Relaties
alle pijlers
Help! Advies gevraagd...
dinsdag 17 november 2009 om 11:47
Hoi iedereen,
Zoals de titel al zegt, mijn vriend ziet het niet meer zitten.
Ik zal proberen een niet te lang verhaal neer te zetten...
Twee weken terug kwam ik thuis na een lange dag werk. Mijn vriend zag er wat somber uit.Toen ik vroeg wat er aan de hand was, kwam het eruit. Hij wil zijn hele leven wat hij samen met mij heeft opgebouwd achter zich laten en opnieuw beginnen. Hij wil naar een ander stad, een studie doen en ook geen relatie meer. Voor mij kwam dit nieuws als een klap aan. Ik kan het ook echt niet geloven. We zijn nu 11 jaar samen en nooit heeft hij iets van twijfel over onze relatie uitgesproken.
Nu is het ook nog zo dat hij sinds een jaar psychische problemen heeft(angststoornis en depressie). Hij gebruikt hiervoor AD(lexapro) en heeft cognitieve gedragstherapie. Misschien komt het vanuit mijn naiviteit, dat ik denk dat de medicatie invloed heeft op zijn denken. Sinds hij aan AD is, is zijn gedrag ook verandert. Het lijkt of hij wat grenzelozer is en af en toe ook irreel in zijn gedachten.
Afgelopen twee weken zijn we eigenlijk niet veel opgeschoten. Ik vind dat ik nog een kans moet krijgen om te kijken wat we samen kunnen doen. Hij twijfelt... Hij is bang dat het in de toekomst alsnog fout zou gaan.
Nu is mijn vraag eigenlijk, is dit voor iemand herkenbaar? Zou het de emdicatie kunnen zijn icm zijn twijfels. Of ben ik veel te vasthoudend en moet ik mij gewoon neerleggen bij zijn idee?
Ik weet het echt niet meer....
Jubelteen
Zoals de titel al zegt, mijn vriend ziet het niet meer zitten.
Ik zal proberen een niet te lang verhaal neer te zetten...
Twee weken terug kwam ik thuis na een lange dag werk. Mijn vriend zag er wat somber uit.Toen ik vroeg wat er aan de hand was, kwam het eruit. Hij wil zijn hele leven wat hij samen met mij heeft opgebouwd achter zich laten en opnieuw beginnen. Hij wil naar een ander stad, een studie doen en ook geen relatie meer. Voor mij kwam dit nieuws als een klap aan. Ik kan het ook echt niet geloven. We zijn nu 11 jaar samen en nooit heeft hij iets van twijfel over onze relatie uitgesproken.
Nu is het ook nog zo dat hij sinds een jaar psychische problemen heeft(angststoornis en depressie). Hij gebruikt hiervoor AD(lexapro) en heeft cognitieve gedragstherapie. Misschien komt het vanuit mijn naiviteit, dat ik denk dat de medicatie invloed heeft op zijn denken. Sinds hij aan AD is, is zijn gedrag ook verandert. Het lijkt of hij wat grenzelozer is en af en toe ook irreel in zijn gedachten.
Afgelopen twee weken zijn we eigenlijk niet veel opgeschoten. Ik vind dat ik nog een kans moet krijgen om te kijken wat we samen kunnen doen. Hij twijfelt... Hij is bang dat het in de toekomst alsnog fout zou gaan.
Nu is mijn vraag eigenlijk, is dit voor iemand herkenbaar? Zou het de emdicatie kunnen zijn icm zijn twijfels. Of ben ik veel te vasthoudend en moet ik mij gewoon neerleggen bij zijn idee?
Ik weet het echt niet meer....
Jubelteen
dinsdag 17 november 2009 om 11:58
Of het zijn werkelijke keuze is of deels ingegeven is door zijn problematiek en medicatie is moeilijk uit te maken denk ik. Ik kan je wel vertellen dat ik weleens AD heb gebruikt en daar geen irrationele beslissingen ging nemen maar dan kan hieronder even hard een reactie komen van iemand die dat wel had. Wel denk ik dat een relatie van 11 jaar misschien wel wat extra aandacht verdiend dan twee weekjes.
Is het niet een idee om contact op te nemen met zijn therapeut voor een relatiesessie of met wellicht een andere therapeut?
Is het niet een idee om contact op te nemen met zijn therapeut voor een relatiesessie of met wellicht een andere therapeut?
dinsdag 17 november 2009 om 11:58
Dat is het dus, we hebben nooit echt ruzie. Wel een heftig meningsverschil, maar echt ruzie niet. We laten elkaar ook erg vrij.
Hij kan zeker ook vanuit hier studeren, maar dan moet hij wel riezen. Wat zijn doel is in zijn leven weet hij niet. Het enige wat hij weet is dat hij iets speciaals wil doen en bijzonder wil zijn... Hij kan ook niet aangeven waarom hij geen relatie meer wil. Hij geeft iedere keer aan dat hij nog van mij houd en dat ik speciaal ben.
Hij kan zeker ook vanuit hier studeren, maar dan moet hij wel riezen. Wat zijn doel is in zijn leven weet hij niet. Het enige wat hij weet is dat hij iets speciaals wil doen en bijzonder wil zijn... Hij kan ook niet aangeven waarom hij geen relatie meer wil. Hij geeft iedere keer aan dat hij nog van mij houd en dat ik speciaal ben.
dinsdag 17 november 2009 om 12:04
zie je vaker gebeuren in een therapie. Zeker bij gedragstherapie, ander gedrag is heel normaal. Feit is wel dat voordat je vriend in therapie ging zijn leven werd beheerst door angst. Misschien is dat nu minder en durft hij meer voor zichzelf te kiezen. Misschien bleef hij in jullie relatie omdat hij dacht dat dit het hoogst haalbare was voor hem. laat hem maar en geef hem de kans om te ontdekken wat er te ontdekken valt als je je angsten onder controle hebt. Misschien komt hij erachter dat het met jou zo slecht nog niet was, misschien ook niet. Het is niet zo dat de medicijnen hem een ander persoon maken. Zijn stoornis maken hem een ander persoon
dinsdag 17 november 2009 om 12:13
Het eerste wat mij door het hoofd schiet als ik jouw verhaal lees, is dat je vriend zich mogelijk al een tijdje 'vast' voelt zitten in zijn leven. Hij heeft, al, 11 jaar een relatie met je. Wil eigenlijk wel studeren. Wil ergens anders gaan wonen. Kortom, hij is aan verandering toe. Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit vanuit de angststoornis en depresstie getriggerd wordt. Deze beide stoornissen maken je, naar mijn weten, eerder passief dan actief en hij wil juist actief stappen nemen om zijn leven anders te gaan indelen. Het lijkt mij eerder dat er een bepaalde onvrede nu uitkomt en dat hij nu wil gaan aanpakken.
Dat hij een relatiesessie voor jou wil doen is op zich wel een goed teken. Al heeft hij dan wellicht een ander doel. Hij heeft het wel voor je over. Er zijn helaas, plenty, mensen die dat niet voor hun partner over hebben. Ik zou je dus ook adviseren dat wel te doen als jij daar behoefte aan hebt. Het kan zaken verduidelijken en wellicht dat dit helpt elkaar en jullie zelf beter te begrijpen nu, nu het zo moeilijk is.
Ik wil je heel veel sterkte en wijsheid toewensen. Het is niet niks om deze boodschap totaal onverwacht na elf jaar te moeten behapstukken.
WZK
Dat hij een relatiesessie voor jou wil doen is op zich wel een goed teken. Al heeft hij dan wellicht een ander doel. Hij heeft het wel voor je over. Er zijn helaas, plenty, mensen die dat niet voor hun partner over hebben. Ik zou je dus ook adviseren dat wel te doen als jij daar behoefte aan hebt. Het kan zaken verduidelijken en wellicht dat dit helpt elkaar en jullie zelf beter te begrijpen nu, nu het zo moeilijk is.
Ik wil je heel veel sterkte en wijsheid toewensen. Het is niet niks om deze boodschap totaal onverwacht na elf jaar te moeten behapstukken.
WZK
dinsdag 17 november 2009 om 12:18
Meds:
Wat je verteld klopt ook.Hij durft nu meer voor zichzelf te kiezen en doet ook meer leuke dingen die hij voorheen nooit zou doen. Ik heb hem hierin ook nooit tegengehouden en zal zal ook niet snel doen. Ik vind echter wel dat dat dit wel een erg abrupt einde is van een relatie. Ik kan me ook voorstellen voor hem dat hij het gevoel heeft dat het nu nog kan voor dat hij te oud is. Maar ik ben bang dat hij nooit de rust gaat vinden die hij wil. Hij is een eeuwige twijfelaar. Over alles kan hij twijfelen en hij heeft het idee dat hij nooit de juiste beslissing maakt.
Wat je verteld klopt ook.Hij durft nu meer voor zichzelf te kiezen en doet ook meer leuke dingen die hij voorheen nooit zou doen. Ik heb hem hierin ook nooit tegengehouden en zal zal ook niet snel doen. Ik vind echter wel dat dat dit wel een erg abrupt einde is van een relatie. Ik kan me ook voorstellen voor hem dat hij het gevoel heeft dat het nu nog kan voor dat hij te oud is. Maar ik ben bang dat hij nooit de rust gaat vinden die hij wil. Hij is een eeuwige twijfelaar. Over alles kan hij twijfelen en hij heeft het idee dat hij nooit de juiste beslissing maakt.
dinsdag 17 november 2009 om 12:20
Beste Jubelteen,
Ik denk dat het nu geen zin heeft in ieder geval om op hem te duiken met je gevoel. Het komt waarschijnlijk niet aan. Als je het kan, kun je hem zeggen dat je hem zijn keuzevrijheid gunt en dat je tegelijkertijd graag met hem in contact wilt blijven om te kijken of jullie samen - na 11 jaar - toch nog steeds genoeg liefde hebben. Ondertussen is het belangrijk dat je hem dus niet blijft zeggen dat je het niet wilt opgeven, want dan zal hij ongetwijfeld het gevoel krijgen dat zijn keel wordt dichtgeknepen.
Maar dat moet je wel kunnen! En waarschijnlijk is het voor jezelf nu ook belangrijk om een bepaalde afstand van hem te nemen, terwijl je tegelijkertijd bedenkt of je van uit jezelf voor hem wilt blijven gaan. Lijkt me heel moeilijk, maar goed 11 jaar gooi je ook niet zomaar weg. Sterkte!
Ik denk dat het nu geen zin heeft in ieder geval om op hem te duiken met je gevoel. Het komt waarschijnlijk niet aan. Als je het kan, kun je hem zeggen dat je hem zijn keuzevrijheid gunt en dat je tegelijkertijd graag met hem in contact wilt blijven om te kijken of jullie samen - na 11 jaar - toch nog steeds genoeg liefde hebben. Ondertussen is het belangrijk dat je hem dus niet blijft zeggen dat je het niet wilt opgeven, want dan zal hij ongetwijfeld het gevoel krijgen dat zijn keel wordt dichtgeknepen.
Maar dat moet je wel kunnen! En waarschijnlijk is het voor jezelf nu ook belangrijk om een bepaalde afstand van hem te nemen, terwijl je tegelijkertijd bedenkt of je van uit jezelf voor hem wilt blijven gaan. Lijkt me heel moeilijk, maar goed 11 jaar gooi je ook niet zomaar weg. Sterkte!
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 12:21
Ik zou hem iets serieuzer nemen als ik jou was. Je lijkt het nu af te doen met 'hij ziet de dingen niet helder' en daarmee zet je hem behoorlijk buiten spel lijkt me. Hij is hard aan het knokken om zijn leven weer op de rails te krijgen en helaas kan dat ook inhouden dat hij dat zónder jou gaat doen. Het klinkt me niet heel raar in de oren, hij heeft al sinds zijn puberteit een relatie met je, wie weet hoelang hij eigenlijk al ontevreden is.
Samen een therapiesessie doen lijkt me een goed plan, maar neem zijn keus wél serieus. Hij is een volwassen vent en doet zo te lezen hard zijn best om boven zijn klachten te staan.
Samen een therapiesessie doen lijkt me een goed plan, maar neem zijn keus wél serieus. Hij is een volwassen vent en doet zo te lezen hard zijn best om boven zijn klachten te staan.
dinsdag 17 november 2009 om 12:29
Ik neem zijn beslissing juist serieus. Ik weet hoe hij in elkaar steekt. Hij weet ook dat ik hem serieus neem.
Voor mij is alleen de hoop dat er nog iets kan veranderen als hij zijn medicatie afbouwt dat er dan iets in zijn gedachten verandert. Ik weet ook dat het klinkt of ik hem niet serieus neem, maar het is puur voor mezelf als een soort van houvast.
Hoe gek het ook allemaal mag klinken....
Voor mij is alleen de hoop dat er nog iets kan veranderen als hij zijn medicatie afbouwt dat er dan iets in zijn gedachten verandert. Ik weet ook dat het klinkt of ik hem niet serieus neem, maar het is puur voor mezelf als een soort van houvast.
Hoe gek het ook allemaal mag klinken....
dinsdag 17 november 2009 om 12:46
Het kan best zijn dat het met zijn medicijnen te maken heeft, maar ook mensen die niet aan medicijnen zitten kunnen plotseling gedragsveranderingen vertonen dus daar zou ik me niet op blind staren... Als jij duidelijk bent geweest dat jij niet wil dat jullie relatie over is dan is dat voldoende, je hoeft niet bang te zijn dat het jouw schuld is omdat je hem hebt laten gaan. In een relatie moeten er twee willen. De kans is best aanwezig dat hij spijt krijgt als hij geen dagelijkse dosis jubelteen meer heeft....
Soms is liefhebben loslaten, maar dan ook voor t echie he, dus leef wel door en ga niet jouw leven in de pauzestand zetten...
Soms is liefhebben loslaten, maar dan ook voor t echie he, dus leef wel door en ga niet jouw leven in de pauzestand zetten...
dinsdag 17 november 2009 om 12:50
Misschien heb ik het onduidelijk verwoord. Wat ik bedoel is dat ik hem heel serieus neem ,maar voor mij(dus niet voor hem) de houvast is dat er misschien iets veranderd door de medicatie. Ik weet dat dit niet zal gebeuren, maar het is een houvast. een desperate manier om ergens mee om te gaan.Voor mij is de klap zo hard gekomen. Doorgaans ben ik erg nuchter en zou ik precies hetzelfde zeggen als jij. Maar het lukt mij niet...
Ik ben gewoon bang.
Ik ben gewoon bang.
dinsdag 17 november 2009 om 12:56
jullie zijn 26 en al 11 jaar samen, dat betekent dat je al vanaf je 15e (!!!!) samen bent. Ik kan me best voorstellen dat er dan op je 26e een groot "is dit alles gevoel" gaat ontstaan, jullie zijn nog zo jong en nu wil hij dus studeren en op kamers wonen, kortom dingen die hij had moeten doen toen ie 18 was. En weet je... eigenlijk zou jij dat ook moeten willen. Als het meant to be is kom je wel weer samen, maar voor nu... pluk de dag, hoer en sloer een eind rond, ga feesten, ga studeren en onverantwoorde dingen doen, je hebt straks nog ongeveer 60 jaar dat je verantwoord en burgerlijk gedrag moet vertonen. Nu kan het nog!!!
dinsdag 17 november 2009 om 12:58
Dat vind ik heel logisch, Jubelteen. dat je bang bent. Ik geloof ook best dat je hem serieus neemt, maar dat je er ook moeite mee hebt. Heel begrijpelijk als je na 11 jaar terug van je werk komt en opeens deze boodschap te verstouwen krijgt... Jouw nuchterheid kan je nu juist ook helpen door niet te veel in paniek te raken. Als jouw vriend jullie relatie ook (weer) serieus neemt, komt hij zelf op zijn beslissing terug. Probeer daar op te vertrouwen en ondertussen dit nieuws te verwerken voor jezelf (wat gemakkelijk gezegd is dan gedaan). Zoek hulp uit je omgeving en probeer voor jezelf na te gaan hoe je hier het beste mee om kan gaan. Weet wel dat smeken bij hem nu absoluut geen zin heeft.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 13:07
@ Meds
Ik heb dat ook gedaan. Een studie, op kamers, feesten. Helaas heeft hij daar nooit voor gekozen. Hij was altijd fanatiek sporter en heeft wel gestudeert, maar heeft er naar mijn idee nooit van genoten. Voelde zich altijd verantwoordelijk naar zijn ouders toe om alles goed te doen en de perfecte zoon te zijn.
Ik zou ook zo graag willen dat ik hem los kan laten en ik gun hem alles wat hij wil...Alleen lukt dit mij niet.
Ik heb nog het gevoel dat er iets is bij hem. Hij zegt dat hij van mij houd, houd mij vast, knuffelt mij en zegt dat ik de liefste van de wereld ben. Wat moet ik daar dan mee???
Ik heb dat ook gedaan. Een studie, op kamers, feesten. Helaas heeft hij daar nooit voor gekozen. Hij was altijd fanatiek sporter en heeft wel gestudeert, maar heeft er naar mijn idee nooit van genoten. Voelde zich altijd verantwoordelijk naar zijn ouders toe om alles goed te doen en de perfecte zoon te zijn.
Ik zou ook zo graag willen dat ik hem los kan laten en ik gun hem alles wat hij wil...Alleen lukt dit mij niet.
Ik heb nog het gevoel dat er iets is bij hem. Hij zegt dat hij van mij houd, houd mij vast, knuffelt mij en zegt dat ik de liefste van de wereld ben. Wat moet ik daar dan mee???
dinsdag 17 november 2009 om 13:15
Ik denk dat hij echt in de war is, maar niet persé door de medicatie danwel door een crisis. Hij twijfelt over zijn gevoelens voor jou, maar kan jou ook niet helemaal loslaten. Ik kan je aanraden om in ieder geval niet met je te laten sollen. De gebeten hond uithangen heeft ook geen zin en gaat voor jezelf ook niks oplossen. Maar je moet wel een lijn trekken. Je kunt contact met hem houden, maar houd wel een bepaalde afstand. Hij zal toch in de gaten moeten krijgen dat hij jou ook kan verliezen. Als jij braaf naar hem toe gaat, wanneer hij dat wil, ga je dat niet bereiken. Probeer niet te veel te focussen op wat hij wil, luister wel naar hem en probeer - hoe moeilijk - ook bij jezelf te blijven. Het idee van meds om eens naar jezelf te gaan kijken nu (wat jij eigenlijk nog verder/ meer/ anders wilt dan tot nu toe gebeurd is), is helemaal geen gek idee. Deze crisis kan het einde van je relatie betekenen, maar kan je relatie ook vernieuwen en sterker maken. Maar dat weet je nu nog niet.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 13:15
Kan het misschien zo zijn dat hij al veel langer die angststoornis had, daardoor niet voor zichzelf durfde te kiezen te besluiten, ( je geeft ook aan dat hij alles voor zn ouders heeft gedaan, om de perfecte zoon te zijn) en nu door zijn medicijnen juist wat duidelijkheid voor zichzelf heeft kunnen maken? Eindelijk voor zichzelf durft te kiezen, hoe naar voor jou dat ook is.
dinsdag 17 november 2009 om 13:19
Ik begrijp wel dat jij nu houvast zoekt. Echter zal hij zijn eigen weg moeten gaan. Of het nu door medicatie komt of niet. Het zou egoistisch zijn van je hem te vragen de medicatie te stoppen zodat hij bij jou blijft. Dat soort controle zou je niet moeten willen.
Blijkbaar durft hij nu wel over het randje van de schutting te kijken. Laat hem los. Hoe moeilijk ook.
Blijkbaar durft hij nu wel over het randje van de schutting te kijken. Laat hem los. Hoe moeilijk ook.
dinsdag 17 november 2009 om 13:31
hij durfde dus niet voor zichzelf te kiezen en te genieten omdat hij de perfecte zoon en waarschijnlijk ook het perfecte vriendje wilde zijn. Nu heeft ie geleerd om wel voor zichzelf te kiezen en dat gaat gewoon rigoureus. Er is een goede kans dat hij van deze stappen terugkomt maar alleen als hij deze stappen ook zet en jij hem daarin steunt.
`Dus jij wilt studeren en je wilt op kamers, ik vind het jammer want ik hou van je , maar als jij dit graag wilt dan doen we het zo.´ Dan hou je namelijk voor hem de drempel om terug te komen laag.
Je hebt ook niet veel keuze trouwens, want elke vorm van verzet zal hem verder van je af doen staan. Hij zal heus van je houden maar hij weet even niet of dit nu komt omdat hij bang is om alleen te zijn of omdat hij echt van je houdt. Hij moet dit gewoon uitzoeken. Het heeft niks met jou te maken.
`Dus jij wilt studeren en je wilt op kamers, ik vind het jammer want ik hou van je , maar als jij dit graag wilt dan doen we het zo.´ Dan hou je namelijk voor hem de drempel om terug te komen laag.
Je hebt ook niet veel keuze trouwens, want elke vorm van verzet zal hem verder van je af doen staan. Hij zal heus van je houden maar hij weet even niet of dit nu komt omdat hij bang is om alleen te zijn of omdat hij echt van je houdt. Hij moet dit gewoon uitzoeken. Het heeft niks met jou te maken.
