Relaties
alle pijlers
Vriend claimt en heeft veel aandacht nodig
maandag 16 november 2009 om 12:41
Hi,
ik ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft. Een onzekere vriend die je heel erg claimt, dagen mokt als je gaat stappen of bent wezen stappen en het nooit eerlijk toegeeft! Altijd maar moeten vragen; wat is er? En altijd maar het antwoord krijgen; niks.
Nu op dit moment is mijn aantrekkingskracht na een jaar samenwonen zoveel minder geworden, ik fantaseer over elke man behalve hem. En voel me er enorm schuldig over.
Tegelijk twijfel ik of ik mijn relatie moet beindigen of niet omdat hij wel heel lief is, althans dat was hij in het begin. De laatste weken/maanden mokt hij heel vaak, en kan dan opeens een dag of een paar dagen weer heel lief zijn zoals hij was. Maar dit hangt natuurlijk samen met het feit of ik wel of niet veel voor mezelf doe. Het voelt alsof ik hem non stop aandacht moet geven, en al een avondje achter de pc zitten en met vriendinnen bellen kan hem al laten mokken.
Heeft iemand hier ervaring mee?
ik ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft. Een onzekere vriend die je heel erg claimt, dagen mokt als je gaat stappen of bent wezen stappen en het nooit eerlijk toegeeft! Altijd maar moeten vragen; wat is er? En altijd maar het antwoord krijgen; niks.
Nu op dit moment is mijn aantrekkingskracht na een jaar samenwonen zoveel minder geworden, ik fantaseer over elke man behalve hem. En voel me er enorm schuldig over.
Tegelijk twijfel ik of ik mijn relatie moet beindigen of niet omdat hij wel heel lief is, althans dat was hij in het begin. De laatste weken/maanden mokt hij heel vaak, en kan dan opeens een dag of een paar dagen weer heel lief zijn zoals hij was. Maar dit hangt natuurlijk samen met het feit of ik wel of niet veel voor mezelf doe. Het voelt alsof ik hem non stop aandacht moet geven, en al een avondje achter de pc zitten en met vriendinnen bellen kan hem al laten mokken.
Heeft iemand hier ervaring mee?
maandag 16 november 2009 om 12:45
Goed met hem praten, zoek een compromis. Kijk of je naast je eigen leven nog aparte dingen met hem kan doen, zodat hij zich niet zo afgewezen voelt. Vraag hem mee met stappen. Er zijn tientalle oplossingen. Begin met praten.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 16 november 2009 om 12:50
Mijn zusje was getrouwd met zo'n man. Uiteindelijk kwam ze helemaal niet meer buiten de deur, om de onvermijdelijke ruzies te voorkomen. Goddank heeft ze een jaar geleden eindelijk het licht gezien; ze begint zelfs heel voorzichtig weer iets van een sociaal leven op te bouwen.
Ik zou ermee stoppen, Ezperanza, voor je je ernaar gaat voegen.
Ik zou ermee stoppen, Ezperanza, voor je je ernaar gaat voegen.
maandag 16 november 2009 om 12:59
dat claimen van hem is al moeilijk maar ik zou staaaapel gek worden van dat mokken! want als er iets killing is voor de sfeer in huis is het mokken wel, en dat is uiteindelijk killing voor je relatie.
misschien als hij er mee om zou leren gaan, zou het weer net als vroeger kunnen worden, maar dan moet hij wel hulp zoeken.
misschien als hij er mee om zou leren gaan, zou het weer net als vroeger kunnen worden, maar dan moet hij wel hulp zoeken.
maandag 16 november 2009 om 13:00
Ik hou niet zo van dat claimgedrag. Mijn huidige vriend heeft daar dan ook totaal geen last van (anders had ie heel snel kunnen wieberen).
Een ex-vriendje wel. We waren collega's (zagen elkaar elke dag op het werk) en we zagen elkaar 's avonds ook eigenlijk elke dag.
Toen ik één avond in de week iets anders wilde gaan doen, leek het huis te klein. Het ging om één avond!!!!!!
De relatie heeft niet erg lang meer geduurd (en die avond kwam er wel ).
Als ik jouw verhaal zo hoor dan zou ik allereerst bij mezelf te rade gaan of je überhaupt nog wel je relatie wilt redden. Ik heb namelijk het gevoel dat jij er al klaar mee bent en het liefst er gewoon uit wilt stappen.
Als je je relatie nog wel wilt redden moet je met hem eens het gesprek aangaan, vragen waarom hij je zo claimt. En dat dat voor jou allesbehalve prettig voelt.
Ik zou zelf gaan rennen... Want ik hou absoluut niet van zo'n claimend iemand....
Een ex-vriendje wel. We waren collega's (zagen elkaar elke dag op het werk) en we zagen elkaar 's avonds ook eigenlijk elke dag.
Toen ik één avond in de week iets anders wilde gaan doen, leek het huis te klein. Het ging om één avond!!!!!!
De relatie heeft niet erg lang meer geduurd (en die avond kwam er wel ).
Als ik jouw verhaal zo hoor dan zou ik allereerst bij mezelf te rade gaan of je überhaupt nog wel je relatie wilt redden. Ik heb namelijk het gevoel dat jij er al klaar mee bent en het liefst er gewoon uit wilt stappen.
Als je je relatie nog wel wilt redden moet je met hem eens het gesprek aangaan, vragen waarom hij je zo claimt. En dat dat voor jou allesbehalve prettig voelt.
Ik zou zelf gaan rennen... Want ik hou absoluut niet van zo'n claimend iemand....
maandag 16 november 2009 om 13:12
ik zou me afvragen of ik de relatie nog een kans wilde geven. Als dat antwoord ja zou zijn zou ik gaan zitten met vriend.
Vragen waarom hij zich zo verschrikkelijk aanstelt.
Maar dat wel doen in ik boodschappen. Ik vind het heel naar dat als ik de deur uit ga ik het gevoel krijg dat jij gaat lopen mokken. Je chagrijnig doet en dat een aantal dagen blijft.
Ik geloof niet dat onze relatie dat ten goede komt. Misschien is het handig als je zelf ook eens wat voor jezelf gaat doen.
Maar hem ook een kluif toewerpen in de zin van; misschien vind je het leuk om 1 avond in de week samen iets te gaan doen? Sporten/tv kijken of iets dergelijks?
Als het niet verbeterd en het claim gedrag blijft; RENNEN!!
Anders word je wereld kleiner en kleiner. En hem dat ook zeggen. Dat als het niet beter word je weggaat omdat je dit heel slecht trekt.
sterkte ermee
Vragen waarom hij zich zo verschrikkelijk aanstelt.
Maar dat wel doen in ik boodschappen. Ik vind het heel naar dat als ik de deur uit ga ik het gevoel krijg dat jij gaat lopen mokken. Je chagrijnig doet en dat een aantal dagen blijft.
Ik geloof niet dat onze relatie dat ten goede komt. Misschien is het handig als je zelf ook eens wat voor jezelf gaat doen.
Maar hem ook een kluif toewerpen in de zin van; misschien vind je het leuk om 1 avond in de week samen iets te gaan doen? Sporten/tv kijken of iets dergelijks?
Als het niet verbeterd en het claim gedrag blijft; RENNEN!!
Anders word je wereld kleiner en kleiner. En hem dat ook zeggen. Dat als het niet beter word je weggaat omdat je dit heel slecht trekt.
sterkte ermee
maandag 16 november 2009 om 13:17
Ik was heel lang geleden zo'n ontevreden vriendje. Vriendin hield van stappen en het uitgaansleven hield van haar. Ik deed mijn best om er bij te horen maar ik paste niet zo in dat wereldje. Mijn vriendin deed ook niet al te veel moeite om me er bij te betrekken. Met als gevolg dat ik me terugtrok. Dat ging eerst prima, zij haar leven ik de mijne. Maar na een tijdje begon het te knagen. Stel het je eens voor. Je bent stapelverliefd maar op vrijdagavond is je vriendin steevast aan het stappen met een grote groep mannen die jou op z'n zachtst gezegd niet als concurrentie zien. Ik moet er nu om lachen, maar toen voelde ik me rot. Ik begon dus te mokken en te mokken. Die relatie heeft niet lang stand gehouden.
Dit soort dingen komen vaak van twee kanten. De onzekerheid van de partner en de onwil of het onvermogen van de andere kant om daar wat aan te doen.
Dit soort dingen komen vaak van twee kanten. De onzekerheid van de partner en de onwil of het onvermogen van de andere kant om daar wat aan te doen.
maandag 16 november 2009 om 13:21
De reden dat ik fantaseer lijkt juist door hem te komen, omdat ik het hiervoor NOOIT eerder zo erg had, bij geen enkele relatie. Natuurlijk zie je wel eens andere leuke mensen maar nooit zoveel als nu.
Vanaf het begin dat we samenwonen kan ik bijna nooit meer uitgaan. Dat praten heb ik ook geprobeerd, hij heeft een keer 3 weken gemokt, en elke keer als ik vroeg; wat is er? Dan reageerde hij met; niks. En dan na 3 weken zei hij; ik voel me gewoon down, en als ik dan weer vroeg maar waarom dan, en ga dan wat meer de deur uit dan vertelde hij weer niet waarom hij zich zo voelde. En toen ging ik me daardoor meer terugtrekken, mijn eigen ding doen, en werd het dus erger.
Overigens, hij is ook nog eens Italiaan en heeft maar 2 vrienden in Nederland..
Nu zei hij van de week, je geeft me te weinig aandacht, en omdat ik vrijdag een borrel met mn werk had en in de eerste plaats had gezegd iets met hem te gaan doen vond hij dat ik mijn werk belangrijker vond (en was hij dus ook weer 2 dagen aan het mokken). Maar ik doe bijna nooit wat, ik ga 1x in de 3 maanden uit! Ik was gewoon vergeten toen ik ja tegen hem had gezegd dat ik die borrel had, en het zelfs moest organiseren voor onze afdeling!!
Dezelfde avond dat hij zei dat ik mijn werk belangrijker vond zei hij ook dat we te weinig sex hebben, toen heb ik gezegd dat ik niet zo opgewonden raak van een man die alleen maar met een sip gezicht zit. Bovendien overdrijft hij want ik houd best van sex alleen hebben we verschillende werktijden, hij werkt nachtdiensten en kan dan om 12 uur 's nachts opeens zin hebben, tja als ik om 7 uur op moet staat mijn hoofd er niet echt naar.
Soms betrap ik hem er ook op dat als ik ben wezen stappen dat ie in mijn telefoon gaat kijken, en dan kom ik de woonkamer binnen en zeg ik hey wat doe je en zegt ie: oh gewoon foto's kijken. Terwijl die foto's ook op onze pc staan...?
Vanaf het begin dat we samenwonen kan ik bijna nooit meer uitgaan. Dat praten heb ik ook geprobeerd, hij heeft een keer 3 weken gemokt, en elke keer als ik vroeg; wat is er? Dan reageerde hij met; niks. En dan na 3 weken zei hij; ik voel me gewoon down, en als ik dan weer vroeg maar waarom dan, en ga dan wat meer de deur uit dan vertelde hij weer niet waarom hij zich zo voelde. En toen ging ik me daardoor meer terugtrekken, mijn eigen ding doen, en werd het dus erger.
Overigens, hij is ook nog eens Italiaan en heeft maar 2 vrienden in Nederland..
Nu zei hij van de week, je geeft me te weinig aandacht, en omdat ik vrijdag een borrel met mn werk had en in de eerste plaats had gezegd iets met hem te gaan doen vond hij dat ik mijn werk belangrijker vond (en was hij dus ook weer 2 dagen aan het mokken). Maar ik doe bijna nooit wat, ik ga 1x in de 3 maanden uit! Ik was gewoon vergeten toen ik ja tegen hem had gezegd dat ik die borrel had, en het zelfs moest organiseren voor onze afdeling!!
Dezelfde avond dat hij zei dat ik mijn werk belangrijker vond zei hij ook dat we te weinig sex hebben, toen heb ik gezegd dat ik niet zo opgewonden raak van een man die alleen maar met een sip gezicht zit. Bovendien overdrijft hij want ik houd best van sex alleen hebben we verschillende werktijden, hij werkt nachtdiensten en kan dan om 12 uur 's nachts opeens zin hebben, tja als ik om 7 uur op moet staat mijn hoofd er niet echt naar.
Soms betrap ik hem er ook op dat als ik ben wezen stappen dat ie in mijn telefoon gaat kijken, en dan kom ik de woonkamer binnen en zeg ik hey wat doe je en zegt ie: oh gewoon foto's kijken. Terwijl die foto's ook op onze pc staan...?
maandag 16 november 2009 om 13:27
Ik ken dit overigens wel. Mega vermoeiend.
Het geslagen hond syndroom, enorm in de slachtofferrol gaan zitten en dat nekt de relatie inderdaad enorm. Kreeg zelfs commentaar als ik tijdens feestjes te veel met zijn vrienden (ZIJN vrienden) stond te kletsen want dan gaf ik hem dus geen aandacht.
Mijn fout, achteraf (het is nu uit) is dat ik me veel te veel aan hem heb aangepast, dan beloon je fout gedrag als het ware: jij wilt uit, hij gaat mokken, jij past je aan en gaat niet uit.
Et voila, vicieuze circel...
Het geslagen hond syndroom, enorm in de slachtofferrol gaan zitten en dat nekt de relatie inderdaad enorm. Kreeg zelfs commentaar als ik tijdens feestjes te veel met zijn vrienden (ZIJN vrienden) stond te kletsen want dan gaf ik hem dus geen aandacht.
Mijn fout, achteraf (het is nu uit) is dat ik me veel te veel aan hem heb aangepast, dan beloon je fout gedrag als het ware: jij wilt uit, hij gaat mokken, jij past je aan en gaat niet uit.
Et voila, vicieuze circel...
