrijk zijn. Evenals een schriftje en een pen.
Ik hoop dat mensen kunnen respecteren dat ik soms gewoon alleen wil zijn en NIET met ze wil praten. Maar desnoods zeg ik dat gewoon.... zo ben ik dan ook wel weer.
Leuk dat je eens een groepsreis gedaan hebt LA. Hoe lang was je?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 12:07
Stoere beslissing moon, ik vind ook dat je heel goed weet van jezelf wat je aan kan en wat niet, je kunt op jezelf vertrouwen zeg maar.
Ik ben een keer ruim 3 weken naar een land in Afrika geweest, daar was het niet veilig genoeg om als blanke alleen te reizen, vandaar dat we met een groepsreis zijn meegeweest.
Ik vond het mooi en bijzonder, maar ik reis liever in Azie of europa, daar voel ik me prettiger, en kun je gewoon met een ticket en een rugzak op reis
Ik ben een keer ruim 3 weken naar een land in Afrika geweest, daar was het niet veilig genoeg om als blanke alleen te reizen, vandaar dat we met een groepsreis zijn meegeweest.
Ik vond het mooi en bijzonder, maar ik reis liever in Azie of europa, daar voel ik me prettiger, en kun je gewoon met een ticket en een rugzak op reis
woensdag 4 november 2009 om 12:40
Ahum omdat het topic van choco een beetje vol raakt even hier een reactie.
@ moon
Wat een verhaal, ik vind het echt belachelijk hoe je ouders je op je 22ste in je eentje zo'n treinreis hebben laten maken, en dan ook nog een broertje bij je van 12. Ik zou dat echt niet kunnen op m'n 22ste, en vraag me af of ik dat nu zelfs in m'n eentje zou kunnen en willen.
Wat zul jij je daar ellendig gevoeld hebben.
Maar waarom heeft je oudere broer dan zo raar gereageerd? Heb je dat ooit nog gevraagd of heb je het er maar niet meer over gehad?
Ik kan me toch voorstellen dat je dit een keer wilt uitpraten, vooral omdat het voor jou de aanleiding is geweest tot veel meer ellende.
Maar wat ik uit jouw verhalen begrijp is dat jullie thuis niet echte 'praters' zijn.
@ moon
Wat een verhaal, ik vind het echt belachelijk hoe je ouders je op je 22ste in je eentje zo'n treinreis hebben laten maken, en dan ook nog een broertje bij je van 12. Ik zou dat echt niet kunnen op m'n 22ste, en vraag me af of ik dat nu zelfs in m'n eentje zou kunnen en willen.
Wat zul jij je daar ellendig gevoeld hebben.
Maar waarom heeft je oudere broer dan zo raar gereageerd? Heb je dat ooit nog gevraagd of heb je het er maar niet meer over gehad?
Ik kan me toch voorstellen dat je dit een keer wilt uitpraten, vooral omdat het voor jou de aanleiding is geweest tot veel meer ellende.
Maar wat ik uit jouw verhalen begrijp is dat jullie thuis niet echte 'praters' zijn.
woensdag 4 november 2009 om 12:45
Toch nog even een aanvulling met wat advies.
Ik ken je natuurlijk niet goed, maar volgens mij moet je eerst je leven wat verder op orde krijgen.
Een beetje zoals de psychiater bij mij wil, eerst de stress weg en dan aan het werk.
Volgens mij ben je al heel erg ver, en heb je de 'kracht' om de rest ook te regelen. Bijvoorbeeld op vakantie gaan en dan op tijd je even terug trekken, straks op zoek naar eigen woonruimte etc,
Pas als je dat allemaal hebt geregeld en op jezelf woont etc kun je misschien een keer met je broer of moeder gaan praten.
Vooral omdat het de aanleiding is geweest waardoor je bent opgenomen, kan het heel heftig voor je zijn,
Nouja pas goed op jezelf wil ik dus zeggen
Ik ken je natuurlijk niet goed, maar volgens mij moet je eerst je leven wat verder op orde krijgen.
Een beetje zoals de psychiater bij mij wil, eerst de stress weg en dan aan het werk.
Volgens mij ben je al heel erg ver, en heb je de 'kracht' om de rest ook te regelen. Bijvoorbeeld op vakantie gaan en dan op tijd je even terug trekken, straks op zoek naar eigen woonruimte etc,
Pas als je dat allemaal hebt geregeld en op jezelf woont etc kun je misschien een keer met je broer of moeder gaan praten.
Vooral omdat het de aanleiding is geweest waardoor je bent opgenomen, kan het heel heftig voor je zijn,
Nouja pas goed op jezelf wil ik dus zeggen
