Relaties
alle pijlers
Zo makkelijk gezegd! Maar zooo moeilijk!
dinsdag 10 november 2009 om 15:55
Pfff... Ik weet niet of dit het beste onder Relaties of Psyche past, maar ik zet het maar even hier neer. Ik ben in het verleden wel eens hier geweest, maar weet niet of ik mijn bericht ergens aan kon hangen. Ik heb het even heel moeilijk nu, en ik moet dit even kwijt.
Na een paar vervelende ervaringen op relatie gebied en daarna 3 jaar even alleen.. ben ik nu ruim een jaar geleden per ongeluk een leuke man tegen gekomen op het internet. Ik durfde eigenlijk niks te voelen en al helemaal geen relatie meer aan te gaan... maar uiteindelijk wilde ik hem dan toch ontmoeten. Het was een leuke en fijne ontmoeting, en zo begon een nieuw hoofdstuk in mijn leven.
Hij is vrij snel bij mij komen wonen (door omstandigheden).
Maar het geluk duurde helaas niet lang, want hij kreeg last van zijn bagage. Met name van zijn laatste relatie.
Mijn inziens heb ik hem alle ruimte gegeven (voor zover dat kon) om dat een plaatsje te geven en hem in alles gesteund en geholpen om hier samen een nieuwe start te maken.
Ik ben een prater, hij niet. Ik pak alle hulp aan die ik kan krijgen als ik die nodig heb, hij wil alles zelf doen. De communicatie werd steeds slechter, en soms was er gewoon dagen geen communicatie. Als ik een gesprek aan wilde gaan viel dat vaak verkeerd en liep hij weg. Hij stapte dan in zijn auto om wat te gaan rijden zodat hij de dingen wat kon laten bezinken. Tot 5 keer toe heeft hij zelfs zijn spullen gepakt en is vertrokken. Soms heeft hij me zelfs bij beide acties het gevoel gegeven dat hij zichzelf iets ging aandoen. Uren later staat hij dan ineens weer binnen. Helemaal uitgeleefd of onder de modder. Nooit zal hij dan zeggen waar hij was. Dat ik me die uren verschrikkelijke zorgen heb gemaakt, is voor hem op dat moment niet belangrijk. Communicatie is voor hem zwijgen of de zaak verdraaien... of gewoon enorme ruzie maken tot ik helemaal overstuur naar bed ga, en de volgende morgen op staan alsof er niks aan de hand was. Ik begrijp dat niet en ik kan dat niet. Het een nachtje laten bekoelen en bezinken is niet zo gek veel mis mee. Maar het er vervolgens niet meer over hebben... dat kan ik niet. Dit soort dingen moet je uitpraten. Maar ook dat hoeft voor hem niet. Elk gesprek MOET en ZAL uitlopen op een discussie, en hij heeft ALTIJD gelijk! OOK als hij het niet heeft. Een gesprek over een simpel iets van nu, resulteerd altijd in verwijten naar mij toe of hij begint weer over iets wat 3 maanden geleden aan de orde was. Het schiet dus niet op! Vragen hoe het was op mijn werk, of bij vrienden en/of familie is ook niet nodig. Zelfs als ik een examen, cursus, bezoek aan de dokter of zelfs een begrafenis heb is dat niet nodig. Dat is toch normaal dat je daar naar vraagt? Werk vinden hier viel en valt nog steeds niet mee voor hem. En als het lukt is het vaak maar voor een paar weken. Het zit hem niet mee, en dat vind ik ook heel vervelend voor hem. Ik hoopte dat dat hem zou helpen, maar sommige dingen kun je niet afdwingen he. Ik hoop al een jaar op beter in alle opzichten. Op een bepaald moment was ik ggewoon helemaal op en leeg... met het gevolg dat het met mezelf op het werk ook niet goed ging. Ik heb een verantwoordelijke baan, met veel collega's en contacten in het buitenland. Dus ik moet me wel degelijk kunnen concentreren daar. En dan altijd dat rare gevoel als ik naar huis ging. Wat staat me nou weer te wachten als ik de deur open doe? Dit kon zo niet langer. Ik ben naar mijn huisarts gegaan en vervolgens verder naar Maatschappelijk Werk. Voordat ik daar eens terecht kon, had ik mezelf al een beetje bij elkaar geraapt. Maar doordat ik in een cirkel zit, is alle hulp welkom. Ik baal van mezelf omdat ik zoveel verandert ben in een jaar tijd. Ik wil mezelf weer terug! Ik ben nu 3 keer naar Maatschappelijk Werk geweest. Ik voel me er opzich wel goed bij, maar zoals zij de laatste keer ook tegen mij zei: Mijn thuissituatie is voor een groot deel de oorzaak van mijn problemen. Zolang die niet wijzigd, zal ik zelf ook niet veranderen.
Ik weet het wel! Hij moet gewoon weg! Maar zo makkelijk is het allemaal niet. Hij is met bijna niks bij mij gekomen... en heeft nu helemaal niks meer. Geen geld, geen werk, geen hond en geen auto. Waar moet hij dan heen? Je gooit iemand toch zomaar niet de straat op?? Dit is waar ik hulp bij nodig had. Dat het een grote teleurstelling is dat het zo allemaal is gelopen en moet eindigen is wel heel erg moeilijk.
Iemand zo de straat op gooien zonder iets gaat zoooooo tegen mijn gevoel in. Zo ga je toch niet met mensen om? Ik moet nu wel, maar ik denk dat ik daar niet mee kan leven. Maar het is wel beter voor me. Maar ik heb dan eindelijk toch stappen ondernomen door hem een ultimatum te stellen. Die werd uiteraard niet goed ontvangen, maar die discussie wilde ik niet meer aan gaan. De afgelopen tijd was het vrij rustig. Ik ging m'n eigen weg... en hij de zijne. Zijn laatste week is inmiddels ingegaan en afgelopen weekend wilde hij daar nog op terug komen. Dat is weer uit de hand gelopen. De vuilnisbak heeft heel de keuken gezien en hij heeft me laten weten dat als ik niks aan mijn ultimatum wilde veranderen, ik volgende week politie aan mijn deur kon verwachten. Ik kan dit niet! Ik ben hier niet sterk genoeg voor! Als hij zichzelf wat aan doet, laat hij daar mij mee achter. Ik vind dit zooo moeilijk! Ik heb dit nooit gewild. Ik heb nog even contact opgenomen met MW en daar kan ik vrijdagmorgen nog even terecht. Ik hoop dat ik voet bij stuk kan houden en dat ik het ga redden allemaal.
Iemand hier ooit in deze positie gezeten? Heb je uberhaupt ooit iemand buiten moeten zetten?
Ik ga nog even wat werk afmaken en dan naar huis.
Bedankt voor het lezen..
Yv
Na een paar vervelende ervaringen op relatie gebied en daarna 3 jaar even alleen.. ben ik nu ruim een jaar geleden per ongeluk een leuke man tegen gekomen op het internet. Ik durfde eigenlijk niks te voelen en al helemaal geen relatie meer aan te gaan... maar uiteindelijk wilde ik hem dan toch ontmoeten. Het was een leuke en fijne ontmoeting, en zo begon een nieuw hoofdstuk in mijn leven.
Hij is vrij snel bij mij komen wonen (door omstandigheden).
Maar het geluk duurde helaas niet lang, want hij kreeg last van zijn bagage. Met name van zijn laatste relatie.
Mijn inziens heb ik hem alle ruimte gegeven (voor zover dat kon) om dat een plaatsje te geven en hem in alles gesteund en geholpen om hier samen een nieuwe start te maken.
Ik ben een prater, hij niet. Ik pak alle hulp aan die ik kan krijgen als ik die nodig heb, hij wil alles zelf doen. De communicatie werd steeds slechter, en soms was er gewoon dagen geen communicatie. Als ik een gesprek aan wilde gaan viel dat vaak verkeerd en liep hij weg. Hij stapte dan in zijn auto om wat te gaan rijden zodat hij de dingen wat kon laten bezinken. Tot 5 keer toe heeft hij zelfs zijn spullen gepakt en is vertrokken. Soms heeft hij me zelfs bij beide acties het gevoel gegeven dat hij zichzelf iets ging aandoen. Uren later staat hij dan ineens weer binnen. Helemaal uitgeleefd of onder de modder. Nooit zal hij dan zeggen waar hij was. Dat ik me die uren verschrikkelijke zorgen heb gemaakt, is voor hem op dat moment niet belangrijk. Communicatie is voor hem zwijgen of de zaak verdraaien... of gewoon enorme ruzie maken tot ik helemaal overstuur naar bed ga, en de volgende morgen op staan alsof er niks aan de hand was. Ik begrijp dat niet en ik kan dat niet. Het een nachtje laten bekoelen en bezinken is niet zo gek veel mis mee. Maar het er vervolgens niet meer over hebben... dat kan ik niet. Dit soort dingen moet je uitpraten. Maar ook dat hoeft voor hem niet. Elk gesprek MOET en ZAL uitlopen op een discussie, en hij heeft ALTIJD gelijk! OOK als hij het niet heeft. Een gesprek over een simpel iets van nu, resulteerd altijd in verwijten naar mij toe of hij begint weer over iets wat 3 maanden geleden aan de orde was. Het schiet dus niet op! Vragen hoe het was op mijn werk, of bij vrienden en/of familie is ook niet nodig. Zelfs als ik een examen, cursus, bezoek aan de dokter of zelfs een begrafenis heb is dat niet nodig. Dat is toch normaal dat je daar naar vraagt? Werk vinden hier viel en valt nog steeds niet mee voor hem. En als het lukt is het vaak maar voor een paar weken. Het zit hem niet mee, en dat vind ik ook heel vervelend voor hem. Ik hoopte dat dat hem zou helpen, maar sommige dingen kun je niet afdwingen he. Ik hoop al een jaar op beter in alle opzichten. Op een bepaald moment was ik ggewoon helemaal op en leeg... met het gevolg dat het met mezelf op het werk ook niet goed ging. Ik heb een verantwoordelijke baan, met veel collega's en contacten in het buitenland. Dus ik moet me wel degelijk kunnen concentreren daar. En dan altijd dat rare gevoel als ik naar huis ging. Wat staat me nou weer te wachten als ik de deur open doe? Dit kon zo niet langer. Ik ben naar mijn huisarts gegaan en vervolgens verder naar Maatschappelijk Werk. Voordat ik daar eens terecht kon, had ik mezelf al een beetje bij elkaar geraapt. Maar doordat ik in een cirkel zit, is alle hulp welkom. Ik baal van mezelf omdat ik zoveel verandert ben in een jaar tijd. Ik wil mezelf weer terug! Ik ben nu 3 keer naar Maatschappelijk Werk geweest. Ik voel me er opzich wel goed bij, maar zoals zij de laatste keer ook tegen mij zei: Mijn thuissituatie is voor een groot deel de oorzaak van mijn problemen. Zolang die niet wijzigd, zal ik zelf ook niet veranderen.
Ik weet het wel! Hij moet gewoon weg! Maar zo makkelijk is het allemaal niet. Hij is met bijna niks bij mij gekomen... en heeft nu helemaal niks meer. Geen geld, geen werk, geen hond en geen auto. Waar moet hij dan heen? Je gooit iemand toch zomaar niet de straat op?? Dit is waar ik hulp bij nodig had. Dat het een grote teleurstelling is dat het zo allemaal is gelopen en moet eindigen is wel heel erg moeilijk.
Iemand zo de straat op gooien zonder iets gaat zoooooo tegen mijn gevoel in. Zo ga je toch niet met mensen om? Ik moet nu wel, maar ik denk dat ik daar niet mee kan leven. Maar het is wel beter voor me. Maar ik heb dan eindelijk toch stappen ondernomen door hem een ultimatum te stellen. Die werd uiteraard niet goed ontvangen, maar die discussie wilde ik niet meer aan gaan. De afgelopen tijd was het vrij rustig. Ik ging m'n eigen weg... en hij de zijne. Zijn laatste week is inmiddels ingegaan en afgelopen weekend wilde hij daar nog op terug komen. Dat is weer uit de hand gelopen. De vuilnisbak heeft heel de keuken gezien en hij heeft me laten weten dat als ik niks aan mijn ultimatum wilde veranderen, ik volgende week politie aan mijn deur kon verwachten. Ik kan dit niet! Ik ben hier niet sterk genoeg voor! Als hij zichzelf wat aan doet, laat hij daar mij mee achter. Ik vind dit zooo moeilijk! Ik heb dit nooit gewild. Ik heb nog even contact opgenomen met MW en daar kan ik vrijdagmorgen nog even terecht. Ik hoop dat ik voet bij stuk kan houden en dat ik het ga redden allemaal.
Iemand hier ooit in deze positie gezeten? Heb je uberhaupt ooit iemand buiten moeten zetten?
Ik ga nog even wat werk afmaken en dan naar huis.
Bedankt voor het lezen..
Yv
dinsdag 10 november 2009 om 16:03
Hij heeft geen geld, geen werk.... geen leven? Is dus tijd dat hij daar iets aan doet ipv aan jou te hangen. Dat hij miserabel is is zijn probleem, niet dat van jou, maar hij hoeft je niet mee te trekken de ellende in. Hij onzegt jou jouw geluk door chanterende opmerkingen te maken. Het gaat hem waarschijnlijk niet eens om jou, maar om een invulling van z'n leven. Daar mag jij niet verantwoordelijk voor zijn. Ik vind het heel oneerlijk en ik denk dat je dan maar gewoon heel hard moet zijn, vecht je los van hem. Ik wil je ook even sterkte wensen, ik was wat snel en kort met m'n commentaar. Maar als ik de OP lees voel ik m'n bloed koken.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
dinsdag 10 november 2009 om 16:09
Jij had een eigen leven, komt een kerel tegen die je binnen no-time binnen haalt, hij verziekt de sfeer, loopt weg met communicatie en op het einde zeg je dat JIJ MW gaat opzoeken? Is het weleens in je opgekomen dat deze problemen niet aan jou liggen maar aan die kerel waar je pas een jaar een relatie mee hebt?
Mijn visie? Hij is met een hoop bagage gekomen, voegt geen lol toe aan jouw leven dus hij kan met zijn hele bagage weer vertrekken. Geef hem 10 euro mee voor de bus, kom zelf tot rust en leef je eigen leven weer.
Mijn visie? Hij is met een hoop bagage gekomen, voegt geen lol toe aan jouw leven dus hij kan met zijn hele bagage weer vertrekken. Geef hem 10 euro mee voor de bus, kom zelf tot rust en leef je eigen leven weer.
dinsdag 10 november 2009 om 16:10
In dit geval zou ik eigenlijk willen zeggen; jahoor, je kunt best iemand zomaar op straat zetten. Op den duur moet je voor jezelf kiezen. En als jij zegt dat je al een jaar (!!!!!!) wacht op beterschap, dan vind ik dat persoonlijk heel lang. Zeker met de omgangsvorm die jullie blijkbaar hebben.. Niet vragen hoe het gaat, de prullebak heel de keuken laten zien (?!?!) niet echt normaal hoor!
Maar goed, ik zit op een afstand op mn computertje dit te typen en jij zit er middenin, dus misschien kan je er niets mee?
Maar goed, ik zit op een afstand op mn computertje dit te typen en jij zit er middenin, dus misschien kan je er niets mee?
dinsdag 10 november 2009 om 16:12
Jahoor, mijn ex en ik hebben weleens een vriend op straat gezet die tijdelijk bij ons woonde omdat hij niets anders had. Hij hield zich niet aan de afspraken (werk zoeken en een woning zoeken), en na een paar maanden was de maat vol en hebben we hem 1 weekend de tijd gegeven om te verhuizen. Hij kon ook nergens naar toe, maar daar had hij vantevoren maar over na moeten denken.
Er wordt verschrikkelijk misbruik van je gemaakt, en bovendien probeert hij je een schuldgevoel op te leggen mocht het onverhoopt met hem mis aflopen.
Kortom... hij houdt totaal geen rekening met jou, dus andersom zou je dat ook echt niet (meer) moeten doen.
Heel jammer voor hem, maar jij gaat voor!
Er wordt verschrikkelijk misbruik van je gemaakt, en bovendien probeert hij je een schuldgevoel op te leggen mocht het onverhoopt met hem mis aflopen.
Kortom... hij houdt totaal geen rekening met jou, dus andersom zou je dat ook echt niet (meer) moeten doen.
Heel jammer voor hem, maar jij gaat voor!
dinsdag 10 november 2009 om 16:19
Yv, het is toch geen doen dat je er tegenop zit om naar huis te gaan?! Het is jouw huis! En het is jouw leven. Hij had al problemen toen hij bij jou kwam, nu heeft hij er meer en nog erger: jjj ook. Hij is verantwoordelijk voor zijn leven, jij voor jou leven. Ik vind het goed dat je contact opgenomen hebt met het MW. Maar jou hulpvraag heeft eigenlijk alleen maar betrekking tot hem. Ik zou dat dan ook bespreken bij het MW, vraag of zij weten waar hij terecht kan als je hem eruit stuurt. Want dat moet je doen, dat ben je aan jezelf verplicht. Vraag of hij bij een volgend MW-afpsraak aanwezig kan zijn en laat dat een sturend gesprek zijn.
dinsdag 10 november 2009 om 16:42
dinsdag 10 november 2009 om 16:56
dinsdag 10 november 2009 om 17:11
Hij gebruikt je, maakt misbruik van de situatie, praat je een schuldgevoel aan en laat zo te horen ook jouw spullen niet heel...
Trap hem alsjeblieft je huis uit, hij heeft daar echt niets meer te zoeken. Dan heeft hij maar niets, jammer dan, zijn probleem, daar had hij eerder over na moeten denken.
Sterkte!
Trap hem alsjeblieft je huis uit, hij heeft daar echt niets meer te zoeken. Dan heeft hij maar niets, jammer dan, zijn probleem, daar had hij eerder over na moeten denken.
Sterkte!
dinsdag 10 november 2009 om 17:18
Wat een rotsituatie. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is om door te zetten. Maar echt doen hoor. Het zal lastig en moeilijk zijn in het begin, maar zodra je het hebt verwerkt en je leven weer op de rit, zul je zo blij zijn dat je hebt doorgezet.
Mijn ex had gelukkig wel werk en een huis, maar geen vrienden en weinig familie en daar ook nog een slecht contact mee en ik dacht als ik er een punt achter zit, is ie helemaal alleen op de wereld. Maar ik weet nu, dat doet ie dan wel zelf. En daarvoor was zijn leven niet veel anders, dus mooi laten gaan.
Maar goed, dit soort dingen zijn nooit leuk. Heel veel sterkte!
Mijn ex had gelukkig wel werk en een huis, maar geen vrienden en weinig familie en daar ook nog een slecht contact mee en ik dacht als ik er een punt achter zit, is ie helemaal alleen op de wereld. Maar ik weet nu, dat doet ie dan wel zelf. En daarvoor was zijn leven niet veel anders, dus mooi laten gaan.
Maar goed, dit soort dingen zijn nooit leuk. Heel veel sterkte!
dinsdag 10 november 2009 om 18:03
Allereerst lijkt het me verstandig dat je weer met beide benen op de grond komt te staan. Ondanks al dit melodramatisch gedoe tussen jullie is dit niets anders dan het verbreken van een relatie tussen twee volwassen mensen. Dat overkomt jaarlijks meer dan honderdduizend anderen in dit land. Héél vervelend, soms pijnlijk, maar doorgaans geen reden om zo'n drama te schoppen.
Waar hij naartoe moet als jij hem de deur uitzet? Naar de crisisopvang, een familielid, een vriend of een (ex-)collega. Precies, nét als die al anderen. En vervolgens moet hij zorgen dat hij werk krijgt, woonruimte vindt en zichzelf in leven houdt. Net als al die andere mensen, inderdaad. Zo te horen zal het er vermoedelijk op neer komen dat hij zal proberen via Internet een ander te vinden die jouw moederlijke plek wil innemen, maar hé, dat is niet jouw probleem. Je bewijst jezelf en hem op de korte en lange termijn een dienst door hem nu eindelijk als volwassenen man te gaan behandelen en hem desnoods buiten de deur te zetten.
Waar hij naartoe moet als jij hem de deur uitzet? Naar de crisisopvang, een familielid, een vriend of een (ex-)collega. Precies, nét als die al anderen. En vervolgens moet hij zorgen dat hij werk krijgt, woonruimte vindt en zichzelf in leven houdt. Net als al die andere mensen, inderdaad. Zo te horen zal het er vermoedelijk op neer komen dat hij zal proberen via Internet een ander te vinden die jouw moederlijke plek wil innemen, maar hé, dat is niet jouw probleem. Je bewijst jezelf en hem op de korte en lange termijn een dienst door hem nu eindelijk als volwassenen man te gaan behandelen en hem desnoods buiten de deur te zetten.
dinsdag 10 november 2009 om 18:33
Ze hebben allemaal gelijk
Als het moet breng je zijn spullen naar een opslag en verander je de sloten....
Soms is het beste wat je voor iemand kan doen niks doen.
Dan worden ze misschien nog gemotiveerd om zelf maar eens iets te proberen...
Dit is overigens nooit een gelijkwaardige relatie geweest lijkt me, kijk uit dat dit je niet weer overkomt in een volgende relatie. Ga vooral door met werken aan jezelf, het is echt super dat je hulp hebt gezocht.
Als het moet breng je zijn spullen naar een opslag en verander je de sloten....
Soms is het beste wat je voor iemand kan doen niks doen.
Dan worden ze misschien nog gemotiveerd om zelf maar eens iets te proberen...
Dit is overigens nooit een gelijkwaardige relatie geweest lijkt me, kijk uit dat dit je niet weer overkomt in een volgende relatie. Ga vooral door met werken aan jezelf, het is echt super dat je hulp hebt gezocht.
dinsdag 10 november 2009 om 18:46
Ik snap je dilemma heel goed, het gevoel van : wat nou als hij zichzelf inderdaad iets aandoet, en die politie komt ook echt aan je deur, wat dan?
Lieve meid, dan wordt je heel erg beschadigd en dan zal je er best een tijd over doen dat een plek te geven. Maar laten we eerlijk zijn, je wordt NU ook al beschadigd (door hem te laten blijven beschadig je ook jezelf) en hoe langer dit duurt hoe langer het straks duurt ook dat een plekje te geven...
Wat ik bedoel is dat je one way or the other, een rottijd tegemoet gaat, maar probeer dan dat pad te kiezen wat het voor JOU korter maakt, die rottijd. Want jij bent voor JOU verantwoordelijk en niet voor hem.
Zelfs al hadden jullie geen relatie, dan nog is het niet normaal hoe ondankbaar hij omgaat met jou manier van hem opvangen en je gastvrijheid, dus dit heerschap verdiend in die zin sowieso niet de schoonheidsprijs.
Sterkte. Ik ga duimen dat je voet bij stuk houdt, maak van zijn probleem niet (meer) de jouwe.
Lieve meid, dan wordt je heel erg beschadigd en dan zal je er best een tijd over doen dat een plek te geven. Maar laten we eerlijk zijn, je wordt NU ook al beschadigd (door hem te laten blijven beschadig je ook jezelf) en hoe langer dit duurt hoe langer het straks duurt ook dat een plekje te geven...
Wat ik bedoel is dat je one way or the other, een rottijd tegemoet gaat, maar probeer dan dat pad te kiezen wat het voor JOU korter maakt, die rottijd. Want jij bent voor JOU verantwoordelijk en niet voor hem.
Zelfs al hadden jullie geen relatie, dan nog is het niet normaal hoe ondankbaar hij omgaat met jou manier van hem opvangen en je gastvrijheid, dus dit heerschap verdiend in die zin sowieso niet de schoonheidsprijs.
Sterkte. Ik ga duimen dat je voet bij stuk houdt, maak van zijn probleem niet (meer) de jouwe.
dinsdag 10 november 2009 om 19:19
quote:Digitalis schreef op 10 november 2009 @ 18:50:
Onder de modder? Is 'ie gaan worstelen met varkens of gaat 'ie vrouwen vermoorden en begraven?
Verder eens met Wuiles.
Of hij heeft melodramatisch liggen huilen in het bos, dat kan ook nog.
Verder eens met iedereen hier. Zet hem er uit, hij maakt hartstikke misbruik van je.
Onder de modder? Is 'ie gaan worstelen met varkens of gaat 'ie vrouwen vermoorden en begraven?
Verder eens met Wuiles.
Of hij heeft melodramatisch liggen huilen in het bos, dat kan ook nog.
Verder eens met iedereen hier. Zet hem er uit, hij maakt hartstikke misbruik van je.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
woensdag 11 november 2009 om 09:42
Zo! Wat veel berichten zeg! Dank jullie wel voor de ondersteuning.
Jullie hebben allemaal gelijk! Dat weet ik. Ik wordt zowiezo niet met respect behandeld, en ik heb het geestelijk en lichamelijk heel hard nodig dat hij weg gaat. Weer terug rust vanbinnen. En dat het niet mijn probleem is waar hij naar toe moet, is ook waar. Ik heb een paar vrienden, ik heb broers en ik heb ouders waar ik altijd bij terecht zou kunnen in moeilijke tijden. Sociale contacten heeft hij niet, want dat hoeft voor hem niet. En het contact met zijn familie heeft hij ook zelf verbroken. Dus dat is allemaal niet mijn probleem.
Er wordt een psychologisch spel met me gespeeld, en dat vind ik zo moeilijk. De afgelopen dagen wordt dat steeds meer en meer duidelijk. Ik weet alleen niet of ik het redt om dit vol te houden. Ik moet het wel vol houden, want anders stel ik het allemaal alleen maar uit en wordt het alleen maar moeilijker.
Een paar mensen uit mijn buurt, m'n vader en een vriend kan ik bellen als het uit de hand gaat lopen. Zij weten hier van en staan voor me klaar. De sloten moet ik nog even regelen, maar ook daar was ik al mee bezig. Dus nadien komt het allemaal wel goed met me. Het is dat weekend waar ik zo tegenop zie. Hij zal het uiterste uit de kan (mij) halen, want zoals hij me al zei: Hij heeft toch niks meer te verliezen. Ik MOET sterk zijn!
Bedankt voor jullie reacties en medeleven.
Yv
Jullie hebben allemaal gelijk! Dat weet ik. Ik wordt zowiezo niet met respect behandeld, en ik heb het geestelijk en lichamelijk heel hard nodig dat hij weg gaat. Weer terug rust vanbinnen. En dat het niet mijn probleem is waar hij naar toe moet, is ook waar. Ik heb een paar vrienden, ik heb broers en ik heb ouders waar ik altijd bij terecht zou kunnen in moeilijke tijden. Sociale contacten heeft hij niet, want dat hoeft voor hem niet. En het contact met zijn familie heeft hij ook zelf verbroken. Dus dat is allemaal niet mijn probleem.
Er wordt een psychologisch spel met me gespeeld, en dat vind ik zo moeilijk. De afgelopen dagen wordt dat steeds meer en meer duidelijk. Ik weet alleen niet of ik het redt om dit vol te houden. Ik moet het wel vol houden, want anders stel ik het allemaal alleen maar uit en wordt het alleen maar moeilijker.
Een paar mensen uit mijn buurt, m'n vader en een vriend kan ik bellen als het uit de hand gaat lopen. Zij weten hier van en staan voor me klaar. De sloten moet ik nog even regelen, maar ook daar was ik al mee bezig. Dus nadien komt het allemaal wel goed met me. Het is dat weekend waar ik zo tegenop zie. Hij zal het uiterste uit de kan (mij) halen, want zoals hij me al zei: Hij heeft toch niks meer te verliezen. Ik MOET sterk zijn!
Bedankt voor jullie reacties en medeleven.
Yv
woensdag 11 november 2009 om 09:45
Wacht tot hij vrijdag of zaterdag de deur uitgaat, verander met behulp van je vader de sloten en ga vervolgens bij je vader logeren van het weekend. Maandagavond uit je werk vandaan in gezelschap naar huis, deur op slot en je melden op het Vivaforum 
.
Succes, hou in je achterhoofd...wat ik ook doe, nu of later, makkelijk zal het niet zijn, maar je kunt het wel!
.Succes, hou in je achterhoofd...wat ik ook doe, nu of later, makkelijk zal het niet zijn, maar je kunt het wel!
